Testo critico

Versione stampabilePDF version
I.
 
 
 

 
 
Quan lo rius de la fontana
s’esclarzis, si cum far sol,
e par la flors aiglentina
e•l rossignoletz el ram volf e refranh ez aplana
son dous chantar et afina,
dreitz es qu’ieu lo mieu refraigna.
 
II.
 
10 
 
 
 
 

Amors de terra lonhdana,
per vos totz lo cors mi dol
e non puosc trovar meizina
si non vau al sieu reclam,
ab atraich d'amor doussana,
dinz vergier o sotz cortina
ab desirada companha.

 
III.15
 
 
 
 
20 
 
Pois del tot m'en falh aizina,
no·m meravilh s'ieu n'aflam
quar anc genser crestiana
non fo, ni Dieus non la vol,
juzeva ni sarrazina.
Ben es selh pagutz de mana,
qui ren de s'amor gazanha.
 
 
IV.
 
 
25 
 
 
 
De dezir mos cors non fina
vas selha ren qu'ieu pus am
e cre que volers m'enguana
si cobezeza la·m tol,
que plus es ponhens qu'espina
la dolors que ab ioi sana:
don ia non vuelh c'om m'en planha.
 
 
V.
30 
 
 
 
 
35 
Senes breu de pargamina
tramet lo vers que chantam
en plana lengua romana
a·N Hugon Brun per filolh.
Bo·m sap quar gent peitavina,
de Beiriu e de Guiana
s'esgau per lui e Bretanha.