Lirica Medievale Romanza
Published on Lirica Medievale Romanza (https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it)

Home > RAIMBAUT D'AURENGA

RAIMBAUT D'AURENGA

A cura di Samantha Molinaro e Valeria Palombi

  • letto 5852 volte

EDIZIONE

  • A mon vers dirai chanso [1] Ed [2]
  • Ab nou cor et ab nou talen [3] Ed [4]
  • Ab vergoinha part marimenz [5] Ed [6]
  • Aissi mou [7] Ed [8]
  • Al prim qe·il cim sorzen sus [9] Ed [10]
  • Als durs, crus, cozens, lauzengiers [11] Ed [12]
  • Amics Rossignol [13] Ed [14]
  • Amors, com er? que farai [15] Ed [16]
  • Anz que l’haura bruna·s cal [17] Ed [18]
  • Apres mon vers voill sempr'ordre [19] Ed [20]
  • Ar m'er tal un vers a faire [21] Ed [22]
  • Ar no sui ges mals et astrucs [23] Ed [24]
  • Ar quan s'emblo·l foill del fraisse [25] Ed [26]
  • Aram platz Giraut de Borneilh [27] Ed [28] Tm [29]
  • Aras no siscla ni chanta [30] Ed [31]
  • Ara·m so del tot conquis [32] Ed [33] 
  • Assatz m’es bel [34] Ed [35] Tm [36]
  • Assatz sai d'amor ben parlar [37] Ed [38]
  • Be s'eschai qu'en bona cort [39] Ed [40]
  • Be sai qu'a cels seria fer [41] Ed [42]
  • Brais, chans, quils, critz [43] Ed [44] Tm [45]
  • Cars, dous e feinz del bederesc [46] Ed [47]
  • Compainho, qui qu'en irais ni·n veill [48] Ed [49]
  • Domna, si m'auzes rancurar [50] Ed [51]
  • En aital rimeta prima [52] Ed [53]
  • Entre gel e vent e fanc [54] Ed [55]
  • Er resplan la flors enversa [56] Ed [57] Tm [58]
  • Escoutatz, mas no sai que's es [59] Ed [60] Tm [61]
  • Joglar, fe qed eu dei [62] Ed [63]
  • Lonc temps ai estat cubertz [64] Ed [65] Tm [66]
  • No chant per auzel ni per flor [67] Ed [68] Tm [69]
  • Nuils hom [70] Ed [71]
  • Parliers ... en chan [72] Ed [73]
  • Peire Rogier, a trassaillir [74] Ed [75] Col [76] Tm [77]
  • Pos tals sabers mi sors e·m creis [78] Ed [79]
  • Pos trobars plans [80] Ed [81]
  • Pos vei que·l clars temps s'abriva [82] Ed [83]
  • Si de trobar agues meillor razo [84] Ed [85]
  • Si·l cors es pres, la lengua non es preza [86] Ed [87]
  • Un vers farai de tal mena [88] Ed [89]
  • Una chansoneta fera [90] Ed [91] Col [92] Tm [93]

  

  • - Tr = Testo e traduzione - Com = Commento - Tc = Testo critico a nostra cura - Ed = Edizioni a cura di altri - Col = Collazione - Tm = Tradizione manoscritta - St = Stampe antiche - Not = Trascrizione melodia - Mus = Esecuzione musicale


 

  • letto 4312 volte

A mon vers dirai chanso

BdT 389,7

Mss.: A 37, a¹ 187 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a7 a7 b7' c7 c7 d7 d7 (Frank 200:2). Chanso di 9 coblas unissonans di 7 versi, seguite da 2 tornadas di 2.

Edizioni: Kolsen 1920, p. 589; Pattison 1952, p. 171; Milone 1998, p. 45.

Vai al Rialto [94].

  • letto 1765 volte

CANZONIERE A

  • letto 518 volte

Edizione diplomatica

⸿Raembautz daurenga.
Amon uers dirai chansso. ab leus
motz (et) ab leu so. Et en rima uil epla
na. puois aissi son encolpatz. quan fatz
auols motz als fatz. Edirai so qen cossir.
Qui qem nam mai om nazir.
 
Damar tornon entensso. Cill on anc a
mors non fo. Plus qen mi obra uilana.
Editz qecs ien teing los datz. ensai mais
que nuills hom natz. p(er) quem platz ade
uezir. daco q(ue)u amoutz naug dir.
 
 
Esi torn enochaio. Cel dig qem fai plus
fello. nomotengatz adufana. Car per
trops es autreiatz. Calz mais aug dir e
nomplatz. Que dompna se uol acir. Q(ue)
ric home deigna auzir.
 
Quecs a dreig que serazo. Mas uers uenz
Qui bel despo. Et ieu dic paraula sana.
Q(ue) mieus deu esser amatz. Rics ho(m) francs
(et) enseignatz. Quil pot pro ebel chausir.
p(er) do(m)pna qaus precs soffrir.
 
Mas dompna cama alairo. ab semblan
de tracio. Non deu ies esser autana. Mas
enbas luoc se solatz. si q(ue) sia comnadatz
Eqei puosca endeuenir. Lanuoich el
iorn ses delir.
 
Anc dompna qui qen sermo. p(er) nuillric
home non fo. nitornet depretz sotana.
Et ieu sai (et) es uertatz. de pros caualliers
priuatz. Uistz a tals dompnas delir. Com
sen degra sepeillir.
 
 
E dirai en mais ieu no. Ara eaquesta sazo.
Mas si neus hom siuana. Cabme sen
contrast iratz. adoncs mauztretz uiatz.
tals motz p(er)me ses mentir. Com non poi
ria cobrir.
 

Dieus retenc lo cel eltro. Asos ops ses co(m)
Paigno. Et paraulla certana. Cami
donz laisset enpatz. Ca seignoriu uas
totz latz. Qel mons totz li deu seruir. e
sos uolers obezir.
 
Ia demort ni depreiso. nom gart dieus ni
gaug nom do. Si midonz qem te sescana
noual pro mais cautra assatz. Segon q(ue)u
cre esapchatz. Que totz hom q(ue) laremir.
Senten en ueis alpartir.
 
Dompna ieu uos dei grazir. So qieu sai
ben far edir.
 
Esim datz ab lonc desir. Lobem qem de
gratz offrir.
 
 
  • letto 394 volte

Edizioni

  • letto 987 volte

Pattison

I.
A mon vers dirai chansso       
ab leus motz ez ab leu so      
ez en rima vil’ e plana        
(puois aissi son encolpatz     
qan fatz avols motz als fatz), 
e dirai so q’en cossir —       
qui qe·m n’am mais o·m n’azir! 

II.
D’amar tornon en tensso        
cill on anc Amors non fo       
plus q’en mi obra vilana,      
e ditz qecs: “Ie·n teing los datz”; 
en sai mais que nuills hom natz,    
per qe·m platz a devezir            
d’aco q’eu a moutz n’aug dir.       

III.
E si torn en ochaizo                
cel dig qe·m fai plus fello,        
no m’o tengatz ad ufana;            
car per trops es autrejatz;         
c’alz mais aug dir (e no·m platz!)  
que dompna se vol aucir             
que ric home deign’ auzir.          

IV.
Qecs a dreig que se·n razo,         
mas vers venz qui be·l despo,       
ez ieu dic paraula sana:            
que mieills deu esser amatz         
rics hom francs ez enseignatz       
qui·l pot pro e bel chausir         
per dompna q’aus precs soffrir.     

V.
Mas dompna c’am’ a lairo,           
ab semblan de traizo,               
non deu jes esser autana;           
mas en bas luoc se solatz           
si que sia sos coingatz             
e qe·i puosc’ endevenir             
la nuoich e·l jorn ses dezir.       

VI.
Anc dompna, qui q’en sermo,         
per nuill ric home non fo,          
ni tornet de pretz, sotana;         
ez ieu sai, ez es vertatz:          
deu pros cavalliers privatz,        
vista tal dompna, ·s delir;         
c’om s’en degra sepeillir.          

VII.
E dirai en mais? — Ieu no!          
Ar en aquesta sazo!                 
Mas si negus hom si vana            
c’ab me se·n contrast’ iratz        
adoncs m’auziretz viatz             
tals motz per me ses mentir         
c’om non poiria cobrir.             

VIII.
Dieus retenc lo cel e·l tro         
a sos ops ses compaigno,            
ez es paraula certana,              
c’a mi donz laisset en patz         
c’a seignoriu vas totz latz,        
qe·l mons totz li deu servir        
e sos volers obezir.                

IX.
Ja de mort ni de preiso             
no·m gart Dieus, ni gaug no·m do    
si mi donz, qe·m te ses cana,       
no val pro mais c’autr’ assatz,     
segon q’eu cre; e sapchatz          
que totz hom que la remir           
s’enten en lieis al partir.         

X.
Dompna, ieu vos dei grazir          
so q’ieu sai ben far e dir.         

XI.
E si·m datz ab lonc desir           
lo ben qe·m degratz offrir.
 

  • letto 757 volte

Ab nou cor et ab nou talen

BdT 389,1

Mss.: A 37, C 201, D 88, Dc 256, I 144, K 130, M 138, N² 13, R 7, V 112, a¹ 190 = Raimbaut d'Aurenga; N 250 = anonimo; BgAnoya 768-770 (vv. 1-3) = Raimbaut de Vaqueiras.

Metrica: a8 a8 a8 b8 a8 a8 b8 (Frank 51:1). Vers di 8 coblas unissonans di 7 versi, seguite da una tornada di 2.

Edizioni: Pattison 1952, p. 184; Milone 1993; Milone 1998, p.51; Milone 2003, p. 169.

Vai al Rialto [95].

  • letto 1466 volte

Edizioni

  • letto 896 volte

Pattison

I.
Ab nou cor et ab nou talen       
ab nou saber et ab nou sen       
et ab nou bel captenemen         
vuoill un bon nou vers commensar;
e qui mos bons nous motz enten   
ben er plus nous a son viven     
qu’us vieills en deu renovellar. 

II.
Qu’ieu renovel mon ardimen       
(qu’ai novel ab veil pessamen.)  
Franc de novel ab ferm parven,   
e chantem al novel temps clar    
que·l novels fruitz naison desen 
e·l novels critz on Jois s’empren
e·ill auzeill intron en amar.    

III.
Domn’ am que me fai alegrar      
qu’ieu am plus c’om non sap pensar
tant ben cum ieu am, ni comtar;   
qu’ieu am la gensor ses conten —  
Si Dieus m’am! — e no·i met cuidar
c’ad ops d’amar la·m saup triar   
Amors quan nos ajostet gen.       

IV.
D’Amor mi dei ieu ben lauzar      
mais c’ad Amor guizerdonar        
non puosc, qu’Amors m’a si·m ten car.
Da·t Amors per son chauzimen          
mais qu’Amors non pot estojar         
a sos ops, Amors, ni donar            
ad autrui don ai cor rizen.           

V.
Rire dei ieu si·m fatz soven          
que·l cor mi ri neis en dormen,       
e midonz ri·m tant dousamen           
que ris de Dieu m’es vis, so·m par,   
e si·m ten sos ris plus gauzen        
que si·m rizion catre cen             
angel que·m deurion gaug far.         

VI.
Gaug ai ieu tal que mil dolen         
seriont del mieu gaug manen,          
e del mieu gaug tuich miei paren      
viurion ab gaug ses manjar;           
e qui vol gaug sai l’an queren,       
qu’ieu ai tot gaug entieiramen        
de midonz que ben lo·m pot dar.       

VII.
Dompna, d’als non ai a parlar         
mas de vos, dompna, que baisar        
vos cuig, dompna, quand aug nomnar    
vos, dompna, que ses vestimen         
en mon cor, dompna, vos esgar;        
c’ades mi·us veig inz dompn’ estar    
vostre bel nou cors covinen.          

VIII.
De mon nou vers vuoill totz pregar    
que·l m’anon de novel chantar         
a lieis c’am senes talan var.         
Dieus m’abais, et Amors, s’ieu men;   
c’autre ris mi semblon plorar,        
si·m ten ferm en gaug ses laissar     
midonz, c’autre drut non cossen.      

IX.
Ja Dieus mais dompna no·m presen,     
sol gart ma dompn’ e Mon Joglar!      

X.
Dieus gart ma domna e Mon Joglar      
e ja mais dompna no·m presen.         
 

  • letto 563 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 769 volte

CANZONIERE A

  • letto 653 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 409 volte

Edizione diplomatica

 Raembautz daurenga.
 
A
b nou cor (et) ab nou talen. Ab nou sa -
 ber (et) ab nou sen. Et ab bon nou cap -
 tenemen. Uuoill un bon nou uers co
 menssar. Equi mos bons nous motz en
 ten. Ben er plus nous eson iouen. Qus
 uieills en deu renouellar.
                                                                                  
 Qien renouel mon ardimen. Qai nouel
 ab nou pessamen. Franc de nouel abferm
 paruen. Echante el nouel temps clar.
 Qel nouels fruitz nais edissen. El no
 uels critz en eis sempren. Eill auzeill in
 tron en amar.
                                                                                   Dompna que mi faitz alegrar. Eus am
 plus com nonsap pensar. Tant ben cum
 ieus am nicomtar. Qieu am lagensor
 ses conten. Si dieus mam enoi met cui
 dar. Cad ops damar lam saup triar. A
 mors qan nos aiostet gen.
                                                                                  
 Damor mi dei ieu ben lauzar. Mieills
 cad amor guizerdonar. Non puos qa
 mors mi ten si car. Que dat ma p(er)son
 chausimen. Mais camors no(n) pot ento
 sar. Asos ops amors ni donar. Ab autra
 dompna ab cors rizen.
                                                                                  
 Rire dei ieu sim fatz souen. Qel cors mi
 ri neis endormen. Emidonz ri ta(n)t dou
 samen. Que denegun ris non a par. esi(m)
 ten sos ris plus gauzen. Que sim rizion
 catrecen. Angel qem deurion gaug far.
                                                                                  
 Gaug ai ieu tal don mil dolen. Seriont
 delmieu gaug manen. Edelmieu gaug
 tuich miei paren. Uiurion ab gaug ses
 maniar. Qui uol gaug ab me lan que
 ren. Qieu ai tot gaug entieiramen. De
 midonz que ben lompot dar.
                                                                                  
 Dompna dals non ai aparlar. Mas de
 uos dompna q(ue) baisar. Uos cuig dompna
 qand aug nomnar. Uos dompna q(ue) ses
 uestimen. Emon cor do(m)pna uos esgar.
 Cades mius ueig inz do(m)pna estar. Uo
 stre bel nou cors couinen.
                                                                                  
 Demon nou uers uuoill totz pregar. Q(ue)l
 manon denouel chantar. Alieis cam
 senes talan uar. Dieus mabais (et) amors
 sien men. Cautre ris mi semblon plorar.
 Sim ten ferm engaug ses laissar. Mi
 donz cautre drut non cossen.
                                                                                  
 Ia dieus mais dompna nom presen. Sol
 gart madompna emon ioglar.
                                                                                  
 Dieus gart mado(m)pna emon ioglar. Eia
 mais dompna nom presen.
  • letto 439 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 
    I
  
 Raembautz daurenga.

 A  b nou cor (et) ab nou talen. Ab nou sa
 ber (et) ab nou sen. Et ab bon nou cap
 tenemen. Uuoill un bon nou uers co
 menssar. Equi mos bons nous motz en
 ten. Ben er plus nous eson iouen. Qus
 uieills en deu renouellar.

  
 Raembautz d’Aurenga

  Ab nou cor et ab nou talen,
  ab nou saber et ab nou sen
  et ab bon nou captenemen,
  vuoill un bon nou vers comenssar
  e, qui mos bons nous motz enten,
  ben er plus nous e son ioven
  q’us vieills en deu renovellar.
  

    II
  
 Q  ien renouel mon ardimen. Qai nouel
 ab nou pessamen. Franc de nouel abferm
 paruen. Echante el nouel temps clar.
 Qel nouels fruitz nais edissen. El no
 uels critz en eis sempren. Eill auzeill in
 tron en amar.
 
  
 Qi en renovel mon ardimen,
 q’ai novel ab nou pessamen,
 franc de novel ab ferm parven,
 e chante el novel temps clar,
 qe‧l novels fruitz nais e dissen
 e‧l novels critz, en eis s’empren,
 e‧ill auzeill intron en amar.
  
    III
  
 D  ompna que mi faitz alegrar. Eus am
 plus com nonsap pensar. Tant ben cum
 ieus am nicomtar. Qieu am lagensor
 ses conten. Si dieus mam enoi met cui
 dar. Cad ops damar lam saup triar. A
 mors qan nos aiostet gen.
  
 Dompna que mi faitz alegrar,
 e‧us am plus c'om non sap pensar
 tant ben cum ieu s’am ni comtar,
 q’ieu am la gensor ses conten:
 si Dieus m’am! E no‧i met cuidar,
 c’ad ops d’amar la‧m saup triar
 Amors qan nos aiostet gen.
 
     IV
  
 D  amor mi dei ieu ben lauzar. Mieills
 cad amor guizerdonar. Non puos qa
 mors mi ten si car. Que dat ma p(er)son
 chausimen. Mais camors no(n) pot ento
 sar. Asos ops amors ni donar. Ab autra
 dompna ab cors rizen.

 

  
 D’amor me dei ieu ben lauzar
 mieills c’ad Amor guizerdonar
 non puos: q'Amors mi ten si car,
 que dat m’a per son chausimen
 mais c’Amors non pot entosar
 a sos ops, Amors, ni donar
 ab autra dompna ab cors rizen.
 
    V
  
 R  ire dei ieu sim fatz souen. Qel cors mi
 ri neis endormen. Emidonz ri ta(n)t dou
 samen. Que denegun ris non a par. esi(m)
 ten sos ris plus gauzen. Que sim rizion
 catrecen. Angel qem deurion gaug far.
 
  
 Rire dei ieu si‧m fatz soven,
 qe‧l cors mi ri neis en dormen
 e midonz ri tant dousament
 que de negun ris non a par;
 e si‧m ten sos ris plus gauzen,
 que si‧m rizion catre cen
 angel qe‧m deurion gaug far.
 
    VI
  
  G  aug ai ieu tal don mil dolen. Seriont
 delmieu gaug manen. Edelmieu gaug
 tuich miei paren. Uiurion ab gaug ses
 maniar. Qui uol gaug ab me lan que
 ren. Qieu ai tot gaug entieiramen. De
 midonz que ben lompot dar.
  
 Gaug ai ieu tal don mil dolen
 seriont del mieu gaug manen
 e del mieu gaug tuich miei paren
 viurion ab gaug ses maniar;
 qui vol gaug ab me l’an queren,
 q’ieu ai tot gaug entieiramen
 de midonz que ben lo‧m pot dar.
  
   VII
  
 D  ompna dals non ai aparlar. Mas de
 uos dompna q(ue) baisar. Uos cuig dompna
 qand aug nomnar. Uos dompna q(ue) ses
 uestimen. Emon cor do(m)pna uos esgar.
 Cades mius ueig inz do(m)pna estar. Uo
 stre bel nou cors couinen.
 
  
 Dompna, d’als non ai a parlar
 mas de vos, dompna, que baisar
 vos cuig, dompna, qand aug nomnar
 vos, dompna, que ses vestimen
 e mon cor, dompna, vos esgar,
 c’ades mi‧us veig inz, dompna, estar
 vostre bel nou cors covinen.
 
    VIII
  
 D  emon nou uers uuoill totz pregar. Q(ue)l
 manon denouel chantar. Alieis cam
 senes talan uar. Dieus mabais (et) amors
 sien men. Cautre ris mi semblon plorar.
 Sim ten ferm engaug ses laissar. Mi
 donz cautre drut non cossen.
 
  
 De mon nou vers vuoill totz pregar
 que‧l m’anon de novel chantar
 a lieis c’am senes talan var.
 Dieus m’abais, et Amors, si en men,
 c’autre ris mi semblon plorar,
 si‧m ten ferm en gaug ses laissar
 midonz, c’autre drut non cossen.
 
    IX
  
  I  a dieus mais dompna nom presen. Sol
 gart madompna emon ioglar.
 
  
 Ia Dieus mais dompna no‧m presen:
 sol gart ma dompna e mon Ioglar!
  X
 
 D  ieus gart mado(m)pna emon ioglar. Eia
 mais dompna nom presen.
 
 
 Dieus gart ma dompna e mon Ioglar
 e ia mais dompna no‧m presen.

 

  • letto 401 volte

CANZONIERE C

  • letto 611 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [96]
 

  • letto 437 volte

Edizione diplomatica

  
                                 Ray(m)
 Ab nou cor baut daure(n)ca
 et ab nou talen. ab nou
 saber (et) ab nou sen. (et) ab
 nou belh captenemen.
 uuelh un bon nou uers comen -
  
 sar. e qui mos bos motz enten
 ben. er pus nous a son uiuen.
 quomielhs sen deu renouelar.
                                                    
 Quieu renouelh mon ardime(n).
 quel nouelh uolf uielh pessame(n).
 y franh de nouelh ferm paruen.
 e quant em al nouelh temps clar.
 quels nouelhs fuelhs naysson de
 sen. lo nouelh crit el ioy sempre(n).
 els auzels quintran en amar.
                                                    
 Doncs amors me fai alegrar.
 quieu nay pus quom nos pot
 pensar. tan be cum ieu am e te(n)c -
 car. (et)am la gensor ses conten. si
 dieus mam e noy met cujar. qal
 mielhs damar lam saup triar. a -
 mors quan nos aiustet gen.
                                                     
 Damor me dey ieu ben lauzar.
 pus ad amor guazardonar. non
 puesc amor mais sim ten car. q(ue)
 dat ma per son chauzimen. p(us)
 qua mor non pot estujar. a sos
 ops amor ni donar. a mi a dat
 nou cor rizen.
                                                      
 Rire deg ieu si fatz souens. q(ue)l
 cor me ri neys en dormens. e mi
 dons rim tan doussamens. que
 belh ris mes de dieu som par. el
 sieu belh ris fam plus iauzens
 que sim rizian quatre cens. an
 gils quem deurian ioy dar.
                                                      
 Ioy ai ieu tal que mil dolens.
 serian de mon ioy manens. e del
 mieu ioy tuit mey parens. uiu -
 rian ab ioy ses manjar. e qui
 uol ioy sai lan quere(n)s. que ieu
 ai tot ioys eyssamens. ab mido(n)s
 quel me pot tost dar.
                                                       
 Dompna dals no(n) ai aparlar.
 mas de uos. do(m)pna
 
 
que baizar. uos cug dompna
 quant aug nomnar. uos dona
 que ses uestimen. que mon cor
 dona uos esguar. quades mi
 uen do(m)pna estar. uostre bel cors
 nou auinen.
                                                       
 De mo uers uos uuelh totz p(re)
 guar. quel manetz de nouelh
 chantar. alieys quam senes ta -
 lan uar. dieus mabays (et) amors
 sieu men. quautre ris me se(m)bla
 plorar. sim ten ferm en gaug
 ses laissar. midons quazautra
 mor nos ten.
                                                        
Ia dieus autra nomen prezen.
sol que lieys guar e mon iouen.
  • letto 423 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 
    I
  
 Ray(m)baut daure(n)ca
   
 A  b nou cor
 et ab nou talen. ab nou
 saber (et) ab nou sen. (et) ab
 nou belh captenemen.
 uuelh un bon nou uers comen
 sar. e qui mos bos motz enten
 ben. er pus nous a son uiuen.
 quomielhs sen deu renouelar.
 
  
 Raymbaut d’Aurenca
 
 Ab nou cor et ab nou talen,
 ab nou saber et ab nou sen
 et ab nou belh captenemen,
 vuelh un bon nou vers comensar
 e, qui mos bos motz enten,
 ben er pus nous a son viven,
 quo mielhs s’en deu renovellar.
 
  
    II
  
 Q  uieu renouelh mon ardime(n).
 quel nouelh uolf uielh pessame(n).
 y franh de nouelh ferm paruen.
 e quant em al nouelh temps clar.
 quels nouelhs fuelhs naysson de
 sen. lo nouelh crit el ioy sempre(n).
 els auzels quintran en amar.
 
  
 Qu’ieu renovelh mon ardimen,
 que‧l novelh volf vielh pessamen
 y franh de novelh ferm parven,
 e quantem al novelh temps clar,
 que‧ls novelhs fuelhs naysson desen
 lo novelh crit e‧l ioy s’empren,
 e‧ls auzels qu’intran en amar.
 
    III
  
 D  oncs amors me fai alegrar.
 quieu nay pus quom nos pot
 pensar. tan be cum ieu am e te(n)c -
 car. (et)am la gensor ses conten. si
 dieus mam e noy met cujar. qal
 mielhs damar lam saup triar. a -
 mors quan nos aiustet gen.
 
  
 Doncs Amors me fai alegrar
 qu’ieu n’ay pus qu'om no‧s pot pensar,
 tan be cum ieu am e tenc car,
 et am la gensor ses conten:
 si Dieus m’am! E no‧y met cujar
 q'al mielhs d’amar la‧m saup triar
 Amors quan nos aiustet gen.
 
     IV
  
 D  amor me dey ieu ben lauzar.
 pus ad amor guazardonar. non
 puesc amor mais sim ten car. q(ue)
 dat ma per son chauzimen. p(us)
 qua mor non pot estujar. a sos
 ops amor ni donar. a mi a dat
 nou cor rizen.
 
  
 D’Amor mi dey ieu ben lauzar
 pus ad Amor guazardonar
 non puesc: Amors mais si‧m ten car,
 que dat m’a per son chauzimen
 pus qu’Amor non pot estujar
 a sos ops, Amors, ni donar
 a mi a dat nou cor rizen. 
 
    V
  
 R  ire deg ieu si fatz souens. q(ue)l
 cor me ri neys en dormens. e mi
 dons rim tan doussamens. que
 belh ris mes de dieu som par. el
 sieu belh ris fam plus iauzens
 que sim rizian quatre cens. an
 gils quem deurian ioy dar.
 
  
 Rire deg ieu si fatz sovens,
 que‧l cor me ri neys en dormens
 e midons ri‧m tan doussamens
 que belh ris m'es de Dieu, so‧m par;
 e‧l sieu belh ris fa‧m plus iauzens,
 que si‧m rizian quatre cens
 angils, que‧m deurian ioy dar.
 
    VI
  
 I  oy ai ieu tal que mil dolens.
 serian de mon ioy manens. e del
 mieu ioy tuit mey parens. uiu - 
 rian ab ioy ses manjar. e qui
 uol ioy sai lan quere(n)s. que ieu
 ai tot ioys eyssamens. ab mido(n)s
 quel me pot tost dar.
 
  
 Ioy ai ieu tal que mil dolens
 serian de mon ioy manens
 e del mieu ioy tuit mey parens
 viurian ab ioy ses manjar;
 e qui vol ioy sai l’an querens,
 que ieu ai tot ioys eyssamens
 ab midons que‧l me pot tost dar.
  
   VII
  
 D  ompna dals no(n) ai aparlar.
 mas de uos. do(m)pna
 que baizar. uos cug dompna
 quant aug nomnar. uos dona
 que ses uestimen. que mon cor
 dona uos esguar. quades mi
 uen do(m)pna estar. uostre bel cors
 nou auinen.
 
  
 Dompna, d’als non ai a parlar
 mas de vos, dompna, que baizar
 vos cug, dompna, quant aug nomnar
 vos, dompna, que ses vestimen
 que mon cor, dona, vos esguar,
 qu’ades mi ven, dompna, estar
 vostre bel cors nou avinen.
 
    VIII
  
 D  e mo uers uos uuelh totz p(re)
 guar. quel manetz de nouelh
 chantar. alieys quam senes ta -
 lan uar. dieus mabays (et) amors
 sieu men. quautre ris me se(m)bla
 plorar. sim ten ferm en gaug
 ses laissar. midons quazautra
 mor nos ten.
 
  
 De mo vers vos vuelh totz preguar
 que‧l manetz de novelh chantar
 a lieys qu’am senes talan var.
 Dieus m’abays, et Amors, s’ieu men,
 qu’autre ris mi sembla plorar,
 si‧m ten ferm en gaug ses laissar
 midons, quaz’autr'amor no‧s ten.
  
    IX
  
 I  a dieus autra nomen prezen.
 sol que lieys guar e mon iouen.
 
  
 Ia Dieus autra no m'en prezen:
 sol que lieys guar e mon ioven.

  

  • letto 449 volte

CANZONIERE D

  • letto 605 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [97]

  • letto 464 volte

Edizione diplomatica

Ra(m)baut daure(n)ga
 Ab nou ioi e ab nou talen. Ab nou
 saber e ab nou sen. Et ab bel nou
 captenemen. Uioil. i. nou uerset
 com(en)çar. Equi mos bos nous motz en
 ten. Ben er plus nous ason uiuen. Co(m)
 ueill ipot renoue(i)lar.
                                                                  
 Queu renouel mon ardimen. Quil
 nouels mouen pessamen. Farai
 de nouel fre(m) paruen. Er cantem
 ab nouel tems clar. Que fan lauçel
 mais don da sen. Lo nouels criz do(n)
 ioi sespen dels auzels quim tran
 en amar.
                                                                  
 Don aman mi fan alegrar. Que
 uan si com no poc comdar. Tan be
 com eu am ni penssar. Queu am la
 genser ses conten. Si deus mam e
 noimet cuiar. Cal miels damar la
 saup far. Amors que nos aiustet
 gen.
 Damor mi dei eu ben lauzar. Mais
 camor guiardonar. Non puosc ca
 mors ma em ten car. Dat amors p(er)so(n)
 chausimen. Mais camors no(n) pot esto
 iar. Aso obs amors mi donar. Ad autru
 i don a or rien.
                                                                    
 Rire dei eli si(m) fai souen. Quil cor
 mer neis en durmen. Emidonz ri
 tan douzamen. Que ris de deu mes
 uis som par. Don me fai son ris pl(us)
 iausen. Que sim rision angelc. No(n)
 deurian plus gran gauz far.
                                                                    
 Gaug ai eu tan que mil dolen seri
 on del meu gaug manen. Car de
 mon gaug tuit mei paren. Et eu
 uiu ab gaug ses maniar. Equi uol
 gaug sai lan queren. Queu lai tot
 gaug (et) eissamen. Ia midons q(ue)l mi
 pot tot donar.
                                                                    
 Do(m)na dals no(n) ai aparlar. Mas de
 uos que baisar. Uos cuit ades ca(n)
 aug no(m)nar. Uos do(m)na q(ue) ses uestim(en).
 Emon cor dona uos esgar. Cadesmi
 uei dom ui(n)s estar. Uostre bel nou
 cors couinen.
                                                                     
 Demon nou uers uoill tot p(re)gar.
 Quil manon d(e) nouel cantar. Alei
 cam senes talan. Uar dieus mi laics
 (et) amors sieu men. Cautre ris mes
 semblan plorar. Sim tenc ferm e
 gaug ses laissar. Midons cautre
 drut no(n) consen.
                                                                      
 Iamais dieus dona no(m) p(re)sen. Sol
 gart ma done mon iuglar.
                                                                     
 Djeus gart madone emon iuglar
 E iamais domna nom presen.                                        
  • letto 445 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

    I
 Ra(m)baut daure(n)ga
 
 A  b nou ioi e ab nou talen. Ab nou
 saber e ab nou sen. Et ab bel nou
 captenemen. Uioil. i. nou uerset
 com(en)çar. Equi mos bos nous motz en
 ten. Ben er plus nous ason uiuen. Co(m)
 ueill ipot renoue(i)lar.

 

 Rambaut d’Aurenga
 
 Ab nou ioi e ab nou talen,
 ab nou saber e ab nou sen
 et ab bel nou captenemen,
 vioil un nou verset començar
 e, qui mos bos nous motz enten,
 ben er plus nous a son viven,
 c'om veill‧i pot renoveilar.
 
    II
 
 Q  ueu renouel mon ardimen. Quil
 nouels mouen pessamen. Farai
 de nouel fre(m) paruen. Er cantem
 ab nouel tems clar. Que fan lauçel
 mais don da sen. Lo nouels criz do(n)
 ioi sespen dels auzels quim tran
 en amar.
 
 
 Qu’eu renovel mon ardimen,
 qu'il novels moven pessamen.
 Farai de novel frem parven,
 er cantem ab novel tems clar,
 que fan l’auçel mais don dasen
 lo novels critz don ioi s’espen,
 dels auzels qu’imtran en amar.
    III
 
 D  on aman mi fan alegrar. Que
 uan si com no poc comdar. Tan be
 com eu am ni penssar. Queu am la
 genser ses conten. Si deus mam e
 noimet cuiar. Cal miels damar la
 saup far. Amors que nos aiustet
 gen.
 
 
 Don aman mi fan alegrar,
 que van si c'om no poc comdar
 tan be com eu am ni penssar,
 q’ieu am la genser ses conten:
 si Deus m’am! E no‧i met cuiar,
 c’al miels d’amar la saup far
 Amors que nos aiustet gen.
 
    IV
 
 D  amor mi dei eu ben lauzar. Mais
 camor guiardonar. Non puosc ca
 mors ma em ten car. Dat amors p(er)so(n)
 chausimen. Mais camors no(n) pot esto
 iar. Aso obs amors mi donar. Ad autru
 i don a or rien.
 
 
 D’amor mi dei ieu ben lauzar
 mais c’Amors guiardonar
 non puosc: c’Amors m’a e‧m ten car
 dat, Amors, per son chausimen
 mais c’Amors non pot estoiar
 a so obs, Amors, mi donar
 ad autrui, don a or rien. 
 
    V
 
 R  ire dei eli si(m) fai souen. Quil cor
 mer neis en durmen. Emidonz ri
 tan douzamen. Que ris de deu mes
 uis som par. Don me fai son ris pl(us)
 iausen. Que sim rision angelc. No(n)
 deurian plus gran gauz far.
 
 
 Rire dei e li si‧m fai soven,
 qu’il cor mer neis en durmen
 e midonz ri tan douzamen
 que ris de Deu m’es vis, so‧m par;
 don me fai son ris plus iausen,
 que si‧m rizion angel cen
 non deurian plus gran gauz far.
 
    VI
 
 G  aug ai eu tan que mil dolen seri
 on del meu gaug manen. Car de
 mon gaug tuit mei paren. Et eu
 uiu ab gaug ses maniar. Equi uol
 gaug sai lan queren. Queu lai tot
 gaug (et) eissamen. Ia midons q(ue)l mi
 pot tot donar.
 
 
 Gaug ai eu tan que mil dolen
 serion del meu gaug manen,
 car de mon gaug tuit mei paren
 et eu viu ab gaug ses maniar;
 e qui vol gaug sai l’an queren,
 qu’eu l’ai tot gaug et eissamen
 ia midons que‧l mi pot tot donar.
 
    VII
 
 D  o(m)na dals no(n) ai aparlar. Mas de
 uos que baisar. Uos cuit ades ca(n)
 aug no(m)nar. Uos do(m)na q(ue) ses uestim(en).
 Emon cor dona uos esgar. Cadesmi
 uei dom ui(n)s estar. Uostre bel nou
 cors couinen.
 
 
 Domna, d’als non ai a parlar
 mas de vos que baisar
 vos cuit ades can aug nomnar
 vos, dompna, que ses vestimen
 e mon cor, dona, vos esgar,
 c’ades mi vei domvins estar
 vostre bel nou cors covinen.
 
    VIII
 
 D  emon nou uers uoill tot p(re)gar.
 Quil manon d(e) nouel cantar. Alei
 cam senes talan. Uar dieus mi laics
 (et) amors sieu men. Cautre ris mes
 semblan plorar. Sim tenc ferm e
 gaug ses laissar. Midons cautre
 drut no(n) consen.
 
 
 De mon nou vers voill tot pregar
 qu’il m’anon de novel cantar
 a lei c’am senes talan var.
 Dieus mi laics, et Amors, s’ieu men,
 c’autre ris mes semblan plorar
 si‧m tenc ferm e gaug ses laissar
 midons, c’autre drut non consen.
 
    IX
 
 I
  amais dieus dona no(m) p(re)sen. Sol
 gart ma done mon iuglar.
 
 
 Ia mais Dieus dona no‧m presen:
 sol gart ma don'e mon Iuglar.
 
    X
 
 D  jeus gart madone emon iuglar
 E iamais domna nom presen.
 
 
 Djeus gart ma done e mon Iuglar
 e ia mais domna no‧m presen.
  • letto 446 volte

CANZONIERE Dc

  • letto 556 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 511 volte

Edizione diplomatica

Rambauz daure(n)ga
Ab nou ioi ez ab nou talen.

 
 Gauz ai eu tal qe mil dolen. Serian
 del meu gaz manen. Qar demo(n) gauz
 tuit mei paren. Ez euuiu abgauz ses
 maniar. Equi uol gauz ssa lanqerer. Qeu hai
 tot gauz ez eissamen. Lamidonz qe lom pot
 tot dar.
  • letto 512 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

   I
Rambauz daure(n)ga
Ab nou ioi ez ab nou talen.
 

 G  auz ai eu tal qe mil dolen. Serian
 del meu gaz manen. Qar demo(n) gauz
 tuit mei paren. Ez euuiu abgauz ses
 maniar. Equi uol gauz ssa lanqerer. Qeu hai
 tot gauz ez eissamen. Lamidonz qe lom pot
 tot dar.
 
Rambauz d’Aurenga
Ab nou ioi ez ab nou talen
 
 Gauz ai eu tal qe mil dolen
 serian del meu gaz manen,
 qar de mon gauz tuit mei paren
 ez eu viu ab gauz ses maniar;
 e qui vol gauz ssa l’an qerer,
 q’eu hai tot gauz ez eissamen
 la midonz qe lo‧m pot tot dar.
 
  • letto 401 volte

CANZONIERE I

  • letto 551 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 437 volte

Edizione diplomatica

 Raembautz daurenga
 Ab nou ioi (et) ab nou talen. Ab nou saber et
 ab nou cen. Et ab nou captenem(en). Uoill
 un nou uerset come(en)sar. Equi mos bons
 nous motz enten. Ben er plus nous aso(n) ui
 uen. Com uielz ipot renouellar.
                                                                        
 Queu renouel mo(n) ardimen. Quels nouel
 mouon pensamen. Farai de nouel ferm par
 uen. Er cantem ab nouel temps clar. Q(ue) fan
 lauzer mas dondeis sen. Lo nouelz critz do(n)
 iois senp(re)n. Dels auzels quintran enamar.
                                                                        
 Don aman mi fan alegrar. Que am si co(m)
 no(n) pot comdar. Tan ben co(m) eu am ni pe(n)sar.
 Q(ue)u am la gensor ses conten. Sidieus mam
 enoimet cuiar. Cal mielz damar la sap tri
 ar. Amors q(ue) nos aiustet gen.
                                                                         
 Damor me dei euben lauzar. Mas cazamor
 guizardonar. No(n) puosc camors ma em te car.
 Dat amors p(er)son chauzimen. Mas camors n(on)
 pot estoiar. Asos obs damor ni donar. Ad au
 trui don ai cor rien.
                                                                         
 Rire dei consim fas souen. Quel cor me
 ri neis endurm(en). Emidonz ri tan douzame(n).
 Que ris dieu mes uis so(m) par. Don me fai sos
 ris plus iauzen. Que sim rizian dagles ce(n).
 No(n) deurian plus gran gauz far.
                                                                          
 Gauz ai eu tan q(ue) mil dolen. Seriondel meu
 gauz manen. Car del mieu gauz tut mieu
 paren. Et ieu uiu ab gaug ses maniar. E
 qui uol gauz sai lan querer. Q(ue)u ai tot gauz
 et eissamen. Ia mido(n)z quel mi pot tot dar.
                                                                          
 Domna dals n(on) ai aparlar. Mas de uos dom
 na q(ue) baizar. Uos cug ades cant aug nomar.
 Uos domna que uestimen. En mon cor do(m)p
 na uos esgar. Cades mi uei domnis estar.
 Uostre bel nou cors couinen.
                                                                          
 De mon nou uers uoill totz p(re)gar. Q(ue)l ma
 non de nouel cantar. Alei cam senes talan
 uar. Dieus mi lais et amors sien men. Cau
 tre ris men senbla plorar. Sim ten ferm en
 gaug ces laissar. Midonz cautre drut n(n) (con)se(n).
                                                                           
 Ia dieus mais do(m)pna nom p(re)zen. Sol gart
 ma domne mon ioglar.
  • letto 428 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

   I
Raembautz daurenga
 

 A  b nou ioi (et) ab nou talen. Ab nou saber et
 ab nou cen. Et ab nou captenem(en). Uoill
 un nou uerset come(en)sar. Equi mos bons
 nous motz enten. Ben er plus nous aso(n) ui
 uen. Com uielz ipot renouellar.
Raembautz d’Aurenga
 

 Ab nou ioi et ab nou talen,
 ab nou saber et ab nou cen
 et ab bel nou captenemen,
 voill un nou verset comensar
 e, qui mos bons nous motz enten,
 ben er plus nous a son viven,
 c'om vielz‧i pot renovellar.
 
   II
 
 Q  ueu renouel mo(n) ardimen. Quels nouel
 mouon pensamen. Farai de nouel ferm par
 uen. Er cantem ab nouel temps clar. Q(ue) fan
 lauzer mas dondeis sen. Lo nouelz critz do(n)
 iois senp(re)n. Dels auzels quintran enamar.
 
 
 Qu’eu renovel mon ardimen,
 que‧ls novel movon pensamen.
 Farai de novel ferm parven,
 er cantem ab novel temps clar,
 que fan l’auzer mas don deissen
 lo novelz critz don ioi s’enpren,
 dels auzels qu’intran en amar.
 
   III
 
 D  on aman mi fan alegrar. Que am si co(m)
 no(n) pot comdar. Tan ben co(m) eu am ni pe(n)sar.
 Q(ue)u am la gensor ses conten. Sidieus mam
 enoimet cuiar. Cal mielz damar la sap tri
 ar. Amors q(ue) nos aiustet gen.
 
 
 Don aman mi fan alegrar,
 que am si c’om non pot comdar
 tan be com eu am ni pensar,
 qu’eu am la gensor ses conten:
 si Dieus m’am! E no‧i met cuiar,
 c’al mielz d’amar la sap triar
 Amors que nos aiustet gen.
 
   IV
 
 D  amor me dei euben lauzar. Mas cazamor
 guizardonar. No(n) puosc camors ma em te car.
 Dat amors p(er)son chauzimen. Mas camors n(on)
 pot estoiar. Asos obs damor ni donar. Ad au
 trui don ai cor rien.
 
 
 D’amor me dei eu ben lauzar
 mas c’az Amor guizardonar
 non puosc: c’Amors m’a e‧m te car
 dat, Amors, per son chauzimen
 mas c’Amors non pot estoiar.
 a sos obs d’amor, ni donar
 ad autrui, don ai cor rien.
 
   V
 
 R  ire dei consim fas souen. Quel cor me
 ri neis endurm(en). Emidonz ri tan douzame(n).
 Que ris dieu mes uis so(m) par. Don me fai sos
 ris plus iauzen. Que sim rizian dagles ce(n).
 No(n) deurian plus gran gauz far.
 
 
 Rire dei consi‧m fas soven,
 que‧l cor me ri neis en durmen
 e midonz ri tan douzamen
 que ris Dieu m’es vis, so‧m par;
 don me fai sos ris plus iauzen,
 que si‧m rizian d’angles cen
 non deurian plus gran gauz far.
 
   VI
 
 G  auz ai eu tan q(ue) mil dolen. Seriondel meu
 gauz manen. Car del mieu gauz tut mieu
 paren. Et ieu uiu ab gaug ses maniar. E
 qui uol gauz sai lan querer. Q(ue)u ai tot gauz
 et eissamen. Ia mido(n)z quel mi pot tot dar.
 
 
 Gauz ai eu tan que mil dolen
 serion del meu gauz manen,
 car del mieu gauz tut mieu paren
 et ieu viu ab gaug ses maniar;
 e qui vol gauz sai l’an querer,
 qu’eu ai tot gauz et eissamen
 ia midonz que‧l mi pot tot dar.
 
   VII
 
 D  omna dals n(on) ai aparlar. Mas de uos dom
 na q(ue) baizar. Uos cug ades cant aug nomar.
 Uos domna que uestimen. En mon cor do(m)p
 na uos esgar. Cades mi uei domnis estar.
 Uostre bel nou cors couinen.
 
 
 Domna, d’als non ai a parlar
 mas de vos, domna, que baizar
 vos cug ades cant aug nomar
 vos, domna, que vestimen
 en mon cor, dompna, vos esgar,
 c’ades mi vei domn'is estar
 vostre bel nou cors covinen.
 
   VIII
 
 D  e mon nou uers uoill totz p(re)gar. Q(ue)l ma
 non de nouel cantar. Alei cam senes talan
 uar. Dieus mi lais et amors sien men. Cau
 tre ris men sembla plorar. Sim ten ferm en
 gaug ces laissar. Midonz cautre drut n(on) (con)se(n).
 
 
 De mon nou vers voill totz pregar
 que‧l m’anon de novel cantar
 a lei c’am senes talan var.
 Dieus mi lais, et Amors, si en men,
 c’autre ris m'en senbla plorar
 si‧m ten ferm en gaug ces laissar
 midonz, c’autre drut non consen.
 
   IX
 
 I  a dieus mais do(m)pna nom p(re)zen. Sol gart
 ma domne mon ioglar.
 
 
 Ia Dieus mais dompna no‧m prezen:
 sol gart ma domn'e mon Ioglar.
 
  • letto 499 volte

CANZONIERE K

  • letto 579 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 449 volte

Edizione diplomatica

Raembautz daurenga
 Ab nou ioi (et) ab nou talen. Ab nou saber
 et ab nou cen. Et ab nou captenemen.
 Uoill un nou uerset come(n)sar. Eq(i) mos
 bons nous motz enten. Ben er plus nous
 ason uiuen. Com uielz ipot renouellar.
                                                                     
 Quieu renouel mo(n) ardimen. Quels nou
 el mouon pensamen. Farai de nouel ferm
 paruen. Er cantem ab nouel temps clar.
 Que fan lauzer mas dondeis sen. Lo nouelz
 critz don iois senpren. Dels auzels quintran
 enamar.
                                                                      
 Don aman mi fan alegrar. Que am si com
 no(n) pot comdar. Tan ben con eu am ni pen -
 sar. Quieu am laiensor ses conten. Si dieus
 mam enoimet cuiar. Cal mielz damar lai -
 sap triar. Amors que nos aiustet gen.
                                                                      
 Damor me dei eu ben lauzar. Mas caz am
 or guizar donar. Non puesc camors maem
 ten car. Dat amors per son chauzime(n). Mas
 camors no(n) pot estoiar. Asos obs damor ni
 donar. Ad autrui don ai cor rien.
                                                                       
 Rire dei con sim fas souen. Quel cor me ri
 neis endurmen. Emidonz rita(n) douzame(n). Qe
 ris de dieu mes uis son par. Don me fai
 sos ris plus iauzen. Que sim rizian dagles
 cen. Nom deurian plus gran gauz far.
                                                                       
 Gauz ai eu tan que mil dolen. Serion del
 mieu gauz manen. Car del mieu gaug tut miei paren. Et ieu uiu ab
 gauz ses maniar. Equi uol gaug sai lan qer -
 rer. Queu aitot gaug (et) eissamen. Ia mido(n)z
 quel mi pot tot dar.
                                                                        
 Domna dals non ai aparlar. Mas de uos
 domna que baizar. Uos cug ades cant aug
 nomar. Uos domna que uestimen. En mon
 cor domna uos esgar. Cades mi uei domnis
 estar. Uostre bel nou cors couinen.
                                                                         
 De mon nou uers uoil toz pregar. Quel
 manon de nouel cantar. Alei cam senes ta -
 lan uar. Dieus mi lais et amors sien men.
 Cautre ris men sembla plorar. Sim ten fe -
 rm en gaug ces laissar. Midonz cautre drut
 no(n) cossen.
                                                                        
 I a dieus mais domna nom prezen. Sol ga
 rt ma domne mun iuglar.
  • letto 433 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

   I
Raembautz daurenga
  

 A  b nou ioi (et) ab nou talen. Ab nou saber
 et ab nou cen. Et ab nou captenemen.
 Uoill un nou uerset come(n)sar. Eq(i) mos
 bons nous motz enten. Ben er plus nous
 ason uiuen. Com uielz ipot renouellar.
Raembautz d’Aurenga
 

 Ab nou ioi et ab nou talen,
 ab nou saber et ab nou cen
 et ab nou captenemen,
 voill un nou verset comensar
 e, qi mos bons nous motz enten,
 ben er plus nous a son viven,
 c'om vielz‧i pot renovellar.
 
   II
 
 Q  uieu renouel mo(n) ardimen. Quels nou
 el mouon pensamen. Farai de nouel ferm
 paruen. Er cantem ab nouel temps clar.
 Que fan lauzer mas dondeis sen. Lo nouelz
 critz don iois senpren. Dels auzels quintran
 enamar.
 
 Qu’ieu renovel mon ardimen,
 que‧ls novel movon pensamen.
 Farai de novel ferm parven,
 er cantem ab novel temps clar,
 que fan l’auzer mas don deissen
 lo novelz critz don iois s’enpren,
 dels auzels qu’intran en amar.
 
   III
 
 D  on aman mi fan alegrar. Que am si com
 no(n) pot comdar. Tan ben con eu am ni pen
 sar. Quieu am laiensor ses conten. Si dieus
 mam enoimet cuiar. Cal mielz damar lai
 sap triar. Amors que nos aiustet gen.
 
 Don aman mi fan alegrar,
 que am si c'om non pot comdar
 tan ben con eu am ni pensar,
 qu’ieu am la iensor ses conten:
 si Dieus m’am! E no‧i met cuiar,
 c’al mielz d’amar la‧i sap triar
 Amors que nos aiustet gen.
 
   IV
 
 D  amor me dei eu ben lauzar. Mas caz am
 or guizar donar. Non puesc camors maem
 ten car. Dat amors per son chauzime(n). Mas
 camors no(n) pot estoiar. Asos obs damor ni
 donar. Ad autrui don ai cor rien.
 
 
 D’amor me dei eu ben lauzar
 mas c’az Amor guizardonar
 non puesc: c’Amors m’a e‧m ten car
 dat, Amors, per son chauzimen
 mas c’Amors non pot estoiar
 a sos obs d’amor, ni donar
 ad autrui don ai cor rien.
 
   V
 
 R  ire dei con sim fas souen. Quel cor me ri
 neis endurmen. Emidonz rita(n) douzame(n). Qe
 ris de dieu mes uis son par. Don me fai
 sos ris plus iauzen. Que sim rizian dagles
 cen. Nom deurian plus gran gauz far.
 
 
 Rire dei consi‧m fas soven,
 que‧l cor me ri neis en durmen
 e midonz ri tan douzamen
 que ris Dieu m’es vis, son par;
 don me fai sos ris plus iauzen,
 que si‧m rizian d’agles cen
 no‧m deurian plus gran gauz far.
 
   VI
 
 G  auz ai eu tan que mil dolen. Serion del
 mieu gauz manen. Car del mieu gaug tut miei paren. Et ieu uiu ab
 gauz ses maniar. Equi uol gaug sai lan qer -
 rer. Queu aitot gaug (et) eissamen. Ia mido(n)z
 quel mi pot tot dar.
 
 
 Gauz ai eu tan que mil dolen
 serion del mieu gauz manen,
 car del mieu gaug tut miei paren
 et ieu viu ab gauz ses maniar;
 e qui vol gaug sai l’an qerer,
 qu’eu ai tot gaug et eissamen
 ia midonz que‧l mi pot tot dar.
 
   VII
 
 D  omna dals non ai aparlar. Mas de uos
 domna que baizar. Uos cug ades cant aug
 nomar. Uos domna que uestimen. En mon
 cor domna uos esgar. Cades mi uei domnis
 estar. Uostre bel nou cors couinen.
 
 Domna, d’als non ai a parlar
 mas de vos, domna, que baizar
 vos cug ades cant aug nomar
 vos, domna, que vestimen
 en mon cor, domna, vos esgar
 c’ades mi vei domn'is estar
 vostre bel nou cors covinen.
 
   VIII
 
 D  e mon nou uers uoil toz pregar. Quel
 manon de nouel cantar. Alei cam senes ta -
 lan uar. Dieus mi lais et amors sien men.
 Cautre ris men sembla plorar. Sim ten fe -
 rm en gaug ces laissar. Midonz cautre drut
 no(n) cossen.
 
 
 De mon nou vers voil toz pregar
 que‧l m’anon de novel cantar
 a lei c’am senes talan var.
 Dieus mi lais, et Amors, si en men,
 c’autre ris m'en sembla plorar,
 si‧m ten ferm en gaug ces laissar
 midonz, c’autre drut non cossen.
 
   IX
  
 I  a dieus mais domna nom prezen. Sol ga
 rt ma domne mun iuglar.
 
 
 Ia Dieus mais dompna no‧m prezen:
 sol gart ma domn'e mun Iuglar.
  • letto 487 volte

CANZONIERE M

  • letto 581 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 383 volte

Edizione diplomatica

Raimbaut dorenia
 
A 
B nou ioi et ab nou
 talen. ab nou saber
 (et) ab nou sen. (et) ab nou
 bel captenemen. uueilh un
 nou uerset començar. e qi
 mos bels motz nous enten.
 ben er plus nous a so(n) uiuen.
 qom uiels sen deu renouellar.
                                                                
 Q Jeu renouell mon ardime(n).
 qils nouels mouen pe(n)sam(en).
 farai dun nouell ferm par
 paruen. enchantan ab no
 uels temps clar. qe fan lau
 zell mais don dissen. los no
 uels critz don ioi sespren. dels
 auzels qis tan en amar.
                                                                
 D On aman mi fan alegrar.
 qieu am si qom no(n) pot co(n)tar.
 tan ben con ieu am ni pen
 sar. qieu am lag(en)sor ses con
 ten. si dieus mait e noimet
 cuiar. qal mels damar la saup
 triar amors qi nos aiostet gen.
                                                                  
 D Amor mi dei ieu ben lauzar.
 mais qaz amor gazardonar.
 no puesc qamors ma enco(n)ten.
 egardat per son chauzimen.
 mas qamors nom pot estuiar.
 a sos ops amors ni donar. ad
 autrui donai cor rizen.
                                                       
 
 R Jrem dei qossim fatz souen.
 qel cors me ri neis en durmen.
 e midons rim tan doussame(n).
 qe ris de dieu mes uis som par.
 don me fai sos ris plus iauzen.
 qe sim rission qatrecen a(n)gel
 qim deurion guag far.
                                                       
 G Aug naiental qe mil dolen.
 serion del mieu gaug ma
 nen. qar de mon gaug tut
 mei paren. (et) ieu uiu ab gaug
 ses maniar. e qi uol gaug sai
 lan qeren. qieu tot lo gaug
 entieramen. amidons qel
 mi pot tost dar.
 B Onna dals non ai aparllar.
 mais de uos donna q(ue) baissar.
 uos cug ades qant aus nomar.
 uos donna qe ses uestimen. en mo(n) cor uos esgar. qades
 mieus uei domni(n)s estar. uo
 stre nou cors bel e plazen.
                                                       
 D E mon nou uers uueill totz
 p(re)gar qel manion de nouell
 chantar. aleis cui am ses tale(n)
 uar. dieus me lais (et) amors
 sieu men. qautre ris mi se(m)bla
 plorar. sim ten ferm e(n)gaug
 ses laissar. mi dons qautre
 drut non consen.
                                                      
 I A dieus mais donna no(m) p(re)sen.
 sol gar madonna e mon iu
 glar.
                                                      
 D Jeus gar madonnæ mon iu
 glar. e iamais do(n)nna nom
 pressen.
  • letto 409 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

   I
Raimbaut dorenia
 

 A  B nou ioi et ab nou
 talen. ab nou saber
 (et) ab nou sen. (et) ab nou
 bel captenemen. uueilh un
 nou uerset començar. e qi
 mos bels motz nous enten.
 ben et plus nous aso(n) uiuen.
 qom uiels sen deu renouellar.
 
Raimbaut d’Orenia
  

 Ab nou ioi et ab nou talen,
 ab nou saber et ab nou sen
 et ab nou bel captenemen,
 vueilh un nou verset començar
 e, qi mos bels motz nous enten,
 ben er plus nous a son viven,
 q’om viels s’en deu renovellar.
 
   II
 
 Q  Jeu renouell mon ardime(n).
 qils nouels mouen pe(n)sam(en).
 farai dun nouell ferm par
 paruen. enchantan ab no
 uels temps clar. qe fan lau
 zell mais don dissen. los no
 uels critz don ioi sespren. dels
 auzels qis tan en amar.
 
 
 Q’jeu renovell mon ardimen,
 qi‧ls novels moven pensamen.
 Farai d’un novell ferm par parven,
 en chantan ab novels temps clar,
 qe fan l’auzell mais don dissen
 los novels critz don ioi s’espren,
 dels auzels qi‧s tan en amar.
 
   III
 
 D  On aman mi fan alegrar.
 qieu am si qom no(n) pot co(n)tar.
 tan ben con ieu am ni pen
 sar. qieu am lagensor ses con
 ten. si dieus mait e noimet
 cuiar. qal mels damar la saup
 triar amors qi nos aiostet gen.
 
 
 Don aman mi fan alegrar,
 q’ieu am si q'om non pot contar
 tan ben con ieu am ni pensar,
 qu’ieu am la gensor ses conten:
 si Dieus m’ait! E no‧i met cuiar
 q’al mels d’amar la saup triar
 Amors qi nos aiostet gen.
 
   IV
 
 D  Amor mi dei ieu ben lauzar.
 mais qaz amor gazardonar.
 no puesc qamors ma enco(n)ten.
 egardat per son chauzimen.
 mas qamors nom pot estuiar.
 a sos ops amors ni donar. ad
 autrui donai cor rizen.
 
 
 D’amor mi dei ieu ben lauzar
 mais q’az Amor gazardonar
 non puesc: q’Amors m’a en conten
 e gardat per son chauzimen
 mas q'Amors no‧m pot estuiar
 a sos ops, Amors, ni donar
 ad autrui, don ai cor rizen. 
 
   V
 
 R  Jrem dei qossim fatz souen.
 qel cors me ri neis en durmen.
 e midons rim tan doussame(n).
 qe ris de dieu mes uis som par.
 don me fai sos ris plus iauzen.
 qe sim rission qatrecen a(n)gel
 qim deurion gaug far.
 
 
 Rjre‧m dei qossi‧m fatz soven,
 qe‧l cors me ri neis en durmen
 e midons ri‧m tan doussamen
 qe ris de Dieu m'es vis, so‧m par;
 don me fai sos ris plus iauzen,
 qe si‧m rission qatre cen
 angel qi‧m deurion gaug far.
 
   VI
 
 G  aug naiental qe mil dolen.
 serion del mieu gaug ma
 nen. qar de mon gaug tut
 mei paren. (et) ieu uiu ab gaug
 ses maniar. e qi uol gaug sai
 lan qeren. qieu tot lo gaug
 entieramen. amidons qel
 mi pot tost dar.
 
 
 Gaug n’ai en tal qe mil dolen
 serion del mieu gaug manen,
 qar de mon gaug tut mei paren
 et ieu viu ab gaug ses maniar;
 e qi vol gaug sai l’an qeren,
 q’ieu tot lo gaug entieramen
 a midons qe‧l mi pot tost dar.
 
   VII
 
 B  Onna dals non ai aparllar.
 mais de uos donna q(ue) baissar.
 uos cug ades qant aus nomar.
 uos donna qe ses vestimen. en mo(n) cor uos esgar. qades
 mieus uei domni(n)s estar. uo
 stre nou cors bel e plazen.
 
 
 Bonna, d’als non ai a parllar
 mais de vos, dompna, que baissar
 vos cug ades qant aus nomar
 vos, donna, vos esgar,
 q’ades mieus vei domn'ins estar
 vostre nou cors bel e plazen.
 
   VIII
 
 D  E mon nou uers uueill totz
 p(re)gar. qel manion de nouell
 chantar. aleis cui am ses tale(n)
 uar. dieus me lais (et) amors
 sieu men qautre ris mi se(m)bla
 plorar. sim ten ferm e(n)gaug
 ses laissar. mi dons qautre
 drut non consen.
 
 
 De mon nou vers vueill totz pregar
 qe‧l m’anion de novell chantar
 a leis cui am ses talen var.
 Dieus me lais, et Amors, s’ieu men,
 q’autre ris mi sembla plorar,
 si‧m ten ferm en gaug ses laissar
 midons, q’autre drut non consen.
  
   IX
  
 I  A dieus mais donna no(m) p(re)sen.
 sol gar madonna e mon iu
 glar.
 
 
 Ia Dieus mais donna no‧m presen:
 sol gar ma donna e mon Iuglar.
 
   X
 
 D  Jeus gar madonnæ mon iu
 glar. e iamais do(n)nna nom
 pressen.
 
 
 Djeus gar ma donna e mon Iuglar
 e ia mais domnna no‧m pressen.
  • letto 415 volte

CANZONIERE N

  • letto 579 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 473 volte

Edizione diplomatica

       B nou cor et nou talen. Ab
       nou saber et ab nou sen.
 Et abbon nou captenemen. Uo
 ill un bon nou uers comensar.
 Eque mos bos nous mozente(n).
 Bener plus nos asoui uen. qus
 uels en deu renouelar.
                                                      
 Ueu renouel mon ardimen.
 Quei nouel ab ueill pessamen.
 Franc de nouel abfrem parue(n).
 Echant el nouel tems clar Qel
 nouel fruz nas e desen. El no
 uels criz eneis sempren. Eil
 aucel intro en amar.
                                                      
 Omnam que mefai alegrar.
 Que os am mels quom nos sap
 pesar. Tan be cum euam nico(n)
 tar. Queu am lagensor ses co(n)
 ten. Si deus mam enoi met
 cui dar. Qua obs damar lam
 saup triar. Amors quant
 nos aiostet gen.
                                                        
 Amor medei eu ben lauzar.
 Mels quadamor gazerdonar.
 Non pos qua mors masin
 ten car damar person chauzi
 men. Mais qua mors nopot
 es toiar. A sos obsa mors nido
 nar. Ad altra domnab cors
 rizen.
                                                        
 Jre deit simfaz souen. Quel
 cors merineis endormen. E
 midons rim tandolza men.
 Que deneguris nonapar. E
 sim ten sos ris plus iauzen.
 Que simrizion quate en. An
 gel quem derion gauh far.
                                                        
 Auh aieu tandon nul
 dolen. Serion del meugauh
 manem. E del meu gauh tut
 mei paren. Uiurion ab gauh
 ses maniar. Qui uol gauh ab
 melan queren. Queu aitot
 gauh enteira men. De mido(n)s
 queben lom poc dar.
  • letto 430 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

   I
 
 B  nou cor et nou talen. Ab
 nou saber et ab nou sen.
 Et abbon nou captenemen. Uo
 ill un bon nou uers comensar.
 Eque mos bos nous mozente(n).
 Bener plus nos asoui uen. qus
 uels endeu renouelar.
 
 
[A]b nou cor et ab nou talen,
ab nou saber et ab nou sen
et ab bon nou captenemen,
voill un bon nou vers comensar
e, que mos bos nous moz enten,
ben er plus nos a so viven,
q'us vels en deu renovelar.
 
   II
 
 U  eu renouel mon ardimen.
 Quei nouel ab ueill pessamen.
 Franc de nouel abfrem parue(n).
 Echant el nouel tems clar. Qel
 nouel fruz nas e desen. El no
 uels criz eneis sempren. Eil
 aucel intro en amar.
 
 
[Q]u’eu renovel mon ardimen,
que‧i novel ab veill pessamen
franc de novel ab frem parven,
e chant el novel tems clar,
qe‧l novel fruz nas e desen
e‧l novels criz en eis s’empren,
e‧il aucel intro en amar.
 
   III
 
 O  mnam que mefai alegrar.
 Que os am mels quom no sap
 pesar. Tan be cum euam nico(n)
 tar. Queu am lagensor ses co(n)
 ten. Si deus mam enoi met
 cui dar. Qua obs damar lam
 saup triar. Amors quant
 nos aiostet gen.
 
 
 [D]omn'am que me fai alegrar,
 que‧os am mels qu'om no sap pesar,
 tan be cum eu am ni contar,
 qu’eu am la gensor ses conten:
 si Deus m’am! E no‧i met cuidar,
 qu'a obs d’amar la‧m saup triar
 Amors quant nos aiostet gen.
 
   IV
 
 A  mor medei eu ben lauzar.
 Mels quadamor gazerdonar.
 Non pos qua mors masin
 ten car damar person chauzi
 men. Mais qua mors no pot
 es toiar. A sos obsa mors nido
 nar. Ad altra domnab cors
 rizen.
 
 
 [D’]Amor me dei eu ben lauzar
 mels qu'ad Amor gazerdonar
 non pos: qu’Amors m’a si‧n ten car,
 d’amar per son chauzimen
 mais qu’Amors no pot estoiar
 a sos obs, Amors, ni donar
 ad altra domn'ab cors rizen.
 
   V
  
 J  re deit simfaz souen. Quel
 cors merineis endormen. E
 midons rim tandolza men.
 Que deneguris nonapar. E
 sim ten sos ris plus iauzen.
 Que simrizion quate en. An
 gel quem derion gauh far.
 
 
 [R]jre deit e si‧m faz soven,
 que‧l cors me ri neis en dormen
 e midons ri‧m tan dolzamen
 que de negu ris non a par;
 e si‧m ten sos ris plus iauzen,
 que si‧m rizion quate en
 angel, que‧m derion gauh far.
 
   VI
 
 A  uh aieu tandon nul
 dolen. Serion del meugauh
 manem. E del meu gauh tut
 mei paren. Uiurion ab gauh
 ses maniar. Qui uol gauh ab
 melan queren. Queu aitot
 gauh enteira men. De mido(n)s
 queben lom poc dar.
 
 
 [G]auh ai eu tan don nul dolen
 serion del meu gauh manem
 e del meu gauh tut mei paren
 viurion ab gauh ses maniar;
 qui vol gauh ab me l’an queren,
 qu’eu ai tot gauh enteiramen
 de midons que ben lo‧m poc dar.
 
  • letto 437 volte

CANZONIERE N2

  • letto 608 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 464 volte

Edizione diplomatica

R oembauç daurenga
 A
b nou ioi et ab nou talen
       Ab nou saber et ab nou Cen
       Et ab nou captenemen
       Uoil un nou uerset comensar
       E qui mos bons nous motz enten
       Ben er plus nous a son uinen
       Com uielz i pot renouellar
                                                          
 Qui eu renouel mon ardimen
       Quels nouel mouon pensamen
       Farai de nouel ferm paruen
       Er can tem ab nouel temps clar
       Que fan lauzel mas don deissen
       Lo nouelz criz don iois sen pren
       Dels auzels quin tran en amar
                                                           
 Don aman mi fan alegrar
       Qeu am si com non pot comdar
       Tan ben con eu am ni pensar
       Queu am laiensor ses conten
       Si dieus mam e noimet cuigar
       Cal mielz damar la sap triar
       Amors qe nos aiustet gen
 Damor me dei eu ben lauzar
       Mas caz amor guizar donar
       Non puesc camors ma em ten car
       Dat amors per son chauzimen
       Mas Camors nom pot estoiar
       A sos obs damor ni donar
       Ad autrui don ai cor rien.
                                                         
 Rire dei con sim fas souen
       Q el cor me ri neis en durmen
       E mi donz ri tan douçamen
       Que ris de dieu mes uis son par
       Don me faisos ris plus iauzen
       Que sim rizian dangles cen
       Nom deurian plus gran gauz far.
                                                          
 Gauz ai eu tan qe mil dolen
       Serion del mieu gaug manen
       Car del mieu gauz tut miei paren
       Et eu uiu ab gaug ses maniar
       E qui uol gaug sai lan querer
       Q eu ai tot gaug et eissamen
       Ia mi donz quel mi pot tot dar
                                                           
 Domna dals non ai a parlar
       Mas de uos domna que baiçar
       Uos cug ades cant aug nomar
       Uos domna que uestimen
       E mon cor domna uos esgar
       Cades mi uei domnis estar
       Uostre bels nou cors couinen
                                                           
 Demon nou uers uoil totz pregar
       Quel manon de nouel cantar
       A lei cam senes talan uar
       Dieus mi lais et amors sien men
       Cautre ris men sembla plorar
       Sim ten ferm en gaug ces laissar
       Mi dons cautre drut non cossen
                                                            
 Ga dieus mai domna nom preçen
       Sol gart ma donna mon juglar.
  • letto 461 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

   I
 
R oembauç daurenga
 A  b nou ioi et ab nou talen
 Ab nou saber et ab nou Cen
 Et ab nou captenemen
 Uoil un nou uerset comensar
 E qui mos bons nous motz enten
 Ben er plus nous a son uinen
 Com uielz i pot renouellar
 
 
Roembauç d’Aurenga
 Ab nou ioi et ab nou talen,
 ab nou saber et ab nou cen
 et ab nou captenemen,
 voil un nou verset comensar
 e, qui mos bons nous motz enten,
 ben er plus nous e son vinen,
 c'om vielz‧i pot renovellar.
 
   II
 
 Q  ui eu renouel mon ardimen
 Quels nouel mouon pensamen
 Farai de nouel ferm paruen
 Er can tem ab nouel temps clar
 Que fan lauzel mas don deissen
 Lo nouelz criz don iois sen pren
 Dels auzels quin tran en amar
 
 
 Qu’ieu renovel mon ardimen,
 que‧ls novel movon pensamen.
 Farai de novel ab ferm parven,
 er cantem ab novel temps clar,
 que fan l’auzel mas don deissen
 lo novels criz don iois s’enpren,
 dels auzels qu’intran en amar.
 
   III
 
 D  on aman mi fan alegrar
 Qeu am si com non pot comdar
 Tan ben con eu am ni pensar
 Queu am laiensor ses conten
 Si dieus mam e noimet cuigar
 Cal miels damar la sap triar
 Amors qe nos aiustet gen
 
 
 Don aman que mi fan alegrar,
 q’eu am si c'om non pot comdar
 tan ben con eu am ni pensar,
 qu’eu am la iensor ses conten:
 si Dieus m’am! E no‧i met cuigar
 c’al miels d’amar la sap triar
 Amors qe nos aiustet gen.
 
   IV
 
 D  amor me dei eu ben lauzar
 Mas caz amor guizar donar
 Non puesc camors ma em ten car
 Dat amors per son chauzimen
 Mas Camors nom pot estoiar
 A sos obs damor ni donar
 Ad autrui don ai cor rien.
 
 
 D’amor me dei eu ben lauzar
 mas c’az Amor guizardonar
 non puesc: c’Amors m’a e‧m ten car,
 dat, Amors, per son chauzimen
 mas c’Amors no‧m pot estoiar
 a sos ops d’Amors ni donar
 ad autrui, don ai cor rien. 
 
   V
 
 R  ire dei con sim fas souen
 Q el cor me ri neis en durmen
 E mi donz ri tan douçamen
 Que ris de dieu mes uis son par
 Don me fai sos ris plus iauzen
 Que sim rizian dangles cen
 Nom deurian plus gran gauz far.
 
 
 Rire dei consi‧m fas soven,
 qe‧l cor me ri neis en durmen
 e midonz ri tan douçamen
 que ris de Dieu m’es vis, son par;
 don me fai sos ris plus iauzen,
 que si‧m rizian d’angles cen
 no‧m deurian gran gauz far.
 
   VI
 
 G  auz ai eu tan qe mil dolen
 Serion del mieu gaug manen
 Car del mieu gauz tut miei paren
 Et eu uiu ab gaug ses maniar
 E qui uol gaug sai lan querer
 Q eu ai tot guag et eissamen
 Ia mi donz quel mi pot tot dar
 
 
 Gauz ai eu tan qe mil dolen
 serion del mieu gaug manen,
 car del mieu gauz tut miei paren
 et eu viu ab gaug ses maniar;
 e qui vol gaug sai l’an querer,
 q’eu ai tot gaug et eissamen
 ia midonz que‧l mi pot tot dar.
 
   VII
 
 D  omna dals non ai a parlar
 Mas de uos domna que baiçar
 Uos cug ades cant aug nomar
 Uos domna que uestimen
 E mon cor domna uos esgar
 Cades mi uei domnis estar
 Uostre bels nou cors couinen
 
 
 Domna, d’als non ai a parlar
 mas de vos, domna, que baiçar
 vos cug ades cant aug nomar
 vos, domna, que vestimen
 e mon cor, domna, vos esgar,
 c’ades mi vei domn'is estar
 vostre bels nou cors covinen.
 
   VIII
 
 D  emon nou uers uoil totz pregar
 Quel manon de nouel cantar
 A lei cam senes talan uar
 Dieus mi lais et amors sien men
 Cautre ris men sembla plorar
 Sim ten ferm en gaug ces laissar
 Mi dons cautre drut non cossen
 
 
 De mon nou vers voil totz pregar
 que‧l m’anon de novel cantar
 a lei c’am senes talan var.
 Dieus mi lais, et Amors, si en men,
 c’autre ris m'en sembla plorar
 si‧m ten ferm en gaug ces laissar
 midons, c’autre drut non cossen.
 
   IX
 
 G  a dieus mai domna nom preçen
 Sol gart ma donna mon juglar.
 
 
 Ga Dieus mai domna no‧m preçen:
 sol gart ma donna e mon Juglar.
 
  • letto 416 volte

CANZONIERE R

  • letto 592 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [98]
 

  • letto 444 volte

Edizione diplomatica

                                                     Raymbaut daure(n)ca            
        Ab nou cor (et) ab nou tale(n). ab nou saber (et) ab nou sen. (et) ab
        nou bel capteneme(n). uuelh un bo nou U(er)s com(en)sar. (et) qi mos
        bos nous motz e(n)te(n). be(n) er pus nous asso uiue(n). com miels se(n)
        deu renouelar. ⸿ Qui en renouelh mo(n) ardim(en). q(ue)l nouel ho(m)z
        uielh pessame(n). y franh nouel ab ferm parue(n). er ca(n)t em al nouel tems
        clar. q(ue)lh nouels fuelh nayso(n) de sen. lo nouelh crit o(n) ioi sempre(n) els
        auzels qintra(n) en amar. ⸿ Doncs amors me fay alegrar. qieu nay pus
        com nos pot pe(n)sar. ta(n) be com yeu am ni comtar. (et) am la ge(n)ser ses
        co(n)te(n). se dieus mam enoy met cuiar. car miels damar lam saup
        triar. amors ca(n)t nos aiustet gent.
 
                                                                                 ⸿ Damor me dey ieu be(n) lauzar.
        pus ca ad (et) amors guazardonar. no(n) pus camor mays sim ten car. q(ue) dat ma
        p(er) so(n) chauzime(n). pus camors no(n) pot estuiar. assos obs amors ni donar. a
        mi a dat nou cor rize(n). ⸿ Rire deg ieu sim fas soue(n). q(ue)l cor meri neys
        e(n) dorme(n). e mi do(n)s rim ta(n) dossam(en). q(ue) belh ris mes de dieu som par. elh
        sieu belh ris fam pus iauze(n). q(ue) sim rizia(n) qatre. c. a(n)gels que(m) deuria(n) ioi
        dar. ⸿ Gaug ay ieu tal q(ue) mildole(n). seria(n) de mo(n) gaug mane(n). e del mi
        eu gaug tug mei pare(n). Uieurian ab gaug ses maniar. (et) qi uol e
        gaug say lan q(ue)re(n). quieu ay tot gaug et eysam(en) la midons q(ue)l mi pot
        tot dar. 
 
                    ⸿ Dona dals no(n) ay a parlar. mas de uos domna q(ue) bayzar.
        Uos cug domna cant aug nomnar. Uos domna q(ue) ses uestime(n) q(ue)n mo(n)
        cor domna Uos esgar. cades mi ue(n) domna estar. uostre belh cor nou
        auine(n). ⸿ DE mo(n) uers nou uuelh totz pregar. q(ue)lh mano(n) de no
        uelh chantar. aleys cam senes tala(n) Uar. dieus ma bays (et) amors
        si e(n) me(n). cautre ris me sembla plorars. sim te(n) ferm e(n) gaug ses lay -
        sar. mi dons ca adautramor nos te(n). ⸿ Ia dieus autra no me(n) pre -
        ze(n). sol q(ue) lieys gar e(n) mo(n) ioue(n).
 
  • letto 419 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 I
 Raymbaut Daure(n)ca 
  
 A  b nou cor (et) ab nou tale(n). ab nou saber (et) ab nou sen. (et) ab
 nou bel capteneme(n). uuelh un bo nou U(er)s com(en)sar. (et) qi mos
 bos nous motz e(n)te(n). be(n) er pus nous asso uiue(n). com miels se(n)
 deu renouelar.
 
 Raymbaut d’Aurenca
  
 Ab nou cor et ab nou talen,
 ab nou saber et ab nou sen
 et ab nou bel captenemen,
 vuelh un bo nou vers comensar
 et, qi mos bos nous motz enten,
 ben er pus nous as so viven,
 c'om miels s’en deu renovelar.
 
 II
  
 Q  ui en renouelh mo(n) ardim(en). q(ue)l nouel ho(m)z
 uielh pessame(n). y franh nouel ab ferm parue(n). er ca(n)t em al nouel tems
 clar. q(ue)lh nouels fuelh nayso(n) de sen. lo nouelh crit o(n) ioi sempre(n) els
 auzels qintra(n) en amar.
 
 
 Qui en renovelh mon ardimen,
 que‧l novel homz vielh pessamen
 y franh novel ab ferm parven,
 er cantem al novel tems clar,
 que‧lh novels fuelh nays on desen
 lo novelh crit, on ioi s’empren,
 e‧ls auzels q’intran en amar.
 
 III
 
 D  oncs amors me fay alegrar. qieu nay pus
 com nos pot pe(n)sar. ta(n) be com yeu am ni comtar. (et) am la ge(n)ser ses
 co(n)te(n). se dieus mam enoy met cuiar. car miels damar lam saup
 triar. amors ca(n)t nos aiustet gent.
 
   
 Doncs Amor me fay alegrar,
 q’ieu n'ay pus c'om no‧s pot pensar
 tan be com yeu am ni comtar,
 et am la genser ses conten:
 se Dieus m’am! E no‧i met cuiar
 car miels d’amar la‧m saup triar
 Amors cant nos aiustet gent.
 
 IV
  
 D  amor me dey ieu be(n) lauzar.
 pus ca ad (et) amors guazardonar. no(n) pus camor mays sim ten car. q(ue) dat ma
 p(er) so(n) chauzime(n). pus camors no(n) pot estuiar. assos obs amors ni donar. a
 mi a dat nou cor rize(n).
 
  
 D’amor me dey ieu ben lauzar
 pus ca ad et Amors guazardonar
 non pus: c’Amors mays si‧m ten car,
 que dat m’a per son chauzimen
 pus c’Amors non pot estuiar
 as sos obs, Amors, ni donar
 a mi a dat nou cor rizen.
 
 V
  
 R  ire deg ieu sim fas soue(n). q(ue)l cor meri neys
 e(n) dorme(n). e mi do(n)s rim ta(n) dossam(en). q(ue) belh ris mes de dieu som par. elh
 sieu belh ris fam pus iauze(n). q(ue) sim rizia(n) qatre. c. a(n)gels que(m) deuria(n) ioi
 dar.
 
  
 Rire deg ieu si‧m fas soven,
 que‧l cor me ri neys en dormen
 e midons ri‧m tan dossamen
 que belh ris m'es de Dieu, so‧m par;
 e‧lh sieu belh ris fa‧m pus iauzen,
 que si‧m rizian qatre cen
 angels, que‧m deurian ioi dar.
 
 VI
  
 G  aug ay ieu tal q(ue) mildole(n). seria(n) de mo(n) gaug mane(n). e del mi
 eu gaug tug mei pare(n). Uieurian ab gaug ses maniar. (et) qi uol e
 gaug say lan q(ue)re(n). quieu ay tot gaug et eysam(en) la midons q(ue)l mi pot
 tot dar.
 
 
 Gaug ay ieu tal que mil dolen
 serian de mon gaug manen,
 e del mieu gaug tug miei paren
 vieurian ab gaug ses maniar;
 et qi vol e gaug say l’an queren,
 qu’ieu ay tot gaug et eysamen
 la midons que‧l mi pot tot dar.
 
 VII
  
 D  ona dals no(n) ay a parlar. mas de uos domna q(ue) bayzar.
 Uos cug domna cant aug nomnar. Uos domna q(ue) ses uestime(n) q(ue)n mo(n)
 cor domna Uos esgar. cades mi ue(n) domna estar. uostre belh cor nou
 auine(n).
 
  
 Dona, d’als non ay a parlar
 mas de vos, domna, que bayzar
 vos cug, domna, cant aug nomnar
 vos, domna, que ses vestimen
 qu’en mon cor, domna, vos esgar,
 c’ades mi ven, domna, estar
 vostre belh cors nou avinen.
 
 VIII
 
 D  E mo(n) uers nou uuelh totz pregar. q(ue)lh mano(n) de no
 uelh chantar. aleys cam senes tala(n) Uar. dieus ma bays et amors
 si e(n) me(n). cautre ris me sembla plorars. sim te(n) ferm e(n) gaug ses lay -
 sar. mi dons ca adautramor nos te(n). 
 
  
 De mon vers nou vuelh totz pregar
 que‧lh m’anon de novelh chantar
 a leys c’am senes talan var.
 Dieus m’abays, et Amors, si en men,
 c’autre ris mi sembla plorars
 si‧m ten ferm en gaug ses laysar
 midons, ca ad autr’amor no‧s ten.
 
 IX
 
 I  a dieus autra no me(n) pre -
 ze(n). sol q(ue) lieys gar e(n) mo(n) ioue(n).
 
 
 Ia Dieus autra no m'en prezen:
 sol que lieys gar en mon ioven.
 
  • letto 468 volte

CANZONIERE V

  • letto 481 volte

Riproduzione fotografica

 
 
  • letto 353 volte

Edizione diplomatica

  • letto 389 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 I
 
 A    b meu cor (et) ab mieu talen. ab nueu saber. eabn
 ueu sen. (et) ab nueu bel captenemen. uujl. i. nueu uers
 et comenzar. e cel qui mos nueus motz enten. ben er plus
 nue(us) a son uiuen. com miels sen deu renouelar.
 
  
 Ab meu cor et ab mieu talen,
 ab nueu saber e ab nueu sen
 et ab nueu bel captenemen,
 vujl un nueu verset comenzar
 e, cel qui mos nueus motz enten,
 ben er plus nueus a son viven,
 c’om miels s’en deu renovelar.
 
 II
 
 Q    ueu renoueil mon ardimen. quel noueil u(er)ai pessamen faz
 denouellab ferm paruem. ecant em ab nouel tems clar. q(ue)ls fueils
 nouels dei naisson desen. el nouels c(ri)tz deioy senpren. dels auzels
 que tornon amar.
 
 
 Qu’eu renoveil mon ardimen,
 que‧l noveil ver ai pessamen
 faz de novell ab ferm parvem,
 e cantem ab novel tems clar,
 que‧ls fueils novels dei naisson desen
 e‧l novels critz de ioy s’enpren,
 dels auzels que tornon amar.
 
 III
   
 D    omna mais me faitz alegrar. q(ue)u am si co(m) no pot comtar. ta(n)
 be com eu am ni pessar. q(ue)uam la gençor sesconten. sideus ma(m)
 enoi met cujar. quel miell damar lamsaub triar. amor que
 nos aiusten gen.
 
  
 Domna, mais me faitz alegrar,
 qu’eu am si c’om no pot comtar
 tan be com eu ni pessar,
 qu’eu am la gençor ses conten:
 si Deus m’am! E no‧i met cujar
 que‧l miell d’amor la‧m saub triar
 Amor que nos aiusten gen.
 
 IV
 
 D    amor medej eu ben lausau mas quesamor gazardonar. nopu
 sc camor meten si car. dat amor p(er)son chausimen. mas amor
 no pot estoiar. asos obs. ni amedonar. ad autruidon ai cor rize(n)
   
 
 D’Amor me dej eu ben lausau
 mas que s’Amor gazardonar
 no pusc: c’Amor me ten si car
 dat, Amor, per son chausimen
 mas, Amor, no pot estoiar
 a sos obs, ni a me donar
 ad autrui, don ai cor rizen.
   
 V
   
 D    ire dei e sim faz souen. quel cor me ri neus endurmen. emz
 dons rim tan douzamen. que ues ris de deu mes som par. (et) ad
 oncs mes son ris plus gen. que sim rizion. cccc. angel q(ue)m
 deurion gaug far.
   
 
 Dire dei e si‧m faz soven,
 que‧l cor me ri neus en durmen
 e mzdons ri‧m tan douzamen
 que ves ris de Deu m’es, so‧m par,
 et adoncs m’es son ris plus gen,
 que si‧m rizion quatre cen
 angel, que‧m deurion gaug far.
 
 VI
   
 G    aug ai eu tal que nul dolen. serion del meu gaug mane(n)
 car del meu gaug tug mei paren. uiurion ab gaug sens.
 maniar. e quiuol gaug silam quere(n). q(ue)u ai gaug (et) eyamen
 lamidons quel mepot donar.
 
  
 Gaug ai eu tal que nul dolen
 serion del meu gaug manen
 car del meu gaug tug mei paren
 viurion ab gaug sens maniar;
 e qui vol gaug si la‧m queren,
 qu’eu ai gaug et eyamen
 la midons que‧l me pot donar.
 
 VII
 
 D   omna dals non aus p(ar)lar. masdeuos domna que baisar. uos
 cuig domna cant aug nomnar. uos domna senes uestime(n)s
 emon cor domna uos esgar. cades mi uej ins don estar. uostre
 ri neu cors bel couinen.
   
  
 Domna, d’als non a‧us parlar
 mas de vos, domna, que baisar
 vos cuig, domna, cant aug nomnar
 vos, domna, senes vestimens
 e mon cor, domna, vos esgar,
 c’ades mi vej ins don estar
 vostre ri neu cors bel covinen.
 
 VIII
  
 D    emonue uers uull totz p(re)gar. quel ma no(n) renouel chantar
 aleis cam senes talen uar. deu ma baix eamor seu men caut(re)
 ris me sembla plorar. sim ten ferm en ioy ses laixar midons
 cautre drut no cossen.
 
 
 De mo nue vers vull totz pregar
 que‧l m’anon renovel chantar
 a leis c’am senes talen var.
 Deu m’abaix, e Amor, s’eu men,
 c’autre ris me sembla plorar
 si‧m ten ferm en ioy ses laixar
 midons, c’autre drut no cossen.
 
 IX
  
 I   a dieus domna nom pressen. sol gart madomna emon iugl
 ar eiamais domna no p(re)ssen.
 
  
 Ia Dieus domna no‧m pressen:
 sol gart ma domna e mon Iuglar
 e ia mais domna no pressen.
 
  • letto 381 volte

CANZONIERE a

  • letto 612 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 501 volte

Edizione diplomatica

                                                              reambautz daurega
        
        A
b nou cor e ab nou talen. ab nou saber. E ab nou sen
        E ab noubel captenemen. Uueil. un uou uerset comensar.
        e qi mos nous bos mots entent. bener plus nou a son uiuent.
        com vestz. sen deu renouelar.
 
 
        Qieu renouel mon ardimen. cai nouel ab ueil pessamen
        franc de noueil ab uieil paruen e =
        cant em al nouel. te(m)ps clar. qel nouels foils nais dont dei=
        sen lo nouels critz don iois sempren dels ausels qintron en
        amar.

        Don amars mi fai alegrar. qeuam si com non pot comdar.
        tam ben coneuam ni pensar. qieu am la gensor ses co(n)tent
        si dieus mam enoi met cuiar. qal miels damar. Lam saup
        triar amors qe nos aiustet gent.
 

 
        Damor me deg eu ben lauzar. mais qas amor guizardonar.
        nim posc qamors ma sim tencar. dat amors p(er) son chauzimen.
        mais qamor no(n) pot estuiar. a sos obs amors ni donar ad
        autrui con ai cor rizen.

        Rire dei eu eu sim faz souen. qel cars me ri neus en
        durmen. emidonz ritan douzamen qe sies ris desd ui mes som par. deu me fa son ris plus
        jauzen. qe sem rizion qatre cent angel. qem deuriom gaug
        far.
 

 
        Gaug ai eu tan qe mil dolen. se(n)rio(n) del meu gaug manen.
        car del men gaug tuig meu paren. Uiurion ab
        gaug (et) eisament. La mi donz qel mi pot tot dar.

        Domna dals non aia parlar. mas de uos dona qe baisar. Uos
        cuig. domna qant augno(m)nar. Uos dona qe sos uestimen.
        e mon cors do(m)na uos esgar. qa des mius ueg mi do nastar
        uostre bel non cors couinen.
 

 
        Demon nou uers uueil totz pregar qeil manon de nouel
        chantar. a lieis qam senes talen uar. deus mabais (et)
        amors seim ment qautre ris me semblon plorar. Sim te(n)
        ferm en guag sens laissar. mi donz cautre drut no(n) cosse(n)t.

        Ja dieus mais do(m)na nom prezent sol gart ma do(m)na e mo(n)
        iuglar.
        Dieus gart ma do(m)na e mon iuglar e iamais do(m)na nom
        prezent.
 

  • letto 461 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 I
 reambautz daurega
  
 A  
b nou cor e ab nou talen. ab nou saber. E ab nou sen
 E ab noubel captenemen. Uueil. un uou uerset comensar.
 e qi mos nous bos mots entent. bener plus nou a son uiuent.
 com vestz. sen deu renouelar.
 
 Reambautz d’Aurega
 
 Ab nou cor e ab nou talen,
 ab nou saber e ab nou sen
 e ab nou bel captenemen,
 vueil un nou verset comensar
 e, qi mos nous bos mots entent,
 ben er plus nou a son vivent,
 c'om vestz s’en deu renovelar.
 
 II
  
 Q  ieu renouel mon ardimen. cai nouel ab ueil pessamen
 franc de noueil ab uieil paruen e =
 cant em al nouel. te(m)ps clar. qel nouels foils nais dont dei=
 sen lo nouels critz. don iois sempren dels ausels qintron en
 amar.
 
  
 Q’ieu renovel mon ardimen,
 c’ai novel ab veil pessamen,
 franc de noveil ab vieil parven,
 er cantem al novel temps clar,
 qe‧l novels foils nais dont deisen
 lo novels critz don iois s’empren,
 dels ausels q’intron en amar.
 
 III
 
 D  on amars mi fai alegrar. qeuam si com non pot comdar.
 tam ben coneuam ni pensar. qieu am la gensor ses co(n)tent
 si dieus mam enoi met cuiar. qal miels damar. Lam saup
 triar. amors qe nos aiustet gent.
 
 
 Don Amars mi fai alegrar,
 q’eu am si c'om non pot comdar
 tam ben con eu am ni pensar,
 q’ieu am la gensor ses content:
 si Dieus m’am! E no‧i met cuiar,
 q’al miels d’amar la‧m saup triar
 Amors qe nos aiustet gent.
 
 IV
 
 D  amor me deg eu ben lauzar. mais qas amor guizardonar.
 nim posc qamors ma sim tencar. dat amors p(er) son chauzimen.
 mais qamor no(n) pot estuiar. a sos obs amors ni donar ad
 autrui con ai cor rizen.
 
  
 D’amor me deg eu ben lauzar    
 mais q’as Amor guizardonar
 ni‧m posc: q’Amors m’a si‧m ten car
 dat, Amors, per son chauzimen
 mais q’Amor non pot estuiar
 a sos obs, Amors, ni donar
 ad autrui, con ai cor rizen.
 
 V
  
 R  ire dei eu eu sim faz souen. qel cors me ri neus en
 durmen. emidonz ritan douzamen qe sies ris desd ui mes som par. deu me fa son ris plus
 jauzen. qe sem rizion qatre cent angel. qem deuriom gaug
 far.
 
  
 Rire dei eu eu si‧m faz soven,
 qe‧l cors me ri neus en durmen
 e midonz ri tant douzamen
 qe si es ris desd ui m’es, so‧m par;
 Deu me fa son ris plus jauzen,
 que se‧m rizion qatre cent
 angel, qe‧m deuriom gaug far.
 
 VI
  
 G  aug ai eu tan qe mil dolen. se(n)rio(n) del meu gaug manen.
 car del men gaug tuig meu paren. Uiurion ab
 gaug (et) eisament. La mi donz qel mi pot tot dar.
 
  
 Gaug ai eu tan qe mil dolen
 senrion del meu gaug manen,
 car del men gaug tuig meu paren
 viurion ab gaug et eisament;
 la midonz qe‧l mi pot tot dar.
 
 VII
 
 D  omna dals non aia parlar. mas de uos dona qe baisar. Uos
 cuig. domna qant augno(m)nar. Uos dona qe sos uestimen.
 e mon cors do(m)na uos esgar. qa des mius ueg mi do nastar
 uostre bel non cors couinen.
 
  
 Domna, d’als non ai a parlar
 mas de vos, dona, qe baisar
 vos cuig, domna, qant aug nomnar
 vos, dona, qe sos vestimen
 e mon cors, domna, vos esgar,
 q’ades mi‧us veg midona star
 vostre bel non cors covinen.
 
 VIII
 
 D  emon nou uers uueil totz pregar qeil manon de nouel
 chantar. a lieis qam senes talen uar. deus mabai (et)
 amors seim ment qautre ris me semblon plorar. Sim te(n)
 ferm en guag sens laissar. mi donz cautre drut no(n) cosse(n)t.
 
 
 De mon nou vers vueil totz pregar
 qe il m’anon de novel chantar
 a lieis q’am senes talen var.
 Dieus m’abais, et Amors, seim ment,
 q’autre ris me semblon plorar,
 si‧m ten ferm en gaug sens laissar
 midonz, c’autre drut non cossent.
 
 IX
  
 J  a dieus mais do(m)na nom prezent sol gar ma do(m)na e mo(n)
 iuglar.
 
 
 Ja Dieus mais domna no‧m prezent:
 sol gar ma domna e mon Iuglar.
 
 X
 
 D  ieus gart ma do(m)na e mon iuglar e iamais do(m)na nom
 prezent.
 
