I.
Qui no sap esser chantaire,
laire,
qant au lo vivier sonar
clar
e qant son per tot mesclat
prat
e·l rozatz del matin s’espan
lan
sobre l’erba iosta·l sauza.
II.
No auz semblan ni veiaire
faire
q’eu l’am ni l’aus desamar;
car
en amor son drut intrat
fat.
e·il fals amador ab engan
van,
cui amor[s] engann’ e bauza.
III.
Non es reis ni emperaire
gaire,
qe l’ause·l mantel drechar
var
ni far q’ agues acatat
grat.
Ric me fai la noig en somnian,
can
m’es vis q’e mos bratz l’enclauza.
II.
No auz semblan ni veiaire
faire
q’eu l’am ni l’aus desamar;
car
en amor son drut intrat
fat.
e·il fals amador ab engan
van,
cui amor[s] engann’ e bauza.
II.
No auz semblan ni veiaire
faire
q’eu l’am ni l’aus desamar;
car
en amor son drut intrat
fat.
e·il fals amador ab engan
van,
cui amor[s] engann’ e bauza.
III.
Non es reis ni emperaire
gaire,
qe l’ause·l mantel drechar
var
ni far q’ agues acatat
grat.
Ric me fai la noig en somnian,
can
m’es vis q’e mos bratz l’enclauza.
IV.
Lai n’irai el sieu repaire
laire,
em peril qom de passer
mar;
si de mi no·il pren pitat,
bat
fer freg. Las! tan la vau pregan!
qan
qe ia de leis no men iauza.
V.
Si no·m val amar, m’amia
Dia,
pos eu l’am, s’il m’amara.
A!
sui al seu comandamen!
Gen
l’i serai, si·m vol retener.
Ver
li dirai. Q’autres li menta!