Edizione diplomatico-interpretativa

Versione stampabilePDF version
 Bernartz de uentadorn.  Bernartz de Ventadorn.
  I   I
 
 C
Onort era sai eube. Que ies de mi non
 pensatz. Puois salutz ni amistatz. Ni
 messagiers nomen ue. Trop cug quieu
 fag lonc aten. Et es ben semblanz oi mai.
 Quieu casso cautre pren. Puois nomen
 uen auentura.
 
 
 Conort, era sai eu be
 que ies de mi non pensatz,
 puois salutz ni amistatz
 ni messagiers no m’en ve.
 Trop cug qu’ieu fag lonc aten,
 et es ben semblanz oimai
 qu’ieu cas so c’autre pren,
 puois no m’en ven aventura.
 
  II   II
 
 B
elz conortz qan mi souen. Con fui ien per
 uos honratz. Ar conosc que moblidatz p(er) un
 pauc no(n) muor de se. Queu mezeis uau en
 queren. Quim mis defoudat emplai. E
 car midonz me mespren. De la mia for-
 faitura.
 
 
 Belz Conortz, qan mi soven,
 con fui ien per vos honratz,
 ar conosc que m’oblidatz,
 per un pauc no·n muor dese!
 Qu’eu mezeis vau enqueren,
 qui·m mis de foudat em plai,
 e car midonz me mespren
 de la mia forfaitura.
 
  III   III
 
 E
u len colpi de tal re. Don eu degra auer
 gratz. Mas fe quieu dei lal uernatz. Tot o-
 fis per bona fe. Esieu enamar mespren.
 Tort na qui colpa mi fai. Que qui en am-
 or quier sen. Sel non a sen ni mesura.
 
 
 Eu l’encolpi de tal re
 don eu degra aver gratz.
 Mas fe qu’ieu dei l’Alvernatz,
 tot o fis per bona fe.
 E s’ieu en amar mespren,
 tort n’a qui colpa mi fai,
 que qui en amor quier sen,
 sel non a sen ni mesura.
 
  IV   IV
 
 P
er ma colpa mes deue. Que ia non sia
 priuatz. Quen uers lei no(n) sui tornatz. Per
 foudat que men rete. Tan nai estat lo(n)ga-
 men. Que de uergoingna quieu nai. No(n)
 aus auer ardimen. Qi(m) torn si no ma segura.
 
 
 Per ma colpa m’esdeve
 que ia non sia privatz,
 qu’envers lei non sui tornatz
 per foudat que m’en rete.
 Tan n’ai estat longamen
 que de vergoingna qu’ieu n’ai,
 non aus aver ardimen
 qi·m torn, si no m’asegura.
 
  V   V
 
 Q
ui ben remira eue. Oillz egolla front efatz.
 Quen leis es fina beutatz. Mais nimenz no
 ni coue. Cors lonc dreg ecouinen. Ient afli-
 bat cuendegai. Om nol pot lauzar tan ien.
 Com lo sap formar natura.
 
 
 Qui ben remira e ve
 oillz e golla, front e fatz,
 qu’en leis es fina beutatz
 mais ni menz non i cove:
 cors lonc, dreg e covinen,
 ient aflibat cuend’e gai.
 Om no·l pot lauzar tan ien
 com lo sap formar Natura.
 
  VI   VI
 
 T
ant er ien seruit per me. Sos durs cors
 felz et iraz. Tro sia touz adousaz. Ab belz diz
 et ab merce. Quieu ai ben trobat li ien. Qe
 gota daiga qan chai. Fer enun loc tan so
 uen. Tro caua la pera dura.
 
 
 Tant er ien servit per me
 sos durs cors felz et iraz,
 tro sia touz adousaz
 ab belz diz et ab merce;
 qu’ieu ai ben trobat liien
 qe gota d’aiga, qan chai,
 fer en un loc tan soven,
 tro cava la pera dura.
 
  VII   VII
 
 Canzoneta era ten uai. Afranca na couine(n).
 Cui pretz enanz emeillura.
 
 
 Canzoneta, era t’en vai
 a Franca, n’a covinen,
 cui pretz enanz’e meillura.
 
  VIII   VIII
 
 E
digatz li qui ben uai. Car demen conort
 aten çoi egran bonauentura.
 
 
 E digatz li qui ben vai,
 car de Men Conort aten
 çoi e gran bon’aventura.