 
 Dieus gart ma domna e mon Iuglar
 e ia mais domna no‧m prezent.
  • letto 539 volte

Collazione

   
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
Raembautz  d’Aurenga
Raymbaut    d’Aurenca
Rambaut      d’Aurenga
Rambauz     d’Aurenga
Raembautz  d’Aurenga
Raembautz  d’Aurenga
Raimbaut    d’Orenia
/
Roembauç   d’Aurenga
Raymbaut   d’Aurenca
/
Reambautz  d’Aurenga
 
I, 1
v. 1
 
 
 
 
 
 
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
Ab    nou   cor  et  ab  nou    talen,
Ab    nou   cor  et  ab  nou    talen,
Ab    nou   ioi  e   ab  nou    talen,
Ab    nou   ioi  ez  ab  nou    talen
Ab    nou   ioi  et  ab  nou    talen,
Ab    nou   ioi  et  ab  nou    talen,
Ab    nou   ioi  et  ab  nou    talen,
[A]b  nou   cor  et      nou    talen,
Ab    nou   ioi  et  ab  nou    talen,
Ab    nou   cor  et  ab  nou    talen,
Ab    meu   cor  et  ab  mieu  talen,
Ab    nou   cor  e   ab  nou    talen,
 
I, 2
v. 2
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
ab  nou   saber  et  ab  nou   sen
ab  nou   saber  et  ab  nou   sen
ab  nou   saber  e   ab  nou   sen
/
ab  nou   saber  et  ab  nou   cen
ab  nou   saber  et  ab  nou   cen
ab  nou   saber  et  ab  nou   sen
ab  nou   saber  et  ab  nou   sen
ab  nou   saber  et  ab  nou   cen
ab  nou   saber  et  ab  nou   sen
ab  nueu  saber  e   ab  nueu sen
ab  nou   saber  e   ab  nou   sen
 
I, 3
v. 3
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
et  ab  bon  nou   captenemen,
et  ab  nou  belh  captenemen,
et  ab  bel  nou   captenemen,
/
et  ab  bel   nou   captenemen,
et  ab  nou         captenemen,
et  ab  nou   bel   captenemen,
et  ab  bon   nou   captenemen,
et  ab  nou         captenemen,
et  ab  nou   bel   captenemen,
et  ab  nueu  bel   captenemen,
e   ab  nou   bel   captenemen,
 
I, 4
v. 4
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
vuoill  un  bon  nou    vers    comenssar
vuelh   un  bon  nou    vers     comensar
vioil   un       nou    verset  començar
/
voill    un       nou   verset  comensar
voill    un       nou   verset  comensar
vueilh   un       nou   verset  començar
voill    un  bon  nou   vers     comensar
voil     un       nou   verset  comensar
vuelh    un  bo   nou   vers     comensar
vujl     un       nueu  verset  comenzar
vueil    un       nou    verset  comensar
 
I, 5
v. 5
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
e,         qui  mos  bons  nous   motz  enten,
e,         qui  mos  bos          motz  enten,
e,         qui  mos  bos    nous  motz  enten,
/
e,         qui  mos  bons   nous  motz  enten,
e,         qi    mos  bons   nous motz  enten,
e,         qi    mos  bels    motz  nous  enten,
e,         que  mos  bos    nous  moz   enten,
e,         qui   mos  bons  nous  motz  enten,
et,        qi     mos  bos    nous  motz  enten,
e,   cel  qui  mos            nueu  motz  enten,
e,          qi    mos  nous  bos    mots   entent,
 
I, 6
v. 6
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
ben  er plus  nous    e   son  ioven,
ben  er pus   nous    a   son  viven,
ben  er plus  nous    a   son  viven,
/
ben  er  plus  nous   a    son  viven,
ben  er  plus  nous   a    son  viven,
ben  er  plus  nous   a    son  viven,
ben  er  plus  nos     a    so   viven,
ben  er  plus  nous   e    son  vinen,
ben  er  plus  nous    as  so   viven,
ben  er  plus  nueus  a    son  viven,
ben  er  plus  nou     a    son  vivent,
 
I, 7
v. 7
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
q’us   vieills      en  deu  renovellar.
quo    mielhs  s’en  deu  renovellar.
c’om  veill‧i pot             renoveilar.
/
c’om  vielz‧i pot             renovellar.
c’om  vielz‧i pot             renovellar.
q’om  viels     s’en  deu  renovellar.
q’us   vels          en  deu  renovelar.
c’om  vielz‧i pot              renovellar.
c’om  miels    s’en  deu  renovelar.
c’om  miels    s’en  deu  renovelar.
c’om  vestz    s’en  deu  renovelar.
 
II, 1
v. 8
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
Qi en     renovel    mon  ardimen,
Qu’ieu   renovelh  mon  ardimen,
Qu’eu    renovel    mon  ardimen,
/
Qu’eu    renovel   mon  ardimen,
Qu’ieu   renovel   mon  ardimen,
Q’jeu     renovell  mon  ardimen,
[Q]u’eu  renovel   mon  ardimen,
Qu’ieu   renovel   mon  ardimen,
Qui en   renovelh  mon ardimen,
Qu’eu   renoveil   mon  ardimen,
Q’ieu    renovel    mon  ardimen,
 
II, 2
v. 9
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
 
q’ai    novel     ab nou       pessamen
que‧l   novelh  uolf vielh   pessamen
qu’il   novels   moven        pessamen.
/
que‧ls  novel    movon       pensamen.
que‧ls  novel    movon       pensamen.
qi‧ls    novels   moven        pensamen.
que‧i   novel    ab veill        pessamen
que‧ls  novel    movon        pensamen.
que‧l   novel    homz vielh  pessamen
que‧l   noveil   ver ai           pessamen
c’ai    novel    ab veil          pessamen
 
II, 3
v. 10
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
franc     de      novel    ab  ferm  parven,
y franh  de      novelh        ferm  parven,
Farai     de      novel          frem  parven,
/
Farai     de      novel          ferm  parven,
Farai     de      novel          ferm  parven,
Farai     d’un  novell         ferm  par parven,
franc     de      novel    ab  frem  parven,
Farai     de      novel    ab  ferm  parven,
y franh           novel    ab  ferm  parven,
faz        de      novell   ab  ferm  parvem,
franc     de      noveil   ab  vieil  parven,
 
II, 4
v. 11
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
e   chante     el   novel   temps  clar,
e   quantem  al  novelh  temps  clar,
er  cantem    ab  novel   tems    clar,
/
er  cantem    ab  novel   temps  clar,
er  cantem    ab  novel   temps  clar,
en  chantan  ab  novels  temps  clar,
e   chant       el   novel   tems    clar,
er  cantem    ab  novel   temps  clar,
er  cantem    al   novel   tems    clar,
e   cantem    ab  novel   tems     clar,
er  cantem    al   novel   temps  clar,
 
II, 5
v. 12
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
qe‧l novels        fruitz     nais e        dissen
que‧ls novelhs  fuelhs    nayss on     desen
que fan l’auçel               mais don   dasen
/
que fan l’auzer              mas don    deissen
que fan l’auzer              mas don    deissen
qe fan l’auzell               mais don   dissen
qe‧l novel          fruz      nas e         desen
que fan l’auzel              mas don    deissen
que‧lh novels   fuelh     nays on      desen
que‧ls fueils novels dei naiss on     desen
qe‧l novels foils            nais dont  deisen
 
II, 6
v. 13
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
e‧l  novels  critz,   en eis     s’empren,
lo   novelh  crit     e‧l ioy    s’empren,
lo   novels  critz    don ioi   s’espen,
/
lo   novelz  critz   don ioi    s’enpren,
lo   novelz  critz   don iois  s’enpren,
los  novels  critz   don ioi   s’espren,
e‧l  novels  criz   en eis      s’empren,
lo   novels  criz   don iois  s’enpren,
lo   novelh  crit   on ioi      s’empren,
e‧l  novels  critz  de ioy     s’enpren,
lo   novels  critz  don iois  s’empren,
 
II, 7
v. 14
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
e‧ill  auzeill  intron en       amar.
e‧ls   auzels  qu’intran en   amar.
dels  auzels  qu’imtran en  amar.
/
dels  auzels  qu’intran en  amar.
dels  auzels  qu’intran en  amar.
dels  auzels  qi‧s tan en     amar.
e‧il   aucel    intro en         amar.
dels  auzels  qu’intran en  amar.
e‧ls   auzels  q’intran en    amar.
dels  auzels  que tornon    amar.
dels  ausels  q’intron en    amar.
 
III, 1
v. 15
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
Dompna      que  mi  faitz   alegrar,
Doncs Amors     me  fai     alegrar,
Don aman           mi  fan     alegrar,
/
Don aman           mi  fan     alegrar,
Don aman           mi  fan     alegrar,
Don aman           mi  fan     alegrar,
[D]omn’am que  me  fai     alegrar,
Don aman           mi  fan     alegrar,
Doncs Amor       me  fay    alegrar,
Domna, mais      me  faitz  alegrar,
Don amars         mi   fai    alegrar,
 
III, 2
v. 16
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
e‧us am        plus  c’om    non   sap  pensar
qu’ieu n’ay  pus   qu’om  no‧s  pot  pensar
que van        si      c’om    no    poc  comdar
/
que am         si     c’om     non  pot  comdar
que am         si     c’om     non  pot  comdar
q’ieu am      si      q’om    non  pot  contar
que‧os am    mels qu’om  no    sap  pesar
q’eu am       si      c’om    non   pot  comdar
q’ieu n’ay    pus   c’om    no‧s  pot  pensar
qu’eu am     si      c’om    no     pot  comtar
q’eu am       si      c’om    non   pot  comdar
 
III, 3
v. 17
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
tant  ben  cum  ieu   s’am  ni comtar,
tan   be    cum  ieu   am     e tenc car,
tan   be    com  eu    am     ni penssar,
/
tan   be    com  eu    am     ni pensar,
tan   ben  con   eu    am     ni pensar,
tan   ben  con   ieu   am     ni pensar,
tant  be    cum  eu    am     ni contar,
tan   ben  con   eu    am     ni pensar,
tan   be    com  yeu  am     ni comtar,
tan   be    com  eu              ni pessar,
tam  ben  con   eu    am     ni pensar,
 
III, 4
v. 18
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
q’ieu   am  la  gensor ses conten:
et        am  la  gensor   ses  conten:
q’ieu   am  la  genser   ses  conten:
/
qu’eu   am  la  gensor  ses  conten:
qu’ieu  am  la  iensor   ses  conten:
qu’ieu  am  la  gensor  ses  conten:
qu’eu   am  la  gensor  ses  conten:
qu’eu   am  la  iensor   ses  conten:
et         am  la  genser   ses  conten:
qu’eu   am  la  gençor  ses  conten:
q’ieu    am  la  gensor  ses  content:
 
III, 5
v. 19
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
si  Dieus  m’am!  E no‧i   met  cuidar
si  Dieus  m’am!  E no‧y  met  cujar
si  Deus   m’am!  E no‧i   met  cuiar
/
si  Deus   m’am!  E no‧i   met  cuiar
si  Dieus  m’am!  E no‧i   met  cuiar
si  Dieus  m’ait!   E no‧i   met  cuiar
si  Deus   m’am!  E no‧i   met  cuidar
si  Dieus  m’am!  E no‧i   met  cuigar
se  Dieus  m’am!  E no‧y  met  cuiar
si  Deus    m’am!  E no‧i   met  cujar
si  Dieus   m’am!  E no‧i   met  cuiar
 
III, 6
v. 20
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
c’ad    ops      d’amar la‧m saup triar
q’al    mielhs  d’amar la‧m saup triar
c’al    miels    d’amar la saup far
/
c’al    mielz    d’amar la sap triar
c’al    mielz    d’amar la‧i sap triar
q’al   mels      d’amar la saup triar
qu’a   obs       d’amar la‧m saup triar
c’al    miels    d’amar la sap triar
car     miels    d’amar la‧m saup triar
que‧l  miell    d’amore la‧m saub triar
q’al    miels   d’amar la‧m saup triar
 
III, 7
v. 21
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
Amors  qan nos aiostet gen.
Amors  quan nos aiustet gen.
Amors  que nos aiustet gen.
/
Amors  que     nos  aiustet  gen.
Amors  que     nos  aiustet  gen.
Amors  qi        nos  aiostet  gen.
Amors  quant  nos  aiostet  gen.
Amors  qe       nos  aiustet  gen.
Amors  cant    nos  aiustet  gent.
Amor    que    nos  aiusten  gen.
Amors  qe      nos  aiustet   gent.
 
IV, 1
v. 22
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
D’Amor    me  dei   ieu ben lauzar
D’Amor    me  dey  ieu  ben  lauzar
D’Amor    mi   dei   ieu  ben  lauzar
/
D’Amor    me  dei   eu   ben  lauzar
D’Amor    me  dei   eu   ben  lauzar
D’Amor    mi   dei  ieu  ben  lauzar
[D’]Amor  me  dei  eu   ben  lauzar
D’Amor    me  dei   eu   ben  lauzar
D’Amor    me  dey  ieu  ben  lauzar
D’Amor    me  dej   eu   ben  lausau
D’amor     me  deg  eu   ben  lauzar
 
IV, 2
v. 23
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
mieills  c’ad Amor guizerdonar
pus          ad Amor guazardonar
mais     c’Amor guiardonar
/
mas      c’az      Amor    guizardonar
mas      c’az      Amor    guizardonar
mais     q’az      Amor    gazardonar
mels     qu’ad    Amor    gazerdonar
mas      c’az       Amor    guizardonar
pus       ca ad et  Amors  guazardonar
mas      que      s’Amor   gazardonar
mais     q’as        Amor   guizardonar
 
IV, 3
v. 24
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
non   puos:    q’Amors   mi ten si car,
non   puesc:     Amors    mais si‧m ten car,
non   puosc:  c’Amors   m’a e‧m ten car
/
non   puosc:  c’Amors   m’a e‧m te car
non   puesc:  c’Amors   m’a e‧m ten car
no     puesc:  q’Amors   m’a en conten
non   pos:      qu’Amors m’a si‧n ten car,
non   puesc:  c’Amors   m’a e‧m ten car
non   pus:      c’Amors  mays si‧m ten car,
no     pusc:    c’Amor    me ten si car
ni‧m  posc:    q’Amors  m’a si‧m ten car
 
IV, 4
v. 25
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
que dat m’a  per son chausimen
que dat m’a  per  son  chauzimen
dat, Amors,  per  son  chausimen
/
dat, Amors,  per  son  chauzimen
dat, Amors,  per  son  chauzimen
e gardat        per  son  chauzimen
d’amar          per  son  chauzimen
dat, Amors,  per  son  chauzimen
que dat m’a  per  son  chauzimen
dat, Amor,   per  son  chausimen
dat, Amors,  per  son  chauzimen
 
IV, 5
v. 26
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
mais  c’Amors non pot entosar
pus    qu’Amor non pot estujar
mais  c’Amors non pot estoiar
/
mas   c’Amors    non    pot  estoiar
mas   c’Amors    non    pot  estoiar
mas   q’Amors    no‧m  pot  estuiar
mais  qu’Amors  no      pot  estoiar
mas   c’Amors    no‧m  pot  estoiar
pus    c’Amors   non     pot  estuiar
mas,     Amor,    no       pot  estoiar
mais  q’Amor    non     pot  estuiar
 
IV, 6
v. 27
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
a   sos  ops, Amors, ni  donar
a   sos  ops, Amors, ni  donar
a   so   obs, Amors, mi  donar
/
a   sos  obs  d’ Amor,   ni  donar
a   sos  obs  d’ Amor,   ni  donar
a   sos  ops,     Amors,  ni  donar
a   sos  obs,     Amors,  ni  donar
a   sos  ops  d’ Amors,  ni  donar
as  sos  obs,    Amors,  ni  donar
a   sos  obs,  ni a me         donar
a   sos  obs,    Amors,  ni  donar
 
IV, 7
v. 28
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
ab autra dompna ab  cors   rizen.
a mi a dat nou           cor    rizen.
ad autrui, don      a    or      rien.
/
ad autrui, don      ai   cor    rien.
ad autrui, don      ai   cor    rien.
ad autrui, don      ai   cor    rizen.
ad altra domn’ab       cors  rizen.
ad autrui, don       ai  cor    rien.
a mi a dat nou           cor    rizen.
ad autrui, don       ai  cor    rizen.
ad autrui, con       ai  cor    rizen.
 
V, 1
v. 29
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
Rire      dei   ieu  si‧m  fatz  soven,
Rire      deg  ieu  si      fatz  sovens,
Rire      dei   eli  si‧m   fai   soven,
/
Rire      dei   consi‧m    fas   soven,
Rire      dei   consi‧m    fas   soven,
Rjre‧m  dei   qossi‧m    fatz  soven,
[R]jre   deit  e     si‧m   faz   soven,
Rire      dei   consi‧m    fas   soven,
Rire      deg   ieu  si.m  fas   soven,
Dire      dei    e     si‧m  faz   soven,
Rire      dei    eu eu  si‧m  faz  soven,
 
V, 2
v. 30
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
qe‧l   cors  mi  ri  neis   en  dormen
qe‧l   cor   me  ri  neys  en  dormens
qu’il  cor   mer    neis   en  durmen
/
que‧l  cor   me  ri  neis   en  durmen
que‧l  cor   me  ri  neis   en  durmen
qe‧l    cors  me  ri  neis   en  durmen
que‧l  cors  me  ri  neis   en  dormen
qe‧l    cor   me  ri  neis   en  durmen
que‧l  cor   me  ri  neys  en  dormen
que‧l  cor   me  ri  neus  en  durmen
qe‧l   cors  me  ri  neus  en  durmen
 
V, 3
v. 31
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
e  midonz  ri      tant  dousament
e  midons  ri‧m  tan   doussamens
e  midonz  ri      tan   douzamen
/
e  midonz  ri      tan   douzamen
e  midonz  ri      tan   douzamen
e  midons  ri‧m  tan   doussamen
e  midons  ri‧m  tan   dolzamen
e  midonz  ri      tan   douçamen
e  midons  ri‧m  tan   dossamen
e  mzdons  ri‧m  tan   douzamen
e  midonz  ri       tan   douzamen
 
V, 4
v. 32
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
que  de negun ris non a par;
que  belh ris m’es de Dieu, so‧m par;
que  ris de Deu m’es vis, so‧m par;
/
que  ris Dieu       m’es vis,   so‧m par;
qe    ris Dieu       m’es vis,   son par;
qe    ris de Dieu  m’es vis,   so‧m par;
que  de negu ris non a par;
que  ris de Dieu  m’es vis,   son par;
que  belh ris m’es de Dieu,  so‧m par;
que  ves ris de Deu m’es,     so‧m par;
qe    si es ris desd ui m’es,   so‧m par;
 
V, 5
v. 33
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
e si‧m ten        sos ris         plus  gauzen,
e‧l sieu belh ris fa‧m          plus  iauzens,
don  me fai      son ris        plus  iausen,
/
don  me fai      sos ris         plus  iauzen,
don  me fai      sos ris         plus  iauzen,
don  me fai      sos ris         plus  iauzen,
e si‧m ten         sos ris         plus  iauzen,
don  me fai       sos ris        plus  iauzen,
e‧lh sieu belh ris fa‧m         pus   iauzen,
et adoncs m’es son ris         plus  gen,
Deu  me fa       son ris         plus   jauzen,
 
V, 6
v. 34
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
que  si‧m  rizion   catre     cen
que  si‧m  rizian   quatre   cens
que  si‧m  rizion   angel    cen
/
que  si‧m  rizian   d’agles    cen
que  si‧m  rizian   d’agles    cen
qe    si‧m  rission  qatre       cen
que  si‧m  rizion   quate       en
que  si‧m  rizian   d’angles  cen
que  si‧m  rizian   qatre       cen
que  si‧m  rizion   quatre     cen
que  se‧m  rizion   qatre      cent
 
V, 7
v. 35
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
angel,    qe‧m    deurion   gaug far.
angils,   que‧m  deurian   ioy dar.
non    deurian plus gran   gauz far.
/
non    deurian plus gran   gauz far.
no‧m  deurian plus gran   gauz far.
angel,   qi‧m     deurion    gaug far.
angel,   que‧m  derion      gauh far.
no‧m  deurian gran          gauz far.
angels,  que‧m  deurian   ioi dar.
angels,  que‧m  deurion   gaug far.
angel,    qe‧m    deuriom  gaug far.
 
VI, 1
v. 36
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
Gaug     ai      ieu  tal   don  mil  dolen
Ioy        ai      ieu  tal   que  mil  dolens
Gaug     ai      eu   tan  que  mil  dolen
Gauz     ai      eu   tal   qe    mil  dolen      (I, 1)
Gauz     ai      eu   tan  que  mil  dolen
Gauz     ai      eu   tan  que  mil  dolen
Gaug     n’ai  en   tal   qe    mil  dolen
[G]auh  ai      eu   tan  don  nul  dolen
Gauz     ai      eu   tan  qe    mil  dolen
Gaug     ay     ieu  tal   que  mil  dolen
Gaug     ai      eu   tal   que  nul  dolen
Gaug     ai      eu   tan  qe    mil  dolen
 
VI, 2
v. 37
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
seriont   del  mieu  gaug  manen
serian    de   mon   ioy     manens
serion    del  meu   gaug  manen,
serian    del  meu   gaz    manen,
serion    del  meu   gauz  manen,
serion    del  mieu  gauz  manen,
serion    del  mieu  gaug  manen,
serion    del  meu   gauh  manem
serion    del  mieu  gaug  manen,
serian    de   mon   gaug  manen
serion    del  meu   gaug  manen,
senrion  del  meu   gaug  manen,
 
VI, 3
v. 38
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
e del     mieu gaug tuich  miei  paren
e del     mieu  ioy    tuit   mey   parens
car de   mon   gaug  tuit   mei   paren
qar de   mon   gauz  tuit   mei   paren
car del  mieu  gauz  tut    mieu  paren
car del  mieu  gaug  tut    miei  paren
qar de   mon   gaug  tut    mei   paren
e del     meu   gauh  tut    mei   paren
car del  mieu  gauz  tut    miei  paren
e del     mieu  gaug  tug    miei  paren
car del  meu   gaug  tug    mei   paren
car del  men   gaug  tuig   meu  paren
 
VI, 4
v. 39
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
viurion    ab  gaug  ses  maniar;
viurian    ab  ioy     ses  manjar;
et eu viu  ab  gaug  ses  maniar;
ez eu viu  ab  gauz  ses  maniar;
et ieu viu  ab  gaug  ses  maniar;
et ieu viu  ab  gauz  ses  maniar;
et ieu viu  ab  gaug  ses  maniar;
viurion     ab  gauh  ses  maniar;
et eu viu  ab  gaug  ses  maniar;
vieurian   ab  gaug  ses  maniar;
viurion    ab  gaug  ses  maniar;
viurion    ab  gaug  et eisament;
 
VI, 5
v. 40
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
     qui  vol  gaug    ab me  l’an  queren,
e   qui  vol  ioy       sai       l’an  querens,
e   qui  vol  gaug     sai      l’an  queren,
e   qui  vol  gauz     ssa      l’an  qerer,
e   qui  vol  gauz     sai       l’an  querer,
e   qui  vol  gaug     sai       l’an  qerer,
e   qi    vol  gaug     sai       l’an  qeren,
     qui  vol  gauh     ab me  l’an  queren,
e   qui  vol  gaug     sai       l’an  querer,
et  qi    vol  e gaug  say      l’an  queren,
e   qui  vol  gaug     si        la‧m  queren,
/
 
VI, 6
v. 41
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
q’ieu     ai     tot  gaug          entieiramen
que ieu  ai     tot  ioys           eyssamens
qu’eu     l’ai  tot  gaug     et  eissamen
q’eu      hai   tot  gauz     ez  eissamen
qu’eu    ai     tot  gauz      et  eissamen
qu’eu    ai     tot  gaug      et  eissamen
q’ieu             tot  lo gaug       entieramen
qu’eu    ai     tot  gauh           enteiramen
q’eu      ai     tot  gaug      et  eissamen
qu’ieu   ay    tot  gaug      et  eysamen
qu’eu    ai           gaug      et  eyamen
/
 
VI, 7
v. 42
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
de   midonz  que ben lo‧m  pot          dar.
ab   midons  que‧l me         pot  tost  dar.
ia   midons  que‧l mi          pot   tot   donar.
ia   midonz  qe lo‧m           pot   tot   dar.
ia   midonz  que‧l mi          pot   tot   dar.
ia   midonz  que‧l mi          pot   tot   dar.
a    midons  qe‧l mi            pot   tost  dar.
de  midons  que ben lo‧m  poc          dar.
ia   midonz  que‧l mi         pot   tot   dar.
la   midons  que‧l mi         pot   tot   dar.
la   midons  que‧l mi         pot          donar.
la   midonz  qe‧l mi           pot   tot  dar.
 
VII, 1
v. 43
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
Dompna,  d’als  non  ai  a   parlar
Dompna,  d’als  non  ai  a   parlar
Domna,    d’als  non  ai  a   parlar
/
Domna,    d’als  non  ai  a   parlar
Domna,    d’als  non  ai  a   parlar
Bonna,     d’als  non  ai  a   parllar
/
Domna,     d’als  non  ai  a   parlar
Dona,        d’als  non  ay  a  parlar
Domna,     d’als  non  a‧us   parlar
Domna,     d’als  non  ai  a   parlar
 
VII, 2
v. 44
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
mas   de  vos,  dompna,  que  baisar
mas   de  vos,  dompna,  que  baizar
mas   de  vos,                  que  baisar
/
mas   de  voz,  domna,   que  baizar
mas   de  voz,  domna,   que  baizar
mais  de  vos,  donna,    que  baissar
/
mas   de  vos,  domna,   que  baiçar
mas   de  vos,  domna,   que  bayzar
mas   de  vos,  domna,   que  baisar
mas   de  vos,  dona,      qe    baisar
 
VII, 3
v. 45
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
vos  cuig,  dompna,   qand   aug  nomnar
vos  cug,    dompna,  quant  aug  nomnar
vos  cuit     ades         can     aug  nomnar
/
vos  cug     ades         cant    aug  nomar
vos  cug     ades         cant    aug  nomar
vos  cug     ades         qant    aus  nomar
/
vos  cug     ades         cant    aug  nomar
vos  cug,    domna,    cant    aug  nomnar
vog  cuig,  domna,    cant    aug  nomnar
vos  cuig,  domna,   qant    aug  nomnar
 
VII, 4
v. 46
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
vos,  dompna,  que     ses    vestimen
vos,  dompna,  que     ses    vestimen
vos,  dompna,  que     ses    vestimen
/
vos,  domna,   que               vestimen
vos,  domna,   que               vestimen
vos,  donna,    vos esgar
/
vos,  domna,   que               vestimen
vos,  domna,   que     ses     vestimen
vos,  domna,             senes  vestimens
vos,  dona,      qe       sos     vestimen
 
VII, 5
v. 47
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
e        mon  cor,   dompna,  vos  esgar,
que    mon  cor,   dona,       vos  esguar,
e        mon  cor,   dona,       vos  esgar,
/
en      mon  cor,   dompna,  vos  esgar,
en      mon  cor,   domna,    vos  esgar,
/
/
e         mon  cor,   domna,  vos  esgar,
qu’en  mon  cor,   domna,  vos  esgar,
e         mon  cor,   domna,  vos  esgar,
e         mon  cors,  domna,  vos  esgar,
 
VII, 6
v. 48
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
c’ades    mi‧us veig inz, dompna,  estar
qu’ades  mi         ven, dompna,     estar
c’ades    mi        vei domvins      estar
/
c’ades    mi        vei domn’is        estar
c’ades    mi        vei domn’is        estar
q’ades    mieus  vei domn’ins      estar
/
c’ades    mi        vei domn’is       estar
c’ades    mi        ven, domna,     estar
c’ades    mi        vej ins don       estar
q’ades    mi‧us    veg midona      star
 
VII, 7
v. 49
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
vostre  bel nou cors     covinen.
vostre  bel cors nou     avinen.
vostre  bel nou cors     covinen.
/
vostre  bel nou cors     covinen.
vostre  bel nou cors     covinen.
vostre  nou cors bel     e plazen.
/
vostre  bels nou cors   covinen.
vostre  belh cors nou   avinen.
vostre  ri neu cors bel  covinen.
vostre  bel non cors     covinen.
 
VIII, 1
v. 50
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
De  mon nou vers vuoill totz pregar
De  mo    vers vos  vuelh  totz  preguar
De  mon  nou vers  voill   tot    pregar
/
De  mon  nou vers  voill   totz  pregar
De  mon  nou vers  voil    toz   pregar
De  mon  nou vers  vueill  totz  pregar
/
De  mon  nou vers  voil     totz  pregar
De  mon  vers nou  vuelh  totz  pregar
De  mo    nue vers  vull     totz  pregar
De  mon  nou vers  vueil   totz  pregar
 
VIII, 2
v. 51
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
que‧l   m’anon  de  novel     chantar
que‧l   manetz   de  novelh   chantar
qu’il   m’anon   de  novel    cantar
/
que‧l   m’anon   de  novel    cantar
que‧l   m’anon   de  novel    cantar
qe‧l     m’anion  de  novell   chantar
/
que‧l   m’anon   de  novel    cantar
que‧lh  m’anon  de  novelh  chantar
que‧l    m’anon  renovel       chantar
qe il     m’anon  de  novel    chantar
 
VIII, 3
v. 52
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
a lieis   c’am     senes  talan  var.
a lieys  qu’am   senes  talan  var.
a lei      c’am     senes  talan  var.
/
a lei      c’am     senes  talan  var.
a lei      c’am     senes  talan  var.
a leis     cui am  ses     talen  var.
/
a lei      c’am     senes  talan  var.
a leys    c’am     senes  talan  var.
a leis    c’am     senes  talen  var.
a lieis   q’am    senes  talen  var.
 
VIII, 4
v. 53
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
Dieus  m’abais,    et Amors,  si en men,
Dieus  m’abays,   et Amors,  s’ieu men,
Dieus  mi laics,    et Amors,  s’ieu men,
/
Dieus  mi lais,      et Amors,  si en men,
Dieus  mi lais,      et Amors,  si en men,
Dieus  me lais,     et Amors,  s’ieu men,
/
Dieus  mi lais,     et Amors,  si en men,
Dieus  m’abays,  et Amors,  si en men,
Deu     m’abaix,  e Amor,     s’eu men,
Deus   m’abais,   et Amors,  seim ment,
 
VIII, 5
v. 54
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
c’autre    ris  mi      semblon  plorar
qu’autre  ris  me     sembla     plorar
c’autre    ris  mes     semblan   plorar
/
c’autre   ris  m’en   senbla     plorar
c’autre   ris  m’en   sembla    plorar
q’autre   ris  mi       sembla    plorar
/
c’autre   ris  m’en   sembla    plorar
c’autre   ris  me      sembla     plorars
c’autre   ris  me      sembla     plorar
q’autre   ris  me      semblon   plorar
 
VIII, 6
v. 55
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
si‧m  ten ferm en gaug ses laissar
si‧m  ten    ferm  en  gaug  ses   laissar
si‧m  tenc  ferm  e    gaug  ses   laissar
/
si‧m  ten   ferm  en   gaug  ces   laissar
si‧m  ten   ferm  en   gaug  ces   laissar
si‧m  ten   ferm  en   gaug  ses   laissar
/
si‧m  ten   ferm  en   gaug  ces   laissar
si‧m  ten   ferm  en   gaug  ses   laysar
si‧m  ten   ferm  en    ioy    ses   laixar
si‧m  ten   ferm  en   gaug  sens  laissar
 
VIII, 7
v. 56
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
midonz,  c’autre drut       non cossen.
midons,  quaz’autr’amor no‧s ten.
midons,  c’autre drut       non consen.
/
midonz,  c’autre drut       non consen.
midonz,  c’autre drut       non cossen.
midons,  q’autre drut       non consen.
/
midons,  c’autre drut       non cossen.
midons,  ca ad autr’amor no‧s ten.
midons,  c’autre drut       no cossen.
midonz,  c’autre drut       non cossent.
 
IX, 1
v. 57
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
Ia   Dieus  mais  dompna no‧m   presen:
Ia   Dieus            autra no m’en  prezen:
Ia   mais Dieus  dona no‧m         presen:
/
Ia   Dieus mais  dompna no‧m   prezen:
Ia   Dieus mais  dompna no‧m   prezen:
Ia   Dieus mais  donna no‧m      presen:
/
Ga  Dieus mai   domna no‧m     preçen:
Ia   Dieus           autra no m’en  prezen:
Ia   Dieus           domna no‧m    pressen:
Ja   Dieus mais  domna no‧m    prezent:
 
IX, 2
v. 58
 
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
sol  gart ma dompna e  mon  Ioglar.
sol que lieys guar e      mon  ioven.
sol  gart ma don’e        mon  Iuglar.
/
sol  gart ma domn’e     mon  Ioglar.
sol  gart ma domn’e     mun  Iuglar.
sol  gar ma donna e      mon  Iuglar.
/
sol  gart ma donna e     mon  Juglar.
sol  que lieys gar en     mon  ioven.
sol  gart ma domna e   mon  Iuglar
sol  gart ma domna e   mon  Iuglar.
 
X, 1
v. 59
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
Dieus  gart  ma  dompna  e  mon  Ioglar
/
Djeus  gart  ma  done       e  mon  Iuglar
/
/
/
Djeus  gar   ma  donna     e  mon  Iuglar
/
/
/
/
Dieus  gart  ma  domna   e  mon  Iuglar
 
X, 2
v. 60
 
A
C
D
Dc
I
K
M
N
N2
R
V
a
 
e  ia  mais  dompna  no‧m  presen.
/
e  ia  mais  domna    no‧m  presen.
/
/
/
e  ia  mais  domnna  no‧m  pressen.
/
/
/
e  ia  mais  domna   no      pressen.
e  ia  mais  domna   no‧m  prezent.
  • letto 817 volte

Testo e traduzione

 
 
I
 
Ab nou cor et ab nou talen,
ab nou saber et ab nou sen
et ab nou bel captenemen,
vuelh un nou verset comensar
e, qui mos bos nous motz enten,
ben er plus nous a son viven,
c’om miels s’en deu renovellar.
  
 
 
 
 
 
  
 
7
 
II
 
Qu’ieu renovel mon ardimen,
qu’ai novel ab veill pessamen
franc de novel ab ferm parven,
en chantan el novel temps clar,
que‧l novels foils nais dont deisen
lo novels critz, on ioi s’empren,
dels auzels qu’intron en amar.
  
 
 
 
 
 
 
  
14
 
III
 
Doncs amars me fai alegrar,
qu’ieu am si c’om non pot comdar
tan ben com ieu am ni pensar,
qu’ieu am la gensor ses conten:
si Deus m’am! e no‧i met cuiar
qu’al mielhs d’amar la‧m saup triar
Amors que nos aiustet gen.
 
 
 
 
 
 
 
 
21
 
IV
 
D’Amor me dei ieu ben lauzar
mas c’ad Amor guizardonar
non puesc: c’Amors m’a – si‧m ten car –
dat, Amors, per son chauzimen
mas c’Amors non pot estuiar
a sos ops, Amors, ni dona
ad autrui, don ai cor rizen.
  
 
 
 
 
 
 
 
28
 
V
 
Rire dei ieu si‧m fatz soven,
que‧l cors me ri neis en dormen
e midons ri‧m tan doussamen
que ris de Dieu m’es, so‧m par,
e‧l sieu[s] ris fa‧m plus iauzen,
que si‧m rizian quatre cen
angel, que‧m deurian gaug far.
  
 
 
 
 
 
 
 
35
 
VI
 
Gaug ai ieu tal que mil dolen
serian del mieu gaug manen
e del mieu gaug tug miei paren
viurian ab gaug ses maniar;
e qui vol gaug sai l’an queren,
qu’ieu ai tot gaug entieramen
ab midons que‧l mi pot tost dar.
  
 
 
 
 
 
 
 
42
 
VII
 
Domna, d’als non ai a parlar
mas de vos, domna, que baizar
vos cug, domna, quant aug nomnar
vos, domna, que ses vestimen
e mon cor, domna, vos esgar,
c’ades mi veg, domna, estar
vostre bel nou cors covinen.
  
 
 
 
 
 
 
 
49
 
VIII
 
De mon nou vers vuelh totz pregar
que‧l m’anon de novel chantar
a lieis c’am senes talan var.
Dieus m’abais, et Amors, s’ieu men,
c’autre ris me semblon plorar
si‧m ten ferm en gaug ses laissar
midons, c’autre drut non cossen.
 
 
 
 
 
 
 
 
56
 
IX
 
Ia Dieus mais domna no‧m presen:
sol gart ma domna e mon Ioglar.
 
 
 
58
 
X
 
Dieus gart ma domna e mon Ioglar
e ia mais domna no‧m presen.
 
 
 
60
 

 

 

 

 
  1. Con un nuovo cuore e un nuovo desiderio, con un nuovo sapere e una nuova intelligenza e con un nuovo bel comportamento, voglio cominciare un nuovo piccolo vers e, colui che la mia buona nuova parola intende, senza dubbio avrà una vita più nuova, poiché – grazie ad esso – l’uomo meglio è rinnovato.
  1. Ecco che rinnovo il mio ardire, ecco che ho un nuovo pensiero accanto al vecchio, libero di nuovo e con un fermo aspetto, mentre canto la nuova chiara stagione, poiché la nuova foglia nasce da dove proviene il nuovo grido, nel quale la gioia si accende, degli uccelli che entrano in amore.
  1. Per questo amare mi rende felice, e io amo fino a tal punto che si può raccontare o pensare tutto ciò che io amo, perché senza contegno amo la più gentile: così Dio mi ama! e non mi metto a pensare, perché Amore – che ha voluto unirci – ha scelto per me di amare nel migliore dei modi.
  1. Sono così contento dell’Amore poiché non posso dare alcuna ricompensa ad Amore: Amore mi ha dato – se mi tiene caro – per sua scelta più di quello che Amore non può raccogliere per sé stesso, Amore, o donare agli altri, per questo ho il cuore ridente.
  1. Devo ridere e così faccio spesso, perché il cuore mi ride anche quando dormo e la mia donna mi ride tanto dolcemente che mi sembra riso di Dio, così mi sembra, e il suo riso mi rende più felice, come se mi ridessero quattrocento angeli per darmi gioia.
  1. Provo una gioia tale che mille infelici sarebbero ricchi della mia gioia e della mia gioia tutti i miei parenti vivrebbero con gioia senza mangiare; e colui che vuole la gioia la cerchi qui, perché io possiedo tutta la gioia interamente con la mia donna, che subito può donarmela.
  1. Donna, non posso parlare di nient’altro che di voi, donna, penso solo a baciare voi, donna, quando ascolto nominare voi, donna, che senza vestiti il mio cuore, donna, vi guarda, e adesso vedo, donna, essere fatta per me la vostra nuova bella persona.
  1. Per quanto riguarda il mio nuovo vers voglio pregare tutti poiché vadano di nuovo a cantare a colei che amo senza alcun desiderio incerto. Dio mi disprezzi, e anche Amore, se mento, che le altre risa mi sembrano pianto se la mia donna mi tiene fermo nella gioia senza lasciarmi e se non approva un altro amante.
  1. Giammai Dio mi presenti una donna: solo protegga la mia donna e il mio Ioglar.
  2. Dio protegga la mia donna e il mio Ioglar e giammai mi presenti una donna.
  • letto 1044 volte

Commento

Classificazione dei manoscritti I testimoni DIKMN2 presentano diverse varianti comuni, per esempio ai vv. 1, 10, 12, 15, 24, 25, 39 e 53. AN e CR – i quali presi singolarmente presentano un numero elevato di varianti comuni – risultano correlati dall’utilizzo delle stesse lezioni ai vv. 4 e 38. I manoscritti V e a – e a volte anche M – oscillano tra questi due gruppi, riportando a volte le lezioni del primo e altre le lezioni del secondo. In assenza di errori congiuntivi, non è possibile dare vita ad uno stemma sicuro; Pattison ipotizza un probabile rappruppamento:[1]

[Va]                [(AN) (CR)]               [M{D(IKN2)}]

 

Struttura e note al testo Il componimento è vers di argomento cortese. È ripartito in otto coblas doblas – di sette versi ciascuna – e due tornadas – di due versi ciascuna; presenta il seguente schema rimico e gonico: a8 a8 a8 b8 a8 a8 b8. Le coblas presentano le rime – a: -en e b: -ar, con retrogradazione di queste ultime (coblas I, II e V, VI: aaabaab; coblas III, IV e VII, VIII: bbbabba). Anche le due tornadas presentano la stessa alternanza rimica (ab:ba).
Le prime sette coblas sono caratterizzate ciascuna da una parola-chiave che si ripete nei primi sei versi (I nou, II novel, III amar, IV Amor, V rire, VI gaug, VII domna), mentre il settimo e ultimo verso anticipa la parola chiave della cobla seguente (coblas capfinidas: I e II renovelar/renovel; II e III amar/amars; III e IV Amors/Amor; IV e V rizen/rire; V e VI gaug/gaug; VI e VII midons/domna; VII e VIII nou/nou). La cobla VIII ripresenta al primo verso nou, che è regolarmente annunciato all’ultimo verso della cobla VII, e genera – di verso in verso – la serie completa di parole-chiave; l’ultima parola di questa serie, midons (v. 56), genera a sua volta domna in ciascuno dei quattro versi delle tornadas.
 
1-14. Raimbaut apre il componimento ritornando, in maniera insistente, sui temi del nuovo (nou-novel) e del rinnovare (renovelar). Quando un componimento inizia con una serie di ripetizioni, vi è, solitamente, l’intento ideologico di esprimere una poetica. In questo caso, il poeta vuole affermare la novità del suo trobar in relazione al suo radicale rinnovamento interiore e attraverso questa vuole offrire, a chi lo «intende», un componimento che mostri un nuovo modo di vivere. Il motivo del renovelar può essere rintracciato in altri componimenti di Raimbaut, come Aissi mou un sonet nou (BdT 389, 3)[2]: lì la novità del trobar consiste nella scelta dello stile leu, assoluta novità da parte di Raimbaut, che da sempre prediligeva il trobar clus e il trobar car, ovvero un componimento chiuso riservato a pochi eletti – la donna amata e pochi altri trovatori della sua corte – e caratterizzato da uno stile ricercato e dall’utilizzo di parole rare e preziose (cfr. Er resplan la flors enversa[3], BdT 389, 16). Questo tema, già presente nella tradizione trobadorica, è evidente – per esempio – in Guglielmo IX, Molt jauzens mi prenc en amar (BdT 183, 8),[4] vv.31-36: Pus hom gensor no‧n pot dir trobar, / ni huelhs vezer, ni boca dir, / a mos obs la vueill retenir, / per lo cor dedins refrescar / e per la carn renovelar, / que no puesca envellezir (“Poiché nessuno può trovare una signora più gentile, né occhi vedere, né bocca dire, la voglio tenere soltanto per me, per rinnovare il cuore nell’intimo e per rinnovale la carne, perché non possa invecchiare”).
1. Il sostantivo talen derivante dal latino TALENTUM – proveniente a sua volta dalla parabola evangelica dei talenti (“monete”) – acquisì dapprima il senso figurato di “don de nature; état d’esprit”[5], fino ad accogliere il significato di “désir, envie, sentiment, intention”.
1-2. Il poeta mette in contrapposizione la coppia cor-talen e la coppia saber-sen, creando un contrasto tra ciò che è irrazionale e ciò che è razionale; tale dittologia è evidente anche in Bernart de Ventadorn Chantars no pot gaire valer (BdT 70, 15),[6] v.7: «la boch’e.ls olhs e.l cor e.l sen». Altri elementi – che verranno proposti nel corso del commento – legano il componimento di Bernart al componimento in questione.
4. Pattison preferisce lectio facilior di AN e CR, vers. DIKMN2a presentano verset, lezione accolta da Milone e da questa edizione. Milone: «non stupisce d’altra parte in Raimbaut – soprattutto in rapporto al nou trobar, al rinnovamento dello stile – il raro diminutivo verset, da interpretare qui non come ‘versetto’ della Bibbia o della liturgia, ma come ‘piccolo vers, canzonetta’».[7] Per dare maggior peso a questa soluzione, pensiamo ai versi che aprono Aissi mou un sonet nou (BdT 389, 3) e Una chansoneta fera (BdT 389, 40).
5. Secondo Pattison, «this verse indicates a deliberate attempt at the obscurity of the trobar clus; however, the poem is not particularly difficult».[8] Raimbaut si rivolge ai fis amans, agli eletti che sono in grado di intendere il discorso d’amore e, attraverso esso, rinnovarlo. Occorre rivolgere l’attenzione, in particolare, sul termine enten, nel quale sono presenti due dimensioni: una dimensione intellettuale, con il significato di ‘intendere, comprendere, capire’, e una dimensione affettiva, con il significato di ‘tendere verso qualcuno o qualcosa’. Di conseguenza, questa parola può essere intesa con un doppio significato: può esprimere sia ‘tendere verso la mia buona nuova parola’ che ‘comprendere la mia buona nuova parola’. Questo dato è davvero interessante, perché collega questo rimante al testo di Bernart de Ventadorn, Chantars no pot gaire valer (BdT 70, 15).
7. Pattison riprende AN: qu’us vieills en deu renovellar («for an old man should be renewed by them»). Secondo Milone, la lezione di AN sembra una glossa correttiva a c’om viels di DIKMN2a – lettura facilior di c’om miels de CRV. Viels e miels sono paleograficamente interscambiabili, ma viels – nel contesto in cui si trova – è una lectio facilior che probabilmente è stata prodotta in maniera ossimorica in relazione a nou, parola-chiave della cobla, e a renovelar, a fine verso. Il senso complessivo della cobla affermerebbe l’ipotesi di Milone: il rinnovamento interiore spinge il poeta ad un nou trobar; chi ha la capacità di comprendere il discorso d’amore potrà essere rinnovato ed il rinnovamento sarà perfezionato grazie al nous motz. Raimbaut si propone ancora una volta come maestro d’amore (vedi la parodia dell’ensenhament in Assatz sai d’amor ben parlar[9]). Milone, collegandosi al quomielhs di C, congetturerà que miels. Come è evidente, per quest’edizione critica si segue il ragionamento di Milone, decidendo di non utilizzare la congettura, ma lasciando c’om miels. In questo contesto, ovviamente, om non vuole significare ‘qualsiasi uomo’, ma ‘l’uomo che – in particolare – può intendere queste nuove parole e può rinnovarsi’.
8-10. Mentre Pattison traduce «for I have a new thought with the old», Milone sostiene che è l’ardimen ad essere “nuovo accanto al vecchio pensiero”. La traduzione italiana di quest’edizione riprende la traduzione di Pattison, ma se ne distacca al verso 10. Pattison: «franc seems to modify ardimen. This makes v. 9 parenthetical. The variety of ms. readings here makes a choice difficult». Milone: «in realtà la soluzione è molto più semplice e prevede solo l’integrazione di una -s flessionale alla lezione di AN e di a: franc[s] de novel; è il soggetto (eu) che rinnova la propria capacità propositiva (vv. 8-9) e torna ad essere francs ‘libero’».[10] La confusione rimane nella tradizione manoscritta (Ana franc de novel ab, CR y franh de novelh, DIKMN2 farai de novel, V faz de novel ab). La nostra traduzione, per quanto riguarda il v. 10, segue le diverse soluzioni di Pattison e Milone, poiché ritiene che franc si riferisca al ‘nuovo pensiero’. Infatti, l’ardimen, che ha un’importanza particolare nella sfera dell’amore, oltre a sottolineare il sentimento amoroso, ha il compito di «liberare la strada dagli impedimenti che ostacolano l’amore nella sua opera di perfezionamento dell’uomo»[11]. Quindi, è possibile ipotizzare che, grazie al rinnovamento dell’ardimen, il pensiero divienga nuovamente libero.
11. A differenza di Pattison, che sceglie la lezione e chantem «and let us sing» riportata dalla maggior parte dei testimoni, Milone preferisce la lectio difficilior conservata unicamente da M, en chantan («mentre canto»), che in questa occasione non segue DIKN2 ed è sostenuto da e chante A e da e chant N. Milone: «es tracta d’un gerundi en funció adverbial (en lloc d’una subordinata de simultaneïtat) introduït per la preposició en, un tipus de construcció molt estesa a tota l’àrea galloromana que tot i la seva particularitat, pot haver induït a l’error a copistes provinents d’altres àrees».[12] El novel temps clar, “la nuova chiara stagione” sta ad indicare la primavera, che con la sua euforia coinvolge il soggetto che ama e che canta.
12-14. Questi tre versi presentano delle problematiche per quanto riguarda la ricostruzione del testo (cfr. Collazione). Pattison ricostruisce il testo ignorando DIKMN2 e a:

 

que‧l novels fruitz (AN) naison desen (CR e V)
e‧l novels critz (AN e V) on jois s’empren (R)
e‧ill auzeill intron en amar (AN).

 

Secondo Milone, Pattison ha sottovalutato a, che invece presenta una lezione corretta grammaticalmente, sintatticamente difficilior e coerente con il piano stilistico del nou trobar di Raimbaut. Milone: «nais dont deisen “nato da dove discende” è la chiave dei vv. 12-13, con dont < DE-UNDE, soluzione appunto difficilior che mette in crisi gli altri (nais dont > mais | mas don DIKMN2, nais/nas e AN, nais-<d>on = naison/naisson CR e V). […] un’ulteriore conferma è data da CR els auzels qu’intran (dels><d>els), che potrebbe anche spiegare la lezione di AN come un risultato finale di un processo di normalizzazione grammaticale e di semplificazione sintattica».[13] D’accordo con il ragionamento di Milone, per questa edizione critica si è ritenuto opportuno scegliere le lezioni di a, che fa emergere l’immagine della foglia – legata al tema del renovelar – come inizio di una nuova chiara stagione, dalla quale discende il nuovo canto d’amore. Mentre Milone utilizza il termine fuelhs, qui viene lasciata la lezione di a foils. DIKMN2, utilizzando la parola “uccello”, annullano completamente la metafora sopra indicata e rendono difficoltoso il raggiungimento di un senso logico della frase.
15-28. Il poeta delinea una sorta di investitura da parte di Amore, che viene personificato: è grazie ad Amore che può amare senza contegno, in maniera esclusiva, a tal punto che non solo è incapace di raccontarlo, ma addirittura non è in grado di comprendere la profondità di questo amore. Questo sentimento, più tardi, verrà definito da Dante con il termine Trasumanar, ovvero l’incapacità di saper raccontare per verba la Bellezza, poiché il solo ricordarla indebolisce la mente. Questo riguardo di Amore nei confronti del poeta rallegra Raimbaut all’inizio di questa seconda sezione (v. 15); il poeta – in maniera circolare – dopo aver espresso la sua gratitudine, termina questa sezione con l’immagine del cuore ridente.
15. Di fronte alla scelta della lezione, Pattison segue il testimone solitario N che conserva la parola chiave amar della cobla, mentre Milone, ancora una volta, si affida al testimone a. Milone: «l’ipotesi è confermata in primo luogo da CR Doncs amors, con amors (parola-chiave della cobla successiva) facilior rispetto ad amars; e poi da V domna mais e da DIKMN2 don aman, tutte soluzioni paleograficamente vicine alla lezione di a».[14] Secondo questa ricostruzione, la lettura proposta da Milone è Doncs amars me fai alegrar, accolta da questa edizione critica.
16-17. Pattison segue AN e CR e propone qu’ieu am plus. Milone, seguendo in questo caso IK, opta per la lezione que am. Quest’edizione ancora una volta accoglie a e la maggior parte della tradizione manoscritta che, utilizzando varianti differenti, riproducono la lezione qu’ieu. Dando fede a testimoni diversi, in Pattison troviamo al v. 16 pensar e al v. 17 comtar; viceversa in quest’edizione.
20. Pattison – fedele a AN – utilizza c’ad ops d’amar, che – secondo Milone – come unica argomentazione a favore ha la comparazione con Bernart de Vertadorn, Can l’erba fresch’e‧lh folha par[15] (BdT 070, 39), vv. 23-24: c’anc no vi cors melhs talhatz ni depens | ad ops d’amar sia tan greus ni lens. Gli altri testimoni concordano per un’altra lezione – qu’al mielhs d’amar – utilizzata per quest’edizione.
22-28. Secondo Pattison, la cobla IV presenta le difficoltà testuali più grandi, fino al punto che si vede obbligato ad abbandonare il suo testo-base A, per poter dare al testo un significato accettabile.
23-24. Milone afferma che la soluzione di Pattison è insoddisfacente: D’amor mi dei ieu ben lauzar | mas c’ad Amor guizerdonar | non puosc, qu’Amors m’a si‧m ten car; per questo motivo opta per uno scioglimento diverso: D’Amor me dei ieu ben lauzar | mas que Amor gazardonar | non puesc[a], Amor, si‧m ten car. Milone: «la preposizione (ad/az/as) rappresenta il solito riempitivo incongruo escogitato dalla tradizione manoscritta che, non riconoscendo la dialefe, si difende così dalla presunta».[16] Per quest’edizione, si decide di adottare la risoluzione di Pattison, cercando di valorizzare la sua soluzione attraverso un uso diverso della punteggiatura (vd. il commento al v. 25).
25. Pattison legge da‧t Amors – Amore ti dona – con un pronome enclitico di seconda persona singolare, mentre Milone ricostruisce il verso leggendo dat m’a Amors per son chauzimen, trasponendo il m’a (A e CR) che tutti gli altri testimoni avevano anticipato nel verso precedente. In quest’edizione è stata utilizzata la lezione privilegiata da Pattison, con l’unica differenza che dat viene utilizzato come participio passato legato a m’a del v. 24.
29-48. La quinta cobla sottolinea più volte il concetto del riso d’amore, ribadito dagli insistenti poliptoti (rire, ri, ris, rizian). Come nella cobla precedente Amore aveva generato un cuore ridente, così anche la donna amata dal poeta gli provoca altrettanto, persino nel sonno, e suscita una gioia tale da rendere ricchi Raimbaut, i suoi parenti e gli infelici e fomenta il desiderio di possederla. Raimbaut chiama in causa Dio e una compagnia iperbolica di quattrocento angeli, elemento che deve sicuramente essere paragonato ai cinquecento alunni dell’amore in Assatz m’es belh (BdT 389, 17),[17] vv. 22-28: Don d’amar dic – qu’am si ses tric | lieys qu’amar deg, – que‧lh miels adreg, | s’eron cert cum l’am finamens, | n’irion sai – preguar hueymai | que‧ls essenhes cum aprendens | de ben amar, – e neus preguar | m’en venrian dompnas cin cens (“Ecco perché dico di amare, perché amo in modo così ineccepibile colei che devo amare, che gli amanti più abili, se sapessero con quanta delicatezza la amo, verrebbero a supplicarmi di insegnare loro come studenti l’arte di amare, e pregando arriverebbero anche cinquecento donne”). Il riso di Dio viene utilizzato come termine di paragone: il sorriso della donna, paragonato spesso ad una figura celestiale, è un topos che ricorrerà più volte nella letteratura successiva.
31. Midons identifica la donna del trovatore. È un nome di genere maschile – ‘mio signore’ – che discende dal latino MĪ DOMINUS e che evidenzia la tipica metafora feudale[18]: il rapporta tra il poeta e la sua donna è paragonato al rapporto tra il signore e il suo vassallo. I trovatori, quindi, si rivolgono alla propria donna con questo termine maschile.
32-33. Pattison propone que ris de Dieu m’es vis, so‧m par (“che mi sembra essere il riso di Dio, così appare a me”) e afferma: «Most of the mss. have the reading I have adopted, with its awkward repetition of m’es vis, so‧m par, stylistically not as good as either CR or AN. But the scribe of the source of CR had a propensity for smoothing out all the difficulties, hence I believe that he departed from the original here in an attempt to better it. On the other hand, AN apparently do not make sense».[19] A parte i manoscritti AN che, risolvendo il problema con una sorta di censura religiosa, eliminando la comparazione tra il riso della donna e quello di Dio, e a, che presenta una completa confusione, tutti i manoscritti aggiungono un monosillabo superfluo: la ‘maldestra ripetizione’ – come la denomina Pattison – fa emergere che l’intera tradizione è messa in crisi da diëu e siëu dieretici e che questo mancato riconoscimento fa credere ai copisti di trovarsi di fronte ad una doppia ipometria. Pattison, dunque, adotta la lezione riportata da DIKMN2, lasciando il monosillabo superfluo; Milone, al contrario, trova la soluzione nei manoscritti CR, che si limitano ad aggiungere l’aggettivo belh sia al v.32 che al v.33 per correggere questa falsa ipometria. Accogliamo la soluzione di Milone.
40-42. Questi tre versi esprimono l’appagamento del desiderio, il raggiungimento del gaug entieramen. Il sintagma gaug entier, non a caso, chiude la lirica Lonc temps ai estat cubertz (BdT 389, 31),[20] v. 50.
42. Pattison legge da AN de (N ab) midonz que ben lo‧m pot (N poc) dar. Gli altri testimoni, in sostituzione a ben, riportano la lezione tot/tost. Dal momento che tot sembra la letio facilior, in quanto riperizione dell’entieramen del v. 41, Milone opta per la letio difficilio – tost – e in quest’edizione viene sostenuta la scelta di Milone.
46. Il sintagma ses vestimen sottolinea la vanità dell’aspetto materialistico, donando al poeta una ricchezza spirituale. Lo stesso motivo è rintracciabile in Bernart de Ventadorn, Tan ai mo cor ple de joya[21] (BdT 70, 44), v. 13: «Amar posc ses vestidura».
48-49. Ancora una volta, Pattison segue A (N tace dal v. 43 alla fine) c’ades mi‧us veig inz dompna estar | vostre bel nou cors covinen. Per quanto riguarda mi‧us, presente anche in a, si dovrà leggere come aggetivo mius, aggettivo possessivo come mieus di M; tutti gli altri testimoni riportano mi < MIHI. Per quanto riguarda inz, assente in CR e a, è presente nella stessa posizione in V e si trova postposto a domna in altri manoscritti. Secondo Milone, la sua sospettosa mobilità fa pensare al solito riempitivo, mentre la soluzione è suggerita da CR, che lega il vocativo domna in dialefe con estar, ed è confermata da a che ignora la dialefe e compensa la falsa ipometria con la ripetizione di mi.[22] Anche questa volta l’opzione di Milone ci è sembrata la più adeguata.
Il sintagma cors covinen è frequente nella poesia trobadorica e, ancora una volta, collega questo componimento a Chantars no pot gaire valer, cobla VI, vv. 41-42: «Bel’e conhd’, ab cors covinen, | m’a faih ric ome de nien». L’espressione mi estar covinen significa ‘essere a me conveniente, adatto, adeguato’: “essere proprio mia, fatta proprio per me, la vostra bella nuova persona”.
50-57. Il poeta si rivolge ai suoi lettori quasi come a dei messaggeri, affinché riportino i suoi sentimenti alla donna amata. Il termine ferm è una parola portante, che sembra quasi aprire e chiudere il componimento: infatti, lo ritroviamo nella seconda e nell’ultima cobla come a tessere il filo conduttore di questo nuovo amore solido, costante, «fermo», tale da essere inscalfibile e mai incerto.
57-60. La tornada è il punto in cui avviene l’invio a qualcuno: alla donna amata o ad un giullare? Il termine ioglar potrebbe far pensare che Raimbaut si stia riferendo ad un giullare, ma in realtà, si tratta di un senhal, ovvero un soprannome che rimanda ad un’altra identità. Raimbaut si rivolge in dodici canzoni su quaranta ad un interlocutore o un’interlocutrice (tredici, se consideriamo Escotatz, mas no sai que s’es, dove il trovatore attribuisce il senhal a sé stesso):

  1. BdT 389, 01 Ab nou cor et ab nou talen, vv. 58-59: «Ja Dieus mais domna no‧m presen: | sol gart ma domna e mon Joglar. || Dieus gart ma domna e mon Joglar | e ja mais domna no‧m presen» (vv. 57-60);
  2. BdT 389, 5 Als durs, crus, cozens lauzengiers[23], v. 67: «Joglar, s’eu ja cautz sabata, | qui no‧us ve pauc a cavalgat, | ni sap per que se debata» (vv. 67-69);
  3. BdT 389, 11 Ara‧m so del tot conquis[24], v. 70: «Joglar, Dieus que‧us fetz tan be | e creis vostre pretz quec dia, | vos capdel si co‧us cove» (vv.70-72);
  4. BdT 389, 12 Ara no siscla ni chanta[25], v. 45: «Ai! domna prezans, | ar penz qe‧us acol – en baizans. || Joglar, vostr’enans | voil, e Dieus lo vol – mil aitans» (vv. 43-46);
  5. BdT 389, 16 Er resplan la flors enversa[26], v. 51: «Doussa dona, amors e jois | nos ajusten malgrat dels crois || Joglar, granre n’ai meins de joi | car no‧us vei e‧n fas semblan croi» (vv. 49-52);
  6. BdT 389, 18 Assatz sai d’amor ben parlar[27], v. 57: «Mas be‧l sabra mos bels Joglars | qu’ilh val tant e m’es tan coraus | que ja de lieis no‧m venra maus. || E mon vers tenra, qu’era‧l paus, | a Rodes, don son naturaus» (vv. 57-61);
  7. BdT 389, 19 Ben sai c’a sels seria fer[28], v. 67: «Can la candela‧m fetz vezer | vos baizan rizen, a! cal ser! || Joglar, ades mati e ser | me tira‧l cors vostre vezer» (vv. 65-68);
  8. BdT 389, 20 Ben s’eschai qu’en bona cort[29], v. 47: «Joglars, per que‧m desazaut? | ma domna e vos mi faitz baut»;
  9. BdT 389, 27 Entre gel e vent e fanc[30], v. 60: «Domna, renovell nostre jais | si‧us platz; que viu, si be‧m fas gais, | ab manz durs doloiros pantais. || Joglar, vos avetz pro oimais, | et ieu planc e sospir et ais» (vv. 57-61);
  10. BdT 389, 30 Joglar, fe qed eu dei[31], v. 1: «Joglar, fe qed eu dei | a Dieu ni a ma donna ni a mei, | qazutz son en esfrei | q’ar mais ancor non vei | lieis a cui totz m’autrei | per ar e per totz tems» (vv. 1-6);
  11. BdT 389, 33 Parliers…[32], v. 49: «Jotglar, Dieus nos gart d’enguen | sitot olh non fan deman» (vv. 49-50);
  12. BdT 389, 39 Si‧l cors es pres[33], vv. 4, 9, 14, 19, 24, 29: «et aprop Dieu m’en fi en mon Joglar, | qu’en els ar es tot del meu desliurar» (vv. 4-5); «quar de vostra dona que‧us te tan quar, | per nuilha re tenetz pres son Jotglar» (vv. 8-9); «tuit devon dir – fe que dei mon Jotglar! – que vos etz sel que fai donas raubar» (vv. 14-15); «non agratz pro raubat en mon Jotglar?» (v. 19); «si per dreg fos, non agratz mon Jotglar (v. 24); qu’als non mi da c’apela son Jotglar» (v. 29);
  13. BdT 389, 28 Escotatz, mas no sai que s’es, v. 30: «e sui fols chantaire cortes, | tan qu’om me n’apela Joglar» (vv. 29-30).

Nel componimento che stiamo analizzando, Raimbaut lascia intendere che Joglar e la donna del poeta siano due personaggi differenti; anche in 8, e in 10 si rivolge in modo esplicito sia alla domna amata che a Joglar. In 6 ilh e lieis si riferiscono al vero oggetto del desiderio, del quale il fin aman nulla può rivelare senza venir meno all’imperativo cortese del celar: Joglar – amica e confidente – sarà l’unica depositaria del segreto. In 2, la lode a Joglar chiude una lunga invettiva contro i durs, crus, cozens lauzengiers: l’amica fedele e sincera è contrapposta ai nemici della fin’amor: enoios, vilans, malparliers. Anche in 3 e in 11 la dedica al senhal non contiene alcuna allusione ad un coinvolgimento amoroso. In 4, 5, 7 e 9 è evidente la differenza di tono tra la prima tornada – indirizzata alla donna amata – e la seconda – indirizzata a Joglar. In 12, Raimbaut sembra offrire qualche sottile indizio di un rapporto d’amore con Joglar, ma si tratta di un gap.
Nella vida[34] di Raimbaut d’Aurenga, presente come unicum in N2, si legge:
 
Et amet longa sason una domna de Proensa, que avia nom ma domna Maria de Verfuoil, et apellava la “son Joglar” e[n] sas ch‹i›ansos. Longamen la amet e ella lui. E fez maintas bonas chansos d’ella e mainz autres bons faics.
 
[“E amò per lungo tempo una signora di Provenza, che aveva nome madonna Maria de Vertfuoil; e la chiamava son Joglar nelle sue canzoni. A lungo l’amò ed ella amò lui. E fece molte buone canzoni per lei e moltre altre azioni onorevoli”].
 
Non abbiamo alcuna notizia di questa Maria di Vuertufuel; fu, molto probabilmente, un’invenzione del biografo. Friedrich Diez[35] identifica in Joglar la Comtessa de Dia, che secondo la vida «enamoret se d’En Rambaut d’Aurenga, e fez de lui mantas bonas cansos» (“si innamorò di Raimbaut d’Aurenga, e compose su di lui molte buone canzoni”). Carl Appel[36] segnala le incongruenze delle identificazioni con Maria de Vertfuoil e con la Comtessa, rimanendo convinto del fatto che il senhal si riferisca non ad una confidente, ma alla donna amata:
 
Si, dans les autres piéces, l’auteur veut faire croire que Joglars et son amie soient deux personnes différentes, ce n’est évidentemment qu’une ruse pour égarer les lausengiers, ruse, du reste, que Raimbaut n’est pas seul à employer […] Peut-être le senhal se rapportait-il d’abord à Raimbaut et fut-il ensuite le nom d’amour des deux amants, ainsi que nous voyons plusieurs fois qu’un senhal servait en même temps pour deux amis ou deux amants. Et nous avons la preuve que Joglar désignait aussi bien le poète que la dame.
 
Secondo Adolf Kolsen[37], il senhal può alludere non ad una domna ma ad un amico di Raimbaut: «vielleicht Giraut de Bornelh»; nell’ultima cobla di BdT 389, 5, vv- 57-61, Raimbaut si rivolge a Palharet (probabilmente «a minstrel of Raimbaut’s entourage like Levet»)[38] affinché porti la sua canzone a ‘n Giraut, de cuy ai peccat, a Perpinhah part Laucat. Kolsen, che in altra sede[39] aveva identificato in ‘n Giraut il trovatore Giraut de Bornelh – anche se come fornisce la sua vida[40], a Giraut hom de basa far, non spettava il titolo en – completa l’ipotesi attribuendo a quest’ultimo anche il senhal. Pattison avanzò altre possibili identificazioni per l’amica e confidente Joglar: una delle sorelle di Raimbaut, Tiburga, sposata con Bertran dels Baus, o l’altra sorella Tiburgueta, sposata con Ademar de Murviel, o ancora la contessa di Rodez (cfr. BdT 389, 18).[41]
Nel 1949, in Neuphilologische Mitteilungen, M. Aimo Sakari, infine, propose – con molta probabilità – di riconoscere nel misterioso senhal di Joglar la trobairitz Azalais de Porcairagues; dalla sua breve vida, tramandata da I, K e d, apprendiamo che:[42]
N’Azalais de Porcarages[43] si fo de l’encontrada de Monpeslier, gentils domna et enseignada. Et enamoret se d’En Gui Guerrejat[44], qu’era fraire d’En Guillem de Monpeslier. E la domna si sabia trobar, e faz de lui mantas bonas cansos.
L’unica canzone della trobairitz che ci è pervenuta – Ar me al freit tems vengut[45] (BdT 43, 1) – presenta numerose allusioni a BdT 389, 27: oltre all’esordio invernale (Raimbaut: «Entre gel e vent e fanc | e giscl’e gibr’e tempesta»; Azalais: «Ar em al freg temps vengut, | que‧l gels e‧l neus e la faingna») e all’invio a Joglar comune ad entrambe le canzoni – rendendo questo senhal reciproco –, nella lirica di Alazais va segnalato in particolare il v. 14 – «d’Aurenga me moc l’esglais» – che richiama l’esglai due volte evocato da Raimbaut, ai vv. 23 e 34 («e‧l cors, qu’est esglai mi presta; so don me nais aquest esglais»). Per quanto riguarda la sesta cobla, se quest’ultima presenta – nell’ultima copia conservata – delle rime leggermente sgradevoli, è perché la cobla originale è stata sostituita dalla stessa Azalais per evocare – dopo il 1173 – la morte del suo amico Raimbaut. Ancora, Sakari, esprime l’idea che «Raimbaut visait dans la Bederesca (c’est-à-dire ‘la Biterroise’), Alazais, celle de Béziers» [46] A questo punto, secondo Sakari, Azalais, corrispondente cortese e letterario di Raimbaut, risponde perfettamente a ciò che è noto di Joglar dai canti del trovatore e, nel momento in cui manda la sua canzone a Raimbaut, chiamata Joglar, non possono esserci dubbi. La tesi di Sakari viene discussa e accettata da M. Delbouille, che aggiungerebbe: «selon toute vraisemblance le senhal Joglar est né du texte de la chanson XXIV de Raimbaut».[47] Nel componimento XXIV (BdT 389, 28), il termine joglar appare una sola volta e viene utilizzato come un nome comune; qui, Raimbaut imputa la follia di cui soffre alla signora che lo fa languire e che lo ha reso un cantante sciocco, al punto che viene chiamato joglar da coloro che l’ascoltano.

 

[1] Pattison 1952, p. 186.
[2] Pattison 1952, p. 125; Milone 1998, p. 57 e p. 127.
[3] Pattison 1952, p. 199.
[4] Pasero 1973, p. 231.
[5] FEW, 13, p. 36.
[6] Appel 1915, p. 85.
[7] Milone 2003, pp. 169-254.
[8] Pattison 1952, p. 187.
[9] Pattison 1952, p. 134.
[10] Milone 2003, p. 203.
[11] Kölher 1976, p. 96.
[12] Milone 1998, p. 121.
[13] Milone 2003, p. 205.
[14] Ibidem., p. 206.
[15] Appel 1915, p. 219.
[16] Milone 2003, p. 207.
[17] Pattison 1952, p. 121.
[18] Per ‘metafora feudale’ s’intende «il trasferimento nel rapporto amoroso del vincolo di soggezione e fedeltà assoluta che nella società feudale univa il vassallo, l’“uomo ligio”, al suo signore» (LAZZERINI 2001, p. 48).
[19] Pattison 1952, p.187.
[20] Pattison 1952, p. 164; Appel 1928, p. 38; Riquer 1975, p. 442; Milone 1998, p. 91 e p. 176.
[21] Appel 1915, p. 257.
[22] Milone 2003, p. 209.
[23] Appel 1929, p. 393; Pattison 1952, p. 190.
[24] Pattison 1952, p. 167; Milone 2003, p. 227.
[25] Pattison 1952, p. 113.
[26] Pattison 1952, p. 199; Milone 1983, p. 45; Milone 1998, p. 63 e 137.
[27] Pattison 1952, p. 134; Milone 1998, p. 73 e 159.
[28] Pattison 1952, p. 142; Milone 1998, p. 79 e 166.
[29] Pattison 1952, p. 138.
[30] Pattison 1952, p. 115.
[31] Appel 1897, p. 412; Appel 1928, p. 102; Pattison 1952, p. 179.
[32] Pattison 1952, p. 181.
[33] Appel 1929, p. 473; Pattison 1952, p. 177.
[34] Boutière-Schutz 1973, p. 441.
[35] Diez 1829, p. 56.
[36] Appel 1897, pp. 417-420.
[37] Kolsen 1921, pp. 549-552.
[38] Pattison 1952, p. 194.
[39] Kolsen 1894, p. 49.
[40] Boutière-Schutz 1973, p. 39.
[41] Pattison 1952, pp. 57-61.
[42] Boutière-Schutz 1973, p. 341.
[43] oggi Portiragnes, 10 km a sud-est di Béziers. (cfr. Sakari 1949, p. 25).
[44] Gui Guerrejat, figlio di Guillaume VI de Montpellier, era cugino da parte di padre di Raimbaut d’Aurenga (cfr. Sakari 1949, p. 36).
[45] Sakari 1949, p. 185; Riquer 1975, p. 460; Rieger 1991, p. 481.
[46] Delbouille 1957, p. 50.
[47] Delbouille 1957, p. 59.
  • letto 1016 volte

Ab vergoinha part marimenz

BdT 389,2

Ms.: V 113 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a8 b8 c8 d7' e8 a8 (Frank 853:1). Vers di 7 coblas unissonans di 6 versi, seguite da due tornadas di 3 e 2.

Edizioni: Appel 1929a, p. 482; Pattison 1952, p. 108; Milone 2003, p. 213.

Vai al Rialto [99].

  • letto 1432 volte

Edizioni

  • letto 883 volte

Pattison

I.
Ab vergoinha part marrimentz       
chantarai, mas eu no·n pusc als;   
car vergoinha deu ben aver         
qui es en gran benenansa           
e puix, ja per dreit ni per tort,  
la pert, com c’ama finamentz.      

II.
Mas eu no paresc tan dolentz       
com so, per que m’en ve grans mals;
mas Deus, c’a midons met voler     
que·m faza mala semblanza,         
no·m pot mais mal far de mort;     
e d’aquel eus serai jausentz.      

III.
E si d’aizo no son crezentz        
no·n pusc als; mas Dieus, qu’es leyals,
me don encar ogan un ver               
colp de cairel o de lanza,             
ho c’om en escut freig m’en port;      
e puix er l’envejos manentz.           

IV.
E qui·l ditz zo qued eu li mentz,      
per que ma dona·m ten per fals —       
mas seinors! — cal pro pot tener       
qui zo pert per devinanza,             
don bon amic son en descort?           
Et el men suau per las dentz.          

V.
Mas ples es de vilas talentz           
istz lausengiers ab ditz venals,       
si que un rei cuja valer               
s’a totz en ditz en romanza            
zo que·l sembla per fat deport,        
don camja bos cors e bos sentz.        

VI.
Per que, madon’, es faillimentz       
qui cre tot cant au dels aitals;      
e vos, s’anc m’ametz jorn ni ser,     
donc com fotz anc en duptanza         
qu’eu faillis vas vos tan de tort?    
Mas zo sai que·us dol mos turmentz.   

VII.
Don vau ‘nvers e truis examentz       
si que paresc fols naturals;          
e farai totz tems, zo esper,          
tro·m tornetz en alegranza            
e·m perdonetz ses mal resort          
lo tort qu’eu non ai, qu’es parventz. 

VIII.
E donc en breu, ses duptanza,         
per merce·m tornatz en acort,         
si no·us platz ma mort o·l valentz!   

IX.
Car me sen vas Amor ses tort          
vos en prec tan ardidamentz.          
 

  • letto 735 volte

Aissi mou

BdT 389,3

Mss.: A 36, I 146, K 132, N² 16, a¹ 199, d 341, ψ 1 = Raimbaut d'Aurenga; N 248 = anonimo.

Metrica: a3 a4 b4 c3 c4 b4 d3 d4 b4 e3 b6 e8 (Frank 197:1). Chanson di 8 coblas doblas di 12 versi, seguite da 2 tornadas di 3. Alternanza dei mots-refrains ai vv. 1-2, 4-5, 7-8 e 9-10 di ogni cobla.

Edizioni: Pattison 1952, p. 125; Milone 1998, p. 57; Milone 2004, p. 7.

Vai al Rialto [100].

  • letto 1380 volte

Edizioni

  • letto 826 volte

Pattison

I.
Aissi mou                
un sonet nou,            
on ferm e latz           
chansson leu,            
pos vers plus greu       
fan sorz dels fatz.      
Q’er er vist,            
pos tan m’es quist,      
cum sui senatz;          
si cum sol,              
fora mos cors vesatz;    
mas chamjar l’ai pos quex o vol.

II.
Tot m’es nou                    
qan vei, si·m mou               
fin’amistatz;                   
far posc greu                   
— ve·us que dic leu —           
mas voluntatz,                  
tant ai quist,                  
car ai ben vist                 
cum poja gratz;                 
c’ab mo vol                     
for’ ieu fort aut pojatz!       
Anquer es mos gratz lai on sol. 

III.
Tant ai prim                    
mon cor qand rim                
que·ls adiratz                  
tem de loing;                   
mas de pres poing,              
cum fos amatz,                  
per cel joi                     
don fals ni croi                
non an solatz —                 
trop derrenc!                   
Car dic q’ieu l’am; qu’assatz   
fai si·m sofre q’ieu la·m sovenc.

IV.
Amors, rim                       
co·s vuoilla prim;               
pos m’etz de latz                
en que poing?                    
C’ab colp de loing               
son pres nafratz;                
tot m’es croi                    
qan d’autre joi                  
sol me tocatz.                   
Si no·us venc,                   
amors, mala fui natz!            
Que puosc’ amar e mens ric renc! 

V.
Ges un sou                       
non pretz, qan plou              
si·m sui moillatz,               
freig ni neu;                    
tant ai pes breu                 
del joi qe·m platz;              
mas, per Crist,                  
pos mi fai trist                 
cant pes iratz:                  
‘Cor ai fol                      
c’ar am sol ses solatz.’         
Aissi torn mon bon pens en dol.  

VI.
Era·m plou!          
Qe·m fara sou        
trichan ses datz;    
et, en breu,         
vei cazer neu.       
Anz es estatz!       
Tant ai trist        
mon cor, per Crist,  
totz sui camjatz —   
q’er ai dol          
et er ai gaug viatz; 
ve·us m’en savi e ve·us m’en fol. 

VII.
Qand nos vim,                     
sempr’ es al cim                  
mos cors ausatz.                  
Puois d’als soing                 
non ac, ni·s joing                
vas autre latz;                   
per que·m coi?                    
C’alres m’enoi:                   
‘Trop l’am! — Non fatz!’          
Lai la tenc                       
eu tant cant al cor platz,        
c’anc pos la vic d’als no·m sovenc.

VIII.
Sus d’aut cim                      
fui quand nos vim,                 
jos davallatz                      
si no·s joing                      
so dont ai soing;                  
mas ni guidatz                     
lui n’ennoi.                       
Amors, pro·m coi!                  
D’ella penssatz?                   
No·us sovenc                       
anc de las mas mi datz             
la mort, c’ar vezetz qe·m sostenc? 

IX.
Trop mi tenc                       
q’en lai non sui anatz             
saber d’amor s’anc l’en sovenc.    

X.
No·m sovenc                        
anc d’ela — so sapchatz —          
mas una vetz qe·l vi e·m tenc.     
 

  • letto 805 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 436 volte

CANZONIERE A

  • letto 386 volte

Edizione diplomatica

⸿Raembautz daurenga.
AJssi mou. Un sonet nou. on ferm elatz.
Chansson leu. pos uers clus greu. fan
sorz dels faz. qer er uist. Pos tant mes qist.
Cum sui senatz. sicum sol. Fora mos cors
uesatz. Mas chamiar lai pe(n)s. qel souol.
 
Tot mes nou. qan uei sim mou. fina
amistatz. far puosc greu. uas q(ue) dic leu.
Mas uolontatz. tant ai quist. Car ai ben
uist. Cum parra gratz. Cab mo uol. for
ieu fort aut poiatz. anqer es mos gratz.  
lai on sol.
 
Tant ai prim. Mon cor quand rim. qelsad
iratz. tem deloing. Mas depres poing. cu(m)
fos amatz. p(er) cel ioi. don fals ni croi. non
ant solatz. trop derrenc. car dic qieu lam.
quassatz. fai sim sofre qieu lam. niluol.
 
Amors rim. Cois uuoilla prim. pos mes
Delatz. Enque poing. Cab colp de loing.
senpres nafratz. tot mescroi. qan dau
tre ioi sol me tocatz. Si nous uenc. amors
mala fui natz. Que puosca amar eme
ins ric renc.
 
Ges un ou. Nonpretz qan plou. Sim sui
moillatz. freig ni neu. Tant ai es greu.
del ioi qem platz. Mas p(er) crist. pos mi fai
trist. Cant pes iratz. Corai fol. caram sol
ses solatz. aissi torn mon bon pens. endol.
 
 

Eram pleu. qem fara seu. Trincha sesdatz.
Esin breu. uei chaser neu. anz es estatz.
tant ai trist. Moncor p(er) crist. Totz sui ca(m)iatz
qerai dol et erai gaug. erauiatz. ueus
men saui eueus men fol. 
 
Qand nos uim. senpres alcim. Mos cors
ausatz. puois dais soing. non ac nis
ioing. uas autre latz. p(er)que soi. calres
menoi. trop lam non fatz. Lai latenc. ca(n)t
al cor platz. canc pos lauic dals no(m) souenc.
 
 
Sus daut cum. fui qand nos uim. Jos da
uallatz. Si nois ioing. so dond ai soing.
mas sui datz. alui non noi. amors p(er) soi
della penssatz. nous souenc. anc de lai
mas mi datz. Lamort car uezetz qem
sostenc.
 
Trop mi tenc. qen lai non sui anatz. sa
ber damor sanc len souenc.
 
Nom souenc. anc del so sapchatz. Mas u
na uetz qel ui el tenc. 
 
 
  • letto 458 volte

Al prim qe·il cim sorzen sus

BdT 389,4

Ms.: a¹ 389 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a8 b8 c8 d8 d8 e8 f8 (Frank 852:1). Vers di 5 coblas unissonans di 7 versi.

Edizioni: Appel 1897, p. 409; Appel 1898, p. 110; Pattison 1952, 7, p. 91. 

  • letto 1358 volte

CANZONIERE a¹

  • letto 486 volte

Edizione diplomatica

raembautz daurenga.                                                                                                       
Al prim qeil tim. sorzen sus. pel cim prima fueilla. del bra(n)
cail. sagues raizon feir un bon uers. p(er)os ma dona. nouol.
qu(ue) chan. mais de leis. nil uen a talan. echanz si damor.
non es faitz. noual plus con ses domna amars.
 
Con a lei platz. non dic plus senes tot mames ill. e p(er)
dieu si esa ben en uers. qe non auz chantar. derenan.
de leis uas cui sui uoitz denjan e cels qieu pietz uoil.
fers. Estraig. er donc oi mais uoigz. mos chantars
 
Faig uirol segle de mon us. lauzengier fals defaig.
uolpill ai can nauran. ia damors ters. ab lar chau.
parlar deuinan. p(er) lur ditz. uan do(m)nas duplan. e an.
mortz drutz. ses colp atraig souen. p(er) lur fals deuinars.
 
Cant cist fut mit maluatz p(er) us chanton de solatz. em.
p(er)il. qe dizon de tort en trauers. de cels qe lur. er en sembla(n)
domnes uers qieu entenda tan. cil domna. cuig en tot
trasaig. qe sos amics aia espars.
 
Rics hom torna tost enraus. can sufre com se merauill.
qe nom saus samaizon fair fers. de cels q(ue)i uenon corteian.
ges nonan colpa cil cofan. qes segmer. de tot forfagtz.
a cui en couen castiars.
 
 
  • letto 365 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

raembautz daurenga.      Raembautz d’Aurenga
  I
Al prim qeil tim. sorzen sus. pel cim prima fueilla. del bra(n)

cail. sagues raizon feir un bon uers. p(er)os ma dona. nouol.

qu(ue) chan. mais de leis. nil uen a talan. echanz si damor.

non es faitz. noual plus con ses domna amars.
Al prim qe‧il tim sorz en sus
pel cim prima fueilla del brancail,
s’agues raizon, feir un bon vers
peros ma dona no vol quue chan
mais de leis, ni‧l ven a talan
e chanz si d’amor non es faitz
no val plus con ses domna amars.
  II
Con a lei platz. non dic plus senes tot mames ill. e p(er)

dieu si esa ben en uers. qe non auz chantar. derenan.

de leis uas cui sui uoitz denjan e cels qieu pietz uoil.

fers. Estraig. er donc oi mais uoigz. mos chantars
Con a lei platz, no‧n dic plus
sen es tot m’ames ill!
E, per Dieu, si es a ben envers
qe non auz chantar derenan
de leis vas cui sui voitz d’enjan
e cels q’ieu pietz voil – fers estraig! –
er donc oimais voigz mos chantars.
 
  III
Faig uirol segle de mon us. lauzengier fals defaig.

uolpill ai can nauran. ia damors ters. ab lar chau.

parlar deuinan. p(er) lur ditz. uan do(m)nas duplan. e an.

mortz drutz. ses colp atraig souen. p(er) lur fals deuinars.
Faig viro‧l segle de mon us,
lauzengiers fals de faig volpill!
Ai! Can n’auran ia d’amors ters
ab lar chau parlar devinan
per lur ditz van domnas duplan
e an mortz drutz ses colp atraig
soven per lur fals devinars.
 
  IV
Cant cist fut mit maluatz p(er) us chanton de solatz. em.

p(er)il. qe dizon de tort en trauers. de cels qe lur. er en sembla(n)

domnes uers qieu entenda tan. cil domna. cuig en tot

trasaig. qe sos amics aia espars.
C’ant cist fut mit malvatz per us;
chanton de solatz em peril,
qe dizon de tort en travers
de cels qe lur er en semblan:
domnes vers q’ieu entenda tan
cil domna cuig en tot trasaig
qe sos amics aia espars.
 
  V
Rics hom torna tost enraus. can sufre com se merauill.

qe nom saus samaizon fair fers. de cels q(ue)i uenon corteian.

ges nonan colpa cil cofan. qes segmer. de tot forfagtz.

a cui en couen castiars.
Rics hom torna tost en raus
can sufre c’om se meravill
qe no‧m s’aussa, maizon fair fers
de cels que‧i venon corteian
ges non an colpa cil c’o fan
q’es segmer de tot forfagtz
a cui en coven castiars.
  • letto 334 volte

Edizioni

  • letto 808 volte

Pattison

I.
Al prim qe·il timi sorz en sus      
e pel cim prim fueill del branquill,
s’agues raizon, feir’ un bon vers;  
mas ma dona no vol q’eu chan        
mais de leis, ni·l ven a talan;     
e chanz si d’amor non es faig       
no val plus com ses domna amars.    

II.
Com a lei non platz, no·n dic plus. 
Sens es tot ab que m’ames ill!      
E, per Dieu, si es ben envers       
qe non auz chantar derenan          
de lei vas cui sui voitz d’enjan    
e cels cui pietz voil — fers, estraig! —
er donc oimais voigz mos chantars.      

III.
Faiziro·l segle de mon us,              
lauzengier fals de faig volpill!        
Ai! cant n’auran ja d’amors ters        
ab lur chau parlar devinan!             
Per lur ditz van domnas duptan          
e an mortz drutz ses colp atraig        
soven per lur fals devinars.            

IV.
C’ant cist fait mil malvatz per us;     
chamjan de solatz en perilh,            
qe dizon de tort en travers             
de cel qe lur er en semblan:            
“Domn’ es vers q’ieu entenda tan  ...”  
Que·il domna cuig’ en tot trasaig       
qe sos amics l’aia espars.              

V.
Rics hom torna tost en raus             
can sufre c’om se meravill              
qe non s’aussa, mai s’en fait fers      
de cels que·i venon cortejan.           
Ges non an colpa cil qu’o fan;          
qe·l segnier n’es de tot forfaig        
a cui en coven castiars.                
 

  • letto 802 volte

Als durs, crus, cozens, lauzengiers

BdT 389,5

Mss.: A 35, C 197, D 89, Dc 256, I 144, K 130, N² 13, a¹ 192 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a8 a8 b8 b8 c7' b8 c7' (Frank 160:3). Vers di 9 coblas unissonans di 7 versi, seguite da 2 tornadas di 3.

Edizione: Pattison 1952, p. 190.

  • letto 1579 volte

Edizioni

  • letto 884 volte

Pattison

I.
Als durs, crus, cozens, lauzengiers  
— enojos, vilans, mals parliers —    
dirai un vers que m’ai pensat;       
que ja d’als no·i aura parlat,       
qu’a pauc lo cor no m’esclata        
d’aisso qu’ieu ai vist e proat       
de lur malserva barata.              

II.
E dirai vos de lur mestiers          
si cum selh qu’en es costumiers      
d’auzir e de sufrir lur glat.        
Si·m peza, mas non er laissat        
qu’ieu ab mal dir no·ls combata;     
e ja del plus no·m sapchon grat      
qar mos cors totz non los mata.      

III.
Lauzenjador fan encombriers          
als cortes et als dreituriers        
e a cellas qu’an cor auzat;          
e quecx per aquel eis mercat         
a l’autre cobre et aplata            
son verguonhos avol barat —          
aissi son de fer’escata!             

IV.
Per que·y falh totz bos cavaliers    
que·ls cre; q’us non l’es plazentiers
mas per qu’en traga mielhs son at;   
qu’il pesson, ist malaurat!          
Pus d’als non val una rata           
des que·l fara so voluntat           
o·lh dira lauzenja grata.            

V.
D’autres n’i a que van estiers,      
que·s fa quecx cortes ufaniers;      
que per outracujar mot fat,          
o cuj’ aver mielhs guazanhat         
cel qu’a plus la lengua lata         
en dir de partir l’amistat           
de cels en cui Jois s’afata.         

VI.
Que·ls plus pros e·ls plus gualaubiers
vei de lauzenjar prezentiers;         
e pes me d’ome c’a amat:              
cum pot far amador irat?              
Mas ges (qui qu’en crit ni·n glata!)  
Non amon tug cil qu’an baizat —       
so sap sidons Na Lobata.              

VII.
Tal cug’ esser cortes entiers         
qu’es vilans dels quatre ladriers,    
et a·l cor dins mal ensenhat;         
plus que feutres sembla sendat        
ni cuers de bou escarlata             
non sabon mais que n’an trobat —      
e quecx quo·s pot calafata.           

VIII.
Pos non aus mos durs deziriers        
dir, tan tem que·l dans fos dobliers, 
maldirai los en luec d’aurat;         
e Dieus — quar fara caritat —         
los maldiga e·ls abata               
sai, e pueys lai en Neiron prat      
on recebran deliurata.               

IX.
Palharet, non ges grans palhiers,    
d’aquest vers ompli tos paniers      
e porta tot ton col cargat           
a·N Girart, de cuy ai peccat,        
a Perpinhan part Laucata.            
E di·l (per que m’aia comprat)       
qu’el cassa·s e·n desbarata.         

X.
Ben chant (qui que s’en debata)      
dels lauzengiers qu’an Joi baissat   
del suc entro la sabata.             

XI.
Joglar, s’eu ja cautz sabata,        
qi no·us ve pauc a cavalgat,         
ni sap per qe se debata.             
   

  • letto 677 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 748 volte

CANZONIERE A

  • letto 340 volte

Edizione diplomatica

Cattura1.PNG Raembautz daurenga.
A        Ls drutz crus co
           zens lausengiers.
           enueios uilans
           malparliers. di
           rai un uers que
           mai penssat. Que
           ia dals non aur
ant parlat. Cab pauc lo cor nomesela
ta. P(er)so qieu ai uist eproat. de lor malua
za barata.
 
E dirai uos delor mestiers. Sicum cel qui
nes costumiers. dauzir e desofrir lorglat.
sim pesa mas nom ai laissat. quieu demal

dir nols combata. e ia delplus nom sap
chon grat. Car mos cors totz no los mata.   
 

Lausengador fan encombriers. als cor
tes et als dreituriers. ecellas qui ant cor
ausat. equecs p(er) aquel eis mercat. Lautre
cobre et aplata. son uergoignos dauol
barat. aissi son defer esclata.
 
 
Perque ifaill totz caualliers. quels cre cus
non es plazentiers. mas p(er)qen traia mi
eills son at. Quil penson ist malaurat.
mas dals non ual una rata. deqeil faras
sauoluntat. eil ditz lausenga el grata.
 
Dautres nia que uan estiers. Cais qes cor
tes et ufaniers. q(ue) p(er) outra cuiamen fat.
cuia auer mieills gazaignat. Cel que
plus a lenga lata. Endir departir lami
stat. de cels encui iois saplata.
 
Quels plus pros els plus. galaubiers. vei
delausengas plazentiers. Epesam dome
caia am at. Mas ies qui qen crit nin
glata. non amon tuich cill qant bai
sat. sosap midonz nalobata
Tals cuisser cortes entiers. ques uilans
dels catre ladriers. Et al cor dins mal
enseignat. Plus que feutres sembla
tendat. ni durs cuer bon escarlata.
non sabon mas que uant torbat. don
quecs cois pot galafata. 
 
Puois noil aus mos durs desiriers. dir
tant tem qel dans fos dobliers. Mau
dirai los enluec dirat. Edieus qi ama
ueritat. Los maudiga els abata. sai e
puois lai on er iutgat. On recebrem
la liurata.
 
 
Alegrat monges grans parliers. daq(ue)st
uers imple tos paniers. Eportan tot ton
col cargat. angiraut decui ai pechat. a
p(er)pignan part laucata. E dil p(er) qe maia
comprat. quieu chanti p(er)que sembata.
 
Lausengiers qui ant ioi baissat. Los
crem fuocs tron enlasabata.
 
 

Cattura1.PNG

  • letto 275 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  I
⸿Raeinbautz daurenga.
ALs drutz crus co
zens lausengiers.
enueios uilans
malparliers. di
rai un uers que
mai penssat. Que
ia dals non aur
ant parlat. Cab pauc lo cor nomesela
ta. P(er)so qieu ai uist eproat. de lor malua
za barata.
 
Raeinbautz d’Aurenga

Als drutz, crus, cozens, lausengiers
Enveios vilans, mal parliers –
Dirai un vers que m’ai penssat;
que ia d’als non aurant parlat.
Cab pauc lor no‧m selata
perso q’ieu ai vist e proat
de lor malvaza barata.
 

  II
E dirai uos delor mestiers. Sicum cel qui
nes costumiers. dauzir e desofrir lorglat.
sim pesa mas nom ai laissat. quieu demal
dir nols combata. e ia delplus nom sap
chon grat. Car mos cors totz no los mata.   
 
E dirai vos de lor mestiers
si cum cel qui n’es costumiers,
d’auzir e de sofrir lor glat
si‧m pesa ma no‧m ai lassat
qu’ieu de mal dir no‧ls combata;
e ia del plus no‧m sapchon grat
car mos cors totz no los mata.
 
  III
Lausengador fan encombriers. als cor
tes et als dreituriers. ecellas qui ant cor
ausat. equecs p(er) aquel eis mercat. Lautre
cobre et aplata. son uergoignos dauol
barat. aissi son defer esclata. 
 
