Chiarini2

Versione stampabilePDF version

I.
Belhs m’es l’estius e·l temps floritz,
quan l’auzelh chanton sotz la flor;
mas ieu tenc l’ivern per gensor,
quar mais de joi m’i es cobitz.
Et quant hom ve son jauzimen,  
es ben razos e avinen
qu’om sia plus coindes e guais.
 
II.
Er ai ieu joi e sui jausitz
e restauratz en ma valor,
e non irai jamais alhor  
ni non querrai autrui conquistz:
qu’eras sai ben az escien
que sol es savis qui aten,
e selh es fols qui trop s’irais.
 
III.
Lonc temps ai estat en dolor  
et de tot mon afar marritz,
qu’anc no fui tan fort endurmitz
que no·m reisides de paor.
Mas aras vei e pes e sen
que passat ai aquelh turmen,  
e non hi vuelh tornar ja mais.

IV.
Mout m’o tenon a gran honor
tug silh cui ieu n’ei obeditz,
quar a mon joi sui revertitz;
e laus en lieis e Dieu e lor,  
qu’er an lur grat e lur prezen.
E que qu’ieu m’en anes dizen,
lai mi remanh e lai m’apais.
 
V.
Mas per so m’en sui encharzitz,
ja non creirai lauzenjador:  
qu’anc no fui tan lunhatz d’amor,
qu’er no·n sia sals e gueritz.
Plus savis hom de mi mespren:
per qu’ieu sai ben az escien
qu’anc fin’amors home non trais.  
 
VI.
Mielhs mi fora jazer vestitz,  
que despolhatz sotz cobertor:
e puesc vos en traire auctor
la nueit quant ieu fui assalhitz.
Totz temps n’aurai mon cor dolen,  
quar aissi·s n’aneron rizen,
qu’enquer en sospir e·n pantais.

VII.
Mais d’una re soi en error
e·n estai mos cors esbaitz:
que tot can lo fraire·m desditz,  
aug autrejar a la seror.
E nulhs hom non a tan de sen,
que puesc’aver cominalmen,
que ves calque part non biais.
 
VIII.
El mes d’abril e de pascor,  
can l’auzel movon lur dous critz,
adoncs vuelh mos chans si’auzitz.
Et aprendetz lo, chantador!
E sapchatz tug cominalmen
qu’ie·m tenc per ric e per manen,  
car soi descargatz de fol fais.