Edizione diplomatico-interpretativa

Versione stampabilePDF version
  I
  O gra(n) uice o gra(n) sabor
  E o gra(n) conforto q(ue) ey
  E porq(ue) be(n) entender sey
  Que o gram be(n) da mha senhor
  Non queira de(us) q(ue) errenmi
  Quea sempramei e serui
  E lhi quero cami melhor
  O gran vic’e o gran sabor
  e o gran conforto que ey
  é porque ben entender sey
  que o gram ben da mha senhor
  non queira Deus que err’en mí
  que a sempr’amei e servi
  e lhi quero ca mí melhor.
 
  II
  Estome faz alegrandar
  E mi da couforte prax
  Cuydandeu como possauer
  Be(n) da q(ue)la. q(ue) no(n) a par
  E d(eu)s q(ue)lhi fez Tanto be(n)
  Non q(ue)ira q(ue)o seu bo(n) se(n)
  Eire(n)mi(n) quante meu cuydar
  Esto me faz alegr’andar
  e mi dá coufort e prax
  cuydand’eu como poss’aver
  ben daquela que non á par,
  e Deus, que lhi fez tanto ben,
  non queira que o seu bon sén
  eir’en min, quant’é meu cuydar.
 
  III
  E por endey no coraço(n)
  Muy gra(n) praz ca tal a fez
  D(eu)s q(ue)lhi deu se(n) eo* bo(n) prez
  Sobre quantas no mu(n)do son.
  Que non q(ue)ira. q(ue)o bo(n) sen.
 
  Eire(n)mi(n) mays darmha cuydeu.
  Dela be(n) e bon galardon
 
  E por end’ey no coraçon
  muy gran praz ca tal a fez
  Deus, que lhi deu sén e o bon prez
  sobre quantas no mundo son,
  que non queira que o bon sén
  eir’en min, mays dar-mh-á, cuyd’eu,
  dela ben e bon galardon.