  |
Arnald daniel
a l resplan la florz enuersa. Pels trenchanz rancs e pels tertres. Qa flors gels neus e co(n)glapis. Qe cotz e destrein (et) trencha. Don uei mortz qils critz brais ciscles. El foil els rams (et) els giscles. Mais mi ten uert e iauçen iois. Er qan uei secs los do |
 |
q ar enaisi o enuerse. Qe bel plan me semblon tertre. E tenc per flor lo co(n)glapi. El cautz mes uis qel freg trenca. El tron mi son cant (et) ciscle. E parom foillat li giscle. Sim soi lazatz e ferms en ioi. Qe ren no(n) uei qem sia croi. |
 |
m as una gens fada enuersa. Qem semblon a rit en tertres. Qem fan trop pietz qel conglapis. Quç qei sap sa lengua En paraulas (et) ab ciscles. E noi ual bastons ni giscles. Ni menaças anz lur es iois. Qan fan ço don hom los clam crois. |