Edizione diplomatica

Versione stampabilePDF version
  Tan mabelis l’amoros pensamens,
Que ses vengutz en mon fin cor asire,
Que noi pot nuills autre pens caber,
Ni mais negus nomes dous ni plazens;
Cadoncx viu sas, can mausizal sospire,
E fin amors malevia mon martire,
Quem promet ioi, mas trop lom dona len
Cap bel semblan ma trainat leniamen.
Ben sai, que tot can fauc, es dreit niens.
Jeu quen puesc als, samor me vol ausire?
Cazessien ma donat tal voler,
Que ia non er vencutz, ni el novens.
Vencutz si er, qu aucir man le consire,
Tot soavet, car de leis, cui dezire
Non ai secors, ni d’autra no l’aten,
Ni d’autr’amor no puesc aver talen.
Per so dona nous am saviamens,
Car vos soi fis, & a mon ops traire,
E vos tem perdre, e mi non puesc aver,
Eus cug nozer, e soi a mi nozens,
Per so mon mal nous aus mostra, ni dire;
Mas a lesgart podetz mon cor devire,
Quieus cug dir; mas eras men repen
E port els hueills vergonha & ardimen.
Bona dona, sius platz, siatz fufrens
Del be, quieus vueill, quieu soi del mal sufrire;
E pueis lo mals nom poira dan tener;
Ans er semblan quel partem engalmens;
E as vos platz quen autra part me vire
Partes de vos la beutat, el dous rire,
El dous parlar, que menfolis mon sen;
Pueis partir mai de vos mon essien.
Ca totz iorns mes plus belle plus plazens,
Person vueill mal als hueills, ab queus remire,
Car no volgra iaus poguesson vezer,
camon dan vezon trop sotilmens.
Mas dans non mer, car, si vals, nom nazire,
Ans es mos pros, dona, perquieu malbire,
Si mausizets, que nous assar gen,
Car lo mieu dan vostre er eisamen.
Trop vos am mais, dona, quieu non fai dire,
E si anc iorn aic d’autr amor dezire,
No men penat; car aus am per un sen
Car ai proat autrui captenemen.
Ves Nemze vai chansos, qui ques nazire,
Que gaug navran per lo mieu essien,
Las tres donas, a cui ieu te preze,
Tanto mi piace l’amoroso pensamento,
Che s’è venuto nel mio fino cor ad assidere,
che non vi può null’altro pensier capire,
E più nessin non mi è dolce, nè piacenye.
Che allor vivo sano, quando m’ancide’l sospiro,
E ‘l fino amor m’allevia ‘l mio martire;
Che mi promette gioja, ma troppo me la dona lentamente;
Che col bel sembiante m’ha trainato lungamente.
Ben so, che tutto quanto fo, è un dritto (puro) niente.
Io che altro posso, se amor mi vuol ancidere?
Che a sciente (a bello studio) mi ha dato tal volere,
Che già non sia vinto, nè il noveno.
Vinto se sarò, che ancidermi hanno i pensieri,
Tutto ciò avrete, perché di lei, cui desiro,
Non ho soccorso, e d’altra non l’attende,
E d’altro amor non posso aver talento.
Per ciò, Donna, non vi amo saviamente,
Perché vi son fino, ed al mio uopo traditore;
E vi tempo perder, e non mi posso avere,
E vi penso nuocer, e far a me nocente.
Per ciò mio male non vi oso mostrar, nè dire;
Più con uno sguardo potete ‘l mio cuor rivolgere,
Ch’io vi penso dir; ma ora mene riprendo,
E porto negli occhi vergogna, ed ardimento.
Buona Donna, se vi piace, siate sofferente
Del bene, ch’io vi voglio; ch’io son del mal sofferitate;
E poi ‘l mal non mi potrà danno apportare,
Anzi saà conveniente, che ‘l partiam egualmente.
E s’a voi piace, che ad altra parte mi giri,
Partasi da voi la beltade, e ‘l dolce ridere,
e ‘l dolce parlar, che m’infollisce ‘l mio senno;
Poi partirmi ho da Voi a mio sciente (gusto.)
Già che tuttor mi siete più bella, e più piacente,
Per ciò che voglio ma agli occhi, cò quai vi rimire,
Perchè non vorrei già, vi potessero vedere;
Che a mio danno vedon troppo sottilmente.
Ma danno non mi è [fa]; ch’or, se voglio, non me n’adire,
Anzi è mio prò, Donna, per cui io m’incanto,
Se m’ancidete, che non sarebbe a voi (cosa) gentile,
Poiché ‘l mio danno al vostro saria simile.
Troppo vi amo, [e] più, Donna, ch’io non so dire;
E se anco un tempo ebbi d’altro amor desire,
Non me n’incresce;ch’ora vi amo per un cento,
Perché ho provato l’altrui cattivamento.
Verso Nimes vattene canzon, chi che se n’adiri (u),
Che gaudio n’ avran pel mio sciente (a quel ch’ io fo)
Le tre Donne, a cui io ti presento.
Tan ma bellis lamoroç pensameç,
Qe seç uengut en mou fin cor assire.
P(er) qe noi po autre nul p(er)dre caber,
N i maiç negu(n)ç nomeç dotaç ni plaise(n)ç.
Q a donç uiu sanç qa(n)t mausi oil sospire.
E finç amor alleiam mon martire.
Qem p(ro)met ioi maç trop lem donale(n).
Qab bel semblan ma trainat loiame(n).
Ben sa(i) que tot qa(n)t faz eçendretç nie(n)ç.
Ieu qen pois maus samorçme uol aucire.
Qarenscien ma donar tal uoler.
Qe iano(n) ier mi nil uenç.
Vencuz iert causiç manli sospire.
Tot soave car deleiç qe desire.
No(n)ia conort ni dalors nol aten.
Nidautra mor no(n) pois auer talen.
A totz iorn meç plus bella e plus plaise(n)z.
P(er) qeu uoil mal als oilz ab q(ue)uç remire.
Q eia mo(n) grat nous poir*u(n) vezer.
Car al mieu dan ueson trop soptilme(n).
Mon dan no(n) eç pois co posc no(n) nalzire.
anzeç mo(n) ori di(n)pna p(er)q(ue)u malbire.
S e umor p(er)?ç ia nous estara ie(n)ç.
Qae lo meu dan uostres er eissamen.
Bella do(n)pa finç platz siatz sufrene
Del ben q(ue)uç  uoil q(ue) sui del malsufrire.
E poiç lo mals nom poira dan tener.
A nz merse(n)blanz qel partam engalm(en)ç
E siuoleç cab autra partz me(n) uire,
P artez de uoç labeutat el douz rire.
E ngen parlar qe men folis mo(n) se?.
Pero parlar mai de uoç mo(n) escien.
Perso do(n)pna nouç am sauiamen.
Anz uoçsui finç camoç obç traire.
E taq?ch p(er)dre eme no(n) posç auer.
E ? noser esim ami no*senç.
P(er) so nous ans mo(n) mal mostrar ni dire.
M aç aleç gart podez mo(n) cor deuire.
Carlauç qe dir etaraç men repen.
Mort me sa* do(n)pna qan uoç remare.
E sa? aic dautra do(n)pna desire.
N omen repen qar anç an p(er)un cem.
P roat ai at? captenimen.