I.
Ben aia·l cortes essiens,
que tostemps m’aond’ enaissi
qu’iratz chan e·m deport e·m ri
et atressi quan sui jauzens;
mas ara·m torn en balansa
quan perc sa gran benanansa,
adoncs say ieu mostrar de mon solatz
qu’ab semblan d’agradatge
sai de perda gen cobrir mon dampnatge.
II.
Adoncs muri totz jauzimens
e tornet Amors en decli,
pus domna pres pels ni rossi;
qu’assatz pot far d’autres prezens
drutz, e sera·l mais d’onransa
totz avers d’autra semblansa.
Falhimens es e vas domnas peccatz,
quan domna met uzatge
que per aver trameta son messatge.
III.
Aras m’es cregutz marrimens —
e moc per un avol desti —
qu’ieu fui a las fons Sant-Marti,
on troban cosselh totas gens,
qu’atretan vey que s’enansa
colps de cayrelh cum de lansa;
mas ieu conosc alcus paupres mercatz
que pro vetz d’agradatge
prenc de l’autrui e lais lo mieu estatge.
IV.
Hueimais remanha·l falhimens
ab selha que falh e·n s’aussi,
qu’ieu sai de tal lo dreg trai
on res no pot valer argens;
mas pero non ai fiansa
ges d’aver sa benanansa,
qu’el gen parlar e·l avinen solatz
e·l amoros visatge
cug que me son del cor verai messatge.
V.
Bona domna, tot m’es niens
quan fas ni farai ni anc fi,
si del ric thesaur no m’aizi,
don anc nulhs hom non fon jauzens;
e no·us cal aver duptansa
de mi, qu’ap leu d’apagansa,
m’auretz del tot, tostemps al vostre latz,
e sera·m d’agradatge
si be me faitz, e del mal non salvatge.