

Bernardus. La(n) qant uei foilla Ius dels albres chader Cui qen pes ni doilla Ami deu bon saber. Non credaç qeu uolla. Flor ni folla ueder. Qant uas mi sorgoilla. Cho qeu plus uol auer. Cor ai qen men tolla Mai no(n) ai ges poder. Ca des es qi ma colla Con plus mi desesper. Estragna nouella. Podes de mi audir Qant eu uei la bella. Qim la solia collir. Ela nomapella Nim fai asse uenir. Lo cor soç laiscella. Mi fai de dol partir. Deus qel mo(n)t cabdella. Mi don de lei iaudir. Qe se aissim reuella. Non es mais de morir. Non ai mais fiança. En augur ni en sort. Ma bona esperança. Ma confondut emort. Ai tant lonc mi lança. |
|
La bella cui am fort. Qar li qer sa mansa. Com seu agues gran tort Tan nai depessança. Qe tot me desconort. Mas non faç semblança. Cades chant (et)de port. Non sai mais qe dire. Mas mult faç gran folor. Car am ne desire. Del mont la belasor Ben faria daucire. Qi anc fes mirador Qe qant mo cossire. No(n) ai gerrer peior. Qe quant la remire Ni pes de sa ualor. No sarai iaudire. De les ni de sa mor. |