Pasero

Versione stampabilePDF version

I
Molt jauzens, mi prenc en amar
un joi don plus mi vueill aizir;
e pos en joi vueill revertir,
ben dei, si puesc, al meils anar,
qu'al meils or n'an, estiers cujar,
c'om puesca vezer ni auzir.

II
Eu, so sabetz, no·m dei gabar
ni de grans laus no·m sai formir;
mas si anc negus jois poc florir,
aquest deu sobre totz granar
e part los autres esmerar,
si cum sol brus jorns esclarzir.

III
Anc mais no poc hom faissonar
cors, en voler ni en dezir
ni en pensar ni en consir;
aitals jois non pot par trobar,
e qui be·l volria lauzar,
d'un an no·i poiri'avenir.

IV
Totz jois li deu humeliar
e tot'autr'amors oberzir,
midons, per son bel acuillir
e per son bel douset esgar:
e deu hom mai cent tans durar
qui·l joi de s'amor pot sazi.

V
Per son joi pot malaus sanar,
e per sa ira sas morir,
e savis hom enfolezir,
e belhs hom sa beutat mudar,
e·l plus cortes vilaneiar,
e·l totz vilas encortezir.

VI
Pus hom gensor no·n pot trobar,
ni huells vezer, ni boca dir,
a mos obs la vueill retenir,
per lo cor dedins refrescar
e par la carn renovelar,
que no peusca envellezir.

VII
Si·m vol midons s'amor donar,
pres soi del penr'e del grazir
e del celar e del blandir
e de sos plazers dir e far
e de son pretz tener en car
e de son laus enavantir.

VIII 
Ren per autrui non l'aus mandar,
tal paor ai c'ades s'azir;
ni ieu mezeis, tan tem faillir,
non l'aus m'amor fort asemblar.
Mas ela·m deu mon meils triar,
pos sap c'ab lieis ai a guerir.