Lausengador fan encombriers
als cortes at als dreituriers
e cellas qu’ant cor ausat
e quecs per aquel eis mercat
l’autre cobre et aplata
son vergoignos davol barat
aissi son de fer esclata.
 
  IV
Perque ifaill totz caualliers. quels cre cus
non es plazentiers. mas p(er)qen traia mi
eills son at. Quil penson ist malaurat.
mas dals non ual una rata. deqeil faras
sauoluntat. eil ditz lausenga el grata.
 
Per que‧i faill totz cavalliers
que‧ls; c’us non es plazentiers
mas per q’en traia mieills son at;
qu’il penson ist malaurat
mas d’als non val una rata
de qe‧il  faras sa voluntat
e‧il ditz lausenga el grata.
 
  V
Dautres nia que uan estiers. Cais qes cor
tes et ufaniers. q(ue) p(er) outra cuiamen fat.
cuia auer mieills gazaignat. Cel que
plus a lenga lata. Endir departir lami
stat. de cels encui iois saplata.
 
 
D’autres n’i a qe van estiers;
cais qe‧s cortes et ufaniers;
que per outra cuiamen fat,
cui’aver mieills gazaignat.
Cel que plus a lenga lata
en dir departir l’amistat
de cels en cui iois s’aplata.
 
  VI
Quels plus pros els plus. galaubiers. vei
delausengas plazentiers. Epesam dome
caia am at. Mas ies qui qen crit nin
glata. non amon tuich cill qant bai
sat. sosap midonz nalobata.
 
Que‧ls plus pros e‧ls plus galaubiers
vei delausengas plazentiers;
e pes am d’ome c’ai a amat.
Mas ies (qui q’en crit ni‧n glata!)
Non amon tuich cill q’ant baisat,
so sap midonz na Lobata.
 
  VII
Tals cuisser cortes entiers. ques uilans
dels catre ladriers. Et al cor dins mal
enseignat. Plus que feutres sembla
tendat. ni durs cuer bon escarlata.
non sabon mas que uant torbat. don
quecs cois pot galafata. 
 
Tals cu’isser cortes emtiers
qu’es vilans dels cadtre ladriers
et al cor dins mal enseignat
plus que feutres sembla tendat.
Ni durs cuer bon escarlata
non sabon mas que vant trobat
d’on quecs cois pot galafata.
 
  VIII
Puois noil aus mos durs desiriers. dir
tant tem qel dans fos dobliers. Mau
dirai los enluec dirat. Edieus qi ama
ueritat. Los maudiga els abata. sai e
puois lai on er iutgat. On recebrem
la liurata.
 
Puois no‧il aus mos durs desiriers
dir, tant tem qe‧l dans fos dobliers
mau dirai los en luec dirat.
E Dieus – qi ama veritat –
los maudiga e‧ls abata
sai, e puois lai on er iutgat
on recembrem la liurata.
 
  IX
Alegrat monges grans parliers. daq(ue)st
uers imple tos paniers. Eportan tot ton
col cargat. angiraut decui ai pechat. a
p(er)pignan part laucata. E dil p(er) qe maia
comprat. quieu chanti p(er)que sembata.
 
Alegrat mon ges grans parliers
d’aquest uers imple tos paniers
e portan tot ton col cargat
a’n Giraut, de cui ai pechat,
a Perpignan part Laucata.
E di‧l (per qe m’aia comprat)
qu’ieu chanti per que sembata.
 
  X
Lausengiers qui ant ioi baissat. Los
crem fuocs tron enlasabata.
 
 
Lausengiers quiant ioi baissat
los crem fuocs tron en lasabata.
 
 
  • letto 307 volte

CANZONIERE C

  • letto 508 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [101]
 

  • letto 488 volte

CANZONIERE D

  • letto 329 volte

Edizione diplomatica


Rabaut daure(n)ga.
BEls durs curs cozenz lause(n)
grers. Enoios uilans mals
parliers. Dirai un uers q(ue)
mai pensat. Que dals no(m) aura pa(n)
lar. Ca pauc lo cor nomesclara. P(er)ço
cai uist e probat. Delur mal soiua
barata.
 
Edirai uos de lairs mestiers. Si com
cel que· nes costumier. Dausir ede
suffrir lur glar. Sim pesa mais noi
a laryat. Q(i)eu de mal dir nols co(m)bata.
Eia del plus no(m) sapcho(n) grat. Car
mos cors tot blos los mata.
 
Lausemadors fan en conbriers. Als
cortes e als dremiriers. Ea sellas ca(n)
cor ausat. Eqecs p(er) aqel m(i)cat. lautre
cobre e aplata. Son uergoinos auol
barat. Aissi son defer escata.
 
Per quei faill tot pros caualiers q(ue)ats
cre cus no(m) les plasentiers. Mas qen
traga miels son arc quil penson est
mala aurat. Pois dals nom uals una
rata. De q(ue) fara sa uolontat. Oi diz
lausenia olgrata.
 
Dautres nai qei uai estiers. Qes
fan qecs cortes ufaniers. Que per
outra cuidamen fat. Oc uion miels
auer gangnat. Cel que plus talen
ga. Endir de partir lamistat d(i)cels
en qui iois saflata.
 
 
Lo plus prof el plus galubiers. So(m)
de lausenias plasentiers. Epens
dome ca amar. Com pot far ama
dor arat. Mas ges qui en crit on
glata. No(n) amoin dat cel can baisar.
So sab si dona lo bata.
 
Tal cugesser cortes entiers. Ques
uilans daus catre cartiers. Qal
cors dinz mal eseinat plus q(ue) fel
tre sembla cendat. Ni cuer debou
escarlata. no(n) sabon mai q(ue) nan tro
bar. Eqecs cos pot calafata.
 

Puois no(n) aus mos durs destorbi
ers. dir tan tem quel dan sos do
bliers. Mas dirai los en luer daurat
Edeu enfara caritat. los maldiga
estrabata. Sai epuois eneiron prat
Cui que plassos ne debata.    
 
  • letto 330 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

Rabaut daure(n)ga.
Rambaut d’Aurenga
  I
BEls durs curs cozenz lause(n)
grers. Enoios uilans mals
parliers. Dirai un uers q(ue)
mai pensat. Que dals no(m) aura pa(n)
lar. Ca pauc lo cor nomesclara. P(er)ço
cai uist e probat. Delur mal soiua
barata.
 
Bels, durs, curs, cozenz, lausengrers
e noios, vilans, mals parliers
dirai un vers que m’ai pensat;
que da‧ls no‧m aura panlar
c’a pauc lo cor no m’esclara
perço c’ai vist e probat
de lur mal soiua barata.
 
  II
Edirai uos de lairs mestiers. Si com
cel que· nes costumier. Dausir ede
suffrir lur glar. Sim pesa mais noi
a laryat. Q(i)eu de mal dir nols co(m)bata.
Eia del plus no(m) sapcho(n) grat. Car
mos cors tot blos los mata.
 
E dirai vos de lairs mestiers
si com cel que n’es costumier
d’ausir e de suffrir lur glar.
Si‧m pesa, mais no ia laryat
q’ieu de mal dir no‧ls combata;
e ia del plus no‧m sapchon grat
car mos cors tot blos los mata.
 
  III
Lausemadors fan en conbriers. Als
cortes e als dremiriers. Ea sellas ca(n)
cor ausat. Eqecs p(er) aqel m(i)cat. lautre
cobre e aplata. Son uergoinos auol
barat. Aissi son defer escata.
 
Lausemadors fan enconbriers
als cortes e als dremiriers
e a sellas c’an cor ausat;
e quecs per aqel micat
l’autre cobre e aplata
son vergoinos avol barat,
aissi son de fer escata
 
  IV
Per quei faill tot pros caualiers q(ue)ats
cre cus no(m) les plasentiers. Mas qen
traga miels son arc quil penson est
mala aurat. Pois dals nom uals una
rata. De q(ue) fara sa uolontat. Oi diz
lausenia olgrata.
 
Per que‧i faill tot pros cavaliers
queats cre; c’us no‧m les plasentiers
mas qen traga miels son arc
qu‧il penson est malaurat!
Pois d’als no‧m vals una rata
de que fara sa volontat
o i diz lausenia olgrata.
 
  V
Dautres nai qei uai estiers. Qes
fan qecs cortes ufaniers. Que per
outra cuidamen fat. Oc uion miels
auer gangnat. Cel que plus talen
ga. Endir de partir lamistat d(i)cels
en qui iois saflata.
 
D’autres n’ai qei vai estiers,
qe‧s fan qecs cortes  ufaniers,
que per outra cuidamen fat
o cuion miels auer gangnat
cel que plus talenga
en dir de partir l’amistat
di cels en qui iois s’aflata.
 
  VI
Lo plus prof el plus galubiers. So(m)
de lausenias plasentiers. Epens
dome ca amar. Com pot far ama
dor arat. Mas ges qui en crit on
glata. No(n) amoin dat cel can baisar.
So sab si dona lo bata.
 
Lo plus prof el plus galubiers
so‧m de lausenias plasentiers,
e pens d’ome c’amar:
com pot far amador arat?
Mas ges qui en crit on glata
non amoin dat cel c’an baisar
so s’ab si dona Lobata.
 
  VII
Tal cugesser cortes entiers. Ques
uilans daus catre cartiers. Qal
cors dinz mal eseinat plus q(ue) fel
tre sembla cendat. Ni cuer debou
escarlata. no(n) sabon mai q(ue) nan tro
bar. Eqecs cos pot calafata.
 
Tal cug esser cortes entiers
qu’es vilans da‧us catre cartiers,
qa‧l cors dinz mal eseinat;
plus que feltre sembla cendat
ni cuer de bou escarlata
non sabon mai que n’an trobar
e qecs cos pot calafata.
  VIII
Puois no(n) aus mos durs destorbi
ers. dir tan tem quel dan sos do
bliers. Mas dirai los en luer daurat
Edeu enfara caritat. los maldiga
estrabata. Sai epuois eneiron prat
Cui que plassos ne debata.    
 
Puois non aus mos durs destorbiers
dir, tan tem que‧l dan sos dobliers,
mas dirai los en luer d’aurat
e Deu, en fara caritat,
los maldiga estrabata
sai e puois e neiron prat
cui que plassos ne debata. 
  • letto 334 volte

CANZONIERE a¹

  • letto 328 volte

Edizione diplomatica

reambautz daurenge
A
ls durs crus cozens lauzengiers enoios uilans mal parlers
darai un uers qe mai pensat. qe ia dals no aura parlat qa
pauc lo curs no mes clara. p(er) so qeu ai uist e ac de ioi mal
serua barata.
 
E dirai uos de lor mestiers aisi con cel qe nes cesousiniers
dauzir. e de sufoir lur glat sim pesa mas non ai laisat.
qeu de mal dir uos combata e zia del plus nom sapchon
grat car mos cors totz non los mata.
 
 
Lauzeniador faion en combriers al cortes ez als duec huriers
ez a celas qau cor a saut e qecs p(er) aqel eu mer chat a
lautre cobri ez aplata. son vergonios auol batat aisi so(n)
deser eschata.
 
 
 
Per qei fal totz pros caualiers. qels crequs nonlies plazentiers
mas p(er) qen traja miels son atqil penson ist mala mat. pos
dals non vals una rata. de qeil faras sa voluntat oil diz
lauzenias ol grata.
 
 
Dautres nia uan estiers. qes fan rics cortes uffaniers.                           
qe rir oltra cuzamen fat o cuia auer meil gazainiat cel
qe plus la lenga lata. en dir de partir lamistat de cels en
cui iois sa flata.
 
 
Quel plus pros el plus galaubiers. ueyde. lauzeniar presen
tiers e pens me domen qaia amat. com pot far amador irat
mas ges qi qen crit onglata non amon tung cil qan baisat.
so sap si donz na lobata.
 
Tals cui esser cortes entiers qes uilas daus qatre ladrerg
e al cor dins mal enseigniat plus qe feutres ni trosde  
beou escarlata. non sabon mais qei uan turbat e qeis cos
put galafata.
 
Pos nom aus mos durs dezirs. dir ta(n) tem qel danz
fos dobliers. mas dirai ios en luec daurat ez dieus qan fara
charitat los maldiga els trabata. sai e pois lai enei rom
prat on recebran de naueita.
 
Pailhairet non ies granz pailliers. daqest uers umpli
tus paners en porta tot ton col cargat an girart de
cui ai peccat a perpinian part leu o chata e dir p(er) qe
maia comprat. qen chans qi qe sen debata. 
 
Ben chant qi qe sen debata. dels lauz engiers qan ioi baize
del suc tro en la sabata
 
Joglar seu ia cautz sabata. qi nous ue pauc a caualgat.
ni sap p(er) qe se debata.
 
  • letto 315 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

Reambautz daurenga Reambautz d'Aurenga
  I
Als durs crus cozens lauzengiers enoios uilans mal parlers
darai un uers qe mai pensat. qe ia dals no aura parlat qa
pauc lo curs no mes clara. p(er) so qeu ai uist e ac de ioi mal
serua barata.
 
Als, durs, crus, cozens lauzengiers
enoios, vilans, mal parlers
darai un ver qe m’ai pensat;
qe ia d’als no aura parlat,
qa pauc lo curs no m’esclara
per so q’eu ai vist e ac
de ioi malserva barata.
 
  II
E dirai uos de lor mestiers aisi con cel qe nes cesousiniers
dauzir. e de sufoir lur glat sim pesa mas non ai laisat.
qeu de mal dir uos combata e zia del plus nom sapchon
grat car mos cors totz non los mata.
 
 
E dirai vos de lor mestiers
aisi con cel qe nes cesousiniers
d’auzir e de sufoir lur glat
si‧m pesa, mas non ai laisat
q’eu de mal dir vos combata;
ez ia del plus no‧m sapchon grat
car mos cors totz non los mata.
 
  III
Lauzeniador faion en combriers al cortes ez als duec huriers
ez a celas qau cor a saut e qecs p(er) aqel eu mer chat a
lautre cobri ez aplata. son vergonios auol batat aisi so(n)
deser eschata.
Lauzeniador fai on encombriers
al cortes ez als duechuriers
ez a celas q’au cor asaut;
e quecs per aqel eu merchat
a l’autre cobri ez aplata
son vergonios avol batat
aisi son deser eschata!
 
  IV
Per qei fal totz pros caualiers. qels crequs
nonlies plazentiers
mas p(er) qen traja miels son atqil penson ist mala mat. pos
dals non vals una rata. de qeil faras sa voluntat oil diz
lauzenias ol grata.
 
 
Per qe‧i fal totz pros cavaliers
qe‧ls creq‧us non lies plazentiers
mas per q’en traja miels son at;
q’il penson, ist malamat!
Pos d’als non vals una rata
de qe‧il faras sa voluntat
o‧il diz lauzenias ol grata.
 
  V
Dautres nia uan estiers. qes fan rics cortes uffaniers.      qe rir oltra cuzamen fat o cuia auer meil gazainiat cel
qe plus la lenga lata. en dir de partir lamistat de cels en
cui iois sa flata.
 
 
D’autres n’i a van estiers
qe‧s fan rics cortes uffaniers;
qe rir oltra cuzamen fat,
o cui’aver meil gazainiat
cel qe plus la lenga lata
en dir de partir l’amistat
de cels en cui ioi s’aflata.
 
  VI
Quel plus pros el plus galaubiers. ueyde. lauzeniar presen
tiers e pens me domen qaia amat. com pot far amador irat
mas ges qi qen crit onglata non amon tung cil qan baisat.
so sap si donz na lobata.
 
Quel plus pros el plus galaubiers
vey de lauzeniar presentiers;
e pens me d’om en qa ia amat:
com pot far amador irat?
Mas ges (qi qen crit on glata!)
non amon tung cil q’an baisat
so sap sidonz n’a Lobata.
 
  VII
Tals cui esser cortes entiers qes uilas daus qatre ladrerg
e al cor dins mal enseigniat plus qe feutres ni trosde  
beou escarlata. non sabon mais qei uan turbat e qeis cos
put galafata.
 
 
Tals cui esser cortes entiers
q’es vilas da‧us quatre ladrerg
e al cor dins mal enseigniat;
plus qe feutres
ni tros de beou escarlata
non sabon mais q’ei van turbat
e qeis cos put galafata.
 
  VIII
Pos nom aus mos durs dezirs. dir ta(n) tem qel danz
fos dobliers. mas dirai ios en luec daurat ez dieus qan fara
charitat los maldiga els trabata. sai e pois lai enei rom
prat on recebran de naueita.
 
Pos no‧m mos durs dezirs
dir, tant tem qe‧l danz fos dobliers,
mas dirai ios en luec d’aurat
ez Dieus, qan fara charitat,
los maldiga e‧ls trabata
sai, e pois lai en Neirom prat
on recebran de de naveita.
  IX
Pailhairet non ies granz pailliers. daqest uers umpli
tus paners en porta tot ton col cargat an girart de
cui ai peccat a perpinian part leu o chata e dir p(er) qe
maia comprat. qen chans qi qe sen debata. 
 
Pailhairet non ies granz pailliers
d’aqest vers umpli tus paners
en porta tot ton col cargat
a’n Girart, de cui ai peccat,
a Perpinian part Leuochata
e dir (per qe m’aia comprat)
qen chans qi qe sen debata.
 
  X
Ben chant qi qe sen debata. dels lauz engiers qan ioi baize
del suc tro en la sabata
 
Ben chant qi qe sen debata
de‧ls lauzengiers qan ioi baize
del suc tro en la sabata.
 
  XI
Joglar seu ia cautz sabata. qi nous ue pauc a caualgat.
ni sap p(er) qe se debata.
 
Joglar, s’eu ia cautz sabata,
qi no‧us ve pauc a cavalgat,
ni sap per qe se debata
  • letto 386 volte

Amics Rossignol

BdT 389,6a

Ms.: N² 12 (all'interno della vida) = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a5 a5 b7 c7' b7 d7 d7' (Frank 192bis:1). Cobla isolata di 7 versi.

Edizione: Boutière - Schutz 1973, p. 442.

  • letto 1302 volte

Edizioni

  • letto 822 volte

Boutière - Schutz

Amics Rossignol,      
si tot as gran dol,      
per la mi’amor t’esjau 
ab una leu chanzoneta
qe·m portaras a jornau
a la contessa valen,    
lai en Urgel per presen.
 

  • letto 888 volte

Amors, com er? que farai

BdT 389,8

Mss.: A 35, C 198, D 88, E 176, I 145, K 131, M 138, N² 15, d 341 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a7 b7 b7 c7 c7 d7' a7 (Frank 701:1). Chanso di 8 coblas unissonans di 7 versi, seguite da 2 tornadas di 3 e 2.

Edizioni: Pattison 1952, p. 131; Milone 2004, p. 48.

Vai al Rialto [102].

  • letto 1342 volte

Edizioni

  • letto 893 volte

Pattison

I.
Amors, cum er? Que faray?    
Morrai frescx, joves e sas,  
enaissi dins vostras mas?    
Oc! Murir, si·m pliu per vos!
Ades m’i pleu pauc mos pros; 
e totz temps, tan cum ieu viva,
cum que m’en an, m’i pliuray.  

II.
Per qu’ieu fauc avol essai     
pos aissi vos suy humas;       
qu’en feyratz s’ie·us fos trefas,    
mals e felhs ez ergulhos?            
Fora·n plus aventuros —              
Oc! So·m par, pos ar esquiva         
m’es, quar ves vos franc cor ay.     

III.
Ades mi datz plus d’esmay            
on mielhs suy ves vos sertas.        
E fauc hi ben que vilas,             
quar per mal suy amoros.             
Mas no say esser anctos              
vas vos, qu’ades recaliva            
mos leus cors on piegz m’en vay.   

IV.
Mas vos avetz — don morrai,        
Amors — l’us de Barrabas;          
que·ls vostres faitz soteiras      
— qu’estan mal, per qu’ieu viu blos —
no faitz ges als plus iros,          
mas ves aquels etz ombriva           
qu’avetz en poder ses play.          

V.
Per que, si·m peza, dirai,           
Amors, tan ves vos que cas:          
ades o dic — suy auras               
de vos; q’anc mala sai fos           
vostr’aventura mest nos!             
E tem a dir ... quals? — C’om pliva  
so que·us cofon e·us dechay.         

VI.
Mas ieu o dic; e si·n bray           
ni m’en desmen hom vilas,            
vengua armatz en us plas;            
e sia orbs o gelos,                  
s’ieu no volri’ esser jos,           
vencutz; qui·s vol, so escriva;      
sol vers no fos si·m n’esglay.       

VII.
Mas non es de mar en sai,            
ni lay on es flums Jordas,           
Sarrazis ni Crestias                 
qu’ieu non venques tres o dos;       
e s’ai dig que enojos,               
ma grans dolors m’en abriva          
que·m fai ver dir e no·m play.       

VIII.
E s’ieu en fauc semblan guay         
ni·m depenh cueynhdes e vas,         
si tot m’ai bos ermitas              
estat et enquar ploros;     
e bos hom religios          
serai (tot per gent geliva) 
tostemps, si·l cor no m’en tray.

IX.
E ma chanso si no fos           
alques ves Amor esquiva,        
tengra ves Rodes en lay         

X.
Comtessa nominativa,            
pros e bell’ ab cor veray.      
 

  • letto 731 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 753 volte

CANZONIERE A

  • letto 373 volte

Edizione diplomatica

⸿Raembautz daurenga.
Amors cum er que farai. Morrai fres
ioues esans. En aissi dinz uostras
mans. hoc morir sim pliu p(er) uos. ades mi
pliu pauc mes pros. Etotztemps tant cu(m)
ieu uiua. Cum q(ue)men an mi pliurai.
 
Per qieu fatz auol essai. Puois aissi uos sui
amans. Qem ferratz sieu fos trafans. felz
emals (et) orgoillos. foi ieu olus auenturos.
hoc sompar car metz esquia. p(er) qieu uas
uos franc cor ai.
 

Ades mi datz plus desmai. On mieills sui
uas uos certans. Efatz hiben que uilans.
Car p(er)mal sui amoros. Mas non sai esser
antos. Uas uos cades recaliua. Mos leus cors
on pieitz men uai.
 
Mas uos auetz don morrai. amors lus debar
rabans. quels uostres faitz soteirans. que
ia mal p(er) qieu uiu blos. non faitz mais als
plus iros. Mas uas aqels etz ombriua. Ca
uetz enpoder ses plai.
 
 
Perqieu sim pesa dirai. Amors tant ues
uos de cans. Cades es condie certans. de
uos canc mala sai fos. Enauentura mest
nos. tement dir cais qanz opliua. so qeus
confon cus dechai.
 
Mas ieu odic esim brai. ni men desment
hom uilans. Uenga arinatz en us plans.
E sia orbs egolos. sieu non uuoill esser
ioros. Uencutz qis uol so escriua. Sol uers
non fos sim nesglai.
 
 
Mas non es demar ensai. nilai ones flu(m)s
iordans. sarrazins ni crestians. q(ue)u non
uen ques tres o dos. Esieu dic qe enoios.
Ma grans dolors menabriua. quem fai uer
Dir que nom plai.
 
E sieu enfauc semblan gai. nim depeing
coindes euans. si tot mai bos  hermitans
Estat (et) ancar ploros. siu bos hom religios.
Eferai p(er) gen geliua. totztemps sil cor
nomen trai.
 
Ema chanssos si nomfos. alqes ues amor
esquiua. tengra uas rodes a uos. Comtes
sa nominatiua. prose bella ab cor uerai.
 
  • letto 282 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

⸿Raembautz daurenga. Raembautz d'Aurenga
  I
Amors cum er que farai. Morrai fres
ioues esans. En aissi dinz uostras
mans. hoc morir sim pliu p(er) uos. ades mi
pliu pauc mes pros. Etotztemps tant cu(m)
ieu uiua. Cum q(ue)men an mi pliurai.
 
Amors, cum er? Que farai?
Morrai fres, ioves e sans
en aissi dinz vostras mans?
Hoc! Morir si‧m pliu per vos.
Ades mi pliu pauc mes pros,
e totz temps tant cum ieu viva,
cum que m’en an mi pliurai.
 
  II
Per qieu fatz auol essai. Puois aissi uos sui
amans. Qem ferratz sieu fos trafans. felz
emals (et) orgoillos. foi ieu olus auenturos.
hoc sompar car metz esquia. p(er) qieu uas
uos franc cor ai.
 
Per q’ieu fatz avol essai
puois aissi vos sui amans;
qe‧m ferratz s’eu fos trafans,
felz e mals et orgoillos?
Foi ieu olus aventuros,
hoc! so‧m par car metz esquia,
per q’ieu vas vos franc cor ai.
 
  III
Ades mi datz plus desmai. On mieills sui
uas uos certans. Efatz hiben que uilans.
Car p(er)mal sui amoros. Mas non sai esser
antos. Uas uos cades recaliua. Mos leus cors
on pieitz men uai.
Ades mi datz plus d’esmai
on mieills sui vas vos certans
e fatz hi ben que vilans;
car per mal sui amoros,
mas non sai esser antos.
Vas vos, c’ades recaliva
mos leus cors on pieitz m’en vai.  
 
  IV
Mas uos auetz don morrai. amors lus debar
rabans. quels uostres faitz soteirans. que
ia mal p(er) qieu uiu blos. non faitz mais als
plus iros. Mas uas aqels etz ombriua. Ca
uetz enpoder ses plai. 
 
Mas vos avetz don morrai,
amors, l’us de Barrabans
qe‧ls vostres faitz soteirans
qu’ia mal per q’ieu viv blos,
non faitz mais als plus iros,
mas vas aqels etz ombriva
c’avetz en poder ses plai.
 
  V
Perqieu sim pesa dirai. Amors tant ues
uos de cans. Cades es condie certans. de
uos canc mala sai fos. Enauentura mest
nos. tement dir cais qanz opliua. so qeus
confon cus dechai.
 
Per q’ieu si‧m pesa dirai,
amors, tant ves vos de cans:
c’ades es condie certans
de vos; c’anc mala sai fos
e naventura mest nos
tement dir cais qanz olpiva
so qe‧us confon c’us dechai.
 
  VI
Mas ieu odic esim brai. ni men desment
hom uilans. Uenga arinatz en us plans.
E sia orbs egolos. sieu non uuoill esser
ioros. Uencutz qis uol so escriua. Sol uers
non fos sim nesglai.
 
Mas ieu o dic; e si‧m brai
ni men desment hom vilans,
venga a rinatz en us plans;
e sia orbs e folos
s’ieu non vuoill esser ioros
vencutz; qis vol, so escriva;
sol vers non fos si‧m n’esglai. 
 
  VII
Mas non es demar ensai. nilai ones flu(m)s
iordans. sarrazins ni crestians. q(ue)u non
uen ques tres o dos. Esieu dic qe enoios.
Ma grans dolors menabriua. quem fai uer
Dir que nom plai.
 
Mas non es de mar en sai,
ni lai in es flums Iordans,
sarrazinz ni crestians
qu’eu non ven ques tres o dos;
e s’ieu dic qe enoios,
ma grans dolors m’en abriva
que‧m fai ver dir que no‧m plai.
 
  VIII
E sieu enfauc semblan gai. nim depeing
coindes euans. si tot mai bos  hermitans
Estat (et) ancar ploros. siu bos hom religios.
Eferai p(er) gen geliua. totztemps sil cor
nomen trai.
 
E s’ieu en fauc semblan gai
ni‧m depeing coindes e vans,
si tot m’hai bos hermitans
estat et ancar ploros siu bos hom religios
e ferai per gen geliva,
totz temps s‧il cor nomen trai.
 
  IX
Ema chanssos si nomfos. Alqes ves amor
esquiua. tengra vas rodes a uos.comtes
sa nominatiua. pros ebella ab cor uerai.   
 
 
E ma chanssos si no‧m fos
alqes ves amor esquiva,
tengra vas Rodes a vos,
comtessa nominativa,
pros e bella ab cor verai.
  • letto 262 volte

CANZONIERE C

  • letto 520 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [103]
 

  • letto 513 volte

CANZONIERE D

  • letto 363 volte

Edizione diplomatica

Ra(m)baut daure(n)ga
A
mors con er que
farai. Morai fresc
iouens esans. Ena
issi dins uostras
mans. Hoc murir
sim pleu p(er) uos. A
des mi pleu pauc
mos pros. Etoz tem tant con uiua.
Com que menan mi pleurai.
 
Per queu faz auol esai. Pors aisi uos
sui humans. Quen feras seus fos
tro fans. Mal efers e orgoillos. Foron
puois auenturos. Oc som par car
mes esquiua. Etar ues uos franc
cor ai.
 
Ades mi datz plus desmai. On plus
mils son uas uos cert[..]ns. Efas ihe
que tulans. Car p(er) mal son amoros.
Mas no(m) fai esser anctos. Uas uos ca
des recaliua. Mos leus cors on peig
men uai.
 
Mas uos aues don morrai. Amors lus
de barabans. Quels uostres faiz so
teirans. Que sta mal p(er) niublos no(m)
faiz ges al plus iros. Mas uos a q(ue)ls
es onbriua. Cauez enpoder ses
plai.

Per que sim pesa dirai. Amorstan
ues uos. Que cans. Ades odic so(m)
auostras.De uostras. Deuos canc
mala sai fos. Uostra ventura mest
nos. Etein adir tals co(m)pliua. So q(ue)us
confon nius dechai.
 
Mas eu odic esim brai. ni men des
men hom uilans. Uenga armaz
en un plans. Esta o(r?)bs egelos. Seu
no(m) uolri esser ioios. Uencutz quis
nol so escriua. Sols uers no(n) fos sim
nesglai.
 
Mais no(n) es de mar en sai. Ni lai ones
flum iordans. Sarrasins ni cristi
ans. Queu no(n) uenqes tres odos. Esi ei
dit q(ue) enoios. Magerment abriua
que(m) fa uer direno(m) plai.
 
E seu enfaiz semblan gai. Ni(m) depei(n)g
cuindes euans. Si tot mai bons er
mitans. Estat esa(n)t ploros. Ebos hom
relegios. Serai p(er)gent geliua. Totz te(m)s
si cor nom(m) trai.
 
 
E ma chanzos sino(n) fos alqes ues a
mor esquiua tengra uas rodes a
uos comtes nominacuia pros ebs-
lab prez uerai.
 
  • letto 378 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

Ra(m)baut daure(n)ga  Rambaut d’Aurenga
  I
Amors con er que
farai. Morai fresc
iouens esans. Ena
issi dins uostras
mans. Hoc murir
sim pleu p(er) uos. A
des mi pleu pauc
mos pros. Etoz tem tant con uiua.
Com que menan mi pleurai.
 
Amors, con er que farai?
Morai fresc, iovens e sans,
enaissi dins vostras mans?
Hoc! Murir si‧m pleu per vos!
Ades m’i pleu pauc mos pros
e toz tem, tant conviva
com que m’en an m’i pleurai.

 

  II
Per queu faz auol esai. Pors aisi uos
sui humans. Quen feras seus fos
tro fans. Mal efers e orgoillos. Foron
puois auenturos. Oc som par car
mes esquiua. Etar ues uos franc
cor ai.
 
Per qu’eu faz avol e sai
pors aisi vos sui human
quen feras se‧us fostro fans
mal e fers e orgoillos
foron puois aventuros
oc! Som par car m’es esquiva
e tar ves vos franc cor ai
 
  III
Ades mi datz plus desmai. On plus
mils son uas uos cert[..]ns. Efas ihe
que tulans. Car p(er) mal son amoros.
Mas no(m) fai esser anctos. Uas uos ca
des recaliua. Mos leus cors on peig
men uai.
 
Ades mi datz plus d’esmai
on plus mils son vas vos cer[..]ns
e fas ih e que tulans,
car per mal son amoros
mas no‧m fai esser anctos
vas vos, c’ades recalivaa
mos leus cors on peig m’en vai.
 
  IV
Mas uos aues don morrai. Amors lus
de barabans. Quels uostres faiz so
teirans. Que sta mal p(er) niublos no(m)
faiz ges al plus iros. Mas uos a q(ue)ls
es onbriua. Cauez enpoder ses
plai.
 
Mas vos aves, don morrai
amors, l’us de barabans;
que‧ls vostres faiz soteirans
que sta mal, per niu blos
no‧m faiz ges al plus iros,
mas vos aquels es onbriva
c’avez en poder ses plai.
 
  V
Per que sim pesa dirai. Amorstan
ues uos. Que cans. Ades odic so(m)
auostras.De uostras. Deuos canc
mala sai fos. Uostra ventura mest
nos. Etein adir tals co(m)pliua. So q(ue)us
confon nius dechai.
 
Per que, si‧m pesa, dirai
Amors tan ves vos que cans:
ades o dic som a vostras
de vos; c’anc mala sai fos
vostra ventura mest nos!
E tein a dir tals c’om pliva
so que‧us confon ni‧us dechai.
 
  VI
Mas eu odic esim brai. ni men des
men hom uilans. Uenga armaz
en un plans. Esta o(r?)bs egelos. Seu
no(m) uolri esser ioios. Uencutz quis
nol so escriua. Sols uers no(n) fos sim
nesglai.
 
Mas eu o dic e si‧m brai
ni m men des men hom vilans
venga armaz en un plans
e sta or?bs e gelos,
s’eu no‧m volri esser ioios,
vencutz; qui‧s nol so escriva
sols vers non fos si‧m n’esglai.
 
  VII
Mais no(n) es de mar en sai. Ni lai ones
flum iordans. Sarrasins ni cristi
ans. Queu no(n) uenqes tres odos. Esi ei
dit q(ue) enoios. Magerment abriua
que(m) fa uer direno(m) plai.
 
Mais non es de mar en sai,
ni lai on es flum Iordans,
sarrasins ni cristians
qu’eu non venqes tres o dos
e si ei dit que enoios,
magerment abriva
que‧m fa ver dir e no‧m plai.

 

  VIII
E seu enfaiz semblan gai. Ni(m) depei(n)g
cuindes euans. Si tot mai bons er
mitans. Estat esa(n)t ploros. Ebos hom
relegios. Serai p(er)gent geliua. Totz te(m)s
si cor nom(m) trai.
 
E s’eu en faiz semblan gai
ni‧m depeing cuindes e vans,
si tot m’ai bons ermitans:
estat esant ploros
e bas hom relegios
serai, per gent geliva,
totz tems si cor no‧m m trai.
 
  IX
E ma chanzos sino(n) fos alqes ues a
mor esquiua tengra uas rodes a
uos comtes nominacuia pros ebs-
lab prez uerai.
 
E ma chanzos si non fos
alqes ves amor equiva
tengra vas rodes a vos
comtes nominacuia
pros ebslab pres verai
  • letto 477 volte

Anz que l’haura bruna·s cal

BdT 389,9

Ms.: a¹ 202 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a7 a7 b7 a7 a7 b7 (Frank 91:14). Vers di 8 coblas singulars di 6 versi, seguite da 2 tornadas di 3.

Edizioni: Pattison 1952, p. 209; Harvey 2003.

  • letto 1473 volte

Edizioni

  • letto 905 volte

Harvey

I.
Anz que l’haura bruna·s cal  
gir un vers d’amon d’aval;   
q’ist mei guerrer maladrei   
si fan de gabar vassal,      
e cujon se q’est caval,      
c’ai perdut, m’aion destrei. 

II.
Ja per so uns non guabei     
si·m perd; e demostrar n’ei  
q’emqeras em tug el bal.     
Anc ogan de l’autre frei     
farai tornar tal nevei       
al mestier Bernart del Gal.  

III.
Segnior, eu no soi ges ducs, 
ni no veg can tenc sol ducs; 
ni de lop ni de lairon       
no·s pot gardar desastrucs,  
qon fai cel qe es els sucs:  
tost a emblar conoisson!     

IV.
Ben sap cel de Meolhon       
s’ieu fas en, tant con el fon,
o·N Bertran dels Bauz, o·N Ucs;
jamais non tengran blizon,     
mas fait cujon aver pron       
car ni von cau con sambucs.    

V.
Anc pois no·ls tinc per onratz 
po·l camps fo desamparatz      
per els senes colp de bran!    
Dels cavalers la meitatz       
degron tener los valatz:       
q’il eron be seis aitan!       

VI.
Segnior, ben sai q’en estan    
ani’ a penr’ un sol dan.       
Mas ar soi outrapassatz        
et estortz d’aqel afan         
per q’eu nau era doptan.       
Ar serai abandonatz!           

VII.
Anc, pos a ma dona plac        
qe·m volgues mal, gaug non ac; 
ni jamais no·m deu parer       
be, pos eu mezeis m’estrac.    
E qi no·m tengues per flac     
tot joi laissera cazer.        

VIII.
Mas Dieus no saub hanc voler   
c’om de tot se desesper;       
per qe·m tenc, e si m’esmac,   
donna, car ben cud saber       
qe jamais no·us an vezer;      
mas ges per tant no·m estrac.  

IX.
Trobat, per so no m’estrac:    
car mos cors, si ben n’esmac,  
no m’en daria poder.           

X.
Esperat ai et esper            
merce, si·us ven a plazer,     
donna, per qe no·m n’estrac.   
 

  • letto 777 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 499 volte

CANZONIERE a¹

  • letto 388 volte

Edizione diplomatica

reambautz daurenge. 
A
ns qe lsaura brunas calle girun uersda mon daual qistmen
guerrier. mal adreg. si fan de gabar uassal. e cuio se qest
caual cai p(er)dut maion destreit.
 
Ja p(er) so uns no(m) guabei. sim p(er)dem demostrat nei. qem qeras                
em tug el bal. ancogan del autre freih farai tornar tal
neueih. al mestier bernart del gal.
 
Segnior eu no soi ges dur. ni no ueg can tenc sol duz. ni delap
ni delairon. nos pot gardar desastrucs. qon fai cel qe es le sucs
tost a emblar coinoguetz
 
Ben sap cel de me solio sieu fas en tant con el fo. on betra(n)
del baus on ux ia mais non tengram bliz on mas fait cuio(n)
auer pron. car niuon caut con sambux
 
Anc pois nols tinc p(er) onratz. pol camps fodes amp aratz. p(er)
els senes colp deuran. qel caualer lameitatz degron tener.
les ualatz. qil eron be seis aitan.
 
Segnior ben sai qen estan auia penre un sol dan mas ar
soi outra passatz ez estortz daqel afan p(er) qeu nau era doptan
ar serai a ban donatz.
 
Anc pos a madona plac. qem volgues mal gaug non aig
ni iamais nom deu parer. bes pos eu mezeis. mes trac. eqinom
tengues p(er) flac. tot ioi laissera caser.
 
Mas dieus no saub ha(n)c ualer. com de tot se desesper p(er) qem tec.
esi mesmac donna car ben cud saber. qe jamaus. nous
an ueser.. mas ges p(er) tant non estrac
 
Trobat p(er) so nom estrac car mos cors si ben nesmac nomen
dam a poder.
 
Esp(er)at ai ez esp(er) merce sius ven. aplazer donna p(er) qe nom nestrac.
 
  • letto 344 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

reambautz daurenge.  Reambautz d’Aurenge
 
  I
Ans qe lsaura brunas calle girun uersda mon daual qistmen

guerrier. mal adreg. si fan de gabar uassal. e cuio se qest

caual cai p(er)dut maion destreit.
Ans qe‧ls aura bruna‧s calle
Gir un vers d’amon d’aval;
q’ist m’en guerrier maladreg
si fan de gabar vassal,
e cuio se q’est caval
c’ai perdut, m’aion destreit.
 
  II
Ja p(er) so uns no(m) guabei. sim p(er)dem demostrat nei. qem qeras                

em tug el bal. ancogan del autre freih farai tornar tal

neueih. al mestier bernart del gal.
Ja perso uns nom guabei
si‧m perdem; demostrat n’ei,
q’emqeras em tug el bal.
Ancogan de l’autre freih
farai tornar tal neveih
al mestier Bernart del Gal.
 
  III
Segnior eu no soi ges dur. ni no ueg can tenc sol duz. ni delap

ni delairon. nos pot gardar desastrucs. qon fai cel qe es le sucs

tost a emblar coinoguetz
Segnior, eu no soi ges dur,
ni no veg can tenc sol duz,
ni de lap ni de lairon
no‧s pot gardar desastrucs,
qon fai cel qe es le sucs:
tost a emblar coinoguetz!
 
  IV
Ben sap cel de me solio sieu fas en tant con el fo. on betra(n)

del baus on ux ia mais non tengram bliz on mas fait cuio(n)

auer pron. car niuon caut con sambux
Ben sap cel de me solio
s’ieu fas en, tant con el fo,
o‧n Betran del Baus, o‧n Ux;
iamais non tengram blizon,
mas fait cuion aver pron
car ni von caut con sambux.
 
  V
Anc pois nols tinc p(er) onratz. pol camps fodes amp aratz. p(er)

els senes colp deuran. qel caualer lameitatz degron tener.

les ualatz. qil eron be seis aitan.
 
Anc pois no‧ls tinc per onratz
po‧l camps fo desamparatz
per els senes colp devran
qel cavaler la meitatz
degron tener les valatz:
q’il eron be seis aitan!
 
  VI
Segnior ben sai qen estan auia penre un sol dan mas ar

soi outra passatz ez estortz daqel afan p(er) qeu nau era doptan

ar serai a ban donatz.
Segnior, ben sai q’en estan
avia penr’un sol dan.
Mas ar soi outrapassatz
ez estortz d’aqel afan
per q’eu nau era doptan.
Ar serai abandonatz!
 
  VII
Anc pos a madona plac. qem volgues mal gaug non aig

ni iamais nom deu parer. bes pos eu mezeis. mes trac. eqinom

tengues p(er) flac. tot ioi laissera caser.
Anc, pos a madona plac
qe‧m volgues mal, gaug non aig;
ni iamais no‧m deu parer
bes pos eu mezeis m’estrac.
E qi no‧m tengues per flac
tot ioi laissera caser.
 
  VIII
Mas dieus no saub ha(n)c ualer. com de tot se desesper p(er) qem tec.

esi mesmac donna car ben cud saber. qe jamaus. nous

an ueser.. mas ges p(er) tant non estrac
Mas Dieus no saub hanc valer
c’om de tot se desesper;
per qe‧m tec e si m’esmac
donna, car ben cud saber
qe jamaus no‧us an veser;
mas ges per tant non estrac.
 
  IX
Trobat p(er) so nom estrac car mos cors si ben nesmac nomen

dam a poder.
Trobat, per so no‧m estrac
car mos cors, si ben n’esmac
no m’en dam a poder.
 
  X
Esp(er)at ai ez esp(er) merce sius ven. aplazer donna p(er) qe nom nestrac. Esperat ai ez esper
Merce, si‧us ven a plazer,
donna, per qe nom n’estrac.
  • letto 457 volte

Apres mon vers voill sempr'ordre

BdT 389,10

Mss.: D 89, I 145, K 131, M 137, N² = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a7' a7' b7 a7' b7 b7 (Frank 121:1). Chanso di 10 coblas singulars di 6 versi, seguite da 2 tornadas di 3 e 2.

Edizioni: Pattison 1952, p. 78.

  • letto 1428 volte

Edizioni

  • letto 801 volte

Pattison

I.
Apres mon vers vueilh sempr’ ordre   
una chanson leu per bordre           
en aital rima sotil;                 
mas ges non ai’ us de tordre        
si·m pert ma par ni·m ten vil       
q’ieu vas mon miels no·m apil.      

II.
Qar? No sai qant m’ai a viure,      
per qe mon cors al cor liure;       
e sapcha·n guidar dretz fil         
mos volers, e non s’ature           
mas en valen seinhoril;             
q’om no·s iau de son cortil.        

III.
Soven pens q’ailhors mi derga,      
e pueis Amors ten sa verga,         
qe·m n’a ferit de grieus pols,      
e·m ditz c’ap mals no·m aerga;      
q’ieu non sui escarniz sols         
q’escarnitz fon ia N’Aiols.         

IV.
Cil qi m’a vout trist-alegre        
sap mais qu’i vol sos ditz segre    
qe Salamos ni Marcols               
de fatz ric ab ditz entegre:        
e cai leu d’aut en la pols          
qi·s pliu en aitals bretols.        

V.
Qe·m val q’ailhor non puesc creire? 
Q’anc no frais copa de veire        
plus tost q’Amors frainh e rom —    
mas si·l plaz qe·l mal cor meire    
il sap lieu soudar ses plom; —      
mas ha mi soudat trop som.          

VI.
Viatz m’assajer’ a volvre           
s’Amors me volges absolvre;         
mas, pres en loc de colom,          
me fai de seschas envolvre,         
qe no·m gic penr’ un sol tom,       
e m’apella per mon nom.             

VII.
— Mal dic; tainh qe m’en peneda —   
Non! — Per qe? — Mos cors m’o veda. — 
Amors me tol qe·m ten trist. —        
Qi·t tol, non cug qe t’o reda. —      
So·m tol qe plus l’aurai qist —       
No·t tol so q’anc non agist.          

VIII.
Si aic gaug, qe·m tol e·m merma       
qar mos talenz no·m aserma.           
Ben ai fol talan, per Crist,          
qar mos cors miels no s’aferma        
en lai on faz gen conqist             
q’en sai on ai mon dan vist.          

IX.
A Dieu prec qe mos precs auja:        
q’el vueilh’ e don q’ieu m’en gauja   
lai on son volgutz amics!             
Qar — ja·l sieus fins cors s’esflauja —
totz autres trop noms plus rics,       
e non o dic ges enics.                 

X.
Cel Dieus qi fes terr’ e aiga,         
caut e freig, gent clergu’ e laiga:    
afol sels qe desabrics;                
c’ama voluntat veraiga                 
e ab cubertz fals presics,             
fan dan als drutz e destrics.          

XI.
Domna, franca res veraiga              
eu que·us sui verais amics             
a vos mi ren totz antics.              

XII.
Plus qe ja fenis fenics                
non er q’ieu non si’ amics.            
 

  • letto 645 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 522 volte

CANZONIERE D

  • letto 377 volte

Edizione diplomatica

Rambaut daure(n)ga
Apres mon uors uoill sempror
dre. Una chançon leu p(er) bordre.
En aital rima sotil. Mas ges n(n)
aus descorder. Si pert ma pal ni(m) ten
uil queu uas mo miels noma pil.
 
Sil que ma uout trist alegre. Sab
mais q(ue) uol sos ditz segre. Que sa
lamons ni marcolf defaig ric ab dic
entendre. Et an leu dit en la pols. Qis
pliuen aital bertolz.  
 
Car no(n) sai cant mai auiure p(er) qu emo(n)
cors al cor liure. Esap cham guidar
dreig fil. Mos uolers eno(n) sature. Mas
en ualen seignor ui co(n) nos iau deso(n)
cortil. 
 
Souen pens caillors miderga. Epuo
is amors re sa uerga. Qem ma fe
rit de greu pols. Can dinz que mals
non a egua. Queu no(n) sui escartuz
sols. Que scarnitz fo ia uailors. 
 
Que ual caillors no(n) puesc creire. Ca(n)c
no(n) frais copa de ueire. Plus tost
camors frai(n)g eromp. Mas sil plaz q(ue)l
mal cor meire. el sap leu soldar ses
plom. Mas ami seu daz trop som
 
Uiaz me sagera uolgues soluer. ous
pres en luec de colom. Mifai deco
lom. Mifai desi cazen uoluer. Que
nom gic penre. i. sol toin. Ema pela
p(er) mon nom.
 
Mal dic taing q(ue) mon penegla. No(n)
p(er) q(ue) mos cors mo ueda. Amors
me tol quem ten trist. Quit tol not
cug qu emo renda. Som tol qui plus
laurai quist. Not toil ço canc non
aguist.
 
Si aic gaug qem tol em mermi. Car
mos talans non i aserma. Ben ai
fol talan p(er) crist. Car mos cors mels
nosa serma. En lai on faz gen co(n)q(ue)st.
Qui fai on e ai mon dan quist. 
 
Adieu quier que mos precs ama.
quil uoillen don queu men gauia.
lai on son uolgur amics. Car gal si
eu fis cors ses flama. Totz autres trob.
no(n) plus rics. Eno(n) odic gens enics.
 
Cel dieu que fes fre aiga. Caug fre
ig afol cels q(ue) desabrics. Cab mala
voluntat ueraigua. Et ab cuberz fals
p(re)sics. fan don als drucz en foz destrics.
 
Donna franca res ueraia. Eu que sui
uerais amics. Auos mi ren toz antics.  
 
  • letto 349 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

Rambaut daure(n)ga Rambaut d’Aurenga
  I
Apres mon uors uoill sempror
dre. Una chançon leu p(er) bordre.
En aital rima sotil. Mas ges n(n)
aus descorder. Si pert ma pal ni(m) ten
uil queu uas mo miels noma pil.
 
Apres mon vers voil sempr’ordre
una chançon leu per bordre
en aital rima sotil;
mas ges nn aus descorder
si pert ma pal ni‧m ten vil
qu’eu vas mo miels no‧m apil. 
 
  II
Sil que ma uout trist alegre. Sab
mais q(ue) uol sos ditz segre. Que sa
lamons ni marcolf defaig ric ab dic
entendre. Et an leu dit en la pols. Qis
pliuen aital bertolz.  
 
Si‧l que ma vout trist alegre
s’ab mai que vol sos ditz segre
que Salamons ni Marcolf
defaig ric ab dic entendre
et an leu dit en la pols
qi‧s pliven aital bertolz.
 
  III
Car no(n) sai cant mai auiure p(er) qu emo(n)
cors al cor liure. Esap cham guidar
dreig fil. Mos uolers eno(n) sature. Mas
en ualen seignor ui co(n) nos iau deso(n)
cortil. 
 
Car non sai cant m’ai a vivre.
per que mon cors al cor livre
e sapcha‧m guidar drei fil
mos volers, e non s’ature
mas en valen seignor
ui con nos iau de son cortil.
 
  IV
Souen pens caillors miderga. Epuo
is amors re sa uerga. Qem ma fe
rit de greu pols. Can dinz que mals
non a egua. Queu no(n) sui escartuz
sols. Que scarnitz fo ia uailors. 
 
Soven pens c’aillors mi derga
e puois amors resa verga
qe‧m m’a fe rit de greu pols,
can dinz que mals non a egua;
qu’eu non sui escartuz sols
qu’escarnitz fo ia vailors
 
  V
Que ual caillors no(n) puesc creire. Ca(n)c
no(n) frais copa de ueire. Plus tost
camors frai(n)g eromp. Mas sil plaz q(ue)l
mal cor meire. el sap leu soldar ses
plom. Mas ami seu daz trop som.
 
Que val c’aillors non puesc creire?
C’anc non frais copa de veire
plus tost c’amors fraing e romp
mas si‧l plaz que‧l mal cor meire
el sap leu soldar ses plom
mas a mi seu daz trop som.
 
  VI
Uiaz me sagera uolgues soluer. ous
pres en luec de colom. Mifai deco
lom. Mifai desi cazen uoluer. Que
nom gic penre. i. sol toin. Ema pela
p(er) mon nom.
 
Viaz m’esagera volgues solver
ous pres en luec de colom
mi fai de colom
mi fai de sicaz envolver
que no‧m gic penr’i sol toin
e m’apela per mon nom.
 
  VII
Mal dic taing q(ue) mon penegla. No(n)
p(er) q(ue) mos cors mo ueda. Amors
me tol quem ten trist. Quit tol not
cug qu emo renda. Som tol qui plus
laurai quist. Not toil ço canc non
aguist.
 
Mal dic taing que mon penegla
non! Per que? Mos cors m’o veda,
amors me tol que‧m ten trist
qui‧t tol, not cug que morenda
so‧m tol qui plus l’aurai quist
no‧t toil ço c’anc non aguist.
 
  VIII
Si aic gaug qem tol em mermi. Car
mos talans non i aserma. Ben ai
fol talan p(er) crist. Car mos cors mels
nosa serma. En lai on faz gen co(n)q(ue)st.
Qui fai on e ai mon dan quist. 
 
Si aic gaug, qe‧m tol em mermi
car mos talans non iaserma
ben ai fol talan, per Crist,
car mos cors mels no s’aserma
en lai on faz gen conquest
qui fai on e ai mon dan quist.
 
  IX
Adieu quier que mos precs ama.
quil uoillen don queu men gauia.
lai on son uolgur amics. Car gal si
eu fis cors ses flama. Totz autres trob.
no(n) plus rics. Eno(n) odic gens enics.
 
A Dieu qui er que mos precs ama
quil voillen don qu’eu mengauia
lai on son volgur amics
car gal sieu fis cors ses flama
totz autres trob non plus rics
e non odic gens enics.
 
  X
Cel dieu que fes fre aiga. Caug fre
ig afol cels q(ue) desabrics. Cab mala
voluntat ueraigua. Et ab cuberz fals
p(re)sics. fan don als drucz en foz destrics.
 
Cel Dieu que fes freaiga
caug freig a fol cels que desabrics
c’ab mala voluntat veraigua
et ab cuberz fals presics
fan don als drucz en foz destrics.
 
  XI
Donna franca res ueraia. Eu que sui
uerais amics. Auos mi ren toz antics.  
 
Donna franca res veraia,
eu que sui verais amics
a vos mi ren toz antics!
  • letto 489 volte

Ar m'er tal un vers a faire

BdT 389,13

Mss.: A 36, C 200, I 146, K 132, N² 17, a¹ 202, d 341, ψ 1 = Raimbaut d'Aurenga; N 249 = anonimo.

Metrica: a7' b7' b7' a7' c3 c3 c3 c7 a7' (Frank 565:1). Vers di 8 coblas unissonans di 9 versi, seguite da 2 tornadas di 5.

Edizioni: Pattison 1952, p. 104.

  • letto 1357 volte

Edizioni

  • letto 820 volte

Pattison

I.
Ar m’er tal un vers a faire           
que ja no·m feira fraitura;           
qu’ar es enves mi escura              
cil qe·m fai mal per ben traire.      
Adolen,                               
faillimen                             
fui, qe·m ven!                        
Ben aic lai doncs pauc de sen         
s’ieu anc fui ves lieis bauzaire!     

II.
Seigner Dieus! Cum aus retraire       
tan gran ma desaventura?              
Mos dols non ac anc mesura            
qe·m trastorna·l cor en caire.        
Si espren                             
aspramen                              
mon talen                             
ira, e·m mou marrimen                 
quand ieu·m cuig far de joi fraire.   

III.
En ploran serai chantaire             
puois nuills gaugz no·m asegura, —    
car Mos Bos Respieitz pejura          
que·m val mos chantars? Qu’ar laire.  
Fol tormen                            
per parven                            
vauc seguen                           
s’als non ai mas marrimen             
e dol e dolor e braire.               

IV.
Desastrucs nasqiei de maire           
puois totz mals mi apejura.           
Ben es fols qui mal m’agura!          
Pieitz cum posc aver? Pechaire! —     
Neis qui·m pen                         
aut al ven                             
a presen!                              
Cel tenrai per benvolen                
qu’ams los huoills m’en volra traire.  

V.
Dolsa dompna de bon aire               
no·m gitetz tant a non·cura!           
Ve·us que tolt avetz dreitura          
s’ab merce·l cors no·us esclaire.      
Qu’ieu n’aten                          
chausimen                              
si·us es gen,                          
si non faitz me peneden                
issir fors de mon repaire.             

VI.
Que, per l’arma de mon paire,          
si·l vostre durs cors s’atura,         
no·m tenra murs ni clausura            
q’ieu non iesca de mon aire            
mantenen                               
ves tal sen                            
don fort len                           
me veiran mais miei paren.             
Mas vos non o prezatz gaire.           

VII.
Dompna, cel qui es jutgaire            
perdonet gran forfaitura               
a cel — so ditz l’escriptura —         
qe era traicher e laire!               
Eissamen                               
en son sen,                            
qui non men                            
e non perdona corren —                 
ja no·il er Dieus perdonaire!          

VIII.
Per vos am, dompn’ ab cor vaire        
las autras tant co·l mons dura,        
car son en vostra figura;              
que per als no·n sui amaire!—          
Neis la gen                            
pauc valen,                            
mal volen,                             
neis cels qe·us vezon soven!           
Mas non lor n’aus far vejaire.         

IX.
Domna, pren                            
un coven                               
avinen: —                              
si mais paz comandamen                 
ja no·m perdon neus vejaire.           

X.
E si·us men           
en coven              
qe·us prezen,         
ogan si’ eu malamen   
entuissequatz ab varaire!  
 

  • letto 598 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 708 volte

CANZONIERE A

  • letto 344 volte

Edizione diplomatica

⸿Raembautz daurenga.
Er mer tal un uers afaire. q(ue)ia nom
feira fraitura. Car es en ues mi esai
ra. Cill qem fai mal p(er) ben traire. a dolen.
faillimen. fui qem uen. Ben aic doncs
iai pauc desen. sicu aric fui ues lieis
bauzairc.
 
Seigner dieus cum aus retraire. Tant
gran ma desauentura. Mos dols non ac
anc mesura. qem trastornal cor encairc.
si espen. aspramen. Mon talen. Jra. em
mou marrinien. quand ieum cuig far
de ioi fraire.
 
Enploran serai chantaire. puois nuills
gaugz nom asegura. Car mos bos respi
eitz peuira. Qera mos chantars qer lai
re. fol tormen. p(er) paruen. Uauc feguen.
sals non ai mas marrimen. Edol edolor
ebraire.
 

Desactrues nasqiei demaire. puois totz   
mais mi apeiura. Ben es fols qui mal
magura. pieitz non poc auer pechaire.
neis qim pen. aut al uen. Apresen. Celten
rai p(er) benuolen. Cams los huoills men
uolra traire.
 
Dolsa dompna debon aire. nom gitetz
tant anonaira. Ues que tot auetz drei
tura. sab uostre cors nom neselaire. i
don aten. chausimen. Sius ergen. si
non faitz mi peneden. Jssir fors demon
repaire.
 
Que p(er)larma demon paire. sil uostre gens
cors sadura. nom tenra murs ni clau
sura. qieu non iesca demon aire. Man 
tenen. Ues tal gen. don fort len. Mi uei
ran mais miei paren. Mas uos nono pre
satz gaire.
 
Dompna cel qui es iutgaire. perdonet
gran forfaitura. A cel so ditz lescriptura
qe era traicher elaire. Eissamen. enson
sen. qui non men. Enon p(er)dona corren
Ja noil er dreitz p(er)donaire.
 
 
Per uos am dompna ab coruaire. Las
autras tant col mons dura. Car son en
uostra figura. que p(er) als non sui amai
re. neis la gen. pauc ualen. Mal uolen
Ecels qeus uezon souen. Mas non lorn
aus far ueiaire.
 
 
  • letto 249 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

⸿Raembautz daurenga. Raembautz d’Aurenga
  I
Er mer tal un uers afaire. q(ue)ia nom
feira fraitura. Car es en ues mi esai
ra. Cill qem fai mal p(er) ben traire. a dolen.
faillimen. fui qem uen. Ben aic doncs
iai pauc desen. sicu aric fui ues lieis
bauzairc.
 
Er mer tal un vers a faire
que ia no‧m feira fraitura;
c’ar es en ves mi esaira
cill qe‧m fai mal per ben traire.
A dolen
faillimen
fui, qe‧m ven!
Ben aic doncs i’ai pauc desen
sicu a ric fui ves lieis bauzairc.
 
  II
Seigner dieus cum aus retraire. Tant
gran ma desauentura. Mos dols non ac
anc mesura. qem trastornal cor encairc.
si espen. aspramen. Mon talen. Jra. em
mou marrinien. quand ieum cuig far
de ioi fraire.
 
Seigner Dieus! Cum aus retraire
tant gran ma desaventura?
Mos dols non ac anc mesura
qe‧m trastornal cor en cairc
si espen
aspramen
mon talen
jra, e‧m mou marrinien
quand ieu‧m cuig far de ioi fraire.
 
  III
Enploran serai chantaire. puois nuills
gaugz nom asegura. Car mos bos respi
eitz peuira. Qera mos chantars qer lai
re. fol tormen. p(er) paruen. Uauc feguen.
sals non ai mas marrimen. Edol edolor
ebraire.
 
En ploran serai chantaire
Puois nills gaugz no‧m asegura,
car mos Bos Respeitz peiura
q’era mos chantars q’er laire.
Fol tormen
per parven
vauc feguen
s’als non ai mas marrimen
e dol e dolor e braire.
 
  IV
Desactrues nasqiei demaire. puois totz   
mais mi apeiura. Ben es fols qui mal
magura. pieitz non poc auer pechaire.
neis qim pen. aut al uen. Apresen. Celten
rai p(er) benuolen. Cams los huoills men
uolra traire.
 
Desactrues nasqiei de maire
puois totz mai mi apeiura.
Ben es fols qui mal m’agura!
Pieitz non poc aver pechaire,
neis qi‧m pen
aut al ven
a presen!
Cel tenrai per benvolen
c’ ams los huoills m’en volra traire.
 
  V
Dolsa dompna debon aire. nom gitetz
tant anonaira. Ues que tot auetz drei
tura. sab uostre cors nom neselaire. i
don aten. chausimen. Sius ergen. si
non faitz mi peneden. Jssir fors demon
repaire.
Dolsa dompna, de bon aire
no‧m gitetz tant a non aira!
Ves que tot auetz dreitura
s’ab vostre cors no‧m neselaire.
I do n’aten
chausimen
si‧us er gen,

si non faitz mi peneden
jssir fors de mon repaire.
 

  VI
Que p(er)larma demon paire. sil uostre gens
cors sadura. nom tenra murs ni clau
sura. qieu non iesca demon aire. Man 
tenen. Ues tal gen. don fort len. Mi uei
ran mais miei paren. Mas uos nono pre
satz gaire.
 
Que, per l’arma de mon paire,
si‧l vostre gens cors sadura,
no‧m tenra mus ni clausura
q’ieu non iesca de mon aire
manten
ves tal gen
don fort len
mi veiran mai miei paren,
mas vos non o presatz gaire.
 
  VII
Dompna cel qui es iutgaire. perdonet
gran forfaitura. A cel so ditz lescriptura
qe era traicher elaire. Eissamen. enson
sen. qui non men. Enon p(er)dona corren
Ja noil er dreitz p(er)donaire.
 
Dompna, cel qui es iutgaire
perdonet gran forfaitura
a cel – so ditz le scriptura –
qe era traicher e laire.
eissamen
en son sen
qui non men
e non perdona corren
ja no‧il er dreitz perdonaire.
 
  VIII
Per vos am dompna ab corvaire. Las
autras tan col mons dura. Car son en
vostra figura. Que p(er) als non sui amai
re. neis la gen. pauc valen. malvolen
Ecels qeus vezon soven. Mas non lorn
aus far veiaire.
 
Per vos am, dompna ab corvaire,
las autras tan col mons dura
car son en vostra figura.
Que per als non sui amaire
neis la gen,
pauc valen,
mal volen,
e cels qe‧us vezon soven!
Mas non lor n’aus far veiaire.
  • letto 256 volte

CANZONIERE C

  • letto 516 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [104] 
 

  • letto 515 volte

CANZONIERE a¹

  • letto 432 volte

Edizione diplomatica

reambautz daurenga.
Ar mer tal un uers faire. qe ia nom feira faitura. qar
es  sauais mi escura. cil qem fai mal ses ben traire. a dole(n)
fail liomen fitz qem uen bena ela donc pauc de sen
seu anc fui uas leis bausaire.
 
 
 
Seignier dieus conaug retraire tan gran ma des auentura. mas
mais dol non ac hanc mesura. qan trastornal cor en qaire.
si espren aspramen. mou talen ira mon marrimen. cant
el cit far. de gai te fraire.
 
 
Emplorant serai chantaire. car nuls gaugz no ma segura. pos                                        
mos respeigz peiura qem ual mos chantars qar laire. fol termen.
uau segiten. p(er) paruen sals non ai mai pessamen. e dol e dolor
e fraire.
 
De sastrucs nasc de ma maire p(er) qe totz mals maieira ben es
fols qui mal mazura peigz cum posc auer perchaire neus qim pen
aut al ven anz presen qe tenrai p(er) ben uolen cels qels oill mi
uolra traire.
 
Do(m)na dousa de bon aire nom getet tam a nom cura neusqe tot
aias draitura qab mercel dors nous esclaire qeu natent chausime(n)
sins es gensi no far es peneden issi fors de mon repaire.
 
Qe p(er) larma de mon paire. sil vostre durs cors satura. nom
tenca murs ni clausura. qen non esca de mon aire. Mantenen.
ues talsen. don fort len me veiran. mais mei paren. mas
uos no mo prasatz gaire.
 
Domna dieus qens es imuiaire. p(er)donet gran forfaitura. a cel
sodiz. Sesciputra. qezera traitres e laire eissamen. es crezen. sil
non men. qi non p(er)dona corren. ia dieus non lier p(er)donaire.
 
P(er) uos am donab cor uaire. las autras tan col mons dura.
car son e uostra figura qe p(er) als no son amaire. neus la gen.
pauc ualen. mal uolen. ?namcel qeus uezon souen. mas no
lor nauz far ueiaire.
 
Donna pren ab couen auinen. si mais paz comandamen. ia no
p(er) neus ueiare.
 
E sius men. en couen. qeus prezen. ogan si eu malamen en
tuisse guatz ab uaraire.
 
  • letto 346 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

reambautz daurenga. Reambautz d’Aurenga
  I
Ar mer tal un uers faire. qe ia nom feira faitura. qar

es  sauais mi escura. cil qem fai mal ses ben traire. a dole(n)

fail liomen fitz qem uen bena ela donc pauc de sen

seu anc fui uas leis bausaire.
Ar m’er tal un vers faire
qe ia no‧m feira faitura;
q’ar es savais mi escura
cil qe‧m fai mal ses ben traire
adolen
failiomen
fitz qe‧m ven!
Ben a e la donc pauc de sen
seu anc fui vas leis bausaire!
 
  II
Seignier dieus conaug retraire tan gran ma des auentura. mas

mais dol non ac hanc mesura. qan trastornal cor en qaire.

si espren aspramen. mou talen ira mon marrimen. cant

el cit far. de gai te fraire.
Seignier Dieus! Can aug retraire
tan gran ma desaventura?
Mas mais dol non ac hanc mesura
qan trastorna‧l cor en qaire.
Si espren
aspramen
mou talen
ira, mon marrimen
cant el cit far de gai te fraire.
 
  III
Emplorant serai chantaire. car nuls gaugz no ma segura. pos                                        

mos respeigz peiura qem ual mos chantars qar laire. fol termen.

uau segiten. p(er) paruen sals non ai mai pessamen. e dol e dolor

e fraire.
Emplorant serai chantaire
car nuls gaugz no‧m asegura
pos mos respeigz peiura
qe‧m val mos chantars? Q’ar laire.
Fol termen
vau segiten
per parven
s’als non ai mai pessamen
e dol e dolor e fraire.
 
  IV
De sastrucs nasc de ma maire p(er) qe totz mals maieira ben es

fols qui mal mazura peigz cum posc auer perchaire neus qim pen

aut al ven anz presen qe tenrai p(er) ben uolen cels qels oill mi

uolra traire.
Desatrucs nasc de ma maire
per qe totz mals maieira
ben es fols qui mal m’azura!
Peigz cum posc aver perchaire
ne‧us qi‧m pen
aut al ven
anz presen
qe tenrai per benvolen
cels qe‧ls oill mi volra traire.
 
  V
Do(m)na dousa de bon aire nom getet tam a nom cura neusqe tot

aias draitura qab mercel dors nous esclaire qeu natent chausime(n)

sins es gensi no far es peneden issi fors de mon repaire.

 
Domna dousa de bon aire
no‧m getet tam a no‧m cura
ne‧us qe tot aias draitura
q’ab merce‧l dors no‧us esclaire
q’eu n’atent
chausimen
sins es gen
si no far es peneden
issi fors de mon repaire.
 
  VI
Qe p(er) larma de mon paire. sil vostre durs cors satura. nom

tenca murs ni clausura. qen non esca de mon aire. Mantenen.

ues talsen. don fort len me veiran. mais mei paren. mas

uos no mo prasatz gaire.
Qe, per l’arma de mon paire,
si‧l vostre durs cors s’atura,
no‧m tenca murs ni clausura
q’en non esca de mon aire
mantenen
ves tal sen
don fort len
me veiran mais mei paren
mas vos no‧m o prasatz gaire.
 
  VII
Domna dieus qens es imuiaire. p(er)donet gran forfaitura. a cel

sodiz. Sesciputra. qezera traitres e laire eissamen. es crezen. sil

non men. qi non p(er)dona corren. ia dieus non lier p(er)donaire.

 
Domna, Dieus qens es imuiaire
perdonet gran forfaitura
a cel (so diz sesciputra)
qez era traitres e laire
eissamen
es crezen
si‧l non men
qi non perdona corren
ia Dieus non li er perdonaire.
 
  VIII
P(er) uos am donab cor uaire. las autras tan col mons dura.

car son e uostra figura qe p(er) als no son amaire. neus la gen.

pauc ualen. mal uolen. ?namcel qeus uezon souen. mas no

lor nauz far ueiaire.
Per vos am, don ab cor vaire
las autras tan co‧l mons dura,
c’ar son e vostra figura;
qe per als no so‧m amaire
ne‧us la gen
pauc valen,
mal volen,
nam cel qe‧us vezon soven!
Mas no lor nauz far veiaire.
 
  IX
Donna pren ab couen auinen. si mais paz comandamen. ia no

p(er) neus ueiare.
Donna, pren
ab coven
avinen
si mais paz comandamen
ia no per neus veiare
 
  X
E sius men. en couen. qeus prezen. ogan si eu malamen en

tuisse guatz ab uaraire.
E si‧us men
en coven
qe‧us prezen
ogan si eu malamen
entuissegautz ab varaire! 
 
  • letto 471 volte

Ar no sui ges mals et astrucs

BdT 389,14

Mss.: A 37, C 196, Da 182, I 145, K131, N² 15, R 7, a¹ 206 = Raimbaut d'Aurenga; N 250 = anonimo.

Metrica: a8 b8 b8 b8 b8 b8 (Frank 657:1). Vers di 7 coblas singulars di 6 versi, seguite da una tornada di 2.

Edizioni: Pattison 1952, p. 187.

  • letto 1422 volte

Edizioni

  • letto 842 volte

Pattison

I.
Ar non sui jes mals et astrucs,   
anz sui ben malastrucs de dreg;   
e puois malastres m’a eleg        
farai vers malastruc e freg.      
Si trop un malastruc adreg        
que·l malastruc cap mi pesseg!    

II.
Que per totz temps sui malastrucs 
per un gran malastre qe·m ve;     
e qui per malastruc no·m te       
Dieu prec de malastre l’estre     
que mil malastruc foran ple       
del malastre q’ieu ai en me.      

III.
Dompna, per vos sui malastrucs    
car per malastre·m voletz mal;    
e fis ben malastruc jornal,       
c’anc nuills malastrucs no·l fetz tal!
Malastruc tro manatz engal            
per que d’est malastruc no·us cal.    

IV.
Er aujatz cum sui malastrucs:         
qand cuich de malastre mover          
eu sui plus malastrucs en ver!        
C’ab malastre·m laissiei cazer,       
e pois vinc malastre querer,          
don aurei malastruc esper.            

V.
E pus aysi soy malastrucs             
mos pels malastrucx mi tolray         
— aytan del malastre perdray —        
e si·l malastre no s’en vay           
malastrucx sia qui mi play            
car tan de malastre m’eschay.         

VI.
S’ieu atrobes dos malastrucs          
q’anesson malastrugamen               
a me mais malastre queren,            
adoncs for’ ieu malastrucs·gen;       
mas non trob malastruc valen          
c’a me de malastre·s prezen.          

VII.
Et eu sui aitant malastrucs           
qe de malastre port la flor           
et ai ben malastrug honor.            
Levet, malastruc de seignor,          
tu chantes malastre ab plor           
d’aquest malastruc amador!            

VIII.
Tu iest malastrucs de seignor         
et ieu soi malastrucs d’amor.         
 

  • letto 594 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 756 volte

CANZONIERE A

  • letto 444 volte

Edizione diplomatica

⸿Raemabautz daurenga.
Ar non sui ies mals (et) astrucs. anz
sui ben malastrucs p(er) dieig. Epuois
malastres ma eleig. farai uers malastr
uc adreig. q(ue) malastrugamen pesseig.
 
Que p(er) totz temps sui malastrucs. p(er)un
gran malastre qem ue. Equi p(er) malastr
uc nom te. dieu prec demalastrc  lestre.
que mil malastruc serion ple. del mal
astre qieu ai en me.
 
Dompna p(er)uos sui malastrucs. que p(er)
malastrem uoletz mal. Efich ben ma
lastruc iornal. Canc nuills malastr
ucs nol fetz tal. Malastruc trop man
atz engal. p(er) q(ue) del malastre nom cal.
 
Er auiatz cum sui malastrucs. quand
cuich mon malastre mouer. Eu sui
plus malastrucs enuer. Cab malastre(n)
laissiei cazer. Eplus un malastruc q(ue)rer.
don aurei malastruc esper.
 
Sieu atrobes dos malastrucs. qanesson
malastre qeren. ancram malastruga
men. Cadoncs forieu malastrucs gen.
Mas non trob malastruc ualen. q ab
Me demalastreis presen.
 
Eu sui aitant fort malastrucs. que de
Malastre port laflor. Et ai demalastre
lonor. Leuet malastruc deseignor. Eu(m)
chantes malastre ab plor. daq(ue)st ma
lastruc amador.
 
Tu iest malastrucs deseignor. Et ieu soi
malastrucs damor.
 
  • letto 240 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

⸿Raemabautz daurenga. Raembautz d’Aurenga
  I
Ar non sui ies mals (et) astrucs. anz
sui ben malastrucs p(er) dieig. Epuois
malastres ma eleig. farai uers malastr
uc adreig. q(ue) malastrugamen pesseig.
 
Ar non sui ies mal et astrucs,
anz sui ben malastrucs per dieig
e puois malastres m’a eleig,
farai vers malastruc adreig
qe malastrugamen pesseig! 
 
  II
Que p(er) totz temps sui malastrucs. p(er)un
gran malastre qem ue. Equi p(er) malastr
uc nom te. dieu prec demalastrc  lestre.
que mil malastruc serion ple. del mal
astre qieu ai en me.
Que per totz temps sui malastruc
per un gran malestre qe‧m ve;
e qui per malastruc no‧m te
dieu prec de malastrc lestre,
que mi malastruc serion ple
del malastre q’ieu ai en me.
 
  III
Dompna p(er)uos sui malastrucs. que p(er)
malastrem uoletz mal. Efich ben ma
lastruc iornal. Canc nuills malastr
ucs nol fetz tal. Malastruc trop man
atz engal. p(er) q(ue) del malastre nom cal.
 
Dompna, per vos sui malastrucs
que per malastrem voletz mal;
e fich ben malastruc iornal
c’anc nuills malastrucs nol fetz tal!
Malastruc trop manatz engal
per que del malastre no‧m cal.
 
  IV
Er auiatz cum sui malastrucs. quand
cuich mon malastre mouer. Eu sui
plus malastrucs enuer. Cab malastre(n)
laissiei cazer. Eplus un malastruc q(ue)rer.
don aurei malastruc esper. 
 
Er auiatz cum sui malastrucs
quand cuich mon malastre mover
eu sui plus malastrucs en ver!
C’ab malastren laissiei cazer,
e plus malastruc querer,
don avrei malastruc esper.
 
  V
Sieu atrobes dos malastrucs. qanesson
malastre qeren. ancram malastruga
men. Cadoncs forieu malastrucs gen.
Mas non trob malastruc ualen. q ab
Me demalastreis presen. 
S’ieu  a trobes dos malastrucs
q’anesson malastre qeren
ancram malastrugamen,
c’adoncs for ieu malastrucs gen;
mas non trob malastruc valen
q’ab me demalastreis presen.
 
  VI
Eu sui aitant fort malastrucs. que de
Malastre port laflor. Et ai demalastre
lonor. Leuet malastruc deseignor. Eu(m)
chantes malastre ab plor. daq(ue)st ma
lastruc amador.
 
Eu sui aitant fort malastruc
que de malastre port la flor
et ai de malastre l’onor.
Levet malastruc de seignor,
eum chantes malastre ab plor
da quest malastruc amador.
 
  VII
Tu iest malastrucs deseignor. Et ieu soi
malastrucs damor.
 
Tu iest malastrucs de seignor
et ieu soi malastrucs d’amor. 
  • letto 227 volte

CANZONIERE C

  • letto 491 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [105]
 

  • letto 421 volte

CANZONIERE R

  • letto 524 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [98]
 

  • letto 454 volte

Edizione diplomatica

 
        A
ras no suy ies malastrucx. ans suy be malastrucx      .Raymbaut daure(n)ca
        adreg. e pus malastre ma eleg. faray uers malastruc e freg.
        pus no(n) trop malastruc e(n)dreg. q(ue) mo malastre ap(er)sech. Car
        tostems soy ieu malastrucx. e qi p(er) malastruc nom te. dieu
        de gra(n) malastre lestre. car ta(n)t ay de gran mal astre. M. malastrucx e(n) foran
        ple. del mal astre qieu ay ab me. 
 
                                                                            Ar auiatz cosuy malastrucx. on
        mens cug de malastrau(er). me(n) genh ey met tot mo(n) poder. q(ue)l malastre
        layse cazer. pueis Uiu de mal astre q(ue)rer. doncx be(n) ay malastruc esper
        Domna o(n) pus soy malastrucx. fas ieu pus malastruc iornal. car mos
        malastres so(n) aytal. p(er) q(ue) dest malastruc nous cal. doncx mos mals astres
        res noual. malastruc so e no(n) puesc al.
 
                                                                                        E pus aysi soy malastrucx. mos
        pels malastrucx mi tolray. ayta(n) del mal astre p(er)dray. e sil malastre no
        se(n) Uai. malastrucx sia qi mi play. car ta(n) de malastre meschay. Sieu
        trobes autre malastrucx. q(ue) anes malastrugamens. a mi may malas –
        tre q(ue)re(n). adoncx forieu malastrucx ge(n). mas no(n) trop malastruc Uale(n) ca(n)mi
        del mal astres preze(n).
 
                                                Car yeu soy lo pus. malastrucx. q(ue) dels mals astres
        port la flor (et) ay be malastrugonor. leuat malastre de senhor. tu cha(n)ta
        malastre ab plor. da q(ue)st malastruc aymador. Plor malastruc es de
        senhor. (et) tu cha(n) malastruc damor.
 
  • letto 536 volte

CANZONIERE a¹

  • letto 378 volte

Edizione diplomatica

reambautz daurenge.  
E
u no sui ies mals e affrancs anz son mal astrucs adreitz. e
pos mal astruc ma eleitz. farai uers malastruc e freitz. qu
nom trop malastruc acreitz. qil malastruc cap empezeitz.
 
Car p(er) tostemps sui malustrucs p(er) un grant mal astre. qem
ve e qi p(er) malastruc nom te dieu p(re)c de mal astre lestre. qe
mil malastruc foran ple. de mal astre. qieu ai en me.
 
Donna p(er) uos soi malastrucs. qar p(er) mala astrem uoletz mal esis be(n)
malastruc iornal. canc nuls malastruc nol fes tal malastrucs
truepi maues egal. p(er) qe de mal astre non cal.
 
Ar auias con sui malastrucs cant ui del mal astre mouer. eu sui
plus malastrucs en uer. qem malastrem laisse chazer. e pois uinc
mal astre. qerer doncs autre malasruc esper.
 
Sieu ia trobes dos malastrucs. cancs se mals astres qeren. anera
malastrugamen. cadoncs for eu malastrucs gen. mas non truep
malastrucs ualen. came de mal astres prezen.
 
Sieu soi aitan malastrucs. qe de mal astre port la flor. e ai                                                      
ben. malastruc honor. leui malastrucs de segnior. ni chantes mal
astre. ab plor. da qest malastruc amador.
 
Cuns es malastrucs de segnor. ez ieu son malastrucs damor.
 
  • letto 328 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

reambautz daurenge.   Raembautz d’Aurenge
  I
Eu no sui ies mals e affrancs anz son mal astrucs adreitz. e

pos mal astruc ma eleitz. farai uers malastruc e freitz. qu

nom trop malastruc acreitz. qil malastruc cap empezeitz.
Eu no sui ies mals e affrancs,
anz son malastrucs a dreitz
e pos malastruc m’a eleitz
farai vers malastruc e freitz
qu no‧m trop malastruc acreitz
qi‧l malastruc cap e‧m pezeitz.
 
  II
Car p(er) tostemps sui malustrucs p(er) un grant mal astre. qem

ve e qi p(er) malastruc nom te dieu p(re)c de mal astre lestre. qe

mil malastruc foran ple. de mal astre. qieu ai en me.
Car per tos temps sui malastrucs
per un grant malastre qe‧m ve;
e qi per malastruc no‧m te
Dieu prec de malastre l’estre
qe mil malastruc foran ple
de malastre q’ieu ai en me.
 
  III
Donna p(er) uos soi malastrucs. qar p(er) mala astrem uoletz mal esis be(n)

malastruc iornal. canc nuls malastruc nol fes tal malastrucs

truepi maues egal. p(er) qe de mal astre non cal.
Donna, per vos soi malastrucs
qar per malastre‧m voletz mal
e sis ben malastruc iornal,
c’anc nuls malastruc no‧l fes tal!
Malastrucs truepi maues egal
per qe de malastre non cal.
 
  IV
Ar auias con sui malastrucs cant ui del mal astre mouer. eu sui

plus malastrucs en uer. qem malastrem laisse chazer. e pois uinc

mal astre. qerer doncs autre malasruc esper.
 
Ar auias con sui malastrucs:
cant vi del malastre mover
eu sui plus malastrucs en ver!
qe‧m malastre‧m laisse chazer
e pois vinc malastre qerer,
doncs autre malastruc esper.
 
  V
Sieu ia trobes dos malastrucs. cancs se mals astres qeren. anera

malastrugamen. cadoncs for eu malastrucs gen. mas non truep

malastrucs ualen. came de mal astres prezen.
S’ieu ia trobes dos malastrucs
c’ancs se malsastres
qeren anera malastrugamen
c’adoncs for eu malastrucs gen;
mas non truep malastrucs valen
c’a me de malastre‧s prezen.
 
  VI
Sieu soi aitan malastrucs. qe de mal astre port la flor. e ai                                                      

ben. malastruc honor. leui malastrucs de segnior. ni chantes mal

astre. ab plor. da qest malastruc amador.

 
S’ieu soi aitan malastrucs
qe de malastre port la flor
e ai ben malastruc honor,
levi, malastrucs de segnior,
ni chantes malastre ab plor
d’aqest malastruc amador!
  VII
Cuns es malastrucs de segnor. ez ieu son malastrucs damor. C’uns es malastrucs de segnor
ez ieu son malastrucs d’amor.
  • letto 452 volte

Ar quan s'emblo·l foill del fraisse

BdT 389,15

Mss.: C 199, N² 17, R 7 = Raimbaut d'Aurenga; N 251 = anonimo.

Metrica: a7' b8 c7' d7' e8 f7' e8 e8 (Frank 869:2). Vers di 7 coblas unissonans di 8 versi, seguite da una tornada di 3.

Edizioni: Pattison 1952, p. 110; Milone 2004, p. 77. 

Vai al Rialto [106].

  • letto 1326 volte

Edizioni

  • letto 891 volte

Pattison

I.
Er quant s’embla·l foill del fraisse    
e·l ram s’entressecon pel som           
(que per la rusca no·i poja             
la dolz’umors de la saba)               
e·ill aucel son de cisclar mut          
pel freit que par que·ls destrenga —    
mas ges per aitant no·m remut           
que·l cor no·m traia fait de drut.      

II.
Qu’eu reverdisc et engraisse            
quan tot’altr’alegresa rom;             
e si tot mos gauz s’enoja               
a tal c’a prezen non gaba,              
ges per tant non es remanzut            
qu’ab lei de cui teing Aurenga          
no·m aian tan mei prec valgut           
qu’ab si m’a baizan retengut.           

III.
Per qu’eu lau qu’us quecs s’en laisse,  
pos malgrat lor n’ai mai del nom;       
qu’er ges neus ni vens ni ploja —       
si sa grans merces m’acaba              
mon car desir qu’ai tan volgut —        
no·m pot tolre, ni lauzenga,            
l’amor que·i mes ab gran vertut         
Deus, quant m’ac asi elegut.            

IV.
Ha domna! si ja·m biaisse               
ves vos, ni pren vouta ni tom           
adoncs si’ eu pres en boja!             
Si ja tan mos cors mescaba,             
qu’al meu tort me virez l’escut!        
E cofonda Deus la lenga                 
que diz a frau ni a saubut              
re per qu’amdui siam perdut!            

V.
Qu’eu non voill que de nos baisse       
l’Amors, que ges del dart del plom      
no·ns feri (ans sai que voja            
de nos tot mal et arraba):              
qu’anc no tant — deu esser crezut —     
doas res — qui que s’en fenga —         
no·s ameron — si Deus m’ajut —          
cum nos fam e farem canut.              

VI.
Ai, dona! quar tan m’abaisse            
que no·us vey lay on essems fom,        
no creyatz que mot no·m coja;           
mas per dig d’una sillaba               
er mantenen reconogut                   
tot so qu’az Amor covenga:              
per qu’ieu del ben qu’en agr’ agut      
sai e crey qu’ieu n’ai molt perdut.     

VII.
E ja trobaire no s’eslaisse:            
qu’anc pos Adams manget del pom         
no valc — si tot quex s’enbroja —       
lo seus trobars una raba                
ves lo meu que m’a erebut;              
ni taing q’us tan aut s’en prenga, —    
qu’eu ai trobat e cossegut              
lo miels d’amor tant l’ai quesut.       

VIII.
E, qui m’en desmen, tost prenga         
lo bran e la lans’ e l’escut,           
q’eu l’en rendrai mort e vencut.        
 

  • letto 617 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 662 volte

CANZONIERE C

  • letto 513 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [107]
 

  • letto 433 volte

CANZONIERE R

  • letto 531 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [108]
 

  • letto 483 volte

Edizione diplomatica

 
            Er cant se part fuelh defray      Raymbaut daure(n)ca.
            se. el sim se(n)tressenha pel som q(ue) p(er) la rusca noy pueia.
            la dossa humor de la saba. els ayzels so(n) del sisclar mut
            pel freyt q(ue) par q(ue)ls destre(n)ga. mays ges p(er) ayso nom re –
            mut. q(ue)l cor nom traya fatz de drutz. Ans reuerdis (et) e(n)grayse. ca(n)
            tot autral egretay som. (et) si totz mos gaug se(n) ueya. a tal ca p(re)ze(n)
            nom guaba. ges p(er) ta(n) nos remasur. cap leys de cuy tenc aure(n)ca. no(n)
            maiam si ta(n) precs ualgut. cab si ma baizan rete(n)gut.
 
 
                                                                                                      P
er qieu
            lau cus q(ue)cx sen layse. pus lur malgrat nay mays del nom. car
            ni Uens ni gels ni plueia q(ue)sa grans m(er)ces Acaba. mo(n) car Uoler
            cay taut uolgut. nom pot tolre ni lauze(n)ga lamors que(n) nays de
            gra(n) Uertut. des caysi macsi elegut. A domna si gambiayse
            Uas Uos ni prenc Uouta ni tom. adoncx sia yeu pres e(n) bueya.
            si ga ta(n) mos cors. mescaba. cal meu tort me(n) Uires lescut. e cofu(n) –
            da dieus la lenga. q(ue) dis a frau ni a saubut. so p(er) cam duy siam
            Uencut. 
 
 
                    M
ays no uuelh q(ue) nos deslayse. camors ni ges del dart
            del plom. nos nafret ans say q(ue)l ueya. de nos tot mal el naraba.
            canc tant e deg nesser crezutz. doas res qi q(ue) sen fenga. nos ame –
            ro(n) si dieu maiut. com nos (et) fare(m) canut. Adomna carta(n) me
                                                          fay
 
 
          bayse. q(ue) nous Uey lay o(n) essems fom. no(n) creza(n) com mot sen cu –
          eya. mas pel dig duna sillaba. er ma(n)tene(n) reconogut. tot so caba –
          mors coue(n)ga. p(er) qieu del be q(ue) nagrauut say e cre q(ue) nay mot per –
          dut. Eia trobador nos layse. canc pueys nadam ma(n)iet del
          pom. no Ualc du(n) qi q(ue)senbrueia. lo sieus trobars Una raba. con –
          tral meu q(ue)l ma ereubut. ni cre cus tan aut se(n) pre(n)ga. qieu ay
          trobat e cossegut. lo miels damors ta(n) lay segut. Eqi me(n) des –
          me(n) tost pre(n)ga lausbert e lancel escut. quial ne faray estarue(n)cut.
 
 
  • letto 733 volte

Ara.m platz Giraut de Borneilh

BdT 389,10a

Mss.: Da 183, E 221, N² 18, R 24.

Metrica: a8 b8 b8 c4 c4 d8 d8 (Frank 705:9). Tenso di 8 coblas unissonans di 7 versi, seguite da 2 tornadas di 2.

Edizioni: Appel 1895, p. 126; Kolsen 1910-35, p. 374; Pattison 1952, p. 173; Sharman 1989, p. 394; Milone 1998, p. 67; Harvey - Paterson 2010, vol. III, p. 1062.

  • letto 2112 volte

Collazione

Collazione
 
 
1.
Da       Ara     ⸱m     platz        Giraut       de       Borneill
N2       Ara     ⸱m     plaz         Giraut       de       Borneil
E        Era     ⸱m     platz        Guiraut      de       Borneill
R        Ara     ⸱m     plaz         Guiraut      de       Bornelh
 
2.
 
Da     que     sapcha           per      c’         annas   blasman
N2     que     sapcha           per      c’         annas   blasman
E      que     sapcha           per      c’         anatz   blasman
R      que     sapcha           per      c’         anas    blasman
 
3.
 
Da    trobar     clus     ni        per      cal       semblan      
N2    trobar     clus     ni        per      cal       semblan      
E     trobar     clus     ni        per      cal       semblan
R     trobar     clus     ni        per      cal       semblan
 
4.
         
Da      Aiso   ⸱m       digaz
N2      Aiso   ⸱m       digaz
E       Aiso   ⸱m       diguaz
R       Ayso   ⸱m       diaz
 
5.
 
Da      si         tan      prezatz        
N2      -
E       si         tan      prezatz
R       si         tan      prezaratz       (+1)
 
6.
 
Da      so        que     es        a      toz             comunal      
N2      so        que     es        a      totz            comunal
E       so        que     vas              totz     es     cominal
R       so        c’a     nos              totz     es     cominal
 
7.
 
Da      car      adonc      tu       seran         egual
N2      car      adoncs     tut      seran         egual
E       car      adonz      tug      seraun        cominal         (+1)
R       car      adoncx     tug      foran         egal
 
 
8.
 
Da      Seingn’    en    Lignaura     no       ⸱m     correill
N2      Seingn’    em    Lingnaura    no       ⸱m     coreil
E       Senher           Linhaure     no             coreill
R       Senher           Linaure      no       ⸱nz    querelh
 
9.
 
Da      si    qecs    s’         i        trob’a son     talan
N2      si    qes     s’         i        trob’a son     talan
E       si    quex    se                  trob’a son     talan
R       si    quecx   s’         i        trob’a sson    talan
 
10.
 
Da      mas     eu       son                     iuiaire       d’aitan
N2      mas     eu       son                     iutiaire      d’aitan
E       mas     me       eis       vueill        iutgar        d’aitan
R       mas     mi       eys       vuelh         iutiar        d’aitan
 
11.
 
Da      qu’es              mais               amatz
N2      qu’es              mais               amatz
E       qu’es              mais               amatz
R       qu’es              mais               amatz
 
12.
 
Da      e                plus                prezatz
N2      e                plus                prezatz
E       chans             e                  prezatz
R       chans             e                  prezatz
 
13.
 
Da      qui⸱l       fa     levet      e    venarsal
N2      qui⸱l       fa     llevet     e    venarsal
E       qui⸱l       fai    levet      e    venansal
R       qui⸱l       fai    levet      el   vernassalh
 
14.
 
Da      e   vos      no m’o    tornes    a         mal
N2      e   vos      no m’o    tornes    a         mal
E       e   vos      no m’o    tornetz   en        mal
R       e   vos      no m’o    tenetz    a         mal
 
15.    
 
Da      Giraut      non           voill  qu’   en   tal   trepeil
N2      Giraut      no       ⸱m   voill   qu’   em   tal   trepeil
E       Guiraut     no       ⸱m   vueill  qu’   en   tal   trepeill
R       Guiraut     no            vuelh   qu’   en   tal   trebalh
 
16.
 
Da        torn     mos    trobars    que       ia    ogan
N2        torn     mos    trobars    qe        ia    ogan
E       torn      mos    trobars    que       hom    am   tan
R       torn      mos    trobars    que       hom    am   tan
 
17.
 
Da      lo     lauzo⸱l       bon     e⸱l pauc     e⸱l      gran
N2      lo     lauzo⸱l       bon     e⸱l pauc     e⸱l      gran
E       l’avol      co⸱l     bo      e⸱l pauc     co⸱l     gran
R       l’avol      co⸱l     bo      e⸱l pauc     co⸱l     gran
 
18.
 
Da      Ia        per      los       faz
N2      Ia        per      los       fatz
E       Ia        per      los       fatz
R       Ia        per      los       fatz
 
19.
 
Da      non       er     lauzatz
N2      non       et     lauçatz
E       non       er     lauzatz
R       non       er     lauzatz
 
20.
 
Da      car      non     conoisson      ni        lor       can
N2      car      non     conoisson      ni        lor       cal      
E       quar     non     conoison       ni        lur       cal
R       car      non     conoyson       ni        lur       cal
 
 
 
21.
 
Da     so        que     plus    cars     es        ni        mais   val
N2     so        que     plus    cars     es        ni        mais   val
E      so        que     plus    quar     es        ni        mais   val
R      so        que     pus     car      es        ni        may    val
 
22.
 
Da        Lingnaura     si                per      aiso     veil
N2       Lingnaura     si                per      aiso     veil
E        Linhaure      s’       ieu      per      aiso     veill
R        Linaure       si                per      ayso     velh
 
23.
 
Da      ni        mon      soiorn     torn    en        affan
N2       ni        mon      soiorn     torn    en        afan
E       ni        mon      seiorn     torn    en        afan
R       ni        mon      soiorn     torn    en        afan
 
24.
         
