Bond

Versione stampabilePDF version

I
Ab la dolchor del temps novel
foillo li bosc, e li aucel
chanton, chascus en lor lati,
segon lo vers del novel chan;
adonc esta ben c'om s'aisi
d'acho dont hom a plus talan.
 
II
De lai don plus m'es bon e bel
non vei mesager ni sagel,
per que mos cors non dorm ni ri
ni no m'aus traire adenan,
tro que eu sacha ben de la fi
s'el'es aissi com eu deman.
 
III
La nostr'amor va enaissi
com la branca de l'albespi,
qu'esta sobre l'arbre tremblan
la nuoit, a la ploia ez al gel,
tro l'endeman, que·l sols s'espan
per la fueilla vert el ramel.
 
IV
Enquer me menbra d'un mati
que nos fezem de guera fi
e que·m donet un don tan gran:
sa drudari'e son anel;
enquer me lais Dieus viure tan
c'aia mas mans soz so mantel!
 
V
Qu,eu non ai soing d'estraing lati
que·m parta de mon Bon Vezi;
qu'eu sai de paraulas, com van
ab un breu sermon, que s'espel
que tal se van d'amor gaban;
nos n'avem la pessa e·l coutel!