

I | I |
CAnt uei la lauzeta mouer. De ioi solas co(n)tral rai. Pois soblida laissa chaer. P(er) la dousor qal cor li uai. Ai tan gra(n)t enueia men pren. De leo cui uei iausion. Meraueil mei car neis de se. Lo cor de desirer nom fon. |
Cant vei la lauzeta mover De ioi s’olas contra·l rai Pois s’oblida laissa chaer Per la dousor q’al cor li vai Ai! Tan grant enveia m’en pren De leo cui vei iausion Meraveil m’ei car neis de se Lo cor de desirer no·m fon. |
II | II |
Hai las ta(n)t cuiaua sauer. Damor e ta(n)t petit en sai. Car sol damor no(m) posc tener. Cela don ia pro no(n) aurai. Tot ma mo(n) cor e tol mon sen. Et si meteus e tot lo mon. Et caisim tolc nom laxet re. Mai desirer ecor uolon. |
Hai las tant cuiava saver D’amor e tant petit en sai Car sol d’amor no·m posc tener Cela don ia pro non aurai Tot m’a mon cor e tol mon sen Et si meteus e tot lo mon Et c’aisi·m tolc no·m laxet re Mai desirer e cor volon. |
III | III |
De las do(m)pnas medesesp(er). Iamais enlor nom fiarai. Aisi con la soil maintener. En aissi la desmantenrai. Pois uei q(ue) nulla pro nom te. Uar leo qi mauci e co(n)fon. Totas las dot elasnescre. Car ben sai car tal eson. |
De las dompnas me desesper Iamais en lor no·m fiarai Aisi con la soil maintener Enaissi la desmantenrai Pois vei que nulla pro no·m te var leo qi m’auci e confon Totas las dot e las nescre Car ben sai car tal eson. |
IV | IV |
Anc no(n) aigui de mi poder. Ni no(n) fui mieu de posc enzai. Qem laisset enses oilz uezer. En un mirail qe m(o)lt me plai. Pois me mirei en te. Man mort li sospir de preon. Aissim p(er)dei co(n) p(er)det se. Lo bel narcisus en la fon. |
Anc non aigui de mi poder Ni non fui mieu de posc en zai Qe·m laisset en ses oilz vezer En un mirail qe molt me plai Pois me mirei en te M’an mort li sospir de preon Aissi·m perdei con perdet se Lo bel Narcisus en la fon. |
V | V |
Daizo fai feunia parer. Ma do(m)pna p(er) q(ue)n lo retrai. Caizo uol q(ue) no(n) dei uoler. E zo co(m) li deueda fai. Claut sui en mala merce. Et ai ben faic de fol en pon. E no(n) sai p(er) qe mi deue. Mais q(ue) trop poigei co(n)tra mon. |
D’aizo fai feunia parer Ma dompna per quen lo retrai C’aizo vol que non dei voler E zo c’om li deveda fai. Claut sui en mala merce Et ai ben faic de fol en pon E non sai per qe mi deve Mais que trop poigei contra mon. |
VI | VI |
Pois amidon no(n) pod ualer. Dig ni merces ne dreit qeu ai. Ni alei no(n) uent aplaiser. Chil mama mais no(n) lo dirai. Ai cum part dele enrecre. Mort ma ep(er) mort li respon. Çuauc men poisc il nom rete. Çais en eisil (et) no(n) sai on. |
Pois a midon non pod valer Dig ni merces ne dreit q’eu ai Ni a lei non vent a plaiser Chil m’ama mais non lo dirai Ai cum part de le en recre Mort m’a e per mort li respon Çuauc m’en poisc il no·m rete Çais en eisil et non sai on. |
VII | VII |
Merces es p(er)duda p(er)uer. Mais eo no(n) osaubi anc mai. Car cil qi plus endegrauer. La p(er)duda (et) on la qerai. Ai con ma sembla qi la uei. Qi laichet chautrui desiron. Qi ia ses lei no(n) aura be. Laisse morir qe no(n) laon. |
Merces es perduda per ver Mais eo non o saubi anc mai Car cil qi plus en degr’aver La perduda et on la qerai. Ai con ma sembla qi la vei Qi laichet chautrui desiron Qi ia ses lei non aura be. Laisse morir qe non l’aon. |
VIII | VIII |
TRistan ies no(n) aures de me. Qeu men uauc chaitiu eno(n) sai on. De chantar megec merecre. E de ioi damar mescon. |
Tristan ies non aures de me Q’eu m’en vauc chaitiu e non sai on De chantar me gec me recre E de ioi d’amar m’escon. |