I
Farai un vers de dreit nien:
non er de mi ni d'autra gen,
non er d'amor ni de joven
ni de ren au,
qu'enans fo trobatz en durmen
sus un chivau.
II
No sai en qual hora·m fui natz,
no soi alegres ni iratz,
no soi estranhs ni soi privatz,
ni no·n puesc au,
qu'enaisi fui de nueitz fadatz
sobr'un pueg au.
III
No sai cora·m sui endormitz,
ni core·m veill, s'om no m'o ditz:
per pauc no m'es lo cor partitz
d'un dol corau;
e no m'o pretz una fromitz,
per saint Marsau!
IV
Malautz soi e cremi morir,
e re no sai mas quan n'aug dir;
metge querrai al mieu albir,
e no·m sai tau;
bos metges er si·m pot guerir,
mas non si amau.
V
Amigu'ai ieu, non sai qui s'es
c'anc no la vi, si m'aiut fes;
ni·m fes que·m plassa ni que·m pes,
ni no m'en cau:
c'anc non ac Norman ni Franses
dins mon ostau.
VI
Anc non la vi ez am la fort:
anc non aic dreit ni no·m fes tort;
quan no la vei, be m'en deport,
no·m prez un jau:
qu'ie·n sai gensor e belazor,
e que mais vau.
VII
No sai lo luec ves on s'esta,
si es en pueg ho es en pla:
non aus fire lo tort que m'a,
abans m'en cau;
e peza·m be quar sai rema,
ab aitan vau.
VIII
Fait ai lo vers, no sai de cui:
et trametrai lo a celui
que lo·m trametra per autrui
enves Anjau,
que·m tremezes del sieu estui
la contraclau.