Edizione diplomatico-interpretativa

Versione stampabilePDF version
  I
  Ui oieu cantar damor
  En hu(n) fremoso uirgeu.
  Hu(nh)a fremosa pastor/q(ue) a o parecer seu
  Jamays nu(n)ca lhi par ui
  E pore(n) dixi lhassi
  Senhor por uosso uo(n) eu. 
  Vi oi’eu cantar d’amor
  en hun fremoso virgeu
  hunha fremosa pastor,
  que ao parecer seu
  ja máys nunca lhi par vi;
  e por én dixi-lh’assi:
  “Senhor, por vosso uon eu”. 
 
  II
  Tornou sanhuda ento(n)
  Quando mestoyu dix(er)
  E dissideu(os) uaro(n)
  Que(n)u(os) foy a qui Trager
  Pera mirdes des toruar
  Du digaq(ue)ste cantar
  Q(uan) fez que(n) sey be(n) q(ue)rer  
  Tornou sanhuda enton
  quando m’est’oyu dixer,
  e diss’: ”Ide-vos, varon!
  Quen vos foy aqui trager
  pera m’irdes destorvar
  du dig’aqueste cantar
  quan fez quen sey ben querer?”. 
 
  III
  Poys q(ue) me mandades hir
  Dixilheu. senhor hir mey
  Mays iau(os). ei de seruir
  Senp(re) p(or)uossan darey
  Ca uossamor me forçou.
  Assy q(ue) preuosso uou.
  Cuio sempreu. ia serey  
  “Poys que me mandades hir”,
  dixi-lh’eu, “senhor, hir-m’-ey;
  mays ia vos ei de servir
  senpr’e por voss’andarey,
  ca voss’amor me forçou
  assy que pre vosso vou,
  cuio sempr’eu ia serey”. 
 
  IV
  Dix ela no(n)u(os) te(n) prol.
  Esso q(ue) dizedes nen.
  Mi prax deo oyr sol.
  Antey noie pesar en.
  Ca meu coraço(n) no(n) e
  Ne(n) sera per boa fe
  Seno(n) no quero ben.  
  Dix’ela: “Non vos ten prol
  esso que dizedes, nen
  mi prax de o oyr sol,
  ant’ey noi’e pesar én,
  ca meu coraçon non é
  nen sera, per boa fe,
  senon no quero ben”. 
 
  V
  Neno meu dixilheu ia
 
  Senhor no(n)sse partira
  Deuos p(or) cuio sel. te(n) 
 
  “Nen o meu”, dixi-lh’eu, “ia,
  senhor, non sse partirá
  de vós, por cuio s’el ten”.
  VI
  Omeu dissela. sera.
  Hu foy sempre o esta.
  E de uos no(n) curo re(n)
  “O meu”, diss’ela, “sera
  hu foy sempr’e o está,
  e de vós non curo ren”.