I.
Aissi cum es genser pascors
de nuill autre temps chaut ni frei,
degr’ esser meiller vas domnei
per alegrar fis amadors;
mas mal aion ogan sas flors
qe m’an tan de dan tengut
q’en un sol jorn m’an tolgut
tot qant avi’ en dos ans
conques ab mainz durs affans.
II.
Ma domna et eu et Amors
eram pro d’un voler tuich trei,
tro c’aras ab lo dols aurei,
la ros’ e·l chanz e la verdors
ll’an remenbrat que sa valors
avia trop desendut
car volc so q’eu ai volgut.
Pero no·i ac plasers tanz,
q’anc res fos mas sol demanz.
III.
Aquel m’era gaugz et honors,
mas no·ill plaz que plus lo m’autrei,
e puois midonz vol q’eu sordei,
be·m pot baissar car il m’a sors,
las, per qe no·ill dol ma dolors
puois aissi·m troba vencut?
Q’eu ai tant son prez cregut,
q’enanzat ai sos enans
e destarzat toz sos danz.
IV.
Un plait fan domnas q’es follors;
qant trobon amic qe·s mercei,
per assai li movon esfrei
e·l destreingnon tro·s vir’ aillors;
e, qant an loingnat los meillors,
fals entendedor menut
son per cabal receubut,
don se chala·l cortes chanz
e·n sorz crims e fols mazanz.
V.
Eu non faz de totas clamors
ni m’es gen c’ab domnas gerrei,
ni ges lo mal qu’eu dir en dei
no lor es enois ni temors;
mais s’ieu disia dels pejors,
tost seria conogut
qals deu tornar en refut,
que torz e pechaz es granz
qan domn’ a prez per enianz.
VI.
C’ab leis q’es de toz bes sabors
ai cor c’a sa merce plaidei,
e ges per lo primer desrei,
don faz mainz sospirz e mainz plors,
no·m desesper del ric socors
c’ai lonjament atendut.
E si·ll plaz q’ella m’ajut,
sobre toz leials amanz
serai de joi benananz.
VII.
Domna, per cui me venz amors,
cals que m’ai’ enanz agut,
a vostr’ops ai retengut
toz faiz de druz benestanz,
e Miraval e mos chanz.
VIII.
Al rei d’Aragon vai de cors,
cansos, dire qe·l salut,
e sai tant sobr’altre drut
qe·ls paucs prez faz semblar granz
e·ls rics faz valer dos tanz.
IX.
E car lai no m’a vegut,
Mos Audiarz m’a tengut,
qe·m tira plus q’adimanz
ab diz et ab faiz prezanz.