 |
idem AB ioi mou lo uers el començ. et ab ioi re man efenis. esol qe bona fos la fis. bons sai qer lo comença |
 |
menz. car p(er) la bona com(en)çança. me uen iois (et) alegrança. p(er (z)o[1] deu(o)m[2] la bona fin graçir. qe toç bons faiç uei lauçar al fenir. Simapodera ios em uenç Meraueill me car osofris Qeu nodit enomes bruis. P(er) cui soi ta(n)t gais ni iausenç. Mas greu uereç finama(n)ça. Ses paor eses dopta(n)ça. Qa des temom uers ço qa ma fallir. P(er) qeu no maus d(e) parlar i(n) ardir[3]. No(n) es enoiz[4] ni fallimenç. Ni uilania ço mes uis. Mas dome qa(n)t se fai deuins. Daltrui amor econoissenç. Enoios eqeus enança. Qand faiç enoi ni pesança. Çascus se uol de sos mesters fornir. Mi co(n)fundeç e uos no(n) uei iauçir. Duna ren ma bonda mos senç. Qanc null om mo(n) iois nome(n)qis. |
 |
Qeu uolanters nolen mentis. Car no(n) es bon ensegnamenç. Anç es follia et en fança. Qi damor abenena(n)ça. Eçalauol ad home descobrir. Sel nolinpot oualer os(er)uir. Anc sa bella boca riçenç. Non cuidei baisan me trais. Car abun dolç baisar maucis. Esab (un)[1] autre nomes gairenç Astretal mes p(er) scemblança Com de peleus la lança. Qe del son colp no podiom garir. Se p(er) eis loc no sen feçes ferir. Bona domna uostre cors genç. Eill u(ost)re beill oillç man co(n)qis. El dolç esgard el (lo)[2] genz ris. Ela bella cara plaisenç. Qant ben ment prendaesma(n)ça De beltat no(n) sai engança. La çencer es co(m) poscha el mo(n)d causir. O no(n) uei clar dels oillç ab q(e)us remir. |