Da       sembla       que⸱m     dopte      del      mazan
N2      sembla       qe⸱m      dopte      del      mazan
E       sembla       que⸱m     dopte      de       mazan
R         sembla     que⸱m     dopte      de       masan
 
25.
 
Da      A          que                 trobatz          
N2      A          que                 tobatz
E       A          que                 trobatz
R       A          que                 trobatz
 
26.
 
Da       si     non         vos      platz
N2       si     non         vos      platz
E        si     no          ⸱us      platz               (-1)
R        si     no          vos      platz
 
27.
 
Da       c’ades          o    sapchon    tal       e          cal
N2       c’ades          o    sapchon    tal       e          cal
E        c’ades         ho    sapchon    tal       e          cal
R        c’ades          o    sapchon    tal       e          cal
 
28.
 
Da      Qe     chanz      non      port’   altre          cabtal
N2      Que    canz       non      port’   autre          cabtal
E       Que    chans      no       port’   autre          captal
R       Que    chans      non      port’   autre          cabal
 
29.
 
Da      Giraut       sol       que      miels              appareil
N2      Giraut       sol       que      miels              apareill
E       Guiraut      sol       que      meils              apareill
R       Guiraut      sol       que⸱l    miels              aparelh
 
30.
         
Da      e     dic’    ades      e    ⸱l        trac’    enan
N2      e     dic’    ades      e    ⸱l        trac’    enan
E       e     digu’   ades      e             tragu’    enan
R       e     dig’    ades      e             tragu’    enan
 
31.
 
Da      mi       non     cal       si         tot      non     s’espan
N2      mi       non     cal       si         tot      non     s’espan
E       me       no      cal       si         tan      no      s’espan
R       mi       non     cal       si         tan      no      s’espan
 
32.
 
Da      C’        anc                 granz             viutaz
N2      C’        anc                 granz             viutatz
E       C’        anc                 grans             viutatz
R       Car                           gran              vieutatz
 
33.
 
Da      non               fon                 diutaz
N2      non               fon                 deutatz
E       no                fo                  denhtatz
R       no                son                 dieutatz
 
34.
 
Da      per      so       prez’   om    mais    aur     que     sal
N2      per      so       prez’   om    mais    aur     que     sal
E       per      so       prez’   om    mais    aver    que     sal (+1)
R       e        mays prez’   om                aver    que     sal
 
35.
 
Da      e     de    tot   cant     es          atretal
N2      e     de    tot   chant    es          atretal
E       e     de          chantar  es   tot    autretal          (+1)
R       e     de          chant    es   tot    atretal
 
36.
 
Da      Lingnaura     fort     de bon      conseill
N2      Lingnaura     fort     de bon      conseill
E       Linhaure      fort     de bon      conseill
R       Linaure       fort     de bon      cosselh
 
37.
 
Da      e         fis       aman             contrarian
N2      e         fis       aman             contrarian
E       es        fis       amans            contrarian
R       es        fis       aman             contrarian
 
38.
 
Da      e per   o   si     n’ai          mais   d’affan
N2      e per   so  si     n’ai          mais   d’afan
E       e per   o   si  ⸱m       val     mais   d’enfan
R       e per   o   si  ⸱m       val     may    d’afan
 
39.
 
Da       Mos    sos      levatz
N2       Mos    sos      levatz
E        Mos    sos      levatz
R        Me      son      levatz
 
40.
 
Da       c’us     enraumatz
N2       c’us     enraumatz
E        c’uns    enraumatz
R        c’us     enraumatz
 
41.
 
Da      lo⸱m   deissazec    e⸱l                 diga    mal
N2      lo⸱m   deissaçec    e⸱l                 diga    mal
E       lonh  de sa gen     ni        ⸱m       digua    mal
R       luenh de sa gen     ni        ⸱n        diga    mal
 
42.
 
Da      qe     no⸱l     deig    ad home    sesal
N2      que    no⸱l     deing   ad home    sesal
E       a cui  no⸱l     dei     a hom      sesal
R       a cuy  hom    non deya            sensal
 
43.
 
Da       Giraut      per      cel       ni        per      soleil
N2      Giraut      per      cel       ni        per      soleill
E       Guiraut     per      sel       ni        per      soleill
R       Guiraut     per      cel       ni        per      solelh
 
44.
 
Da      ni      per          lardat    que    resplan          (-1)
N2      ni      per          clardat   que    resplan          (-1)
E       ni      per    la    clardat   que    resplan
R       ni      per    la    clardat   qu’ er resplan
 
45.
 
Da     non     sai      de    que   ⸱ns   anan    parlan
N2     non     sai      de    ques        anam     parlan
E      non     sai      de    que   ⸱ns   anem    parlan
R      non     say      de    que   ⸱us   anem    parlan
 
 
46.
 
Da      ni     don     fui       natz
N2      ni     don     fui       natz
E       ni     don     fui       natz
R       ni     don     fui       natz
 
47.
 
Da      si     soi     parla   torbatz            (+2)
N2     si     soi             torbatz
E      si     fui             trobatz
R      si     soy             trobatz
 
48.
 
Da      tan    pes     d’un   fin       ioi       natural
N2      tan    pes     d’un   fin       ioi       natural
E       tan    prec    d’un   fin       ioi       natural
R       tan    pres    d’un   fin       ioi       natural
 
49.
 
Da      can      d’als       cossir no       m’es    coral
N2      can      d’als       consir no       m’es    coral
E       can      d’als       consir no       m’es    coral
R       can      d’als       cossir no       m’es    coral
 
50.
 
Da      Lingnaura     si⸱m        gira⸱l vermeil
N2      Lingnaura     si⸱m        gira⸱l  vermeil
E       Linhaure      si⸱m        vira⸱l vermeill
R       Linaure       si⸱m        vira⸱l vermelh
 
51.
 
Da      de       l’escut      cella    cui      reblan
N2      de       l’escut      cela     cui      reblan
E       de       l’escut      cela     cui      reblan
R       de       l’escut      sela     que     reblan
 
52.
 
Da      qu’      eu    voill   dir    a    Deu    mi    coman
N2      qe       eu            dic    a    Deu    mi    coman    (-1)
E       que            vueill  dir    a    Deu    me    coman
R       que            vuelh   dir    a    Dieu   me    coman
 
 
 
53.
 
Da      cals                 fols                 pensatz
N2      cals                 fols                 pensatz
E       cals                 fols                 pensatz
R       tan                  fol                  pensatz
 
54.
 
Da        outracuidatz
N2        outracuidatz
E         outracuidatz
R         outracuydatz
 
55.
 
Da      M’    a     mes      doptanza   deslia
N2      M’    a     mes      doptança   deslial
E       Me    trais          doptansa   del leial
R       M’    estra          doptansa   deslial
 
56.
 
Da       No    ⸱m    soven    con     me       fes       contal
N2       No    ⸱m    soven    con     me       fes       comtal
E        No    ⸱m    sove     com     mi       fes       comtal
R        No    ⸱nz   sove     com     mi       fes       comtal
 
57.
 
Da      Giraut           greu    m’es    per      San     Marsal
N2      Giraut           greu    m’es    per      San     Marsal
E       Guiraut          greu    m’es    per      Saint   Marsal
R       Guiraut          greu    m’es    per      Saint   Marsal
 
58.
 
Da      car     vos      n’        anas    de sai             Nadal
N2      car     vos      v’        anas    de sai             Nadal
E       quar    vos      n’        anas    de sai             Nadal
R       quar    vos      n’        anas    de sai             Nadal
 
59.
 
Da      Lingnatura    que     ves      cort     rial
N2      Lingnaura     que     ves      cort     rial
E       Linhaure      que     vas      cort     reial
R       Linhaure      que     vas      cort     reial
 
 
60.
 
Da       m’       en        vauc   ades    ric      e cabal
N2       m’       ent       vauc   ades    ric      e cabal
E        m’       en        vauc   ades    rich’    e cabal
R        m’       en        vauc   ades    rich’    e cabal


 

A cura di Samantha Molinaro

  • letto 771 volte

Commento

A cura di Samantha Molinaro
 
1. La lirica in oggetto mette in scena una controversia poetica relativa alla maniera del trobar, nella quale Raimbaut d’Aurenga prende partito per lo stile clus e Giraut de Bornelh per lo stile leu.
L’argomentazione di Raimbaut si fonda sulla differenza qualitativa che sussiste fra i due stili: il trobar leu, con la sua pretesa di giungere intelliggibile ai più, rende uguali tutte le composizioni (e come può apprezzarsi ciò che è comunal?); il trobar clus, per parte sua, è un modo di comporre di maggior valore poiché plus car (v. 21), dunque più prezioso.[1] Si noti subito che l’aurengate non dà una precisa descrizione tecnica del suo poetare, e l’intero dibattito non è portato avanti mediante un solido sostegno argomentativo: il tono, anzi, è aggressivo e incalzante, sicché le sue caratteristiche emergono per contrasto dall’analisi degli attacchi rivolti a Giraut.
Questi, che nella pièce difende lo stile piano e disteso, non ne fu tuttavia un reale fautore. Il celebratissimo maestre dels trobadors[2], pur sostenendo in più occasioni il primato della poesia facile e leggera, nella prassi fu un poeta complesso e in certa misura lambiccato, vicino alle scelte artistico-stilistiche del signore d’Aurenga più di quanto lo svolgimento argomentativo della tenso non faccia supporre. La stessa definizione di “maestro” contenuta all’interno della vida provenzale, assieme alla menzione di un’alternanza stagionale tra insegnamento e tournées per le varie corti signorili, ha fatto supporre che egli svolgesse il ruolo di maestro del trobar e financo di retorica, ipotesi suffragata dall’eccellente qualità formale dei suoi stessi componimenti.[3]
Difatti Giraut, poeta quasi esclusivamente amoroso, mostra una costante tendenza all’artificio retorico e linguistico nonché – da un punto di vista prettamente contenutistico – al moralismo e al cerebralismo. Il poeta stesso, consapevole del ruolo che ricopre e delle sue capacità compositive, illustra il suo tortuoso percorso nella selva degli stili in A penas sai comenssar (PC 242, 11), curioso vers per metà occupato da considerazioni di poetica, dove egli esprime apertamente la necessità di aderire allo stile piano per ampliare il suo uditorio: A penas sai comenssar | un vers que vuoill far leugier, | e si n’ai pensat des hier | qe⸱l fezes de tal razo | que l’entenda tota gens | e que⸱l fassa leu chantar; | q’ieu⸱l fauc per plan deportar (ed. Sharman 1989, p. 196): «Difficilmente so come cominciare un vers che voglio comporre leggero, e così da ieri sto pensando di farlo su un tema tale che chiunque lo possa comprendere e facilmente cantare, giacché lo compongo per dar piacere». Tuttavia, seguita Giraut, egli non avrebbe alcuna difficoltà a concepire un vers plus cobert, mas non a chans pretz entier | qan tuich no⸱n sunt parsonier (ed. Sharman 1989, p. 196): «una canzone non ha perfetto pregio se non ne sono tutti partecipi». Il trovatore, che dal suo mestiere ottiene un tornaconto monetario, ha tutto l’interesse acché le sue opere si divulghino e siano note – e facilmente cantate – da un pubblico quanto più vasto possibile.
Giraut sperimenta, nell’arco della sua lunga e prolifica carriera (che comprende 76 componimenti di sicura attribuzione), modi di comporre provenienti dalle più disparate scuole trobadoriche: dall’iniziale preziosismo dell’escuoill Linnaura [4] al rifiuto dell’impenetrabilità connaturale al trobar clus, in un travaglio stilistico che lo conduce infine a prediligere un poetare di tipo più cristallino, piano e divulgativo.
Paradossalmente, però, la lirica di Giraut risulta tra le meno trasparenti, densa com’è di simbolismi ed evocazioni costituenti un immaginario non convenzionale e anzi sovente impenetrabile, tendente all’allusività e all’implicito, cui dà forma una sintassi affatto articolata, tanto da far supporre che il suo sia «a ric rather than a clus style, embellished rather than presenting several levels of meaning».[5]
Ed è significativo che Giraut godette, fra i suoi contemporanei, della fama di poeta “difficile”: nel XIII secolo Bernart Amoros, compilatore di un canzoniere oggi perduto ma di cui è copia il manoscritto a, lo assurge a esempio illustrante la complessità della poesia provenzale e Girolamo Terramagnino da Pisa ne ricorda l’alto valore poetico ne La doctina d’acort (vv. 562-564). Ancora, Dante ne fa un poeta di rectituto nel De vulgari eloquentia, elogiandone le qualità metrico-stilistiche (V.E. II, II, 8; II, V, 4; II, VI, 6), per poi sostenere nella Commedia (Purg. XXVI, vv. 115-120) di preferire «a quel de Lemosi» la poesia di Arnaut Daniel. 
Il problema dello stile, che ricorre nel corpus di Giraut come un’autentica ossessione, ci consegna l’immagine di un trovatore quasi dimidiato fra la volontà di guadagnare il favore e l’apprezzamento di un uditorio ampio e la sua naturale ma opposta tendenza verso un’arte che sia per pochi e raffinati eletti. Per citare de Riquer: «Giraut de Bornelh es fundamentalmente un trovador de oficio, un profesional de la poesía que se deba a un público, al que complace con las filigranas del trobar ric o esforzándose en alcanzar la llaneza del trobar leu según los gustos del auditorio ante el que ha de exhibir su canción o según el ambiente en el que aspira a cosechar un éxito».[6]
Al tempo di composizione del dibattito sugli stili, il trobar clus non riceveva già più il pieno consenso del pubblico: esso aveva modificato i suoi obiettivi nel passaggio da una generazione trobadorica all’altra e, seppure largamente impiegato da poeti del calibro di Peire d’Alvernhe[7], esso venne gradualmente svestito del suo fitto tessuto morale originario e reso artificiosamente oscuro dall’accumularsi di lessici personali e significanti per ciascun trovatore, con l’evidente rischio di riuscire completamente inintellegibile ai più.[8]
Possiamo allora comprendere la scelta poetica di un trovatore ensenhatz come Giraut, che equivocamente difende i meriti del trobar clus – ma solo di un certo tipo di trobar clus – nella stessa lirica La flors el vergan (PC 242, 42), dove pure aveva ammesso la positività di una poetica di stampo leu: Mas be cre | que ies chantars se | non val al comenssamen | tant cum puois, qand hom l’enten (vv. 27-30 ed. Sharman 1989, p. 169): «Ma credo fermamente che una canzone non vale tanto all’inizio quanto dopo, quando un uomo la comprende».
Come nota Linda Paterson, Giraut è attento a porre una differenziazione qualitativa fra uno stile denso di significati, che rivela i suoi contenuti gradualmente all’ascoltatore attento, e un altro che invece è oscuro perché non cela, dietro la forma complessa e artificiosa, alcun significato.[9]
Dopo aver fatto luce sulla posizione assunta da Giraut de Bornelh e volgendo nuovamente lo sguardo alla tenzone, è naturale domandarsi a questo punto quale sia, nei fatti, il rapporto che il difensore del trobar clus Raimbaut intrattiene con questo stile.
Questi ne aveva dato un saggio nel poema giovanile Cars, dous e feinz | del bederesc (PC 389, 22), l’unico che a buon diritto possa essere ascritto a tale corrente[10], con le sue funamboliche combinazioni terminologiche, l’estrema rarità delle forme lessicali e la tensione fonica che informa i versi, cui si accompagnano l’ermetismo contenutistico e la messa in forma di un immaginario schiettamente marcabruniani. Difatti la cobla III del componimento intenzionalmente suggerisce la tecnica compositiva del poeta, che interlaccia cars, bruns e tenz motz per plasmare l’eterna lotta fra Joven (rappresenta esso i soudadiers, come in Marcabruno, o designa la categoria dei nobili alla quale il poeta stesso appartiene?) e Malvestatz: in una prospettiva apocalittica che apertamente rimonta a Marcabruno, la malvagità prende piede fino a causare il declino del mondo “civilizzato”.
Raimbaut non esita neppure a tentare la via della chanson leu, distinguendo anche terminologicamente, come Giraut, tra vers e chanso: dei sei componimenti del suo corpus definiti chanso, Pos trobars plans (PC 389, 37), Apres mon vers vueilh sempr’ordre (PC 389, 10), Aissi mou (389, 3), A mon vers dirai chansso (PC 389, 7), Amors, cum er? Que faray? (PC 389, 8) e Ben s’eschai q’en bona cort (PC 389, 20), nessuna è esente da un intento latamente parodico o presenta contenuti o strutture metriche schiettamente pertinenti al trobar leu.[11] Ancora, sottolinea di Girolamo, le sortite rambaldiane nello stile di stampo leggero hanno il più delle volte un intento provocatorio, rappresentando esse un’esplicita concessione alla nuova moda stilistica, in cui il conte proclama di eccellere ugualmente.[12]
La tensione fra una scrittura dai toni rovinosi e un poetare cortese, a tratti frivolo, ma certo gradito ai più è risolta magistralmente da Raimbaut, che si fa campione nella prassi di un modo di trobar schiettamente aristocratico ed elitistico, il trobar car o prim o ric che, attraverso il recupero formale del trobar naturau marcabruniano, si configura come sintesi e al contempo superamento delle due maniere: dello stile lieve esso accoglie la chiarezza e la nettezza dei contenuti, dello stile oscuro la ricchezza formale e metrico-ritmica. Il trobar ric, pur nella sua pluralità di textures e applicazioni che ne fa il poeta-funambolo Raimbaut, rappresenta il tentativo d’inglobare in una sola realtà poetica la duplicità inerente al trobar sin dalle sue origini[13], il suo movimento oscillante e contraddittorio di apertura e chiusura della forma e dei contenuti che è, in ultima analisi, il movimento stesso dell’Amore, soggetto/oggetto primo del canto lirico.
Raimbaut attraversa, nel corso della sua feconda carriera poetica, gli stili più disparati, sempre giocando con i registri linguistici per informare delle liriche uniche, dense di una virtuosità che si esprime soprattutto nel modo di maneggiare i lemmi, le rime e i ritmi. Esattamente in questa “ricchezza” formale dimora una delle caratteristiche precipue del trobar car.
Da un punto di vista strettamente metrico, Raimbaut si mostra un sincero innovatore nell’adoperare un numero considerevole di rime differenti all’interno della medesima cobla (fattore che comporta l’aumento delle rime isolate), servendosi di rime grammaticali (fino ad allora impiegate solamente da Marcabruno), di parole-rima, rime femminili, rime imperfette o similari, rime interne etc.[14]
Uno degli artifici metrici che egli impiega con maggior frequenza, e che rappresenta un’altra delle peculiarità del trobar ric, è l’impiego di rime rare e preziose (rimas caras). Ed è significativo che ben 21 degli schemi metrici del nostro trovatore siano unici, non avendo essi alcuna corrispondenza all’interno del corpus lirico trobadorico.[15] L’attenzione alla forma, preoccupazione costante nello spirito artistico di Raimbaut, occupa nelle sue liriche un posto essenziale: l’universo metrico-retorico che il poeta vi crea tutt’attorno ne è un segno visibile.
Ora, con la lirica trobadorica siamo ben lontani da una poesia, per così dire, “platonicamente ispirata”[16], e Raimbaut stesso è, in prima istanza, un signore feudale che si diletta a comporre vers e cansos i cui funambulismi e azzardi vi rivelano una poetica attiva e cosciente, mirante soprattutto all’immediata fruizione (performativa) da parte dei cavalliers e degli altri nobili astanti. [17] Risulta pertanto comprensibile l’interesse che il signore d’Aurenga mostra per le parole, minimi frammenti ed essenziali dell’opera poetica, che devono essere ben selezionate e intessute sul testo, quasi cesellate anzi, dal poeta che gaiamente le assembla e combina.[18]
Alla luce di queste considerazioni, si fa sempre meno marcato il confine fra gli altercanti nella tenso. Si aggiunga, come giustamente evidenziato da Riquer, che il professionalismo di Giraut rappresenta una marca costante nelle sue liriche, anche in quelle visibilmente più leggere e “umili”. Egli è ottimamente capace di coniugare uno stile sentenzioso, oscuro e tortuoso col più puro lirismo (si pensi alla splendida alba Reis glorios, verais lums e clartatz), maneggiando con egual forza poetica l’una e l’altra maniera di trobar.
Si ha infine l’impressione che Giraut e Raimbaut radicalizzino (entrambi in sede teorica, più che pratica) l’opposizione certo al tempo oggetto di discussione tra clus e leu, per risolverla a vantaggio di ciò che sta più a cuore all’uno e all’altro: una poesia aperta e disponibile a tutti per l’uno, la bella forma aurea destinata ai pochi eletti per l’altro.
Concludiamo con una considerazione a latere: la tenso sullo stile fa eco a un altro tipo di dibattito che si sviluppò in ambito trobadorico negli stessi anni: la capacità degli uomini ricchi e potenti di elevarsi all’amore cortese. Nel famoso joc partit Be⸱m plairia, seingner en reis (PC 23, 1 = 242, 22), probabilmente datato anch’esso – come la tenso – al 1170, Giraut de Bornelh si schiera fortemente contro i ric ome sobranser, non nascondendo al re in persona la propria critica opinione:  Si⸱m sal Dieus, seingner, mi pareis | de dompna qu’entent e valer | que ia non failla per aver, | ni de rei ni d’emperador, non fassa ia son amador, | so m’es vis, ni no l’a mestier; | car vos ric ome sobransier | non voles mas lo iauzimen (vv. 17-24 ed. Sharman 1989, p. 390): «Dio mi salvi, signore, ma io credo che una dama che apprezza il valore non cada mai in errore per denaro, e che non faccia mai suo amante un re o un imperatore; così m’è parso, e non ne avrebbe vantaggio, poiché voi, uomini ricchi e arroganti, non ne volete che il godimento». A questi e a più veementi attacchi Alfonso II d’Aragona risponde con pacatezza, fino ad ammettere che potere e ricchezza, facendo eccezione per la sua persona, costituiscono degli ostacoli effettivi all’amore cortese.
Raimbaut d’Aurenga, per parte sua, nel sinventese A mon vers dirai chanso (PC  389, 4) protesta violentemente contro l’opinione diffusa secondo la quale una dama non dovrebbe accettare la corte di un uomo d’alto rango, poiché questi non lo merita: il rics hom, infatti, possiede delle qualità inalienabili date dall’alto rango di appartenenza, perciò non è mai sconveniente ricercare il suo amore (cobla V).[19]
Come ben osservato da Erich Köhler, «in Raimbaut è evidente il tentativo dell’aristocrazia di assumere un ruolo determinante nell’elaborazione delle nuove concezioni cavalleresche non solo attraverso una particolare maniera stilistica ma anche con direttive morali e politiche».[20]
Raimbaut d’Aurenga vede, così, nello stile oscuro e difficile, nel trobar clus, un linguaggio esoterico dell’aristocrazia, il cui compito è difendere come sua rigorosa esclusiva la conoscenza del vero amore, mentre Giraut de Bornelh attribuisce alla piccola nobiltà non solo lo stile semplice, il trobar leu dunque, ma anche la diffusione dell’ideale cortese-cavalleresco insito nella fin’amor.
 
2. anatz, II persona plurale del verbo anar, è lectio di E, normalmente in Appel, Kolsen e Anglade (base E), è accolta da Pattison che pure ha come base Da.
 
6. Pattison adotta la lezione di DaN2 so que a totz es comunal, con dialefe. Milone stampa so que a totz es cominal, non avente alcun riscontro nella tradizione, sostenendo che l’oscillazione dei testimoni ER (que vas totz es cominal E c’a nos totz es cominal R) conferma la presenza della dialefe, ma in posizione differente rispetto a DaN2.[21]
Comunal (< lat. COMMUNIS) è aggettivo centrale nella lirica in oggetto: è comune ciò che è apertamente disponibile a tutti, non connotato da distinzioni di rango o schiatta. Se una tale qualità – inferisce Raimbaut – è tanto apprezzata, allora tutti saranno uguali. È fondamentale che sia proprio Raimbaut, nobile signore d’Aurenga, a pronunziare quella che sembra un’ipotesi piccata e provocatoria, respinta nel momento stesso della sua formulazione (si noti il tono polemico della richiesta Era⸱m platz…que sapcha che si ripete al v. 4 Aiso⸱m diguaz), poiché contraddicente il principio di elitismo aristocratico.
Come suggerito da Roncaglia, il verso 6 potrebbe essere un’allusione diretta, da parte di Raimbaut, alla lirica La flors el vergan (PC 242, 42), vv. 36-45: Car s’ieu ioing ni latz | menutz motz serratz | puois en sui lauzatz | qan ma razos bona | par ni s’abandona; | c’om ben enseignatz | si be⸱i ve, | ni mon dreich capte, | non vol, al mieu escien, | c’a totz chant comunalmen (ed. Sharman 1989, p. 169): «Se io unisco e allaccio tante serrate parole, poi ne sono lodato quando quel che ho ben espresso appare e si lascia andare; ché un uomo capace di ben intendere, se ben vede e sostiene quel che è giusto per me, non vuole – penso – che io canti per tutti senza distinzioni». Giraut, quasi contraddicendo la posizione assunta nella tenso, si mostra critico – ai limiti del disprezzo – nei riguardi di coloro i quali non ben accolgono le sue liriche, additati per questo come non ben enseignatz.
 
7. Il futuro seran dei testimoni DaN2 (seraun E) è concordamente accolto con favore dagli editori rispetto alla lectio singularis di R, recante il condizionale foran. Milone predilige quest’ultima soluzione, in quanto lectio difficilior che ben si adatta al contesto e al tono generale della cobla: se il trobar fosse quel che pensa Giraut, allora tutti sarebbero eguali.[22] Le due forme verbali sono, ad ogni modo, paleograficamente valide e fra loro sostituibili.
Roncaglia avanza l’ipotesi di porre un punto interrogativo alla fine del verso, così traducendo i vv. 5-7: «Ditemi questo: se tanto apprezzate ciò ch’è alla portata di tutti, allora dunque tutti saranno uguali?».[23] D’altro canto, Sharman inserisce un punto interrogativo all’altezza del v. 6, leggendo: «Tell me this: do you have such a high regard for what is available to everyone?»[24] e interpretando il si del v. 5 come un avverbio piuttosto che come congiunzione condizionale. Non ritenendo necessario agire sul testo nell’uno e nell’altro senso e interpretando il v. 5 come introducente una proposizione condizionale, si predilige in questa sede l’impiego di una punteggiatura meno marcata, e si sostituisce alla fine del v. 7 il punto e virgola dell’edizione di Pattison con una virgola.
 
8. Il valore del senhal Linhaura, con il quale è designato uno dei due altercanti nella tenzone, è stato per la prima volta palesato nel 1894 da Adolf Kolsen, in nota al lavoro monografico dedicato a Giraut de Borneil.[25]
Con una brillante intuizione, oggi concordemente accolta dalla critica, il Kolsen ha indicato nel nome fittizio un riferimento alla figura di Raimbaut d’Aurenga, basando la propria tesi su quattro osservazioni: 1. la presenza del nome di Raimbaut nelle rubriche dei testimoni D e N2; 2. la vicinanza nel poetare e la rilevanza a quel tempo acquisita dal signore d’Aurenga in ambito lirico, che spinge Giraut a comporre al modo di Linhaura (en l’escuoill Linnaura); 3. l’origine provenzale di entrambi, che dovette renderli facilmente noti l’uno all’altro[26]; 4. la morte precoce del Linhaura cui Giraut dedica il suo celebre planh, S’anc iorn agui ioi ni solatz (PC 242, 65).
Sappiamo che Giraut frequentò la corte di Raimbaut, dove ebbe modo di entrare in contatto con Gaucelm Faidit e Peire Rogier, e dove probabilmente incontrò anche Bernart de Ventadorn.[27] È possibile che un sincero affetto e una costante frequentazione caratterizzassero la relazione fra i due trovatori, giacché il senhal occorre un totale di nove volte in quattro componimenti del corpus di Giraut (PC 242, 17, 37, 14 e 65), e lo stesso tono del compianto funebre rivela un vivo dolore per la scomparsa dell’amico, avvenuta – se si dà valore all’ipotesi dell’identificazione di questi con Raimbaut – nel 1173.
Proprio la sesta stanza del planh è rilevante, fra tutte le altre, per la descrizione ivi contenuta del carattere del defunto signore: Ar es morta bella foudatz | e iocs de datz, | e dos e dompneis oblidatz. |Per vos si pert pretz e dechai. | Tro part Velai | maint pro n’esdevenrant savai, | cui vos fotz guitz e compaigniers | cum hom apres de bons mestiers. (vv. 41-48 ed. Sharman 1989, p. 405): «Ora è morta bella follia e gioco di dadi, e donne e donneggiare. Per voi si perde pregio e decade. Fino a Velay e oltre molti prodi ne diverranno cattivi, poiché voi foste loro guida e compagno, e sapevate come un uomo dovesse comportarsi».
Linhaure vi emerge come un uomo cortese, dotato di grande liberalità, parimenti dedito al gioco dei dadi e al domnejar. Di lui sappiamo anche che fu un trovatore, certo di gran livello se lo stesso Giraut sceglie deliberatamente di comporre un vers alla sua maniera in Ges de sobrevoler no.m tuoill (PC 242, 37), vv. 55-57: E pero veiatz en l’escuoill | Linnaura vers de trobador, | e no.m n’aiatz per gabador | si tant rics motz mi passa⸱l cais! (ed. Sharman 1989, pp. 155-156): «E però ecco un vers alla maniera del trovatore Linnaura, e non consideratemi vanaglorioso se una così ricca parola mi attraversa le labbra!».[28]
Tale senhal è ancora adoperato, ma più tardi, dal trovatore Gaucelm Faidit in ben otto componimenti (PC 167, 2, 35, 37, 45, 48, 53, 60, 64), una costanza che ha permesso all’editore Jean Mouzat di raggruppare i poemi nei quali compare Linhaure sotto l’etichetta “poémes de Provence”, costituenti a loro volta il nucleo più antico del corpus del trovatore limosino.
Cinque fra gli otto poemi facenti parte del più ristretto “gruppo Linhaure” nominano N’Agout, verosimilmente Raimon d’Agout, l’alto barone e signore di Saut e del paese d’Apt (nel Marchesato di Provenza, poco lontano da Orange) tra il 1170 e il 1204 circa. Questi ricevette nella sua corte autori del calibro di Élias de Barjols, Peire Vidal e Cadenet, e fu protettore dello stesso Gaucelm durante la prima parte della sua carriera letteraria, che ebbe verosimilmente inizio pochi anni prima del 1170, sotto l’influenza della scuola cortese di Ventadour.[29] 
Ora, Raimon d’Agout era vicino e parente di Raimbaut d’Aurenga, i cui possedimenti si trovavano sul cammino che, dal Limosino, conduceva alle terre di Agout. Costui era inoltre, per il suo matrimonio con Isoarde de Die, parente della contessa Beatrice de Die, la prima trobairitz a noi nota che, stando alla di lei vida provenzale[30], fu legata al trovatore d’Orange.
Il fatto che il Linhaure di Gaucelm si trovi sovente accostato proprio a N’Agout fornisce perciò un indizio aggiuntivo sul possibile referente del senhal che, secondo l’opinione di Mouzat, è il medesimo per Giraut e Gaucelm.[31]  Soffermandoci sulla qualità delle apostrofi a Linhaure nel corpus di Gaucelm Faidit, si osserverà come questi si rivolga al collega con tono confidenziale e referente al contempo: talvolta egli gli confida le gioie che Amors gli ha riservato, assieme invitandolo a non temere per il suo benessere, come emerge nella canso Per l’esgar (PC 167.48) vv. 49-60: Mos Estuis, | volgra vis | lo gasardon qe-m fai | Amors, sai | ce-m ten gai, | e mos Linhaures fis: | qu’er, no-m creia | nuls damagies; | e-l rics gages | creis, ce-m deia, | e-l gens dos, | esser saubutç per els dos (ed. Mouzat 1965, p. 115): «Vorrei che il mio Estuis vedesse le elargizioni che mi fa Amors, cosa che mi tiene qui gaio, e anche il mio caro Linhaures: che egli non creda che io avrò alcun danno; e che entrambi sappiano che crescono i bei doni e le ricche ricompense che (Amors) mi destina».
Talaltra Gaucelm gli dona delle novelle che lo riguardano, con naturalezza e familiarità, come appare dalla tornada di Pel joi del temps qu’es floritz (PC 167, 45): Linhaure, puois vos no-m vitz | ai estat en gran temenssa (ed. Mouzat 1965) «Linhaure, da quando non mi avete visto, io son stato in grande angoscia».  
Il Linhaure cui Gaucelm Faidit si rivolge così di frequente doveva dunque rappresentare un individuo a lui molto vicino, un amico forse, certo un confidente di alto rango o persino un protettore; difatti, questi è ripetutamente menzionato nelle tornadas, luoghi dai trovatori eletti per l’appello alla domna e per l’indirizzo al proprio patrono.
Se, come dopo Mouzat è generalmente accettato, il Linhaure menzionato da Gaucelm Faidit e il Linhaure di Giraut de Bornelh coincidono, bisogna allora domandarsi quale sia il valore intrinseco del senhal.
Kolsen, nella sua monografia su Giraut de Bornelh del 1910, ha avanzato la brillante iipotesi che il senhal celasse un prezioso tour de mots, generato dalla sovrapposizione terminologica di linh “lignaggio” e aur “oro”, a sua volta richiamante il toponimo di Aurenga.[32] Sia che il soprannome sia stato elaborato dallo stesso Raimbaut, sia che gli sia stato applicato, esso avrebbe evocato l’alto valore della sua schiatta, facendo al contempo riferimento al maggiore possedimento terriero del nobile trovatore.
Accanto alla proposta di Kolsen si deve porre l’ipotesi di tutt’altra natura di Tobler, il quale per primo ha proposto, sebbene in forma embrionale, l’identificazione che sarà al centro dei successivi studi critici :«rapprocher le nom d’Ignaure (du Lai d’Ignaure) de Linhaure, en supposant que cette dernière forme était sortie de N’Ignaure, n étant devenu l par dissimilation, et l s’étant incorporé au nom dans la suite». [33]
Confutando Kolsen in un articolo datato al 1939 e divenuto celebre per le ipotesi ivi contenute, Rita Lejeune ha sostenuto che difficilmente avrebbe potuto Aurenga generare una paretimologia così evidente, tanto più che il senhal si presenta sovente nella duplice forma –aure e –aura, e l’origine del toponimo nulla ha a che vedere con aur-, dacché deriva dal latino Arausica.[34] Alla Lejeune va senza dubbio il merito di aver dato vita al “caso Ignaure”: partendo dalla considerazione che accanto a Linhaura/Linhaure si presenta come variante in numerosi testimoni manoscritti la forma Ignaure[35], ella ha supposto l’esistenza di una leggenda circolante nel Midi prima del 1170 (data di composizione della tenso) avente come protagonista il fedifrago libertino Ignaure/Ignaures/Linaura colto in flagranza di adulterio e duramente punito dai gabbati mariti.
Di questo nucleo leggendario si sarebbero fatti portavoce, in forme e misure differenti, Arnaut Guilhem de Marsan (I), Crétien de Troyes (II), e Renaut (de Beaujeu?) (III).
I) La letteratura del Midi ci tramanda forse la prima menzione di un personaggio di nome Linaura nell’Ensenhamen di Arnaut Guilhem de Marsan. Il testo, conservato dal solo manoscritto R (f. 133r. e v.), è un poemetto gnomico-didascalico in versi (628 senari a rima baciata) destinato all’educazione cavalleresca e quindi amorosa del giovane nobile debuttante nello sfarzoso mondo della società cortese. La sua datazione oscilla fra gli anni 1170 e 1180.[36]
Sotto il profilo formale e contenutistico, l’Ensenhamen non ha in sé nulla di particolarmente innovativo, dacché esso si inserisce nel corteggio dei testi didattico-cortesi che, tra la seconda metà del XII secolo e la seconda metà del XIII, accompagnano e in certa misura normalizzano la produzione lirica trobadorica, fornendo cataloghi di regole finalizzate all’appropriazione, all’interno di un’ideale società feudale, di un altrettanto ideale profilo erotico-cortese.
Nella sezione del testo relativa ai vv. 195-290, l’autore cita sette modelli d’amore cortese, indicandoli come i  «[…] premiers amadors | que pus agron d’amors | e pus en gazanhero | e pus en conquistero»[37] : Paride, Tristano, Enea, Linaura, Ivans, Apollonio di Tiro e re Artù.
Linaura fa dunque la sua prima apparizione all’interno di una lista di eroi appartenenti alla tradizione novellistica d’amore, mediante una tecnica – quella dell’enumerazione – anch’essa tradizionale nelle chansons de geste. Benché l’identificazione di episodi specifici e la contestualizzazione dei singoli personaggi siano per noi assai difficili da reperire, vista l’esiguità dei riferimenti nel poema e le poche linee dedicate all’uno o all’altro eroe, i nomi evocati da Arnaut dovevano certo essere noti al vasto pubblico, e ancora più chiaramente collocabili in un definito e condiviso orizzonte d’attesa.[38]
Mentre le sezioni dedicate agli eroi che lo precedono si esauriscono nel giro di pochi versi, Arnaut decide di soffermarsi e indugiare su Linaura con un certo piacere narrativo, tanto da modellare, condensata in sedici versi, una vera vicenda da novella, nella quale il protagonista figura come un autentico dongiovanni, bramato e amato da tutte le dame. Di lui sappiamo che ebbe ben quattro donne – giacché quattro è il numero dei mariti che ne vendicarono l’onore – e che la sua fine, scoperto l’inganno, fu atroce: Cfr. vv. 217-32: De Linaura sapchatz | com el fon cobeitatz | e com l’ameron totas, | donas e⸱n foron glotas, |entro⸱l maritz felon, | per granda trassion, | lo fey ausir al plag. | Mas aco fon mot lag, | que Massot so auzis |e⸱n fo, so cre, devis | e faitz catre mitatz | pels catre molheratz. | Ses ac la maystria | dedintre sa bailia, | entro que fon fenitz | e pels gilos traitz (ed. Sansone 1977): «Di Linaura sappiate come fu desiderato e come l’amarono tutte le donne e ne furono bramose, finché il marito fellone, a gran tradimento, lo fece uccidere durante un convegno. Ma fu molto deplorevole che Massot udisse ciò: e Linaura fu, così credo, smembrato e fatto in quattro parti dai quattro mariti. Costui ebbe l’abilità[39] in suo potere fin quando fu ucciso e tradito dai mariti».
II) Il carattere per così dire licenzioso del personaggio arnautiano identifica e qualifica un altro cavaliere dal nome consimile: la letteratura del settentrione ci tramanda difatti un Ignaure, e il suo intermediario è il più noto e imponente romanziere che il medioevo ci abbia trasmesso: Chrétien de Troyes. La celebre scena del torneo del Roman de la Charrette (1178-1181 c.a.), nella quale Lancillotto si accinge a mostrare tutto il suo valore per piacere all’altera Ginevra, è preceduta dalla sfilata di chevaliers tournoyeurs, vissuta attraverso gli sguardi e i commenti della regina e delle sue damigelle poste nelle logge. Tra i valorosi combattenti ecco comparire il bretone Ignaure: Et veez vos celui dejoste | qui si bien point et si bien joste | a cel escu vert d’une part, | s’a sor le vert point un liepart, | et d’azur est l’autre mitiez : | c’est Ignaures li covoitiez, | li amoreus et li pleisanz (vv. 5783-89 ed. ROQUES 1958): «E vedete quel cavaliere vicino, che così bene attacca e giostra, con un leopardo dipinto sul verde, e d’azzurro ha l’altra metà: costui è Ignaure il desiderato, l’amoroso e il piacente». L’intera sezione riguardante il torneo di Noauz dovette esser stata composta ad hoc se, come lo specialista di araldica Gerard J. Brault ha dimostrato, i vessilli dei cavalieri sono storicamente attestati e hanno referenti reali.[40] Con queste premesse Luciano Rossi ha potuto sostenere che il personaggio letterario d’Ignaure nella Charrette, mediante l’allusione allo stendardo del cavaliere, richiamante specificamente l’emblema degli Orange successivo alla fusione con un ramo della casata dei Baux, altri non fosse che lo stesso “cavaliere-trovatore” Raimbaut d’Aurenga.[41]
III) Lo stesso nucleo leggendario sopra menzionato avrebbe poi prodotto, un secolo più tardi, il tragicomico episodio dell’amatore libertino narrato dal non meglio noto «Renaut»: il Lai d’Ignaure o Lai du prisonnier.[42] Il poema, in 664 versi e in lingua d’oïl, è trasmesso dal solo manoscritto 1553 (ff. 485-488), appartenente al fondo francese della BNF e databile al 1284.
Ignaure incarna qui l’intrigante figura di un cavaliere bretone amabile e piacente, prode e liberale, amante di ogni più bella cortesia, tantoché si circonda di poeti e giullari con i quali compone musiche silvestri per l’avvento del maggio.  Grazie alle qualità cortesi di cui fa sfoggio e alla gaiezza che lo contraddistingue, egli riesce a farsi amante di dodici dame, inizialmente inconsapevoli di partecipare tutte dell’amore dello stesso uomo. L’azione è messa in moto da un caso fortuito: incontratesi in un giardino, le donne decidono di cimentarsi in un gioco, simulacro profano della confessione religiosa, in cui ciascuna è chiamata a rivelare il proprio tradimento. Scoperto dunque l’inganno ai loro danni e ferite nell’orgoglio, le dodici dame prendono la decisione di mettere personalmente a morte il libertino (v. 243), che tuttavia riesce a scamparla risolvendosi a scegliere una sola fra le amanti, secondo l’uso comunemente accettato (v. 365). Lo scioglimento sembra giungere a quest’altezza del componimento, quando un nuovo caso occorre a sollecitare la fabula, giacché una soffiata d’un sordido losengier informa i mariti dell’intero accadimento. Ignaure è finalmente catturato e fatto prigioniero dai mariti gabbati nel giorno della festa di San Giovanni, mentre le dame intraprendono immediatamente un aspro digiuno, sollecite della sorte dell’infelice amante. Ignaure è smembrato e il suo cuore e i suoi organi genitali sono serviti alle inconsapevoli dame che, obnubilate e rese fameliche dall’inedia, lo trangugiano: Mangié avés le grant desir | si vous estoit em plaisir | car d’autre n’aviés vous envie. | En la fin en estes servie! | Toutes, partirés au deduit | de chou que femme plus goulouse; | en avés assés en vous douse? | Bien nous sommes vengié del blasme! (vv. 568-575 ed. Lejeune 1938): «Avete mangiato l’oggetto del desiderio che vi dava grandissimo piacere, poiché non avevate voglia d’altro. Alla fine ne foste servite! Ho ucciso e smembrato il vostro amante: tutte avete condiviso con gioia ciò di cui la donna è più golosa; ne era abbastanza per tutte e dodici? Ben noi ci siamo vendicati dell’affronto!».
La caratteristica comune al Linaura dell’Ensenhamen, all’Ignaures presente nel Lancelot e all’Ignaure di cui scrive Renaut è dunque, a ben vedere, la sua natura amoureuse, tratto su cui tutti incardinano la descrizione e le vicende del personaggio.
Ciascuna versione, beninteso, ha le sue peculiarità: basti pensare alle dame sedotte, di numero indeterminato in Chrétien, esse divengono quattro nel poema d’Arnaut e addirittura dodici nel Lai di Renaut.
Per restringere il campo ai due soli episodi più estesi, ovvero l’Ensenhamen e il Lai, noteremo che Arnaut Guilhem de Marsan menziona un tale Massot (v. 226) che non si ritrova altrove; non è chiaro chi costui rappresenti, se sia da identificarsi nel marito a cui è da attribuire la trappola mortale tesa a Linaura o in un semplice malparliere.[43] Ancora, non vi è alcuno smembramento perverso né genitalifagia, «bizarrerie sadique et baroque avant le temps»[44], nel racconto occitano.
Nella pletora di consonanze e dissonanze che sussistono fra i testi in questione, prima Maurice Delbouille poi Luciano Rossi hanno voluto inserire la lirica rambaldiana Lonc temps ai estat cubertz (PC 389.31).[45] Nel celebre gap la persona loquens lamenta difatti d’aver subito la medesima sventura del protagonista del lai: un’ipotesi che però si giustifica solo postulando la presenza, come già Lejeune, di un nucleo leggendario primitivo (contenente forse il dettaglio della castrazione) da cui Raimbaut dovette attingere per costruire il suo gap.[46]
Il merito di Rossi è nell’aver integrato l’iniziale congettura di Kolsen con quanto finora esposto sull’eroe del lai, ipotizzando che fosse stata la somiglianza del nome lui applicato con quello del dongiovanni a suggerire all’aurengate la possibilità di stabilire una più marcata identitas mediante il gap Lonc temps, secondo il costume dell’interpretatio nominis.[47]
Se questa congerie di proposte fosse vera, allora Raimbaut, baloccandosi con l’evidente assonanza fra il senhal con cui i sodali lo designavano e il nome d’Ignaure (nelle sue molteplici varianti), volle forse offrire un’immagine provocatoria e smaliziata della sua figura di poeta amante, dotato della medesima intemperanza amorosa e pertanto colpito dalla stessa nefasta fortuna occorsa al protagonista del lai.
L’originaria spiegazione formale del senhal offerta dal Kolsen sembra tuttavia, ad oggi, la più esauriente, poiché motiva pienamente la prima sillaba di Linhaure/Linhaura.
Ci sembra interessante richiamare invece, per una diversa interpretazione della seconda sillaba, il Pirot, secondo cui il gioco di parole potrebbe celare anche «lignée du vent».[48] Un’ultima, stimolante proposta, giunge infine da Luciana Borghi Cedrini che, cogliendo un suggerimento della Lazzerini[49], vi ravvisa l’interferenza del lemma aureza, “follia”, che pure sovente ricorre nel corpus dell’aurengate.[50] 
Di fronte a un panorama così variegato e a tratti contraddittorio possiamo chiederci se le due linee interpretative – quella facente riferimento a Arnaut-Chrétien-Renaut e quella puramente linguistica – non possano forse convivere e armoniosamente completarsi l’un l’altra. La questione rimane aperta.
 
8 e ss. Giraut si dispone a controbattere all’incalzante e aggressiva apertura del suo collega. Il suo tono è più dimesso e in evidente apertura verso le diverse possibilità che l’arte del trobar offre: non si lamenta certo se ciascuno troba a son talan, secondo la propria naturale disposizione e il proprio desiderio. Egli si dà pensiero del giudizio del suo pubblico il quale maggiormente apprezza un canto leggero e di immediata comprensibilità.
No⸱m corelh: il verbo corelhar nella diatesi media assume il significato di “se plaindre, s’inquiéter”. R reca la variante querelh, < querelhar, di eguale valenza semantica.
 
9. Rigettiamo la lezione di Pattison si quec s’i trob’a son talan e accogliamo la congettura di Milone – anche in Harvey-Paterson – si quecs troba a son talan, sostenendo che tutti e quattro i manoscritti hanno cercato di far fronte a un verso percepito come ipometro a causa della presenza dello iato. Il verbo nella diatesi media, inoltre, non può avere significato attivo, dato da tutti gli editori che hanno messo a testo la lezione, di “comporre”.[51] Per il suddetto verso Roncaglia richiama Guglielmo IX, Companho, farai un vers [qu’er] covinen (PC 183, 3), v. 6: Qui la trob’a son talen.[52]
 
10. Mas eu son jujaire d’aitan, lezione di DaN2 (N2 iutiaire) si oppone a mas me eis vueill iutgar d’aitan E - mas me eis vueill iutgar d’aitan R. Milone ritiene la lezione di ER facilior, avanzando l’ipotesi che essa possa rappresentare una glossa entrata a testo. Appel, Kolsen, Riquer e Sharman accolgono tutti la lezione di ER, e così anche Harvey e Paterson, che però avanzano dei dubbi circa la possibilità che il me possa avere la funzione di dativo etico.[53]
 
11-12: Si segue qui senza dubbio il testo di Pattison: la lezione dei testimoni DaN2, recante la costruzione con soggetto implicito, appare, come osservato da Roncaglia, difficilior e di maggior pregio.[54]
 
13. Venansal, vernassal < lat. *VERNACEALEM, derivato da VERNA, “lo schiavo nato in casa”, con il significato di “vile, servile”.[55] Pattison traduce «common to all», Riquer «humilde», Anglade «facile à comprendre pour tous».
 
15 e ss.. trepelh, “trapestio” < germ. *TRIPPON, rappresenta la confusione dei fatz (< lat. FATUOS) del v. 18, della plebaglia informe che mai potrà comprendere e perciò apprezzare so que plus car es, perché non lo conoscono né loro interessa. Se nella prima cobla Linhaure si mostrava interessato – ma con sarcasmo – nel comprendere i motivi che muovono una scrittura semplice e comunal, nella seconda cobla a lui destinata egli si rivela apertamente sprezzante, ai limiti della maleducazione, nei riguardi dei destinatari del canto leggero, gli stessi che non loderanno mai (e forse hanno persino disprezzato) lo stile del conte. Cfr. a tal proposito i vv. 1-6 di Aissi mou (PC 389, 3): Aissi mou | un sonet nou | on ferm e latz | chansson leu, | pos vers plus greu | fan sorz dels fatz (ed. Pattison 1952, p. 125): «Così do inizio a un nuovo sonet nel quale chiudo e allaccio una canzone leggera, poiché un vers più difficile fa diventare sordi i folli».
Si noti che R reca la variante trebalh, deverbale < lat. TRIPALIARE, “torture, tourment, souci”.[56]
 
16-17. Le lezioni di DaN2 ed ER si oppongono nettamente fra loro:
 ER                           … que hom am tan
                                               l’avol co⸱l bo e⸱l pauc co⸱l gran.
 DaN2                       … que ja ogan
                                               lo lauzo⸱l bon e⸱l pauc e⸱l gran.
La lezione di ER, accettata da Appel, Kolsen, Salverda de Grave e ancora da Riquer si scontra con la lezione tradita da DaN2 e seguita da Pattison e Milone.
La prima lezione forza a interpretare, nota Roncaglia[57], gli aggettivi avol, bo, pauc e gran come sostantivati nel senso dell’astrazione: se una resa in tal senso tiene ancora per avol e bo, essa suscita delle perplessità per pauc e gran; inoltre, lo stesso significato della cobla risulta  ambiguo: Raimbaut riconoscerebbe nel suo trobar cose «cattive e buone, grandi e piccole», inaspettatamente accogliendo con favore un livellamento interno alla sua stessa poesia affatto antitetico a quanto dichiarato in principio della tenzone. D’altra parte, Roncaglia non ritiene neppure soddisfacente la seconda lezione: il ja ogan del v. 16 sembra qualificarsi come un riempitivo poco congruente al contesto, oltre al fatto che distugge la simmetria delle antitesi attraverso la coordinazione di un solo aggettivo positivo a due negativi.
«Sembra dunque che si debba concludere riconoscendo nel nostro passo una “diffrazione di lezioni”, cui non si può ovviare se non in via congetturale, attraverso un’integrazione delle testimonianze».[58]
Egli congettura perciò una struttura del tipo: que⸱l lauzon tan (o qu’ho amon tan, o qu’ho aujon tan) | l’avol co⸱l bo e⸱l pauc co⸱l gran, ottenuta combinando le due differenti lezioni, e traduce: «che lo gradiscano allo stesso modo i dappoco e i valenti, la gente volgare e gli spiriti aristocratici».
L’intervento di Roncaglia è stato illuminante, seppure non totalmente dirimente: si segue in questa sede l’edizione di Pattison pur dando al testo il significato aggiunto da Roncaglia.
 
22-24. Il significato del passo è opaco, ma possiamo supporre – sulla scia di Roncaglia e Milone – che Giraut voglia far presente al collega la difficoltà (l’affan) che gli comporta comporre in uno stile più semplice. Raramente Giraut tace, difatti, lo sforzo compositivo a lui richiesto da una scrittura piana qual è quella che il suo pubblico gli domanda; così vediamo, ad esempio, in Leu chansonet’e vil (PC 242, 45), vv. 8-10 «Qu’eu dic q’en l’escurzir | non es l’afanz, | mas en l’obr’esclarzir» (ed. Sharman 1989, p. 283): «Dico che la difficoltà non è nello scurire l’opera, ma nel renderla più chiara»; o ancora in La flors el vergan (PC 242, 42), vv. 19-21: «Que si m’esforses | cum levet chantes | mieils ester’assatz.» (ed. Sharman 1989, p. 168): «Ché sarebbe meglio se mi sforzassi a cantare in stile lieve», dove la non naturalezza dell’operazione poetica è tradita dall’impiego del verbo s’esforsar, che pure ricompare nella medesima accezione nella tornada di Non puesc sofrir c’a la dolor (PC 242, 51), vv. 71-76: E vos entendetz e veiatz | qui sabetz mo lengatge | qoras que fezes motz serratz | s’era no⸱ls ay ben esclairatz. | E sui m’en per so esforsatz | qu’entendatz quals chansos eu fatz (ed. Sharman 1989, p. 219): «E se ho mai composto parole serrate, voi, che conoscete il mio linguaggio, sentite e vedete se ora non le ho ben rischiarate. E ho fatto uno sforzo affinché voi comprendeste quali canzoni compongo».
24. Mazan, -anh s. m.  < celt. *MAZA “bruit, tapage, tumulte” (FEW), in Pattison «popular acclaim». Il lemma ricorre più volte nel corpus di Giraut, sia con connotazione positiva (dolz mazans, bels mazans, gen mazan), sia con connotazione negativa (fols mazans).[59]
 
28 e ss. captal: lemma centrale nella tenzone, per il quale seguiamo l’interpretazione di Paolo Canettieri, rendendolo con il corrispettivo italiano “capitale”. Canettieri ha fatto luce sui rapporti che la tenso intrattiene con il mondo dell’economia: da un lato, la terminologia di carattere economico che costella il testo, dall’altro il fatto che essia sia impostata e giochi sul principio del «valore dei beni determinato dalla quantità degli stessi».[60] Raimbaut ha avuto modo di rimarcare, al v. 21, che ciò che è più car, più prezioso, meno comune e per questo più raro, vale di più. Giraut però non sembra condividere tale principio, e anzi a questo ne oppone uno affatto discordante: solo il canto che si diffonde apporta al trovatore un sicuro captal. Per Giraut, dunque, il capitale del canto è quello della soddisfazione di sentire i suoi versi ripetuti tal e cal da chiunque, anche dai fatz cui spregiamente aveva fatto cenno Raimbaut al v. 18. Di contro, la cobla V è interamente destinata alla chiarificazione, da parte del conte, del suo personalissimo concetto di captal: egli si fregia del preziosismo della propria merce, ammettendo apertamente che non gli importa se non si diffonde (v. 31 mi non cal se tot non s’espan), poiché mai le cose vili furono dignità: per questa ragione – e qui egli espone con chiarezza il principio di cui sopra – l’uomo apprezza più l’oro che il sale, perché l’oro, più raro e più prezioso del sale, ha maggior valore; e de tot chant es atretal.
 
32. C’anc gran viutatz: c’anc granz viutatz DaEN2 car gran vieutatz RI; Milone congettura, e mette a testo, que anc viutatz, ipotizzando che l’oscillazione fra i testimoni celi una probabile dialefe que anc. Non ritenendo la congettura necessaria, si segue l’edizione di Pattison.
 
33. denhtatz: < lat. DIGNITATEM; denhatz E diutaz Da deutatz N2 dieutatz R si motivano con una cattiva lettura, da parte dei copisti, del manoscritto di base.
 
34. L’espressione, certo di tono proverbiale, risulta però estremamente studiata: nota ancora Canettieri che Raimbaut non contrappone, ad esempio, un metallo più vile ad uno più prezioso, secondo un topos assai frequente, ma sceglie come secondo termine di paragone un oggetto, il sale, non prezioso ma senza dubbio utile: «In sostanza, Raimbaut sembrerebbe mettere in atto una proporzione secondo cui il proprio canto sta all’oro così come quello di Giraut sta al sale: l’uno è prezioso, ha valore è destinato a pochi, ma è sostanzialmente inutile, l’altro ha scarso valore, è destinato a molti, ma è utile».[61] Quel che Raimbaut sostiene, insistendo sull’alto valore della sua arte che non s’espan è, in ultima analisi, la carestia, in senso stilistico forse ma senza dubbio in termini di elitismo sociale.
Interessante la lezione dei testimoni ER aver: in E essa genera un chiaro errore metrico – il verso risulta ipermetro – ma il copista di R, avvedutosene, corregge il verso dando vita a una lezione sintatticamente poco scorrevole ma interessante: e mays prez’ om aver que sal.
 
36-38: La risposta di Giraut non è chiara e l’intero passo è di problematica interpretazione.[62] Nei primi due versi in apertura della cobla, Giraut vuol forse alleggerire, con una punta d’ironia polemica, il peso dell’argomentazione di Raimbaut: il canto è da considerarsi sulla base del consenso dei veri innamorati, poiché esso è – nell’ottica del limosino, s’intende – in prima istanza canto d’amore, contenutisticamente significante ancor prima che d’alta qualità formale. L’appello di Giraut «apre la via alla convergenza delle battute successive, nelle quali appunto, presso l’uno come presso l’altro dialogante, la preoccupazione amorosa si sovrappone alla preoccupazione stilistica».[63] Non giudicando opportuna la congettura di Pattison, si rende al v. 37 la lezione dei testimoni ER, conformemente a Milone e Roncaglia: il tradito es non presenta problemi dal punto di vista grammaticale, in quanto forma ridotta della seconda persona plurale di esser (etz).
 
38. si n’ai mais d’affan: DaN2R d’afan (Da affan) E d’enfan. La lectio singularis di E, rigettata da tutti gli editori, è accolta a testo da Sharman, che stampa: e pero si⸱m val mais d’enfan | mos sos levatz: «and yet I prefer to hear my melody uplifted by a child». Harvey e Paterson accolgono la lezione in quanto difficilior rispetto ad afan, già apparso in rima al v. 23. Milone non ritiene però l’argomentazione sufficiente: se l’infrazione rimica può configurarsi come criterio dirimente all’interno di una canso d’amore, non lo è per una tenzone, meno soggetta a questo tipo di restrizioni formali.[64] Si sceglie in questa sede di mettere a testo la lezione tradita dalla maggioranza dei testimoni, ritenendola formalmente e semanticamente valida: l’affan e l’esfors del trovatore nel comporre in uno stile lieve ricorrono quasi ossessivamente nel corpus del trovatore limosino, a segnalare la difficoltà che tale  operazione gli provoca. Tuttavia, pur avendo egli mais d’affan da questo tipo di scrittura, il suo canto ci guadagna poiché si diffonde: accogliendo la lezione  di DaN2R Giraut starebbe dunque ribadendo quanto già detto ai vv. 27-28, ovvero che il canto non porta altro cabtal che la soddisfazione, per il suo autore, della diffusione di quanto ha composto.
 
39. Mos sos lev’atz: la congettura qui accolta è di Roncaglia (lo seguono Milone e Riquer), che offre una soluzione plausibile alle divergenze interpretative della sezione in oggetto: il vocabolo at < lat. APTUM, ben documentato nella lingua dei trovatori, costituirebbe con il verbo levar una locuzione dal significato di “trarre profitto”, “guadagnarci”.[65]
 
41. lo⸱m deissazec Da lo⸱m deissaçec N2si oppone a lonh de sa gen E luenh de sa gen R; la lectio di ER è chiaramente facilior, e si motiva ipotizzando una cattiva lettura del manoscritto di base, cui ER (o, probabilmente, il loro subarchetipo) devono aver ovviato banalizzando il luogo problematico.
 
41-42. La chiusura della cobla VI dà l’impressione che Giraut voglia esaurire umoristicamente l’argomento, smorzando il tono del dibattito e sostenendo che «his poems are fitting for only the very lowest classes, not being good enough for those who have the slightest pretension to rank».[66] In effetti il cleuasmo al v. 42 sembra capovolgere in ischerzo l’intero componimento, tuttavia un altro ostacolo interpretativo deriva dall’assenza di attestazioni del termine sesal. Kolsen segue R, stampando a cui om no⸱n deia censal! ove censal ha il significato di «rente payée à title de cens». Tuttavia la lectio singularis di R a cuy hom non deya sensal, che inoltre reca l’immotivato congiuntivo deia, sembra aver riscritto un locus problematico; peraltro non vi è alcuna evidenza che sensal significhi “rendita” o “pagamento”.[67] Roncaglia rigetta la traduzione di Pattison «person of a higher rank», e definisce sesal “termine tecnico” derivante dal lat. HOMO CENSALIS, da Giraut adoperato come equivalente a HOMO (CANTOR) STIPENDIARIUS.[68]
 
43 e ss. Come già anticipato, la concusione della tenso ha una struttura non canonica: la quarta e ultima coppia di strofe assume difatti l’inconsueta forma di un frammento di canzone d’amore. Linhaure dichiara d’essere troppo assorto in pensieri d’amore per concentrarsi su qualsiasi altra cosa (vv. 43-49) e a questa confessione Giraut risponde con eguale mestizia. La tenso assume dunque in conclusione le sembianze di un canto preparato dai due trovatori per una festa d’addio.
Così ecco che il nostro congedo si carica di maggior valenza: Linhaure si duole della partenza del poeta, e Giraut sostiene di esser costretto a partire perché deve raggiungere una corte reale. Non è manifesto se sia la Spagna il luogo verso cui questi è diretto, ma è fuor di dubbio che i due dovettero trovarsi assieme per un periodo di tempo imprecisato alla corte del signore d’Aurenga, il che spiegherebbe la costante deferenza mostrata dal trovatore limosino nei riguardi del compagno di tenzone.
 
48. Un altro evidente caso di opposizione fra le due famiglie: tan pes Da N2 tan pres ER. Le lezioni sono indifferenti, ma la critica si divide: Milone seleziona tan pes che, oltre a essere lectio difficilior, ben si adatta al contesto («el pensament d’un fin joi natural impedeix qualsevol altre pensament»)[69]; Harvey e Paterson, che seguono il testimone E, ne accolgono senza difficoltà la lezione, motivando pes con la possibile perdita di un segno diacritico (un tilde?) nella tradizione.
fin joi natural: l’espressione, come rileva il Kolsen, ricorre identica in Peire Rogier, Tan no plou ni venta (PC 356, 8), vv. 5-6: Qu’amors me capdelh’e⸱m te | mon cor en fin joi natural (ed. Nicholson 1976, p. 50): «Ché amore mi capeggia e mi tiene il cuore in una perfetta gioia naturale»; e in Bernart de Ventadorn, Lo gens tems de pascor (PC 70, 28), vv. 33-40: Las! E viure que⸱m val | s’eu no vei a jornal | mo fi joi natural | en leih, sotz fenestral | cors blanc tot atretal | com la neus a Nadal (ed. Appel 1915, p. 164): «Ahi lasso! E a che mi serve vivere, se non vedo ogni giorno la mia perfetta gioia naturale, a letto, sotto la finestra, col corpo bianco come la neve a Natale, così che sia possibile misurare, congiunti, se siamo uguali [nell’amore]?»
 
50. vermeil: «la parte externa del escudo, o sea aquella que se muestra al enemigo, a veces iba teñida de rojo. La expresión significa, pues: “si la dama se me muestra hostil”».[70]
 
59. La tenso fu composta tra l’inverno del 1168[71] o poco prima del Natale del 1170[72], quando Giraut si apprestava a lasciare la dimora del ricco signore d’Aurenga per raggiungere una corte reale (v. 59), che si suppone essere quella del monarca spagnolo Alfonso II di Aragona, benché De Riquer non escluda le corti di Navarra o di Castiglia. Purtroppo, la cronologia dell’opera poetica di Giraut de Bornelh è troppo fluttuante per permetterci di rilevare con esattezza gli spostamenti del trovatore. Egli ebbe certo modo di visitare numerose corti spagnole, come testimoniano la tenso tra Giraut e il re Alfonso II di Aragona Be me plairia, senh’En reis (PC 23, 1a = 242, 22), così come la tornada di Ges de sobrevoler no⸱m tolh (PC 242, 37), menzionante i sovrani Alfonso VIII di Castiglia e Ferdinando II di León, o ancora l’elogio del bos reis del navars (v. 57 ed. KOLSEN 1894, I, p. 18) indirizzato a Sancho il Savio in S’era no poia mos chans (PC 242, 66). Le canzoni di Giraut offrono ulteriori indizi del suo passaggio – e dello stanziamento – in terra spagnola, come la chansoneta plana Tot suavet e de pas (PC 242, 79), la quale nelle intenzioni del trovatore dovrebbe «entre⸱ls chatalas | passar en Proensa» (vs. 7-8 ed. KOLSEN 1894, I, p. 154); Mas, com m’ave, Dieus m’aiut (PC 242, 43) è composta nei pressi di Urgel in Catalogna (vv. 49-51), e così in Si⸱l cors no⸱m ministr’a dreg (PC 242, 70) egli menziona un possibile ritorno d’Espanha (v. 28).
 

[1] Si vedano l’analisi e le interessanti osservazioni in Canettieri 2009.
[2] Ricordiamo per inciso che la vida di Giraut (dov’è definito maestre dels trobadors) e quella di Peire d’Alvenhe testimoniano la stima di cui il trovatore limosino godette presso i suoi contemporanei. Egli è citato da Matfre Ermengaud nel Breviari d’Amor (vv. 33489-98) e da Raimon Vidal in So fo el temps qu’om era gais (vv. 261 e 322), Abrils issi’e mais intrava (v. 1546) e Las Razos de trobar (vv. 386-396).
[3] Cfr. per la questione Lazzerini 2010, pp. 87-90, de Riquer 2011, p. 467-70.
[4] v. infra, commento al v. 8
[5] Sharman 1989, p. 38.
[6] Riquer 2011, p. 473.
[7] Cfr. i vv. 1-6 della lirica Be m’es plazen (PC 323, 10): «Be m’es plazen | e cossezen | qui s’ayzina de chantar | ab motz alqus | serratz e clus | qu’om no⸱ls ten ja de vergonhar» (ed. Fratta 1996, p. 40). In Lo foills e⸱l flors, e⸱l frugz madurs (PC 323, 19) Peire prende le distanze dal volgo, cui manca dottrina e serenità (vv. 17-18), e dichiara di essere intenzionato ad affinare la sua arte in onore dell’assenatz Sens (v. 27) che gli ha permesso di comporre cercando «els ditz escurs | et en razos, | de dir ses motz romputz» (vv. 31-33 ed. Fratta 1996, p. 129).
[8] Cfr. Topsfield 1975, p. 152.
[9] Cfr. Paterson 1975 pp. 93-95.
[10] Una chansoneta fera (PC 389, 40) «belongs to the series in wich Raimbaut was shifting from the style of Marcabru to the chanson leu» (Pattison 1952, p. 77), e così anche Assatz m’es bel, in cui Raimbaut si propone di scrivere chiaramente, abbandonando lo stile oscuro sotto la pressione di chi per quello lo ha criticato; tuttavia l’opera finita è lontana dall’essere la chanson leu promessa al v. 4 e «in the end he produces a not too simple specimen of trobar car» (Pattison 1952, p. 124). Cfr. anche Paterson, secondo la quale «Cars douz is Raimbaut’s only serious attempt to compose in the trobar clus. In all other song where elements of it occour, the intention and the effects of using a clus framework are humorous» (Paterson 1975, p. 169).
[11] Cfr. Paterson 1975, p. 173 e ss.
[12] Di Girolamo 1989, p. 104.
[13] Cfr. Roubaud 1971, p. 41.
[14] In particolare, Raimbaut è il primo trovatore a impiegare una sovrabbondanza di parole-rima nella medesima pièce, come mostra la canso della flors enversa, dove il poeta mescola e combina le parole-rima fra loro secondo uno schema che si ripete in tutte le coblas. Questa organizzazione metrica, è noto, agirà come base per la costruzione della sestina di Arnaut Daniel.
[15] Ancora, si considera Raimbaut il primo trovatore ad aver utilizzato l’espediente metrico delle rimas capcaudadas (cf. PC 389, 30), che permette di legare fra loro due o più coblas ripetendo l’elemento rimico di una data strofe nel primo verso della strofe successiva. Se l’elemento ripetuto è una parola o una frase, si ha allora lo schema delle coblas capfinidas (cf. PC 389, 1 e PC 392, 5 ma da Pattison attribuito a Raimbaut d’Aurenga), che rappresenterà uno degli artifici metrici maggiormente adoperati nella lirica siciliana.
[16] « κοῦφον γὰρ χρῆμα ποιητής ἐστιν καὶ πτηνὸν καὶ ἱερόν, καὶ οὐ πρότερον οἷός τε ποιεῖν πρὶν ἂν ἔνθεός τε γένηται καὶ ἔκφρων καὶ ὁ νοῦς μηκέτι ἐν αὐτῷ ἐνῇ » (Platone, Ione, 534b).
[17] Ricordiamo le rivendicazioni di poetica di Guglielmo IX, Ben vuelh que sapchon li pluzor (PC 183, 2), vv. 1-7: Ben vuelh que sapchon li pluzor | d’est vers si⸱s de bona color | qu’ieu ai trag de mon obrador, | qu’ieu port d’ayselh mestier la flor, | et es vertatz, | e puesc en trair lo vers auctor, | quant er lassatz (ed. Eusebi 2003): «Voglio che da ogni parte si sappia se è di buon colore questo verso che ho fatto uscire dal mio atelier, poiché io porto il fiore in questo mestiere, ed è la verità, e posso chiamare a testimone l’autorità del vers, quando sarà lasciato».
[18] Il rapporto che Raimbaut intrattiene con le parole è inscritto nella lirica trobadorica sin dalla sua origine, e lo sarà fino al suo declino: le immagini della lima, della fucina, della tessitura, dell’interlacciamento delle parole al suono, come rimarca Roubaud, ritornano senza sosta nelle composizioni dei trovatori di tutte le generazioni, da Guglielmo IX ad Arnaut Daniel, attraverso Raimbaut d’Aurenga, Bernart Marti, Peire d’Alvernhe; cfr. Roubaud 1971, p. 39 e Zink 2013 pp. 88-89.
[19] Cfr. Köhler 1976, p. 61; si veda Pattison 1952, p. 93 per una differente interpretazione.
[20] Köhler 1976, p. 136.
[21] Cfr. Milone 1998, p. 149.
[22] Cfr. Milone 1998, p. 149.
[23] Roncaglia 1967-68, p. 129 e 146.
[24] Sharman 1989, p. 396.
[25] Cfr. Kolsen 1894, pp. 44-51.
[26] In Ar auziretz (PC 242, 17), v. 72, Giraut fa riferimento alla città di Lers, al di là della quale si trova il suo Linhaure (Mon Lingnaures lai part Lers!). Lers è una città sul Rodano, vicina a Bellebuissonne, allora appartenente alla diocesi d’Orange. Per una testimonianza si veda il testamento di Guy de Saint-Martial, datato al 6 ottobre 1410, in Barthélemy 1882, p. 491.
[27] Cfr. Sharman 1989, p. 45; Pattison 1952, pp. 24-25.
[28] «Possibly Giraut de Bornelh hints at trobar ric when he says he has utteres a rics motz in claiming to follow the style of Linhaure» (Paterson 1975, p. 181).
[29] Mouzat 1965, p. 31.
[30] In Chabaneau 1885, pp. 77-78.
[31] «Nous sommes persuadés qu’à la même époque, dans le même canton et le même milieu courtois, le surnom-senhal de Linhaure n’a pas pu désigner deux personnages différents» (Mouzat 1965, p. 32). Un ulteriore indizio sarebbe contenuto nella tornada di Una dolors esforciva (PC 167, 64), dove accanto a Linhaure compare Peironet, personaggio identificato dal Mouzat in Peire Rogier, la cui permanenza alla corte di Raimbaut d’Aurenga sarebbe stata cognita a Gaucelm (cfr. ancora Mouzat 1965, pp. 149-150; nondimeno richiama alla prudenza Nicholson 1976, pp. 9-10, mettendo in rilievo la manifestazione del senhal in altri contesti trobadorici, dov’è chiaro che esso non allude a Peire Rogier). Le ipotesi del Mouzat sono respinte in toto da Rita Lejeune, la quale ritiene di ravvisare, celato dal senhal gaucelmino, il conte Raimon IV di Tolosa, signore del Midi intrattenente relazioni amicali con Raimon d’Agout e avente soprattutto la fama, fra i suoi contemporanei, di grande amatore e libertino (cfr. Lejeune 1939, p. 166 e ss.). La corte di Tolosa non era certo estranea a Gaucelm, che anzi nei suoi poemi menziona Raimon V, conte di Tolosa e Saint-Gilles, marchese di Provenza, sotto i senhals di Mon Bel Sobeira e Sobeiran d’Argenssa. Tuttavia proprio quest’ultimo sembra, dalla tornada di Jauzens en gran benananssa (PC 167, 31), godere della medesima reputazione del figlio in termini di interesse per le dame, sicché farne un argomento di identificazione con Raimon IV risulta in un certo modo forzato. Ricordiamo per inciso che la Lejeune seguiva la cronologia indicata da Jeanroy, che poneva l’inizio dell’attività poetica del trovatore limosino intorno al 1185, laddove Sharman la retrodata al 1160 (Sharman 1989, p. 1).
[32] Cfr. Kolsen 1910, p. 45, nota I.
[33] Citato e tradotto in francese da Lejeune 1939, p. 155. Maurice Delbouille, che ha dedicato ai senhals designanti Raimbaut d’Aurenga un articolo divenuto celebre, ha riformulato in altro senso l’ipotesi di Tobler, supponendo che dietro l’oscillazione grafica del nome nei testi provenzali vi sia un riflesso del suo transfert dal Nord della Francia al Midi, ove l’allotria è mascherata mediante l’aggiunta di una laterale prostetica (cfr. Delbouille 1957, p. 61). La spiegazione non appaga Pirot che osserva:«Nous ne connaissons pas d’exemples, en toponymie ou en onomastique occitanes, d’une forme qui aurait fait précéder un i initial d’un l.» (Pirot 1972, p.514).
[34] Cfr. Lejeune 1939, p. 155.
[35] Così per Giraut de Bornelh, in Ar auzirets (PC 242.17), v. 72, M reca ignaure, N ignaures, Q ignares, Sg ignaire; e ancora nel planh il senhal compare due volte, al v. 14: AB Hygnaure, a Yngnaure, M Ynhaure, C Ignaures, Q Ignaure, e al v. 19: A Ignaures, B Hygnaures, a Ynaures, M Ynhaures, C Ignaures, Q Inaures.
[36] A Rita Lejeune va il merito di aver identificato e collocato storicamente Arnaut Guilhem de Marsan e il suo insegnamento (in Lejeune 19392), prima d’allora genericamente datato attorno al 1200, per cui si veda, a titolo esemplificativo, Chabaneau 1885 p. 124.
[37] vv. 183-186, ibid.
[38] I versi 195-200 sembrano alludere al celebre Roman de Troie di Benoît de Saint-Maure, e il riferimento a Eneas ai vv. 209-216 ci conduce invece all’altrettanto famoso Roman d’Eneas, della seconda metà del XII secolo. I pochi versi dedicati alla leggenda tristaniana non sono in grado di suggerire alcun preciso riferimento, e lo stesso si dica per Ivain (ma cfr. Delbouille 1957, p. 61 n. 8, secondo cui « il faut admettre une mauvaise lecture » nell’unico testimone manoscritto, dal momento che il personaggio in questione condivide più tratti non con l’Yvain ma con il Gauvain cantato da Chrétien de Troyes), Artù (vv. 281-290) e Apollonio di Tiro (vv. 251-280), la cui vicenda fu una delle più diffuse nel Medioevo, ma la cui menzione è talmente indeterminata da non permettere l’identificazione del texte-source.
[39] Si predilige un termine neutro quale “abilità”, “capacità”, “scienza” (cfr. Rn e Levy s.v. maestria, maistria), laddove Sansone propone “scaltrezza” (cfr. la traduzione del passo in Sansone 1977, p. 140).
[40] Cfr. Brault 1997, p. 27 ss.
[41] Cfr. Rossi 1987, pp. 60-61.
[42] Rita Lejeune ha fornito per prima un’edizione critica e completa del testo, indicandone l’autore in Renaut de Beaujeu (cui è attribuito il Biaus Descouneüs o Bel Inconnu).
[43] Per l’identificazione del personaggio di Massot, Pirot nelle sue Recherches (cfr. Pirot 1972 pp. 508-9) ha avanzato una proposta interessante, indicandone l’etimo nel lat. *MATTEA > MATEOLA, “martello”, e associandolo al sostantivo massola al v. 24 di Marcabru, Pois la fuoilla revirola (PC 293.38); massot sarebbe dunque non un nome proprio ma comune, qui indicante metaforicamente l’organo genitale maschile. Il verso esibisce, tuttavia, gravi problemi di esegesi, e il lemma stesso rappresenta un assoluto hapax in provenzale. Osta a una lettura oscena del passo anche l’incongruenza di un siffatto riferimento con un testo didattico come quello di Arnaut, «dal momento che tutta la sua opera […] è rigorosamente aliena, allergica addirittura, da un formulario che non sia quello della più pudica cortesia» (Sansone 1977, p. 163).
[44] Mouzat 1969, p. 214.
[45] Si vedano i fondamentali contributi di Delbouille 1957 e Rossi 1983.
[46] Non ritenendo pertinente addentrarci più del necessario nelle spinose questioni di provenienza della narrazione originaria di Linhaura/Ignaure. preferiamo rimandare alle illuminanti ricerche di Pirot 1972, pp. 517 e ss.
[47] L’interpretatio nominis è un procedimento retorico invalso già in età classica ma ampliamente adoperato nella narrativa medievale consistente nell’esposizione della pronominatio (ovvero dell’appellativo usato da altri, l’altrimenti detto senhal), attraverso la quale si corrobora il legame di interdipendenza tra personaggio e suo appellativo.  Secondo l’uso, dunque, quest’ultimo precede e non segue l’illustrazione stessa del nome. Nota ancora Rossi che l’illustrazione da parte di Raimbaut del suo stesso senhal risponde a un’attitudine che gli è propria e che è da lui replicata nel caso dei senhals di Tristan e Carestia (per cui cfr. ancora Rossi 1983 pp. 45-46).
[48] Pirot 1972, p. 514.
[49] Lazzerini 2010, p. 124.
[50] Cfr. Borghi Cedrini 2012, pp. 83 e ss.
[51] Cfr. Milone 1998, p. 149.
[52] Roncaglia 1967-68, p. 131
[53] Harvey-Paterson 2010, p. 1068.
[54] Cfr. Roncaglia 1967-68, p. 131. Ma si veda Milone 1998, p. 151, che ritiene facilior la lezione di DaN2.
[55] Roncaglia 1967-68, p. 131.
[56] Levy s.v. trebalh, tribalh, trabalh.
[57] ibid. ; Roncaglia 1978, pp. 213-14,
[58] Roncaglia 1967-68, p. 133.
[59] Cfr. Roncaglia 1967-68, p. 135.
[60] Cfr. per l’intera questione il ricco articolo di Canettieri 2016.
[61] Cfr. Canettieri 2016.
[62] Cfr. per le varie proposte Roncaglia 1967-68, pp. 136 e ss.
[63] ibid.
[64] Cfr. Milone 1998, p. 155.
[65] Roncaglia 1967-68, p. 143.
[66] Pattison 1952, p. 176.
[67] Harvey-Paterson 2010, p. 1072.
[68] Roncaglia 1967-68, p. 144.
[69] Milone 1998, p. 155, p. 158.
[70] Riquer 2011, p. 458.
[71] Kolsen 1894, I, p. 61.
[72] Pattison 1935, p. 22 e id. 1952, p. 41.
  • letto 2289 volte

Edizioni

  • letto 895 volte

Pattison

I.
Ara·m platz, Giraut de Borneill,    
que sapcha per c’anatz blasman      
trobar clus, ni per cal semblan.    
Aiso·m digaz,                       
si tan prezatz                      
so que es a toz comunal;            
car adonc tut seran egual.          

II.
Seign’ En Lignaura, no·m coreill    
si qecs s’i trob’ a son talan.      
Mas eu son jujaire d’aitan          
qu’es mais amatz                    
e plus prezatz                      
qui·l fa levet e venarsal;          
e vos no m’o tornetz a mal.         

III.
Giraut, non voill qu’en tal trepeil 
torn mos trobars; que ja ogan       
lo lauzo·l bon e·l pauc e·l gran.   
Ja per los faz                      
non er lauzatz,                     
car non conoisson (ni lor cal)      
so que plus car es ni mais val.     

IV.
Lingnaura, si per aiso veil         
ni mon sojorn torn en affan         
sembla que·m dopte del mazan.       
A que trobatz                       
si non vos platz                    
c’ades o sapchon tal e cal?         
Que chanz non port’ altre cabtal.   

V.
Giraut, sol que·l miels appareil    
e·l dig’ ades e·l trag’ enan,       
mi non cal sitot non s’espan.       
C’anc granz viutaz                  
non fon denhtatz:                   
per so prez’ om mais aur que sal,   
e de tot chant es atretal.          

VI.
Lingnaura, fort de bon conseill,    
etz fis amans contrarian,           
e per o si n’ai mais d’affan.       
Mos sos levatz,                     
c’us enraumatz                      
lo·m deissazec e·l diga mal,        
que no·l deing ad home sesal.       

VII.
Giraut, per cel ni per soleil       
ni per la clardat que resplan,      
non sai de que·ns anam parlan,      
ni don fui natz,                    
si soi torbatz                      
tan pes d’un fin joi natural.       
Can d’als cossir, no m’es coral.    

VIII.
Lingnaura, si·m gira·l vermeil      
de l’escut cella cui reblan,        
qu’eu voill dir: “A Deu mi coman.”  
Cals fols pensatz                   
outracuidatz!                       
M’a mes doptanza deslial!           
No·m soven com me fes comtal?       

IX.
Giraut, greu m’es, per San Marsal,  
car vos n’anatz de sai nadal.       

X.
Lingnaura, que ves cort rial        
m’en vauc ades ric e cabal.         
 

  • letto 657 volte

Testo e traduzione

Ara.m platz, Guiraut de Borneil
(PC 389, 10° = 242, 14; Pattison XXXI)
 
 A cura di Samantha Molinaro

 

Mss.: Da (183), N2 (18), E (221-222), R (24).
Rubriche: assente Da, Roembauç daurenga N2, Tenso E, tenso R.
Edizioni principali: Appel 1930 (Nella I edizione del 1895 Appel assume come ms. di base E, avendo a disposizione solo DaER; l’edizione del 1930 è conseguente allo spoglio di tutti i testimoni), p. 126; Chaytor 1902 (= Appel), pp. 33-34; Kolsen 1910-35, I, p. 374 (ER); Lommatzsch 1917, p. 66 (= Kolsen); Anglade 1927, pp. 74-77 (E); Audiau-Lavaud 1928, p. 191 (ed. basata su Kolsen); Pattison 1952 pp. 173-76 (Da); Riquer 2011, p. 455 (ed. basata su Kolsen, con ritocchi nella cobla VI); Sharman 1989, pp. 394-98 (ER); Milone 1998, pp. 67-71; Bec 2000, pp. 152-55 (= Pattison); Harvey-Paterson 2010, III, pp. 1062-74 (E).
Testo: Pattison 1952, p. 173 con modifiche nella punteggiatura e nella cobla VI (cfr. Roncaglia 1968, pp. 136-46).
Schema metrico-rimico: a8 b8 b8 c4 c4 d8 d8 (Frank, 705:9). Tenso costituita da otto coblas unissonans e due tornadas di due versi ciascuna.
Classificazione dei testimoni: è possibile raggruppare i manoscritti latori del testo in due famiglie principali: DaN2 e ER, come appare evidente dagli errori congiuntivi di DaN2 (vv. 33, 44 (-1 sillaba), 29?) e di ER (30, 34, 41, 42, 47).
Il solo errore congiuntivo fra la famiglia DaN2 e R sembra essere al v. 33, dove l’unica lezione corretta è quella del testimone E. Tutti i testimoni presentano inoltre errori individuali: Da ai vv. 7 tu, 20 can, 42 deig, 45 anan, 47 parla (+ 2), 55 deslia; N2 ai vv. 5 manca, 8 em, 9 qes, 45 ques; 52 dic (-1)[1]; E 7 seraun (+1), 8, 26 us (-1), 35 chantar (+1), 55 del leial; R ai vv. 5 prezaratz (+1), 32 gran, 39 me son, 45 us, 56 nz.
I primi testimoni DaN2 si mostrano molto più prossimi fra loro della famiglia ER: Da presenta varianti individuali solamente al v. 52 e N2 ai vv. 21, 45, 52, mentre E è isolato ai vv. 14, 22, 24, 38 e R ai vv. 28, 32, 33, 44, 51, 53, 55, 57.
Pattison seleziona Da come base, ritenendo che E possa aver funto da intermediario tra la famiglia DaN2 e R:
 
                                                           DaN2  -  E  - R
 
 
 
 
I.
Ara⸱m platz, Giraut de Borneill,
que sapcha per c’anatz blasman                         
trobar clus ni per cal semblan.
Aiso⸱m digaz,
si tan prezatz                                                           5
so que es a toz comunal,
car adonc tut seran egual.
 
II.
Seign’en Lignaura, no⸱m coreill
si qecs troba a son talan;
mas eu son jujaire d’aitan                                     10
qu’es mais amatz
e plus prezatz
qui⸱l fa levet e venarsal,
e vos no m’o tornetz a mal.
 
III.
Giraut, non voill qu’en tal trepeil                           15
torn mos trobars; que ja ogan
lo lauzo⸱l bon e⸱l pauc e⸱l gran.
Ja per los faz
non er lauzatz
car non conoisson (ni lor cal)                                20
so que plus car es ni mais val.
 
IV.
Lingnaura, si per aiso veil
ni mon sojorn torn en affan
sembla que⸱m dopte del mazan.
A que trobatz                                                         25
si non vos platz
c’ades o sapchon tal e cal?
Que chanz non port’altre cabtal.
 
V.
Giraut, sol que⸱l miels appareil
e⸱l dig’ades e⸱l trag’enan,                                      30
mi non cal sitot non s’espan.
C’anc granz viutaz
non fon denhtatz:
per so prez’om mais aur que sal
e de tot chant es atretal.                                        35
 
VI.
Lingnaura, fort de bon conseill,
es fis aman contrarian;
e per o si n’ai mais d’affan,
mos sos lev’atz
c’us enraumatz                                                       40
lo⸱m deissazec e⸱l diga mal
que no⸱l deing ad home sesal.
 
VII.
Giraut, per cel ni per soleil
ni per la clardat que resplan,
non sai de que⸱ns anam parlan                             45
ni don fui natz
si soi torbatz
tan pes d’un fin joi natural
can d’als cossir no m’es coral.
 
VIII.
Lingnaura, si⸱m gira⸱l vermeil                               50
de l’escut cella cui reblan,
qu’eu voill dir: «a Deu mi coman»
cals fols pensatz
outracuidatz
m’a mes doptanza deslial?                                   55
No⸱m soven com me fes comtal?
 
IX.
Giraut, greu m’es, per San Marsal,
car vos n’anatz de sai Nadal.
 
X.
Lingnaura, que ves cort rial
m’en vauc ades ric e cabal.                                  60
 
 
  1. «Ora mi piacerebbe sapere, Giraut de Bornelh, perché andate biasimando il trobar clus e con quali argomenti; ditemi questo, se tanto apprezzate ciò che è comune a tutti: poiché in tal modo tutti saranno uguali.»
  2. «Signor Linhaure, non mi lamento se ognuno compone a suo gusto; ma io di questo son giudice: che [un canto] è più amato e apprezzato se lo si fa leggero e umile, e voi non ve la prendete a male.»
  3. «Giraut, non voglio che il mio trobar si volti in tal disordine che lo gradiscano allo stesso modo i dappoco e i valenti, la gente volgare e gli aritocratici. Mai sarà lodato dagli stolti, poiché non conoscono – né loro interessa – ciò che è più caro e vale di più.»
  4. «Linhaure, se perciò io veglio e volgo in affanno il mio soggiorno, segno è che io preoccupo del pubblico. Perché componete, se non vi piace che lo conoscano sempre tutti? Ché il canto non porta altro capitale.»
  5. «Giraut, purché io metta insieme il meglio e lo dica sempre e lo porti avanti, non m’interessa se non si diffonde tanto, perché mai una gran viltà fu motivo di dignità: per questo si apprezza più l’oro che il sale, e altrettanto vale per il canto.»
  6. «Linhaure, davvero siete fiducioso di un buon argomento, ponendovi contro gli amanti cortesi; e tuttavia se ne ho maggior fatica, il mio canto ci guadagna che un rauco me la scombini e me la pronunci male, perché non lo considero adatto a un cantore stipendiato.»
  7. «Giraut, per il cielo e per il sole e per la luce che risprende, non so di che stiamo a parlare, né dove sono nato, così sono turbato dal pensiero di una perfetta gioia naturale. Quando penso ad altro, non mi sta a cuore.»
  8. «Linhaure, così mi gira contro il rosso dello scudo colei che io corteggio, che ho voglia di dire: “mi rimetto a Dio!”. Quale folle pensiero tracotante mi ha fatto sorgere sleale timore? Non mi ricordo com’ella mi fece comitale?»
  9. «Giraut, mi dispiace, per San Marziale, che ve ne andiate prima di Natale.»
  10. «Linhaure, ché me ne vado ora ad una corte reale, ricca e potente.
 

[1] Mi trovo in disaccordo con Harvey-Paterson 2010 che vede errori individuali in N2 anche al v. 43 (ma N2 e Da coincidono perfettamente), e in E al v. 51 (cattiva lettura del ms., che reca cela e non cola).
  • letto 1414 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 1108 volte

CANZONIERE D

  • letto 733 volte

Edizione diplomatica

 A  ram platz giraut deborneill. Q(ue) sapcha
 p(er)cannas blasman. trobar clus ni p(er)
 cal semblan. Aisom digaz. Si tan p(re)za-
 tz.So q(ue) es atoz comunal. Car adonc tu seran
 egual.
 

 
 S  eignen lignaura nom correill. Si qeos sitro
 ba son talan. Mas eu son iuiaire daitan. Q(ue)s
 mais amatz.Eplus p(re)zatz. Qu(el) faleuet euenar
 sal. Euos no mo tornes amal.
 
 G  iraut no(n) uoill q(ue)n tal trepeil. Torn mos tro-
 bars; Q(ue) ia ogan. Iolauzol bon el pauc el g(ra)n
 Ja per los faz no(n) er lauzatz. Car no(n) conois son
 nilor can. So q(ue) plus car es ni mais val.
 
 
 L  ingnaura si p(er) aiso ueil ni mon soior(n) tor(n) enaf
 fan. Sembla q(ue)m dopte del mazan. Aq(ue) trobatz.
 Sino(n) uos platz. Cades osapchon tal ecal. Q(ue)
 chanz no(n) portaltre cabtal.
 G  iraut sol q(ue) miels appareil. Edic ades eltrac
 enan. Mino(n) cal si tot no(n) sespan. Canc g(ra)nz
 uiutaz. no(n) fon diutaz. P(er)so p(re)zon mais au(e)r q(ue)
 sal. Edetot cant es atretal.
 
 
 L  ingnaura fort d(e) bon (con)seill. Efis aman (con)tra
 rian. Ep(er)o sinai mais daffan. Mossos leuatz
 Cus enraumatz. lom deissazec el diga mal. Q(u)e
 nol deig ad home sesal.
 
 
 G  iraut p(er)cel ni p(er)soleil. ni p(er)lardat q(ue) resplan
 no(n) sai deq(ue)ns anan parlan. ni don sui natz
 Si soi parla torbatz. Tan pes dun fin ioi natu-
 ral. Can dals cossir nomes coral.
 
 

 L  ingnaura sim giral uermeil delescut cella
 cui reblan. Qu(eu) uoill dir ad(e)u mi coman. Cals
 fols pensatz. Outra cuidatz. Mames do-
 ptanza deslial nom souen com me fes con
 tal.
 
 G  iraut greu mes p(er) san marsal. Car vos
 nanas desai nadal.
 L  ingnatura que ves cort rial. men vauc
 ades ric ecabal.
 
 
  • letto 532 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

   
  I
 A         ram platz giraut deborneill. Q(ue) sapcha  
            p(er) cannas blasman. trobar clus ni p(er)
            cal semblan. aisom digaz. sitan p(re)za
 tz. So q(ue) es atoz comunal. Car adonc tu seran
 egual.
 
  Ara⸱m platz, Giraut de Borneill,
 que sapcha per c’annas blasman
 trobar clus ni per cal semblan.
 Aiso⸱m digaz,
 si tan prezatz                                                  5
 so que es a toz comunal,
 car adonc tu seran egual.
 
  II
S eignen lignaura nom correill. Siqecs sitro
    ba son talan. Mas eu son iuiaire daitan. Q(ue)s
mais amatz. Eplus p(re)zatz. Q(ui)l faleuet euenar
sal. Euos nomo tornes amal.
 
 Seign’en Lignaura, no⸱m correill
 si qecs s’i trob’a son talan;
 mas eu son iuiaire d’aitan                             10
 qu’es mais amatz
 e plus prezatz
 qui⸱l fa levet e venarsal,
 e vos no m’o tornes a mal.
 
 
  III
G iraut no(n) uoill q(ue)n tal trepeil. Torn mos tro-
     bars. Q(ue) ia ogan. lolauzol bon el pauc el g(ra)n.
Ia p(er) los faz no(n) er lauzatz. Car no(n) conois son
ni lor can. So q(ue) plus car es ni mais ual.
 
 Giraut, non voill qu’en tal trepeil                   15
 torn mos trobars; que ia ogan
 lo lauzo⸱l bon e⸱l pauc e⸱l gran.
 Ia per los faz
 non er lauzatz
 car non conoisson (ni lor can)                      20
 so que plus cars es ni mais val.
 
 
  IV
L ingnaura si p(er) aiso ueil ni mon soior(n) tor(n) enaf
    fan. Sembla q(ue)m dopte del mazan. aq(ue) trobatz.
Sino(n) uos platz. Cades osapchon tal ecal. Qe
chanz no(n) portaltre cabtal.
 
 Lingnaura, si per aiso veil
 ni mon soiorn torn en affan
 sembla que⸱m dopte del mazan.
 A que trobatz                                                25
 si non vos platz
 c’ades o sapchon tal e cal?
 Qe chanz non port’altre cabtal.
 
