I.
Qui no sap esser chantaire
braire
deu quant au lo ver sonar
clar
e que son per tot mesclat
prat
e’l rozal del matín s’espan
blan
sobre l’erba josta’l sauza.
II.
Non aus semblan ni vejaire
faire
q’eu l’am ni l’aus desamar
ar
q’en amor son drut mirat
fat
e’il fals amador ab engan
van
cui amors engann’e bauza.
III.
Non es reis ni emperaire
gaire
que l’ause’l mantel drechar
var
ni far q’agués acatat
grat.
Ric me fai la noig en somnian,
tan
m’es vis q’en mos bratz l’enclauza.
IV.
Lai n’irai el sieu repaire,
laire,
em peril qom de passar
mar.
Si de mi no’il pren pitat,
bat
fer freg. Las! tan la vau pregan
qan
ni ja ren de leis m’en jauza.
V.
Si no’m vol amar m’amia,
dia,
pos eu l’am, s’il m’amarà;
ja
q’eu sui al seu mandamen,
gen
li serai si’m vòl retener:
ver
li dirai, q’autrez i menta!