Edizione diplomatico-interpretativa

Versione stampabilePDF version
  I
  Non me podedes uos senhor
  Partir deste meu coraço(n)
  Graues coytas mays sey q(ue) no(n)
  Mi poderiades Tolher
  Per boa fe ne(n) hun prazer*
  Ca nunçao eu pudauer
  Desq(ue)u(os) eu no(n) ui senhor
  Non me podedes vós, senhor,
  partir deste meu coraçon
  graves coytas; mays sey que non
  mi poderiades tolher,
  per boa fe, nen hun prazer,
  ca nunça o eu pud’aver
  des que vos eu non vi, senhor.
 
  II
  Podedesmi partir gram mal.
  E graues coytas q(ue) eu ei
  Pre uos ma senhor mays be(n) sei
  Que me non podedes per ren
  Tolher praxer ne(n) ne(n) hu(n) be(n)
  Poys endeu. nada. no(n) ouue(n)
  Desqueu(os) no(n) ui seno(n) mal.
  Podedes-mi partir gram mal
  e graves coytas que eu ei
  pre vós, ma senhor; mays ben sei
  que me non podedes per ren
  tolher praxer nen nen hun ben,
  poys end’eu nada non ouv’én,
  des que vos non vi, senon mal.
 
  III
  Graues coytas e gra(n)dafam.
  Mi podedes seu(os) p(ro)uguer
  Partir mui be(n) senhor mays er
  Sei q(ue) no(n) podedes Tolher
  O q(ue) e(n) mi(n) no(n) a. praxer
  Desq(ue) u(os) pudi ueer
  Mays gra(n) coyte gra(n)da fam
  Graves coytas e grand’afam
  mi podedes, se vos prouguer,
  partir mui ben, senhor; mays er
  sei que non podedes tolher
  o que en min non á, praxer,
  des que vos pudi veer,
  mays gran coyt’e grand’afam.