  V
G iraut sol q(ue) miels appareil. Edic ades eltrac
    enan. Mino(n) cal si tot no(n) sespan. Canc g(ra)nz
uiutaz. no(n) fon diutaz. P(er) so p(re)zon mais aur q(ue)
sal. Edetot cant es atretal.
 
 Giraut, sol que miels appareil
 e dic’ades e⸱l trac’enan,                                30
 mi non cal si tot non s’espan.
 C’anc granz viutaz
 non fon diutaz:
 per so prez’om mais aur que sal
 e de tot cant es atretal.                                 35
                          
  VI
L ingnaura fort d(e)bon (con)seill. Efis aman (con)tra
    rian. Ep(er)o sinai mais daffan. Mossos leuatz.
Cus en raumatz. lom deissazec el diga mal. Qe
nol deig ad home sesal.
 
 Lingnaura, fort de bon conseill,
 e fis aman contrarian,
 e per o si n’ai mais d’affan.
 Mos sos levatz
 c’us enraumatz                                             40
 lo⸱m deissazec e⸱l diga mal
 qe no⸱l deig ad home sesal.
 
  VII
G iraut p(er) cel ni (per) soleil. ni p(er)lardat q(ue) resplan.
    no(n) sai deq(ue)ns anan parlan. ni don fui natz.
Si soi parla torbatz. Tan pes dun fin ioi natu-
ral. Can dals cossir nomes coral.
 
 Giraut, per cel ni per soleil
 ni per lardat que resplan,
 non sai de que⸱ns anan parlan                     45
 ni don fui natz
 si soi parla torbatz
 tan pes d’un fin ioi natural
 can d’als cossir no m’es coral.
 
  VIII
L ingnaura sim giral uermeil delescut cella
    cui reblan. Q(ue)u uoill dir ad(e)u mi coman. Cals
fols pensatz. Outra cuidatz. Mames do-             
ptanza deslia. nom souen com me fes con
tal.
 
 Lingnaura, si⸱m gira⸱l vermeil                       50
 de l’escut cella cui reblan,
 qu’eu voill dir: «a Deu mi coman»
 cals fols pensatz
 outracuidatz!
 M’a mes doptanza deslia!                            55
 No⸱m soven con me fes contal?
 
  IX
G iraut greu mes p(er) san marsal. Car uos
     nanas desai nadal.
 
 Giraut, greu m’es, per San Marsal,
 car vos n’anas de sai Nadal.
 
  X
L ingnatura que ues cort rial. men uauc
ades ric ecabal.
 Lingnatura, que ves cort rial
 m’en vauc ades ric e cabal.                        60
       

A cura di Samantha Molinaro

  • letto 431 volte

CANZONIERE E

  • letto 695 volte

Edizione diplomatica

[10a] [E 221]

E ram platz  platz guirant deborneill. Q(ue) 
fapcha percannas blasinan. trobar cl
us nipercal semblan. aisom diguatz. si 
tan p(re)zatz. So q(ue) val totz comunal. 
car adonc tus seraun comunal.
 
S  enher linhaure no correill. Si quer se
trobason talan. mas me ets uueill uit
gar ditan. ques mais amatz. chans ep(e)r
ezatz. Quil fai leuet euenansal. evos no
mop(er) tometz ennal.
            
G  iraut no(n) ueiill quental trepeil.
torn mos trobars q(ue) hom am tan. Iauol
colts colpiuc col gran. ia per los fatz. 
no(n) er laitzatz. quar no conoioison ni lur
cal. so que plus quar es ni mais val.
L  inhaure sieu permiso ueill. m mo(n) se
 iorn torn crafan. sembla quem dopte de
mazan. aque trobatz. si nous platz. cades
ho sapchon tal ecal. que chans noptz
taurre captal.
 
G  iraut sol quel mels appareil. edigua
des erraguetan. me nocal si tan voses 
pan. canc grains uiutatz. no so denhatatz
per so prezom mais auer que sal. ede
chantar es tot aurretal.
L  inhaure fort de bon conseill. es sis a
mans contrarian. epero sim ual mais
denfan. mos sos leuatz. cuns enraumatz
lonh e sa gen nim digua mal. acui
nol deia hom sesal.
 
 
G  iraut per sel niper soleill. ni per
la clardit que resplan. no sai dequens
 
 

[10] [E 222]

anem parlan. ni don siu natz. si fin trobatz.
tan pres dun fin ioi natural. can dils con
sir nomes coral.
 
 
L inhaure sin uiral uermeil. de lestur
cola cui reblan. que uueill dir adieu me
coman. cals sols pensatz. outatuidatz. me
tans doptanda del leial. nom soue com mi
ses comtal.
 
G uiraut greu mes per saint marsal.
quar vos nomatz de sai nadal.
 
L inhaure que vas mer retal. men uauc
ades riche cabal. Tenso.
 
 
  • letto 628 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

                                                                     Tenso.  
  I
 E     ram platz guiraut de borneill. q(ue)
       sapcha percanatz blasman. trobar cl-
 us nipercal semblan. aisom diguatz. si
 tan prezatz. so que uas totz es cominal.
 car adonz tug seraun cominal.
 
 Era⸱m platz, Guiraut de Borneill, 
 que sapcha per c’anatz blasman
 trobar clus ni per cal semblan.
 Aiso⸱m diguaz,
 si tan prezatz                                        5
 so que vas totz es cominal,
 car adonz tug seraun cominal.
 
  II
 S enher linhaure no coreill. si quex se
 trobason talan. mas me eis uueill iut-
 gar daitan. ques mais amatz. chans epr-
 ezatz. quil fai leuet euenansal. euos no
 mo tornetz enmal.
 
 Senher Linhaure, no coreill
 si quex se trob’a son talan;
 mas me eis vueill iutgar d’aitan             10
 qu’es mais amatz
 chans e prezatz
 qui⸱l fai levet e venansal,
 e vos no m’o tornetz en mal.
 
  III
 G uiraut no uueill quental trepeill
 torn mos trobars q(ue) hom am tan. lauol
 colbo elpauc col gran. ia per los fatz.
 no(n) er lauzatz. quar no conoison ni lur
 cal. so que plus quar es ni mais ual.
 
 Guiraut, no⸱m vueill qu’en tal trepeill        15
 torn mos trobars; que hom am tan
 l’avol co⸱l bo e⸱l pauc co⸱l gran.
 Ia per los fatz
 non er lauzatz
 quar non conoison (ni lur cal)                    20
 so que plus quar es ni mais val.
 
  IV
 L inhaure sieu peraiso ueill. ni mo(n) se-
 iorn torn enafan. sembla quem dopte de
 mazan. aque trobatz. si nous platz. cades
 ho sapchon tal ecal. que chans nopor-
 tautre captal.
 
 Linhaure, s’ieu per aiso veill
 ni mon seiorn torn en afan
 sembla que⸱m dopte de mazan.
 A que trobatz                                             25
 si no⸱us platz
 c’ades ho sapchon tal e cal?
 Que chans no port’autre captal.
 
  V
 
 G
uiraut sol quel meils apareill. edigua-
 des etraguenan. me nocal si tan noses-
 pan. canc grans uiutatz. no fo denhtatz.
 per so prezom mais auer que sal. ede
 chantar es tot autretal.
 
 Guiraut, sol que meils apareill
 e digu’ades e tragu’enan,                           30
 me no cal si tan no s’espan.
 C’anc grans viutatz
 no fo denhtatz:
 per so prez’om mais aver que sal
 e de chantar es tot autretal.
          
  VI
 L inhaure fort de bon conseill. es fis a-
 mans contrarian. epero sim ual mais
 denfan. mos sos leuatz. cuns enraumatz.
 lonh de sa gen nim digua mal. acui
 nol dei ahom sesal.
 
 Linhaure, fort de bon conseill,
 es fis amans contrarian,
 e per o si⸱m val mais d’enfan.
 Mos sos levatz
 c’uns enraumatz                                       40
 lonh de sa gen ni⸱m digua mal
 a cui no⸱l dei a hom sesal.
 
  VII
 G uiraut per sel niper soleill. ni per
 la clardat que resplan. no sai dequens
 anem parlan. ni don fui natz. si fui trobatz.  
 tan prec dun fin ioi natural. can dals con-
 sir nomes coral.
 
 Guiraut, per sel ni per soleill
 ni per la clardat que resplan,
 non sai de que⸱ns anem parlan                45
 ni don fui natz
 si fui trobatz
 tan prec d’un fin ioi natural
 can d’als consir no m’es coral.
 
  VIII
 L inhaure sim uiral uermeill. de lescut
 cela cui reblan. que uueill dir adieu me
 coman. cals fols pensatz. outracuidatz. me
 trais doptansa del leial. nom soue com mi
 fes comtal.
 
 Linhaure, si⸱m vira⸱l vermeill                     50
 de l’escut cela cui reblan,
 que vueill dir: «a Deu me coman»
 cals fols pensatz
 outracuidatz!
 Me trais doptansa del leial!                        55
 No⸱m sove com mi fes comtal?
 
  IX
 G uiraut greu mes per saint marsal.
 quar uos nanatz de sai nadal.
 
 Guiraut, greu m’es, per Saint Marsal,
 quar vos n’anas de sai Nadal.
  X
 L inhaure que uas cort reial. men uauc
 ades riche cabal.
 
 Linhaure, que vas cort reial
 m’en vauc ades rich’e cabal.
  • letto 533 volte

CANZONIERE N²

  • letto 756 volte

Edizione diplomatica

[10a] [N18v] [A]

              Roembauç daurenga

 Ar am plaz giraut deborneil
 Que sapcha per can nas blasman
 Tro barclus ni percal semblan       
 Aisom digaz
 So que es a toz comunal
 Car adoncs tut seran egual
 

 S  eignem Lignaura nom coreil
 Si qes si troba son talan
 Mas eu son iutiaire daitan
 Ques mais amatz
 E plus prezatz
 Quil falleunt euenarsal
 E vos nomo tornes amal.
 
 
 G  iraut non uoill quem tal trepeil
 Torn mos trobars que ia ogan
 Lo Lauzol bon el pauc el gran
 Ia per los fatz non et lauçatz.
 Car non conois son ni lor cal
 So que plus cars es ni mais ual
 
 Lingnaura si per aiso veil
 Ni mon so iorn torn esi afan
 Sembla quem dopte del mazan
 A que tobatz
 Si non vos platz
 Cades osapchon tal ecal
 Que canz non portautre cabtal.
 
 G  iraut sol que miels apareil
 E dic ades el trac enan
 Mi non cal si tot non ses pan
 Canc granz uiutaz
 Non fon deutaz
 Per so prezon mais aur que sal
 E de tot chant es at seral.
 
 
 Lingnaura fort de bon conseill
 E fis aman contrarian
 E perso si nai mais dafan
 Mossos levatz
 Cus en raumatz
 Lom deissaçec el diga mal
 Que nol deing ad home se sal.
 
 G  iraut per cel ni per soleill
 Ni per clardat que resplan
 Non sai de ques anam parlan
 Ni don fui natz
 Si soi torbatz
 Tan pes dun fin ioi natural
 Can dals consir no mes coral
 

[B]

 L  ingnaura sim Giral vermeil
 Del escut cela cui reblan
 Quel eu dic a deu mi coman.
 Cals fols pensatz
 Outra cuidatz
 Ma mes doptança deslial
 Nom souen con me fes com tal.
 
 Giraut greu mes per San marsal
 Car vos uanas de sai nadal
 
 
 Lingnaura que ues cort rial
 Ment vant ades ric e cabal.
 
 
  • letto 516 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

Roembauç daurenga Roembauç d'Aurenga
  I
 Ar am plaz giraut de Borneil
     Que sapcha per can nas blasman
     Tro barclus ni per cal semblan
     Aisom digaz
     So que es a totz comunal
     Car adoncs tut seran egual.
 
 
 Ara⸱m plaz, Giraut de Borneil,
 que sapcha per c’annas blasman
 trobar clus ni per cal semblan.
 Aiso⸱m digaz,
 .                                                                             5
 so que es a totz comunal,
 car adoncs tut seran egual.
 
  II
 Seingnem Li(n)gnaura nom coreil
     Si qes si troba son talan
     Mas eu son iutiaire daitan
     Ques mais amatz
     E plus prezatz
     Quil falleuet euenarsal
     E uos no mo tornes a mal.
 
 Seingn’em Lingnaura, no⸱m coreil
 si qes s’i trob’a son talan;
 mas eu son iutiaire d’aitan                                 10
 qu’es mais amatz
 e plus prezatz
 qui⸱l fa llevet e venarsal,
 e vos no m’o tornes a mal.
 
  III
 Giraut nom uoill quem tal trepeil
     Torn mos trobars qe ia ogan
     Lo lauz ol bon el pauc el gran
     Ia per los fatz
     Non et lauçatz
     Car non conois son ni lor cal
     So que plus cars es ni mais ual
 
 Giraut, no⸱m voill qu’em tal trepeil                    15
 torn mos trobars; qe ia ogan
 lo lauzo⸱l bon e⸱l pauc e⸱l gran.
 Ia per los fatz
 non et lauçatz
 car non conoisson (ni lor cal)                            20
 so que plus cars es ni mais val.
 
 
  IV
 Li(n)gnaura si per aiso ueil
     Ni mon soiorn torn en afan
     Sembla qem dopte del mazan
     A que tobatz
     Si non uos platz
     Cades o sapchon tal e cal
     Que canz non port autre cabtal.
 
 Lingnaura, si per aiso veil
 ni mon soiorn torn en afan
 sembla qe⸱m dopte del mazan.
 A que tobatz                                                     25
 si non vos platz
 c’ades o sapchon tal e cal?
 Que canz non port’autre cabtal.
  V
 Giraut sol que miels apareill
     E dic ades el trac enan
     Mi non cal si tot non ses pan
     Canc granz uiutatz
     Non fon deutatz
     Per so prez om mais aur que sal
     E de tot chant es atretal.
 
 Giraut, sol que miels apareill
 e dic’ades e⸱l trac’enan,                                  30
 mi non cal si tot non s’espan.
 C’anc granz viutatz
 non fon deutatz:
 per so prez’om mais aur que sal
 e de tot chant es atretal.                
  VI
 Lingnaura fort de bon conseill
     E fis aman contrarian
     E per so si nai mais dafan
     Mossos leuatz
     Cus en raumatz
     Lom deissaçec el diga mal
     Que nol deing ad home se sal
 
 Lingnaura, fort de bon conseill,
 e fis aman contrarian,
 e per so si n’ai mais d’afan.
 Mos sos levatz
 c’us enraumatz                                                40
 lo⸱m deissaçec e⸱l diga mal
 que no⸱l deing ad home sesal.
 
  VII
 Giraut per cel ni per soleill
     Ni per clardat que resplan
     Non sai de ques anam parlan
     Ni don fui natz
     Si soi torbatz
     Tan pes dun fin ioi natural
     Can dals consir no mes coral.
 
 Giraut, per cel ni per soleill
 ni per clardat que resplan,
 non sai de ques anam parlan                          45
 ni don fui natz
 si soi torbatz
 tan pes d’un fin ioi natural
 can d’als consir no m’es coral.
 
  VIII
 Lingnaura sim Giral uermeil  
         Del escut cela cui reblan
         Qe eu dic a deu mi coman
         Cals fols pensatz
         Outra cuidatz
         Mames doptança deslial
         Nom souen con me fes com tal.
 
 Lingnaura, si⸱m gira⸱l vermeil                          50
 de l’escut cela cui reblan,
 qe eu dic: «a Deu mi coman»
 cals fols pensatz
 outracuidatz!
 M’a mes doptança deslial!                                55
 No⸱m soven con me fes comtal?
 
  IX
 
 Giraut greu mes per san marsal
         Car uos uanas de sai nadal
 
 Giraut, greu m’es, per San Marsal,
 car vos v’anas de sai Nadal.
 
  X
 Lingnaura que ues cort rial
         Ment uauc ades ric e cabal.
 Lingnaura, que ves cort rial
 m’ent vauc ades ric e cabal.                                60

A cura di Samantha Molinaro

  • letto 465 volte

CANZONIERE R

  • letto 552 volte

Edizione diplomatica

 
  A
             Ram platz. G(ui)r(aut) . de bornelh que sapcha per canas                            [f. 24r, col. II]
 
 
  blasman. trobar clus ni per cal semblan. aysom diatz. si
 
 
  tan prezaratz. so ca nos totz es cominal. car adoncx tug fo-
                          S enher linaure no(n)z q(ue)relh. si q(ue)cx si trobasson
                          tala(n). mas mi eys uuelh iutiar daita(n). q(ue)s m(a)is
  ran egal.            amatz cha(n)s e prezatz. quil fai leuet el uer nas-
                        salh. e uos nomo tenetz amal. G uiraut no
  uuelh q(ue)n tal trebalh. to(r)n mos trobars q(ue) hom am tan. la
  uol col bo. el pauc col gra(n). ia p(er) los fatz no(n) er lauzatz. car
  no(n) conoyson ni lur cal. so q(ue) pus car es ni may ual. L inau-
  re si p(er) ayso uelh. ni mo soiorn to(r)n en afan. sembla quem dop-
  te de masan. aq(ue) trobatz si no uos platz. cades o sapcho(n) tal e
  cal. q(ue) chans no(n) portautre cabal. G uiraut sol q(ue)l miels apa-
  relh. e digades e traguenan. mi no(n) cal si tan no sespan. car
  gran uieutatz no so(n) dieutatz. e mays prezom auers q(ue) sal. e de
 
  cha(n)t es tot at(re)tal. L inaure fort de bo(n) cosselh. es fis ama(n). co(n)traria(n).          [f.24v, col. I]
  e p(er)o sim ual may dafa(n). me so(n) leuatz cus en raumatz luenh. de
  sa ge(n) nin diga m(a)l. a cuy hom no(n) deya sensal. G uiraut p(er) cel
  ni p(er) solelh. ni p(er) la clardat quer resplan. no say de queus anem
  parlan. ni do(n) fui natz si soy trobatz. ta(n) pres du(n) fin ioi nat(ur)al.
  ca(n) dals cossir no mes coral. L inaure sim uiral u(er)melh. del
  escut sela q(ue) rebla(n). q(ue) uuelh dir a dieu me coma(n). ta(n) fol pe(n)satz
  outra cuydatz. mestra dopta(n)sa deslial. no(n)z soue com y fes co(n)tal
  G uiraut mal mes p(er) san marsal. car uos nanatz de sai nadal.
  L inaure q(ue) ues cort rial. me(n) uau ades ric e cabal. tenso.
 

A cura di Samantha Molinaro

  • letto 510 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

   
  I
 

 A         Ram platz. G(ui)r(aut) . de bornelh que   sapcha per canas      
 
 
 blasman. trobar clus ni per cal semblan. aysom diatz. si
 
 
 tan prezaratz. so ca nos totz es cominal. car    adoncx tug fo-

 ran egual

 

 Ara⸱m plaz, Guiraut de Bornelh,
 que sapcha per c’anas blasman
 trobar clus ni per cal semblan.
 Ayso⸱m diaz,
 si tan prezaratz 
 so c’a nos totz es cominal,
 car adoncx tug foran egal.

 

  II
 S enher linaure no(n)z q(ue)relh. si q(ue)cx si trobasson
                        tala(n). mas mi eys uuelh iutiar daita(n). q(ue)s m(a)is
                        amatz cha(n)s e prezatz. quil fai leuet el uer nas-
                        salh. e uos nomo tenetz amal.
 
 Senher Linaure, no⸱nz querelh
 si quecx s’i trob’a sson talan;
 mas mi eys vuelh iutiar d’aitan      
 qu’es mais amatz
 chans e prezatz
 qui⸱l fai levet el vernassalh,
 e vos no m’o tenetz a mal.
 
  III
                                                                                    G uiraut no
 uuelh q(ue)n tal trebalh. to(r)n mos trobars q(ue) hom am tan. la
 uol col bo. el pauc col gra(n). ia p(er) los fatz no(n) er lauzatz. car
 no(n) conoyson ni lur cal. so q(ue) pus car es ni may ual.
 
 Guiraut, no vuelh qu’en tal trebalh
 torn mos trobars; que hom am tan
 l’avol co⸱l bo e⸱l pauc co⸱l gran.
 Ia per los fatz
 non er lauzatz
 car non conoyson (ni lur  cal)
 so que pus car es ni may val.

 

  IV
                                                                                               L inau-
 re si p(er) ayso uelh. ni mo soiorn to(r)n en afan. sembla quem dop-
 te de masan. aq(ue) trobatz si no uos platz. cades o sapcho(n) tal e
 cal. q(ue) chans no(n) portautre cabal.
 
 Linaure, si per ayso velh
 ni mon soiorn torn en afan
 sembla que⸱m dopte de masan.
 A que trobatz
 si no vos platz
 c’ades o sapchon tal e cal?
 Que chans non port’autre cabal.
 
  V
                                                                  G uiraut sol q(ue)l miels apa-
  relh. e digades e traguenan. mi no(n) cal si tan no sespan. car
  gran uieutatz no so(n) dieutatz. e mays prezom auers q(ue) sal. e de
  cha(n)t es tot at(re)tal.
 
 Guiraut, sol que⸱l miels aparelh
 e dig’ades e tragu’enan,            
 mi non cal si tan no s’espan.
 Car gran vieutatz
 no son dieutatz:
 e mays prez’om aver que sal
 e de chant es tot atretal.                
                          
  VI
 L inaure fort de bo(n) cosselh. es fis ama(n). co(n)traria(n).
 e p(er)o sim ual may dafa(n). me so(n) leuatz cus en raumatz luenh. de
 sa ge(n) nin diga m(a)l. a cuy hom no(n) deya sensal.
 Linaure, fort de bon cosselh,
 es fis aman contrarian,
 e per o si⸱m val may d’afan.
 Me son levatz
 c’us enraumatz    
 luenh de sa gen ni⸱n diga mal
 a cuy hom non deya sensal.
 
  VII
 G uiraut p(er) cel
 ni p(er) solelh. ni p(er) la clardat quer resplan. no say de queus anem
 parlan. ni do(n) fui natz si soy trobatz. ta(n) pres du(n) fin ioi nat(ur)al.
 ca(n) dals cossir no mes coral.
 
 Guiraut, per cel ni per solelh
 ni per la clardat qu’er resplan,
 non say de que⸱us anem parlan  
 ni don fui natz
 si soy trobatz
 tan pres d’un fin ioi natural
 can d’als cossir no m’es coral.

 

  VIII
 L inaure sim uiral u(er)melh. del
 escut sela q(ue) rebla(n). q(ue) uuelh dir a dieu me coma(n). ta(n) fol pe(n)satz
 outra cuydatz. mestra dopta(n)sa deslial. no(n)z soue com y fes co(n)tal
 
 Linaure, si⸱m vira⸱l vermelh         
 de l’escut sela que reblan,
 que vuelh dir: «a Dieu me coman»
 tan fol pensatz
 outracuydatz!
 M’estra doptansa deslial!     
 No⸱nz sove com mi fes comtal?

 

  IX
 
 G
uiraut mal mes p(er) san marsal. car uos nanatz de sai nadal.
 
 Guiraut, greu m’es, per Saint Marsal,
 quar vos n’anas de sai Nadal.
 
  X
 L inaure q(ue) ues cort rial. me(n) uau ades ric e cabal  Linhaure, que vas cort reial
 m’en vauc ades rich’e cabal.
       

A cura di Samantha Molinaro

  • letto 690 volte

Aras no siscla ni chanta

BdT 389,12

Mss.: C 202, R 7, a¹ = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a7' b3 b5 d7 e7' f3 f3 g5 f3 (Frank 764:2). Vers di 6 coblas unissonans di 10 versi, seguite da 2 tornadas di 3.

Edizioni: Kolsen 1925, p. 54; Pattison 1952, p. 113.

  • letto 1442 volte

Edizioni

  • letto 862 volte

Pattison

I.
Ara non siscla ni chanta         
rossigniols,      ni crida l’auriols 
en vergier ni dinz forest,       
ni par flors groja ni blava;     
e si·m nais      Jois e Chans        
e creis en veillians;            
car no·m ven com sol      somnejans. 

II.
Car a midonz atalanta                          
qe·m loing dols!      E serai ben fols         
s’eu totz temps ab leis non rest,              
pos frain ma dolor plus brava;                 
si qe fais       ni afans                          
no·m pot esser dans,                           
ni maltraigz no·m dol      paucs ni grans.     

III.
C’a pauc lo cors no·m n’avanta;      
q’esquirols      non es, ni cabrols, 
tan lieus com eu sui, q’el test      
m’es la joia q’eu cercava;           
don son jais      en trepans             
e serai tot lans,                    
pos ma dona vol      mos enans.          

IV.
E neys noca·m n’espavanta                  
lurs estols      dels fels, fals e mols    
lauzengiers, cui Deus tempest,             
si·m pren midonz e m’entrava               
per ja mais      a mil ans                 
tot als seus comans;                       
q’en als cors non col      q’eu m’eslans.  

V.
Ja Deus, qe·ls jornz fes qaranta       
don mos sols      es tornatz fillols,  
no·m des a don ni a prest              
mais re, si leis mi salava;            
anz li lais      el balans             
lo mon e mil tans                      
contra leis qe·m tol      totz enjans. 

VI.
C’ap ton cor q’el mieu se planta,           
sai qe·m tols      — car donar no·m vols    
domna, que Jois pais e vest, —              
tot l’enjan q’a me portava.                 
Gen lo·m trais.      Sain Johans!           
Ar m’en creis talans                        
don cairai el sol      ablasmans!           

VII.
Ai! Domna prezans,                          
ar penz qe·us acol      en baizans.         

VIII.
Joglar, vostr’enans                         
voil, e Dieus lo vol      mil aitans.       
  

  • letto 544 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 710 volte

CANZONIERE C

  • letto 511 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [109]
 

  • letto 421 volte

CANZONIERE R

  • letto 560 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [108]
 

  • letto 446 volte

Edizione diplomatica

 
                                                                                                        Raymbaut daure(n)ca.

        A Ras no sicla ni cha(n)ta rossinhols. ni crida lauriols e(n) U(er) –
        gier. ni dins forest. ni par la flor gruoga ni blaua. e
        sim nays ioys echans. q(ue) es gra(n)s enans. car no ue(n) co(m)
        sol so(n)neians. Car a mi dons atala(n)ta. q(ue) lo(n)h dols. (et) se –
        ra be(n) fols. sieu tostems ab lieys nosrest. pus franh ma dolor pus
        braua. si q(ue) fays ni affans. nom pot esser dans. ni maltrag. ni dols
        paucx ni grans.
 

 
                                              Ca pauc lo cor no maua(n)ta. q(ue)s qirols no noys ni
        cabirols. ta(n) leu co(m) yeu soy q(ue)l test. mes la ioya qieu sercaua. do(n) gays
        e trescha(n)s. e seray totz lans. pus ma dona uol mos enans. E neysno
        com nespauanta. lors estols. dels fals fols e mols. lauze(n)giers cuy
        dieu tempest. sim pre(n) mi dons e me(n)traua. p(er) mays de. M. ans. e tot
        al sieu comans. q(ue)nals no(n) ay cor q(ue) eslans.
 
 
                                                                                        Ia dieus q(ue)ls iorns
        fes. xl. do(n) mos sols estornatz filhols. nom des adonia prest. may rem
        si ley me saluaua. q(ue)l li lays el balans. lo mo(n) e mil tans contra leys
        q(ue) tol totz e(n)ians. Cap to(n) cor q(ue)l meu se planta. say q(ue) tols car do –
        nar nom uols. domna q(ue) ioys past e uest. tot le(n)ian ca me sercaua.
        ieu la trais a san ioans. ar me(n) creys talans. do(n) cayrai el sol ablas
        ma(n)s. Ado(m)na p(re)za(n)s. ades p..es q(ue)us acol e(n) bayza(n)s.
 
  • letto 615 volte

CANZONIERE a¹

  • letto 387 volte

Edizione diplomatica

reambautz daurenga.
Ara non siscla ni chanta rossigniols. ni cridairols en uergier.
ne dinz forest. ni par flors groia ni blaua. e sim nais iois e cha(n)z
e creis en ueilljans. car no mi uen con sol som njauz.
 
Car a mi donz a talenta. qem loing dols. e serai be fols.
seu totz temps. ab leis non rest. pos frain ma dolor. pl?? braua
si qe fais ni afanz. nom pot esser danz. ni maltraigz
nom dol paucs ni granz.
 
Ca pauc le cars. nom nauenta. qes chirols. non es ni cabrols
tan lieus com eu sui. qel test mes la ioia. qeu cercaua don
son iais entrepainz e serai tot lanz. pos ma dona. uol mons
enanz.
 
Jes nocam espauenta. lurs estols. dels fels fals e mols. lauzengiers
cui deus tempest. sim prent mi don eme(n)traua. p(er) iamais
a milanz. tot al seu comanz. qen als cors no(n) cal qeu meslanz.
 
Ja deus qel iornz fes. qaranta dals mon sols. es tornet fillols. do(n)
mia don ni aprest mais reis.si leis mi saluaua anz li lais el
talanz lo mon e nul tanz contra lei qen tol totz enianz
 
 
Cap son cor. qel mieu si planta. sai qem tols. car donar o uols.
do(m)na cui iois. pais e uest. tot lenian qa me portaua. gen lon
trais a sai iohan. ar men creis talonz don cuira el sol ab las
mainz.
 
Ai dona prezanz. ar penz. qeus a tal embaizanz.
Joglar uostrenanz. uoil e dieus lo uol mil aitanz.
 
  • letto 337 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

reambautz daurenga. Reambautz d’Aurenga
 
  I
Ara non siscla ni chanta rossigniols. ni cridairols en uergier.

ne dinz forest. ni par flors groia ni blaua. e sim nais iois e cha(n)z

e creis en ueilljans. car no mi uen con sol som njauz.
Ara non siscla ni chanta
Rossigniols, ni crida irols
en vergier ne dinz forest,
ni par flors groia ni blaua
e si‧m nais iois e chanz
e creis en veilljans,
car no mi ven con sol somnjauz.
 
  II
Car a mi donz a talenta. qem loing dols. e serai be fols.

seu totz temps. ab leis non rest. pos frain ma dolor. pl?? braua

si qe fais ni afanz. nom pot esser danz. ni maltraigz

nom dol paucs ni granz.
Car a midonz atalenta
qe‧m loing dols! E serai be fols
s’eu totz temps ab leis non rest,
pos frain ma dolor pl? brava;
si qe fais ni afanz
no‧m pot esser danz
ni maltraigz no‧m dol paucs ni granz.
 
  III
Ca pauc le cars. nom nauenta. qes chirols. non es ni cabrols

tan lieus com eu sui. qel test mes la ioia. qeu cercaua don

son iais entrepainz e serai tot lanz. pos ma dona. uol mons

enanz.
C’a pauc le cars no‧m n’aventa
q’eschirols non es, ni cabrols,
tan lieus com eu sui, q’el test
m’es la ioia q’eu cercava;
don son iais en trepainz
e serai tot lanz,
pos ma dona vol mons enanz.
 
  IV
Jes nocam espauenta. lurs estols. dels fels fals e mols. lauzengiers

cui deus tempest. sim prent mi don eme(n)traua. p(er) iamais

a milanz. tot al seu comanz. qen als cors no(n) cal qeu meslanz.
Jes no ca‧m espaventa
lurs estols dels fels, fals e mols
lauzengiers, cui Deus tempest,
si‧m prent midon e m’entrava
per ia mais a mil anz
tot al seu comanz
q’en als cors non cal q’eu m’eslanz.
 
  V
Ja deus qel iornz fes. qaranta dals mon sols. es tornet fillols. do(n)

mia don ni aprest mais reis.si leis mi saluaua anz li lais el

talanz lo mon e nul tanz contra lei qen tol totz enianz
Ja Deus, qe‧l iornz fes qaranta
dals mon sols es tornet fillols,
don mia don ni a prest
mais reis si leis mi salvava
anz li lais el talanz
lo mon e nul tanz
contra lei qen tol totz enianz.
 
  VI
Cap son cor. qel mieu si planta. sai qem tols. car donar o uols.

do(m)na cui iois. pais e uest. tot lenian qa me portaua. gen lon

trais a sai iohan. ar men creis talonz don cuira el sol ab las

mainz.
Cap son cor q’el mieu si planta
sai qe‧m tols – car donar o vols –
domna, cui iois pais e vest
tot l’enian q’a me! Portava
gen lon trais a sai Johan
ar m’en creis talonz
don cuira el sol ablasmainz!
 
  VII
Ai dona prezanz. ar penz. qeus a tal embaizanz. Ai, dona prezanz!
Ar penz qe‧us tal embaizanz.
 
  VIII
Joglar uostrenanz. uoil e dieus lo uol mil aitanz. Joglar, vostr’enanz
voil e Dieus lo vol mil aitanz.
 
  • letto 454 volte

Ara·m so del tot conquis

BdT 389,11

Ms.: V 113 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a7 b7 a7 c7' d7 c7' d7 (Frank 455:1). Chanso di 9 coblas (organizzate in 3 cicli di 3 coblas) di 7 versi, seguite da 2 tornadas di 3.

Edizioni:  Kolsen 1940a; Lewent 1944, p. 606; Pattison 1952, p. 167; Milone 2003, p. 227.

  • letto 1247 volte

Edizioni

  • letto 858 volte

Pattison

I.
Ara·m so del tot conquis,       
si que de pauc me sove,         
c’oblidat n’ai gaug e ris       
e plor e dol e feunia;          
e no·i faz semblan trop bel,    
ni crei — tant ai manentia —    
que res, mas Dieus, me capdel.  

II.
Car ges per mon sen no cre,     
ni per prec ni per gragel,      
qu’eu poges aver per re         
ni conquerer tal amia           
si Dieus, a cui la grazis,      
no·m n’ages mes en la via       
et a leis bon cor assis.        

III.
Pregarai mais de novel          
que no suill de viel servis;    
car dat m’a en luoc sembel      
lo plus d’aquo que·l queria;    
e sai per que·m det tan be:     
car me conoc ses bauzia         
vas leis qui·m retenc ab se.    

IV.
A leis tainh amars tan fis,     
per que Dieus l’autrejet me;    
c’ad home qui la trais          
no volc dar la seinhoria,       
ni que ja·l fezes revel:        
qu’ilh non deu esser traya,     
tan val — mais trop ho espel!   

V.
Car s’eu dic so que·s cove      
de leis que mon cor sagel       
totz lo mons sap, per ma fe,    
cals es; car tota gen cria      
e sap, et es pron devis         
cals es la meiller que sia!     
Per qu’eu la laus et enquis.    

VI.
Mon cor ai eu tan isnel         
que a penas m’en sofris;        
c’amors me pueg’ el cervel,     
si que cor ai que lei dia       
a totz — tals talens m’en ve —; 
mas Temers e Cortesia           
e dreg Ben-Amar m’en te.        

VII.
Que si·m volia ses ris,         
si ri mon cor de joy ple;       
qu’esser cug em paradis         
can de midons, c’aixi·m lia     
que vas autra no·m apel,        
auzi parlar ses folia,          
sol c’om de leis me favel.      

VIII.
Per que es molt gran merce      
qui·m mentau neis lo castel     
on jai. Mas no sai per que      
es pros qui no·n a paria        
ab leis, c’ans que·l fos aclis  
no sai per que ren valia,       
mas pel be c’ar n’ai, m’es vis. 

IX.
Que ges lanza ni cairel         
non tem, ni brans asseris,      
can bai ni mir son anel;        
e si·n faz gran galardia        
ben o dei faire jasse,          
e s’om m’o ten a fulia          
no sap d’amor co·s mante.       

X.
Muira ogan ab coutel            
qui non tema ma fulia,          
o ab peir’ o ab cairel.         

XI.
Joglar, Dieus que·us fetz tan be
e·us creix vostre pretz quec dia
vos capdel si co·us cove.       
 

  • letto 698 volte

Assatz m’es bel

BdT 389,17

Mss.: C 199, D 90, I 143, K 129, M 136, N² 12, R 7, b¹ 3, μ 141 (vv. 1-2), κ 111 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a4 a4 b4 b4 c8 d4 d4 c8 e4 e4 c8 (Frank 182:1). Vers di 6 coblas ternas di 11 versi, seguite da 3 tornadas di 3.

Edizioni: Pattison 1952, p. 121.

  • letto 1591 volte

Edizioni

  • letto 942 volte

Pattison

I.
Assaz m’es belh                 
que de novelh                   
fassa parer                     
de mon saber                    
tot plan als prims sobresabens  
que van comdan                  
qu’ab sen d’enfan               
dic e fatz mos captenemens;     
e sec mon cor                   
e·n mostri for                  
tot aisso don ilh m’es cossens. 

II.
Qui qu’en favelh,               
lo m’es pro belh                
de mon saber:                   
qu’en sai mielhs ver            
(sitot no suy mout conoyssens)  
que·l trop parlan               
que van comdan                  
“Folhs es. — Non es. — Si es sos sens.”
Qu’ar tost salh for                    
ab belh demor                          
gen motz leugiers, cortes, valens.     

III.
Ab sen novelh                          
dic e favelh                           
mon saber ver                          
e·l fas parer                          
lay on tanh que sia parvens;           
que son enfan                          
li mielhs parlan                       
vas me; e sai qui·m n’es guirens,      
ab que·m demor                         
gen dins mon cor                       
si que·l dir no·m passa las dens.      

IV.
Don d’amar dic:                        
qu’am si ses tric                      
lieys qu’amar deg,                     
que·l miels adreg                      
(s’eron sert cum l’am finamens)        
m’irion sai                            
preguar hueymai                        
que·ls essenhes cum aprendens          
de ben amar;                           
e neus preguar                         
m’en venrion dompnas cinc cens.        

V.
Ben ai cor ric                         
plus qu’ieu non dic                    
e tan adreg                            
que ducx ni reg                        
no prez, si no·m prez’ eissamens;      
a cuy no·m play,                       
ieu suy de say;                        
et amarai mos bevolens.                
No vuelh preguar,                      
que miels m’er car                     
q’om mi prec, qu’ieu prec manhtas gens.

VI.
L’enojos tric,                         
sian del ric                           
sobeiran reg                           
maudig, e deg                          
dels janglos parliers maldizens!       
Gic m’en hueymai,                      
que·l dir no·m plai                    
tan m’es lur mentaure cozens!          
Que s’il tug car                       
meron, amar                            
no·ls poiria, que·l cor m’en vens.     

VII.
Pauc sap d’amar                        
qui tem preguar                        
Deu, qu’el maldia los manens.          

VIII.
E·t voill pregar,                      
vers, ab diz car                       
que lai en Urgel te prezens,           

IX.
Ab talen car                           
si·m fai amar.                         
E·l bon esper qu’eu n’ai guirens!      
 

  • letto 1016 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 1130 volte

CANZONIERE C

  • letto 790 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [107]
 

  • letto 560 volte

Edizione diplomatica

  
  A  Ra Raymbaut daure(nga).
      mes belh. que de no
      uelh. fassa parer. de
      mon saber. tot plan
​  als prims sobre sabe(n)s.
 
  qui uan conhdan. quab sen 
  de fan.  dic e fatz mos capte
 
  nemens. e sec mon cor. en 
  mostri for. tot aisso dont ilh  
  mes cossens.

  Q ui quen fauelh. lo mes pro 
  belh. de mon saber. quen say  

 
 
  mielhs uer. si tot no suy mout
  conoyssens. quel trop parlan.
  qui uan diguan.  folhs es no(n) es
  si es sos sens. quar tost salh for.
  a belh demor. gen mout leu les
  forses talens.
  Ab sen novelh. dic e fauelh.
  e fatz parer. mon cubert uer. lay
  on tanh que sia paruens. quen
  son effan. li mielhs parlan. uas
  me e sai quim nes guirens. ab
  quem demor. gen dins mon cor.
  si quel dir nom passa las dens.   
  Quon amar dic. quaissi sestric.
  lieys quamar deg. quel miels
  adreg. sieron cent cum lam fi
  namen. nirion sai. preguar hu
  eymai. quels essenhes cum apre(n)
  dens. de bon amar. e neus p(re)guar.
  men uenrion do(n)pnas cincsens.   
  Ben ai cor ric. plus q(u)eu no(n) dic.
  e tan adreg. que ducx ni reg. no
  prec si no prezaua mens. acuy
  nom play. hieu suy de say. (et) a
  marai mos beuolens. no uuelh
  preguar. que miels mer car. Q(uo)m
  mi prec quieu prec manhtas ge(n)s.
  Denoios tric. si doi del ric. sobei
  ran reg. maudic e deg. dels ian
  glos parliers mal dizens. gic
  men huey mai. quel dir nom
  plai. tan mes lur mentaure no(n)
  sen. que silh tug clar. meron a
  mar. nols poiria quel cor men
  Pauc sap damar. q(ui) tem  [uens.
  preguar. deu quel mal dia los ma
  nens.
                                   
  • letto 653 volte

CANZONIERE D

  • letto 828 volte

Edizione diplomatica

   
      Rambaut daure(n)ga
  A ssaz mes bel que de nouel.
      faza parer de mon saber.
      Toz plans als prims sobre
  saben. Que uan cuidan. Cab sen
  den fan. Dic efaz mon catenemen.
  Eu sec mon cor emostri for. Tot
  aizo dom ill mi consen.    
  Q ui quen fauel. lo mes pro bel.
      De mon saber. Qen sai nuls uer.
  Si tot non sui mout conoissen. Qel
  trop parlan. Que uan cuidan. fols
  es no(n) es son sen. Car tost sal for. ab
  bel demor. Gen motz huier cortes
  talen.
  A b son nouel. dic efauel. Efaz parer.
     Mon cubert uer. lai on tain que
 
  sia paruen. Que son enfan. lom
  ils parlan. Vas mi esai qui nes
​  guiren. ab queu damor gen diz
  mon cor. Si quel diz no passa las
  den.
  D on damar dic. Can sisestric. leis
      camar deig. Quel mils adreig
  seran sert. Com lan finam(en)t. Meli
  on sai p(re)gar huimai. Quel sen con
  ap(re)n. De ben amar. Enems p(re)gar. M(en)
  uenrion donas cinccen.
  B en ai cor ric. plus qu(eu) no dic. Etan
      adreig. que duc ni reig. non p(re)z
  si no(m) prez. Eissamen. A cui no(m) plai em
  son desai. Cameraz mon bon uolen.
  No(n) uoill p(re)gar. Que meils mesclar.
  Que som prec mi q(ue)n p(re)ges gen.
  L enoios tric. Si on del ric.
     Sobeiran reg. Maldigz edegz. Del
  ianglos parlar mal disen. Gic men hu
  imai. Cal dir no(m) plai. Tan mes lur me(n)
  taure cosen. Que sil tot clar. moron
  amar. Non poirria q(ue)l cor men uen.
  P auc sap damar. Qui
     tem pregar. Dieus quil bais lomal
  dis manen.
  E i uoil p(re)gar. Vers ab diz clar. Que
     lai enurgel ta presen.
  A b talen clar. Sun fai amar. Elbon
  esper queu nai guiren.
  • letto 577 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

Rambaut daure(n)ga Rambaut d’Aurenga
  I
Assaz mes bel que de nouel.
faza parer de mon saber.
Toz plans als prims sobre
saben. Que uan cuidan. Cab sen
den fan. Dic efaz mon catenemen.
Eu sec mon core mostri for. Tot
aizo dom ill mi consen.
 
 
Assaz m’es bel
que de novel
faz a parer
de mon saber
toz plans als prims sobresaben
que van cuidan
c’ab sen d’enfan
dic e faz mon catenemen;
eu sec mon cor
e mostri for
tot aizo do‧m ill mi consen.
 
  II
Qui quen fauel. Lo mes pro bel.
De mon saber. Qen sai mils uer.
Si tot non sui mout conoissen. Qel
trop parlan. Que uan cuidan. fols
es no(n) es son sen. Car tost sal for. ab   
bel demor. Gen motz liuier cortes
talen.
 
Qui qu’en favel
lo m’es pro bel
de mon saber:
q’en sai mils ver
(sitot non sui mout conoissen)
qe‧l trop parlan
que van cuidan
«fols es non es son sen»
car tost sal for
ab bel demor
gen motz livier, cortes, talen.
 
  III
Ab son novel. dic efauel. Efaz parer.
Mon cubert uer. lai on tain que
sia paruen. Que son enfan. lom
ils parlan. Uas mi esai qui nes
guiren. ab queu damor gen diz
mon cor. Siquel diz no passa las
den.
 
Ab son novel
dic e favel
e faz parer
mon cubert ver lai on tain que sia parven;
que son enfan
lo mils parlan
vas mi; esai qu‧i n’es guien,
ab qu’eu d’amor
gen diz mon cor
si que‧l diz no passa las den.
 
  IV
Don damar dic. Can sisestric. leis
camar dei(n)g. Quel mils adreig
seran sert. Com lan finam(en)t. Meli
on sai p(re)gar huimai. Quel sen con
ap(re)n. De ben amar. Enems p(re)gar. M(en)
uenrion donas cinecen.
 
Don d’amar dic:
can sis es tric
leis c’amar deing,
que‧l mils adreig
(seran sert com l’an finament)
melion sai
pregrar huimai
quel sen con apren
de ben amar; e nems pregar
m’en venrion donas cinc cen.
 
  V
Ben ai cor ric. Plus q(ue)u no dic. Etan
adrei(n)g. que duc nireig. Non p(re)z
si no(m) prez. Eissamen. A cui no(m) plai em
son desai. Eameraz mon bon uolen.
No(n) uoills p(re)gar. Que meils mesclar.
Que som prec mi q(ue)n p(re)ges gen.
 
Ben ai cor ric
plus qu’eu no dic
e tan adreing
que duc ni reig
non prez, si no‧m prez eissamen;
a cui no‧m plai
em son de sai
e ameraz mon bon volen.
Non voills pregar,
que meils m’es clar
que so‧m prec mi qu’en preges gen.
 
  VI
Lenoios tric. Si on del ric.
Sobeiran reg. Maldigz edegz. Del
ianglos parlar mal disen. Gic men hu
imai. Cal dir no(m) plai. Tan mes lur me(n)
taure cosen. Que sil tot clar. moron
amar. Rjon poirria q(ue)l cor men uen. 
 
Lenoios tric,
sion del ric
sobeiran reg
mal digz e degz
del ianglos parlar maldisen!
Gic men huimai
C’al dir no‧m plai
tan m’es lur mentaure cosen!
Que s’il tot clar
Moron, amar
rjon poirria que‧l cor men ven
 
  VII
Pauc sap damar. Qui
tem pregar. Dieus quil bais lomal
dis matien.
 
Pauc sap d’amar
qui tem pregar
Dieus qui‧l bais lo maldismatien.
 
  VIII
Ei uoil p(re)gar. Uers ab diz clar. Que
Lai enurgel ra presen.
 
Ei voil pregar,
vers, ab diz clar
que lai en Urgel rapresen.
 
  IX
Ab talen clar. Sim fai amar. Elbon
esper queu nai guiren.
 
Ab talen clar
si‧m fai amar
e‧l bon esper qu’eu n’ai guiren!
  • letto 316 volte

CANZONIERE I

  • letto 696 volte

Edizione diplomatica

 

 
  Raembautz daurenga.      xxxviii 
                            
  A        ssatz mes bel. Que de no
             uel. Fassa parer. De mon
             saber. Tot plan als p(ri)ms
             sobre sabenz. Que uan co(n)
             dan. Cab cendenfan. Dic
             efas mos captenem(en)z. Esec
             mon cor. Emo(n) trist for. o
             Tot acodon el mes cosse(n)z.    


  Qui q(ue)m fauel lomes p(ro)bel. damor saber. Qu
  en sai mielz uer. El fals parer. Lai on tai(n)s qe
  sia parue(n)z. Que con ofoan li mielz parlem
  uas mi esai quim nes guir(r)ez. Ab q(ue)m d(e)mor.
  Gendinz mon cor. Si quel ditz n(on) passa las de(n)z.


  Don damor dic. Camsi que stric. leis camar
  deg. Que miels adreg. Seran sert com lam
  finam(en)z. En rizen sai prengam ounai. Quels
  enseignes coma prende(n)z. De ben amar. Eneis
  p(re)gar. amen uenian domnas. v. cenz
. 
  Ben ai cor ric pl(us) que n(on) dic. Etan adreg. Que
  duc ni reg. No(n) pres si n(on) pres eissam(en)z. Ecui
  no(m) plai. Eu sui de sai. Et amarai mos ben uo
  le(n)z. no(n) uoill p(re)gar. Que miel mescar. Co(n) mi
  prec qu(eu) p(re)c moutas genz. 

  De noios tric. Sian del ric. Sobira(n)reg. mau
  dic edeg. Del parlieis iamglos mals disez. Gic
 
 
  men oimai quel dirs no(m) plai. Tan mes lome(n)
  taures cozenz. Que sil tut clar. ameron amar.
  Nols poiria quel cor men uenz.

  Pauc saup clamar. Qui tem pregar. Dieus
  quel abais los mal dizenz. Uoill pregar. Uers
  quit dis clar. ​Caleis emurgel reprezenz.
  • letto 618 volte

CANZONIERE K

  • letto 681 volte

Edizione diplomatica

 
  
  Raembautz daurenga.       iii. 
  A ssatz mes bel. Que de
      nouel. fassa parer. D(e)
      mon saber. Tot plan
      als prims sobre sabe(n)z.
      Que uan co(n) dan. Cab
      cen denfan. Dic efas
      mos capteneme(n)z. E
      sec mon cor. Emo(n) t(ri)st
      for. Tot acodon el me(s)
  cossenz.  
  Qui que(m) fauel lomes probel. Damor sa
  ber. Qui en sai mielz uer. El fals parer.
  Lai on taing que sia paruez. Que conofan.
  limielz parlan. Uas mi esai qim nes gui
  renz. Ab quem demor. Gendinz mon cor.
  Si quel ditz no(n) passa lasdenz.
  Don damor dic. Camsi que stric. Leis qa
  mar deg. Que miels adreg. Seran sert com
  lam finame(n)z. En rizen sai prengam oim
  ai. Quels ensegnes coma prendenz. D(e) be(n) a
  mar. Eneis pregar. amen uenian domnas
  v. cenz.  
  Ben ai cor ric. plus que no(n) dic. Etan ad
  reg. Que duc ni reg. Nom prec si no(n) p(re)s
  eissamenz. Ecui no(m) plai. Eu soi de sai. Et a
  marai mos ben uolenz. No(n) uoil pregar.
  Que miels mescar. Com mi prec queu
  prec moutas genz.
  De noios tric. Sian del ric. Sobiranreg.
  Maudic edeg. Dels parliers iamglos mals
  dizenz. Gic men oimai. Quel dirs no(m) plai.
  Tan mes lomentaures cozenz. Que sil tut
  clar. Meron amar. Nols poiria quel cor me(n)
  uenz. 
  Pauc saup clamar. Qui tem pregar. Di
  eus quel abais los mal dizenz. Uoill p(re)
  gar. uers quit dis clar. Caleis enurgel re
  prezenz.
  • letto 553 volte

CANZONIERE M

  • letto 677 volte

Edizione diplomatica

 

  Assaz mes bell. qe de no
     uell. faça parer. de
     mon saber. totz pla(n)s
  al(s) prims sobre sabens. q(ue) uan
  cuian. qab sen denfan. dic
  e fatz mon captenemen(s). e
  sec mon cor. e mostri for. tot
  aisso don il me consen.  

 


   

  Q I qen fauell. lo mes pro bell.
    de mon saber. qen sai meilh
    uer. si tot non sui mout co
    noissens. Qe trop parllan. qe
    uan cuidan. fol es no(n) es. si es
    sos sen(s). qar tost saill for. ab
    bell demor gen motz leugier
    cortes talen.

 


 

  A B son nouell. dic e fauel. e faz
     parer. mon cubert uer. lai
     on tainh qe sia paruens. q(ue)
     son enfan. mout meill parl
     lan. uasmi e sai qim nes
     giren. ab qieu demor. Ga(n)dic
     mon cor. Si qel ditz nom pas
     ​sala dens.

  • letto 719 volte

CANZONIERE R

  • letto 645 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [108]
 

  • letto 516 volte

Edizione diplomatica

 
                                                                                                    Raymbaut daure(n)ca
.
        Assatz mes bel. q(ue) de nouel. fassa parer. de mo saber. tot
        pla als prims. sobre sabens. q(ue) Uan comta(n). cap sen
        de fa(n). dic e fas totz mos capteneme(n)s. (et) set mo(n) cor. (et)
        mostri for. de tot so don mes pus cozens. Qui q(ue)s
        fauel. leu mes pro(n) bel. de mo(n) saber. qie(n) say miels uer. si tot no
        soy miels conoysens. q(ue)l trop parla(n). q(ue) Uan dopta(n). fels es. no(n)
        es. si es mos sens. car tot salh for. ab bel demor. ge(n) mos laus
        letz cortes uale(n)s.
 
 
                                     A
b se(n) nouel. dic e fauel. mo saber. Uer.
        el fas parer. lay o(n) tanh. ni sia paruens. quieu soy enfan. si
        miels parla(n). Uos mey e say. que(n) nes guire(n)s. am q(ue) demor ge(n)
        dins mo(n) cor. si q(ue)l dir nom passe lasdens. Don damor dic.
        cab si sestric. leys camar destz q(ue)mia pretz. sera(n) sert com lam
        finame(n)s. mauera(n)say. prenga(n) huey may q(ue)ls ensenhes com
        apre(n)dens. de be amar ab bel preiar. me(n) Ueno(n) dena(n) be. U. ce(n)s.
 
 
        B
Enai cor ric pus q(ue) no(n) dic. sim ente(n)des car res no(n) pres. ho(m)
        si nom preza eysame(n)s. e cuy no(m) play. estau me say. e te(n)c
        e(n) car mos be uolens. no uuellh preiar. q(ue) miels me par. com
        prec me. quieu prec motas gens. Lonors q(ue) tric sian del ric
        sobiras pletz. de maldir. letz. parliers ianglos e mals dizens.
        giet me(n) huey may q(ue)l dir nom play. ta(n) mes lo me(n)taures
        coze(n)s. q(ue) sil pus car mera(n) amar. nols poyria q(ue)l cor me uens.
        pauc sap damar. qi tem preiar. p(er) aq(ue)ls de maldir mane(n)s
  
  • letto 696 volte

Assatz sai d'amor ben parlar

BdT 389,18

Mss.: C 187, Da 182, I 146, K 132, N² 16, V 111, ψ 1 = Raimbaut d'Aurenga; BgAnoya 476 = Guillem de Saint Leidier; m 2 = Peire d'Alverhne; N 257 = anonimo.

Metrica: a8 b8 a8 a8 b8 c8 d8 d8 (Frank 209:1). Vers di 7 coblas unissonans di 8 versi, seguite da 2 tornadas di 3 e 2.

Edizioni: Constans 1881, p. 118; Pattison 1952, p. 134; Milone 1998, p. 73; Milone 2004, p.110.

  • letto 1331 volte

Edizioni

  • letto 855 volte

Pattison

I.
Assatz sai d’amor ben parlar         
ad ops dels autres amadors;          
mas al mieu pro, que m’es plus car,  
non sai ren dire ni comtar;          
qu’a mi non val bes ni lauzors       
ni mals-digz ni motz avars;          
mas ar sui vas Amor aitaus           
fis e bos e francs e liaus           

II.
Per qu’ensenharai ad amar            
los autres bos dompneyadors;         
e si·n crezon mon essenhar           
far lor a d’amar conquistar          
tot aitan cant volran de cors!       
E si’ oguan pendutz o ars            
qui no m’en creira, qar bon laus     
n’auran selhs qu’en tenran las claus!

III.
Si voletz dompnas guazanhar,         
quan querretz que·us fassan honors,  
si·us fan avol respos avar           
vos las prenetz a menassar;          
e si vos fan respos peiors           
datz lor del ponh per mieg sas nars; 
e si son bravas siatz braus!         
Ab gran mal n’auretz gran repaus.    

IV.
Ancar vos vuelh mais ensenhar        
ab que conquerretz las melhors.      
Ab mals digz et ab lag chantar       
que fassatz tut, et ab vanar;        
e que honretz las sordeyors.         
Per lor anctas las levetz pars,      
e que guardetz vostres ostaus        
que non semblon gleisas ni naus.     

V.
Ab aisso n’auretz pro, so·m par.     
Mas ieu·m tenrai d’autras colors     
per so quar no·m agrad’ amar;        
que ja mais no·m vuelh castiar,      
que s’eron totas mas serors!         
Per so lor serai fis e cars,         
humils e simples e leyaus,           
dous, amoros, fis e coraus.          

VI.
Mas d’aisso·us sapchatz ben gardar,  
que so qu’ie·n farai er folhors.     
Non fassatz ver que nesci par;       
mas so qu’ieu ensenh tenetz car      
si non voletz sofrir dolors          
ab penas et ab loncs plorars!        
Qu’aissi lor for’ envers e maus      
si mais m’agrades lor ostaus.        

VII.
Mas per so·m puesc segurs guabar     
qu’ieu, et es mi grans deshonors,    
non am ren, ni sai qu’es enquar!     
Mas Mon Anel am, que·m ten clar,     
quar fon el det . . . Ar son, trop sors!
Lengua, non mais! Que trop parlars      
fai piegz que pechatz criminaus;        
per qu’ieu·m tenrai mon cor enclaus.    

VIII.
Mas be·l sabra Mos Belhs Jocglars;      
qu’ilh val tant, e m’es tan coraus,     
que ja de lieys no·m venra maus.        

IX.
E mos vers tenra, qu’era·l paus,        
a Rodes, don son naturaus.              
 

  • letto 602 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 664 volte

CANZONIERE C

  • letto 478 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [110] 
 

  • letto 630 volte

Be s'eschai qu'en bona cort

BdT 389,20

Mss.: A 38, a¹ 189, β¹ 92 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a7 b5 b7 a7 a7 b7 b7 (Frank 475:1). Chanso di 6 coblas doblas di 7 versi, seguite da 3 tornadas di 2.

Edizioni:  Pattison 1952, p. 138; Appel 1928, p. 138.

Vai al Rialto [111].

  • letto 1448 volte

CANZONIERE A

  • letto 474 volte

Edizione diplomatica

⸿Raembautz daurenga.
Ben seschai qen bona cort. Chan qui
chantar sap. Et ieu atendrai mon
gap. Don mi tenrai plus p(er)lort. Carsa
bran li sec eil sort. Qieu naurai pretz
qui qen gap. Delsuint q(ue) serem el trap.
 
Bon lendeman del beort. Leuarai el cap.
La gran corona de drap. anmita ab lo
nas cort. Equi lapell dreich bort. Lau q(ue)
la lenga larap. Que mais fols motz
noill estap.
 
Aissi ai basat engaug. Mon cor nou efre
Sc. Cades fort esaill etresc. Si qapenas
ueig ni aug. Esapchal donz detalaug.
qieu non sui cel que paresc. qen autre
sen mentrebesc.
 
Equis uol corn crit eflaug. damor pos
ieu cresc. Sobre totz cals qen fol pesc. q(ue)u
 am des luc tro ad Aug. La genssor emen
pelaug. tot hom cautra p(er) fadesc. Gau
leu ab lieis enparesc.
 

Per midonz ai cor estolt. Ethumil e
Baut. Car salieis non fos dazaut. Jeu
mestera en luoc dun uout. Que dals
non pensera mout. Mas manier ete(n)
gram chaut. Et agra nom raembaut.
 
E qui uol apenre escout. Damar ben cu(m)
saut. Eu faill plus que nuills ho(m) aut.
El ianglos faill p(er)so molt. sol q(ue) sapil
esa colt. Cuig ab lausengier despaut.
dir don ma dompna faut.
 
 
Ma chanssos non vuoill q(ue) faut. Mas
P(er) celz de cui maz aut. p(er)enseignamen
Mazaut. Demoutz qe(m) fant delur chaut.
 
 
Ioglars p(er) qem desazaut. Madompna
euos mifaitz baut.
 
  • letto 362 volte

Edizioni

  • letto 887 volte

Pattison

I.
Ben s’eschai q’en bona cort          
chan qui chantar sap:                
e ieu atendrai mon gap               
don mi tenrai plus per lort;         
car sabran li sec e·il sort          
q’ieu n’aurai pretz, qui q’en jap,   
dels vint qe serem el trap.          

II.
Donc l’endeman del beort             
levarai el cap                       
la gran corona de drap.              
An Mita ab lo nas cort,              
e qui l’apella dreich bort           
lau que la lenga l’arap              
que mais fols motz no·ill escap!     

III.
Aissi ai bastit en gaug              
mon cor nou e fresc,                  
c’ades sort e saill e tresc           
si q’apenas veig ni aug;              
e sapcha·l donz de Talaug             
q’ieu non sui cel que paresc:         
q’en autre sen m’entrebesc.           

IV.
E qui·s vol, corn, crit e flaug       
d’amor, pos ieu cresc                 
sobre totz, c’als q’en fol pesc!      
Q’eu am des Luc tro ad Aug            
la genssor, e m’en pelaug             
tot hom c’autra per fadesc            
engal’ ab lieis en paresc.            

V.
Per midonz ai cor estout              
et humil e baut;                      
car s’a lieis non fos d’azaut         
ieu m’estera en luoc d’un vout:       
que d’als non pensera mout            
mas manjera e tengra·m chaut          
et agra nom Raembaut.                 

VI.
E qui vol aprenre, escout             
d’amar ben cum saut!                  
Eu saill plus que nuills hom aut;     
e·l janglos saill per so mout         
sol que s’apil e s’acout:             
cuig’ ab lausenjar d’espaut           
dir so don ma dompna faut.            

VII.
Ma chanssos non vuoill que saut       
mas per celz de cui m’azaut.          

VIII.
Per enseignamen m’azaut               
de moutz qe·m fan de lur chaut.       

IX.
Joglars, per qe·m desazaut?           
Ma dompna e vos mi faitz baut.        
 

  • letto 751 volte

Be sai qu'a cels seria fer

BdT 389,19

Mss.: C 197, E 178, a¹ = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a8 b8 c8 d3 d3 d3 e8 e8 (Frank 847:1). Vers di 8 coblas unissonans di 8 versi, seguite da 2 tornadas di 2.

Edizioni: Appel 1928, p. 142; Pattison 1952, p. 142; Milone 1998, p. 79.

  • letto 1315 volte

Edizioni

  • letto 791 volte

Pattison

I.
Ben sai c’a sels seria fer         
que·m blasmon qar tan soven chan   
si lor costavon mei chantar.       
Meils m’estai                      
pos leis plai                      
que·m te jai                       
qu’ieu no chant mia per aver:      
qu’ieu n’enten en autre plazer.    

II.
E per als m’en cug plus anquer:    
quar tan soven com en chantan      
no la puesc auzen totz nomnar.     
E pueis ai                         
tan gran jai                       
quan quex brai                     
so qu’ieu dic, c’adonx cug tener   
Dieu, o lieis don me volh temer.   

III.
Bo·m sap qi de midonz m’enquier,   
q’ieu no i faz ges feignien semblan;
e creis m’en gaugz cant n’aug parlar;
neus de lai                          
on no·s fai                          
noms, me trai                        
qant diretz de lieis tal plazer —    
cossi·us n’era datz grans aver.      

IV.
Gran esfort fai Dieus, qar sofer     
c’ab si no la·n pueja baizan!        
Mas no·m vol tolre ni tort far;      
ni s’eschai                          
qu’en esmai                          
for’ieu sai.                         
Mas lieis no pren, no·m cal temer    
que ja autr’ ill plassa tener.       

V.
Si ben en amar leis m’esmer,         
qu’ieu sai, que si pel mon s’espan,  
c’autras m’en faran faiturar.        
Don m’esglai:                        
qu’en farai?                         
Cobrirai                             
donx mon gran ben ab jauzen ver?     
Oc! Si n’era mieus lo poder.         

VI.
Mas tostems fo e tostems er          
que grans amors no te guaran.        
Grans meravillas son d’amar!         
Que·n dirai                          
s’amors chai                         
qar van bai?                         
Ai las! Ja no m’o lais vezer         
Sel Dieus que·m n’a datz jauzen ser!  

VII.
C’aisi tiron ves man esquer           
sill ric que plus cortes se fan       
c’ades ponhon en lauzenjar;           
e·ill verai                           
son en plai,                          
quar, i a trai,                       
sel c’a semblan sen ferm poder        
par cortes, si nonca s’es ver.        

VIII.
Dona, vostre domini ser               
crezetz me, qu’ie·us am ses engan,    
e membre·us plus que l’encuzar        
li dous bai . . .                     
Ar morrai                             
si dic mai!                           
Ai! Co·m fail quan pes del dous ser   
lo sens e l’auzir e·l vezer!          

IX.
Quan la candela·m fetz vezer          
vos baizan rizen, a! cal ser!         

X.
Joglar, ades mati e ser               
me tira·l cors vostre vezer.          
 

  • letto 612 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 648 volte

CANZONIERE C

  • letto 500 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [101] 
 

  • letto 575 volte

CANZONIERE a¹

  • letto 404 volte

Edizione diplomatica

reambautz daurenga
Ben sai qa cels seria fer qem blasmon qar tant souent
chant.
Se lur costauon mei chantar. miels mestai uos liei plai
qem tengai qieu no(n) chant migha sen p(er) au qe nentend
en autrui plazer.
 
E p(er) als men cog plus anqer. car tan soven conen cha(n)ta(n)
non la puesc auzent tot nomnar. e poisai tan gran gai qan
qers brai. so qieun dic qadonc cug tener dieu o lieis do(n)t
me nos temers.
 
Bon sap qi de mi donz menqier qi eu noi faz ges feigme(n)
semblan e creis men gaugz cant naug parlar neusde lai
on nos fai nos metrai qant direts de lieis tal plazer. cossius
nera datz grans auers.
 
Gran effors fai dieus qem suffer. cab se nolan puega baiza(n)
mas no vol tolre. mi tort far. ni seschai qe nesmai for
eu fai pos lieis no(m) pren nol cal temer qe ia tant plasa
teners.  
 
Si de ben amar lieis mes mer qeu sai qe si pel mon sespan.
qautras men faran fachurar. don mesglai q(ue)n farai cobrirai
anz donc mon g(?)n ben gauzen ver hoc si nera mieus.
lo poders.
 
Mas totz temps fo e totz temps er qe granz amors no(n) ten gara(n) 
grans merauillias son damar. qen dirai samors gai gar ua
un bai. ai la sia nomo lais vezer cel dieus qem na datz jauzer
sers.
 
Q aisi tiron ues man esqer. cil ricqe plus cortes sen fan. qades
poignion en lausengiar eil verai son em plai qur iatrai celsqe
semblan sens ferm poder. par cortes. si no(m) caz e vers.
 
Domna uostre domini ser. crezes me qieus am ses engan
emembreus plus qe len cuzar li doutz bai. ar morai. sin dic
mai. aicun fail qan pens del douz ser. lo sens e lauzirs el
vezers.
Qan la chandelam fes vezer. uos baza(n) rizen a cars sers.
Joglar ades lo iorn es ser me tiral cors uostre uezers.
 
  • letto 378 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

reambautz daurenga Raembautz d’Aurenga
  I
Ben sai qa cels seria fer qem blasmon qar tant souent
chant.
Se lur costauon mei chantar. miels mestai uos liei plai
qem tengai qieu no(n) chant migha sen p(er) au qe nentend
en autrui plazer.
 
Ben sai q’a cels seria fer
qe‧m blasmon qar tant sovent chant
se lur costavon mei chantar
miels m’estai
vos liei plai
qe‧m tengai
q’ieu non chant migha sen au
qe n’entend en autrui plazer.
 
  II
E p(er) als men cog plus anqer. car tan soven conen cha(n)ta(n)
non la puesc auzent tot nomnar. e poisai tan gran gai qan
qers brai. so qieun dic qadonc cug tener dieu o lieis do(n)t
me nos temers.
 
E per als m’en cog plus anqer:
car tan soven con en chantan
non la puesc auzent tot nomnar.
E pois ai
tan gran gai
qan qers brai
so q’ieu‧n dic, q’adonc cug tener
Dieu o lieis dont me nos temers.
 
  III
Bon sap qi de mi donz menqier qi eu noi faz ges feigme(n)
semblan e creis men gaugz cant naug parlar neusde lai
on nos fai nos metrai qant direts de lieis tal plazer. cossius
nera datz grans auers.
 
Bon sap qi de midonz m’enqier,
q’ieu no i faz ges feigmen semblan;
e creis m’en gaugz cant n’aug parlar;
neus de lai
on nos fai
nos me trai
qant direts de lieis tal plazer
cossi‧us n’era datz grans avers.
 
  IV
Gran effors fai dieus qem suffer. cab se nolan puega baiza(n)
mas no vol tolre. mi tort far. ni seschai qe nesmai for
eu fai pos lieis no(m) pren nol cal temer qe ia tant plasa
teners.   
Gran effors fai Dieus, qe‧m suffer
c’ab se no la npuega baizan!
Mas no vol tolre mi tort far
ni s’eschai
q’en esmai
for eu fai
pos lieis no‧m pren, nol cal temer
qe ia tant plasa teners.
 
  V
Si de ben amar lieis mes mer qeu sai qe si pel mon sespan.
qautras men faran fachurar. don mesglai q(ue)n farai cobrirai
anz donc mon g(?)n ben gauzen verhoc si nera mieus.
lo poders.
 
Si de ben amar lieis m’esmer
q’eu sai, qe si pel mon s’espan,
q’autras m’en faran fachurar
don m’esglai
qu’en farai?
Cobrirai
anz donc mon gn ben gauzen ver?
Hoc ! si n’era mieus lo poders.
 
  VI
Mas totz temps fo e totz temps er qe granz amors no(n) ten gara(n)         
grans merauillias son damar. qen dirai samors gai gar ua
un bai. ai la sia nomo lais vezer cel dieus qem na datz jauzer
sers.
                        
Mas totz temps fo e totz temps er
qe granz amors non ten garan.
Grans meravillias son d’amar
q’en dirai
s’amors gai
gar va un bai?
ai las! Ia no m’o lais vezer,
cel Dieus qe‧m n’a datz jauzer sers!
 
  VII
Q aisi tiron ues man esqer. cil ricqe plus cortes sen fan. qades
poignion en lausengiar eil verai son em plai qur iatrai celsqe
semblan sens ferm poder. par cortes. si no(m) caz e vers.
 
Q’aisi tiron ves man esqer
cil ric qe plus cortes sen fan
q’ades poignion en lausengiar;
e‧il verai
son em plai,
qur, i a trai
cels qe semblan sens ferm poder
par cortes si no‧m caz e vers. 
 
  VIII
Domna uostre domini ser. crezes me qieus am ses engan
emembreus plus qe len cuzar li doutz bai. ar morai. sin dic
mai. aicun fail qan pens del douz ser. lo sens e lauzirs el
vezers.
 
Domna, vostre domini ser
crezes mi q’ie‧us am ses engan,
e membre‧us plus qe l’encuzar
li doutz bai
ai morai
sin dic mai
ai c’un fail qan pens del douz ser
lo sens e l’auzirs e‧l vezers.
 
  IX
Qan la chandelam fes vezer. uos baza(n) rizen a cars sers.
Joglar ades lo iorn es ser me tiral cors uostre uezers.
 
Qan la chandela‧m fes vezer
vos bazan rizen, a cars sers.
 
  • letto 479 volte

Brais, chans, quils, critz

BdT 389,21

Mss.: A 35, D 89, Dc 256, E 177, I 144, K 130, M 140, N² 14, a¹ 203 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a4 a8 b8 b4 a8 c4 (Frank 143:1). Chanso di 8 coblas unissonans di 6 versi, seguite da 2 tornadas di 3 e 2.

Edizioni: Kolsen 1938, p. 81; Pattison 1952, p. 93.

  • letto 1428 volte

Edizioni

  • letto 969 volte

Pattison

I.
Braiz, chans, quils, critz            
aug dels auzels pels plaissaditz. —   
Oc! Mas no los enten ni deinh;        
c’un’ira·m cenh                       
lo cor, on dols m’a pres razitz,      
per q’en sofer.                       

II.
Si·m fos grazitz                      
mos chantars, ni ben acuillitz        
per cella que m’a en desdeing,        
d’aitan mi feing                      
q’en mains bons luocs for’ enbrugitz  
mais que non er.                      

III.
Tristz e marritz                      
es mos chantars aissi fenitz          
per totz temps mais tro q’ela·m deing 
pel sieu manteing;                    
era mos bos, er es delitz!            
Mas no·l sofer!                       

IV.
Jois m’es fugitz!                     
Un pauc mas tost mi fon faillitz!     
S’anc mi volc, er m’a en desdeing.    
Com no·m esteing                      
can precs ni merces ni destritz       
re no i conquer?                      

V.
Mos cors me ditz                      
“Per qe soi per liei envilitz?” —     
“Car sap que nuill’autra non deing,   
per so·m n’estreing.”                 
Morrai, car mos cors enfollitz        
mas ges non quer.                     

VI.
Cum sui trahitz!                      
Bona dompn’ ab talan voutitz,         
ab cor dur, a! nuill’ als non deing,  
mesclat ab geing.                     
Volretz que torn flacs·endurzitz,     
o que demer!                          

VII.
Trop sui arditz!                      
Dompna, mos sens eissabozitz          
m’a faitz dir fols motz q’ieu non deing:
contra mi reing.                        
Tant sui fors de mon sen issitz         
non sent qi·m fer.                      

VIII.
Mout es petitz,                         
dompna, ·l tortz q’ieu vos ai servitz,  
per que vos m’avetz en desdeing.        
Fatz n’esdeveing!                       
Pendutz fos aut per la cervitz          
qui a moiller!                          

IX.
Humils, ses geing,                      
dompna, ·l vostre sers fals-faillitz    
merce vos quer.                         

X.
Mas Pretz, non Sobrans’, es tequitz:    
don en vos er.                          
 

  • letto 680 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 1075 volte

CANZONIERE A

  • letto 743 volte

Riproduzione fotografica

 
  • letto 463 volte

Edizione diplomatica

  
  Raembautz daurenga
  
  B Raiz chans ecritz. aug dels auzels
  pels plaissaditz. Oc mas nols deum
  nils desteing. cun ram meseing. Laion
  dols mespren qien sofier.
  
 
  S
im fos grazitz. mos chantars ni ben acu
  htz. p(er) cella que ma endesdeing. daltan mi
  feing. cien mains bons luecs fora enbru
  gitz. mais que non er.
  
 
 
  Tristz e marritz. Es mos chantars aissi fe

  nitz. p(er) totztemps mais tro qelam deing.
  p(er) son manteing. Era mes bos er es delrtz.
  mas nol sofier.

  
  

 

  Iois mes cubitz. Un pauc mas tost mi fon
  faillitz. Sanc mi uolc er enai desdeing.
  Car non esteing. Cab precs ni merces ni
  destrics. Re noi conqier.
 
 

  

   M os cors meditz. p(er) qe soi p(er) liei en uilitz.car
  sap que nuill autra non deing. p(er) som ne
  streing. moirai car mos cors es faillitz. q(ue)
  ies non qier.

 

 

  C um sui trahitz. Bona dompna ab ta
  lan uoutitz. ab cor dur anuillals non
  deing. Mesclat ab geing. Uolretz q(ue) torn
  flacs endurzitz. O que demer.

 
 
  T rop sui arditz. dompna mos sens es a
  burzitz. Ma faitz dir fols motz q(ie)u non
  deing. Contra mi reing. tant sui fors de
  mon sen issitz. non sent qim fer.

 
 
  M
out es petitz. dompnal tortz q(ie)u uos ai
  seruitz. p(er) que uos mauetz endesdeing. faz
  nesdeueing. pendutz fos aut p(er) la ceruitz
  Qui a moiller.

 
 
  H umils ses geing. dompnal uostre sers
   faill faillen. Merce uos qer.
 
  • letto 603 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Raembautz daurenga   Raembautz d'Aurenga
  I   I
  
  B Raiz chans ecritz. aug dels auzels
  pels plaissaditz. Oc mas nols deum
  nils desteing. cun ram meseing. Laion
  dols mespren qien sofier.

  
 
  Braiz, chans, e critz
  aug dels auzels pels plaissaditz.
  Oc! Mas no.ls deu͘m nils desteing
  c’un ra͘m m’eseing
  lai, on dols mespren qi en sofier.
 
  II   II
  S im fos grazitz. mos chantars ni ben acu
  htz. p(er) cella que ma endesdeing. daltan mi
  feing. cien mains bons luecs fora enbru
  gitz. mais que non er.
 
   Si·m fos grazitz
  mos chantars, ni ben acuhtz
  per cella que m’a en desdeing,
  d’altan mi feing
  ci en mains bons luecs fora enbrugitz,
  mais que non er.
 
  III    III
 
 
  T ristz e marritz. Es mos chantars aissi fe
  nitz. p(er) totztemps mais tro qelam deing.
  p(er) son manteing. Era mes bos er es delrtz.
  mas nol sofier.

 

  Trist e marritz
  es mos chantars aissi fenitz
  per totz temps mais tro q’ela ·m deing
  per son manteing.
  Era mos bos, er es delrtz!
  Mas no·l sofier.

 
  IV   IV
  Iois mes cubitz. Un pauc mas tost mi fon
  faillitz. Sanc mi uolc er enai desdeing.
  Car non esteing. Cab precs ni merces ni
  destrics. Re noi conqier.
 
  Iois mes cubitz!
  Un pauc mas tost mi fon faillitz!
  S’anc mi volc, er en ai desdeing.
  Car non esteing
  cab precs ni merces ni destrics
  re no i conqier?

 
  V   V

  M os cors meditz. p(er) qe soi p(er) liei en uilitz.car
  sap que nuill autra non deing. p(er) som ne
  streing. moirai car mos cors es faillitz. q(ue)
  ies non qier.

 
 
  Mos cors me ditz:
  “Per qe soi per liei evilitz?”
  “Car sap que nuill’autra non deing,
  per so·m n’estreing”.
  Moirai, car mos cors es faillitz.
  Que ies non qier.

 
  VI   VI
  C um sui trahitz. Bona dompna ab ta
  lan uoutitz. ab cor dur anuillals non
  deing. Mesclat ab geing. Uolretz q(ue) torn
  flacs endurzitz. O que demer.
  
  Cum sui trahitz!
  Bona dompna ab talan vuoutitz,
  ab cor dur, a! nuill als non deing
  mesclat ab geing.
  Vuolretz que torn flacs endurzitz,
  o que demer!

 
  VII   VII
  T rop sui arditz. dompna mos sens es a
  burzitz. Ma faitz dir fols motz q(ie)u non
  deing. Contra mi reing. tant sui fors de
  mon sen issitz. non sent qim fer.
 
  Trop sui arditz!
  Dompna, mos sens esaburzitz
  m’a faitz dir fols motz q’ieu non deing:
  contra mi reing.
  Tant sui fors de mon sen issitz
  non sent qi ·m fer.

 
  VIII  VIII
  M out es petitz. dompnal tortz q(ie)u uos ai
  seruitz. p(er) que uos mauetz endesdeing. faz
  nesdeueing. pendutz fos aut p(er) la ceruitz
  Qui a moiller.
  
  Mout es petitz,
  dompna, 'l tortz q’ieu vos ai servitz,
  per que vos m’avetz en desdeing.
  Faz n’esdeveing!
  Pendutz fos aut per la cervitz
  qui a moiller!

 
  IX   IX
 H umils ses geing. dompnal uostre sers
   faill faillen. Merce uos qer.
 
  Humils, ses geing,
  dompna, ·l vostre sers fail faillen
  merce vos qer. 

 
  • letto 513 volte

CANZONIERE D

  • letto 703 volte

Edizione diplomatica

 
 
  Rambaut daurenga.
  B rauz chanz quils criz. aug
  dels aucels pels plaiditz. Oc
  mas nol deui nils entei(n)g. Cu(n)
  ram mi fei(n)g lo cor. On dolz mes p(re)nz
  p(er) que sofer.

 

 
  S un sos grasitz. Mos chantars. nibe(n)
  acuillitz. p(er) cela que mames endes
  dei(n)g. daitan mi fein. Que mans bos
  locs fo ren bruzitz. Mas que non
  er
 
 
  T
rist emaritz es mos chantars. aisi
  feniz. p(er) toz tems mais tro quella(m)
  deing. pel seu mantei(n)g. Era mos
  be(n)s eres delitz. Mais nol sofer.
 
 
  I ois mes fuiz. Un pauc mes tost me
  so faillitz. Sanc me uolc er ma des
  dei(n)g. Com no(m) estrei(n)g. Can prez ni mer
  ces ni destriç. Ren noi (con)qer.
 
 
  M
os cors me diz. p(er) q(ue) sui en ueilliz. car
  sap que nuill autra no(n) dei(n)g. p(er) ço
  ne destrei(n)g. Morai car mos cors en
  foillitz. Mas ges no(n) qer.
 
 
  C
on sui trazitz. Bona do(m)na abtalen
  uoutiz. ab cor dura nuil als no(n) de
  i(n)g. Mesclat ab gei(n)g. Uolres q(ue) torn
  flacs endormitz. O que demer.
 
 
  T rop fui arditz. dona mosenz eissa
  boiz. Mefaig dir fols motz qeu no(n)
  dei(n)g. Cont(ra) mi rei(n)g.Tan sui fors d(e)mo(n)
  sen eissitz. non sen quim fer.
 
 
  M
out es petitz. Do(m)nal torz q(ie)u uos ai s(er)
  uiz. p(er) que uos maues endesdei(n)g. fa
  itz nes deuei(n)g. pendut fos aut p(er) s(er)uiz.
  Quia moilier.
 
  U mils ses geing. Do(m)na uostre fals fa
  illitz. merce uos quer.
 
  • letto 547 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Rambaut daurenga   Rambaut d'Aurenga
  I   I
 
  B
rauz chanz quils criz. aug
  dels aucels pels plaiditz. Oc
  mas nol deui nils entei(n)g. Cu(n)
  ram mi fei(n)g lo cor. On dolz mes p(re)nz
  p(er) que sofer.

 

 
  Brauz, chanz, quils, criz
  aug dels aucels pels plaiditz.
  Oc! Mas nol devi nils enteing;
  c’un ram mi feing
  lo cor, on dolz mesprenz
  per que sofer.
 

  II  
 
  S
un sos grasitz. Mos chantars. nibe(n)
  acuillitz. p(er) cela que mames endes
  dei(n)g. daitan mi fein. Que mans bos
  locs fo ren bruzitz. Mas que non
  er

 

 
  Sun sos grasitz
  mos chantars, ni ben acuillitz
  per cela que mames en desdeing,
  d’aitan mi fein
  que mans  bos locs for’enbruzitz,
  mas que non er.
 
  III  
 

  T rist emaritz es mos chantars. aisi
  feniz. p(er) toz tems mais tro quella(m)
  deing. pel seu mantei(n)g. Era mos
  be(n)s eres delitz. Mais nol sofer.

 

 
  Trist e maritz
  es mos chantars aisi feniz
  per toz tems mais tro qu’ellam deing
  pel seu manteing.
  Era mos bens, er es delitz!
  Mais no·l sofer.
 
  IV  

 

  I ois mes fuiz. Un pauc mes tost me
  so faillitz. Sanc me uolc er ma des
  dei(n)g. Com no(m) estrei(n)g. Can prez ni mer
  ces ni destriç. Ren noi (con)qer.

 

 
 
  Iois m’es fuiz!
  un pauc mes tost me so faillitz!
  S’anc me volc, er m’a desdeing.
  Com no·m estreing
  can prez ni merces ni destriç
  re no i conqer?
 
  V  

 
  M
os cors me diz. p(er) q(ue) sui en ueilliz. car
  sap que nuill autra no(n) dei(n)g. p(er) ço
  ne destrei(n)g. Morai car mos cors en
  foillitz. Mas ges no(n) qer.

 

 
  Mos cors me diz:
  “Per que sui enveilliz?”
  “Car sap que nuill’autra non deing,
  per ço ne destreing”.
  Morai, car mos cors enfoillitz,
  mas ges non qer.
 
  VI  

 
  C
on sui trazitz. Bona do(m)na abtalen
  uoutiz. ab cor dura nuil als no(n) de
  i(n)g. Mesclat ab gei(n)g. Uolres q(ue) torn
  flacs endormitz. O que demer.

 

 
  Con sui trazitz!
  Bona domna ab talen voutiz,
  ab cor dur, a! Nuil’als non deing,
  mesclat ab geing.
  Volres que torn flacs endormitz,
  o que demer!

 
  VII  
 
  T
rop fui arditz. dona mosenz eissa
  boiz. Mefaig dir fols motz qeu no(n)
  dei(n)g. Cont(ra) mi rei(n)g. Tan sui fors d(e)mo(n)
  sen eissitz. non sen quim fer.

 

 
  Trop fui arditz!
  Dona, mo senz eissaboiz
  me faig dir fols motz q’eu non deing:
  contra mi reing.
  Tan sui fors de mon sen eissitz
  non sen qui·m fer.
 
  VIII  
 
 
  M
out es petitz. Do(m)nal torz q(ie)u uos ai s(er)
  uiz. p(er) que uos maues endesdei(n)g. fa
  itz nes deuei(n)g. pendut fos aut p(er) s(er)uiz.
  Quia moilier.

 

  Mout es petitz,
  domna, ·l torz q’ieu vos ai serviz,
  per que vos m’aves en desdeing.
  Faitz n’esdeveing!
  Pendut fos aut per serviz
  qui a moiler!
  IX  

 
   U
mils ses geing. Do(m)na uostre fals fa
  illitz. merce uos quer.

 

  Umils, ses geing,
  domna, vostre fals faillitz
  merce vos quer.
  • letto 473 volte

Riprouzione fotografica

  • letto 461 volte

CANZONIERE Dc

  • letto 564 volte

Edizione diplomatica

  • letto 441 volte

Edizione diplomatica

 

  Ranbauz daurenga.
  Braitz chantz ecritz.

  M Olt es petitz do(m)pnal tortz qeus hai
  serauzitz. p(er)qe uos mauez endesdei(n)g
  fatz nes deuei(n)g. pendutz fos aut p(er)
  la s(er)uiz. Qui ha moiller.

 

  • letto 394 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Ranbauz daurenga.   Ranbauz d'Aurenga
  I   I
 
  Braitz chantz ecritz.
  M Olt es petitz do(m)pnal tortz qeus hai
  serauzitz. p(er)qe uos mauez endesdei(n)g
  fatz nes deuei(n)g. pendutz fos aut p(er)
  la s(er)uiz. Qui ha moiller.

 
 
  Braitz, chantz e critz
  Molt es petitz,
  dompa, ·l tortz q’eus hai seravzitz,
  per qe vos m’avez en desdeing.
  Fatz n’esdeveing!
  Pendutz fos aut per la serviz
  qui a moiller!
 
  • letto 382 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 464 volte

CANZONIERE E

  • letto 617 volte

Edizione diplomatica

 

  Raimbaud daurengua.

 
 

  B raus chans quils critz. aug dels
  auzels pels plaisaditz. oc mas nols
  deui nils entenh. com re miensenh.
  lo cor on dols mespris perque sofier

 

 
  S
im fos grazitz. mos chantars ni ben a

  cuillitz. per cela que ma endesdenh. daitan
  mi fenh. que mains bos luer foresbrugitz.
  mais que non er.
 

 
  T ritz emarritz. es mos chantars aisi fe
  nitz. per tostems mais tro quelam denh. pel
  sieu mantenh. era mos bes ares delitz. mas
  nol sofier.
 

 
 
  I
ois mes fugitz. un pauc mas tost me
  fon faillitz. sanc mi uolc ar ma endesdenh.
  com non estenh. q(ua)n precx ni merces ni
  destricx. re noi conquer.

 

 

  M os cors me ditz. perque soi per leis en
  ueillitz. q(ua)r sap que nuillautra non denh.
  per so nestenh. morrai quar mos cors en
  folitz. mas ges non quier.
 

 
 
  C
om sui traitz. bona dona abtalan uou
  titz. ab cor dura nuill als non denh. mes
  clat abgenh. uolretz que torn flacx en
  dormitz. ho que de mer.

 

 
  T
rop soi arditz. dona mos sens essabo
  ritz. ma fag dir fols motz quieu non
  denh. contra mi renh. tan soi fors demo(n)
  sen issitz. no sen quim fer.
 
 
  M
olt es petitz. donal tort quieu uos
  ai seruitz. perque uos maues endesdenh.
  pendutz fos aut per la seruitz. quia m
  oiller.
 

 
  H umil ses genh. dona lo uostre fals
  faillitz. merce uos quer.
  M as pretz non sobranses tequitz. donen
  uos er.
 
  • letto 650 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  • letto 426 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Raimbaud daurengua   Raimbaud d'Aurengua
  I   I
  B rais chans quils critz. aug dels
  auzels pels plaisaditz. oc mas nols
  deui nils entenh. com re mi ensenh.
  lo cor on dols mespris perque sofier
 
 
  Brais, chans, quils, critz
  aug dels auzels pels plaisaditz.
  Oc! mas nols devi nils entenh;
  com re mi ensenh
  lo cor, on dols mespris
  per que sofier.
 
  II   II
 
  S
im fos grazitz. mos chantars ni ben a
  cuillitz. per cela que ma endesdenh. daitan
  mi fenh. que mains bos luer foresbrugitz.
  mais que non er.
 
 
  Si·m fos grazitz
  mos chantars ni ben acuillitz
  per cela que m’a en desdenh,
  d’aitan mi fenh
  que mains bos luer for’esbrugitz,
  mais que non er.
 
  III   III
  T ritz emarritz. es mos chantars aisi fe
  nitz. per tostems mais tro quelam denh. pel
  sieu mantenh. era mos bes ares delitz. mas
  nol sofier.
 
 
  Tritz e marritz
  es mos chantars aisi fenitz
  per tos tems mais tro qu’elam denh
  pel sieu mantenh.
  Era mos bes, ar es delitz!
  Mas no·l sofier.
 
  IV   IV
  I ois mes fugitz. un pauc mas tost me
  fon faillitz. sanc mi uolc ar ma endesdenh.
  com non estenh. q(ua)n precx ni merces ni
  destricx. re noi conquer.
 
 
  I
ois m’es fugitz!
  Un pauc mas tost me fon faillitz!
  S’anc mi volc, ar m’a en desdenh.
  Com non estenh
  quan precx ni merces ni destricx
  re no i conquer?
 
  V   V
  M os cors me ditz. perque soi per leis en
  ueillitz. q(ua)r sap que nuillautra non denh.
  per so nestenh. morrai quar mos cors en
  folitz. mas ges non quier.
 
 
  Mos cors me ditz:
  “Per que soi per leis enveillitz?”
  “Quar sap que nuill’autra non denh
  per so n’estenh”.
  Morrai, quar mos cors enfolitz,
  mas ges non quier.
 
  VI   VI
  C om sui traitz. bona dona abtalan uou
  titz. ab cor dura nuill als non denh. mes
  clat abgenh. uolretz que torn flacx en
  dormitz. ho que de mer.
 
 
  Com sui traitz!
  Bona dona ab talan voutitz,
  ab cor dur, a! Nuill’als non denh,
  mesclat ab genh.
  Volretz que torn flacx endormitz,
  ho que demer!
 
  VII   VII
  T rop soi arditz. dona mos sens essabo
  ritz. ma fag dir fols motz quieu non
  denh. contra mi renh. tan soi fors demo(n)
  sen issitz. no sen quim fer.
 
 
  Trop soi arditz!
  Dona, mos sens essaboritz
  m’a fag dir fols motz qu’ieu non denh:
  contra mi renh.
  Tan soi fors de mon sen issitz
  no sem qui·m fer.
 
  VIII   VIII
 
  M
olt es petitz. donal tort quieu uos
  ai seruitz. perque uos maues endesdenh.
  pendutz fos aut per la seruitz. quia m
  oiller.
 
 
  Molt es petitz,
  dona, ·l tort qu’ieu vos ai servitz,
  per que vos m’aves en desdenh.
  Pendutz fos aut per la servitz
  qui a moiller!
 
  IX   IX
  H umil ses genh. dona lo uostre fals
  faillitz. merce uos quer.
 
 
  Humil, ses genh,
  dona, lo vostre fals faillitz
  merce vos quer.
 
  X   X
 
  M
as pretz non sobranses tequitz. donen
  uos er.
 
 
  Mas pretz, non sobrans, es tequitz:
  don en vos er.
 
  • letto 445 volte

CANZONIERE I

  • letto 645 volte

Edizione diplomatica

 
  Rambautzdaure(n)ga.
  B Raitz chanz quil critz. aug dels auzels
  pels plaissa ditz. hoc mas nols deui nils
  entei(n)g. Cuna ram mi fei(n)g. la on dols mesp(r)en
  quen sofer.
 

  S un fos grazitz. Mos chantars ni ben acui
  llitz. p(er) cella que ma endesdei(n)g. Daitan mi fe
  ing. Que manz bos locs for enbruzitz. Mais q(ue)
  non er.
 
  T ristz emarritz. Es mos chantars aissi fenitz.
  p(er) toste(m)ps mais tro quellam dei(n)g. pel sieu o
  ma(n)tei(n)g. Era mos bons er es delitz. mais nol so
  fer.

 
 

  I ois mos fugitz. Un pauc mas tost mi fon faillitz.       Sanc   mi uolc erma endesdeing.
  Com no(n) estei(n)g. Car precs ni merces ni de
  stritz. Ren non (con)quer.

 
 
  M
os cors me ditz. p(er) que sui p(er) lei enueillitz.
  car saup q(ue) nuillautra no(n) deing. p(er) som ne
  strei(n)g. morai car mos cors enfollitz. mas
  ges no(n) quer.
 
 
  C
u(m) fuitraitz. Bona domnab talan uoutitz.
  ab cor dur an uilas no(n) dei(n)g. Mesclat ab
  gei(n)g. uolres que torn flacs endurzitz ho
  que de mer.
 
 
  T
rop sui arditz. Domna mos cens eissa bo
  zitz. ma faig dir fols motz q(ie)u no(n) dei(n)g. Co(n)
  tra mi rei(n)g. Tan sui fors de mon cen issitz.
  no(n) sem qim fer.

 
 
  M out es petitz. Domnal tortz q(ie)u uos ai s(er)
  uitz. p(er) que uos maues endesdei(n)g faitz
  nes deuei(n)g. pendutz fos aut p(er) la seruitz.
  Qui a moiller.
 
 
  H
umils ses gei(n)g. Domna uostre sers fa
  illitz. merce uos quier.
 
