Edizione diplomatico-interpretativa

Versione stampabilePDF version
  I
  Hunha pastor se quei uana
    muytestando noutro dia
    esigomedes falaua
    echoraua e dizia
    con amor quea forçaua
    par de(us) uiten graue dia Ay amor  
  Hunha pastor se quei uana
  muyt’, estando noutro dia,
  e sigo medês falava
  e chorava e dizia,
  con amor que a forçava:
  “Par Deus, vi-t’en grave dia, 
  ay amor!”. 
 
  II
  Ela se staua q(ue)irando
    come]r[ molher co(n) g(ra)m coyta
    e q(ue)a pesar desqua(n)do
    naçera no(n) fora doyta
    p(or)en dezia chora(n)do
    tu no(n) es se no(n) raha coyta
    Ay amor  
  Ela s’estava queirando
  come molher con gram coyta
  e que a pesar, des quando
  naçera, non fora doyta;
  por én dezia, chorando:
  “Tu non es senon raha coyta,
  ay amor!”. 
 
  III
  Coytas lhi daua(n) amores
    q(ue) no(n) lhera(n) seno(n) morte
    edey toussan cru(n)has flores
    e disse co(n) coyta forte
    malti uenga p(er)u fores
    ca no(n) es se no(n) mha morte
    ay amor
  Coytas lhi davan amores,
  que non lh’eran senon morte,
  e deytou-ss’ancr’unhas flores
  e disse con coyta forte:
  “Mal ti venga per u fores,
  ca non es senon mha morte,
  ay amor!”.