La condesa dedia A b ioi (et) ab iouen ma pais. E iois e io uenz ma paia. Car mos amics es lo plus gais. P(er) qeu soi coin de gaia. E puois eu li sui ueraia ben taings qel me sia uerais. Canc de lui ama(r) no me strais. Ni aic en co(r) quem nestraia. M out mi platz qa sat q(ue) ual ma – is. Sel qeu plus dezir qe maia. E cel qe primiers lom atrais. Dieu prec qe gran ioi latraia. E qi qe mal len retraia. No(n) cre- za fors so qiel restrais. Com co il mantas uetz lo balais. Ab qel mezeis si balaia. D ompna qen bon prez son ten. Deu ben pausar sen tendenza. E un pro caualier ualen. [p + s]o – is iconois sa ualenza. Qe laus amar aprezenza. E dompna pos amaprezen. Ja pueis li pro ni ualen. Non diran mas auine(n)za. eu nai chausit un pro e gen. P (er) cui prez meillure genza. Larc (et) adreic econoissen. On es senz e conoisenza. Prec li qem naia crezenza. Ni hom nol puosca far cresen. Qeu fas uas lui fallimen. Sol non trob en lui faillenza. F louris uostra ualenza. Sabon li pro eli ualen. P(er) qeu uos qier de mantenen. Suis platz uostra ma(n) tenza. |