  • letto 509 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  • letto 441 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  • letto 384 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Rambautzdaure(n)ga   Rambautz d'Aurenga
  I   I
 
  B
Raitz chanz quil critz. aug dels auzels
  pels plaissa ditz. hoc mas nols deui nils
  entei(n)g. Cuna ram mi fei(n)g. la on dols mesp(r)en
  quen sofer.
 
 
  Braitz, chanz, quil, critz
  aug dels auzels pels plaissaditz.
  Hoc! Mas nols devi nils enteing;
  c’un ara·m mi feing
  la on dols mespren que·n sofer.
 
  II   II
  S un fos grazitz. Mos chantars ni ben acui
  llitz. p(er) cella que ma endesdei(n)g. Daitan mi fe
  ing. Que manz bos locs for enbruzitz. Mais q(ue)
  non er.
 
 
  Su·n fos grazitz
  mos chantars, ni ben acuillitz
  per cella que m’a en desdeing,
  d’aitan mi feing
  que manz bos locs for’enbruzitz,
  mais que non er.
 
  III   III
  T ristz emarritz. Es mos chantars aissi fenitz.
  p(er) toste(m)ps mais tro quellam dei(n)g. pel sieu o
  ma(n)tei(n)g. Era mos bons er es delitz. mais nol so
  fer.
 
 
  Trist e marritz
  es mos chantars aissi fenitz
  per tos temps mais tro qu’ellam deing
  pel sieu manteing.
  Era mos bons, er es delitz!
  mais no·l sofer.
 
  IV   IV
  I ois mos fugitz. Un pauc mas tost mi
  fon faillitz. Sanc mi uolc erma endesdeing.
  Com no(n) estei(n)g. Car precs ni merces ni de
  stritz. Ren non (con)quer.
 
 
  Iois mos fugitz!
  Un pauc mas tost mi fon faillitz!
  S’anc mi volc, er m’a en desdeing.
  Com non esteing
  car precs ni merces ni destritz
  ren non conquer.
 
  V   V
  M os cors me ditz. p(er) que sui p(er) lei enueillitz.
  car saup q(ue) nuillautra no(n) deing. p(er) som ne
  strei(n)g. morai car mos cors enfollitz. mas
  ges no(n) quer.
 
 
  Mos cors me ditz:
  “Per que sui per lei enveillitz?”
  “Car saup que nuill’autra non deing,
  per so·m n’estreing”.
  Morai, car mos cors enfollitz,
  mas ges non quer.
 
  VI   VI
  C u(m) fuitraitz. Bona domnab talan uoutitz.
  ab cor dur an uilas no(n) dei(n)g. Mesclat ab
  gei(n)g. uolres que torn flacs endurzitz ho
  que de mer.
 
 
  Cum fui traitz!
  Bona domn’ab talan voutitz,
  ab cor dur, a! Nuil’as non deing,
  mesclat ab geing.
  Volres que torn flacs endurzitz,
  ho que demer!
 
  VII   VII
  T rop sui arditz. Domna mos cens eissa bo
  zitz. ma faig dir fols motz q(ie)u no(n) dei(n)g. Co(n)
  tra mi rei(n)g. Tan sui fors de mon cen issitz.
  no(n) sem qim fer.
 
 
  Trop sui arditz!
  Domna, mos cens eissabozitz
  m’a faig dir fols motz q’ieu non deing:
  contra mi reing.
  Tan sui fors de mon cen issitz
  non sem qi·m fer.
 
  VIII   VIII
  M out es petitz. Domnal tortz q(ie)u uos ai s(er)
  uitz. p(er) que uos maues endesdei(n)g faitz
  nes deuei(n)g. pendutz fos aut p(er) la seruitz.
  Qui a moiller.
 
 
  Mout es petitz,
  domna, ·l tortz q’ieu vos ai servitz,
  per que vos m’aves en desdeing.
  Faitz n’esdeveing!
  Pendutz fos aut per la servitz
  qui a moiller!
 
  IX   IX
 
  H
umils ses gei(n)g. Domna uostre sers fa
  illitz. merce uos quier.
 
 
  Humils, ses geing,
  domna, vostre sers faillitz
  merce vos quier.
 
  • letto 400 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 443 volte

CANZONIERE K

  • letto 629 volte

Edizione diplomatica

  • letto 469 volte

Edizione diplomatica

 
  Raembautz daurenga.
  B Raitz chanz quil critz aug dels auzels
  pels plaissa ditz. hoc mas nols deui
  nils enteing. Cun ram mi seing laon
  dols mes pren qen sofer.
 

 
  S
im fos grazitz. Mos chantars ni ben acu
  illitz. per cella que ma endesdeing. Daitan
  mi feing. Que manz bos locs for enbruziz.
  Mais que no(n) er.
 

 
  T
ristz emaritz. Es mos chantars aisi feniz.
  per tostemps mais tro quellam deing. pel
  sieu mantei(n)g. Era mos bons er es deliz. Mas
  nol sofer.
 

 
  I
ois mes fugitz. Un pauc mas tost mi fo(n)
  faillitz. Sanc mi uolc erma endesdei(n)g. Com
  no(m) esteing. Car precs ni merces ni destritz.
  Reu noi conquier.
 

 
  M os cors me ditz. P(er) que soi per lei en ueilliz.
  car saup que nuill autra non deing. P(er)som
  uestrei(n)g. Morai car mos cors enfolitz mas
  ges no(n) quer
 

 
  C
om soi traitz. Bona do(m)nab talan uoutitz
  ab cor dur anuilas no(n) deing. Mesclaz ab
  geing. Uol res que torn flacs enduritz
  ho que de mer.
 

 
  T
rop sui arditz. Domna mos cenz eissa boziz.
  Ma fag dir fols motz queu no(n) deing. Con
  tra mi reing. Tan soi fors de mon cen issitz.
  non sem qim fer.
 

 
  M out es petitz. do(m)nal tortz queu uos ai s(er)uitz
  p(er) que uos maues endesdeign. faitz nes d(e)ue
  ing. pendutz fos aut per la seruitz. Quia
  moiller.
 

 
  H
umils ses gieing. domna uostre serz fail
  litz. Merce uos quier
 

  • letto 476 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  • letto 457 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Raembautz daurenga   Raembautz d'Aurenga
  I   I
  B Raitz chanz quil critz aug dels auzels
  pels plaissa ditz. hoc mas nols deui
  nils enteing. Cun ram mi seing laon
  dols mes pren qen sofer.
 
  Braitz, chanz, quil, critz
  aug dels auzels pels plaissaditz.
  Hoc! Mas nols devi nils enteing
  c’un ram mi seing
  la on dols mespren qe·n sofer.
 
  II   II
  S im fos grazitz. Mos chantars ni ben acu
  illitz. per cella que ma endesdeing. Daitan
  mi feing. Que manz bos locs for enbruziz.
  Mais que no(n) er.
 
  Si·m fos grazitz
  mos chantars, ni ben acuillitz
  per cella que m’a en desdeing,
  d’aitan mi feing
  que manz bos locs for’enbruziz,
  mais que non er.
 
  III   III
  T ristz emaritz. Es mos chantars aisi feniz.
  per tostemps mais tro quellam deing. pel
  sieu mantei(n)g. Era mos bons er es deliz. Mas
  nol sofer.
 
  Trist e maritz                        
  es mos chantars aisi feniz
  per tos temps mais tro qu’ellam deing
  pel sieu manteing.
  Era mos bons, er es deliz,
  mas no·l sofer.
 
  IV   IV
  I ois mes fugitz. Un pauc mas tost mi fo(n)
  faillitz. Sanc mi uolc erma endesdei(n)g. Com
  no(m) esteing. Car precs ni merces ni destritz.
  Reu noi conquier.
 
 
  Iois m’es fugitz!
  Un pauc mas tost mi fon faillitz!
  S’anc mi volc, er m’a en desdeing.
  Com no·m esteing
  car precs ni merces ni destritz
  reu no i conquier.
 
  V   V
  M os cors me ditz. P(er) que soi per lei en ueilliz.
  car saup que nuill autra non deing. P(er)som
  uestrei(n)g. Morai car mos cors enfolitz mas
  ges no(n) quer
 
 
   Mos cors me ditz:
  “Per que soi per lei enveilliz?”
  “Car saup que nuill’autra non deing,
  per so·m vestreing.
  Morai, car mos cors enfolitz,
  mas ges non quer.
 
  VI   VI
  C om soi traitz. Bona do(m)nab talan uoutitz
  ab cor dur anuilas no(n) deing. Mesclaz ab
  geing. Uol res que torn flacs enduritz
  ho que de mer.
 
 
  Com soi traitz!
  Bona domn’ab talan voutitz,
  ab cor dur, a! Nuil’as non deing,
  mesclaz ab geing.
  Volres que torn flacs enduritz,
  ho que demer!
 
  VII   VII
  T rop sui arditz. Domna mos cenz eissa boziz.
  Ma fag dir fols motz queu no(n) deing. Con
  tra mi reing. Tan soi fors de mon cen issitz.
  non sem qim fer.
 
 
  Trop sui arditz!
  Domna, mos cenz eissaboziz
  m’a fag dir fols motz qu’eu non deing:
  contra mi reing.
  Tan soi fors de mon cen issitz
  non sem qi·m fer.
 
  VIII   VIII
  M out es petitz. do(m)nal tortz queu uos ai s(er)uitz
  p(er) que uos maues endesdeign. faitz nes d(e)ue
  ing. pendutz fos aut per la seruitz. Quia
  moiller.
 
 
  Mout es petitz,
  domna, ·l tortz qu’eu vos ai servitz,
  per que vos m’aves en desdeign.
  Faitz n’esdeveing!
  Pendutz fos aut per la servitz
  qui a moiller!
 
  IX   IX
 
  H
umils ses gieing. domna uostre serz fail
  litz. Merce uos quier.
 
 
  Humils, ses gieing,
  domna, vostre serz faillitz
  merce vos quier.
 
  • letto 500 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 443 volte

CANZONIERE M

  • letto 675 volte

Edizione diplomatica

  • letto 489 volte

Edizione diplomatica

  Raimbaud dorenia
 
  B Rails cantz qilscritz
  aug dels auzels pels
  plaisaditz. oc mas no
  los enten ni deinh. qar uius
  mesteinh. le cors on dols mes
  pres. asitz. qar nom sofer.
  S I fos grazitz. Mos chanz ni ben
  acuilhitz. per cella qe ma en
  desdeinh. daitan me feinh.
  qen mantz bosluecs fora au
  zitz. Mas qe non er.
 
  T Ristz e marritz. er mos chan
  tars. aissi fenitz. per totz te(m)ps
  mais tro qel ma deinh. pel
  sieu manteinh. era mos bes
  ares delitz. mas nol sofer.
 
  I Ois me fon gitz. un pauc mas
  tost me fon failhitz. Sanc me
  uolc ar ma endesdeinh. qom
  non ateinh. qan prec m(er)ce
  de mos destritz. ren no(n) (con)qer.
 
  M Os cors me ditz. per qeu sui
  p(er) leis enueilitz. qar sap qe nul
  lautra no deinh. p(er) so me stre
  inh. morrai qe mos cors e(n)folitz.
  ren no li qer.
 
  C On sui traitz. bona donnab
  talentz uoutitz. ab cor dur
  qar autra non deinh. mes
  clat ab geinh. uolez qe torn
  flacs endormitz. e(n) qe demer.
 
 
  T
Rop sui arditz. donne mos
  sens ensaboisitz. ma fach dir
  fols motz qieu non deinh. co(n)
  tra mi reinh. tan sui fors de
  monsen issitz. no(n) sen qim fer.
 
 
  M
out son petitz. le tortz e qieu
  uos sui g failhitz. e per qe ma
  ues endesdeinh. fatz en deue
  inh. pendutz sia per la ceruitz.
  qi ha moiller.
 
 
  H
Umil ses geinh. donna le uo
  stre fals failhitz. merce uos qer.
 
  • letto 451 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  • letto 411 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
  • letto 413 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Raimbaud dorenia   Raimbaud d'Orenia
  I  
 
  B
Rails cantz qilscritz
  aug dels auzels pels
  plaisaditz. oc mas no
  los enten ni deinh. qar uius
  mesteinh. le cors on dols mes
  pres. asitz. qar nom sofer.
 
 
  Brais, cantz, qils, critz
  aug dels auzels pels plaisaditz.
  Oc! Mas no los enten ni deinh;
  Qar vius mesteinh
  le cors, on dols mespres asitz,
  qar no·m sofer.
 
  II  
 
  S
I fos grazitz. Mos chanz ni ben
  acuilhitz. per cella qe ma en
  desdeinh. daitan me feinh.
  qen mantz bosluecs fora au
  zitz. Mas qe non er.
 
 
  Si fos grazitz
  mos chanz ni ben acuilhitz
  per cella qe m’a en desdeinh,
  d’aitan me feinh
  q’en mantz bos luecs fora auzitz,
  mas qe non er.
 
  III  
 
  T
Ristz e marritz. er mos chan
  tars. aissi fenitz. per totz te(m)ps
  mais tro qel ma deinh. pel
  sieu manteinh. era mos bes
  ares delitz. mas nol sofer.
 
 
  Tristz e marritz
  er mos chantars aissi fenitz
  per totz temps mais tro q’el m’a deinh
  pel sieu manteinh.
  Era mos bes, ar es delitz,
  mas no·l sofer.
 
  IV  
 
   I
Ois me fon gitz. un pauc mas
  tost me fon failhitz. Sanc me
  uolc ar ma endesdeinh. qom
  non ateinh. qan prec m(er)ce
  de mos destritz. ren no(n) (con)qer.
 
 
  Iois me fongitz!
  Un pauc mas tost me fon failhitz!
  S’anc me volc, ar m’a en desdeinh.
  Qom non ateinh
  qan prec merce de mos destritz
  ren non conquer?
 
  V  
 
  M
Os cors me ditz. per qeu sui
  p(er) leis enueilitz. qar sap qe nul
  lautra no deinh. p(er) so me stre
  inh. morrai qe mos cors e(n)folitz.
  ren no li qer.
 
 
  Mos cors me ditz:
  “Per q’eu sui per leis enveilitz?”
  “Qar sap qe null’autra no deinh
  per so·m estreinh”.
  Morrai, qe mos cors enfolitz,
  ren no li qer.
 
  VI  
 
  C
On sui traitz. bona donnab
  talentz uoutitz. ab cor dur
  qar autra non deinh. mes
  clat ab geinh. uolez qe torn
  flacs endormitz. e(n) qe demer.
 
 
  Con sui traitz!
  Bona domn’ab talentz voutitz,
  ab cor dur qar autra non deinh,
  mesclat ab geinh.
  Volez qe torn flacs endormitz,
  en qe demer!
 
  VII  
 
  T
Rop sui arditz. donne mos
  sens ensaboisitz. ma fach dir
  fols motz qieu non deinh. co(n)
  tra mi reinh. tan sui fors de
  monsen issitz. no(n) sen qim fer.
 
 
  Trop sui arditz!
  donne mos sens ensaboisitz
  m’a fach dir fols motz q’ieu non deinh:
  contra mi reinh.
  Tan sui fors de mon sen issitz
  non sen qi·m fer.
 
  VIII  
 
  M
out son petitz. le tortz e qieu
  uos sui g failhitz. e per qe ma
  ues endesdeinh. fatz en deue
  inh. pendutz sia per la ceruitz.
  qi ha moiller.
 
 
  Mout son petitz
  le tortz e q’ieu vos sui g failhitz
  e per qe m’aves en desdeinh.
  Fatz endeveinh!
  Pendutz sia per la cervitz
  qi ha moiller!
 
  IX  
 
  H
Umil ses geinh. donna le uo
  stre fals failhitz. merce uos qer.
 
 
  Humil, ses geinh,
  donna, le vostre fals failhitz
  merce vos qer.
 
  • letto 455 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 449 volte

CANZONIERE N2

  • letto 706 volte

Edizione diplomatica

 
  Rombauç daurenga
  B raitz chanz qil criz
  Aug dels Auçels pels plaissa ditz
  Hoc mas nols deui nils enteing
  Cun ram mi seing
  La on dols mes pren qen sofer.
 
 
  S im fos graçitz
  Mos chantars ni ben acuillitz
  Per cella que ma endesdeing
  Daitan mi feing
  que manz bos locs for enbrugitz
  Mais que non er
 
 
  T ristz e maritz
  Es mos chantars aissi fenitz
  Per tos temps mais tro qellam deing
  Pel sieu manteing
  Era mos bons er es delitz
  Mais non sofer.
 
 
  I ois mes fugitz
  Un pauc mai tost mi son faillitz
  Sanc mi uolc er ma en desdeing
  Com non esteing
  Car precs mi merces ni destritz
  Ren noi conquier.
 
 
  M os cors me ditz
  Per que soi per lei enueillitz
  Car sap qe nuil autra non deing
  Per som nestreing
  Morai car mos cors enfollitz
  Mas ges non quer.
 
  C om soi traitz
  Bona domnab Talan uoutitz
  Ab cor dur anuilals non deing
  mesclat ab geing
  vol res que torn flacs enduriçiç
 
ho que demer.
 
  T rop sui arditz
  domna mos cenz eissabocitz
  Ma fag dir fols motz qeu non deing
  Contra mi reing
  Tan soi fors de mon cen issitz
  Non sen quim fer
 
  M out es petitz
  Domnal  tortz qeu uos ai seruitz
  Per que uos maues en desdeing
  faitz nes deueing
  pendutz fos aut per la seruitz
  quia moiller
 
 
  H umils ses geing
  Domna uostre sers faillitz
  Merce nos quer
 
  • letto 527 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  • letto 511 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Rombauç daurenga   Rombauç d'Aurenga
  I   I
 
  B raitz chanz qil criz
  Aug dels Auçels  pels plaissa ditz
  Hoc mas nols deui nils enteing
  Cun ram mi seing
  La on dols mes pren qen sofer.
 
 
  Braitz, chanz, qil, criz
  aug dels auçels pels plaissaditz.
  Hoc! Mas nols devi nils enteing
  c’un ra·m mi seing
  la on dols mespren qe·n sofer.
 
  II   II
 
  S im fos graçitz
  Mos chantars ni ben acuillitz
  Per cella que ma endesdeing
  Daitan mi feing
  que manz bos locs for enbrugitz
  Mais que non er
 
  Si·m fos graçitz
  mos chantars, ni ben acuillitz
  per cella que m’a en desdeing,
  d’aitan mi feing
  que manz bos locs for’enbrugitz,
  mais que non er.
  III   III
 
  T ristz e maritz
  Es mos chantars aissi fenitz
  Per tos temps mais tro qellam deing
  Pel sieu manteing
  Era mos bons er es delitz
  Mais non sofer.
 
  Tristz e maritz
  es mos chantars aissi fenitz
  per tos temps mais tro q’ellam deing
  pel sieu manteing.
  Era mos bons, er es delitz!
  Mais non sofer.
  IV   IV

 
  I ois mes fugitz
  Un pauc mai tost mi son faillitz
  Sanc mi uolc er ma en desdeing
  Com non esteing
  Car precs mi merces ni destritz
  Ren noi conquier.

 
  Iois m’es fugitz!
  Un pauc mai tost mi son faillitz
  S’anc mi volc, er m’a en desdeing.
  Com non esteing
  car precs mi merces ni destritz
  ren no i conquier?
  V   V
 
  M os cors me ditz
  Per que soi per lei enueillitz
  Car sap qe nuil autra non deing
  Per som nestreing
  Morai car mos cors enfollitz
  Mas ges non quer.
 
  Mos cors me ditz:
  “per que soi per lei enveillitz?”
  “car sap qe nuil’autra non deing,
  per so·m n’estreing”.
  Morai, car mos cors enfollitz,
  mas ges non quer.
  VI   VI

 
   C om soi traitz
 
Bona domnab Talan uoutitz
 
Ab cor dur anuilals non deing
 
mesclat ab geing
 
vol res que torn flacs enduriçiç
 
ho que demer.

 
  Com soi traitz!
  Bona domn’ab talan voutitz,
  ab cor dur, a! nuil’als non deing,
  mesclat ab geing.
  Volres que torn flacs enduriçiç,
  ho que demer!
  VII   VII
 
   T rop sui arditz
  domna mos cenz eissabocitz
  Ma fag dir fols motz qeu non deing
  Contra mi reing
  Tan soi fors de mon cen issitz
  Non sen quim fer
 
  Trop sui arditz!
  Domna, mos cenz eissabocitz
  m’a fag dir fols motz q’eu non deing:
  contra mi reing.
  Tan soi fors de mon cen issitz
  non sen qui·m fer.
  VIII   VIII

 
  M out es petitz
  Domnal  tortz qeu uos ai seruitz
  Per que uos maues en desdeing
  faitz nes deueing
  pendutz fos aut per la seruitz
  quia moiller

 
  Mout es petitz,
  domna, ·l tortz q’eu vos ai servitz,
  per que vos m’aves en desdeing.
  Faitz n’esdeveing!
  Pendutz fos aut per la servitz
  qui a moiller!
  IX   IX
 
  H umils ses geing
  Domna uostre sers faillitz
  Merce nos quer
 
 
  Humils, ses geing,
  domna, vostre sers faillitz
  merce nos quer.
 
  • letto 452 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 464 volte

CANZONIERE a

  • letto 635 volte

Edizione diplomatica

 

  rambauts daurenga
  B rais chanz qils critz aug. dels auzelz pels plaisad oc mais
  nols entent ni nols deign. cun iram tem lo cor on dols ma
  pres raziz p(er) qen sofer.

  

  Trist e marritz es mos chantars ai si fenitz. p(er) tots temps
  mais tro q(ue) lal deign.
  pel seu mantein era bos mos er es delitz. pos nol sofer.

 

 
  Iois me fo guitz. un pauc mais tost me fo faillitz sanc me

  uolc arma en desdeing. com non estieing can prec nim(er)ces ni estriz
  re noi con conqier.

  Mos cors me ditz. p(er) soi p(er) leis auelitz car sap qeu null autra
  no(n) dei gn. p(er) som destreingn morrai car mos cors en follitz.
  mais ges nom qer

 
 
C
osoi traitz bona domnab talant uoutitz. ab cor daral uueil
  arnol degn. mesclat ab gein. uolres qen torn folz endormitz.
 o qem esmer.

 
  Trop son arditz. dona mos senz esabozitz ma faitz dir fols mots
  qieu non deign. contra mi reign. tan son fors de mo sensissitz
  no sen qin fer.

 
  M olt espetitz don al tortz qeu sai serauzitz p(er) qe uos maues en
  desdeign. faz nes deueing. pendutz fos aut p(er) la seruitz qi
  amoillier.

 
  Humils ses giein. uostre sers fals faillitz. merce nos qer.
  pos pretz non sobrans. ses tegitz e uos (et)er.

 
  • letto 534 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  • letto 557 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  rambauts daurenga   Rambauts d'Aurenga
  I   I
  B rais chanz qils critz aug. dels auzelz pels plaisad oc mais
  nols entent ni nols deign. cun iram tem lo cor on dols ma
  pres raziz p(er) qen sofer.
 
  Brais, chanz, qils, critz        
  aug dels auzels pels plaisad.
  Oc! Mais nols entent ni nols deign;
  c’un’ira·m tem
  lo cor, on dols m’a pres raziz,
  per qe·n sofer.
 
  II   II
  Trist e marritz es mos chantars ai si fenitz. p(er) tots temps
  mais tro q(ue) lal deign.
  pel seu mantein era bos mos er es delitz. pos nol sofer.
 
 
  Trist e marritz
  es mos chantars aisi fenitz
  per tots temps mais tro qu’elal deign
  pel seu mantein.
  Era bos mos, er es delitz!
  Pos no·l sofer.
 
  III   III

  Iois me fo guitz. un pauc mais tost me fo faillitz sanc me
  uolc arma en desdeing. com non estieing can prec nim(er)ces ni
  estriz
  re noi con conqier.
 

 
  Iois me foguitz!
  Un pauc mais tost me fo faillitz!
  S’anc me volc, ar m’a en                     desdeing.
  Com non estieing
  can prec ni merces ni estriz
  re no i con conqier?
 
  IV   IV
 
  Mos cors me ditz. p(er) soi p(er) leis auelitz car sap qeu null           autra
  no(n) dei gn. p(er) som destreingn morrai car mos cors en             follitz.
  mais ges nom qer

 
 
  Mos cors me ditz:
  “Per soi per leis avelitz?”
  “Car sap q’eu null’autra non deign,
  per so·m destreign”.
  Morrai, car mos cors enfollitz,
  mais ges nom qer.
 
  V   V
  Cosoi traitz bona domnab talant uoutitz. ab cor daral uueil
  arnol degn. mesclat ab gein. uolres qen torn folz endormitz.
  o qem esmer.

 
 
  Co soi traitz!
  Bona domn’ab talant voutitz,
  ab cor daral vueil ar nol degn,
  mesclat ab gein.
  Volres qen torn folz endormitz,
  o qe·m esmer!
 
  VI   VI
  Trop son arditz. dona mos senz esabozitz ma faitz dir fols mots
  qieu non deign. contra mi reign. tan son fors de mo sensissitz
  no sen qin fer.

 
 
  Trop son arditz!
  Dona, mos senz esabozitz
  m’a faitz dir fols mots q’ieu non           deing:
  contra mi reign.
  Tan son fors de mo sens issitz
  no sen qi·n fer.
 
  VII   VII
  M olt espetitz don al tortz qeu sai serauzitz p(er) qe uos maues     en
  desdeign. faz nes deueing. pendutz fos aut p(er) la seruitz qi
  amoillier.

 
 
  Molt es petitz,
  dona, ·l tortz q’eu sai seraviztz,
  per qe vos m’aves en desdeign.
  Faz n’esdeveing!
  Pendutz fos aut per la servitz
  qi a moillier!
 
  VIII   VIII
  Humils ses giein. uostre sers fals faillitz. merce nos qer.
  pos pretz non sobrans. ses tegitz e uos (et)er.

 
 
  Humils, ses giein,
  vostre sers fals faillitz
  merce nos qer.
  Pos pretz, non sobrans, s’es tegitz
  e vos et er.
 
  • letto 531 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 687 volte

Cars, dous e feinz del bederesc

BdT 389,22

Mss.: D 91, I 144, K 130, M 140, N² 14, a¹ 205 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a4 b4 c4 d4 e4 f3' g4 h3' i4 j3' k7' l7' m7' n7' (a8 b8 c7' d7' e7' f7' g7' h7' i7'; Frank 884:1). Vers di 7 coblas unissonans di 14 versi, seguite da 2 tornadas di 4, con rime derivative ai vv. 2-14, 4-13, 8-12, 10-11 di ogni cobla.

Edizioni: Appel 1928, p. 86; Pattison 1952, p. 65; Marshall 1968; Perugi 1995, p. 103.

  • letto 1420 volte

Edizioni

  • letto 890 volte

Pattison

I.
Cars, douz e fenhz      del bederesc       
m’es sos bas chanz,      per cui m’aerc;   
c’ab joi s’espan      viu e noire          
el tems que·lh grill      pres del siure   
chantan el mur      jos lo caire;          
que·s compassa e s’escaira                 
sa vos, qu’a plus leu de siura             
e ja uns non s’i aderga                    
mas grils e la bederesca.                  

II.
Car jois e genhz      ses fuec grezesc     
els paucs enfanz      pasc e conderc,      
que nul enjan      no·i emploire.          
Mas en brezill      no m’aus pliure        
(don me rancur),      que·l blanc-vaire    
fai fals’amistat picvaira;                 
savis er fols qui s’i pliura,              
que greu er qu’en leis conderga            
fis Jois ses flama grezesca.               

III.
Cars, bruns e tenhz      motz entrebesc!   
Pensius — pensanz      enquier e serc      
com si liman      pogues roire             
l’estraing roill      ni·l fer tiure,      
don mon escur      cor esclaire.           
Tot can Jois genseis esclaira              
malvestaz roill’ e tiura                   
e enclau Joven e serga                     
per qu’ira e jois entrebesca.              

IV.
Car naus ni lenhz      ni flums on pesc    
no m’es enanz,      anz vei Joi berc,      
anz vauc troban      com vis d’oire,       
que mont’ el sill      al fol yure.        
Tan vei Prez dur      per que·l laire      
lauzengiers conten e laira,                
e sos amars ditz eniura                    
Prez, per que Jois fraing e berga          
que·s vol cals qu’en pren e pesca.         

V.
C’ar s’es empenhz,      car no m’espresc,  
Vidal, Costanz,      Martin, Domerc.       
No·m puosc ses bran      d’els decoire     
(per que·m corill)      c’ab un guiure     
de mal aur      nafro·l paire              
don lo fils sofris e paira                 
malvestat, que·l nafr’ e·l guiura,         
e fai Constanza, Domerga,                  
de domnas. Que Jois l’espresca!            

VI.
Car petit (menhs      que non paresc       
als paucs semblanz      del menor derc)    
que vau doptan      aur per coire,         
car al perill      on ie·m liure.          
Veg un tafur      q’en er fraire           
(qe·l nesi·malvatz s’afraira               
lai on lo francs·fis se liura);            
e non cre Jois plus aut derga              
que·l crims nais ans que paresca.          

VII.
Car com argenz      esmer’ e cresc         
ab dur colps granz      c’om fai a clerc   
vauc castian      Pretz . . .              
Mas per un fill      pot reviure,          
vas cui m’atur,      de bon aire;          
si co·l venz va sus en l’aira              
lo sieus noms viu, e reviura               
Pretz e Jois, que mong’ e·s clerga.        
Dieu prec qu’aital baron cresca.           

VIII.
Cel que fa·l vers s’acompaira              
ab leis que ja non esquiura;               
que non tem correg ni verga                
lo fuecs que compren ses esca.             

IX.
Raimbautz torn’ e repaira                  
lai on Pretz viu e reviura, —              
al comte, cui Dieus aerga,                 
Barselones, e Honors cresca.               
 

  • letto 872 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 488 volte

CANZONIERE a¹

  • letto 383 volte

Edizione diplomatica

reambautz daurenga.
Clars douz efis del basetet. mes sos bas chanz. vos cui maz
erg cap ioi sespan. uiu honore el temps qe grill. prob
del silure. chanton el mur. iois leraire. qes compassa
esqaira sauois. cha plq leu qe siura. cara nuls nom si astgnea
mal grils en la bazeresca.
 
Clars iois e gens ses fuec grezesc. els paucsenfanz.
bosc ecoderc q(ue) nul enian. noi emploire mas los borcill. noiui
auer ploire. dom mi rancur. qeil blanc vaire. tant a mi sta
picheuaira. sauis er fols qi si pluira qe grieuer desco(n)
derga fis iois ses flama grezesca.
 
Clars brunz e tenz motz entrebesc pensius e pensars en
qier. en serg. com sim lam pogues roire. lestrain roill. uil
fer tuire. do(n) mon escar. cor esclaire. tot cant iois gen esclair
mal uestatz. fol e tiura. ez enclau iouen. el sorgapar q(ue) ira
ioi entrebresca.
 
E carz naus ni leing. ni flums on pesc nomes enanz. car
uei ioi berg. anz uau troban. com usi doire. qe mont el cill
alfol uire. tant uo pretz. dur p(er) qe laire. lauzengiers
conten o laira. e sos auars. digz eniura. p(re)z. p(er) qe. iois.
fraing. e borga. qis uol critz. qel pren e pesca.
 
Caurs es empeing. canc non espresc vidal costanz.
mardi domerg. non pueis ses bran. dels decoire. p(er) qen torrill
cab un guiure de mal aur. no. stral paire. don le fils
sofris e paira maluestat qel nafre el guiura e fai
cestancha domenga. de domei qe noils les presca.
 
Car petit meinz qe no paresc. als paucs semblanz
del menor derg qemuan duptan aur p(er) coire. car al
perill don ieta luire ueig un tafur qi ner fraire qel
nezirs maluatz sa fraira lai on lo francs. fils se liura eno(m)
crel iois plus aut derga. qel crims. nais an qel paresca.
 
Caurs on argens esmer e cresc ab ditz uerais. con hom fai clers.
uau chastian pres lo goire. mas p(er) un fill. pot reuiure uas
cui matur. de bon aire. si col uenz. uai sus en laira lo sieus.
noms uiu ereuiura pretz e ioi qel megueill. clerga dieu
prec caital baro(n) cresca.
 
Celqi fal uers sa compaira ab les qeia non escriura. qe non
tem correg ni verga lo fuecs q(ue)s compren sesesca.
 
Raembautz torn e repaira lai on pretz uiu ez reuiura. al co(m)te
cui dieis azergna. on sabers e honors cresca.
 
  • letto 299 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

reambautz daurenga.  
  I
Clars douz efis del basetet. mes sos bas chanz. vos cui maz

erg cap ioi sespan. uiu honore el temps qe grill. prob

del silure. chanton el mur. iois leraire. qes compassa

esqaira sauois. cha plq leu qe siura. cara nuls nom si astgnea

mal grils en la bazeresca.
Clars, douz e fis del basetet
m’es sos bas chanz, vos cui m’azerg,
cap ioi s’espan viu honore
el temps qe grill prob del silure
chanton el mur iois leraire
q’es compassa esqaira
savois, cha plq leu qe siura
car a nuls no‧m si astgnea
mal grils en la bazeresca.
 
  II
Clars iois e gens ses fuec grezesc. els paucsenfanz.

bosc ecoderc q(ue) nul enian. noi emploire mas los borcill. noiui

auer ploire. dom mi rancur. qeil blanc vaire. tant a mi sta

picheuaira. sauis er fols qi si pluira qe grieuer desco(n)

derga fis iois ses flama grezesca.
Clars iois e gens ses fuec grezesc
els pauc s’enfanz bosc e coderc,
que nul enian no‧i emploire.
Mas los borcill no‧i vi aver ploire
dom mi rancur, qe’il blanc vaire
tant amista picheuaira
savis er fols qi si pluira
qe grieu er des conderga
fis iois ses flama grezesca.
 
  III
Clars brunz e tenz motz entrebesc pensius e pensars en

qier. en serg. com sim lam pogues roire. lestrain roill. uil

fer tuire. do(n) mon escar. cor esclaire. tot cant iois gen esclair

mal uestatz. fol e tiura. ez enclau iouen. el sorgapar q(ue) ira

ioi entrebresca.
Clars, brunz e tenz motz entrebesc!
Pensius e pensars enqier en serg
com si‧m l’am pogues roire
l’estrain roill vil fer tuire,
do(n) mon escar cor esclaire.
Tot cant iois gen esclair
Maluestatz fol e tiura
ez enclau iouen el sorga
par qu’ira ioi entrebresca.
 
  IV
E carz naus ni leing. ni flums on pesc nomes enanz. car

uei ioi berg. anz uau troban. com usi doire. qe mont el cill

alfol uire. tant uo pretz. dur p(er) qe laire. lauzengiers

conten o laira. e sos auars. digz eniura. p(re)z. p(er) qe. iois.

fraing. e borga. qis uol critz. qel pren e pesca.
E carz naus ni leing ni flums on pesc
no m’es enanz, c’ar vei ioi berga
anz vau troban com‧us i doire,
qe mont el cill al fol vire
tant vo pretz dur per qe laire
lauzengiers conten o laira,
e sos avars digz eniura
prez per qe iois fraing e borga
qis vol critz qel pren e pesca.
 
  V
Caurs es empeing. canc non espresc vidal costanz.

mardi domerg. non pueis ses bran. dels decoire. p(er) qen torrill

cab un guiure de mal aur. no. stral paire. don le fils

sofris e paira maluestat qel nafre el guiura e fai

cestancha domenga. de domei qe noils les presca.
C’aurs es empeing, c’anc non espresc,
Vida,l Cotanz, Mardi, Domerg
non pueis ses bran d’els decoire
(per q’en torril) c’ab un guiure
de mal aur nostral paire
don le fils sofris e paira
malvestat, qel nafr’e‧l guiura
e fai cest ancha Domenga
de domei qe noils l’espresca.
 
  VI
Car petit meinz qe no paresc. als paucs semblanz

del menor derg qemuan duptan aur p(er) coire. car al

perill don ieta luire ueig un tafur qi ner fraire qel

nezirs maluatz sa fraira lai on lo francs. fils se liura eno(m)

crel iois plus aut derga. qel crims. nais an qel paresca.
 
Car petit (meinz qe no paresc
als paucs semblanz del menor derg)
qe‧m van duptan aur per coire,
car al perill don ieta luire.
Veig un tafur qi n’er fraire
(qe‧l nezirs malvats s’afraira
lai on lo francs fils se liura);
e no‧m crel iois plus aut derga
qe‧l crims nais an qel paresca.
 
  VII
Caurs on argens esmer e cresc ab ditz uerais. con hom fai clers.

uau chastian pres lo goire. mas p(er) un fill. pot reuiure uas

cui matur. de bon aire. si col uenz. uai sus en laira lo sieus.

noms uiu ereuiura pretz e ioi qel megueill. clerga dieu

prec caital baro(n) cresca.

 
C’aurs on argens esmer e cresc
ab ditz verais con hom fai clers
vau chastian pres lo goire
mas per un fill pot reviure,
vas cui m’atur, de bon aire;
si co‧l venz vai sus en l’aira
lo sieus noms viu, e reviura
pretz e ioi qe‧l me gueill clerga.
Dieu prec c’aital baron cresca.
 
  VIII
Celqi fal uers sa compaira ab les qeia non escriura. qe non

tem correg ni verga lo fuecs q(ue)s compren sesesca.
 
Cel qi vers s’acompaira
ab les qe ia non escriura
qe non tem correg ni verga
lo fuecs que‧s compren ses esca.
 
  IX
Raembautz torn e repaira lai on pretz uiu ez reuiura. al co(m)te

cui dieis azergna. on sabers e honors cresca.
Raembutz torn e repaira
lai on pretz viu ez reviura
al comte, cui Dieis azergna,
on sabers e honors cresca.
 
  • letto 320 volte

Edizione diplomatica

Rambaut daure(n)ga
Car duoz esenz del bredresc.
Mes sos bas chanza p(er) cui ma
terç. Cab ioi sespan uni enoire.
El tems quil grils pres del siure.
Chanta el mur los locaire. Ques
compansa eses caire. Sanoz que
plus lei de queira. Eia uns non
si aderga. Mal grils ala bedere
sca.
 
Car iois egiens seS fuec gresesc.
Els pauc em fans pasc econderc.
Qui nuils enais no em plore. Mas
enbrasil nomaus pliure. Don me
rancur quel blanc uaire. Fai falsa
mistat piguaire. Sauis er foilis qi
sa plura. Que greuer en q(ue)n leis con
drega. Fis iois ses flama gresesca.
 
Car bruns
Etuiz motz entrebesc. Pensius pen
sans en quier per crec. Com si lima
pogues roire lestraing roill nil
fer coire. Dom mon escur cor escla
ire. Tot can iois genzesec esclaire.
Maluestaz roil enza e en clau ioue(m)
 er(?)ta. P(er) quira eioios entrebesca.
 
Car naus ni leins
ni flums on pesc. Nomes en gn
us anz uei ioi brec. anz uauc treban
conius doire. Que mon tes sil alal
foliure. Tan uei prez dur p(er) quil la
ire. lausengiers conten elaire. E
sos amarz diz en iure. Prez p(er) que
iois fraing ebrega. Ques uol qel
pren epesca.
 

Que res em peing car nomes prec.
uidal costanz martin demerc.
non puosc sebrar del coire. Per
quem coril caben uiure de mal a
tir nafrol paire. Dom lofils sofris
e paire. Maluestat quil nafrel guire.
Efaz costanza de merga. De donas q(ue)
iois les presca.
 
Car petit mens que non paresc. Als
paucs semblans del menor derc. Q(ue)
van dopran aur p(er) coire. Car al peril
om(en) liarc. Uenc. i tafur que ner faire.
Quil necis maluaiz fai faire. Lai on lo
francs fis ses liure. Eno(m) cre iois plus
aut denga. Quil c(i)ms nais ans que
peresca.
 
Car con argent esmer etres. Ab dur
colps con hom fai clrec. Uauc casti
an pres lais coire. Cui matur de bon
aire. Sicol uenz ua sus en laire. lo seu
noms uiu creuiure. Prez eiois qu emo(n)
ges clerga. Dieulau prec que tal ba
ron cresca.
 
Cel que fal uers sa compaire. Ableis q(ue)
ia no(m) er quire. Que non tem coreg
ne uerga. lo fuecs quel pren ses cresca.
 
Raimbautz tornen repaire.
lai on prez uiu creuiure. Al comte
cui dieus aerga. Barsalnes e onor cre
sca. 
 
  • letto 372 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

Rambaut daure(n)ga  
  I
Car duoz esenz del bredresc.
Mes sos bas chanza p(er) cui ma
terç. Cab ioi sespan uni enoire.
El tems quil grils pres del siure.
Chanta el mur los locaire. Ques
compansa eses caire. Sanoz que
plus lei de queira. Eia uns non
si aderga. Mal grils ala bedere
sca.
 
Car, douz e senz del bredresc
m’es sos bas chanza, per cui m’aterç;
c’ab ioi s’espan uni e noire
el tems qui‧l grils pres del siure
chanta el mur los lo caire
que‧s compansa e s’escaire
sanoz que plus lei da queira
e ia un non s’i aderga
mal grils a la bederesta.
 
  II
Car iois egiens seS fuec gresesc.
Els pauc em fans pasc econderc.
Qui nuils enais no em plore. Mas
enbrasil nomaus pliure. Don me
rancur quel blanc uaire. Fai falsa
mistat piguaire. Sauis er foilis qi
sa plura. Que greuer en q(ue)n leis con
drega. Fis iois ses flama gresesca.
 
Car iois e giens ses fuec gresesc
els pauc em fans pasc e conderc,
qu‧i nuils e nais no emplore
mas en brasil no m’aus pliure
(don me rancur), que‧l blanc vaire
fai fals amistat piguaire;
savis er foilis qi s’aplura
que greu er en qu’en leis condrega
fis iois ses flama gresesca.
 
  III
Car bruns
Etuiz motz entrebesc. Pensius pen
sans en quier per crec. Com si lima
pogues roire lestraing roill nil
fer coire. Dom mon escur cor escla
ire. Tot can iois genzesec esclaire.
Maluestaz roil enza e en clau ioue(m)
 er(?)ta. P(er) quira eioios entrebesca.
 
Car, bruns e tuiz motz entrebesc!
Pensius pensas enquier per crec
com si lima pogues roire
l’estraing roill ni fer coire,
dom mon escur cor esclaire
tot can iois genzesec esclaire
malvestaz roil enza
e enclau Iovem er(?)ta
per quira e ioios entrebesca.
 
  IV
Car naus ni leins
ni flums on pesc. Nomes en gn
us anz uei ioi brec. anz uauc treban
conius doire. Que mon tes sil alal
foliure. Tan uei prez dur p(er) quil la
ire. lausengiers conten elaire. E
sos amarz diz en iure. Prez p(er) que
iois fraing ebrega. Ques uol qel
pren epesca.
 
Car naus ni leins ni flums on pesc
no‧m es engnus anz vei ioi brec,
anz vauc treban conius d’oire
que montes sil al al fol iure.
Tan vei prez dur per qui‧l laire
lausengiers conten e laire,
e sos amarz diz eniure
prez, per que iois fraing e brega
qu’es vol qe‧l pren e pesca.
 
  V
Que res em peing car nomes prec.
uidal costanz martin demerc.
non puosc sebrar del coire. Per
quem coril caben uiure de mal a
tir nafrol paire. Dom lofils sofris
e paire. Maluestat quil nafrel guire.
Efaz costanza de merga. De donas q(ue)
iois les presca. 
 
Que res empeing, car no‧m esprec,
Vidal, Costanz, Martin, Demerc.
Non puosc sebrar del coire
(per que‧m coril) c’ab en vivre
de malatir nafro‧l paire
dom lo fils sofris e paire
malvestat, qui‧l nafr’e‧l guire
e faz Costanza, Demerga
de donas, que iois l’espresca!
 
  VI
Car petit mens que non paresc. Als
paucs semblans del menor derc. Q(ue)
van dopran aur p(er) coire. Car al peril
om(en) liarc. Uenc. i tafur que ner faire.
Quil necis maluaiz fai faire. Lai on lo
francs fis ses liure. Eno(m) cre iois plus
aut denga. Quil c(i)ms nais ans que
peresca.
 
Car petit (mens que non paresc als paucs semblans del menor derc)
que van dopran aur per coire,
car al peril om en liarc
venc i tafur que n’er faire
(qui‧l necis malvaiz fai faire
lai on lo francs fis ses liure)
e no‧m cre iois plus aut denga
qui‧l cims nais ans que peresca.
 
  VII
Car con argent esmer etres. Ab dur
colps con hom fai clrec. Uauc casti
an pres lais coire. Cui matur de bon
aire. Sicol uenz ua sus en laire. lo seu
noms uiu creuiure. Prez eiois qu emo(n)
ges clerga. Dieulau prec que tal ba
ron cresca.
 
Car con argent esmer e tres
ab dur colps con hom fai clrec
vauc castian pres lais coire
cui m’atur, de bon aire
si col venz va sus en laire
lo seu noms viu cre viure
prez e iois que mong’e‧s clerga.
Dieu lau prec que tal baron cresca.
 
  VIII
Cel que fal uers sa compaire. Ableis q(ue)
ia no(m) er quire. Que non tem coreg
ne uerga. lo fuecs quel pren ses cresca.
 
Cel que fa‧l vers s’acompaire
Ab leis que ia no‧m er quire;
que non tem coreg ne verga
lo fuecs que‧l pren ses cresca
 
  IX
Raimbautz tornen repaire.
lai on prez uiu creuiure. Al comte
cui dieus aerga. Barsalnes e onor cre
sca.  
 
Raimbautz torn en repaire
lai on prez viu cre viure
al comte, cui Dieus aerga,
Barsalnes e onor cresca.
  • letto 472 volte

Compainho, qui qu'en irais ni·n veill

BdT 389,24

Mss.: V 112 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a8 a7 b7' a7 b7 b7' (Frank 91:13). Vers di 6 coblas doblas di 6 versi, seguite da una tornada di 2.

Edizioni: Pattison 1952, p. 207.

  • letto 1307 volte

Edizioni

  • letto 865 volte

Pattison

I.
Compainho, qui qu’en irais ni·n veill,    
be·m platz c’a lezer d’En Teill
fazam chanzo leu e fola;
que·l cor m’es pujat prop del seill,
c’ar plus fort ten mei cabeill!
no fo plus letz, mas ar vola!

II.
Car vist ai, don me meraveill,
de beutat ab douz pareill —
ed . . .  C’as dig? . . . Causa fola!
Mas me caut so plus de soleill
per qu’eu son . . . a pauc no coreill
plus que cel que la viola!

III.
Ja Dieus mais no·m lax far chanzo
(s’eu vuil) de midons de Brio,
tant es bel’ e sapi’ e fola,
si, entr’Aureng’ e Mondrago
qu’eu tein de midons de cui so,
m’ames meins tan pres l’Escola.

IV.
A Dieu! S’anc res fetz a razo,
don que lausengier felo,
aquela gens fals’ e fola,
no·us ausen tornar oc en no
ni·l camjen corren pretz bo
qu’eu non cre que ja·l se tola.

V.
A Valentines! Com vos veg
garnit e formit a leg;
que·l gens era fat’ e fola,
et ar seran pro e adreg
tal qu’eron vilan e freg,
per leis, e·ls astrucs acola.

VI.
A Dieu la coman e l’autreg;
que mais ren ieu dir no deg,
que per dir paraula fola
ven hom tost en gran malaveg;
et eu no vuill c’om s’iserveg
de mi ni de ma parola.

VII.
Dieus vuilla c’om no s’iserveg
de mi ni de ma parola.
 

  • letto 822 volte

Domna, si m'auzes rancurar

BdT 389,25

Mss.: E 179, V 111 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a8 b7' a7 c7 c7 d7' e7 e7 (Frank 451:1). Vers di 8 coblas unissonans di 8 versi, seguite da una tornada di 3.

Edizioni: Kolsen 1938, p. 86; Pattison 1952, p. 158; Milone 1998, p. 85.

  • letto 1299 volte

Edizioni

  • letto 833 volte

Pattison

I.
Dona, si m’auzes rancurar         
de vos ploran mi clamera,         
mas no vos deg encolpar           
qu’ieu sai be que tan valetz      
que tot qan faitz e dizetz        
m’es bon, si tot a me tira.       
Mas Dieu, que no faill en re,     
pregua lo hom de son be,          

II.
e donx ben dei ieu vos preguar:   
ja no·us en devetz far fera,      
pos re no vos aus blasmar;        
mas parlar be·m sufriretz —       
Oc, tan qu’ieu en soi meils letz, —
c’aillor ma lengua no·s vira;      
mas en vos clamar merce            
non ten pro ni no·m sove.          

III.
Si saubes tan Dieu predicar        
ben sai c’ap se m’alberguera.      
C’ades, cant ieu cug orar,         
dei pregar a Dieu, creisetz,       
que fos ab vos lai on etz          
que d’als mos cors non consira     
si que non-poders lo te            
qu’ar lai non cor ab l’ale.        

IV.
Pos tan vos platz eschausar        
no sai si·m dirai “Trop era,       
dona, que·m denhetz baizar.”       
E donx com sufrir podetz           
que·us bais? Pos tan mi valetz     
quar ab aquel be morira            
adoncs marves! (Per ma fe,         
si penses so, car m’en ve.)       

V.
Bela doussa dona (si·us par        
qu’ieu no vailla tant enquera      
que·m dejatz ab vos colgar)        
neis del be que fag m’avetz        
no fo anc re si temetz             
c’aiatz faillit; qu’ieu faillira
e tanh meils que·ill mortz m’en me
que ja vos faillatz per me.       

VI.
Domna, si me voletz pagar,        
ab aitan que plus no·us quera     
com eu n’ai, podetz o far         
qu’eu non ai (be o sabetz)        
sens vos honor ni nuill pretz     
per que mos cors no s’adira       
com que·m menetz, ni·s cove       
pus res vas vos no·m mante.       

VII.
Per que·us deu ben esser plus car,
mas mos cors ves vos s’esmera     
si que res no i pot camjar:       
qu’ieu sai tal, si m’en crezetz,  
que val for vos d’autras detz,    
qu’eu, si·m volgues, m’en jauzira;
mas si·m tenetz ferm el fre       
c’autra no·m platz que·m n’estre. 

VIII.
Dona, Dieu saubr’ ieu ensenhar    
so don totz molt meillurera       
que tolgues c’om en amar          
no pogues far tort ni vetz        
si nuill mal parlar no . . . etz  
que no·i fail qui fortz sospira   
ni trop au ni sent ni ve,         
ni conois ni sap ni cre.          

IX.
Dona, onguan cai’ en mal ira      
sel qu’encontra vos ni me         
ditz re ni conois ni cre.         
 

  • letto 821 volte

En aital rimeta prima

BdT 389,26

Mss.: D 90, I 144, K 129, M 139, N² 13 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a7' b7 c7' d7' e7 f7 g7' h7 (Frank 879:12). Chanso di 6 coblas unissonans di 8 versi, seguite da 2 tornadas di 3.

Edizioni: Kolsen 1938, p. 92; Pattison 1952, p. 72; Lafont 1983.

  • letto 1445 volte

Edizioni

  • letto 914 volte

Pattison

I.
En aital rimeta prima             
m’agradon lieu mot e prim         
bastit ses regl’ e ses linha,     
pos mos volers s’i apila;         
e atozat ai mon linh              
lai on ai cor qe m’apil           
per totz temps, e qi·n grondilha  
no tem’ auzir mon grondilh        

II.
de la falsa genz qe lima          
e dech’ e ditz (don quec lim)     
ez estreinh e mostr’ e guinha     
(so don Joi frainh e esfila),     
per q’ieu sec e pols e guinh:     
mas ieu no·m part del dreg fil,   
qar mos talenz no·s roilha,       
q’en Joi nos ferm ses roilh.      

III.
Qan vei rengat en la cima         
man vert·madur frug pel cim,      
e qecs auzelletz relinha          
vas Amor, don chant’ e qila,      
per cui ieu vas Joi relinh,       
don m’esforz e chant e qil;       
e·l rosinhols s’estendilha        
qe·m nafra d’amor tendilh,        

IV.
Si que·l cor m’art, mas no·m rima 
ren de foras, mas dinz rim;       
q’Amors l’enclav’ e l’escrinha    
— Si! Pels sans qi son part Mila! —
e·l ten pres dinz son escrinh;     
q’ades am mais per un mil          
midons, si tot si·m perilha        
ni·m mou trebailh ni perilh.       

V.
Asatz m’a sauput d’escrima         
il, q’enqers vas mi s’escrim;      
mas non ha d’Aics tro a Sinha      
sa par defors ni dinz vila         
e si·m destreinh ni me sinh,       
ha pro poder que m’envil;          
mas ja sos cors no frezilha        
q’a mi·l sors promes frezilh.      

VI.
Don mos cors sailh fort e grima    
si q’en trep e saut e grim         
e plor mais per que . . .          
Mon cort gaug, cui acortilha       
dols, don prenc mal . . .          
qe·m ten trist en son cortil       
per l’amor que m’a volpilha        
midons c’a cor trop volpilh.       

VII.
Qar mi ten midons tan vil,         
maldic lo jorn mil vetz cilha      
q’aduis mon cor pres de cilh.      

VIII.
Mas ja no m’en tengues vil,        
c’anc mos cors non fon pres cilha  
mas pels cis ni sobrecilh.         
 

  • letto 620 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 466 volte

CANZONIERE D

  • letto 374 volte

Edizione diplomatica

Rambaut daure(n)ga
En aital rimeta prima. Magra
don leu mot eprim. Bastia ses
regle ses ligna. Puos mos cors
ferms sia pila. Cui dan cuidat ai de
molin. Lai on ai cor que mapil. Qe
toz tems e quin grondilla. No(n) tem per
mi ses grondill.
 

DE la falsa gen capclina. Et eu odic
que don qecs lim. Et estrei(n)g emostre
gigna. So dom iois frai(n)g e escilla.
Qem cet pols egrondin. Mas eu nom
part del dreig fil. Car mos talans no
roilla. Qen ioi nos ferm ses roill.
 
Can uei rengat enla sima. Maind
uerd madur. Frug pel sim. Eque
ioc auzelletz. Relinga. Ues amor do(n)
chare qilla. P(er) qui eu ues ioi reli(n)g. do(m)
mes forz echant equill. El rossiols ses
cendilla. Quem nastra damor. len
dill. 
 
Si quel cor mart. Mas non rima.
rendefort ni dinz no(n) rim. Camo(r)s
len claus eles crim. Si pel fanz que
sont part nulla el te pres dinz son
escrin. Cades am mais p(er) un mil. Mi
dons si tot sim perilla. Ni(m) mo trabaill
eperill.
 
Assatz ma saubut descrima. Jl tan
can uas mi ses crim. Mais non a
daics tro asigna. Sapar de for ni
dinz uil. Esim destreing nim gra
cilla. A pro poder quem grazill. Ma(s)
chanços cor no(n) len frima. Camil
sor promes en frim. 
 
Don mos cors saill fort egrima. E
en faillen trep egrim. En plor ma
i p(er) questeuz en gra. Mos cors gaug
cui a cor tilla. Dolz don p(re)n mal es
tauzin. Quem ten trist en son cor
til. P(er) lamor quein uolpilla. Mido(n)z
ca cor trop uuolpill.
 
E car mi ten mi ten mi donz uil. Ma
udic iorn mil uez. Massailla
car dinz del cor pres de cill.
 
Mas ia no mo ten gues uil.
Canc mos cors non fon pre
cilla. Mas pels cis ni sobre cill.
 
  • letto 418 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

Rambaut daure(n)ga Rambaut d’Aurenga
 
  I
En aital rimeta prima. Magra
don leu mot eprim. Bastia ses
regle ses ligna. Puos mos cors
ferms sia pila. Cui dan cuidat ai de
molin. Lai on ai cor que mapil. Qe
toz tems e quin grondilla. No(n) tem per
mi ses grondill.
 
En aital rimeta prima
m’agradon leu mot e prim
bastia ses regl’e ses ligna,
puos mos cors ferms s’i apila;
cuidan cuidat ai de molin
lai on ai cor que m’apil
qe toz tems e qui‧n grondilla
non tem per mi s’es grondill.
 
  II
DE la falsa gen capclina. Et eu odic
que don qecs lim. Et estrei(n)g emostre
gigna. So dom iois frai(n)g e escilla.
Qem cet pols egrondin. Mas eu nom
part del dreig fil. Car mos talans no
roilla. Qen ioi nos ferm ses roill.
 
De la falsa cap clina
et eu o dic que don quecs lim
et estreing e mostre gigna
so do‧m iois fraing e escilla
qe‧m cet pols e grondin:
mas eu no‧m part del dreig fil,
car mos talans no roilla,
q’en ioi nos ferm ses roill.
 
  III
Can uei rengat enla sima. Maind
uerd madur. Frug pel sim. Eque
ioc auzelletz. Relinga. Ues amor do(n)
chare qilla. P(er) qui eu ues ioi reli(n)g. do(m)
mes forz echant equill. El rossiols ses
cendilla. Quem nastra damor. len
dill. 
 
Can vei rengat en la sima
maind verd madur frug pel sim,
e queioc auzelletz relinga
ves amor don char e qilla,
per qu’ieu ves ioi reling,
dom m’esforz e chant e quill;
e‧l rossiols s’es cendilla
que‧m nastra d’amor l’endill.
 
  IV
Si quel cor mart. Mas non rima.
rendefort ni dinz no(n) rim. Camo(r)s
len claus eles crim. Si pel fanz que
sont part nulla el te pres dinz son
escrin. Cades am mais p(er) un mil. Mi
dons si tot sim perilla. Ni(m) mo trabaill
eperill.
 
Si que‧l cor m’art, mas non rima
Ren de fort ni dinz non rim;
c’amors l’enclaus e l’escrim
si pel fanz que sont part nulla
e‧l te pres dinz son escrin
c’ades am mais per un mil
midons, si tot si‧m perilla
ni‧m mo trabaill e perill.
 
  V
Assatz ma saubut descrima. Jl tan
can uas mi ses crim. Mais non a
daics tro asigna. Sapar de for ni
dinz uil. Esim destreing nim gra
cilla. A pro poder quem grazill. Ma(s)
chanços cor no(n) len frima. Camil
sor promes en frim. 
 
Assatz m’a saubat d’escrima
jl, tan can vas mi s’escrim
mais non a d’aic tro a signa
sa par defor ni dinz vil
e si‧m destreing ni‧m gracilla
a pro poder que‧m grazill;
mas chanços cor non l’enfrima
ca mi‧l sor promes en frim. 
 
  VI
Don mos cors saill fort egrima. E
en faillen trep egrim. En plor ma
i p(er) questeuz en gra. Mos cors gaug
cui a cor tilla. Dolz don p(re)n mal es
tauzin. Quem ten trist en son cor
til. P(er) lamor quein uolpilla. Mido(n)z
ca cor trop uuolpill.
 
Don mos cors saill fort e grima
e en faillen trep e grim
enplor m’ai per quest euzengra
mos cors gaug, cui a cortilla
dolz don pren mal estauzin
que‧m ten trist en son cortil
per l’amor que in volpilla
midonz c’a cor trop vuolpill.
 
  VII
E car mi ten mi ten mi donz uil. Ma
udic iorn mil uez. Massailla
car dinz del cor pres de cill.
 
E car mi ten mi ten midonz vil,
maudic iorn mil vez m’assailla
car dinz del cor pres de cill.
 
  VIII
Mas ia no mo ten gues uil.
Canc mos cors non fon pre
cilla. Mas pels cis ni sobre cill.
 
Mas ia no‧m o tengues vil
c’anc mos cors non fon precilla
mas pels cis ni sobrecill.
  • letto 453 volte

Entre gel e vent e fanc

BdT 389,27

Mss.: A 36, C 200, Da 183, Dc 256, I 146, K 132, N2 16, R 7, ψ 1 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a7 b7' c7' c7' d8 d8 d8 (Frank 821:2). Vers di 8 coblas unissonans di 7 versi, seguite da 2 tornadas di 3 e 2.

Edizioni: Pattison 1952, p. 115.

  • letto 1382 volte

Edizioni

  • letto 881 volte

Pattison

I.
Entre gel e vent e fanc          
e giscl’ e gibr’ e tempesta      
e·l braus pensars que·m turmenta 
de ma bella dompna genta         
m’an si mon cor vout en pantais  
c’ar vauc dretz e sempre biais;  
cen ves sui lo jorn trist e gais.

II.
E ges tres deniers no·m planc    
l’ivern, anz m’o tenc a festa    
— ves c’ai voluntat dolenta —.   
Car de mi donz la plus genta,    
pos saup qu’en trop·amar nos trais
cel’amors que·m sol tener frais,  
o·l plaira que m’ai’ o que·m lais.

III.
Dompn’ ab cor cortes e franc,     
ar m’es pujat en la testa         
que sapcha que·us n’atalenta.     
Ai! Douza res car’ e genta!       
Per Dieu, no·s fraingna nostre jais! 
Sol remembre vos del douz bais!      
Ar o laissarai, s’ie·n dic mais.     

IV.
Que sempre·m tornon l’oil blanc,     
e·l cors, qu’est esglai mi presta,   
fail tro c’om la cara·m venta        
can mi soven, dompna genta,          
com era nostre jois verais           
tro lauzengiers crois e savais      
nos loigneron ab lor fals brais.   

V.
Lauzengier, ren non vos tanc!      
Qu’eu non sui d’aquella gesta,     
s’anc fui. Ves, Amors gauzenta?    
E no i taing mais, Amors genta;    
que s’amava cel que retrais        
so don me nais aquest esglais      
no·il faria enog ni fais.          

VI.
Que — si·m sal Dieus! — non aic anc, 
que mos cors m’o amonesta,           
sor, cozina, ni parenta              
s’amar volc de guiza genta           
c’anc de mi s’i gardes ni·s tais;    
qu’ie·n valria·ls Turcs part Roais   
d’amar, se lor n’era en ais.         

VII.
E, dompna, car tant m’estanc?        
Qu’eu no·us veg, per als non resta   
mais tem — c’aisso·m n’espaventa —   
c’a vos fos dans, dompna genta.      
Mas mandatz mi per plans essais,     
per tal cobrir sol sapcha·l cais!    
Qu’eu irai lai de grant eslais.      

VIII.
Qu’ie·n pert la color e·l sanc       
tal talent ai que·m desvesta         
c’ab vos fos ses vestimenta          
aissi com etz la plus genta;         
que tan grans voluntatz m’en nais    
qu’en un jorn — tan ben c’om no·m pais —
en pert so que d’un mes engrais.        

IX.
Dompna, renovell nostre jais            
si·us platz; que viu, si be·m fas gais, 
ab manz durs doloiros pantais.          

X.
Joglar, vos avetz pro oimais,           
et eu planc e sospir et ais.            
 

  • letto 636 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 689 volte

CANZONIERE A

  • letto 425 volte

Edizione diplomatica

⸿Raembautz daurenga.
Entre gel euent efanc. Eneu egibre e
tempesta. Elbrau pensier qemtormen
ta. dema bella dompna genta. Mant mes
mon cor enpantais. Car uauc dreich et
ill brais. Cenuetz sui lo iorn tristz egais.

Eges dos deniers no(m) complanc. linuern
anz mo tenc afesta. Ues qai uolontat do
lenta. Car demidonz la plus genta. pois
saup qen trop amar nos trais. Cel amors
qem sol tener grais. Oill plaira  q(ue)maia
o quem lais.
 
Dompna ab cor cortes efranc. armes po
iat enlatesta. que sapcha qeus na talen
ta. ai doussa res cara egenta. p(er) dieu nois
fraigna uostre iais. Mas remebre uos
del doutz bais. Et aloiarici sien dic mais.
 
 
Qe sempren tornon luoill blanc. El cors
qest esglai mi presta. faill tro co(m) lacaram
uenta. quand mi souen dompna genta.
Cum era uostre iois uerais. tro lausen
giers crois esauais. Nos loigneron ablor
fals brais.
 
 
Lausengier ren nouos tanc. qieu no sui
daqella gesta. sanc fui ues amors gau
zenta. Enom taing mais amor genta.
q(ue) samaua cel q(ue)retrais. so don nais en
cest  segle esglais. Noil faria enoi ni fais.
 
Qe sim sal dieus nomac anc. que mon
cor mo amonesta. Sor cosina ni parenta.
Samar uolc deguisa genta. Canc de
mi sigar des nis tais. qien ualria als
turcs part roais. damar sieu lornera
enais.
 
E dompna car tant mestanc. qieu nous
uei p(er) als non resta. Mais tem caissom
nespauenta. Cauos fos dans dompna
genta. Mas mandatz mi p(er) plan essais.
p(er) tal cobrir sol sapchal cais. qiem nirai
lai degrans eslais.
 
 
Qieu enpert lacolor el sanc. Tal talent
ai qem desuesta. Cab uos fos ses uesti
menta. aissi cum etz laplus genta. q(ue)
tant grans uolontatz men nais. quez en
un iorn tant ben nom pais. Pert tot so
que dun mes engrais.
 
Dompna renouel nostre iais. Sius platz
car sibem fauc gais. Ai mains cors do
lors pantais.
 
Ioglar uos auetz pro mais. Et ieu planc
E sospir et ais.
 
  • letto 278 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

⸿Raembautz daurenga. Raembautz d’Aurenga
  I
Entre gel euent efanc. Eneu egibre e
tempesta. Elbrau pensier qemtormen
ta. dema bella dompna genta. Mant mes
mon cor enpantais. Car uauc dreich et
ill brais. Cenuetz sui lo iorn tristz egais.
 
Entre gel e vent e fanc
e neu gibr’e tempesta,
el brau pensier qe‧m tormenta
de ma bella dompna genta
mant mes mon cor en pantais
car vauc dreich et ill brais
cen vetz sui lo iorn tristz e gais.
 
  II
Eges dos deniers no(m) complanc. linuern
anz mo tenc afesta. Ues qai uolontat do
lenta. Car demidonz la plus genta. pois
saup qen trop amar nos trais. Cel amors
qem sol tener grais. Oill plaira  q(ue)maia
o quem lais.
 
E ges dos deniers no‧m complanc
l’invern  anz mo tenc a festa,
ves q’ai volontat dolenta,
car de mi onz la plus genta
pois sup q’en trop amar nos trais
cel amors qe‧m sol tener grais
oill plaira que‧m aia
o que‧m lais.
 
  III
Dompna ab cor cortes efranc. armes po
iat enlatesta. que sapcha qeus na talen
ta. ai doussa res cara egenta. p(er) dieu nois
fraigna uostre iais. Mas remebre uos
del doutz bais. Et aloiarici sien dic mais.
 
Dompna, ab cor cortes e franc,
ar m’es poiat en la testa
que sapcha qe‧us n’atalenta.
Ai doussa res cara e genta,
per Dieu, nois fraigna vostre iais
mas remebre vos del doutz bais!
et aloiarici s’ie‧n dic mais
  IV
Qe sempren tornon luoill blanc. El cors
qest esglai mi presta. faill tro co(m) lacaram
uenta. quand mi souen dompna genta.
Cum era uostre iois uerais. tro lausen
giers crois esauais. Nos loigneron ablor
fals brais.
 
Qe sempren tornon l’oill blanc,
el cors, qest esglai mi presta,
faill tro c’om la cara‧m venta
quand mi soven, dompna genta,
cum era vostre iois verais
tro lausengiers crois e savais
nos loigneron ab lor fals brai.
  V
Lausengier ren nouos tanc. qieu no sui
daqella gesta. sanc fui ues amors gau
zenta. Enom taing mais amor genta.
q(ue) samaua cel q(ue)retrais. so don nais en
cest  segle esglais. Noil faria enoi ni fais.
 
Lausengiers ren no vos tanc!
Q’ieu no sui  d’aqella gesta,
s’anc fui. Ves, amors gauzenta?
E no‧m taing mai amor genta
que s’amava cel que retrais
so don nais en cest esglais
no‧il faria enoi ni fais.
  VI
Qe sim sal dieus nomac anc. que mon
cor mo amonesta. Sor cosina ni parenta.
Samar uolc deguisa genta. Canc de
mi sigar des nis tais. qien ualria als
turcs part roais. damar sieu lornera
enais.
 
Qe si‧m sal Dieus no‧m ac anc
que mon cor m’o amonesta,
sor, cozina ni parenta
s’amar vuolc de guisa genta
c’anc de mi s’i gardes ni‧s tais
q’en valria als Turcs part Roais
d’amar, s’ieu lor n’era e nais.
 
  VII
E dompna car tant mestanc. qieu nous
uei p(er) als non resta. Mais tem caissom
nespauenta. Cauos fos dans dompna
genta. Mas mandatz mi p(er) plan essais.
p(er) tal cobrir sol sapchal cais. qiem nirai
lai degrans eslais.
 
E, dompna, car tant m’estanc?
Q’ieu no‧us vei per als non resta,
mais tem c’aisso‧m n’espaventa
c’a vos fos dans, dompna genta.
Mas mandatz mi per plan essais,
per tal cobrir soll sapcha‧l cais!
Q'ie‧m n'irai lai de grans eslais
  VIII
Qieu enpert lacolor el sanc. Tal talent
ai qem desuesta. Cab uos fos ses uesti
menta. aissi cum etz laplus genta. q(ue)
tant grans uolontatz men nais. quez en
un iorn tant ben nom pais. Pert tot so
que dun mes engrais.
 
Q’ieu en pert la color el sanc,
tal talent ai qe‧m desvesta
cab vos fos ses vestimenta
aissi cum etz la plus genta,
que tant grans volontatz m’en nais
un iorn – tant ben no‧m pais –
pert tot so que d’un mes engrais.
 
  IX
Dompna renouel nostre iais. Sius platz
car sibem fauc gais. Ai mains cors do
lors pantais.
 
Dompna, renovel nostre iais,
si‧us platz car si be‧m fauc gais,
ai mains cors dolors pantais.
 
  X
Ioglar uos auetz pro mais. Et ieu planc
E sospir et ais.
 
Ioglar, vos avetz pro mais
et ieu planc e sospir e ais.
  • letto 296 volte

CANZONIERE C

  • letto 599 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [104]
 

  • letto 444 volte

CANZONIERE R

  • letto 593 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [108]
 

  • letto 616 volte

Edizione diplomatica

                                                                                                                                                                     
                                                                                                                                                                 [ca.

                                                                                                                                      Raymbaut daure(n)
 
                ENtrel gel el uent el fanc. el giscles gibrel te(m)pesta. el
                pauc pessars que(n)z turra(n)ta. de ma bela mia ge(n)ta. ma(n) si
                lo cor uout e(n) pantays. q(ue)r uau dreg erambiays. q(ue)l
                iorn so(n). M. uetz tristz (et) iays. Mas ges. iii. deniers. no(n)
                planc. li uern. ans lo tenc a festa. uas cay uoluntat dole(n)ta. car de
                mi dons la pus ge(n)ta. no saup pus crop amar uostrays. si lamor
                q(ue) te eram frays. ol playra que(m) aray o quem lays.
 
                                                                                                                 
                                                                                                                 D
onam cor
                cortes e franc. er mes puiat e(n) la testa. q(ue) sapcha queus na talen –
                ta. a ma bela mia genta. p(er) dieu nos franha nostre iays. sol reme(m) –
                breus lo dos bays. er aleuiaray sin die mays. Que semprem
                tornon luelh blanc. el cor q(ue) tresgla me pesta. e(n) falh tro ho(m) la ca –
                ra(m) ve(n)ta. ca(n) mi soue(n) domna genta com era uostres ioys uerays
                tro lauzengiers croys (et) sauays. lens lonhero(n) ab lurs fols brays. 
                Car sim sal dieus no(n) aygin anc. aus mos cors mo amonesta
  
 
        sor cozina ni pare(n)ta. samar Uol de guiza ge(n)ta. ca(n)c de mis negardes
        ni stays. q(ue)n ualrials turcx lay part roays. damar si lur merenays.
        Lauze(n)giers sol res nous tanc. qieu a(n)c si fo(n) dautra gesta. dises
        Uas amors gauze(n)ta. enueg ta(n) mes mi dons ge(n)ta. neys samaua
        sels q(ue) retrais. so do(n) me uen mot gra(n) esmays. nols ne faria enu –
        eg ni fays.
 
 
 
          Domna car yeu tan mestanc. q(ue) nous uey res ta(n) no(n)z
          resta. may tem cayssom nespaue(n)ta. cauos fos dans domna ge(n)ta.
          mas ma(n)datz sol p(er) dreg assay. p(er) tal sol cobrir sapchal cays. qieu
          niray la de gra(n)s eiays. Quieupert la color el sanc. tal talan ay
          que(m) desuesta. lay ab uos ses uestimenta. fossetz si com es pus ge(n)ta
          q(ue) ta(n) gra(n) uoluntat men nays. q(ue)n U(n) iorn hom ta(n) be nom pays.
          perc tot cant e(n). i. mes e(n)grays. Ioglar Uos Aues pro huey mays.
          (et) ieu plenc e sospir et ays. 
 
  • letto 868 volte

Er resplan la flors enversa

BdT 389,16

Mss.: C 198, D 90, E 176, I 145, K 131 , M 135, N² 15, R 7, a¹ 195 = Raimbaut d'Aurenga. U 24, c 42 = Arnaut Daniel; c 42, N 251, O 31 = anonimo.

Metrica: a7' b7' c7' d7' e7' e7' f8 f8 (Frank 859:1). Vers di 6 coblas di 8 versi, con 8 mots-refrains alternati su rima derivativa, seguite da 2 tornadas di 2 versi.

Edizioni: Appel 1895, p. 60; Pattison 1952, p. 199; Milone 1983a; Milone 1998, p. 63.

  • letto 2923 volte

Edizioni

  • letto 1269 volte

Pattison

I.
Ar resplan la flors enversa             
pels trencans rancx e pels tertres.     
Cals flors?  Neus, gels e conglapis     
que cotz e destrenh e trenca;            
don vey morz quils, critz, brays, siscles
en fuelhs, en rams e en giscles          
mas mi ten vert e jauzen Joys            
er quan vey secx los dolens croys.       

II.
Quar enaissi m’o enverse                 
que bel plan mi semblon tertre,          
e tenc per flor lo conglapi,             
e·l cautz m’es vis que·l freit trenque,  
e·l tro mi son chant e siscle,           
e paro·m fulhat li giscle.               
Aissi·m suy ferm lassatz en joy          
que re non vey que·m sia croy —          

III.
mas una gen fad’ enversa                 
(cum s’eron noirit en tertres)           
que·m fan pro pieigz que conglapis;      
q’us quecx ab sa lengua trenca           
e·n parla bas et ab siscles;             
e no y val bastos ni giscles             
ni menassas; — ans lur es joys           
quan fan so don hom los clam croys.      

IV.
Qu’ar en baizan no·us enverse            
no m’o tolon pla ni tertre               
dona, ni gel ni conglapi,                
mas non·poder trop en trenque.           
Dona, per cuy chant e siscle,            
vostre belh huelh mi son giscle          
que·m castion si·l cor ab joy            
qu’ieu no·us aus aver talan croy.        

V.
Anat ai cum cauz’ enversa                
sercan rancx e vals e tertres,           
marritz cum selh que conglapis           
cocha e mazelh’ e trenca:                
que no·m conquis chans ni siscles        
plus que folhs clercx conquer giscles.   
Mas ar — Dieu lau — m’alberga Joys       
malgrat dels fals lauzengiers croys.     

VI.
Mos vers an — qu’aissi l’enverse,        
que no·l tenhon bosc ni tertre —         
lai on hom non sen conglapi,             
ni a freitz poder que y trenque.         
A midons lo chant e·l siscle,            
clar, qu’el cor l’en intro·l giscle,     
selh que sap gen chantar ab joy          
que no tanh a chantador croy.            

VII.
Doussa dona, Amors e Joys                
nos ajosten malgrat dels croys.          

VIII.
Jocglar, granren ai meynhs de joy!       
Quar no·us vey, en fas semblan croy.     
 

  • letto 917 volte

Tradizione manoscritta

A cura di Francesco Feriozzi

  • letto 1431 volte

CANZONIERE C

  • letto 890 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [112]
 

  • letto 520 volte

Edizione diplomatica

A c. di Francesco Feriozzi

     Raymbaut daure(n)ca .
  E  Ra resplan la flors enuer-
  sa. pels trencans rancx
  e pels tertres. q(ua)l flors

  neus gels e conglapis. q(ue) cotz
  e destrenh e trenca. don uey morz
  quils critz brays e siscles. en
  fuels (et) en rams (et) en giscles.
  mas mite uert e iauzen ioys.
  er quan uey secx los dole(n)s croys.


  Q  uar en aissius o enuerse. q(ue)l
  bel plan mi semblon tertre. e
  tenc per flor los conglapis. el
  caut mes uis quel freit trenq(ue).
  el tro mi semblo chant e siscle.
  e parum fulhat li giscle. aissi(m)
  suy ferm lassatz en ioys. que
  re no uey que sia croys. 


  M  

as una gen fadænuersa. cu(m) 
  seron noirit en tertres. quem
  fan pro pieigz que conglapis.
  us quecx ab sa lengua tre(n)nca. en   
  par la bas (et)ab siscles. e noy ual
  bastos ni giscles. ni menassas
  ans lur es ioys. quan fan so-
  don hom los clam croys.   


  Q  uar en baizan nous enuer-
  se. no mo tolon pla ni tertre.
  dona ni gel ni conglapis. mas
  non poder trop en trenque. do-
  na per cuy chant e siscle. uos-
  tre belh huelh mi son giscle.
  quem castion si lo cor ab ioys.
  quieu nous aus auer talans

  A  nat ai cum cauzen-  [croys.
  uersa. sercan rancx e uals e
  tertres. marritz cum selh que
  conglapis. cocha e mazelh e tre(n)-
  ca. que no conquis chans ni
  siscles. plus que folhs clercx
  conquer giscles. mas ar dieu
  lau malberga ioys. malgrat
  dels fals lauzengiers croys.


  M  on uers an quaissi lenuerse.

que nol tenhon bosc ni tertre.
  lai on hom no(n) sen conglapis.
  ni a freit poder quey trenque.
  a midons lo chant el siscle. clar
  quel cor len introl giscle. selh
  que sap gen chantar ab ioys.
  que no tanh a chantadors croys.


  D  oussa dona amor e ioys. nos
  aiuste malgrat dels croys.


  I  ocglar gran re nai meynhs de
  ioys. quar nous uey en fas sem-
  blans croys.
  • letto 632 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

A c. di Francesco Feriozzi

     Raymbaut daure(n)ca . Raymbaut d'Aurenca
I I
E  Ra resplan la flors enuer-
sa. pels trencans rancx
e pels tertres. q(ua)l flors
neus gels e conglapis. q(ue) cotz
e destrenh e trenca. don uey morz
quils critz brays e siscles. en
fuels (et) en rams (et) en giscles.
mas mite uert e iauzen ioys.
er quan uey secx los dole(n)s croys.
Era resplan la flors enversa
pels trencans rancx e pels tertres.
Qual flors ? Neus, gels e conglapis,
que cotz e destrenh e trenca,
don vey morz quils, critz, brays et siscles
en fuels e en rams e en giscles ;
mas mi te vert e iauzen ioys
er quan vey secx los dolens croys.
II II
Q  uar en aissius o enuerse. q(ue)l
bel plan mi semblon tertre. e
tenc per flor los conglapis. el
caut mes uis quel freit trenq(ue).
el tro mi semblo chant e siscle.
e parum fulhat li giscle. aissi(m)
suy ferm lassatz en ioys. que
re no uey que sia croys.
Quar enaissi.us o enverse,
que.l bel plan mi semblon tertre,
e tenc per flor los conglapis,
e.l caut m’es vis que.l freit trenque,
e.l tro mi semblo chant e siscle,
e paru.m fulhat li giscle :
aissi.m suy ferm lassatz en joys,
que re no vey que sia croys.
III III
M  as una gen fadænuersa. cu(m)
seron noirit en tertres. quem
fan pro pieigz que conglapis.
us quecx ab sa lengua tre(n)nca. en
par la bas (et)ab siscles. e noy ual
bastos ni giscles. ni menassas
ans lur es ioys. quan fan so-
don hom los clam croys.
Mas una gen fada, enversa,
cum s’eron noirit en tertres,
que.m fan pro pieigz que conglapis,
us quecx ab sa lengua trenca
e.n parla bas e ab siscles,
e noy val bastos ni giscles,
ni menassas, ans lur es joys
quan fan so don hom los clam croys.
IV IV
Q  uar en baizan nous enuer-
se. no mo tolon pla ni tertre.
dona ni gel ni conglapis. mas
non poder trop en trenque. do-
na per cuy chant e siscle. uos-
tre belh huelh mi son giscle.
quem castion si lo cor ab ioys.
quieu nous aus auer talans
Qu’ar en baizan no.us enverse
no m’o tolon pla ni tertre,
dona, ni gel ni conglapis ,
mas non poder trop en trenque :
dona per cuy chant e siscle,
vostre belh huelh mi son giscle
que.m castion si lo cor ab joys,
qu’ieu no.us aus aver talans croys !
V V
A  nat ai cum cauzen-  [croys.
uersa. sercan rancx e uals e
tertres. marritz cum selh que
conglapis. cocha e mazelh e tre(n)-
ca. que no conquis chans ni
siscles. plus que folhs clercx
conquer giscles. mas ar dieu
lau malberga ioys. malgrat
dels fals lauzengiers croys. 
Anat ai cum cauz’enversa
sercan rancx e vals e tertres,
marritz cum selh que conglapis
cocha e mazelh’ e trenca,
que no conquis chans ni siscles
plus que folhs clercx conquer giscles -
mas ar, Dieu lau !, m’alberga joys
malgrat dels fals lauzengiers croys.
VI VI
M  on uers an quaissi lenuerse.
que nol tenhon bosc ni tertre.
lai on hom no(n) sen conglapis.
ni a freit poder quey trenque.
a midons lo chant el siscle. clar
quel cor len introl giscle. selh
que sap gen chantar ab ioys.
que no tanh a chantadors croys.
Mon vers an, qu’aissi l’enverse
que no.l tenhon bosc ni tertre,
lai on hom non sen conglapis,
ni a freit poder que y trenque.
A midons lo chant e.l siscle
clar, qu’el cor l’en intro.l giscle,
selh que sap gen chantar ab ioys,
que no tanh a chantadors croys.
VII VII
D  oussa dona amor e ioys. nos
aiuste malgrat dels croys.
Doussa dona, amor e ioys
nos aiuste malgrat dels croys !
VIII VIII
I  ocglar gran re nai meynhs de
ioys. quar nous uey en fas sem-
blans croys.
Iocglar, granren ai meynhs de ioys,
qu’ar no.us vey en fas semblans croys !
  • letto 656 volte

CANZONIERE D

  • letto 969 volte

Edizione diplomatica

   Raimbaut Daurenga.
E  r resplan la flors en uersa.
Pels trenchatz rancs epels
tertres. Cals neus gels econ-
glaips. Que cor edestrein etrenca. Don
uei morz quils critz esiscles efuilla pel
ram epels giscles. Mas mi ten uert e
iaus en iois. Ar can uei secs los dolenz
crois.


C  ar en aisi mo en uersa. Quel bel
plan mi semblon tertres. Etenc p(er)flor
lo coglaips. El caut mes uis qel freig
tem que entorn. Mison chant esiscles.
Eparon folrit li giscles. Aisim son laisatz
fermis eniois. Que re no uei quem sia
crois.


M  as una gensa deu(er)sa. Com seron noi
riz en tertres qem fan propitz q(ue) con-
glaips. Cuncs quecs absa lenga trecha.
En parlar bais siscles. Enoi ual bastos
ni giscles. Ni menaças car lur es iois.
Can fan ço p(er) com lesclam crois.

C  car baissen nous enu(er)sa. non mo tolon
plan ni tertres. Do(n)na ni gels ni co(n)gla-
ips. Mais non pod etrop en trencha. Do(n)na
p(er) chan esis cles. Uostre bel oill miscles.
Em castic sil cor ab iois. Qui eu no(n) aus
au(er) talan crois.

A  nat ai con cause enu(er)sa. lonc tems
cercan ual etertres. Marriz con om

qui conglaips. Tota emoselle trenca. Ca(n)c
no(n) (con)qes chanz ni siscles. plus q(ue) fels clers
conqer giscles. Mas ar dieus lau malb(er)ga
iois. Malgrat del fals lausengiers crois.


  M  on uers an caissi lenu(er)sa.
Que nol tengon uals ni tertres. lai on
hom no(n) sent conglaips. Ne ia freig pode(r)
qei trencha. Amidons li chant el siscles.
Clar quil cors limincro(n) giscles. Sai q(ui) ge(n)t
lui chant ab iois. que nos taing chanta-
dors crois.


I  oglar gran re nai meins de iois. Car
uos uei en faitz semblar crois.

  • letto 861 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

    Raimbaut Daurenga. Raimbaut d'Aurenga
I I
E  r resplan la flors en uersa.
Pels trenchatz rancs epels
tertres. Cals neus gels econ-
glaips. Que cor edestrein etrenca. Don
uei morz quils critz esiscles efuilla pel
ram epels giscles. Mas mi ten uert e
iaus en iois. Ar can uei secs los dolenz
crois.
Er resplan la flors en versa
pels trenchatz rancs e pels tertres -
Cals ? Neus, gels e conglaips,
que cor e destrein e trenca,
don vei morz quils, critz e siscles,
e fuilla pel ram e pels giscles.
Mas mi ten vert e iaus en iois
ar, can vei secs los dolenz crois.
II II
C  ar en aisi mo en uersa. Quel bel
plan mi semblon tertres. Etenc p(er)flor
lo coglaips. El caut mes uis qel freig
tem que entorn. Mison chant esiscles.
Eparon folrit li giscles. Aisim son laisatz
fermis eniois. Que re no uei quem sia
crois.
Car en aisi m’o en versa,
quel bel plan mi semblon tertres,
e tenc per flor lo coglaips,
e.l caut m’es vis qe ‘l freig tem que ;
entorn mi son chant e siscles,
e paron folrit li giscles.
Aisi.m son laisatz fermis en iois,
que re no vei que.m sia crois.
III III
M  as una gensa deu(er)sa. Com seron noi
riz en tertres qem fan propitz q(ue) con-
glaips. Cuncs quecs absa lenga trecha.
En parlar bais siscles. Enoi ual bastos
ni giscles. Ni menaças car lur es iois.
Can fan ço p(er) com lesclam crois.
Mas una gensa deversa
com s’eron noiriz en tertres,
qe’m fan pro pitz que conglaips,
cuncs quecs ab sa lenga trecha
en parlar bais siscles,
e no i val bastos ni giscles
ni menaças, car lur es iois
can fan ço per c’om les clam crois.
IV IV
M  as una gensa deu(er)sa. Com seron noi
riz en tertres qem fan propitz q(ue) con-
glaips. Cuncs quecs absa lenga trecha.
En parlar bais siscles. Enoi ual bastos
ni giscles. Ni menaças car lur es iois.
Can fan ço p(er) com lesclam crois.
Mas una gensa deversa
com s’eron noiriz en tertres,
qe’m fan pro pitz que conglaips,
cuncs quecs ab sa lenga trecha
en parlar bais siscles,
e no i val bastos ni giscles
ni menaças, car lur es iois
can fan ço per c’om les clam crois.
V V
C  car baissen nous enu(er)sa. non mo tolon
plan ni tertres. Do(n)na ni gels ni co(n)gla-
ips. Mais non pod etrop en trencha. Do(n)na
p(er) chan esis cles. Uostre bel oill miscles.
Em castic sil cor ab iois. Qui eu no(n) aus
au(er) talan crois.
Car baissen no.us enversa
non m’o tolon plan ni tertres,
donna, ni gels ni conglaips,
mais non pod e trop en trencha :
donna per chan e siscles,
vostre bel oill miscles
e.m castic si.l cor ab iois
qui eu non aus aver talan crois.
VI VI
A  nat ai con cause enu(er)sa. lonc tems
cercan ual etertres. Marriz con om
qui conglaips. Tota emoselle trenca. Ca(n)c
no(n) (con)qes chanz ni siscles. plus q(ue) fels clers
conqer giscles. Mas ar dieus lau malb(er)ga
iois. Malgrat del fals lausengiers crois.
Anat ai con cause enversa,
lonc tems cercan val e tertres,
marriz con hom qui conglaips
tota e moselle trenca,
c’anc non conqes giscles -
mas ar, Dieus lau !, m’alberga iois
malgrat del fals lausengiers crois.
VII VII
M  on uers an caissi lenu(er)sa.
Que nol tengon uals ni tertres. lai on
hom no(n) sent conglaips. Ne ia freig pode(r)
qei trencha. Amidons li chant el siscles.
Clar quil cors limincro(n) giscles. Sai q(ui) ge(n)t
lui chant ab iois. que nos taing chanta-
dors crois.
Mon vers an, c’aissi l’enversa
que no.l tengon vals ni tertres,
lai on hom non sent conglaips,
ne ia freig poder qe i trencha.
A midons li chant e.l siscles
clar qu’il cors li mincron giscles
sai qui gent lui chant ab iois,
que no.s taing chantadors crois !
VIII VIII
I  oglar gran re nai meins de iois. Car
uos uei en faitz semblar crois.
Ioglar, granren ai meins de iois,
car vos vei en faitz semblar crois !
  • letto 633 volte

CANZONIERE E

  • letto 903 volte

Edizione diplomatica

  A  r re<sp>
      trencams r           <cal>s
  flors neus gels econglapis. que cor edes-
  trenh etrenca. don ue mortz critz brais
  esiscles. pels fueils pels rams epels gis-
  cles. mas mi te uert eiauzen iois. ar q(ua)n
  uei seçx los dolens crois

  C  ar enaisius ho enuerse. queill bel
  pla mi semblon tertres. etenc per fl-
  or lo conglapi. elcaut mes uis quel
  freit trenca. etros me son chant esis-
  cle. eparom foillat li giscle. aisi soi

  ferm lasatz eniois. que re no uei q(ue)m
  sia crois.
  M  as una gens fadenuersa. com seron
  noirit entertes. q(ue)m fan pro peitz que
  conglapis. us quex absa lengua trenca.
  en parla bas (et) ab siscles. enoi ual bastos
  ni giscles. ni menassas an lur es iois. q(ua)n
  fan so don hom los clam crois.

  C  ar enbaizan nous enuerse. no mo to-
           pla ni tertre. dona ni gels ni con-
           es. mas nonpoders trop en trenca.
           percui chant esiscle. uostre bel hu-
           e son giscle. q(ue)m castion sil cor ab
           uieu nous aus auer talens crois.
           ai com cauza enuersa. sercan uals
            etertres. marritz com sel que con-
            coite mazelle trenca. que no(m) con-
           hans ni siscles. plus que fols clers
          er giscles. mas ar lau dieu malber-
          is. malgrat dels fals lauzengiers


        <u>ers an caisi lenuerse. que nol te(n)-
           osc ni tertre. lai on hom no sen
           pi. nia freit poder quei trenque.
          us lo chant el siscle. clar q(ue)l cor
    a introl giscle. sel que sap gen chan-
  tar ab iois. que no tanh achantadors
  crois.
  D  ousa dona amor eiois. nos em ense-
  ms malgrat dels crois.
  I  oiglar gran re nai meins de iois.
  quar nous uei enfauc semblans crois.

 

  • letto 942 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

I I
A  r re<sp>
     trencams r           <cal>s
flors neus gels econglapis. que cor edes-
trenh etrenca. don ue mortz critz brais
esiscles. pels fueils pels rams epels gis-
cles. mas mi te uert eiauzen iois. ar q(ua)n
uei seçx los dolens crois
Ar re<sp>[…]
trencams r[…]         
<cal>s flors ? neus, gels e conglapis
que cor e destrenh e trenca
don ve’ mortz critz, brais e siscles
pels fueils, pels rams e pels giscles -
mas mi te uert e iauzen iois
ar, quan vei seçx los dolens crois.
II II
C  ar enaisius ho enuerse. queill bel
pla mi semblon tertres. etenc per fl-
or lo conglapi. elcaut mes uis quel
freit trenca. etros me son chant esis-
cle. eparom foillat li giscle. aisi soi
ferm lasatz eniois. que re no uei q(ue)m
sia crois.
Car enaisi.us ho enverse
que ill bel pla mi semblon tertres
e tenc per flor lo conglapi,
e.l caut m’es vis que.l freit trenca
e tros me son chant e siscle
e paro.m foillat li giscle :
aisi soi ferm lasatz en iois
que re no vei que.m sia crois.
III III
M  as una gens fadenuersa. com seron
noirit entertes. q(ue)m fan pro peitz que
conglapis. us quex absa lengua trenca.
en parla bas (et) ab siscles. enoi ual bastos
ni giscles. ni menassas an lur es iois. q(ua)n
fan so don hom los clam crois.
Mas una gens fad’ e ‘nuersa
com s’eron noirit en tertes
que.m fan pro peuz que conglapis
us quex ab sa lengua trenca:
e.n parla bas et ab siscles,
e no i val bastos ni giscles
ni menassas, an lur es iois
quan fan so don hom los clam crois.
IV IV
C  ar enbaizan nous enuerse. no mo to-
         pla ni tertre. dona ni gels ni con-
         es. mas nonpoders trop en trenca.
         percui chant esiscle. uostre bel hu-
         e son giscle. q(ue)m castion sil cor ab
         uieu nous aus auer talens crois.
Car en baizan no.us enverse
no mo to[…] pla ni tertre,
dona, ni gels ni con[…] es,
mas nonpoders trop en trenca:
[…] percui chant esiscle,
vostre bel hu[…]e son giscle
que.m castion si.l cor ab […]
[…]uieu no.us aus aver talens crois!
V V
         ai com cauza enuersa. sercan uals
          etertres. marritz com sel que con-
          coite mazelle trenca. que no(m) con-
         hans ni siscles. plus que fols clers
        er giscles. mas ar lau dieu malber-
        is. malgrat dels fals lauzengiers
[…] ai com cauza enversa,
sercan uals […] e tertres
marritz com sel que con[…]
[…]coite mazelle trenca
que no.m con[…]hans ni siscles
plus que fols clers […]er giscles -
mas ar, lau Dieu !, malber[…]is
malgrat dels fals lauzengiers […]
VI VI
       <u>ers an caisi lenuerse. que nol te(n)-
            osc ni tertre. lai on hom no sen
            pi. nia freit poder quei trenque.
            us lo chant el siscle. clar q(ue)l cor
          a introl giscle. sel que sap gen chan-
          tar ab iois. que no tanh achantadors
          crois.
[…]<v>ers an, c’aisi lenuerse
que nol ten […]osc ni tertre,
lai on hom no sen […]pi,
ni a freit poder que i trenque
[…]us lo chant el siscle
clar, que.l cor […]a introl giscle
sel que sap gen chantar ab iois,
que no tanh a chantadors crois !
VII VII
         D  ousa dona amor eiois. nos em ense-
          ms malgrat dels crois.
Dousa dona, amor e iois
no.s em ensems malgrat dels crois !
VIII VIII
         I  oiglar gran re nai meins de iois.
         quar nous uei enfauc semblans crois.
Ioiglar, granren ai meins de iois,
qu’ar no.us vei en fauc semblans crois !
  • letto 634 volte

CANZONIERE I

  • letto 928 volte

Edizione diplomatica

      Rambatz daurenga.                               Uiiii.
  A  R sespan la flors enu(er)sa. Pels trenza(n)z ra(n)cs
  epels tertres.Cals flors gels neus eco(n)gla-
  pis. Que cors edestrei(n)g etrenca. Don uei morz
  quils critz brais siscles. Els fueillz els rams et
  els giscles. Mas mi ten uert eiauzens iois. Er
  can uei secs los dole(n)z crois.


