Revisione di Edizione diplomatico-interpretativa del Lun, 27/11/2017 - 11:04

Versione stampabilePDF version
I I
​ 
  Noutro dia quando meu espedi
​  Demha senhor. e quando mouuha hir​
​  E me non falou nenme quis oyr
​  Tan sen uentura foy que non moiri
​  Que se mil uezes podesse moirer
​  Meor coyta mi fora de sofrer

 

​ 
  Noutro dia, quando m'eu espedi
​ 
de mha senhor, e quando m'ouvh a hir,
​ 
e me non falou, nen me quis oyr,
​ 
tan sen ventura foy que non moiri:
​  q
ue, se mil vezes podesse moirer,
​ 
meor coyta mi fora de sofrer!

II II

​ 
​  Hulheu dixi con graça mha senhor
​ 
Catou mu(n) pouco e teuemho en desden.
​ 
p(or) quemi non disse mal nen ben
​ 
fiq(ue)y coyta de (con) tan g(ra)m pauor
​  Que se mil vezes podesse.

  
​  Hu lh’eu dixi :«Con graça, mha senhor! »
​ 
catoum’un pouco e tevemh-o en desden;*
​ 
porque mi non disse mal nen ben,*
​  fiquey coytad’e con tan gram pavor:
​  que, se mil vezes podesse ............
​  .......................................................

​  *Verso ipermetro: b11.
​  *Verso ipometro: b9.

III III

 
  Essey muy ben humeu dela quitey  
​ 
E mendeu foy eno(n)mi quis falar
​  Ca pois ali non moiri com pesar
​  Nunca ia mays (con) pesar moirerey
​  Que se mil.

  
​  Essey muy ben, hu m’eu d’ela quitey, 
​ 
e m’end’eu foy, e non mi quis falar,
​ 
ca, pois ali non moiri com pesar,
​ 
nunca iamays com pesar moirerey:
 
que, se mil ...................................
  ...................................................