Wolf-Rosenstein

Versione stampabilePDF version

I.
Pro ai del chan essenhadors
entorn mi, et esenhairitz,
pratz e vergiers, albres e flors,
voutas d’auzelhs e lays e critz,
per lo dous termini suau,
qu’en un petit de joy m’estau,
don nulhs deportz no·m pot jauzir
tan cum solatz d’amor valen.

II.
Las pimpas sian als pastors,
et als enfans bordeitz petitz,
e mias sion tals amors
don ieu sia jauzens jauzitz;
qu’ieu la sai bona tot aitau
ves son amic en greu loguau;
per so·m sen trop soen marrir
quar non ai so qu’al cor n’aten.

III.
Luenh es lo castelhs e la tors
ont elha jay e sos maritz,
e si per bos cosselhadors
cosselhan no suy enantitz --
qu’autre cosselhs petit m’en vau,
aitan n’ay fin talan corau --
alres no·y a mais del murir,
s’alqun joy non ai en breumen.

IV.
Totz los vezis apel senhors
del renh on sos joys fo noyritz,
e crey que·m sia grans honors,
quar ieu dels plus envilanitz
cug que sion cortes leyau;
ves l’amor qu’ins el cors m’enclau
ai bon talant e bon albir,
e say qu’ilh n’a bon escien.

V.
Lai es mos cors, si totz c’aillors
non a ni sima ni raïtz,
et en dormen sotz cobertors
es lai ab lieis mos esperitz;
e s’amor mi revert a mal,
car ieu l’am tant e liei non cal;
tost veirai ieu si per sufrir
n’atendrai mon bon jauzimen.

VI.
Ma voluntat[z] s’en vay lo cors
la nueit e·l dia esclarzitz
laïntz per talant de socors,
mas tart mi ve e tart mi ditz:
“Amicx”, fa·s elha, “gilos brau
an comensat tal batestau
que sera greus a departir
tro qu’abduy en siam jauzen.”

VII.
Per so m’en creis plus ma dolors,
car ieu au lieis en luec[s] aizit[z],
que tan no fauc sospirs e plors
que sol baizar per escarit[z]
lo cor no·m tengues san e sau;
bona es l’amors, e molt per vau,
e d’aquest mal mi pot guerir
ses gart de metge sapien.