  C  ar enaissi mo enu(er)se. Que plan mi senblon
  li tertre. Etenc p(er) flor lo conglapi. El caut me
  sius quel freig trenq(ue). El tron mi sont chant
  esiecle.Em paron fuillat li giscle.Si so(n) pres
  elassatz enioi. Q(ue)ren n(on) uei q(ue)m sia croi.


  M  as una gen fade uersa.Conseran noiritz e(n)-
  tertres. Q(ue)m fan trop pietz q(ue) (con)glapis. Cus
  q(ue)cs absa lenga trenca. Epar lo(m)baset absiscles.
  
Enoi ual bastons ni giscles. Ni menassas a(n)z
  
lor esiois.Can fan zo p(er) co(m) los clam crois.


  C  ar enbaizan nous enuerse.Nomo tollo(n) ual
  ni tertre. Domna ni iel ni (con)glapi. Mas mo(n) po-
  der par q(ue)m trenca.Domna p(er) cui chant esiscle.
  Uostre bel oill mi son giscle. Q(ue)m chastion sil
  cor abioi. Que n(on) aus auer talan croi.


  A  natai con causen uersa. lo(n)c te(m)ps cercan uals
  etertres. Marritz con hom qui (con)glapis toca.
  Emasella trenca. Canc no(n) (con)ques chanz nisi
  scles. Plus q(ue) fels clers co(n)quers gisclis. Mas
  ardieu laumalb(er)ga iois. Mal grat dels fals
  lauzengiers crois.


  M on uers an caisi len uersi. Q(ue) nol te(n)gon ua-
  ls ni tertres.Lai on n(on)sent (con)glaips. Ni afreg
 poders qui trenque.Amidons lozant el siscle.
 Clar quel cor li i(n)tron giscles.Si aqui gent
 lui chant ab iois.Q(ue) nos tai(n)g aca(n)tadors crois.

  • letto 685 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

Rambatz daurenga.  Rambatz d'Aurenga
I I
A  R sespan la flors enu(er)sa. Pels trenza(n)z ra(n)cs
epels tertres.Cals flors gels neus eco(n)gla-
pis. Que cors edestrei(n)g etrenca. Don uei morz
quils critz brais siscles. Els fueillz els rams et
els giscles. Mas mi ten uert eiauzens iois. Er
can uei secs los dole(n)z crois.
Ar s’espan la flors enversa
pels trenzanz rancs e pels tertres -
Cals flors ? Gels, neus e conglapis,
que cors e destreing e trenca,
don vei morz quils, critz, brais, sicles,
e.ls fueillz e.ls rams e.ls giscles -
mas mi ten vert e iauzens iois,
er can vei secs los dolenz crois.
II II
C  ar enaissi mo enu(er)se. Que plan mi senblon
li tertre. Etenc p(er) flor lo conglapi. El caut me
sius quel freig trenq(ue). El tron mi sont chant
esiecle.Em paron fuillat li giscle.Si so(n) pres
elassatz enioi. Q(ue)ren n(on) uei q(ue)m sia croi.
Car enaissi m’o enverse
que plan mi senblon li tertre,
e tenc per flor lo conglapi,
el caut me si.us quel freig trenque,
e.l tron mi sont chant e siecle,
e.m paron fuillat li giscle :
si son pres e lassatz en ioi
que ren non vei que.m sia croi.
III III
M  as una gen fade uersa.Conseran noiritz e(n)-
tertres. Q(ue)m trop fan trop pietz q(ue) (con)glapis. Cus
q(ue)cs absa lenga trenca. Epar lo(m)bas et absiscles.
Enoi ual bastons ni giscles. Ni menassas a(n)z
lor esiois.Can fan zo p(er) co(m) los clam crois.
Mas una gen fad’ e versa
con s’eran noiritz en tertres,
que.m trop fan trop pietz que conglapis,
c’us quecs ab sa lenga trenca
e parlo.m bas et ab siscles,
e no i val bastons ni giscles
ni menassas, anz lor es iois
can fan zo per c’om los clam crois.
IV IV
C  ar enbaizan nous enuerse.Nomo tollo(n) ual
ni tertre. Domna ni iel ni (con)glapi. Mas mo(n) po-
der par q(ue)m trenca.Domna p(er) cui chant esiscle.
Uostre bel oill mi son giscle. Q(ue)m chastion sil
cor abioi. Que n(on) aus auer talan croi.
Car en baizan no.us enverse
no mo tollon val ni tertre,
domna, ni iel ni conglapi,
mas mon poder par que.m trenca :
domna per cui chant e siscle,
vostre bel oill mi son gliscle
que.m chastion si.l cor ab ioi
que non aus aver talan croi.
V V
A  natai con causen uersa. lo(n)c te(m)ps cercan uals
etertres. Marritz con hom qui (con)glapis toca.
Emasella trenca. Canc no(n) (con)ques chanz nisi
scles. Plus q(ue) fels clers co(n)quers gisclis. Mas
ardieu laumalb(er)ga iois. Mal grat dels fals
lauzengiers crois.
Anat ai con caus’en versa
lonc temps cercan vals e tertres,
marritz con hom qui conglapis toca
e masella trenca,
c’anc non conquers gisclis -
mas ar, Dieu lau !, m’alberga iois
mal grat dels fals lauzengiers crois !
VI VI
M on uers an caisi len uersi. Q(ue) nol te(n)gon ua-
ls ni tertres.Lai on n(on)sent (con)glaips. Ni afreg
poders qui trenque.Amidons lozant el siscle.
Clar quel cor li i(n)tron giscles.Si aqui gent
lui chant ab iois.Q(ue) nos tai(n)g aca(n)tadors crois.
Mon vers an, c’aisi l’enversi
que no.l tengon vals ni tertres,
lai on non sent conglaips,
ni a freg poders qu’ i trenque.
A midons lo zant e.l siscle
clar que.l cor li intron giscles -
si aqui gent lui chant ab iois,
que no.s taing a cantadors crois.
  • letto 652 volte

CANZONIERE K

  • letto 987 volte

Edizione diplomatica

Raembautz daurenga.                   xii.
A  R sespan la flors enuersa. Pels tren-
zanz rancs epels tertres. Cals flors
gels neus econglapis. Que cors ede-
streing etrenca. Don uei morz quils critz
brais siscles. Els fueilz elz rams (et)els gis-
cles. Mas mite(n) uert eianzens iois.Er ca(n)
uei secs los dolenz crois.


C  ar enaisi mo en uerse. Que plan mi se(m)-
blon li tertre.Etenc p(er) flor lo co(n)glapi.El
caut me sius qel freg trenque. El tron
mi sont chant esiecle. Em paron fuillat
ligiscle. Si son pres elassatz en ioi. Q(ue) ren
no(n) uei qem sia croi.


M  as una ien fade uersa. Conseran noiritz
entertres. Qem fan trop pietz qe congla-
pis. Cus qeos ab sa lenga tre(n)ca. Epar lo(m)-

bas et ab siscles. Enoi ual bastons ni giscles.
Ni menassas anz lor esiois. Can fan zo p(er) co(m)
los clam crois.


C  ar en baizan nous en uerse. Nomo tollo(n)
ual ni tertre. Domna ni iel ni conglapi.
Mas mon poder par quem trenca.Domna
per cui chant esiscle. Uostre bel oil mison
giscle. Qem chastion sil cor ab ioi. Qe no(n)
aus auer talan croi.


A  natai con causen uersa. Lonc temps cer-
can uals etertres. Marritz con om qui co(n)-
glapis toca. Emasella trenca. Canc non
conques chanz ni siscles. Plus que fels
clers conquers gisclis. Mas ardieu laum-
alb(er)ga iois. Malgrat dels fals lausengiers
crois.


M  on uers an caisi len uersi. Que nol ten-
gon uals ni tertres. Lai on hom no(n) sent
conglaips. Ni afreig poders qui trenque.
Amidons lozant elsiscle. Clar quel cor li in-
tron giscles. Si aqui gent lui chant ab iois.
Que nos tain acant adors crois.

  • letto 924 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

Raembautz daurenga. Raembautz d'Aurenga
I I
A  R sespan la flors enuersa. Pels tren-
zanz rancs epels tertres. Cals flors
gels neus econglapis. Que cors ede-
streing etrenca. Don uei morz quils critz
brais siscles. Els fueilz elz rams (et)els gis-
cles. Mas mite(n) uert eianzens iois.Er ca(n)
uei secs los dolenz crois.
Ar s’espan la flors enversa
pels trenzanz rancs e pels tertres.
Cals flors ? Gels, neus e conglapis,
que cors e destreing e trenca,
don vei morz quils, critz, brais, siscles,
e.ls fueilz e.ls rams et e.ls giscles -
mas mi ten vert e ianzens iois
er, can vei secs los dolenz crois.
II II
C  ar enaisi mo en uerse. Que plan mi se(m)-
blon li tertre.Etenc p(er) flor lo co(n)glapi.El
caut me sius qel freg trenque. El tron
mi sont chant esiecle. Em paron fuillat
ligiscle. Si son pres elassatz en ioi. Q(ue) ren
no(n) uei qem sia croi.
Car enaisi m’o en verse,
que plan mi senblon li tertre
e tenc per flor lo conglapi,
e.l caut me si.us que.l freig trenque,
e.l tron mi sont chant e siecle,
e.m paron fuillat li giscle :
si son pres e lassatz en ioi
que ren non vei que.m sia croi.
III III
M  as una ien fade uersa. Conseran noiritz
entertres. Qem fan trop pietz qe congla-
pis. Cus qeos ab sa lenga tre(n)ca. Epar lo(m)-
bas et ab siscles. Enoi ual bastons ni giscles.
Ni menassas anz lor esiois. Can fan zo p(er) co(m)
los clam crois.
Mas una gen fad’ e versa,
con s’eran noiritz en tertres,
que.m trop fan trop pietz qe conglapis,
c’us qeos ab sa lenga trenca
e par l’om bas et ab siscles,
e no i val bastons ni giscles
ni menassas, anz lor es iois
can fan zo per c’om los clam crois.
IV IV
C  ar en baizan nous en uerse. Nomo tollo(n)
ual ni tertre. Domna ni iel ni conglapi. 
Mas mon poder par quem trenca.Domna
per cui chant esiscle. Uostre bel oil mison
giscle. Qem chastion sil cor ab ioi. Qe no(n)
aus auer talan croi.
Car en baizan no.us en verse
no m’o tollon val ni tertre,
domna, ni iel ni conglapi,
mas mon poder par que.m trenca :
domna per cui chant e siscle,
vostre bel oil mi son giscle
qe.m chastion si.l cor ab ioi
qe non aus aver talan croi.
V V
A  natai con causen uersa. Lonc temps cer-
can uals etertres. Marritz con om qui co(n)-
glapis toca. Emasella trenca. Canc non
conques chanz ni siscles. Plus que fels
clers conquers gisclis. Mas ardieu laum-
al b(er)ga iois. Malgrat dels fals lausengiers
crois.
Anat ai con caus’en versa
lonc temps cercan vals e tertres,
marritz con om qui conglapis
toca e masella trenca,
c’anc non conques chanz ni siscles
plus que fels clers conquers gisclis,
mas ar, Dieu lau !, m’alberga iois
malgrat dels fals lausengiers crois.
VI VI
M  on uers an caisi len uersi. Que nol ten-
gon uals ni tertres. Lai on hom no(n) sent
conglaips. Ni afreig poders qui trenque.
Amidons lozant elsiscle. Clar quel cor li in-
tron giscles. Si aqui gent lui chant ab iois.
Que nos tain acant adors crois.
Mon vers an, c’aisi l’enversi
que no.l tengon vals ni tertres,
lai on hom non sent conglaips,
ni a freig poders qui trenque.
A midons lo zant e.l siscle
clar que.l cor li intron giscles
si aqui gent lui chant ab iois,
que no.s tain a cantadors crois.
  • letto 626 volte

CANZONIERE M

  • letto 816 volte

Edizione diplomatica

A  R sespan la flors en
     uersa. pels trecans
     ams e pels tertres.
qals flors nieus gells e co(n)gla
pis. qi cotz e destreinh e tre(n)ca.
don u
ei morz qils critz brails
çiscles. pels fueilhs pels rams
e pels giscles. mais mi ten
uerd e iauzen iois. ar qan
uei secs los dolenz crois.
Q  Ar en aissi o enuersa.qel bel
     plan mi semblan tertres. e te(n)c
     per lor lo conglapis. e cautz
     mes uis qe fretz trence. e tron
     mi son chant e siscles. e pa
     rom foilhat li giscle. aissim
     sui ferms laçatz en ioi. q(ue) ren
     non uei qim sia croi
M  as una gen fadaenuersa. con
      sero(n) noirit en tertres. qem fa(n)
      pro pez qe conglapis. quns qe
cs
      ab sa lenga trenca. en parlla
      bas (et) ab siscles. e noi ual bastos
      ni giscles. ni menasas an lur
      es iois. qan fan zo de qom los
      clam crois.
Q   Ar en baiçan nos enuersa. no
      mo tolun plan ni tertre  do(n)
      na ni gells ni conglapi. mas
      non poder trop mi treca. do(n)na
      per chant e per siscle. uostre
      bell hueilh mi son giscle. q(ue)m
      castion sill cor ab ioi. qieu nos
      aus auer talen croi.
A  Nat ai com nau enuersa. cer
     can ram e uals e tertres. mar
     ritz con cell qe conglapis. co
     çha el masa e treca. qe no co
     qis chanz ni siscles. plus q(ue) fols
     creis conquier giscles. mas ar
     dieus lai malberga iois. mal
     grat dels fals lausengiers
     crois.
M  Os uers aqist qi benuersa. qe
      nol tengan puei ni tertre.la
      on hom non sent conglapi.
      ni a fretz poder qei trenqe. a
      midons lo chant el siscle. clars
      qel cor len e(n)trell giscle. cell q(ue)
      sap gen chantar ab ioi. q(ue) no(n)
      tang a chantador croi.
                                                                                      D  Oussa donna amors e iois. nos
     aioston malgrat dels crois.
                                                                                      I  Oglar gran re nai mens de
   ioi.
qar nos uei en fatz sembla(n)s croi.
  • letto 573 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

I I
A  R sespan la flors en
     uersa. pels trecans
     ams e pels tertres.
qals flors nieus gells e co(n)gla
pis. qi cotz e destreinh e tre(n)ca.
don uei morz qils critz brails
çiscles. pels fueilhs pels rams
e pels giscles. mais mi ten
uerd e iauzen iois. ar qan
uei secs los dolenz crois.
Ar s’espan la flors enversa
pels trecans ams e pels tertres.
Qals flors ? Nieus, gells e conglapis
qi cotz e destreinh e trenca,
don vei morz qils, critz, brails, çiscles
pels fueilhs, pels rams e pels giscles,
mais mi ten verd e iauzen iois
ar, qan vei secs los dolenz crois.
II II

Q  Ar en aissi o enuersa.qel bel
     plan mi semblan tertres. e te(n)c
     per lor lo conglapis. e cautz
     mes uis qe fretz trence. e tron
     mi son chant e siscles. e pa
     rom foilhat li giscle. aissim
     sui ferms laçatz en ioi. q(ue) ren
    non uei qim sia croi

Qar en aissi o enversa
qe.l bel plan mi semblan tertres,
e tenc per lor lo conglapis,
e caitz m’es vis qe fretz trence,
e tron mi son chant e siscles,
e parom foilhat li giscle.
Aissi.m sui ferms laçatz en ioi
que ren non vei qi.m sia croi.
III III
M  as una gen fadaenuersa. con
      sero(n) noirit en tertres. qem fa(n)
      pro pez qe conglapis. quns qecs
      ab sa lenga trenca. en parlla
      bas (et) ab siscles. e noi ual bastos
      ni giscles. ni menasas an lur
      es iois. qan fan zo de qom los
      clam crois.
Mas una gen fada enversa,
con s’eron noirit en tertres,
qe.m fan pro pez qe conglapis,
q’uns qecs ab sa lenga trenca
e.n parla bas e ab siscles,
e no i val bastos ni giscles
ni menasas an lur es iois
qan fan zo de q’om los clam crois.
IV IV
Q   Ar en baiçan nos enuersa. no
      mo tolun plan ni tertre  do(n)
      na ni gells ni conglapi. mas
      non poder trop mi treca. do(n)na
      per chant e per siscle. uostre
      bell hueilh mi son giscle. q(ue)m
      castion sill cor ab ioi. qieu nos
      aus auer talen croi.
Qar en baiçan nos enversa,
no mo tolun plan ni tertre,
donna, ni gells ni conglapi,
mas non poder trop mi treca,
donna, per chant e per siscle
vostre bell hueilh mi son giscle
que.m castion si.ll cor ab ioi
q’ieu nos aus aver talen croi.
V V
A  Nat ai com nau enuersa. cer
     can ram e uals e tertres. mar
     ritz con cell qe conglapis. co
     çha el masa e treca. qe no co
     qis chanz ni siscles. plus q(ue) fols
     creis conquier giscles. mas ar
     dieus lai malberga iois. mal
     grat dels fals lausengiers
     crois.
Anat ai com nau enversa,
cercan ram e vals e tertres,
marritz con cell qe conglapis,
coçha e.l masa e treca,
qe no coqis chanz ni siscles
plus que fols creis conquier giscles,
mas ar, Dieus lai !, m’alberga iois,
malgrat dels fals lausengiers crois.
VI VI
M  Os uers aqist qi benuersa. qe
      nol tengan puei ni tertre.la
      on hom non sent conglapi.
      ni a fretz poder qei trenqe. a
      midons lo chant el siscle. clars
      qel cor len e(n)trell giscle. cell q(ue)
      sap gen chantar ab ioi. q(ue) no(n)
      tang a chantador croi.
Mos vers aquist, qi ben versa
qe no.l tengan puei ni tertre,
la on hom non sent conglapi,
ni a fretz poder qe i trenqe,
a midons lo chant e.l siscle
clars qe.l cor l’en  entre.ll giscle
cell que sap gen chantar ab ioi,
que non tang a chantador croi.
VII VII
 D  Oussa donna amors e iois. nos
     aioston malgrat dels crois.
Doussa donna, amors e iois
nos aioston malgrat dels crois !
VIII VIII
I  Oglar gran re nai mens de
   ioi. qar nos uei en fatz sembla(n)s croi.
Ioglar, granren ai mens de ioi,
qar no.s vei en fatz semblans croi !
   
  • letto 563 volte

CANZONIERE N

  • letto 807 volte

Edizione diplomatica

   R sespan laflor sen uersa.
   Per tren chanz rams eper

   tertres. Quals flors neus ge
   ls econglapis. Quetoz e de
   streig etrenca. Don uei morz
   brais critç quil scicles. Els fo
   ils rams elos giscles. Mas mi
   ten uert eiauzent iois. Er
   quant uei serlos.

   Uar enaici oenuerse. Quel
   bel pla misemlo ter tres. Ete
   ig per flor los conglapis. El
   chauz me par quel frez tren
   que. Eil tron meson chant
   eciscle. Eparon foillat liglis
   cle. Sisui lassaz eferms ab
   ioi queren non uei quem sia
   croi
   As una gens fadenuersa. Que
   sen lonoirit entrer tres. Que(m)
   fan pro piez que conglapis.
   Qus quex ab salenga trenca.
   E parlombas et baciscles. Enoi
   ual bastos nigiscles. Nimena
   sans ans lores iois. Quant
   fanco per quon los clam trois.
   Uar enbaizan
   nous enuerse. No motolo ual
   niter tre, Domna percui ca(n)t
   eciscle. Uostre bel oill meso(n)
   giscle. Quem castion locor
   ab ioi. Que non aus auer ta
   lan croi.
   Nat ai cum causa enuersa.
   Toz tems sercan uals etretres.
   Marriz cum hom conglapis.
   Destreig emazel entrenca.
   Quanc non conques canz ni
   ciscle. plus quel fell clerc
   quer giscle. Mas er deulau
   malbis gaioi. Mal grat defa
   ls iauzen guers crois.
   Nmos cans quaici enuise.
   Enol teigno ual ni ter tre. Lai
   ont homo no sent conglapi.
   Nia pode frez quei trenque.
   Ami dons locant elciscle. Cel
   quel sap gent abioi que no
   taig acantador croi.
   Olça domna amors eiois. Nos
   ten essems malgrat dels crois.
   Olglar gran re
   Aimens de ioi. Quar nous uei
   enfaz semlan croi.
  • letto 603 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

I I
   R sespan laflor sen uersa.
   Per tren chanz rams eper
   tertres. Quals flors neus ge
   ls econglapis. Quetoz e de
   streig etrenca. Don uei morz
   brais critç quil scicles. Els fo
   ils rams elos giscles. Mas mi
   ten uert eiauzent iois. Er
   quant uei serlos.
[E]r s’espan la flors en versa
per trenchanz rams e per tertres.
Quals flors ? Neus, gels e conglapis,
que toz e destreig e trenca,
don vei morz brais, critç, quil, scicles
e.ls foils, rams e los giscles -
mas mi ten vert e iauzent iois,
er quant vei ser los.
II II
   Uar enaici oenuerse. Quel
   bel pla misemlo ter tres. Ete
   ig per flor los conglapis. El
   chauz me par quel frez tren
   que. Eil tron meson chant
   eciscle. Eparon foillat liglis
   cle. Sisui lassaz eferms ab
   ioi queren non uei quem sia
   croi
[Q]u’ar enaici o enverse
que.l bel pla mi semlo tertres,
e teig per flor los conglapis,
e.l chauz me par que.l frez trenque,
e il tron me son chant e ciscle,
e paron foillat li gliscle :
si sui lassaz e ferms ab ioi
que ren non vei que.m sia croi.
III III
   As una gens fadenuersa. Que
   sen lonoirit entrer tres. Que(m)
   fan pro piez que conglapis.
   Qus quex ab salenga trenca.
   E parlombas et baciscles. Enoi
   ual bastos nigiscles. Nimena
   sans ans lores iois. Quant
   fanco per quon los clam trois.
[M]as una gens fad’ e ‘nversa
que sen lo noirit en tertres,
que.m fan pro piez que conglapis,
q’us quex ab sa lenga trenca
e parlom bas et ba ciscles,
e no i val bastos ni giscles,
ni menassans, ans lor es iois
quant fan co per qu’on los clam trois.
IV IV
   Uar enbaizan
   nous enuerse. No motolo ual
   niter tre, Domna percui ca(n)t
   eciscle. Uostre bel oill meso(n)
   giscle. Quem castion locor
   ab ioi. Que non aus auer ta
   lan croi.
[Q]u’ar en baizan no.us enverse
no mo tolo val ni tertre,
domna per cui cant e ciscle:
vostre bel oill me son giscle
que.m castion lo cor ab ioi,
que non aus aver talan croi.
V V
   Nat ai cum causa enuersa.
   Toz tems sercan uals etretres.
   Marriz cum hom conglapis.
   Destreig emazel entrenca.
   Quanc non conques canz ni
   ciscle. plus quel fell clerc
   quer giscle. Mas er deulau
   malbis gaioi. Mal grat defa
   ls iauzen guers crois.
[A]nat ai cum causa enversa,
toz tems sercan vals e tretres,
marriz cum hom conglapis
destreig e mazel e trenca,
qu’anc non conques canz ni ciscle
plus que.l fell clerc qu’er giscle -
mas ar, Deu lau !, malbis ga ioi
mal grat de fals iauzen guers crois.
VI VI
   Nmos cans quaici enuise.
   Enol teigno ual ni ter tre. Lai
   ont homo no sent conglapi.
   Nia pode frez quei trenque.
   Ami dons locant elciscle. Cel
   quel sap gent abioi que no
   taig acantador croi.
[A]n mos cans, qu’aici envise
e nol teigno val ni tertre,
lai ont homo no sent conglapi,
ni a pode frez que i trenque.
A mi dons lo cant e.l ciscle
cel que.l sap gent ab ioi,
que no taig a cantador croi!
VII VII
   Olça domna amors eiois. Nos
   ten essems malgrat dels crois.
[D]olça domna amors e iois
nos ten essems malgrat dels crois !
VIII VIII
   Olglar gran re
   Aimens de ioi. Quar nous uei
   enfaz semlan croi.
[I]olglar, gran re ai mens de ioi,
qu’ar no.us vei, en faz semlan croi!
  • letto 599 volte

CANZONIERE N²

  • letto 844 volte

Edizione diplomatica

                            Roembaut deurenga
  Ar ses pan la flors enuersa
     Pels trenç anz rancs e pels tertres
     Cals flors gels neus e conglapis
     Qe cons e destreing e trenca
     Don uei morz quils critz brais siscles
     Els fu eilz els rams et els giscles
     Masmi  ten uert e iauzens iois
     Er   can uei secs los dolenz crois      
  Car en aisi mo enuerse 
      Qe plan mi semblon li tertre
      E tenc per flor lo conglapis
      E l  caut mes uis qel freg trenque
      E il tron mi sont chant esiecle 
      E m  paron fuillat li giscle
      Si son pres e lassatz en ioi
      Que ren non uei quem sia croi.
  Mas una ien faden uersa
      Con seran noiritz en tertres
      Qem fan trop pietz qe conglapis
      Cus quecs ab sa lenga trenca
      E par lon bas et ab siscles
      E noi ual bastons ne   giscles
      Ni menassas anz lor es iois
      Can fan ço per com los clam crois
  Car en baiçan nous en uerse
      No mo tollon ual ni T ertre
      Domna ni iel conglapi
      Mas mon poder par qem trenca
      Domna per cui chanta  e siscle
      Uostre bel oil mi son giscle
      Qem C  astion sil cor ab ioi
      Qe non aus auer talan croi  .
  Anatai con causen uersa
      Lonc Temps certan uals e tertres
      Marritz con om qui con glaipis
      Toca e massella Trenca
      Canc non conques chanz ni siscles
      Plus qe fels clers conquers glisclis
      Mas ar dieu Laumal  ben ga iois
      Mal grat dels fals Lausengers crois.
  Mon uers an caissi len uersi
       Que nol tengon uals ni tertres
       La on hom non sent conglaipis
       Ni a freig poders qui trenque
       Ami dons Lonçat el siscle
       Clar quel cor li intron gliscles
       Si a qui gent lui chant ab iois
       Que nos tain a chant adors crois.
 
  • letto 654 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

Roembaut deurenga Roembaut d'Eurenga
I I
Ar ses pan la flors enuersa
     Pels trençanz rancs e pels tertres
     Cals flors gels neus e conglapis
     Qe cons e destreing e trenca
     Don uei morz quils critz brais siscles
     Els fu eilz els rams et els giscles
     Masmi ten uert e iauzens iois
     Er can uei secs los dolenz crois     .
Ar s’espan la flors enversa
pels trençanz rancs e pels tertres.
Cals flors ? Gels, neus e conglapis
qe cons e destreing e trenca,
don vei morz quils, critz, brais, siscles,
els fueilz els rams et els giscles -
mas mi ten vert e iauzens iois 
er, can vei secs los dolenz crois.
II II
Car en aisi mo enuerse
      Qe plan mi semblon li tertre
      E tenc per flor lo conglapis
      E l caut mes uis qel freg trenque
      E il tron mi sont chant esiecle
      E m paron fuillat li giscle
      Si son pres e lassatz en ioi
      Que ren non uei quem sia croi.
Car enaisi m’o enverse,
qe plan mi semblon li tertre
e tenc per flor lo conglapis,
e.l caut m’es vis qe.l freg trenque,
e il tron mi sont chant e siecle,
e.m paron fuillat li giscle :
si son pres e lassatz en ioi
que ren non vei que.m sia croi.
III III
Mas una ien faden uersa
      Con seran noiritz en tertres
      Qem fan trop pietz qe conglapis
      Cus quecs ab sa lenga trenca
      E par lon bas et ab siscles
      E noi ual bastons ne giscles
      Ni menassas anz lor es iois
      Can fan ço per com los clam crois
Mas una ien fad’, enversa
con s’eran noiritz en tertres,
qe.m fan trop pietz qe conglapis,
c’us quecs ab sa lenga trenca,
e par l’on bas et ab siscles,
e no i val bastons ne giscles
ni menassas, anz lor es iois,
can fan ço per c’om los clam crois.
IV IV
Car en baiçan nous en uerse
      No mo tollon ual ni Tertre
      Domna ni iel conglapi
      Mas mon poder par qem trenca
      Domna per cui chanta e siscle
      Uostre bel oil mi son giscle
      Qem Castion sil cor ab ioi
      Qe non aus auer talan croi  .
Car en baiçan no.us en verse
no mo tollon val ni tertre,
domna, ni iel conglapi,
mas mon poder par qe.m trenca :
domna per cui chanta e siscle,
vostre bel oil mi son giscle
qe.m castion si.l cor ab ioi
qe non aus aver talan croi!
V V
Anatai con causen uersa
      Lonc Temps certan uals e tertres
      Marritz con om qui con glaipis
      Toca e massella Trenca
      Canc non conques chanz ni siscles
      Plus qe fels clers conquers glisclis
      Mas ar dieu Laumal ben ga iois
      Mal grat dels fals Lausengers crois.
Anat ai con caus’enversa
lonc temps certan vals e tertres,
marritz con om qui conglaipis
toca e massella trenca,
c’anc non conques chanz ni siscles
plus qe fels clers conquers glisclis -
mas ar, Dieu lau !, mal ben ga iois
mal grat dels fals lausengers crois.
VI VI
Mon uers an caissi len uersi
       Que nol tengon uals ni tertres
       La on hom non sent conglaipis
       Ni a freig poders qui trenque
       Ami dons Lonçat el siscle
       Clar quel cor li intron gliscles
       Si a qui gent lui chant ab iois
       Que nos tain a chant adors crois.
Mon vers an, c’aissi l’en versi
que nol tengon vals ni tertres,
la on hom non sent conglaipis,
ni a freig poders qui trenque.
A mi dons loncat e.l siscle
clar, que.l col li intron gliscles
si a gent lui chant ab iois,
que nos tain a chantadors crois.
  • letto 618 volte

CANZONIERE O

  • letto 818 volte

Edizione diplomatica

A  R sespan la flors enuersa.
     pels trenchan rans epels tertres.
Q  als flors neus gels econ glapis.
Q  e cortz edestreing etrencha.
D  on uei mortz qils critz braitz.
C  is des efuels enrams (et) engisdes.
M  as mi ten uert iauzen eiois.
E  r can uei socs los dolenz crois.
C  ar enaissi o enuerse.
    Qe bel plan mi semblon tertre.
E  te(n)c p(er)flor loconglapi.
E  cautz mi par qel freitz trenche.
E  tron mi son chant e cisde.
E  par hom folat li disde.
S  im soi lazat eferms en ioi.
Q  e ren no(n) uei qem sia croi.
M  as una ge(n)z fada enu(er)sa.
     Qem semblon norrit entertres.
Q  em fan trop piecs qe glapis.
C  us qex ab la lenga trenza.
E  m par lon bas (et) ab tisdes.
E  noi ual baston ni gisdes.
N  i menaza ainz lor es iois.
Q  an fan zo p(er) com los dau crois.
C  ar enbaisan nous en enu(er)sa.
    No(n) mo tollon ual ni tertre.
D  o(m)pna nigel ni co(n)glapi.
M  ais no(n) poders trop entrechi.
D  o(m)pna p(er) cui chant ecisde.
U  ostre bels oilz mison gisde.
Q  em chastion sil cor ab ioi.
Q  eu no(n) aus auer talen croi.
A  nat ai con chaus enuerse.
     Totz te(m)ps oer chan uals entertres.
M  arritz con hom cui co(n) glapis.
D  estregne ma cella trencha.
C  anc no(n) co(n)qes chant meisdes.
P  lus qel fel derc co(n)qer gisdes.
M  as er dieu lau malberga iois.
M  algrat dels fals lausengiers crois.
E  n mos uers caissi enuerse.
    Enol tegnon uail ni tertre.
L  ai on hom no(n) sen co(n)glapi.
N  i afreit poder qe trenche.
M  an donz lo chant el cisde.
D  ar qinz el cor liutrel gisde.
C  hel qi sap gen chantar abioi.
Q  e nos fai achantador croi.
D  olza do(m)pna amors eiois.
    Nos te(n) e(n)seins malgrat dels crois.
O  grar gran ren ai menz de ioi.
C  ar nos uei enfaz semblan croi.
  • letto 606 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 
 
  • letto 581 volte

Riproduzione fotografica

 
  • letto 589 volte

CANZONIERE R

  • letto 935 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [108]
 

  • letto 496 volte

Edizione diplomatica

                                                                                                    Raymbaut.
            E Ras ca(n) la flor se eu(er)sa. pels tre(n)cans brancx e pels  daure(n)ca.
            tertres. car forsal neus e co(n)glapis. q(ue)ls cotz els destrenh els
            tre(n)ca. do(n) uey mortz qils brays e critz e siscles. dauzels pels
            rams e pels giscles. mays mi te(n) uert e iauze(n)t yoys. er ca(n)
            Uey sotz los dolens croys. C ar e(n)aysi es e(n)uersa. qu(el)s bels plas me se(m) -
            blan tertres. e par mi flors los co(n)glapis. el caut mes uisq(ue)l freyt tre(n) -
            ca. el tro(n) me par. chant e siscles. e parom fulhat los giscles. cay -
            sim soy ferms baysatz e(n) ioys. quer no Uey res que(m) sia croys.
            M ay Una gent fade e(n)u(er)sa. com seran noyritz en tertres. q(ue) fan
            trop pieg q(ue) co(n)glapis. car q(ue)cx ab sa le(n)ga trenca. e(n) parla bas (et)
            ab sisclis. Bastos ni gisclis ni menassas.ans lur es ioys. ca(n) fa(n)
            so do(n) ho(m) los clam croys.

 
                                                     D oncx car baya(n) no(n) seu(er)sa. no(m) o tol o(n)glas
ni t(er)tres. dona ni gels ni co(n)glapis. mas no(n) poder trop entre(n)ca. dona p(er) q(ue)
chant e sicles. uostres bels Uelh me son giscles. q(ue) castian sil cor que
ioys. qieu no(n) aus au(er) tala(n) croys. A nat ay com causeu(er)sa. lo(n)c tems
serca(n) uals e t(er)tres. cochat com ho(m) q(ue) co(n)glapis. destrenh e mazeletre(n)ca.
ca(n)t nom co(n)querc chans ni siscles. pus Uils fels sers co(n)q(ue)r siscles.
mas er dieu lau malberc ab ioys. mal grat del fals lauze(n)gier crois
M On uers an caysi le(n)u(er)sa. (et) nol tollan boys ni tertres. lay o(n) ho(m)
no(n) se(n) co(n)glapis. nia freg poder q(ue)itre(n)ca. cami dons la cant el siscles.
si q(ue)l cor lin i(n)trel giscles. sel q(ue) sap ge(n) chantar ab ioys. car nos tanh
a ca(n)tadors croys. B Ona dona amors e ioys. nos te ensems malgrat
                                                                                                [dels croys.
  • letto 670 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

Raymbaut. daure(n)ca. Raymbaut d'Aurenca
I I
E  Ras ca(n) la flor se eu(er)sa. pels tre(n)cans brancx e pels  daure(n)ca.
    tertres.car forsal neus e co(n)glapis. q(ue)ls cotz els destrenh els
    tre(n)ca. do(n) uey mortz q(ui)ls brays e critz e siscles. dauzels pels
    rams e pels giscles. mays mi te(n) uert e iauze(n)t yoys. er ca(n)
uey sotz los dolens croys.
Eras can la flors se eversa
pels trencans brancx e pels tertres,
car forsa.l neus e conglapis
que.l cotz e.ls destrenh e.ls trenca,
don vey mortz quils, brays e critz e siscles,
d’auzels pels rams e pels giscles -
mays mi ten vert e iauzent yoys
er, can vey sotz los dolens croys.
II II
C  ar e(n)aysi es e(n)uersa. qu(el)s bels plas me se(m)-
blan tertres. e par mi flors los co(n)glapis. el caut me suisq(ue)l freyt tre(n)-
ca. el tro(n) me par. chant e siscles. e parom fulhat los giscles. cay-
sim soy ferms baysatz e(n) ioys. quer no uey res que(m) sia croys.
Car enaysi es enversa
qu’els bels plas me semblan tertres,
e parmi flors los conglapis,
e.l caut me suis que.l freyt trenca,
el tron me par chant e siscles,
e paro.m fulhat los giscles :
c’aysi.m soy ferms baysatz en ioys
quer no vey res que.m sia croys.
III III
M  ay una gent fade e(n)u(er)sa. com seran noyritz en tertres. q(ue) fan
trop pieg q(ue) co(n)glapis. car q(ue)cx ab sa le(n)ga trenca. e(n) parla bas (et)
ab sisclis. Bastos ni gisclis ni menassas.ans lur es ioys. ca(n) fa(n)
so do(n) ho(m) los clam croys.
May una gent fad’ e enversa,
com  s’eran noyritz en tertres,
que fan trop pieg que conglapis
car quecx ab sa lenga trenca
en parla bas e ab sisclis,
bastos ni glisclis ni menassas,
ans lur es ioys
can fan so don hom los clam croys.
IV IV
D  oncx car baya(n) no(n) seu(er)sa. no(n) o tol o(n)glas
ni t(er)tres. dona ni gels ni co(n)glapis. mas no(n) poder trop entre(n)ca. dona p(er) q(ue)
chant e sicles. uostres bels uelh me son giscles. q(ue) castian sil cor que
ioys. q(ui)eu no(n) aus au(er) tala(n) croys 
Doncx, car bayan non s’eversa,
non o tol onglas ni tertres,
dona, ni gels ni conglapis,
mas non poder trop en trenca:
dona per que chant e siscles,
vostres bels uelh me son giscles
que castian si.l cor que ioys,
qu’ieu non aus aver talan croys.
V V
A  nat ay com causeu(er)sa. lo(n)c tems
serca(n) uals e t(er)tres. cochat  com ho(m) q(ui) co(n)glapis. destrenh e mazeletre(n)ca.
ca(n)c nom co(n)querc chans ni siscles. pus uils fels sers co(n)q(ue)r siscles.
mas er dieu lau malberc ab ioys. mal grat del fals lauze(n)gier crois
Anat ay com caus’eversa,
lonc tems sercan vals e tertres,
cochat com hom qui conglapis
destrenh e mazel’ e trenca
c’anc no.m conquerc chans ni siscles
pus vils fels sers conquer siscles -
mas er, Dieu lau!, m’alberc ab ioys
mal grat del fals lauzengier crois.
VI VI
M  On uers an caysi le(n)u(er)sa. (et) nol tollan boys ni tertres. lay o(n) ho(m)
no(n) se(n) co(n)glapis. ma freg poder q(ue)itre(n)ca. ca mi dons la cant el siscles.
si q(ue)l cor lin i(n)trel giscles. sel q(ue) sap ge(n) chantar ab ioys. car nos tanh
a ca(n)tadors croys.
Mon vers an, c’aysi l’enversa,
e no.l tollan boys ni tertres,
lay on hom non sen conglapis
ni a freg poder que i trenca,
c’ a mi dons la cant e.l siscles
si quel cor l’intre.l giscles
sel que sap gen chantar ab ioys,
car no.s tanh a cantadors croys!
VII VII
B  Ona dona amors e ioys. nos te ensems malgrat
                                                               [dels croys.
Bona dona amors e ioys
nos te ensems malgrat dels croys !
  • letto 611 volte

CANZONIERE U

  • letto 866 volte

Edizione diplomatica

A  L resplan la flor en uersa.
     Pels trenchanz rancs e pels tertres.
Q a flors gels neus e conglapis.
Q e cotz e destrui e trencha.
D on uei mortz qils criz blais ciscle.
E  l foil els rams els giscles.
M ais mi ten uert e iausen iois.
E r qan uei secs los dolenz crois.
C  ar en aisi o en uerse.
Q e bel plan me semblon tertre.
E tenc per flor conglapi.
E l chautz me uis qel freg trenca.
E l tron mi son chant e ciscle.
E pairom follat li giscle.
S im soi lasatz e ferm en ioi.
Q e ren non uei qem sia cloi.
M as una gen fada en uersa.
Q em sem blon noirit en tertres.
Q em fan trop pietz qel conglapis.
Q uns qei sap sa lengua trenca.
E mparaulas e ab ciscles.
E noi ual baston ni giscles.
N i menazas anz lur es iois.
Q am fan ço don hom los clam crois.
C  ar en baisan nous en uerse.
N on me tollon ual ni tertre.
D onna ni gels ni co(n)glapi.
M as non poder trop en trencha.
D onna per cui cant e ciscle.
U ostre bels uoilh mi son giscle.
Q em castion sil cor ab iois.
Q eu non aus auer talan crois.
A  nat ai com chaus en uersa.
T otz temps cercan uals e tertres.
M arritz com hom cui conglapis.
D estreing e mazel e trencha.
Q anc non conqes chanz ni ciscles.
P lus qel fel clerc con qer giscles.
M as ar dieu lau mal berga iois.
M al grat dels fals lausengiers crois.
A N mos uers chaisi en uerse.
E nol tengnon ual ni tertres.
L ai on hom non sen conglapi.
N ia frez poder qen trencha.
A midonz locant el ciscle.
C lar qinz el cor lintrol giscle.
Ç el qe sap gen chantar ab iois.
Q ar nos fai a chantador crois.
D  olza donna a mors e iois.
N os ten en sems malgrat dels crois.
I  oglar gran ren ai men de ioi.
Q an non us uei en faz semblan croi.
  • letto 601 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

     Arnaut daniell Arnaut Daniell
I I
A  L resplan la flor en uersa.
     Pels trenchanz rancs e pels tertres.
Q a flors gels neus e conglapis.
Q e cotz e destrui e trencha.
D on uei mortz qils criz blais ciscle.
E  l foil els rams els giscles.
M ais mi ten uert e iausen iois.
E r qan uei secs los dolenz crois.
Al resplan la flor en versa
pels trenchanz rancs e pels tertres -
Qa flors ? Gels, neus e conglapis
qe cotz e destrui e trencha,
don vei mortz qils, criz, blais, ciscle,
e.l foil e.ls rams e.ls giscles,
mais mi ten vert e iausen iois
er, qan vei secs los dolenz crois.
II II
C  ar en aisi o en uerse.
Q e bel plan me semblon tertre.
E tenc per flor conglapi.
E l chautz me uis qel freg trenca.
E l tron mi son chant e ciscle.
E pairom follat li giscle.
S im soi lasatz e ferm en ioi.
Q e ren non uei qem sia cloi.
Car enaisi o en verse
qe bel plan me semblon tertre
e tenc per flor lo conglapi,
e.l chautz me vis qel freg trenca,
e.l tron mi son chant e ciscle,
e pairo.m follat li giscle :
si.m soi lasatz e ferm en ioi
qe ren non vei qe.m sia cloi.
III III
M as una gen fada en uersa.
Q em sem blon noirit en tertres.
Q em fan trop pietz qel conglapis.
Q uns qei sap sa lengua trenca.
E mparaulas e ab ciscles.
E noi ual baston ni giscles.
N i menazas anz lur es iois.
Q am fan ço don hom los clam crois.
Mas un gen fada, en versa,
qe.m semblon noirit en tertres,
qe.m fan trop pietz qe.l conglapis
q’uns qe i sap sa lengua trenca
e.m paraulas e ab ciscles
e no i val baston ni giscles
ni menazas, anz lur es iois
qa.m fan ço don hom los clam crois.
IV IV
C  ar en baisan nous en uerse.
N on me tollon ual ni tertre.
D onna ni gels ni co(n)glapi.
M as non poder trop en trencha.
D onna per cui cant e ciscle.
U ostre bels uoilh mi son giscle.
Q em castion sil cor ab iois.
Q eu non aus auer talan crois.
Car en baisan no.us en verse
non me tollon val ni tertre,
donna, ni gels ni conglapi,
mas non poder trop entrencha :
donna per cui cant e ciscle,
vostre bels uoilh mi son giscle
qe.m castion si.l cor ab iois
q’eu non aus aver talan crois !
V V
A  nat ai com chaus en uersa.
T otz temps cercan uals e tertres.
M arritz com hom cui conglapis.
D estreing e mazel e trencha.
Q anc non conqes chanz ni ciscles.
P lus qel fel clerc con qer giscles.
M as ar dieu lau mal berga iois.
M al grat dels fals lausengiers crois.
Anat ai com chaus’ en versa
totz temps cercan vals e tertres,
marritz com hom cui conglapis
destreing e mazel e trencha,
q’anc non conqes chanz ni ciscles
plus qe.l fel clerc conqer giscles -
mas ar, Dieu lau !, m’alberga iois
mal grat dels fals lausengiers crois.
VI VI
A n mos uers chaisi en uerse.
E nol tengnon ual ni tertres.
L ai on hom non sen conglapi.
N ia frez poder qen trencha.
A midonz locant el ciscle.
C lar qinz el cor lintrol giscle.
Ç el qe sap gen chantar ab iois.
Q ar nos fai a chantador crois.
An mos vers, ch’aisi en verse
e no.l tengnon val ni tertres,
lai on hom non sen conglapi,
ni a frez poder q’entrencha.
A midonz lo cant e.l ciscle
clar q’inz el cor l’introl giscle
çel qe sap gen chantar ab iois,
qar no.s fai a chantador crois!
VII VII
D  olza donna a mors e iois.
N os ten en sems malgrat dels crois.
Dolza donna, a mors e iois
nos ten ensems malgrat dels crois!
VIII VIII
I  oglar gran ten ai men de ioi.
Q an non us uei en faz semblan croi.
Ioglar, gran ten ai men de ioi,
qan non us vei en faz semblan croi !
  • letto 616 volte

CANZONIERE a¹

  • letto 938 volte

Edizione diplomatica

                                   raembauts daurenga
    Er sespan la flors enuersa pels trenchans rancs e pels
    te
  res    cals fregz nieus giels e con glapis. qe cos e destrei(n)g
 
e trenca. don uei mortz qels critz braits chiscles. Et foilleran
    et en giscles mais mi ten
  uert et iauzent iois. er can uei
    secs los dolens crois.

 
  Car enaisi o enuersa   qeil bel plan me semblon tertre.
  E teing p(er) flors lo con glapi. el cautz mi par qel freitz
trenqe   e trop mi son chant e chiscle. e parom foilljat
  li giscle. sim soi lassatz e ferms ad ioi. qe re non uei
  qem sia croi.
   Mas una gent fadaenuersa qem semblo nirit en tertres
   me fan trop    peigz qel con glapis. cusqecs ab sa lenga tre(n)ca.
  e par lon bas (et) ab chiscles e noi ual bastos ni
glisches . ni
   menassas anz lor es iois can fan so p(er) com los te
n crois.
      Qar en baisan nous euersa.  nomo tolon ual ni tertre. do(n)na ni
      gel ni conglapi. mas nom poders trop entronqe. do(n)na p(er) cui
      chant   e giscle.  uostre bel oill mi son giscle  qem chastion. sil cor
      ab ioi  qeu non aus   auer talans croi.
      Anait ai  com causa enuersa. totz te(m)pz cercan  uals e tertres.
      marritz con hom cui
conglapi destreing e mal entrenca.
      canç nom conqes chanz ni chiscles  plus qel fel clers (con)
    qer
      giscles. mas er
deu laus mal berga iois.  malgrat dels
     fals lauzengiers crois.
   An mos chanz caissi enuersa.  e no lteignion ual ni tertre. Lai on
   om no sent con glapi. ni a poder freigz qe trenche. amidonz
   lo chant el chiscle. clar qins el cor
lhintrol gische. cels qil
   sab gent chantar ab ioi qe nos fai a chantador croi.
   Dousa donna amors e iois. nos ten ensems malgrat dels crois.
   Ioglar ganre nai meins de ioi. car nous uei en fas semblan croi
  • letto 671 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

raembauts daurenga Raembauts d’Aurenga
I I
Er sespan la flors enuersa pels trenchans rancs e pels
te  res    cals fregz nieus giels e con glapis. qe cos e destrei(n)g
e trenca. don uei mortz qels critz braits chiscles. Et foilleran
et en giscles mais mi ten uert et iauzent iois. er can uei
secs los dolens crois.
Er s’espan la flors enversa
pels trenchans racs e pels teres -
Cals ? Fregs, nieus e conglapis
qe cos e destreing e trenca,
don vei mortz qe.ls critz, braits, chiscles
et foill eran et en giscles,
mais mi ten vert e iauzent iois
er, can vei secs los dolens crois.
II II
Car enaisi o enuersa   qeil bel plan me semblon tertre.
E teing p(er) flors lo con glapi. el cautz mi par qel freitz
trenqe   e trop mi son chant e chiscle. e parom foilljat
li giscle. sim soi lassatz e ferms ad ioi. qe re non uei
qem sia croi.
Car enaisi o enversa
qe il bel plan me semblon tertre
e teing per flors lo conglapi,
e.l cautz mi par qe.l freitz trenqe
e trop mi son chant e chiscle,
e paro.m foilljat li giscle :
si.m soi lassatz e ferms ad ioi
qe re non vei qe.m sia croi.
III III
Mas una gent fadaenuersa qem semblo nirit en tertres
me fan trop    peigz qel con glapis. cusqecs ab sa lenga tre(n)ca.
e par lon bas (et) ab chiscles e noi ual bastos ni glisches. ni
menassas anz lor es iois can fan so p(er) com los ten crois.
Mas una gent fada, enversa,
qe.m semblo nirit en tertres
me fan trop peigz qe.l conglapis
c’us quecs ab sa lenga trenca
e parlon bas et ab chiscles,
e no i val bastos ni glisches
ni menassas, anz lor es iois
can fan so per c’om los ten crois.
IV IV
Qar en baisan nous euersa.  nomo tolon ual ni tertre. do(n)na ni
gel ni conglapi. mas nom poders trop entronqe. do(n)na p(er) cui
chant   e giscle.  uostre bel oill mi son giscle  qem chastion. sil cor
ab ioi  qeu non aus   auer talans croi.
Q’ar en baisan no.us eversa
no m’o tolon val ni tertre,
donna, ni gel ni conglapi,
mas no.m poders trop entronqe :
donna per cui chant e giscle,
vostre bel oill mi son giscle
qe.m chastion si.l cor ab ioi,
q’eu non aus aver talans croi.
V V
Anait ai  com causa enuersa. totz te(m)pz cercan  uals e tertres.
marritz con hom cui conglapis destreing e mal entrenca.
canç nom conqes chanz ni chiscles  plus qel fel clers (con)    qer
giscles. mas er laus deu mal berga iois.  malgrat dels
fals lauzengiers crois.
Anait ai com causa enversa,
totz tempz cercan vals e tertres,
marritz con hom cui conglapi
destreing e mal entrenca,
c’anç no.m conqes chanz ni chiscles
plus qe.l fel clers conqer giscles -
mas ar, laus Deu !, m’alberga iois
malgrat dels fals lauzengiers crois.
VI VI
   An mos chanz caissi enuersa.  e no lteignion ual ni tertre. Lai on
   om no sent con glapi. ni a poder freigz qe trenche. amidonz
   lo chant el chiscle. clar qins el cor lhintrol gische. cels qil
sab gent chantar ab ioi qe nos fai a chantador croi.
 
An mos chanz, c’aissi enversa,
e no.l teignion val ni tertre,
lai on om no sent conglapi,
ni a poder freigz qe trenche :
A midonz lo chant e.l chiscle
clar q’ins el cor lh’intro.l gische
cels qi.l sab gent chantar ab ioi,
qe no.s fai a chantador croi !
VII VII
 Dousa donna amors e iois. nos ten ensems malgrat dels crois.  Dousa donna amors e iois
nos ten ensems malgrat dels crois !
VIII VIII
 Ioglar ganre nai meins de ioi. car nous uei en fas semblan croi Ioglar, ganren ai meins de ioi,
car no.us vei en fas semblan croi !
  • letto 637 volte

CANZONIERE c

  • letto 813 volte

Edizione diplomatica

                             Arnald daniel
a           l resplan la florz enuersa. Pels trenchanz rancs e pels
             tertres. Qa flors gels neus e co(n)glapis. Qe cotz e destrein
(et) trencha. Don uei mortz qils critz brais ciscles. El foil els rams (et) els
giscles. Mais mi ten uert e iauçen iois. Er qan uei secs los do
lenz crois.
q        ar enaisi o enuerse. Qe bel plan me semblon tertre. E tenc
per flor lo co(n)glapi. El cautz mes uis qel freg trenca. El tron mi
son cant (et) ciscle. E parom foillat li giscle. Sim soi lazatz e ferms
en ioi. Qe ren no(n) uei qem sia croi.
m     as una gens fada enuersa. Qem semblon a   rit en tertres.
Qem fan trop pietz qel conglapis. Quç qei sap sa lengua
En paraulas (et) ab ciscles. E noi ual bastons ni giscles. Ni menaças
anz lur es iois. Qan fan ço don hom los clam crois.
c       ar en baisan nous enuerse. Non mo tollon uall ni tertre. Do(n)
na ni gels ni co(n)glapi. Mas no(n) poders trop entrenche. Do(n)na percui
chant et ciscle. Uostre bel oill mi son giscle. Qem castiom sil cor
ab ioi. Qen no(n) aus auer talan croi.
a       nat ai caum chaus enuersa. Totz temps cerchan uals e tertres.
Marriz com hom cui co(n)glapis. Destregn e maçell et trencha. Que no(n)
conqes chanz ni ciscles. Plus qel fel clere conqer giscles. Mas er
dieu lau malberga iois. Mal grat dels fals lausengiers crois.
An mos uers chaissi
enuerse. Enol tegnon
uall ni tertre. Lai on
hom no(n) sen conglapi.
Ni a freiz poder qe
trenche. Amidonç
lo cant el ciscle. Clar
qinz el cor lintrol
giscle. Cel qe sab gen
cha(n)tar ab ioi. Qar nos
fai a cantador croi.
d         olça do(n)na amors (et) iois. Nos ten en sems mal grat dels crois.
Joglar gran ren ai men de ioi. Qan nous uei an fautz semblan croi.
  • letto 698 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

Arnald daniel Arnald Daniel
I I
a           l resplan la florz enuersa. Pels trenchanz rancs e pels
             tertres. Qa flors gels neus e co(n)glapis. Qe cotz e destrein
(et) trencha. Don uei mortz qils critz brais ciscles. El foil els rams (et) els
giscles. Mais mi ten uert e iauçen iois. Er qan uei secs los do
lenz crois.
Al resplan la florz enversa
pels trenchanz rancs e pels tertres
qa flors ? Gels, neus e conglapis
qe cotz e destrein e trencha,
don vei mortz qils, critz, brais, ciscles,
e.l foil e.ls rams et e.ls giscles -
mais mi ten vert e iauçen iois
er, qan vei secs los dolenz crois.
II II
q        ar enaisi o enuerse. Qe bel plan me semblon tertre. E tenc
per flor lo co(n)glapi. El cautz mes uis qel freg trenca. El tron mi
son cant (et) ciscle. E parom foillat li giscle. Sim soi lazatz e ferms
en ioi. Qe ren no(n) uei qem sia croi.
Qar enaisi o enverse
qe bel plan me semblon tetre,
e tenc per flor lo conglapi,
e.l cautz m’es vis qe.l freg trenca,
e.l tron mi son cant et ciscle,
e paro.m foillat li giscle :
si.m soi lazatz e ferms en ioi
qe ren non vei qe.m sia croi.
III III
m     as una gens fada enuersa. Qem semblon a   rit en tertres.
Qem fan trop pietz qel conglapis. Quç qei sap sa lengua
En paraulas (et) ab ciscles. E noi ual bastons ni giscles. Ni menaças
anz lur es iois. Qan fan ço don hom los clam crois.
Mas una gens fada, enversa,
qe.m semblon arit en tertres,
qe.m fan trop pietz qe.l conglapis,
q’uç qe i sap sa lengua
en paraulas et ab ciscles,
e no i val bastons ni giscles,
ni menaças, anz lur es iois,
qan fan ço don hom los clam crois.
IV IV
c       ar en baisan nous enuerse. Non mo tollon uall ni tertre. Do(n)
na ni gels ni co(n)glapi. Mas no(n) poders trop entrenche. Do(n)na percui
chant et ciscle. Uostre bel oill mi son giscle. Qem castiom sil cor
ab ioi. Qen no(n) aus auer talan croi.
Car en baisan no.us enverse
non mo tollon val ni tertre,
donna, ni gels ni conglapi,
mas non poders trop en trenche :
donna per cui chant et ciscle,
vostre bel oill mi son giscle
qe.m castiom si.l cor ab ioi
q’en non aus aver talan croi.
V V
a       nat ai caum chaus enuersa. Totz temps cerchan uals e tertres.
Marriz com hom cui co(n)glapis. Destregn e maçell et trencha. Que no(n)
conqes chanz ni ciscles. Plus qel fel clere conqer giscles. Mas er
dieu lau malberga iois. Mal grat dels fals lausengiers crois.
Anat ai caum chaus enversa
totz temps cerchan vals e tertres,
marriz com hom cui conglapis,
destregn’ e maçell’ et trencha,
que non conqes chanz ni ciscles
plus qe.l fel clere conqer giscles -
mas er, Dieu lau !, m’alberga iois
mal grat del fals lausengiers crois.
VI VI
An mos uers chaissi

enuerse. Enol tegnon

uall ni tertre. Lai on

hom no(n) sen conglapi.

Ni a freiz poder qe

trenche. Amidonç

lo cant el ciscle. Clar

qinz el cor lintrol

giscle. Cel qe sab gen

cha(n)tar ab ioi. Qar nos

fai a cantador croi.
An mos vers, ch’aissi enverse
e nol tegnon vall ni tertre,
lai on hom non sen conglapi,
ni a freiz poder qe trenche :
a midonç lo cant e.l ciscle
clar q’inz el cor l’intro.l giscle
cel qe sab gen chantar ab ioi,
q’ar no.s fai a cantador croi.
 
VII VII
d         olça do(n)na amors (et) iois. Nos ten en sems mal grat dels crois. Dolça donna amors et iois
nos ten ensems malgrat dels crois !
VIII VIII
Joglar gran ren ai men de ioi. Qan nous uei an fautz semblan croi. Joglar, gran ren ai men de ioi,
qan no.us vei an fautz semblan croi! 
  • letto 783 volte

Escoutatz, mas no sai que's es

BdT 389,28

Mss.: C 201, M 135, R 8, a¹ 204 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a8 b8a 8 b8 a8 b8 (Frank 223:2). Vers di 6 coblas unissonans di 6 versi; segue, dopo ciascuna cobla, una porzione testuale in prosa.

Edizioni: Appel 1895, p. 77; Bartsch - Koschwitz 1904, col. 72; Crescini 1926, p. 180; Pattison 1952, p. 152.

  • letto 2045 volte

Edizioni

  • letto 945 volte

Pattison

I.
Escotatz, mas no say que s’es,     
senhor, so que vuelh comensar.     
Vers, estribot, ni sirventes       
non es, ni nom no·l sai trobar;    
ni ges no say co·l mi fezes         
s’aytal no·l podi’ acabar,          
que ia hom mays non vis fag aytal ad
home ni a femna en est segle ni en  
l’autre qu’es passatz.              

II.
Sitot m’o tenetz a foles            
per tan no·m poiria layssar         
que ieu mon talan non disses:       
no m’en cujes hom castiar;          
tot cant es non pres un pojes       
vas so c’ades vey et esgar,         
e dir vos ay per que. Car si ieu vos
o avia mogut, e no·us o trazia a cap,   
tenriatz m’en per fol.  Car mais amaria 
seis deniers en mon punh que mil sols   
el cel.                             

III.
Ja no·m tema ren far que·m pes          
mos amicx, aisso·l vuelh prejar;        
s’als obs no·m vol valer manes          
pus m’o profer’ ab lonc tarzar;         
pus leu que selh que m’a conques        
no·m pot nulh autre galiar.             
Tot ayso dic per una domna que·m fay    
languir ab belas paraulas et ab lonc    
respieg, no say per que. Pot me         
bon’ esser, senhors?                    

IV.
Que ben a passatz quatre mes,           
(Oc! E mays de mil ans so·m par)        
que m’a autrejat e promes               
que·m dara so que m’es pus car.         
Dona! Pus mon cor tenetz pres           
adossatz me ab dous l’amar.             
Dieus, aiuda! In nomine patris et       
filii et spiritus sancti! Aiso, que     
sera, domna?                            

V.
Qu’ieu soy per vos gays, d’ira ples;    
iratz·jauzens me faytz trobar;          
e so m’en partitz de tals tres          
qu’el mon non a, mas vos, lur par;      
e soy fols cantayre cortes              
tan c’om m’en apela ioglar.             
Dona, far ne podetz a vostra guiza, co  
fes N’Ayma de l’espatla que la estujet  
lay on li plac.                         

VI.
Er fenisc mo no·say·que·s’es,           
c’aisi l’ay volgut batejar;             
pus mays d’aital non auzi jes           
be·l dey enaysi apelar;                 
e diga·l, can l’aura apres,             
qui que s’en vuelha azautar.            
E si hom li demanda qui l’a fag, pot    
dir que sel que sap be far totas        
fazendas can se vol.                    
 

  • letto 688 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 1070 volte

CANZONIERE C

  • letto 729 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [113]
 

  • letto 478 volte

Edizione diplomatica

  E         S cotatz Ray(m)baut dau.
              mas no sai que ses. se -
              nhors so que uuelh co -
              mensar. uers estribot
  ni siruentes. non es ni nom ’
  nol sai trobar. ni ges no sai qol
  me fezes. sai tal nol podia cabar .
  Q ue hom mais no uis fach ai
  tal per home ni per femna en
  est segle ni en lautre ques pas
  S itot mo tenetz afol       [satz.
  les. per tan nom poiria laissar.
  que ieu mon talan non disses.
  nomen poiria hom castiar. tot
  quant es no pretz un poges.
  mas so quades uey (et) esguaR .   
  E dir uos ai per que quar si -
  eu uos o uia mogut e nous o
  trazia a cap tenriatz men per - 
  folh quar mais amaria .Uj. de -
  niers e mon punh que milh
  soltz el cel.
  I a nom deman ren far quem
  pes. mos amicx aquol uuelh
  preguar. sals ops nom uol ualer
  manes. pus mo profer al lonc ’
  tarzar. pus leu que selh que ma
  conques. nom pot nulh autre - 
  gualiar       .
  T ot aisso dic per una dona que(m)
  fai languir ab belhas paraulas
  (et) ab loncx respiegz no sai p(er) que.
  pot me bon esser senhors.
  Q ue ben a passat quatre mes.
  oc e mais de mil ans som par. q(ue)
  ma autreyat e promes. quem da -
  ra so que pus mes car. do(m)pna p(us)
  mon cor tenetz pres. adoussatz
  me ab dous la mar. 
  D ieus aiuda in nomine patris (et)
  filii (et) spiritus sancti aisso q(ue) sera -
  Quieu suy per uos guays              [dona.
  dira ples. iratz iauzens mi faitz
  trobar. e suy men partitz de tals
  tres. quel mon non a mas uos
  lur par. e suy folhs cha(n)ntaires
  cortes. ta(n) quom men apela ioglar.
  Dona far ne podetz auostra gui -
  za quo fetz nayma de lespatla.
  que lestuget lai on li plac.
  Er fenisc mon no sai que ses.
  quaissi lai uolgut batejar. pus
  mais daital non auzi ges. bel dey
  en aissi apellar. e digual quan -
  laura apres. cuy que sen uuelha
  E siom li demanda qi        [azautar.
  la fach pot dir que selh que sap
  ben far tota fazenda quan se uol.
  • letto 769 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

   I
 Ray(m)baut dau.
 

 E   Scotatz
 mas no sai que ses. se – 
 nhors so que uuelh co –
 mensar. uers estribot
 ni siruentes. non es ni nom’
 nol sai trobar. ni ges no sai qol
 me fezes. sai tal nol podia cabar.
 Que hom mais no uis fach ai
 tal per home ni per femna en
 est segle ni en lautre ques pas -
 satz.
 
 Raymbaut d’Au
  
 
Escotatz, mas no sai que s’es,
 senhors, so que vuelh comensar.
 Vers, estribot, ni sirventes
 non es, ni nom no‧l sai trobar;
 ni ges no sai qo‧l me fezes
 s’aital no‧l podi’acabar,
 que hom mais no vis fach aital per home ni per femna   en est segle ni en l’autre qu’es passatz.
  
   II
 
 S   itot mo tenetz afol       
 les. per tan nom poiria laissar.
 que ieu mon talan non disses.
 nomen poiria hom castiar. tot
 quant es no pretz un poges.
 mas so quades uey (et) esguaR.
 E dir uos ai per que quar si –
 eu uos o uia mogut e nous o
 trazia a cap tenriatz men per –
 folh quar mais amaria. Uj. de –
 niers e mon punh que milh
 soltz el cel.
 
 
 Sitot m’o tenetz a folles
 per tan no‧m poiria laissar
 que ieu mon talan non disses:
 no m’en poiria hom castiar;
 tot quant es no pretz un poges
 mas so qu’ades vey et esguar,
 e dir vos ai per que. Quar s’ieu vos o via mogut, e no‧   us o trazia a cap, tenriatz m’en per folh. Quar mais   amaria seis deniers e mon punh que milh soltz el cel.
 
   III
  
 I   a nom deman ren far quem
 pes. mos amicx aquol uuelh
 preguar. sals ops nom uol ualer
 manes. pus mo profer al lonc
 tarzar. pus leu que selh que ma
 conques. nom pot nulh autre –
 gualiar.
 Tot aisso dic per una dona que(m)
 fai languir ab belhas paraulas
 (et) ab loncx respiegz no sai p(er) que.
 pot me bon esser senhors.
  
 
 Ia no‧m deman ren far que‧m pes
 mos amicx, aquo‧l vuelh preguar;
 s’als ops no‧m vol valer manes
 pus m’o profer’al lonc tarzar;
 pus leu que selh que m’a conques
 no‧m pot nulh autre gualiar.
 Tot aisso dic per una dona que‧m fai languir ab belhas   paraulas et ab loncx respiegz, no sai per que. Pot me   bon’esser, senhors?
 
   IV
  
 Q   ue ben a passat quatre mes.
 oc e mais de mil ans som par. q(ue)
 ma autreyat e promes. quem da –
 ra so que pus mes car. do(m)pna p(us)
 mon cor tenetz pres. adoussatz
 me ab dous la mar.
 Dieus aiuda in nomine patris (et)
 filii (et) spiritus sancti aisso q(ue) sera –
 dona.
 
 
 Que ben a passat quatre mes,
 – oc!  e mais de mil ans so‧m par –
 que m’a autreyat e promes
 que‧m dara so que pus m’es car.
 Dompna! pus mon cor tenetz pres
 adoussatz me ab dous l’amar.
 Dieus, aiuda! In nomime Patris et Filii et Spiritus   Sancti! Aisso, que sera, dona?
 
   V
 
 Q   uieu suy per uos guays          
 dira ples. iratz iauzens mi faitz
 trobar. e suy men partitz de tals
 tres. quel mon non a mas uos
 lur par. e suy folhs cha(n)ntaires
 cortes. ta(n) quom men apela ioglar.
 Dona far ne podetz auostra gui –
 za quo fetz nayma de lespatla.
 que lestuget lai on li plac.
  
 
 Qu’ieu suy per vos guays, d’ira ples;
 iratz-iauzens mi faitz trobar;
 e suy m’en partitz de tals tres
 qu’el mon non a, mas vos, lur par;
 e suy folhs channtaires cortes
 tan qu’om m’en apela ioglar.
 Dona, far ne podetz a vostra guiza, quo fetz N’Ayma   de l’espatla que l’estuget lai on li plac.
 
   V
 
 E   r fenisc mon nosai que ses.
 quaissi lai uolgut batejar. pus
 mais daital non auzi ges. bel dey
 en aissi apellar. e digual quan –
 laura apres. cuy que sen uuelha
 E siom li demanda qi    [azautar.
 la fach pot dir que selh que sap
 ben far tota fazenda quan se uol.
 
 
 Er fenisc mon no-sai-que-s’es,
 qu’aissi l’ai volgut batejar;
 pus mais d’aital non auzi ges
 be‧l dey enaissi apellar;
 e digua‧l, quan l’aura apres,
 cuy que s’en vuelha azautar.
 E si om li demanda qi l’a fach, pot dir que selh que sap   ben far tota fazenda quan se vol.
 

 

  • letto 462 volte

CANZONIERE M

  • letto 687 volte

Edizione diplomatica

                   
                      Raimbaud dorenia. 
      E             Scotatz mas no sai
                     qe ses. seinhor aisso
                     qieus uueilh contar.
      uers ni chanços ni serue(n)tes.
      non es ni noil sa nom' tro
      bar. ni ren non sai cossil fe
      zes. si tal nol podi acabar.
      ⸿ qe anc non fos mais fag
      per home ni per femna en
      aqest segle ni en lautre qes
      passatz.
   

 S I tot mo tenes a fades. ges p(er)

      aisso non uueilh laissar. qi
      eu mon talan non uos disses.
      de so qara uos uueilh mostrar.
      so qe fon no(n) pres un poges.
      ues so qara uei e esgar.
      ⸿ e dirai uos per qe uos o ai
      mogut. qe sinon uos o tra -
      zia a cap. tenrimen hom per
      fol qar mais presa ho(m) sieis
      deniers el poinh qe cen sols
      al cell.
 
   
  I   
A non tema ren far qem pes.
      mos amics aissol uueilh pre
      gar. sals ops nom uol ualer
      manes. qant hom promet
      ab lonc tardar. ges meilhs
      qe cell qima conqes. nom
      pot nuilha res engannar.
      ⸿ tot aisso dic per una do(n)na
      qem fai morir ab bellas pa
      raulas e ab loncs espers pot
      mi bon esser seinhor.
 
  Q 
E ben a passatz qatre mes.
      e ami cen antz so mi par.
      qe ma autreiat e promes.
      de samor so qem nes plus
      car. donna pos bon cor ma

 

      ues mes. ab doussas mi abdous
      lamar. ⸿ dieus aiuda inno(m)i(n)e
      patris e filii e sp(iritu)s sa(ncti) d(eu)s amen.
      ostas donna e qe deabols er
      aisso.
 
  Q Jeu sui per uos gais dira ples.
      iratz iausentz sim far torbar.
      e sui me partitz de tals tres.
      qel mon mas uos no(n) ha lur
      par. enfatz chanços e s(er)ue(n)tes.
      tan qom men apella ioglar.
      ⸿ donna far en podes auost(ra)
      giza. confes na ponsa de le
      spala e non sai qieu manes
      alre contan qa gesor mor
      non puesc morir si muer
      per dezirers de uos.
 
  A R fenisc mon non sai q(ue) ses.
      qaissil deu hom ben bateiar.
      e chan lo qan laura apres.
      cell qe sen uolra asautar.
      ⸿ uai ses nom e qit dema(n)da
      qita fag digas li den rain
      baut qe sap ben far una bal
      la de foudat qan siuol.
 
  • letto 610 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

   I
 Raimbaud dorenia.
  
 E   
scotatz mas no sai
 qe ses. seinhor aisso
 qieus uueilh contar.
 uers ni chanços ni serue(n)tes.
 non es ni noil sa nom’tro
 bar. ni ren non sai cossil fe
 zes. si tal nol podi acabar.
 ⸿ qe anc non fos mais fag
 per home ni per femna en
 aqest segle ni en lautre qes
 passatz.
 
Raimbaud d’Orenia
 
 
Escotatz mas no sai qe s’es,
 seinhor, aisso q’ieu‧s vueilh contar.
 Vers, ni chanços, ni serventes
 non es, ni no‧il sa nom trobar;
 ni ren non sai cossi‧l fezes
 si tal no‧l podi’acabar,
 qe anc non fos mais fag per home ni per femna en   aqest segle ni en l’autre q’es passatz.
 
 
   II
 
 S   J tot mo tenes afades. ges p(er)
 aisso non uueilh laissar. qi
 eu mon talan non uos djsses.
 de so qara uos uueilh mostrar.
 so qe fon no(n) pres un poges.
 ues so qara uei e esgar.
 ⸿ e dirai uos per qe uos o ai
 mogut. qe sinon uos o tra –
 zia a cap. tenriamen hom per
 fol qar mais presa ho(m) sieis
 deniers el poinh qe cen sols
 al cell.
 
 
 Sjtot m’o tenes a fades
 ges per aisso non vueilh laissar
 q’ieu mon talan non vos djsses:
 de so q’ara vos vueilh mostrar;
 so qe fon non pres un poges
 ves so q’ara vei e esagar,
 e dir ai vos per qe. Vos o ai mogut, qe si non vos o   trazia a cap, tenria m’en hom per fol. Qar mais presa   hom sieis deniers el poinh qe cen sols al cell.
 
   III
  
 I   A non tema ren far qem pes.
 mos amics aissol uueilh pre
 gar. sals ops nom uol ualer
 manes. qant hom promet
 ab lonc tardar. ges meilhs
 qe cell qima conqes. nom
 pot nuilha res engannar.
 ⸿ tot aisso dic per una do(n)na
 qem fai morir ab bellas pa
 raulas e ab loncs espers pot
 mi bon esser seinhor.
 
 
 Ia non tema ren far qe‧m pes
 mos amics, aisso‧l vueilh pregar;
 s’als ops no‧m vol valer manes
 qant hom promet ab lonc tardar;
 ges meilhs qe cell qi m’a conqes
 no‧m pot nuilha res engannar.
 Tot aisso dic per una donna qe‧m fai morir ab bellas   paraulas e ab loncs espers. Pot mi bon’esser, seinhor?
 
   IV
 
 QE ben a passatz qatre mes.
 e ami cen antz so mi par.
 qe ma autreiat e promes.
 de samor so qem nes plus
 car. donna pos bon cor ma
 ues mes. ab doussas mi abdous
 lamar. ⸿ dieus aiuda inno(m)i(n)e
 patris e filii e sp(iritu)s s(an)cti d(eu)s amen.
 ostas donna e qe deabols er
 aisso.
 
 
 Qe ben a passatz qatre mes,
 – e a mi cent antz so mi par –
 qe m’a autreiat e promes
 de s’amor so qe‧m n’es plus car.
 Donna! pos bon cor m’aves mes
 abdoussas mi ab dous l’amar.
 Dieus, aiuda! In nomine Patris e Filii e Spiritus Sancti,   Deus, Amen! Ostas donna e qe Deabols er aisso?
 
   V
  
 QJeu sui per uos gais diraples.
 iratz iausentz sim far torbar.
 e sui me partitz de talstres.
 qel mon mas uos no(n) ha lur
 par. enfatz chanços e s(er)ue(n)tes.
 tan qom men apella ioglar.
 ⸿ donna far en podes auost(ra)
 giza. confes naponsa de le
 spala e non sai qieu manes
 alre contan qa gesor mor
 non puesc morir si muer
 per dezirers de uos.
 
 
 Q’jeu sui per vos gais, d’ira ples;
 iratz-iausentz si‧m far torbar;
 e sui me partitz de tals tres
 q’el mon, ma vos, non ha lur par;
 e‧n fatz chanços e serventes
 tan q’om m’en apella ioglar.
 Donna, far en podes a vostra giza, con fes na Ponsa   de l’espala e non sai q’ieu manes al re contan qa   gesor mor non puesc morir si muer per dezirers de uos.
 
   VI
 
 A    R fenisc mon non sai q(ue) ses.
 qaissil deu hom ben bateiar.
 e chan lo qan laura apres.
 cell qe sen uolra asautar.
 ⸿ uai ses nom e qit dema(n)da
 qita fag digas li den rain
 baut qe sap ben far una bal
 la de foudat qan siuol.
 
 
 Ar fenisc mon non-sai-que-s’es,
 q’aissi‧l deu hom ben bateiar;
 e chan lo, qan l’aura apres,
 cell qe s’en volra asautar.
 Vai, ses-nom, e qi‧t demanda, qi t’a fag, digas li d’En   Rainbaut, qe sap ben far una balla de foudat qan si vol.
 
 
  • letto 435 volte

CANZONIERE R

  • letto 542 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [114]
 

  • letto 449 volte

Edizione diplomatica

 
Raym
baut dau –
re(n)ca.

          Escotatz mas no say q(ue) ses senhors so que
          uuelh comensar uers estribot ni siruentes no(n) es ni nom
          uol puesc trobar. ni ges no say col mi fezes saytal nol podia [cabar.]
          ⸿ Que ia hom mays no(n) Uis fag aytal ad home ni
          a femna e(n) est segle ni en lautre q(ue)s passatz. ⸿ Sitot
          mo tenes a foles. p(er) tan nom poiria layssar. q(ue) ieu
          mo(n) talan no(n) disses. no me(n) cuies hom castiar. tot ca(n)t es no(n) pres
          U(n) poies. mas so cades uey (et) esgar.
 

                                                                          
                                                                     ⸿ E dir uos ay p(er) q(ue). car si ieu
          Uos o auia mogut. e nous o trazia a cap. te(n)riatz me(n) p(er) fol. car mais
          amaria. Ui. deniers e(n) mo(n) punh. q(ue). M. sols el cel. ⸿ Ia nom tem(a)
          res far que(m) pes. mos amicx acol uuelh preiar. sals obs no(m) uol
          Ualer manes. pus mo profer ab lonc tarzar. pus leu q(ue)s el q(ue) ma
          co(n)q(ue)s. nom pot nulh autre galiar. ⸿ Tot ayso dic p(er). i(a). domna que(m)
          fay languir ab belas paraulas. (et) ab lonc respieg. no say p(er) q(ue). pot
          me bo(n) esser senhors.
 
 
                                               
⸿ Que be(n) a passatz. iiij. mes. oc e may de mil
          ans som par. q(ue) ma autreiat e promes. q(ue) dara so q(ue) mes pus car.
          dona pus mo(n) cor tenes pres. adossasme ab dos la mar. ⸿ Dieus
          aiuda. i(n) no(m)i(n)e pat(ri)s (et) filij (et) sp(iri)t(us) sa(ncti) aiso q(ue) sera do(m)na. Quieu soy
          p(er) Uos gays dira ples. iratz iauzens me fays trobar. e some(n) partitz
          de tals tres. q(ue)l mo(n) no(n) a mas uos lur par. (et) soy fols ca(n)tayre cortes
          ta(n) com me(n) apela ioglar. ⸿ Dona far ne podetz a Uostra guia co –
          fes nayma del espatla q(ue) la estuiet lay o(n) li plac.
 
 
                                                                                                 E
r fenisc mo –
          no say q(ue) ses. caisi lay uolgut bateiar. pus may daital no(n) auziies
          bel dey e(n)naysi apelar. e digal can laura apres cuy q(ue) se(n) uuelha
          azautar. ⸿ E si ho(m) li dema(n)da qil a fag. pot dir q(ue) sel q(ue) sap befar
          totas fazendas ca(n) se uol.
 
  • letto 438 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 I
 Raym
 baut dau -
 re(n)ca.
 
 E   
scotatz mas no say q(ue) ses senhors so que                 
 uuelh comensar uers estribot ni siruentes no(n) es ni nom
 uol puesc trobar. ni ges no say col mi fezes saytal nol podia [cabar.]
 ⸿ Que ia hom mays no(n) Uis fag aytal ad home ni
 a femna e(n) est segle ni en lautre q(ue)s passatz.
 
 Raymbaut d’Aurenca
  
 Escotatz, mas no say que s’es,
 senhors, so que vuelh comensar.
 Vers, estribot, ni sirventes
 non es, ni nom vol puesc trobar;
 ni ges no say co‧l mi fezes
 s’aytal no‧l podi’acabar,
 que ia hom mays non vis fag aytal ad home ni a femna en est segle ni en l’autre qu’es passatz. 
 
 II
 
 ⸿ S   itot
 mo tenes a foles. p(er) tan nom poiria layssar. q(ue) ieu
 mo(n) talan no(n) disses. no me(n) cuies hom castiar. tot ca(n)t es no(n) pres
 U(n) poies. mas so cades uey (et) esgar. ⸿ E dir uos ay p(er) q(ue). car si ieu
 Uos o auia mogut. e nous o trazia a cap. te(n)riatz me(n) p(er) fol. car mais
 amaria. Ui. deniers e(n) mo(n) punh. q(ue). M. sols el cel.  
 
  
 Si tot m’o tenes a foles
 per tan no‧m poiria layssar
 que ieu mon talan non disses:
 no m’en cuies hom castiar;
 tot cant es non pres un poies
 mas so c’ades vey et esgar,
 e dir vos ay per que. Car si ieu vos o avia mogut, e no‧us o trazia a cap, tenriatz m’en per fol. Car mais amaria   seis deniers en mon puhn que mil sols el cel.
 
 III
 
 ⸿ I   a nom tem(a)
 res far que(m) pes. mos amicx acol uuelh preiar. sals obs no(m) uol
 Ualer manes. pus mo profer ab lonc tarzar. pus leu q(ue)s el q(ue) ma
 co(n)q(ue)s. nom pot nulh autre galiar. ⸿ Tot ayso dic p(er). i(a). domna que(m)
 fay languir ab belas paraulas. (et) ab lonc respieg. no say p(er) q(ue). pot
 me bo(n) esser senhors.
 
 
 Ia no‧m tema res far que‧m pes
 mos amicx, aco‧l vuelh preiar;
 s’als obs no‧m vol valer manes
 pus m’o profer’ab lonc tarzar;
 pus leu que sel que m’a conques
 no‧m pot nulh autre galiar.
 Tot ayso dic per una domna que‧m fay languir ab belas paraulas et ab lonc respieg, no say per que. Pot me   bon’esser, senhors? 
 
 IV
 
 ⸿ Q   ue be(n) a passatz. iiij. mes. oc e may de mil
 ans som par. q(ue) ma autreiat e promes. q(ue) dara so q(ue) mes pus car.
 dona pus mo(n) cor tenes pres. adossasme ab dos la mar. ⸿ Dieus
 aiuda. i(n) no(m)i(n)e pat(ri)s (et) filij (et) sp(iri)t(us) sa(ncti) aiso q(ue) sera do(m)na.
 
 
 Que ben a passatz quatre mes,
 – oc! e may de mil ans so‧m par –
 que m’a autreiat e promes
 que‧m dara so que m’es pus car.
 Dona! pus mon cor tenes pres
 adossas me ab dos l’amar.
 Dieus, aiuda! In nomine Patris et Filij et Spiritus Sancti! Aiso, que sera, domna?
 
 V
 
 Q   uieu soy 
 p(er) Uos gays dira ples. iratz iauzens me fays trobar. e some(n) partitz
 de tals tres. q(ue)l mo(n) no(n) a mas uos lur par. (et) soy fols ca(n)tayre cortes
 ta(n) com me(n) apela ioglar. ⸿ Dona far ne podetz a Uostra guia co –
 fes nayma del espatla q(ue) la estuiet lay o(n) li plac. 
 
 
 Qu’ieu soy per vos gays, d’ira ples;
 iratz-iauzens me fays trobar;
 e so m’en partitz de tals tres
 qu’el mon non a, mas vos, lur par;
 et soy fols cantayre cortes
 tan c’om m’en apela ioglar.
 Dona, far ne podetz a vostra guia, co fes n’Ayma de l’espatla que la estuiet lay on li plac.
 
 VI
  
 E   r fenisc mo –
 no say q(ue) ses. caisi lay uolgut bateiar. pus may daital no(n) auziies
 bel dey e(n)naysi apelar. e digal can laura apres cuy q(ue) se(n) uuelha
 azautar. ⸿ E si ho(m) li dema(n)da qil a fag. pot dir q(ue) sel q(ue) sap befar
 totas fazendas ca(n) se uol.
 
 
 Er fenisc mo no-say-que-s’es,
 c’aisi l’ay volgut bateiar;
 pus may d’aital non auzi ies
 be‧l dey ennaysi apelar;
 e diga‧l, can l’aura apres,
 cuy que s’en vuelha azautar.
 E si hom li demanda qi l’a fag, pot dir que sel que sap be far totas fazendas can se vol.
 
  • letto 450 volte

CANZONIERE a¹

  • letto 712 volte

Edizione diplomatica

raeambauts daurenga.
 

  Escoutats mais no sai qe ses. segnior. so qieus voil comensar vers
  estribot ni sirventes. no(n) es ni non lo sei trobar. ni eu no sai
  consil fezes. saital nol podia cabar. canc hom dautal miga no(n)
  nausis far. ad home ni ad femna en aq(ue)st segle. ni en laltre
  qe nes passatz.
  Si tot mo tenes a foles. ies p(er) aisso nom dei laissar. cades nom
  cudo(m) chastiar. tot qant er nom prez impoies vas so cades vei (et)
  esgar. e sai vos ben dire. p(er) qe car seu nos dizia paraula (et) no(n)
  lei trasia a cap. sai qe tenrias men p(er) fat qe mais am auer seis
  diners el poign. qe mil sols al cel.

 
 
  Ja vos nom tema far qim pes. mos amics aissol voil pregar.
  sas obs nom vol valer manes. pos mo p(ro)fer a long tarzar
  plus tost de lieis qe ma conqes. no(n) pot nulla res emanar.
  tot aiso dir per una dona qem fai morir ab lo(n)c respeig.
  (et) ab bellas paroulas pot mi donc bon esser segniors.
 
 Ge ben a passat qatre mes (et)ami a cent anz. som par. qema
  autreiat (et) p(ro)mes. qem dara so qem es plus car. donna pos bo(n)
  cor maues mes. a dol sal me del dolz lamar.
  
  • letto 621 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 I
 raeambauts daurenga.
 
 E
scoutats mais no sai qe ses. segnior. so qieus voil comensar vers
 estribot ni sirventes. no(n) es ni non lo sei trobar. ni eu no sai
 consil fezes. saital nol podia cabar. canc hom dautal miga no(n)
 nausis far. ad home ni ad femna en aq(ue)st segle. ni en laltre
 qe nes passatz. 
 
 Raeambauts d’Aurenga
 
 
Escoutats, mais no sai qe s’es,
 segnior, so qu’ieu‧s voil comensar.
 Vers, estribot, ni sirventes
 non es, ni non lo sei trobar;
 ni eu no sai consi‧l fezes
 s’aital no‧l podi’acabar,
 canc hom d’autal miga non n’ausis far ad home ni ad femna en aquest segle ni en l’altre qe n’es passatz.
 
 II
 
 Si tot mo tenes a foles. ies p(er) aisso nom dei laissar. cades nom
 cudo(n) chastiar. tot qant er nom prez impoies vas so cades vei (et)
 esgar. e sai vos ben dire. p(er) qe car seu vos dizia paraula (et) no(n)
 lei trasia a cap. sai qe tenrias men p(er) fat qe mais am auer seis
 diners el poign. qe mil sols al cel.
   
 
 Sitot m’o tenes a foles
 ies per aisso no‧m dei laissar
 c’ades no‧m cudon chastiar:
 tot qant er no‧m prez im poies
 vas so c’ades vei et esgar,
 e sai vos ben dire per qe. Car s’eu vos dizia paraula et non lei trasia a cap, sai qe tenrias m’en per fat, qe mais  am aver seis diners el poign qe mil sols al cel.
 
 III
  
 Ja ren nom tema far qim pes. mos amics aissol voil pregar.
 sal obs nom vol valer manes. pos mo p(ro)fer a long tarzar
 plus tost de lieis qe ma conqes. no(m) pot nulla res emanar.
 tot aiso dir per una dona qem fai morir ab lo(n)c respeig.
 (et) ab bellas paroulas pot mi donc bon esser segniors.
  
 
 Ja ren no‧m tema far qi‧m pes
 mos amics, aisso‧l voil pregar;
 s’al obs no‧m vol valer manes
 pos m’o profer’a long tarzar;
 plus tost de lieis qe m’a conqes
 no‧m pot nulla res emanar.
 Tot aiso dir per una dona qe‧m fai morir ab lonc respeig et ab bellas paroulas. Pot mi donc bon’esser, segniors?
 
 IV
 
 Ge ben a passat qatre mes (et)ami a cent anz. som par. qema
 autreiat (et) p(ro)mes. qem dara so qem es plus car. donna pos bo(n)
 cor maues mes. a dol sal me del dolz lamar.
 
 
 Ge ben a passat qatre mes,
 – et a mi a cent anz so‧m par –
 qe m’a autreiat et promes
 qe‧m dara so qe m’es plus car.
 Donna! pos bon cor m’aves mes
 adolsas me del dolz l’amar. 
 
  • letto 524 volte

Collazione

   
C
M
R
a
 
Raymbaut   d’Au
Raimbaud   d’Orenia
Raymbaut   d’Aurenca
Raembauts  d’Aurenga
 
I, 1
v. 1
 
C
M
R
a
 
Escotatz,   mas   no    sai    que   s’es,
Escotatz,   mas   no    sai    qe     s’es,
Escotatz,   mas   no    say   que   s’es,
Escoutats, mais  no    sai    qe     s’es,
 
I, 2
v. 2
 
C
M
R
a
 
senhors,   so      que         vuelh   comensar.
seinhor,   aisso  q’ieu‧s    vueilh  contar.
senhors,   so      que         vuelh   comensar.
segnior,   so       qu’ieu‧s  voil     comensar.
 
I, 3
v. 3
 
C
M
R
a
 
Vers,   estribot,       ni  sirventes
Vers,   ni chanços,  ni  serventes
Vers,   estribot,       ni  sirventes
Vers,   estribot,       ni  sirventes
 
I, 4
v. 4
 
C
M
R
a
 
non  es,  ni   nom no‧l sai      trobar;
non  es,  ni   no‧il sa nom      trobar;
non  es,  ni   nom vol puesc  trobar;
non  es,  ni   non lo sei          trobar;
 
I, 5
v. 5
 
C
M
R
a
 
ni  ges  no    sai   qo‧l     me  fezes
ni  ren  non  sai   cossi‧l        fezes
ni  ges  no   say  co‧l      mi  fezes
ni  eu  no    sai   consi‧l        fezes
 
I, 6
v. 6
 
C
M
R
a
 
s’aital   no‧l   podi’acabar,
si tal     no‧l   podi’acabar,
s’aytal  no‧l   podi’acabar,
s’aital   no‧l   podi’acabar,
 
I,
prosa
 
C
 
M
 
R
 
a
 
que hom mais no vis fach aital per home ni per femna en est segle ni en
l’autre qu’es passatz.
qe anc non fos mais fag per home ni per femna en aqest segle ni en l’autre
q’es passatz.
que ia hom mays non vis fag aytal ad home ni a femna en est segle ni en
l’autre qu’es passatz.
c’anc hom d’autal miga non n’ausis far ad home ni ad femna en aquest
segle ni en l’altre qe n’es passatz.
 
II, 1
v. 7
 
C
M
R
a
 
Sitot  m’o  tenetz  a  folles
Sjtot  m’o  tenes   a  fades
Sitot  m’o  tenes   a  foles
Sitot  m’o  tenes   a  foles
 
II, 2
v. 8
 
C
M
R
a
 
per        tan      no‧m  poiria   laissar
ges        aisso  non    vueilh  laissar
per        tan      no‧m  poiria  layssar
ies  per  aisso  no‧m  dei       laissar
 
II, 3
v. 9
 
C
M
R
a
 
que ieu  mon  talan  non         disses:
q’ieu     mon  talan  non  vos  djsses:
que ieu  mon  talan  non         disses:
/
 
II, 4
v. 10
 
C
M
R
a
 
no  m’en  poiria  hom  castiar;
de so q’ara vos vueilh mostrar;
no  m’en  cuies  hom  castiar;
c’ades no‧m  cudon    chastiar:
 
II, 5
v. 11
 
C
M
R
a
 
tot  quant  es   no     pretz  un  poges
so   qe      fon  non   pres   un  poges
tot  cant    es   non   pres   un  poies
tot  qant   er    no‧m  prez  im  poies
 
II, 6
v. 12
 
C
M
R
a
 
mas  so  qu’ades  vey  et  esguar,
ves   so  q’ara      vei    e  esgar,
mas  so  c’ades    vey  et  esgar,
vas   so  c’ades    vei   et  esgar,
 
II,
prosa
 
C
 
 
M
 
 
R
 
 
a
 
e dir vos ai per que. Quar s’ieu vos o via mogut, e no‧us o trazia a cap,
tenriatz m’en per folh. Quar mais amaria seis deniers e mon punh que
milh soltz el cel.
e dir ai vos per qe. Vos o ai mogut, qe si non vos o trazia a cap, tenria
m’en hom per fol. Qar mais presa hom sieis deniers el poinh qe cen sols al
cell.
e dir vos ay per que. Car si ieu vos o avia mogut, e no‧us o trazia a cap,
tenriatz m’en per fol. Car mais amaria seis deniers en mon puhn que mil
sols el cel.
e sai vos ben dire per qe. Car s’eu vos dizia paraula et non lei trasia a cap,
sai qe tenrias m’en per fat, qe mais am aver seis diners el poign qe mil sols
al cel.
 
