

I | |
Quanta senhor que meude uos parti atam muyta que nunca uj prazer nen pesar e querou(os) eu dizer como prazer nen pesar nen er perdi o sen e non possestremar o ben domal nen prazer do pesar |
Quant’á, senhor, que m’eu de vós parti, atam muyt’á que nunca vj prazer nen pesar, e quero-vos eu dizer como prazer nen pesar nen er perdi o sén e non poss’estremar o ben do mal nen prazer do pesar. |
II | |
E des q(ue)meu senhor per boa(n) fe deuos parti creedagora be(n) q(ue)no(n) ui p(ra)zer ne(n) pesar de re(n) e a questo direyu(os) por q(ue) | Perdi o sen |
E des que m’eu, senhor, per boan fe, de vós parti, creed’agora ben que non vi prazer nen pesar de ren; e aquesto direy-vos por que: perdi o sén ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... |
III | |
Ca mha senhor ben desaq(ue)la uez q(ue) meu deuos parti no coraço(n) nunca ar ouueu pesar desento(n) ne(n) praz edireiu(os) q(ue)mho fez perdi osen eno(n) possestremar | o be(n) domal |
ca, mha senhor, ben des aquela vez que m’eu de vós parti, no coraçon nunca ar ouv’eu pesar, des enton, nen praz; e direi-vos que mh-o fez: perdi o sén e non poss’estremar o ben do mal ... ... ... ... ... ... ... ... ... |