 |
Bernartz del uentador |
 |
CAnt la foilla sobra larbre sespan. Edel soleil son esclarzit li rais. E li auzel seuan enamoran. L us ablautres efan uoltas elais. E tot qa(n)t es sopleia uar amors. M as sola uos ches geo p(er) co(n)u(er)tir. B ella do(m)pna p(er) q(e)u plaing esospir. E uol mes mar entre ris eploran. |
 |
Couen la uaug entrels meillor blasma(n). Et enmos dig loseu afar abais. P or esprouar de chascuns son semblan. E p(er) saber lo sieu fin pretz uerais. S ies tengut p(er) tan bon entre lor. D on trop li posc demandar (et) auzir. A donc naug tant achascus de ben dir. p(er) q(e)u nai pecs de leo mor deziran. |
 |
Anc mais nuls hom no(n) t(ra)is ta(n) greu afa(n). Con faz (per) leo legier mes or lo fais. M as ca(n)t esgart son cors el seu sembla(n). E l genz parlar aichi soi amal trais. E l seu bel cors (et) safresca color. M ult se sab ge(n)z beutatz en lei assir C on plus lasgart plus la uei enbellir. D eu me(n) do(n) ben ca(n)c ren no(n) amei tan. |
 |
Mas car man mort fals amador truan. Qe (per) un pauc damor se fa(n) trop gais. E tant ades lo seu uoler no(n) an. I l uan digan camor tornen biais. E dautrui ioi sefan deuinador. E can sui mortz cuion autrui auzir. D e mi uos dic q(e) nomen posc partir. De lausenger za no(n) i uauc doptan. |