Edizione diplomatico-interpretativa

Versione stampabilePDF version
  I
 
  A   Rem al freg temps uen
        gut. Quel gels el neus
        ela faingna. Eill auselet
  estan mut. Cus de chantar
  no sa fraigna. Eson sec li
  rams pels plais. De flors
  ni fuoilla noinais. Ni rossignolls noi c(ri)da.
  Que lam emai mereissida.
 
  Ar em al freg temps vengut,
  que'l gels e'l neus e la faingna,
  e'ill auselet estan mut,
  c'us de chantar no s'afraigna;
  e son sec li rams pels plais,
  de flors ni fuoilla no'i nais,
  ni rossignolls no'i crida,
  que l’am e mai me reissida.
  II
  Tant ai lo cors deseubut. Per quieu soi a
  totz estraingna. Esai que lom aperdut. Mot
  plus tost que non gazaigna. Esieu faill ab
  motz uerais. Daurenga me moc lesglais.
  p(er) queu ne stauc esbaida. Enpert solatz epa(r)
 tida.
 
 
  Tant ai lo cors deseubut,
  per qu’ieu soi a totz estraingna,
  e sai que l’om a perdut
  mot plus tost que non gazaigna;
  e s’ieu faill ab motz verais,
  d’Aurenga me moc l’esglais,
  per qu’eu n’estauc esbaida
  en pert solatz e partida.
  III
  Domna met mout mal samor. Que ab
  ric home plaideia. Ab plus aut de uauasor.
  esill ofai ill folleia. Quar so dison enuel
  lai. Que ges per ricor no(n) uai. Edomna q(ue)
  nes chauzida. en tenc per enuilan(i)da.
 
 
  Domna met mout mal s’amor
  que ab ric home plaideia,
  ab plus aut de vavasor,
  e s’ill o fai ill folleia;
  quar so dis on en Vellai
  que ges per ricor non vai,
  e domna que n’es chauzida
  en tenc per envilanida.
  IV
  Amic ai de gran ualor. Que sobre totz sei
  gnoreia. Enon acor trichador. Vas me
  que samor mautreia. Eu dic que mamo
  rs leschai. Ecel que dis que no(n) fai. Dieus
  li don mal escarida. Queu men teing fort
  per guerida.
 
  Amic ai de gran valor
  que sobre totz seignoreia,
  e non a cor trichador
  vas me que s’amor m’autreia.
  Eu dic que m’amors l’eschai,
  e cel que dis que non fai
  Dieus li don mal escarida,
  qu’eu m’en teing fort per guerida.
 
  V
  Bels amics de bon talan. Son ab uos totz
  iorn engatge. Cortesa ede bel semblan.
  Sol no(n) demandes outratge. Tost enuei(n)re(m)
  al assai. Qen uostra mercem metrai. Vos
  mauez la fe pleuida. Que no(n) dema(n)des fai
  llida.
 
  Bels amics, de bon talan,
  son ab vos totz iorn en gatge,
  cortesa e de bel semblan,
  sol non demandes outratge;
  tost en veinrem a l'assai
  q’en vostra merce.m metrai:
  vos m’avez la fe plevida,
  que non demandes faillida.
  VI
  A dieu coman bel esgar. Eplus la ciutat
  daurenga. Eglorietel caslar. El seingnor de
  proensa. Etot quant uol mon ben lai. Elarc
  onson fag lassai. Cellui perdei ca ma uida
  enserai totz iornz marrida.
 
 

  A Dieu coman Belesgar
  e plus la ciutat d’Aurenga
  e Gloriet' el Caslar
  e'l seingnor de Proensa
  e tot quant vol mon ben lai,
  e l'arc on son fai l’assai.
  Cellui perdei c’a ma vida,
  e’n serai totz iornz marrida.

  VII
 
  Ioglars que auetz cors gai. Ves narbona
  portatz lai. Ma chanson abla fenida. Lei cui
  iois eioue(n)z  guida.
 
 
  Ioglars que avetz cors gai,
  ves Narbona portatz lai
  ma chanson ab la fenida
  lei cui iois e iovenz guida.