Wolf-Rosenstein

Versione stampabilePDF version

I
Belhs m’es l’estius e·l temps floritz
quan l’auzelh chanton sotz la flor,
mas ieu tenc l’ivern per gensor
quar mais de joy mi es cobitz;
e quant hom ve son jauzimen,
es ben razos e d’avinen
qu’om sia plus coyndes e guays.

II.
Er ai ieu joy e suy jauzitz,
e restauratz en ma valor,
e non iray ja mai alhor,
ni non querrai autruy conquistz;
qu’eras say ben az escien
que selh es savis qui aten,
e selh es fols qui trop s’irays.

III.
Lonc temps ai estat en dolor,
e de tot mon afar marritz,
qu’anc no fuy tan fort endurmitz
que no·m rissides de paor;
mas aras vey e pes e sen
que passat ai aquelh turmen,
e non hi vuelh tornar ja mays.

IV.
Mout mi tenon a gran honor,
totz selhs cuy ieu n’ey obeditz,
quar a mon joy suy revertitz,
e laus en lieys e Dieu e lhor,
qu’er an lur grat e lur prezen,
e que qu’ieu m’en anes dizen,
lai mi remanh e lay m’apays.

V.
Mas per so m’en suy escharzitz,
ja non creyrai lauzenjador;
qu’anc no fuy tan lunhatz d’amor
qu’er no·n sia sals e gueritz;
plus savis hom de mi mespren,
per qu’ieu sai ben az escien
qu’anc fin’amor home non trays.

VI.
Mielhs mi for a jazer vestitz
que despollatz sotz cobertor,
e puesc vos en traire auctor
la nueyt quant ieu fuy assalhitz;
totz temps n’aurai mon cor dolen,
quar aissi·s n’aneron rizen,
qu’enquer en sospir e·n pantays.

VII.
Mais d’una re soi en error,
e·n estai mos cors ebaïtz:
que tot can lo fraire·m desditz
aug autrejar a la seror;
e nuills hom non a tan de sen
que puesc’aver cominalmen,
que ves calque part non biais.

VIII.
El mes d’abril e de pascor,
can l’auzel movon lur dous critz,
adoncs vueill mos chans si’auzitz:
et aprendetz lo, chantador!
e sapchatz tug cominalmen
qu’ie·m tenc per rics e per manen
car soi descargatz de fol fais.