Edizione diplomatico-interpretativa

Versione stampabilePDF version
  I
  Quanteu. fremosa mha senhor
  Deuos receey aueer
  Muyter sey q(ue) no(n) ey poder
  De magura guardar q(ue) no(n)
 
  Ueia mays Tal confortey
  Que aquel dia moirerey
  E perderey coytas damor 
 
  Quant’eu, fremosa mha senhor,
  de vós receey a veer,
  muyt’er sey que non ey poder
  de m’agura guardar que non
  veia; mays tal confort’ey,
  que aquel dia moirerey
  e perderey coytas d’amor.
  II
  E como q(ue)r q(ue) eu mayor
  Pesar no(n) podesse ueer
  Do q(ue) ento(n) uerei p(ra)zer
  Ey ende sed(eu)s mi pardon
  P(or) q(ue) p(or)morte p(er)derey
  A q(ue)l dia coita q(ue) ei
  Q(ua)l nu(n)ca fez n(ost)ro senhor 
  E, como quer que eu mayor
  pesar non podesse veer
  do que enton verei, prazer
  ey ende, se Deus mi pardon,
  porque por morte perderey
  aquel dia coita que ei,
  qual nunca fez Nostro Senhor.
 
  III
  E pero ei ta(n) gra(n) pauor
  Da q(ue)l dia g(ra)ue ueer
  Q(ua)l u(os) sol no(n) posso dizer
  Confortey no meu coraco(n)
  P(or) q(ue) p(or) morte sayrey
  A quel dia domal q(ue) ei
  Peyor d(os) q(ue) d(eu)s fez peyor
  E, pero ei tan gran pavor
  daquel dia grave veer
  qual vos sol non posso dizer,
  confort’ey no meu coracon
  porque por morte sayrey
  aquel dia do mal que ei,
  peyor dos que Deus fez peyor.