Edizione diplomatico-interpretativa

Versione stampabilePDF version
  I
Belle amelot soule an chanbre feloit. a chanteir prant
ke damors li manbroit. an halt chantait (et) son amin
no(m)moit. mal si gardait. sa maire lescoutoit. deus do
neis ma marit garin mon dous amin

 
Belle Amelot soule an chanbre feloit,
a chanteir prant, ke d'amors li manbroit,
an halt chantait et son amin nommoit.
Mal si gardait: sa maire l'escoutoit.
Deus Doneis m'a marit Garin,
mon dous amin.

 
  II
                                                          Amins garins
                                                           amic de cuer
urai. maues toz jors. (et) ien ameit uos ai. tant ca marit
atre ke uos naura. pucele ausois toz iors ensi uiura.
deus doneis ma marit garin mon dous amin. 
«Amins Garins, amie de cuer vrai
m'aves toz jors et jen ameit vos ai,
tant c'a marit atre ke vos n'aura[i]
pucele ausois toz iors ensi vivra[i]»
Deus, doneis m'a marit Garin,
mon dous amin.

 
  III
                                                                    Ie mos
cidra satres ke garins mait. on ie fera cant camors
maprandrait. se nai garin luns ou latre auandrait
deus lou me dont. toz ces mals abatrait. deus doneis
mamarit garin mon dous amin. 
«Je m'oscidra[i] s'atres ke garins m'ait,
on je fera[i] cant c'amors m'aprandrait.
Se n'ai Garin, l'uns ou l'atre avandrait,
Deus lou me dont, toz ces mals abatrait.»
Deus, doneis m'a marit Garin,
mon dous amin.

 
  IV
                                                         De pucele deus se-
pitiet aues caie garin amarit (con)santeis. ie mo\s/cidra
suns atres mest doneis. (et) sensi meur trop crvel me se
reis. deus doneis ma marit. 
«De pucele Deus, se pitiet aves,
c'aie Garin amarit consanteis.
Je m'oscidra[i] s'uns atres m'est doneis,
et s'ensi meur trop cruel me sereis.»
Deus, doneis m'a marit [Garin,
mon dous amin].

 
  V
                                          S a meire antre ans se
sasiet dauant li. bial li proiet fille prenes marit. lou
duc girairt ou lou conte. haurit. p(er)deu meire m(ou)lt mielz
ains viure ensi. deus doneis mamarit. 
Sa meire antre, ans se s'asiet davant li,
bial li proiet: «Fille, prenes marit
lou duc Girairt ou lou conte Haurit.»
«Per Deu, meire, moult mielz ains viure ensi!»
Deus, doneis m'a marit [Garin,
mon dous amin].

 
  VI
P er deu meire
trop dout prandre signor. cest vns merchiez dont se
 
plaignent plusors. car si ne mai(m)met. (et) il ne rait mamor
leis luj viurai a honte. (et) a dolour. deus doneis mamarit
«Per Deu, meire, trop dout prandre signor,
c'est uns merchiez dont se plaignent plusors,
car si ne m'aimmet et il ne rait m'amor,
leis lui viurai a honte et a dolour.»
Deus, doneis m'a marit [Garin,
mon dous amin].

 
  VII
Prandre marit est chose a remenant. ne pais merchiez
(con) laist (con) sanrepant. tenir lestuet. soit lait ou auenant
ke mal se mat se vit a dolour grant. deus doneis ma
marit 
«Prandre marit est chose a remenant
ne pais merchiez c'on laist con s'an repant:
tenir l'estuet, soit lait ou avenant,
ke mal se mat se vit a dolour grant.»
Deus, doneis m'a marit [Garin,
mon dous amin].

 
  VIII
             Per deu fille souant an est iriez. uostre peires.
meire cest grans pechiez. hai me vos. ke tant uos trauil
liez. caie marit. (et) de ceu\ci/ me chaisiez. deusdoneis moi
marit. 
«Per deu fille, sovant an est iriez
vostre peires.» «Meire c'est grans pechiez,
hai me vos, ke tant vos travilliez
c'aie marit et de ci me chaisiez?»
Deus, doneis moi marit [Garin,
mon dous amin].

 
  IX
     Amelot ot ceu ke sa meire dist. ke ces peires li
veult doneir marit tant doucemant a gamanteir se
prist li cuers li falt si ait geteit. vn crit. deus doneis
Amelot ot ceu ke sa meire dist,
ke ces peires li veult doneir marit.
Tant doucemant a gamanteir se prist,
li cuers li falt si ait geteit un crit
Deus, doneis [moi marit Garin,
mon dous amin].

 
  X
S or sa meire amelot se pamait. deus keil pitiet la mei
re acueir eu ait. tout an plorant doucement la basait
a rendresier trop bien la confortait. deus deoneis moi
marit.
Sor sa meire amelot se pamait:
Deus, ke­il pitiet la meire a cueir eu ait!
Tout an plorant doucement la basait
a rendresier trop bien la confortait.
Deus, doneis moi marit [Garin,
mon dous amin].

 
  XI
           La meire vit son enfant angossous. trop bia
li dist fille rahaitiez vos. garin ameis si laueres a
spous. se maist deus il est vaillans. (et) prous. deus do
neis moi marit. 
La meire vit son enfant angossous,
trop bia li dist: «Fille, rahaitiez vos:
Garin ameis, si l'averes a spous.
Se m'aïst Deus il est vaillans et prous.
Deus, doneis moi marit [Garin,
mon dous amin].

 
  XII
                             La meire errant mandat lou prous
garin. tant li donat (et) argent (et) or fin cansanble mist
(et) lamie (et) lamin. p(er) lou congiet son signor laucelin
amelot tot ensi ot garin son amin. 

 
La meire errant mandat lou prous Garin,
tant li donat et argent et or fin,
c'ansanble mist et l'amie et l'amin
per lou congiet son signor Laucelin.
Amelot tot ensi
ot Garin son amin.