I.
Lonc temps ai agutz cossiriers
de maintas guisas et afars
c’anc mos solatz ni mos chantars
no·n mermet ni mos alegriers,
mas ar a·i camiat usatge;
aissi m’a desviat Amors
c’a penas chans ni temps ni flors
mi pot donar alegratge.
II.
Si d’Amor mi ven destorbiers
no m’en taing clams ni rancurars;
qe denan era mieus l’esgars,
et ieu de totz mos desiriers
ai seguit lo plus salvatge;
que vas tal domn’ ai mos precs sors
que·l joi, que marves preir’ aillors,
aten de lieis ses tot gatge.
III.
E conosc que fatz que leugiers;
mas beutatz, don nais sobramars,
e·l gens acuillirs e l’onrars
e·l rics pretz, q’es a totz sobriers,
m’ant mes en aqest viatge,
don ieu mezeis sai q’es follors;
mas foudatz vai entr’amadors
per sen, e sens per follatge.
IV.
Vers es q’en autres cavalliers
pot chausir e q’ieu no·il sui pars,
tant es sos pretz valens e cars.
Mas tant a d’avinens mestiers
c’obs es q’el sieu seignoratge
ai’ un dels adreitz trobadors,
que sapch’ enanssar sas lauzors
e·il serva de bon coratge.
V.
Molt li servirai voluntiers
e s’a liei non platz mos preiars,
ja no·s cuide qu’il si’ avars
en faitz ni en digz plazentiers:
q’al sieu menoret messatge
volria far plus grans honors
c’a un dels plus rics mos seignors
non fes tant per homenatge.
VI.
Dompna, la doussors dels vergiers
es ara vengud’ e·l temps clars,
don totz lo mons es vertz e vars
e paront las flors els roziers.
Oimas devon far barnatge
cellas q’ant leials pregadors,
encontra·ls fals castiadors
demostrar lor vassalatge.
VII.
Chanson, ton premier viatge
faras vas N’Alazais de cors;
car se puois vols anar aillors,
plus en seras d’agradatge.
VIII.
Dompn’, el vostre seignoratge
s’es mes Miravals e m’amors
e no·us i cal plus gardadors
mas un cordon per guiatge.
IX.
Mantel, s’ieu ai fag folatge,
car ai chauzit en las gensors
en cela, que mais vol Valors,
a tort en penrai dompnatge.