I
Farai un vers, pos mi sonelh,
e·m vauc e m’estauc al solelh;
donnas i a de mal conselh,
et sai dir cals:
cellas c’amor de cavalier
tornon a mals.
II
Donna no fai pechat mortau
que ama chevaler leau;
mas s’ama monge o clergau
non a raizo:
per dreg la deuria hom cremar
ab un tezo.
III
En Alvernhe, part Lemozi,
m’en aniei totz sols a tapi:
trobei la moiller d’En Guari
e d’En Bernart;
saluderon mi sinplamentz
per saint Launart.
IV
La una·m diz en son lati:
“O, Deus vos salf, don pelerin!
Mout mi senblatz de bel aizi,
mon escient;
mas trop vezem anar pel mon
de folla gent.”
V
Ar auziretz qu’ai respondut;
anc no li diz ni bat ni but,
ni fer ni fust no ai mentagut,
mas sol aitan:
“Babariol, babariol,
babarian.”
VI
“Sor”, diz N’Agnes a N’Ermessen,
“trobat avem que anam queren!”
“Sor, per amor Deu, l’alberguem,
Que ben es mutz,
e ja per lui nostre conselh
non er saubutz”.
VII
La una·m pres sotz son mantel
et mes m’en sa cambra, el fornel:
sapchatz qu’a mi fo bon e bel,
e·l foc fo bos,
et eu calfei me volenter
als gros carbos.
VIII
A manjar mi deron capos,
e sapchatz aic i mais de dos;
et no·i ac cog ni cogastros,
mas sol nos tres;
e·l pans fo blancs e·l vins fo bos
e·l pebr’espes.
IX
“Sor, s’aquest hom es enginhos
e laissa lo parlar per nos,
nos aportem nostre gat ros
de mantement,
qe·l fara parlar az estros,
si de re·nz ment”.
X
N’Agnes anet per l’enoios:
Et fo granz, et ac loncz guinhos:
et eu, can lo vi entre nos,
aig n’espavent,
qu’a pauc no·n perdei la valor
e l’ardiment.
XI
Quant aguem begut e manjat,
e·m despoillei per lor grat;
detras m’aporteron lo chat
mal e felon:
la una·l tira del costat
tro al talon.
XII
Per la coa de mantenen
tira·l chat, el escoisen;
plajas mi feron mais de cen
aquella ves
mas eu no·m mogra ges enquers
qi m’aucizes.
XIII
“Sor”, diz N’Agnes a N’Ermessen,
“mutz es, que ben es conoissen”.
“Sor, del bainh nos apareillem
e del sojorn”.
Ueit jorn ez ancar mais estei
az aquel torn.
XIV
Tant las fotei com auziretz:
cent e quatre-vinz et ueit vetz,
que a pauc no·i rompei mos corretz
e mos arnes;
e no·us puesc dir los malavegz,
tan gran m’en pres.
XV
E·us no sai dir los malavegz,
tan gran m’en pres!