Perugi 2015

Versione stampabilePDF version

I.
Cant chai la fueilla
dels auzors entresims
e·l fregz s'orgueilla
don seca·l vais e·l vimz,
de dos refrims
auz ordezir la brueilla
mas eu soi prims
d'amor, qui que s'en tueilla.

II.
Tot cant es, gela
mas eu non puesc frezir,
c'amors noella
mi fa·l cor reverdir:
no·m dei fremir
c'amors mi cobre e·m scela
e·m fai tener
ma valor e·m capdela.

III.
Bona es vida
pos ioia la mante:
que tals n'escrida
cui ges no vai tan be,
no sai di re
corilar m'escarida,
que per ma fe
del Meils ai ma partida.

IV.
De drudaria
no·m sai de ren blasmar
s'autrui paria
†tron† torn en reirazar:
ges ab sa par
no sai doblar m'amia,
c'una non par
que segonda no·il sia.

V.
No voil s'asemble
mos cors amb autr'amor,
si qe ia·il m'amble
ni volva·l cap aillor:
non ai paor
qe ia cel de Pont Tremble
n'aia genzor
de lieis, ni que la semble.

[Jes non es croia
cela cui son amics:
de sai Savoia
plus bella no·s noiris;
tals m'abellis
dont eu ai plus de joia
non ac Paris
de Lena, sel de Troia.]

VI.
Tan per es genta
cela que·m ten ioios,
las genzors trenta
venz de belas faissos:
ben es razos
adonc qe mos chanz senta,
car tant es pros
e de ric pretz manenta.

VII.
Vai t'en chanzos,
deran lei te presenta,
que s'il no fos,
no·i meir'Arnautz s'ententa.