III, 1
v. 13
 
C
M
R
a
 
Ia  no‧m deman ren  far  que‧m  pes
Ia  non tema      ren  far  qe‧m    pes
Ia  no‧m tema    res  far  que‧m  pes
Ja  ren no‧m tema    far   qi‧m    pes
 
III, 2
v. 14
 
C
M
R
a
 
mos  amicx,  aquo‧l  vuelh  preguar;
mos  amics,  aisso‧l  vueilh  pregar;
mos  amicx,  aco‧l    vuelh   preiar;
mos  amics,  aisso‧l  voil     pregar;
 
III, 3
v. 15
 
C
M
R
a
 
s’als  ops  no‧m  vol  valer  manes
s’als  ops  no‧m  vol  valer  manes
s’als  obs  no‧m  vol  valer  manes
s’al   obs  no‧m  vol  valer  manes
 
III, 4
v. 16
 
C
M
R
a
 
Pus   m’o   profer’al    lonc  tarzar;
qant  hom  promet ab  lonc  tardar;
pus   m’o   profer’ab   lonc  tarzar;
pos   m’o   profer’a     long  tarzar;
 
III, 5
v. 17
 
C
M
R
a
 
pus   leu        que  selh  que m’a  conques
ges   meilhs  qe    cell   qi    m’a  conqes
pus   leu        que  sel   que  m’a  conques
plus  tost       de    lieis  qe    m’a  conqes
 
III, 6
v. 18
 
C
M
R
a
 
no‧m  pot  nulh     autre  gualiar.
no‧m  pot  nuilha  res     engannar.
no‧m  pot  nulh     autre  galiar.
no‧m  pot  nulla    res     emanar.
 
prosa
 
C
 
M
 
R
 
a
 
Tot aisso dic per una dona que‧m fai languir ab belhas paraulas et ab loncx
respiegz, no sai per que. Pot me bon’esser, senhors?
Tot aisso dic per una donna qe‧m fai morir ab bellas paraulas e ab loncs
espers. Pot mi bon’esser, seinhor?
Tot ayso dic per una domna que‧m fay languir ab belas paraulas et ab lonc
respieg, no say per que. Pot me bon’esser, senhors?
Tot aiso dir per una dona qe‧m fai morir ab lonc respeig et ab bellas
paroulas. Pot mi donc bon’esser, segniors?
 
IV, 1
v. 19
 
C
M
R
a
 
Que  ben  a  passat    quatre  mes,
Qe    ben  a  passatz  qatre    mes,
Que  ben  a  passatz  quatre  mes,
Ge    ben  a  passat    qatre    mes,
 
IV, 2
v. 20
 
C
M
R
a
 
– oc!  e  mais de  mil ans    so‧m par –
–        e a mi        cent antz  so mi par –
– oc!  e  may de  mil ans     so‧m par –
–        et a mi  a   cent anz   so‧m par –
 
IV, 3
v. 21
 
C
M
R
a
 
que  m’a  autreyat e   promes
qe    m’a  autreiat  e   promes
que  m’a  autreiat  e   promes
qe   m’a  autreiat   et  promes
 
IV, 4
v. 22
 
C
M
R
a
 
que‧m  dara  so  que    pus m’es car.
de s’amor     so  qe‧m  n’es   plus  car.
que‧m  dara  so  que    m’es  pus   car.
qe‧m   dara  so   qe      m’es  plus  car.
 
IV, 5
v. 23
 
C
M
R
a
 
Dompna!  pus  mon  cor  tenetz pres
Donna!    pos  bon  cor   m’aves mes
Dona!      pus  mon  cor  tenes pres
Donna!    pos  bon  cor   m’aves mes
 
IV, 6
v. 24
 
C
M
R
a
 
adoussatz  me  ab   dous  l’amar.
abdoussas  mi  ab   dous  l’amar.
adossas     me  ab   dos    l’amar.
adolsas      me  del  dolz  l’amar.
 
prosa
 
C
 
M
 
R
 
a
 
Dieus, aiuda! In nomime Patris et Filii et Spiritus Sancti! Aisso, que sera,
dona?
Dieus, aiuda! In nomine Patris e Filii e Spiritus Sancti, Deus, Amen!
Ostas donna e qe Deabols er aisso?
Dieus, aiuda! In nomine Patris et Filij et Spiritus Sancti! Aiso, que sera,
domna?
/
 
V, 1
v.25
 
C
M
R
a
 
Qu’ieu  suy  per  vos  guays,  d’ira  ples;
Q’jeu    sui   per  vos  gais,     d’ira  ples;
Qu’ieu  soy  per  vos  gays,    d’ira  ples;
/
 
V, 2
v. 26
 
C
M
R
a
 
iratz-iauzens   mi    faitz  trobar;
iratz-iausentz  si‧m far     torbar;
iratz-iauzens   me   fays   trobar;
/
 
V, 3
v. 27
 
C
M
R
a
 
e  suy  m’en  partitz  de  tals  tres
e  sui   me     partitz  de  tals  tres
e  so    m’en  partitz  de  tals  tres
/
 
V, 4
v. 28
 
C
M
R
a
 
qu’el  mon  non a,  mas vos,   lur par;
q’el    mon,  ma vos,  non ha   lur par;
qu’el  mon  non a,  mas vos,   lur par;
/
 
V, 5
v. 29
 
C
M
R
a
 
e   suy  folhs  channtaires  cortes
e‧n        fatz   chanços e serventes
et  soy  fols   cantayre       cortes
/
 
 
V, 6
v. 30
 
C
M
R
a1
 
tan  qu’om  m’en  apela   ioglar.
tan  q’om    m’en  apella  ioglar.
tan  c’om    m’en  apela   ioglar.
/
 
prosa
 
C
 
M
 
 
R
 
a
 
Dona, far ne podetz a vostra guiza, quo fetz N’Ayma de l’espatla que
l’estuget lai on li plac.
Donna, far en podes a vostra giza, con fes na Ponsa de l’espala e non sai
q’ieu manes al re contan qa gesor mor non puesc morir si muer per
dezirers de uos.
Dona, far ne podetz a vostra guia, co fes n’Ayma de l’espatla que la
estuiet lay on li plac.
/
 
VI, 1
v. 31
 
C
M
R
a
 
Er  fenisc  mon  no-sai-que-s’es,
Ar  fenisc  mon  non-sai-que-s’es,
Er  fenisc  mo    no-say-que-s’es,
/
 
VI, 2
v. 32
 
C
M
R
a
 
qu’aissi  l’ai   volgut    batejar;
q’aissi‧l  deu hom ben  bateiar;
c’aisi      l’ay  volgut    bateiar;
/
 
VI, 3
v. 33
 
C
M
R
a
 
pus  mais  d’aital  non  auzi  ges
/
pus  may  d’aital  non  auzi  ies
/          
 
VI, 4
v. 34
 
C
M
R
a
 
be‧l  dey  enaissi   apellar;
/
be‧l  dey  ennaysi  apelar;
/
 
VI, 5
v. 35
 
C
M
R
a
 
e  digua‧l,   quan  l’aura  apres,
e  chan lo,  qan    l’aura  apres,
e  diga‧l,     can    l’aura  apres,
/
 
VI, 6
v. 36
 
C
M
R
a
 
cuy  que  s’en  vuelha  azautar.
cell  qe    s’en  volra    asautar.
cuy  que  s’en  vuelha  azautar.
/
 
prosa
 
 
C
 
M
 
R
 
a
 
E si om li demanda qi l’a fach, pot dir que selh que sap ben far tota
fazenda quan se vol.
Vai, ses-nom, e qi‧t demanda, qi t’a fag, digas li d’En Rainbaut, qe sap ben far una balla de foudat qan si vol.
E si hom li demanda qi l’a fag, pot dir que sel que sap be far totas
fazendas can se vol.
/
  • letto 788 volte

Testo e traduzione

 
I
 
Escotatz, mas no say que s’es,
senhor, so que vuelh comensar.
Vers, estribot ni sirventes
non es, ni nom no‧l sai trobar;
ni ges no say co‧l mi fezes
s’aytal no‧l podi’acabar,
que ja hom mays non vis fag aytal ad home ni ad femna en est segle ni en l’autre qu’es passatz.
 
 
 
 
 
 
 
6
 
 II
  
Sitot m’o tenetz a foles
per tan no‧m poiria layssar
que ieu mon talan non disses,
no m’en cujes hom castiar:  
tot cant er non pres un pojes
vas so c’ades vey et esgar,
e dir vos ay per que. Car si ieu vos o avia mogut, e  no‧us o trazia a cap, tenriatz m’en per fol. Car mais amaria seis deniers en mon punh que mil sols el cel.
 
 
 
 
 
 
 
12
 
III
 
Ja no‧m tema ren far que‧m pes
mos amicx, aisso‧l vuelh pregar;
s’als obs no‧m vol valer manes
pus m’o profer’ab lonc tarzar;
pus leu que selh que m’a conques
no‧m pot nulh autre galiar.
Tot ayso dic per una domna que‧m fay languir ab belas paraulas et ab lonc respieg, no say per que. Pot me bon’esser, senhors?
 
 
 
 
 
 
 
18
 IV  
Que ben a passatz quatre mes,
– oc! e mays de mil ans so‧m par –
que m’autrejat e promes
que‧m dara so que m’es pus car.
Dona! Pus mon cor tenetz pres
adoussatz me ab dous l’amar.
Dieus, ajuda! In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti! Aiso, que sera, domna?
 
 
 
 
 
 
 
24
 
V
 
Qu’ieu soy per vos gays, d’ira ples;
iratz-jauzens me faytz trobar;
e so m’en partitz de tals tres
qu’el mon non a, mas vos, lur par;
e soy fols cantayre cortes
tan c’om m’en apela joglar.
Dona, far ne podetz a vostra guiza, co fes N’Ayma de l’espatla que la estujet lay on li plac.
 
 
 
 
 
 
 
30
 
VI
 
Er fenisc mo no-say-que-s’es,
c’aissi l’ay volgut batejar:
pus mays d’aital non auzi jes
be‧l dey enaysi apelar;
e diga‧l, can l’aura apres,
qui que s’en vuelha azautar.
E si hom li demanda qui l’a fag, pot dir que sel que sap be far totas fazendas can se vol.
 
 
 
 

 
 
36

 
 
  1. Ascoltate, ma non so che cos’è, signori, ciò che voglio incominciare. Non è un vers, o un estribot o un sirventes, né un nome so trovare; né saprei affatto come comporlo se non potessi portarlo a termine, perché nessuno ne ha mai visto un altro uguale fatto da uomo o da donna, né in questo secolo né in quello passato.
  1. Sebbene la consideriate una follia, non potrei fare a meno di esprimere il mio desiderio e nessuno pretenda di rimproverarmelo: non valuto un poggese tutto ciò che sarà in confronto a ciò che ora vedo e guardo, e vi dirò perché. Poiché se io vi avessi incominciato [questa composizione] e non l’avessi portata a termine, mi avreste preso per folle. Poiché preferirei sei denari nel mio pugno che mille soli in cielo.
  1. Non tema mai il mio amico di fare ciò che m’incresca, di ciò voglio pregarlo; se al bisogno non vuole soccorrermi subito, me lo offra poi con lungo ritardo; nessun altro mi può ingannare più facilmente di chi mi ha conquistato. Tutto ciò lo dico per una donna che mi fa languire con belle parole e lungo indugio, non so perché. Può essere un bene per me, signori?
  1. Sono passati ben quattro mesi, – sì! che mi sembrano più di mille anni – da quando mi ha garantito e promesso che mi darà ciò che mi è più caro. Donna! Poiché avete preso il mio cuore, addolcitemi l’amaro con il dolce. Dio, aiuto! In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti! Che cosa sarà questo, donna?
  1. A causa vostra sono gaio, pieno di tristezza; mi fate poetare tristemente e gioiosamente, e mi sono allontanato da tre persone che, eccetto voi, nel mondo non hanno pari; e sono un folle cantore cortese tanto che mi chiamano giullare. Donna, ne potete fare a vostro piacere, come fece donna Ayma con la spada, che l’inguainò là dove le piacque.
  1. Ora termino il mio non-so-cos’è, poiché così l’ho voluto battezzare: dal momento che mai ne udii uno simile, in questo modo conviene chiamarlo; e lo dica, quando l’avrà appreso, colui che se ne vuole giovare. E se qualcuno gli domanda chi l’ha fatto, può rispondere che [è stato] colui che, quando vuole, sa fare bene tutte le cose.
 
  • letto 1696 volte

Commento

Classificazione dei manoscritti CR presentano la stessa lettura quasi sempre, nel corso del componimento, con cinque differenze in un totale di ottantacinque varianti. La divisione CR:Ma ricorre tredici volte, mentre CRa:M sedici volte: ciò dimostra che M è solo lontanamente imparentato con a. Nel manoscritto a mancano la prosa della cobla IV e le coblas V e VI: a diverge undici volte dalla lettura degli altri tre manoscritti e si presenta vicino alla tradizione di CR. Non esiste un caso sicuro di errore comune tra le varianti, il che limita la possibilità di un sicuro raggruppamento. Secondo Pattison, i manoscritti potrebbero essere raggruppati così: [1]
CR – a – M 

 

Struttura e note al testo La ricerca innovativa e provocatoria di Raimbaut giunge siano all’effrazione di ogni schema in Escotatz, mas non sai que s’es, gap ripartito in sei coblas unissonans – di sei versi ciascuna – che presentano il seguente schema rimico e gonico a8 b8 a8 b8 a8 b8 (a: -er; b: -ar). La particolarità di questo componimento, definito – forse impropriamente – come «prosimetro»[2], è che ogni cobla è seguita da una porzione di prosa – o oratio soluta, come la definisce Limentani[3] – più o meno lunga: tale tipologia sembra costituire un unicum nella poesia trobadorica[4]. La poesia prosimetrica era conosciuta e praticata in ambito liturgico[5], nell’esegesi testuale cristiana e «ne’ Canti istruttivi, dando le prose, collocate a piacere del Poeta, il destro a questo di spiegarsi meglio, e di afforzare con confronti e novelle i dettati suoi, il che forse per rima non avrebbe potuto con decoro eguale e facilità conseguire»[6]. Raimbaut dà quindi alla prosa la funzione di chiarare meglio il senso dei versi, commentandoli: tra le singole porzioni di prosa non vi è alcuna continuità di discorso, ma esse appaiono – se non indispensabili – utili al discorso. Questo procedimento, che verrà ripreso da Dante nella Vita Nuova, sembra voler dare al testo un carattere «quasi spiriturale»[7], e non a caso nell’ultima cobla emerge l’immagine del battesimo: «He elucidates his scripture through his exegesis and so takes on two roles, that of God the creator and that of man the commentator in his role as reader».[8]

 

1-6. Raimbaut inizia il suo componimento con un richiamo diretto al pubblico, attraverso il verbo escotatz, già utilizzato da Marcabru nel suo componimento Dire vos vuoill ses doptanssa[9] (BdT 293, 18), che suscita nell’uditorio del trovatore l’attesa di una precisa specificazione di genere; è, infatti, nello stile di Raimbaut la denominazione del genere nei versi di apertura. I primi destinatari del canto sono i senhor – i signori –, una cerchia, maschile, di intimi; il poeta, presentando l’idea dell’autore che parla ironicamente della propria opera, afferma di voler iniziare qualcosa di nuovo, a cui non sa trovare un nome, a cui non sa attribuire un genere, poiché non coincidente con nessuno dei modelli tradizionali. Si viene così a creare il particolare binomio conoscitivo- produttivo del sapere-fare, elementi tra i quali «esiste un rapporto vincolante che Escotatz infrange e stravolge dichiaratamente, dando segno negativo al primo termine»[10]: Raimbaut, infatti, afferma da un lato di star producendo qualcosa e di averne la capacità, ma dall’altro di non sapere che cosa è ciò che sta componendo. Questo «venir meno, in maniera esplicita e plateale, ad un autoincasellamento generico»[11] è da ricondurre al gusto rambaldiano di mettere in discussione sé stesso e rientra nella medesima tipologia di altre due poesie: l’anti-gap Lonc temps ai estat cubertz (BdT 389, 31) e l’anti-ensenhamen Assatz sai d’amor ben parlar (BdT 389, 18), che hanno per destinatari rispettivamente i «cavallier» (al v. 7 appare proprio il verbo escotatz) e i «bos domneyadors» (v. 10). I senhors non saranno gli unici destinatari: questi, o attraverso i richiami diretti («vos») o nella forma verbale che implicita la compartecipazione, li ritroveremo nella seconda cobla, riappariranno – in maniera particolarmente marcata – nella prosa della terza cobla, per poi non essere più chiamati direttamente in causa, lasciando il posto ai successivi destinatari. Questo passaggio non comporta l’annullamento dei senhors: non più direttamente coinvolti, «essi divengono il pubblico divertito, e forse sghignazzante, di un locutore-personaggio, che nel suo lirico monologare, si esibisce davanti a loro su un immaginario palcoscenico»[12].
Per quanto riguarda l’intenzione di Raimbaut di iniziare qualcosa di nuovo – anche se con un fine totalmente differente – è riscontrabile nella lirica presentata precedentemente, Ab nou cor et ab nou talen (BdT 389, 1), dove il trovatore afferma «vuelh un nou verset comensar»: notiamo come in entrambi componimenti la parola-rima comensar attrae a sé il verbo vuelh. M non legge comensar, ma contar.
1. L’espressione no sai que s’es viene ripresa dal componimento Farai un vers de dreyt nien (BdT 183, 7)[13] di Guglielmo IX d’Aquitania (v. 25 «Amigu’ ai ieu, non sai qui s’es») e innesca un dialogo a distanza tra i due trovatori; tra le due liriche, infatti, intercorrono circa 60 anni. Raimbaut, oltre a recuperare quest’espressione singolare, trae il motivo che Guglielmo IX utilizza per la sua prima strofa – l’atto di cantare qualcosa di indefinibile – e lo rende il tema principale della sua lirica. Proprio come Guglielmo IX, che nell’ultima strofa afferma «Fait ai lo vers, no sai de cui», il nostro trovatore trasferisce l’annuncio del primo verso all’inizio dell’ultima strofa, negando al discorso poetico una vera evoluzione e ripiegando il senso finale del componimento su sé stesso; se, però, in Guglielmo IX il verso esordiale – Farai un vers – dichiara un preciso intento compositivo (egli scriverà ‘sul puro nulla’, ma pur sempre nella veste formale del vers), in Raimbaut la frattura è più profonda. Viene, inoltre, ripreso il tema della confusione psichica provocata da Amore in gran parte dovuta ad uno stato di alterazione sentimentale[14], ma a differenza del trovatore di Poitiers – che raffigura un amore contemplato e distanziato – Raimbaut manifesta la concretezza reale dell’appagamento amoroso[15], basando il resto del componimento sul concetto di realtà tangibile e presente, che va anteposta alle belas paraulas e al lonc respieg. Secondo la congettura data da Pattison[16], la canzone vuole essere una parodia del componimento di Guglielmo IX, nello slittamento dal canto per una dama sconosciuta (no sai qui s’es) al canto che non si sa che cosa sia, ma solo in parte: il poeta, irritato dalle nuove mode terminologiche delle forme strofiche, e alla confusione che doveva derivarne – dibattito assai vivo al suo tempo (vd. come anche altrove il poeta ironizza sulle denominazioni di vers, chanso[17]) –, aveva voluto scrivere una satira contro l’esagerata tendenza alla differenziazione del genere.[18] Secondo Pasero, invece, non è da escludere che Raimbaut abbia tentato di imitare il suo precedente: «come talora avviene, il suo parziale fallimento si legge a tratti come una parodia»[19].
Il no sai que s’es può essere rintracciato anche in un’altra lirica trobadorica, la tenzone Amicx Albertz, tensos soven[20] (BdT 10,6 = 16,5) di Aimeric de Peguillhan e Albert de Sisteron. La tenso, che verrà scritta circa 50 anni dopo Escotatz, aveva sicuramente come punto di riferimento la canzone di Guglielmo IX e quella di Raimbaut. Aimeric, infatti, sottolinea che non parlerà dell’amore o di altre cose comuni, ma «d’aizo qi res non es», come similmente aveva fatto Guglielmo IX: «Farai un vers de dreyt nien: | non er de mi ni d’autra gen, | non er d’amor ni de joven, | ni de ren au […]». La risposta di Albert de Sisteron registra nel suo primo verso (v. 9) il dreyt nien e nella sua seconda risposta, al verso 32, «eu respon a “non sai que s’es”». Lo studio presentato da Köhler (1964)[21] ha avuto come obiettivo quello di invertire la cronologia e di utilizzare la tenso per contribuire all’illuminazione delle due canzoni più vecchie, che ancora non hanno rivelato completamente il segreto del loro ‘no sai que (qui) s’es’. Non è possibile, infatti, trovare un’unica chiave di lettura di Escotatz, «un testo in cui il serio si alterna al faceto e in cui questioni formali si intrecciano alla problematica amorosa»[22].
3. Raimbaut, cercando di trovare un genere al suo componimento, cita tre diverse tipologie di canto cortese. Il vers è il genere onnicomprensivo che all’inizio del trobar indicava tutti i componimenti, indipendentemente dalla tematica; il nome, poi, venne riservato soltanto alle canzoni d’amore e, successivamente, sostituito dal termine canso. Alcuni studiosi hanno individuato lo stretto legame fra il versus di san Marziale – canti paraliturgici in rima composti nell’abbazia di Limoges – e la tradizione trobadorica, la quale ne avrebbe tratto origine, ispirazione testuale e soprattutto materiale poetico-musicale per i propri vers. È un termine indeclinabile e non presenta traduzione: l’espressione che si avvicina di più è componimento, o meglio più tecnicamente ‘componimento elaborato alla maniera dei vers sanmarzianesi’[23]. L’estribot, lo strambotto, è una forma metrica rara, costituita da una serie di alessandrini monorimi, che si applica ad un componimento di argomento morale o satirico.[24] Il sirventes, invece, è un testo poetico di carattere politico, satirico o moraleggiante, composto su una melodia nota, tratta da una canso. Il testimone M non legge estribot, ma ni chanços. Riquer compara questo verso ai vv. 22-23 del componimento di Bernart Marti, D’entier vers far ieu non pes[25] (BdT 63, 6): «Que chanso ni sirventes | n’estribot ni arlotes», aggiungendo in nota «son ciertos géneros de poesía juglaresca».[26]
4. La parola-rima trobar ricompare al v. 30, ma con un significato del tutto diverso: mentre qui il termine viene utilizzato con l’accezione di ‘imbattersi in ciò che si cerca’, traducibile con il verbo trovare, al v. 30 assume il significato di ‘esprimere con tropi, poetare’. Mentre C, M e a leggono sai (M sa, a sei) trobar, R legge puesc trobar.
6. Acabar: ‘compiere, venire a capo’. È possibile incontrare questo verbo in Er quant s’embla‧l foill del fraisse (BdT 389, 15), v. 20 «Si sa grans merces m’acaba | mon car desir qu’ai tan volgut» (Se la sua grazia porta a termine il mio caro desiderio, che ho tanto bramato), dove acabar indica il compimento dell’atto sessuale. Letteralmente: «se tale non lo potessi compiere, che mai non se ne fosse visto fatto uguale da uomo né donna in questo secolo né nell’altro che è passato».[27]
Prosa (I). Appel, Bartsch e Crescini seguono il testimone C «que hom mais non vis fach aital per home ni per femna […]»; in questa sede, al contrario, si fa fede a Pattison, che per la sua edizione utilizza come base il manoscritto R. Pattison: «R shows very few individual variants against a moderate number for C, hence I have chosen R as the base». L’espressione fag aytal è considerata polisemica e potrebbe alludere all’attività poetica e alla donna, figura che verrà esplicitata nella prosa successiva alla terza cobla.
7-12. Il trovatore insiste sulla necessità di portare a termine il suo lavoro e, in particolare, esprime il concetto che vale più ciò che si stringe oggi piuttosto che ciò che si potrà stringere domani: se egli si limitasse ad incominciare e non conducesse alla fine il suo componimento strano, non commetterebbe forse una follia? Renderebbe vana la promessa fatta al suo pubblico nel secondo verso, se non desse per intero ciò che ha iniziato: il pubblico, infatti, si aspetta una poesia finita, piuttosto che una forma riconoscibile. Gli oggetti finiti e completati sono ciò che il pubblico chiede a chi parla e ciò che anche l’oratore considera di valore. Inoltre, anche se quest’opera, al suo compimento, sarà poca cosa e, magari, varrà sei denari, sarà sempre meglio averla conchiusa, mantenendo la promessa fatta; potrebbe, forse, riuscire meglio e valere di più anziché sei denari, ma forse domani o forse mai: è meglio ciò che adesso si vede e si possiede che ciò che lampeggia nel futuro.
7. M’o tenetz a foles: ‘me lo teniate a follia, la consideriate follia’. L’eccentricità della prima cobla non potrà che portare il pubblico dei senhors a recepire il componimento come ‘follia’. «Sitot m’o tenetz a foles» sarà susseguito da «tenriatz m’en per fol» (prosa) e da «soy fols cantayre cortes» (v.29). L’idea della follia e del poeta folle contrassegna tutta la produzione lirica di Raimbaut, tanto che Guiraut de Bornelh, scrivendo in morte dell’amico, ne rimpiange la bella foudatz (S’anc iorn agui ioi ni solatz[28], BdT 242, 65). Inoltre, folle e follia rimandano alla sfera cortese della ‘follia d’amore’.
8-9. No‧m poiria laissar que + congiuntivo (non disses): ‘non potrei tralasciare, non potrei fare a meno di dire’. M non riporta poiria, ma vueilh, cambiando il senso della frase: «non voglio fare a meno di dire».
9. Il sostantivo talan ricorre con un’alta frequenza nel vocabolario cortese, assumendo per lo più un’accezione amorosa. Qui, può essere inteso nel doppio campo semantico – nei riguardi della poesia da comporre e come desiderio per la donna, che in seguito verrà apertamente invocata – e ha un’importante funzione-cerniera. Il collegamento tra talen e canto è riscontrabile in altre liriche di Raimbaut: Ab nou cor ab nou talen (BdT 389, 1), v. 1, Ara‧m platz, Giraut de Borneill (BdT 389, 10a) v. 9, Car vei qe clars (BdT 389, 38) v. 11, Una chansoneta fera (BdT 389, 40) v. 11.
10-11. Castiar è un termine frequente nell’ensenhamen[29], poiché indica in primo luogo la correzione morale, l’ammonimento. In questi due versi, il testimone M restituisce una lezione totalmente differente rispetto agli altri tre: «de so q’ara vos vueilh mostrar | so qe fon non pres un poges» (ora vi voglio mostrare che tutto ciò che fu non è stimato un poggese). Questa lezione non viene considerata dalle edizioni critiche. In questa sede, si predilige la lezione del testimone R – con parziale conferma di a – accolta da Pattison, ma non da Appel, Bartsch e Crescini, che riportano la lezione di C poiria.
11. Crescini, rispetto ad Appel, a Pattison e a Bartsch, utilizza la lezione di a er (sarà) al posto di quella di CR es (è). Crescini: «in er si accoglie il pensiero dominante della poesia tutta e brilla insieme il pregio che, tra molti difetti e correzioni, tratto tratto il canzoniere a disvela, come raggio tra nubi»[30]. Concordi alla congettura di Crescini, per quest’edizione viene utilizzato er, che meglio rispetta il senso del verso e delle prossime coblas.
11. Poges: «piccola moneta fatta battere dai vescovi del Puy»[31]; come si apprende dal testo, era una moneta di scarso valore.
12-13. Secondo Fratta[32], questi due versi non sembrano altro che una parafrasi dei versi 23-24 di Can par la flors[33] (BdT 70, 41) di Bernart de Ventadorn, che chiarirebbero il senso della seconda cobla, tra le più oscure del componimento: «s’eu no vos vei, domna, don plus me cal, | negus vezers mo bel pesar no val». Il so c’ades vey et esgar di Raimbaut rispecchierebbe esattamente il mo bel pesar di Bernart.
Prosa (II). Per mil sols le traduzioni propongono: «mille “soli”» (Pattison), «mille soli/soldi» (Pasero), «mille sol(d)i» (Di Girolamo). Pattison: «The proverb is not used in its most common meaning, “A bird in hand is worth two in the bush”, but rather in the sense that something definite or tangible, in this case the completed song, is worth more than a vague promise or idea, specifically the project of writing a strange new type of song».[34] Anche se l’immagine dei ‘soli’ risulta inusuale nella lirica trobadorica, viene innescata dal contesto per il gioco di parole che si instaura con ‘cielo’. A tal proposito si confrontino i vv. 53-54 del componimento di Gaucelm Faidit, Tant ai sufert longamen gran afan[35]: «Q’un pauc auzel e mon poing, que no‧is n’an, | am mai q’al cel una grua volan» (“Un piccolo uccello nel mio pugno, che non se ne vada | l’amo più di una gru volante in cielo”).[36] Seguendo la traduzione di Pattison, la nostra traduzione restituisce il termine ‘soli’. Quanto al significato dell’espressione, gli editori sono d’accordo: meglio qualcosa di meno prezioso ma compiuto, che qualcosa di straordinario ma – almeno al momento – inattingibile.
13-18. Il poeta, attraverso una breve premessa, mette in confronto la figura dell’amic – secondo destinatario, che offre aiuto a Raimbaut, non subito, ma solo nel momento in cui ha la possibilità – e la domna – che l’ha tratto a sé, l’ha conquiso e l’ha ingannato – creando delle ambiguità: la lezione mos amicx, letteralmente ‘il mio amico’, indubitabile poiché tradita da tutti i manoscritti, è stata diversamente interpretata. Liborio e Giannetti hanno intravisto nel passo in oggetto la metafora del linguaggio feudale, qui posta ad anticipare il successivo sviluppo del testo: amicx, infatti, è maschile, proprio come midons (< lat. MĪ DOMINUS)[37]. Beltrami, per parte sua, spiega tale ambiguità assegnando all’espressione un tono genericamente sentenzioso: «non m’importa che mi si mantengano le promesse, che mi si dia aiuto ora quando mi serve, e me lo si prometta pure senza sapere per quando, perché tanto più ingannato di così non posso essere»[38]. Già Crescini aveva avanzato una lettura simile, proponendo l’ipotesi che il poeta, alludendo a una indeterminata figura maschile, stesse preparando l’apparizione della donna: mentre l’amic non manca alla promessa perché non lo aveva lusingato, la domna – che indugia a dare ciò che ha promesso – lo rende «vittima d’una illusione penosa»[39]; di conseguenza, il dolore provocato da un amico che ritarda nella sua offerta d’aiuto è ben poca cosa. In questa cobla, la domna si nasconderà dietro il parallelo con l’amic: vediamo come al v. 17 C, M e R riportano cel – nelle sue varianti – che «adombra meglio l’allusione vaga del poeta, che ancora non vuole indicare proprio chi l’abbia ingannato».[40] Solo l’indicazione che segue nella prosa svelerà la figura della donna.
L’analisi è sicuramente interessante e sembra confermata dall’utilizzo differenziato, da parte di Raimbaut, dei termini amic e amica/amigua, rispettivamente per i generi maschile e femminile. Si vedano, a tal proposito, due versi del componimento Apres mon vers vueilh sempr’ordre (BdT 389, 10) – v. 62 «eu que·us sui verais amic» e v. 65 «non er q’ieu non si’amics», dove il sostantivo è chiaramente legato alla persona loquens (maschile); ugualmente in Pois tals saber mi sortz e·m creis (BdT 389, 36) troviamo ai vv. 25-26 «Estat ai fis amics adreis | d’una que·m enganav’ab tric», e ai vv. 32-35 vediamo delinearsi la triangolazione eu/domna/amic «Ab leis remanga·l malaveis | e·l engans et ab son amic; | que tals joys m’a pres e m’azeis»; nella tenso Amics, en gran cossirier (BdT 389, 6), la voce femminile si rivolge al proprio amante con l’appellativo amic, mentre ella è definita dona nelle coblas pronunziate dall’uomo; infine, Cropp[41] nota che nel salut Donna, cel qe‧us es bos amics, ai vv. 107-109, Raimbaut oppone apertamente il termine maschile amic e il femminile amia «si no·m volez estre amia, | aizo no·m podez tolre mia | q’eu toz temps no·us sia amics».
15-18. Questi versi sembrano collegarsi all’importante passo di Quan l'erba fresc’e‧l foilla par[42] (BdT 70, 39), vv. 49-52: «Be deuri’om domna blasmar, | can trop vai son amic tarzan, | que lonja paraula d’amar | es grans enois e par d’enjan».
Prosa (III). Lonc respieg è una delle varianti del senhal Bon Respieg, insieme a Bon Esper e Lonc Desir. Si è ipotizzato che il senhal identifichi una donna, di cui sappiamo per certo che fosse di alto rango (cfr. Un vers farai de tal mena [BdT 389, 41], v. 48: «Qu’ill es tant nomenativa»), ma nulla ci è noto delle sue fattezze, né della sua reale identità; Pattison sostiene che ella sia un personaggio immaginario. Lonc respieg esprime la stessa situazione di incertezza e di attesa in amore anche nella cobla V di Pos trobars plans es volgutz tan (BdT 389, 37), vv. 33-40: «Mos volers cans qe‧m sal denan | me fai creire qe futz es pans; | tan aut m’espeis mon cor car sai | q’en fol m’aurei, don faz l’efan: | tot voll can vei; Respeit segrai: | Respeitz loncs fai omen perir» (Il mio desiderio cane che mi salta davanti, | mi fa credere che legno sia pane; | a tal punto indurisco il mio cuore, perché so | che sembrerò pazzo, e allora faccio il bambino: | voglio tutto quello che vedo; seguirò Attesa: | lunga Attesa porta solo alla morte)[43]. Nella cobla IV, infatti, l’io lirico lamenta che sono passati quattro mesi da quando la donna gli ha promesso il suo amore, senza però che tale promessa sia stata mantenuta. Il fatto che questa poesia usi il senhal Lonc Respieg lo colloca a metà della produzione di Raimbaut, secondo lo studio cronologico di Pattison[44]. M non legge respieg, ma espers, ulteriore variante del senhal.
19-24. Raimbaut si trova davanti a due tipi di relazioni diverse: da una parte, la sua relazione da poeta con il pubblico, dall’altra, quella da amante con la sua donna. Mentre come poeta conferma il controllo sul suo pubblico – addirittura crea un genere ex nihilo – e mostra la capacità di soddisfare le aspettative completando il suo lavoro, come amante riflette un desiderio che non viene appagato, poiché la donna rifiuta di acabar la loro relazione, dimostrando di non aver alcun controllo: «as lover, however, he artuculates the position of an Augustinian orator who must wait for his audience to complete the dialogue».[45]
24. Per quest’edizione, viene utilizzata la lezione di C adoussatz, scegliendo di non seguire Pattison, il quale congettura la lezione adossatz, non presente nei quattro testimoni.
Prosa (IV). Raimbaut cade nella finta disperazione e cerca l’assoluzione: prima invoca Dio – attraverso l’inserimento di parole sacre in latino – e poi la donna; la generica richiesta di aiuto, espressa nella terza cobla, viene esplicitata in questa porzione di prosa, per culminare nella quinta cobla in un’esortazione di tipo sessuale.
25-30. Attraverso l’ossimoro, viene espresso esplicitamente il tema della confusione psichica provocata dalla donna amata, già anticipato – nell’esordio – dall’«indeterminazione dal punto di vista di una dottrina dei generi»[46]. Il poeta, attraverso il lessico della disforia d’amore, sottolinea il suo stato contradditorio sia come uomo sia come poeta: l’amante è gays e al contempo pieno di tristezza[47] e il suo trobar, di conseguenza, si configura come triste-gioioso. Il poeta, infatti, è fols cantayre cortes, ovvero un cantore cortese pazzo: pazzo per amore e perché non rispetta più la forma del registro cortese. L’ossimoro è spesso ricorrente nello stesso Raimbaut: in Apres mon vers (BdT 389, 10), v. 19: «cil qi m’a vout tristi-alegre»; in Entre gel e vent (BdT 389, 27), v. 7: «cen ves sui lo jorn trist e gais»; in Domna, cel qe‧us es bos amics (salut), «e‧m fai irat s’anc mi fez baut» e in particolar modo in Car vei qe clars (BdT 389, 38), ai vv. 24-28: «Mos cors es clars | e s’esmaia! | Aici vauc mestz grams-iauzens, | plens e voigz de bel comens; | qe l’una meitatz es gaia | e l’autra m’adorm Cossirs | ab voluntat mort’e viva» (“Il mio cuore è raggiante ed è costernato! Così vado mezzo triste-gioioso, pieno e vuoto di bel cominciamento; ché l’una metà è gaia e l’altra me l’addormenta il pensiero con un desiderio morto e vivo”; non mancano in Raimbaut luoghi in cui si dichiara folle: Pos trobars plans (BdT 389, 37), v. 17: «Son ben aurans!»; Aissi mou (BdT 389, 3), v. 58: «Cor ai fol». Il tema della confusione psichica provocata dalla donna amata, secondo Pasero, verrebbe espresso – fin dall’esordio – dall’indeterminazione dal punto di vista di una dottrina dei generi.
27-28. Tals tres: Mentre Guglielmo IX si liberò del potere dell’amiga e si rivolse ad una «gensor et bellazor», Raimbaut ostenta di aver abbandonato ben tre donne per colei di cui ora ne reclama i favori. Se continuassimo a osservare la lirica sotto la lente della doppia semanticità, potremmo ipotizzare che l’aggettivo numerale in questione possa definire sia la quantità di persone da cui il poeta si è allontanato, sia i tre generi lirici – menzionati al v. 3 – da cui il poeta si è allontanato per dedicarsi al no sai que s’es. Al v. 28 compare il motivo topico della lode alla donna amata, immediatamente rovesciato, nella successiva sezione in prosa, dal richiamo alla figura di donna Ayma: questo verso segna il passaggio «dall’illusoriamente cortese all’osceno»[48].
30. Il senhal Joglar[49], in questo caso, non viene attribuito alla sua amica/confidente, ma a sé stesso, con la funzione di sottolineare il carattere folle del trovatore.
Prosa (V). «Chi è costei? C’è qua sotto un qualche perduto favolello? Od ha ragione il Suchier, il quale mi scriveva tempo fa che forse non si tratta che d’un bisticcio popolare, press’a poco del genere di quello del parroco Nolte? Se c’è chi domandi consiglio, gli si risponde: fai come il parroco Nolte. L’altro vuol sapere che abbia fatto il parroco Nolte. Risposta: “wie er wollte (“com’egli volle”)».[50] Si deve al Canello l’intuizione che questa Na Ayma sia l’eroina – pro e contro – oggetto della triplice tenso fra Raimon de Durfort, Trucs Malecs e Arnaut Daniel[51]. Un’antica biografia, tradita dai canzonieri I e K, narra un «aneddoto, diciamo così, mondano»[52], avente come protagonista una tale madonna Ayma (o Ena, o Aina, come leggono i diversi codici) che, corteggiata dal cavaliere caorsino, Bernand de Cornilh (nomen omen), chiese al suo spasimante, come prova d’amore, «si el no la cornava el cul». Il rifiuto del cavaliere destò tanto l’interesse dell’alta società, così da provocare un vero e proprio schieramento fra due partiti: contro il cavaliere caorsino insorse Raimond de Dufort, esso pure cavaliere, insieme all’amico Trucs Malecs, mentre Arnaut Daniel si schierò tra i difensori di Bernard, con il curioso sirventese Pois Raimons e‧n Trucs Malecs. A Canello, infatti, non parve improbabile che la espatla < SPATHULA (spatola) fosse la «rilla di qualche cavaliere meno scrupoloso di Bernard de Cornilh»[53]. Limentani[54] e Lazzerini[55] seguono e confermano l’ipotesi di Canello; Di Girolamo[56] aggiunge che N’Ayma finisce qui per assumere lo stesso ruolo esemplare attribuito a Isotta in Non chant per auzel ni per flor (BdT 389, 32); il trovatore, infatti, impiega in entrambi i casi gli stessi termini per l’appello finale alla dama:
[…] mantenen
atrestal potetz vos faire!
(Non chant per auzel ni per flor, vv. 47-48)
 
Dona, far ne podetz a vostra guiza […]
(Escotatz, mas no sai que s’es, prosa V)

 

La differenza tra i due componimenti è ovviamente di registro: da un lato il grande genere della canzone, dall’altro una «scanzonata poesia»[57]. Estui si trova anche in Guglielmo IX, al v. 47, e forse Raimbaut qui allude al passo – equivoco – del primo trovatore e suo modello anche per l’invocata contraclau (v. 48): «Fait ai lo vers, no sai de cui; | et trametrai lo a celui | que‧m tramezes del sieu estui | la contraclau» (Ho composto il vers, non so su chi; | e lo invierò a colui che me lo invierà, per tramite d’altri, perché mi invii la ‘controchiave’ per aprire il suo tesoro)[58] . In ogni caso, il senso inteso sembra essere osceno, e la sguaiataggine travolge ormai tutto il discorso precedente, forse ripercuotendosi anche sull’autodefinizione finale del poeta: «sel que sap be far totas fazendas can se vol».
Fra la storia di donna Aima, che «estujet lai on li plac» la spada, e le vicende di donna Ena sussistono differenze notevoli, non assimilabili se non sotto il segno dello scatologico (peraltro solo supposto nel primo caso), ma l’analogia non va trascurata. Secondo Canettieri: «il personaggio di Truc Malec, che difende la dama, potrebbe ben essere quello di Raimbaut, che aveva audacemente assimilato la propria dama alla licenziosa N’Aima. Nessun Truc Malec sarebbe esistito, in tal caso: questo personaggio non sarebbe altri che Raimbaut d’Aurenga, che nel suo no-say-que-s’es aveva preso le difese di N’Ayma»[59]. Così brusca e viva e quasi casta nella sua spudoratezza, N’Ayma si presenta come la figura inversa della domna genser que no say dir dei trovatori, di quella ‘madonna intelligenza’ che i poeti d’amore eleggono come fonte e fine del loro canto[60].
Il testimone M, probabilmente erroneo, a differenza di C e R, non presenta il personaggio di donna Ayma, ma riporta una certa Na Ponsa. È possibile ritracciare questo nome femminile nella lirica di Elias Cairel, So qe‧m sol dar (BdT 133, 13), in particolare nella prima delle due tornadas, vv. 41-44: «Dar vuoill ma chansson, s’il platz | a Na Ponssa part Duratz, | car jois e solatz e totas bontatz | van doblan e beutatz el sieu cors prezan»; secondo Lachin, donna Ponsa – di cui non si hanno informazioni – nella poesia di Cairel potrebbe essere la moglie di un feudatario del regno di Tessaglia, esponente della nobiltà cristiana dei regni latini d’Oltremare, la quale viene utilizzata dal trovatore come allusione politica[61]. Questa Ponsa non sembra essere in alcun modo assimilabile alla Ponsa di M. Non va, però, ignorata la Na Ponsa che appare nella razo – contenuta nel canzoniere P – di Anc mais no vi temps ni sason[62] (BdT 457, 9): secondo la storiella narrata, donna Ponsa strappò Uc de Saint-Circ a Clara d’Anduza, persuadendo Uc che la sua amante Clara l’avesse tradito e promettendogli ‘gran plazer’; le promesse, però, furono disattese[63]. Questa figura sembra essere affine alla donna descritta da Raimbaut, il quale afferma che sono passati quattro mesi da quando la sua amata le ha promesso che le avrebbe dato ciò che gli è più caro. Che M, testimone più tardo, abbia ripreso il nome di Na Ponsa proprio da questa storiella?
31-36. Il poeta riporta l’attenzione sul componimento stesso, nella sua eccezionalità, e infine sulla sua persona. I destinatari finora presentati si unificano in «quello universale del fruitore di poesia, libero e sconosciuto»[64], qui que s’en vuelha azautar. È possibile sottolineare la differenza tra questa composizione, dove Raimbaut persegue la volontà di fare cantare la sua canzone a chiunque, e gli scritti del trobar clus, dove è evidente l’indifferenza di Raimbaut alla diffusione delle sue opere.
Prosa (VI). Il manoscritto M reca una sezione completamente differente, ma di particolare interesse perché vi compare la firma dell’autore: «Uai ses nom e qit dema(n)da qita fag digas li den rainbaut qe sap ben far una balla de foudat qan si uol». Crescini – ma è l’unico – accoglie favorevolmente la chiusa di M:[65]
L’Appel non vuole ammettere che nella prosa finale s’abbia a preferire la lezione di M a quella di CR. Nella prima edizione avevo riprodotto il testo Meyer […] e nella edizione più recente volli un po’ ristudiare anche questo componimento per mio conto, su’ codici, tutti e quattro quelli, che ce l’han serbato, CMRa. Rispetto alla chiusa finii per non appagarmi delle ragioni dell’Appel, e per conservare la lezione di M, che riman solo contro CR, senza la concorde compagnia di a, il quale è mutilo.
Secondo Appel, infatti, il battesimo del no-sai-que-s’es si contraddirebbe con il successivo appellativo di ses-nom (M), e inoltre il «digas li d’En Rainbaut, qe…» deriverebbe da tutt’altri che dall’autore. Crescini controbatte affermando che ‘non-so-che-cosa-sia’ e ‘senza-nome’ sono designazioni sinonime e, di conseguenza, l’una non esclude l’altra, e che la parodia riesce più arguta con l’utilizzo della formula dei commiati[66], ridicolizzata da quel nome contraddittorio ses-nom. La lezione balla de foudat di M richiama la bela foldat del planh di Giraut de Bornelh (BdT 242, 76), v. 41: «Er’es morta bela foldatz»[67]. Il canzoniere M, esemplato probabilmente a Napoli sotto il regno di Carlo II d’Angiò (1285-1309), è da ritenersi meno fededegno dei codici di XIV secolo C e R, perciò per questa sede è stata scelta la lettura di CR.  L’affermazione finale che Raimbaut può fare bene qualsiasi azione – ed è chiaro che sono incluse le opere di natura amorosa – è una negazione della sua giocosa dichiarazione di indifferenza all’amore, espressa in Assatz sai d’amor ben parlar (BdT 389, 18) e persino dell'impotenza di Lonc temps ai estat cubertz (BdT 389, 31).
 

[1] Pattison 1952, p. 154.
[2] Limentani 1977, p. 134.
[3] Idem, p. 137.
[4] «Les troubadours ajoutèrent quelquefois une espèce de commentaire aux pieces qu’ils composaient; ces explications, ordinairement en prose, places entre chaque couplet, servaient à en developer le sujet, et à fixer l’attention des auditeurs. Il nos reste dans ce genre une pièce de Raimbaud d’Orange, l’un de nos plus anciens troubadours connus; elle est la seule qui soit parvenue jusqu’à nous» (RAYNOUARD 1817, p. 248).
[5] Canettieri 2011.
[6] Galvani 1829, p. 179.
[7] Spence1988, p. 118.
[8] Ibidem.
[9] Dejeanne 1909, p.77.
[10] Buzzetti Gallarati 1996, p. 18.
[11] Di Girolamo 1987, p. 263.
[12] Limentani 1977, p. 151.
[13] Pasero 1973, p. 92-94.
[14] Di Girolamo 1989, p. 269.
[15] Köhler 1964, pp. 349-366.
[16] Pattison 1952, p. 154.
[17] Cfr. A mon vers dirai chanso (BdT 389, 7).
[18] Per approfondire l’argomento cfr. Canettieri 2011.
[19] Pasero 1968, pp. 119-22.
[20] Shepard-Chambers 1952, pp. 62-63.
[21] Köhler 1964, pp. 349-366.
[22] Di Girolamo 1987, p. 261-273.
[23] Lazzerini 2010, p. 44.
[24] Idem, p. 274.
[25] Beggiato 1984, p. 107-110.
[26] Riquer 1975, p. 255.
[27] Cavaliere 1938, p. 521.
[28] Kolsen 1910-1935, p. 28.
[29] Cfr. l’anti-ensenhamen Assatz sai d’amor ben parlar (BdT 389, 18), v. 36: «que ja mais no‧m vuelh castiar».
[30] Crescini 1907, p. 319.
[31] Crescini 1926, p. 433 (Glossario).
[32] Fratta 1993, p. 9.
[33] Appel 1915, p. 232.
[34] Pattison 1952, p. 155.
[35] Mouzat 1965, p. 249.
[36] Liborio-Giannetti 2004, p. 91.
[37] Idem, p. 92.
[38] Beltrami 2004.
[39] Crescini 1907, p. 318.
[40] Ibidem.
[41] Cropp 1975, p. 41.
[42] Appel 1915, p. 219.
[43] Milone 2004, p. 144-147.
[44] Pattison 1952, p. 155.
[45] Spence 1988, p. 120.
[46] Pasero 1968, p. 121.
[47] Irat-jauzen è parola ossimorica di stampo marcabruniano. Ed è proprio da Marcabruno che Raimbaut trae la costruzione di nuove parole composte; mentre, però, Marcabruno suole congiungere un verbo con un sostantivo, Raimbaut predilige la combinazione di due aggettivi di senso opposto.
[48] Buzzetti Gallerati 1996, p. 29.
[49] Vd. il punto 57-60 del Commento in Ab nou cor ab nou talen.
[50] Crescini 1907, p. 318.
[51] Canello 1960, 173-176.
[52] Contini 1936, pp. 223. «It is the identical jest at the wooer’s expense which, in Chaucer’s Miller’s Tale, Alisoun makes of her would-be seducer Absalon» (P. Dronke 1979, p. 288, nota 32.).
[53] Canello 1960, p. 187.
[54] Limentani 1977, p. 140.
[55] Lazzerini 1999, p. 134.
[56] Di Girolamo 1989, p. 160.
[57] Ibidem.
[58] Pasero 1973, p. 94.
[59] Canettieri 2009.
[60] Agamben 1996, p. 46.
[61] Lachin 2004, p. 361.
[62] Jeanroy – Salverda de Grave 1913, p. 68.
[63] Lazzerini 2010, p. 149.
[64] Limentani 1977, p. 138.
[65] Crescini 1907, p. 315.
[66] Cfr. Si de trobar agues melhor razo (BdT 389, 38a), tornada: «A Mon Diable, qui belhs diz sap entendre, | t’en vai, chanso, e si te denh aprendre, | pueis poirai dir qu’eu sui ben cosselhatz | de Mon Cosselh, qu’es d’Aurenga laissatz».
[67] Kolsen 1910-1935, p. 28.
  • letto 2113 volte

Joglar, fe qed eu dei

BdT 389,30

Ms.: a¹ 188 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a6 a10 a6 a6 a6 b6 (Frank 17:4). Vers di 8 coblas singulars capcaudadas di 6 versi, seguite da 2 tornadas di 2.

Edizioni: Appel 1897, p. 412; Appel 1898, p. 113; Appel 1928, p. 102; Pattison 1952, p. 179.

  • letto 1420 volte

Edizioni

  • letto 846 volte

Pattison

I.
Joglar, fe qed eu dei      
a Dieu ni a ma donna ni a mei,   
qazutz son en esfrei             
q’ar mais ancor non vei          
lieis a cui totz m’autrei        
per ar e per totz tems.          

II.
E serem mais ensems,          
eu sai, q’o tol ma domna.  Qar trop tems? 
L’un oil me·n fus redems                  
q’eu non temes t’estrems;                 
sol vos — se·n era sems —                 
meins no me·n presasetz.                  

III.
C’anc fams, ni sons, ni setz               
no·m destreis tan, uns ni tuig millia vetz,
com fai sos talans fretz.                  
Q’en breu de vent m’abretz                 
car vos non vei, cui letz                  
de sofrir mon perill.                      

IV.
A! Domn’ ap cor volpill,           
gran paor ai qe·il bocha me rovill 
q’ar del col tro al cill           
no·us bais, qi qe·n grondill;      
q’eu n’iria en eissill             
enanz c’autra·m baizes.            

V.
E com morrai ades!                            
Si·m cocha·l bes q’eu n’aic! Q’el luec tornes!
A, domna, ·l plus confes                      
ome qez anc ames                              
acorres, si que pres                          
de vos sia mos cors!                          

VI.
Ai! Talens, car no mors?                
E Seignier Dieus, gitasses lo tost fors!
O q’il sembles ma sors                  
a cels qe sabo·l destors,               
si qe nostre demors                     
fos per totz acuillitz!                 

VII.
Domna, no·m faz marritz              
per qe·m tegna de vos per eschernitz;
mas qar lur fals critz               
dels enojos traitz                   
tem, e tant son eissitz              
del bon sen c’aver soill.            

VIII.
Per l’espavent mi doill                   
e pel gran be, qu’avant n’ai fait orgoill,
si q’ieu non deing mon oill               
girar ves autre foill,                    
qar mos cors no m’acoill                  
q’ieu ves vos mi renei.                   

IX.
Domna, si lai on soill    
no·us vei en breu·m renei.

X.
Far m’en podes orgoill:   
q’ans morrai qe·m renei!  
 

  • letto 666 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 496 volte

CANZONIERE a¹

  • letto 384 volte

Edizione diplomatica

Reambautz daure(n)ga
Joglar fe qe deu dei. adieu niama donna ni amei. qazutz
Son en effrei. qar matz ab cor non vei. lieis a cui totz mautrei
p(er) ar ep(er) totz temps.
 
ESerem mais ensens. eu sai qo tol ma domna qar trop tems
lun oil men fus redemps. qeu nom tem sessa trempsa. sol uos
senera semps meins nomen p resasetz.
 
Canc fams ni sons ni setz. nom destreis tan uns ni tuig millia
uetz. co(m) fai mos telans freigz qembreu deuenter a bretz.
car uos non uei cui letz de sofrir mon perill.  
 
A don(n)apcor uoll pill. gran paor ai qeil bocha me rouill
qar del col tro all cuill. nous bais. qi qen grondill que niria en
eissil enanz cautram baizes
Eco morrai ades. sim cochal bes qeu nait. qel luec tornes.
a domnal plus fes ome qez anc ames. a cortes si q(ue) pres de
uos sia mos cors.

 

Ai talens car no mors e seignier dieusg itasses lo tost fors
o qil sembles masors. a cels qe sabol destars. si qe nostre demors
fos p(er) totz acuillitz.
 
Don(m)a nom faz marritz. p(er) qem tegnia de uos p(er) eschernitz.
mas quar lur fatz critz. dess enoios traitz tenc tant son eissitz.
del bon sen cauer soill.
 
P(er) lespauent mi doill e pel gran beq aut nai. fait orgueill               
si qieu non deing mon oill girar ues foill qar mos cors
noma coill qieu ves uos mi renei.
   
Do(m)na si lai en soill. nousuei breu emrenei
far men podes orgoill. qant morrai qem renei.
 
  • letto 318 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

Reambautz daure(n)ga Reambautz d’Aurenga
  I
Joglar fe qe deu dei. adieu niama donna ni amei. qazutz
Son en effrei. qar matz ab cor non vei. lieis a cui totz mautrei
p(er) ar ep(er) totz temps.
 
Joglar, fe qed eu dei
a Dieu ni a ma donna ni a mei,
qazutz son en effrei
q’ar matz ab cor non vei
lieis a cui totz m’autrei
per ar e per totz temps.
 
  II
ESerem mais ensens. eu sai qo tol ma domna qar trop tems
lun oil men fus redemps. qeu nom tem sessa trempsa. sol uos
senera semps meins nomen p resasetz.
 
E serem mais ensens,
eu sai, qo tol ma domna. Qar trop tems?
L’un oil me‧n fus redemps
q’eu no‧m tems e ssa trempsa
sol vos se‧n era semps
meins no me‧n presasetz.
 
  III
Canc fams ni sons ni setz. nom destreis tan uns ni tuig millia
uetz. co(m) fai mos telans freigz qembreu deuenter a bretz.
car uos non uei cui letz de sofrir mon perill.  
 
C’anc fams ni sons ni setz
no‧m destreis tan, uns ni tuig millia vetz,
com fai mos tela ns freigz
qe‧m breu deventer a bretz
car vos non vei dui letz
de sofrir mon perill.
 
  IV
A don(n)apcor uoll pill. gran paor ai qeil bocha me rouill
qar del col tro all cuill. nous bais. qi qen grondill que niria en
eissil enanz cautram baizes
 
A! donn’ap cor vollpill,
gran paor ai qe‧il bocha me rovill
q’ar del col tro all cuill
no‧us, bais qi qe‧n grondill
que n’iria en eissil
enanz c’autra‧m baizes.
 
  V
Eco morrai ades. sim cochal bes qeu nait. qel luec tornes.
a domnal plus fes ome qez anc ames. a cortes si q(ue) pres de
uos sia mos cors.
E co morrai ades!
Si‧m cocha‧l bes q’eu nait q’el luec tornes
a domna‧l plus fes
ome qez anc ames
a cortes si que pres
de vos sia mos cors!
 
  VI
Ai talens car no mors e seignier dieusg itasses lo tost fors
o qil sembles masors. a cels qe sabol destars. si qe nostre demors
fos p(er) totz acuillitz.
 
Ai, talens! Car no mors?
E Seignier Dieus, gitasses lo tost fors!
O q’il sembles ma sors
e cels qe sabo‧l destars
si qe nostre demors
fos per totz acuillitz!
 
  VII
Don(n)a nom faz marritz. p(er) qem tegnia de uos p(er) eschernitz.
mas quar lur fatz critz. dess enoios traitz tenc tant son eissitz.
del bon sen cauer soill.
 
Donna, no‧m faz marritz
per qe‧m tegnia de vos per eschernitz;
mas quar lur fatz critz
dess enoios traitz
tenc tant son eissitz
del bon sen caver soill.
 
  VIII
P(er) lespauent mi doill e pel gran beq aut nai. fait orgueill                
si qieu non deing mon oill girar ues foill qar mos cors
noma coill qieu ves uos mi renei.
 
Per le spavent mi doill
pel gran beq aut n’ai fait orgueill
si q’ieu non deing mon oill
girar ves foill,
qar mos cors no‧m coill
q’ieu ves vos mi renei.
 
  IX
Do(m)na si lai en soill. nousuei breu emrenei

 

Domna, si lai en soill
no‧us vei breu em renei.
 
  X
far men podes orgoill. qant morrai qem renei. Far me‧n podes orgoill:
qant morrai qe‧m renei! 
  • letto 477 volte

Lonc temps ai estat cubertz

BdT 389,31

Mss.: I 147, K 133, d 342 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a7 b7 c7' c7 d7 d7 (Frank 794:1). Vers di 8 coblas unissonans di 6 versi, seguite da una tornada di 2.

Edizioni:  Appel 1928, p. 38; Pattison 1952, p. 164; Milone 1998, p. 91.

  • letto 2005 volte

Collazione

 
1.
           
I       Lonc   temps     ai estat        cubertz         
K       Lonc   temps     ai estat        cubertz
 
2.
 
I       mas     Dieus no vol      qu’      eu       oimais
K       mas     Dieus no vol      qu’      ieu      oimais
 
3.
 
I       puosca           cobrir ma      besoingna
K       puosca           cobrir ma      besoigna
 
4.
 
I        dont    mi ven     ira   et     esglais
K        dont    mi ven     ira   et     esglais
 
5.
 
I        Etz    escoutatz      cavallier
K        Ez     escoutatz      cavallier
 
6.
 
I        s’ar    en ai   obs    ni      mestier
K        s’ar    en ai   obs    ni      mestier
 
7.
 
I         D’aisso    vos    fatz     ben     totz     certz
K         D’aisso    vos    fatz     ben     totz     certz
 
8.
 
I         qu’aicels    don     hom    es     plus    gais
K         qu’aicels    don     hom    es     plus    gais
 
9.
 
I         ai perdutz     don     ai    vergoingna
K         ai perdutz     don     ai    vergoingna
 
10.
 
I         e     non     aus   dir   qui·ls me   trais
K         e     non     aus   dir   qui·ls me   trais
 
11.
 
I         et   ai    ben  cor   vertadier
K         et   ai    ben  cor   vertader
 
12.
 
I         car   dic   tant   gran   encombrier
K         car   dic   tant   gran   encombrer
 
13.
 
I         Mas    per   so    sui    tant   espertz
K         Mas    per   sso   sui    tant   espertz
 
14.
 
I         de   dir   aisso   que     er    plais
K         de   dir   aisso   que     er    plais
 
15.
 
I         quar    voill    leu    gitar    ses    poingna
K         quar    voill    leu    gitar    ses    poigna
 
16.
 
I         totz     los    marritz   de     pantais
K         totz     los    maritz    de     pantais
 
17.
 
I         e     d’ira   e    de   consirer        
K         e     d’ira   e    de   conssirer       
 
18.
 
I         don    moutz   me     fan   senblant    nier
K         don    moutz   m’en   fan   semblant    nier
 
19.
 
I         Si·m  fatz   coindes     e     degertz
K         Si·m  fatz   coindes     e     degertz
 
20.
 
I         si·m    sui    eu    flacs   e     savais
K         si·m    sui    eu    flacs   e     savais
 
21.
 
I         volpiltz   garnitz   e   ses    broingna
K         volpilz    garnitz   e   ses    broigna
 
22.
 
I         e     sui    mizels  e    putnais
K         e     sui    mizels  e    putnais
 
23.
 
I         escars vilan   conclucher
K         escars vilan   conclucher
 
24.
 
I         de    tot     lo    plus    croi   guerrer         
K         de    tot     lo    plus    croi   guerer           
 
25.
 
I         Per    quez   es   fols     aclubertz
K         Per    quez   es   fols     aclubertz
 
26.
 
I         totz     hom    que     ia   ten   a fais
K         totz     hom    que     ia   ten   a fais
 
27.
 
I         s’ieu   cortei  quar    ia    m’en   loingna
K         s’ieu   cortei  quar    ia    m’en   loigna
 
28.
 
I         sa    moiller   pois   dans   non    nais
K         sa    moiller   pois   dans   non    nais
 
29.
 
I         ad       el   se  son   ben  sobrier
K         ad       el   se  son   ben  sobrier
 
30.
 
I         li   mei    mal   sospir        dobler
K         li   mei    mal   sospir        dobler
 
31.
 
I         Car     ia    tot  non   fos    desertz
K         Car     ia    tot  non   fos    desertz
 
32.
 
I         d’aicels    per    que⸱m     pela·l cais
K         d’aicels    per    que⸱m     pela·l cais
 
33.
 
I         tant   ai   d’als   ont  me  peroigna
K         tant   ai   d’als   ont  me  peroingna
 
34.
 
I         d’autres   avols decs    on     bais
K         d’autres   avols decs    on     bais
 
35.
 
I         per      que     domna  ab   cors    entier
K         per      que     domna  ab   cors    entier
 
36.
 
I         no·m   deu    prezar  un   dinier
K         no·m   deu    prezar  un   dinier
 
37.
 
I         E      si    mos   chans m’es   suferz
K         E      si    mos   chans m’es   sufertz
 
38.
 
I         eu   chan   qu’enquers    no   m’en   lais
K         eu   chan   qu’enquers    no   m’en   lais
 
39.
 
I         puistel’   hui sus  en   sa    groigna
K         puistel’   hui sus  en   sa    groingna
 
40.
 
I         a   tot  marit si⸱s  n’irais
K         a   tot  marit si⸱s  n’irais
 
41.
 
I         s’ieu   tant  grant mon  dol    plenier
K         s’ieu   tant  grant mon  dol    plenier
 
42.
 
I         voill   cobrir ab   alegrier
K         voill   cobrir ab   alegrier
 
43.
 
I         A   dompnas  m’en   soi    profertz
K         A   domnas   m’en   sui    profertz
 
44.
 
I         e datz per  que  m’en  ven    iais
K         e datz per  que  m’en  ven    iais
 
45.
 
I         si     no   quai   poder que  i    ioigna
K         si     no   quai   poder que  i    ioingna
 
46.
 
I         en   iazen ades   engrais
K         en   iazen ades   engrais
 
47.
 
I         solament   del   desirer          
K         solament   del   desirer          
 
48.
 
I         e     del  vezer qu’als non  quier
K         e     del  vezer qu’als non  quier
 
49.
 
I         La   comtessa    a     Monrosier
K         La   comtessa    a     Monrosier
 
50.
 
I         volgra     auzis   mon   gauh  entier
K         volgra     auzis   mon   gaug  entier


 

A cura di Samantha Molinaro

  • letto 760 volte

Commento

A cura di Samantha Molinaro
 

 

1. La lirica Lonc temps ai estat cubertz presenta, sin dal primo verso, una forte intertestualità: il componimento che essa riecheggia, con un chiaro calco letterale, è la canzone di Jaufre Rudel Belhs m’es l’estius e·l temps floritz (PC 262, 1), in particolare il v. 15 della III cobla (Lonc temps ai estat en dolor). Taluni elementi ne assicurano la derivazione: primariamente, nota Corrado Bologna su suggerimento di Paolo Canettieri, una struttura frastica incipitaria del tipo «Lonc temp ai estat» rappresenta un unicum nella poesia in lingua d’oc, inoltre il participio passato cubertz sembra richiamare il cobertor al v. 37 della lirica di Jaufre, con evidente scarto semantico dal piano materico a quello astratto-simbolico.[1]
La cobla VI del componimento rudelliano, centrale nella comprensione del gioco intertestuale, recita: Mielhs mi fora jazer vestitz, | que despolhatz sotz cobertor: | e puesc vos en traire auctor | la nueit quant ieu fui assalhitz. | Totz temps n’aurai mon cor dolen, | quar aissi⸱s n’aneron rizen, | qu’enquer en sospir e⸱n pantais (vv. 36-42 ed. Chiarini 1985 p. 104): «Meglio sarebbe stato per me giacere vestito, anziché spogliato sotto le coperte: e posso trarvi a conferma la notte in cui fui assalito. Sempre ne avrò il cuore dolente, poiché se ne andarono ridendo, sì che ancora ne sospiro e ne sono turbato».
La forte allusività del passo, nonché la problematica esplicazione della cobla successiva, motivano i dissensi esegetici della critica[2]: Leo Spitzer per primo ha avanzato l’ipotesi che l’allusione del poeta facesse riferimento a un aneddoto personale, evocato al fine d’introdurre il topos trobadorico secondo il quale sarebbe meglio giacere vestiti con la propria dama, piuttosto che nudi con un’altra donna. Nello specifico, Jaufre avrebbe subito «un assaut par des cambrioleurs […]: comme les assaillants lui ont enlevé ses vêtements en se moquant de son impuissance, le troubadour semble en déduire qu’il aurait été plus sage dans cette occurrence de se coucher habillé, au lieu de vouloir avoir tous ses aises – ainsi est-il plus sage de ne pas demander tous ses aises en amour, de ne convoiter que ce “mariage blanc” que nous connaissons par le roman de Tristan».[3] Beltrami, seguendo la linea indicata da Pellegrini, propone piuttosto di leggere il v. 36 come: «Mi sarebbe meglio giacere (o restare) vestito», ed escludendo che i vv. 36-37 abbiano forma di narrazione o exemplum, ne propone una lettura in chiave sentenziosa.[4] Diversamente, Lucia Lazzerini, sulla scia di Del Monte, ritiene che il passo alluda alla pugna spiritualis del cristiano assalito dalle forze del male e temporaneamente da esse sconfitto.[5]
Illuminante l’analisi condotta ancora da Bologna, il quale ricostruisce una trama di rimandi intertestuali che da Abelardo giunge a Raimbaut d’Aurenga, passando per Jaufre Rudel. Sul più vasto sfondo del dibattito che dovette svilupparsi, nell’ambito della lirica in lingua d’oc, in merito alla natura paradossale dell’amor cortese (ci troviamo attorno alla metà degli anni venti del XII secolo), dovettero collocarsi anche talune opere di natura non specificamente poetica come l’Historia Calamitatum Mearum, autobiografia in forma epistolare scritta da Pietro Abelardo attorno al 1120-25. In essa l’autore, nel narrare le proprie sventure causategli dall’amore per Eloisa, rievoca il castigo subito nella notte per mano di tre sicari, a seguito del fatale rapimento dell’amata. La mortificazione di Abelardo in quanto essere sessuale legherà inaspettatamente i due amanti nella dimensione eternatrice del λόγος, testimonio il corposo epistolario.
È interessante osservare che l’Historia Calamitatum, pur nella sua natura essenzialmente autobiografica ed epistolare, contiene in nuce taluni temi cardine della cortesia (l’interiorizzazione della fin’amors mediante l’annichilimento della carne, la ferita e poi la malattia d’amore, la lontananza dall’oggetto amato che provoca affinamento del desiderio etc.) i quali indubbiamente favorirono la ricezione dell’opera – segnatamente nelle aree meridionali della Francia – rendendola appetibile anche al vasto pubblico, che l’accolse come una sorta di romanzo cortese.
A ben guardare la fin’amors del principe di Blaia, nei suoi caratteri peculiari e distintivi (la lontananza dall’oggetto d’amore che genera il canto, assieme alla rinuncia del sé come soggetto erotico), sembra essere il frutto di una raffinata ed elativa ricezione del tema abelardiano: la castrazione di Abelardo troverebbe il suo contrappunto poetico-metaforico nella sottrazione dell’io lirico al possesso carnale, come tragica ma necessaria evirazione dello spirito.[6]
L’interpretazione è interessante; certo l’amor de lonh, pur rinviando alla metafora cristiana della peregrinatio cistercense e dell’itinerarium mentis ad Deum, è amore profano: il fine ultimo del trovatore non è il raggiungimento di una indefinita dimensione spirituale, ma della donna, alla quale il poeta anela lungo l’intero percorso di raffinamento imposto e al contempo richiesto dalla fin’amor. Tuttavia è innegabile che l’abbondanza degli echi mistici nella poesia di Jaufre Rudel sia talmente evidente da costituire un punto di partenza per qualunque tentativo di decodificazione della stessa.[7]
Con questa precisazione, e tornando all’intreccio di voci Abelardo-Jaufre-Raimbaut rimarcato da Bologna, sembra che Raimbaut, rievocando a tratti in maniera puntuale la lirica di Jaufre, abbia inteso ridimensionare il tema della castrazione a pura finzione letteraria, assieme rispondendo parodicamente ai topoi rudelliani dell’amore di lontano e della piaga d’amore.
Così, nella paradossale fictio della sofferta mutilazione che informa il gap – ma è ancora preferibile ribadire che si tratta di un contro-gap, giacché il gioco letterario si ritorce contro l’indefinibile prima persona che dà voce al testo – Raimbaut si oppone grottescamente al citatissimo Jaufre Rudel il quale, a sua volta, costruisce il suo sistema di no-poder nel desiderio che alimenta sé stesso lontano dalla carne. Alla luce di questa ipotesi, non sarà dunque peregrino affiancare l’ambigua vicenda della cobla VI di Belhs m’es l’estius alla narrazione dell’aggressione notturna di Abelardo.
Luciano Rossi ha il merito di aver posto l’accento sul sotterraneo legame intercorrente fra Lonc temps e la versione del Lai d’Ignaure (o Lai du prisonnier)[8] del non meglio noto «Renaut», degli inizi del XIII secolo ma probabilmente nota almeno un trentennio prima, se si dà valore di testimonianze all’Ensenhamen di Arnaut Guilhem de Marsan o alla fugace ma precipua menzione di un Ignaures nel Roman de la Charrette: la persona loquens della lirica in oggetto, difatti, lamenta di aver subito la medesima sventura fisica del protagonista del lai, e sempre a causa dell’eccessiva gelosia dei mariti turbati dalle sue intemperanze amorose.[9] Tale supposizione è corroborata dal ricorrente riferimento all’aurengate elaborato da Giraut de Bornelh e Gaucelm Faidit per mezzo del senhal di Linhaura, prezioso tour de mots derivante dalla giustapposizione terminologica di linh “lignaggio” e aur “oro”.
Dunque, giocando sulla consonanza fra il suo stesso senhal e il nome di Ignaure, Raimbaut vuol forse di esso offrire un’interpretazione provocatoria e smaliziata, giacché il fedifrago e misero protagonista del lai fu evirato proprio a causa della sua incontinenza sessuale.[10]
L’analisi di Rossi prosegue instituendo un secondo - nonché duplice e duplicemente parodico - parallelismo fra la castrazione di Raimbaut e, da un lato, l’evirazione “mistica” celebrata da Eusebio-Origene, dall’altro le teorie amorose dei trovatori suoi contemporanei (in particolare di Bernart de Ventadorn), inneggianti alla pressoché esclusiva contemplazione della donna amata, assieme agli effetti sconvolgenti che essa ingenera nel poeta-amante.
Per il primo livello della parodia, il riferimento sarebbe a un celebre passaggio del Polycraticus (VIII; VI) di Giovanni di Salisbury dedicato a Origene: Raimbaut, come Origene, attraverso il rinnovamento conseguente all’evirazione, non ha più motivo di destare sospetti fra i mariti (cobla V), e anzi (e s’innesterebbe, all’altezza della cobla VIII, il motivo della satira contro in paradosso che muove la fin’amor) può finalmente appagarsi del desirier e del vezer, giacché altro non chiede.
Più lieve l’opinione di Luigi Milone, secondo cui l’attacco di Raimbaut non sarebbe satirico ma volto a «riure una mica – sense angoixa! – dels tristos enemics del sexe».[11]
Per una lettura in senso metaletterario si rimanda alle pagine dedicate al gap nel volume di Simon Gaunt Troubadours and Irony: Raimbaut si serve, non senza un certo compiaciuto distacco, della terminologia propria del trobar clus. Egli “copre” l’evento fulcro della narrazione attraverso un linguaggio studiato e fortemente equivoco, sì che all’interno di un contesto di autoparodia masochistica e grottesca i termini cubertz e clus si caricano di una valenza squisitamente ironica.[12]
 
3. ma besoigna: «quel che mi manca»[13]. Termine di natura cortese, d’estrema rarità. In Raimbaut esso compare ancora in Un vers farai de tal mena (PC 389, 41), che al v. 35 reca mon bezonh.[14] Si aggiunga l’attestazione del termine nella medesima forma femminile in Seigner en coms, a blasmar, di Bertran de Born (PC 80, 39) v. 14: de sidonz ni sa besoigna, nonché in Elias Cairel, Qui saubes dar tan bo conselh denan (PC 133, 11), v. 44: so don li falh a la besonha gran (ed. Jaeschke 1921, p. 165). Tra le accezioni del lemma Raynouard riporta «l’acte de la copulation»[15] e ancora il FEW «l’acte amoureux»[16]: curiosa coincidenza per una lirica composta nel segno dell’allusività e dell’anfibologia.
 
4. ira et esglais: sostantivi definenti lo stato di tensione dolorosa del fin aman.
Ira, termine-chiave del lirismo amoroso, è semanticamente ambiguo, data la sua ambivalenza di «collera» e «tristezza»[17], sebbene nell’ambito della poesia trobadorica sia piuttosto quest’ultima accezione ad essere adoperata con maggior frequenza.[18] Secondo Pierre Bec l’ira rappresenta «une sort de ressentiment douloureux»[19], comprendente dunque in sé colère e douleur.
Esglais, «spavento, orrore»[20] è termine specificamente occitanico (nei trovieri il corrispondente è esfroi, attestato anche per l’antico occitano e però non abbastanza valorizzato nella lirica trobadorica). La prima attestazione dell’uso combinato d’ ira ed esglai è in Cercamon, Puois nostre temps comens’a brunezir, (PC 112, 3) vv. 49-52: Cercamon diz: qi vas Amor s’irais | meravill’es com pot l’ira suffrir, | q’ira d’amor es paors et esglais | e no’n pot hom trop viure ni murir (ed. Tortoreto 1981, p. 157): «Cercamon dice: chi contro Amore si adira, è strano come possa sopportarne lo sdegno, in quanto sdegno d’amore è paura e sgomento e non se ne può troppo a lungo vivere né morire»; la medesima occorrenza in Bernart de Ventadorn, Ara no vei luzir solelh (PC 70, 7), vv. 25-27: D’aquestz mi rancur e⸱m corelh | qu’ira me fan, dol et esglai | e pesa lor del joi qu’eu ai (ed. Appel 1915, p. 38): «Per questo sento rancore e dolore, perché mi causano tristezza, dolore e paura, e a loro dispiace che io provi gaudio».
 
5. cavallier: la lirica di Raimbaut, come suggerisce il vocativo, è indirizzata al pubblico maschile della corte, nello specifico ai cavalieri. Si confronti il gap di Guglielmo IX, Companho, farai un vers [qu’er] covinen (PC 183, 3), al v. 22: Cavalier, datz mi cosselh d’un pessamen «Cavalieri, consigliatemi per una cosa che mi preoccupa», dove i cavalieri chiamati a consiglio, coincidenti coi companho e, in parte, con i soudadier di cui Marcabru fa menzione, sono da identificarsi nel gruppo d’uomini costituente la maisnada privata del signore feudale e principale depositario dell’ethos cortese.
 
6. S’ar en ai obs ni mestier: nell’interpretazione di Pattison e Riquer troviamo s’a ren, ed essi rendono il verso con: «se ho bisogno o necessità di qualcosa». Sembra più conveniente seguire l’interpretazione che ne danno Appel e Milone, dove ar (< lat. HĀ HORĀ) funge da avverbio di tempo e il pronome personale complemento en potrebbe far riferimento a ma besoigna del v.3.
 
8. Allusione al motivo della castrazione, grottesco equivalente del no-poder rudelliano. L’aggettivo gai, proprio della lirica trobadorica, è sovente associato (a partire da Guglielmo IX) a termini quali joi e jauzir, a indicare lo stato di piacevolezza nel quale versa il fin aman. Raimbaut ne stravolge il significato, operando un notevole abbassamento semantico mediante la perifrasi di carattere osceno.
Se, come abbiamo osservato, la cobla VI di Belhs m’es l’estius sembra richiamare la tragica notte di Abelardo, con l’aggressione e la fuga dei nemici che si allontanano rizen, Raimbaut pare volersi allacciare al momento centrale dell’episodio: eis videlicet corporis mei partibus amputatis quibus id quod plangebant commiseram (ed. Monfrin 1978 p. 101).
 
13 e ss. Da qui e fino all’ultima cobla Raimbaut descrive, alternando ironia e sarcasmo, le conseguenze sociali della vergoigna di cui ha già fatto menzione: l’inutilità della gelosia dei mariti, che non hanno più motivo di temere per le proprie donne (cobla III); i riprovevoli modi di fare dell’evirato protagonista della lirica (cobla IV), che rendono inutile l’angoscia di chi teme per la donna oggetto del suo amore (cobla V); infine, il disprezzo che egli suscita in chi possiede, invece, cors entier (cobla VI).[21]
Cfr. ancora Abelardo: O si tantam suspitionis causam emuli mei in me reperirent, quanta me detractione opprimerent! Nunc vero mihi divina misericordia ab hac suspitione liberato, quomodo, hujus perpetrande turpitudinis facultate ablata, suspitio remanet? (ed. Monfrin 1978, pp. 101-102): «O se i miei nemici avessero trovato in me una reale causa di sospetto, con quanta forza mi avrebbero oppresso! Ora, invero, liberato per la misericordia divina da questo sospetto, come può rimanere il medesimo sospetto, ora che sono privato del potere di compiere tali turpitudini?».
Emerge a quest’altezza la questione autoriale: a chi è ascrivibile la voce all’interno del testo? Luigi Milone ritiene che essa appartenga allo stesso Raimbaut, nella finzione di aver patito la stessa disgrazia di Abelardo. Chiaramente ci troviamo di fronte a un ieu lirico, una «dramatic person» non avente a che fare con il poeta se non per il fatto che ne è una creazione. Inoltre, considerati il carattere pervasivo e il massivo uso dell’ironia nel corpus testuale del trovatore d’Aurenga, bisogna prestare prudenza nell’accogliere come veritiera qualsiasi “persona” assunta da Raimbaut.
 
14. Pattison traduce: «to tell that which I lamented recently», interpretando l’avverbio temporale er come (h)er/ier (< lat. HERI); diversamente, Riquer e Milone rendono er con “ora” (< lat. EĀ HORĀ).[22]
Si noti plais: perfetto sigmatico di planher, “piangere, lamentare” < lat. PLANXI (PLANGERE).
 
17. Accolgo a testo l’integrazione di [i] in sede di sillaba finale, già in Pattison, ai vv. 17, 23, 24, 30 e 40, che si motiva per semplici ragioni di normalizzazione grafica e non certo metriche: la desinenza latina –ARIUM > occ. er/ier morfologicamente equivalenti.[23]
 
18. I testimoni presentano la lezione moutz, mantenuta da Pattison e Riquer (che traducono, rispettivamente: «many give me black looks» e «muchos me ponen negro semblante», dando a moutz la funzione sintattica di soggetto plurale) e corretta in mout da Appel. Come nota Milone, la forma sigmatica non può rappresentare un soggetto plurale (< lat. MULTI); sembra dunque preferibile interpretarla come avverbio di quantità.
 
19. Appel congettura, a motivo del forte scarto intercorrente fra il v. 19 e i successivi, il perfetto fitz in luogo del presente fatz, che più opacamente segnalerebbe il mutamento di condizione dell’evirato “protagonista”.[24] Pattison, seguito da Riquer e Milone, preferisce mantenere la lezione al presente tradita dai manoscritti, la quale non esibisce particolari problemi a livello esegetico e anzi è motivata dalla presenza di un costrutto similare nella lirica Amors, cum er? Que faray? (PC 389, 8), vv. 50-51: E s’ieu en fauc semblan guay | ni⸱m depenh cueynhdes e vas (ed. Pattison 1952, p. 132) : «E se ne faccio gaio sembiante, e mi dipingo grazioso e volubile…».
coindes e degertz: «grazioso e affettato». L’aggettivo coinde < lat. COGNITUS[25] ha assunto il suo significato “cortese” presso i trovatori, per poi diffondersi nel nord della Francia nella medesima accezione di «grazioso, amabile, gaio», a indicare la modalità in cui un membro della società deve presentarsi all’interno della corte.[26] Degertz è parola sconosciuta, che Pattison propone di interpretare come sinonimo di coinde, sulla base di un’unica simile occorrenza, notata dall’Appel, in Peire Vidal; mentre Milone reca «afectat», de Riquer significativamente non si pronunzia e, pur lasciando insoluto il verso, riporta come possibile la congettura di Pattison. Comunque si voglia rendere il lemma, è chiaro l’intento parodico di Raimbaut, il quale sembra richiamarsi alla dittologia canonica coindes e gais, significativamente presente al v. 7 dell’intertesto di Jaufre Rudel Belhs m’es l’estius.
 
20 e ss. Ha qui inizio una lunga serie d’ingiurie di carattere marcabruniano: Raimbaut, con sarcasmo fortemente autoaggressivo, descrive la propria metamorfosi di individuo “castrato”.
Si noti che, mentre i vv. 20-22 presentano correttamente tutti gli aggettivi al nominativo, i vv- 23-24 mostrano un’inaspettata deviazione verso la forma obliqua, confermata dall’intera tradizione manoscritta. È possibile che la natura non lirica, ma paradossale e giocosa del gap possa aver spinto Raimbaut a operare una «infrazione controllata»[27] sulle comuni norme morfologiche.
 
23. Tutti i manoscritti recano conclucher. La lezione è chiaramente corrotta (< lat. CONDŪCERE) e, presumibilmente ascrivibile a confusione grafica, costituisce errore d’archetipo. La medesima tipologia di errore compare al v. 25: aclubertz (ma < lat. AD + APERIRE).
 
24. De tot lo plus croi guerr[i]er. Come già sopra esposto, si accogliere l’integrazione di [i], già in Pattison, nel tradito guerrer. Si rigetta inoltre, poiché innecessaria, la congettura totz (e la conseguente resa in complemento partitivo), posta in nota da Appel e inserita a testo da Pattison, e si predilige il tradito (de) tot avverbiale, grammaticalmente ineccepibile.[28]
 
25. fol adubert: l’espressione, adoperata per designare il marito che porta via il poeta impotente dalla propria moglie, rimanda ad un altro componimento di Raimbaut, S’il cors es pres, la lengua non es presa (PC 389, 39), nel quale l’io lirico è allontanato e imprigionato dal marito di Joglar, poiché teme una relazione adulterina fra i due confidenti.[29] 
 
26. fais, «fardello» (< lat. FASCIS). La prima apparizione del lemma è in Guglielmo IX, Pos de chantar m’es pres talenz, cobla VIII: Mout ai estat cuendes e gais[30] | mas Nostre Seigner no·l vol mais; | ar non puesc plus soffrir lo fais | Tant soi aprochatz de la fi (ed. Eusebi 2011): «Molto sono stato amabile e gaio, ma Nostro Signore più non lo vuole: ormai non posso sopportare il fardello, tanto sono vicino alla fine»; ancora, in Belhs m’es l’estius, vv. 54-56: E sapchatz tug cominalmen | qu’ie·m tenc per ric e per manen, | car soi descargatz de fol fais «E sappiate tutti che io mi ritengo ricco e fortunato poiché mi sono liberato d’un folle fardello», cui risponde il moralista Marcabruno in Ans que·l terminis verdei, vv. 21-22: Ben es cargatz de fol fais | qui d’Amor es en pantais (ed. Dejeanne 1909): «È ben caricato di un folle fardello colui che è oppresso da Amore». Il religioso fardello di Guglielmo IX, «peso della vita per chi è malato o vecchio»[31], assume in Jaufre Rudel e Marcabruno il significato “spirituale” di peso amoroso, strettamente connesso al sentimento di un «amour vénal».[32] Risulta dunque, a questo punto, più chiara l’ironia di Raimbaut, per il quale il fardello avvertito dai mariti (la loro folle gelosia) non ha più ragion d’essere, poiché a cantare le loro donne è un uomo privato dei suoi attributi.
 
27. quar ia m'en loigna; il verbo lonhar, «allontanarsi, fuggire» (der. < lat. LONGE), cardine della lirica rudelliana, si trova non a caso al v. 31 di Belhs m’es l’estius: qu’anc no fui tan lunhatz d’amor, | qu’er no·n sia sals e gueritz (ed. Chiarini 1985): «Poiché in alcun momento mi sono tanto allontanato dall’amore  da non esserne ora salvo e guarito».
 
29. Milone emenda la congiunzione condizionale se, tradita da tutti i testimoni, in si. Non ritenendo la correzione necessaria in quanto variante grafica possibile, accogliamo a testo la lezione manoscritta.
 
32. per qu'om pela·l cais: Pattison emenda la lezione dei manoscritti, accolta invece da Appel, per que·m pel al cais; l’intervento, che trova l’approvazione di Riquer e Milone, sembra essere legittimo e motivato da ragioni “d’uso”, dacché riferibile all’espressione idiomatica se pelar lo cais[33], segno di perduta mascolinità.
 
33. peroigna: congiuntivo potenziale del verbo peronher < lat. PERUNGERE.
 
35. ab cors entier: il gioco poetico di Raimbaut è qui duplice: da un lato, come evidenziato da Appel, egli pone deliberatamente l’accento sull’integrità della donna, enfatizzando così la propria condizione di uomo “mutilo”; dall’altro, proprio per tale fisica carenza, egli potrà tentare di avvicinarla, divenendo un fin aman e ottenendo quella purezza di sentimento da lui sbeffeggiata proprio in principio del gap.[34] Il tono, sia nuovamente ribadito, è gustosamente ironico.
 
37 e ss. Seguo l’interpretazione di Milone, che vede in questi versi una semplice ri-affermazione poetica: se la nuova condizione nella quale è caduto non glielo impedirà, l’io lirico seguiterà a cantare, giacché la gaiezza del canto gli permette di sopportare lo stato doloroso di “castrato”.[35] Fratta ha ravvisato una stretta relazione fra i vv. 41-42 di Lonc temps e i vv. 1-2 della lirica di Bernard de Ventadorn Per melhs cobrir lo mal pes e.l cossire | chan e deport et ai joi e solatz! :«Per meglio nascondere il cattivo pensiero e il dolore | canto e mi diverto e ho gioia e sollazzo!».
 
39. Puistel'hui sus en sa groigna: cfr. Arnaut Daniel, Autet e bas entre·ls prim fuelhs (PC 29.5), vv. 26-27: e pustel'ai'en sa gauta | sel c'ab lei si desacorda (ed. Perugi 1978, p. 237): «Possa avere una pustola alla guancia colui che con [Amore] è in disaccordo».
 
40. A tot marit: si predilige in questa sede la lezione tradita dai codici e accolta da Milone, non recante problematiche di natura grammaticale; la congettura totz di Pattison non sembra necessaria.
Nel giustificare la correzione, Pattison aggiunge che la comica maledizione dovrebbe presentare un congiuntivo desiderativo, piuttosto che un presente indicativo (aya, dunque, e non a), ma che tale forma dovette sembrare a Raimbaut più immediata e incisiva.[36] 
Mantenendo la lezione tradita dai codici, a assume la funzione di preposizione introducente un complemento di termine.
 
43 e ss. In questa cobla di chiusura del componimento, Raimbaut fa intravvedere il suo gioco parodico: egli (ma ricordiamo: è sempre la persona loquens) si è offerto non a una, ma a più donne, e grazie a queste numerose seduzioni ha potuto sperimentare il joi d’amor; tuttavia – aggiunge – poiché ora l’evirazione rende impossibile il compimento di un amore sensuale, è destinato a engraissar solo con il desiderio e la vista delle donne amate, quasi come un perfetto amante cortese. Il solament del v. 47, posto in posizione forte, rivela però lo sguardo scanzonato del poeta di fronte alla natura paradossale e autopunitiva della fin’amor.
Un trattamento meno giocoso del tema si ritrova in Pos trobars plans (PC 389, 37), lirica indirizzata a una donna lontana, nella quale Raimbaut ammette di contentarsi del desiderio di lei, salvo poi sperimentare gli accessi di un sentimento disforico.
 
46. Il motivo dell’“ingrasso” conseguente alla castrazione ribalta completamente, parodiandolo, il magrir di Jaufre Rudel, visibile esito della piaga d’amore, per cui si vedano i vv. 13-15 della lirica Non sap chantar qui so non di (PC 262, 03): Colps de joi me fer, que m’ausi, | e ponha d’amor que⸱m sostra | la carn, don lo cors magrira (ed. Chiarini 1985, p. 57): «Un colpo di gioia mi ferisce, ta». In Raimbaut il corpo non è più consunto, ma anzi reso grassoccio e rubizzo a seguito della sofferta mutilazione, mentre l’animo diviene codardo e l’amore, in aperta contro-eco rudeliana, si riduce a passione causata dalla visio.[37] Il tema ricompare ai vv. 54-56 di Entre gel e vent e fanc (PC 389, 27): Que tan grans voluntatz m’en nais | qu’en un jorn – tan ben c’om no·m pais – | en pert so que d’un mes engrais (ed. Pattison 1952, p. 116): «In me è nato un desiderio tanto grande che in un giorno – benché mi si nutra bene – perdo tutto il grasso che metto su in un mese».
Secondo quanto rilevato da Topsfield[38], è possibile che la parodia tocchi anche il componimento di Peire d’Alvernhe, Bel m’es quan la roza floris (PC 323, 7), vv. 32-35: No pot hom aver fizansa / si·l carnal amar non vol;|quar vei que cors non a cura | mas de senhor que engrais (ed. Del Monte 1955, pp. 137-138): «Non può l’uomo aver garanzia, se non vuole amore carnale; poiché vedo che il corpo non ha cura se non di un signore che ingrassa»; Raimbaut starebbe qui giocando con l’idea di perfetto e integrato joi cui accenna Peire anche in altri componimenti (cfr. Chantarai, pus vey qu’a far m’er, vv. 29-32, e Deiosta⸱ls breus iorns e⸱ls lonc sers, vv. 15-18) e che già in sé rappresenta un’inversione moralistica - di tono marcabruniano - del sottile spiritualismo di Jaufre Rudel.
 
49. Il castello di Monrosier (Monrozier o Montrosier), nel dipartimento dell’Aveyron, apparteneva ai conti di Rodès, in relazioni feudali con la famiglia di Raimbaut. Ulteriori riferimenti nelle tornadas di Amors, com er? Que farai? (PC 389, 8), vv. 57-61: E ma chanso si no fos | alques ves Amor esquiva, | tengra ves Rodes en lay | Comtessa nominativa, | pros e bell’ab cor veray (ed. Pattison 1952, p. 132): «E se la mia canzone non fosse un po’ ostile nei riguardi di Amore, la avrebbe là verso Rodès una nobile Contessa, prode e bella dal cuore sincero» e di Assatz sai s’amor ben parlar (PC 389, 18), vv. 60-61: E mos vers tenra, qu’era⸱l paus, | a Rodes, don son naturaus (ed. Pattison 1952, p. 135): «Ed ella avrà il mio vers, ché ora lo concludo, a Rodès, di cui sono natio».[39]
La contessa a cui la lirica è indirizzata potrebbe essere Ermengarda di Creyssel, moglie di Uc I conte di Rodès, oppure Agnès, figlia di Guilhelm d’Alvernha e moglie di Ugo II di Rodès. Entrambe le dame furono contesse di Rodès, tuttavia è più verosimile che Raimbaut si rivolgesse alla più giovane Agnès, che egli avrebbe potuto conoscere nel 1157, in occasione del matrimonio del cugino Guillaume VII di Montpellier e Matilde di Borgogna.[40]
 
50. gaug entier: l’espressione, evocante la donna ab cors entier del v. 35, può avere una duplice valenza ironica. Difatti il joi, degradato da un piano spirituale a una dimensione meramente fisica, non può essere integro, giacché il corpo dell’amante non lo è più. Dall’altro lato, il curioso ma raffinatissimo modo con cui il poeta costruisce ed elabora il motivo della castrazione della persona loquens, dimidiata fra gli accessi farseschi e l’esagerata professione di sincerità nella rassicurazione ai mariti, cela un’irriverenza che potrebbe forse mutare per conversum l’iniziale motivo della castrazione in vera e propria vanteria di prodezza sessuale, rendendo autentico il gaug entier con cui il componimento si conclude.[41]


 

 

[1] Per le notazioni, si veda Bologna-Fassò 1991, p. 39.
[2] Cfr. Beltrami 1978-79 pp. 101-104 per una ricapitolazione delle esegesi proposte.
[3] Spitzer 1944, pp. 71-72; lo segue Chiarini 1985 p. 107 n. 36-42.
[4] Beltrami nota inoltre che l’opposizione vestitz-despollatz riecheggia nella canzone di Marcabruno Al prim comens de l’invernaill (PC 293, 4), vv. 7-12, «Persino a letto, invece, è meglio andare vestiti, risponderebbe Rudel, per essere pronti a tutto» (Beltrami 1978-79, p. 102).
[5] Cfr. Lazzerini 1993, pp. 194-197.
[6] Cfr. Bologna-Fassò 1991, p. 24.
[7] Cfr. Lazzerini 1993, pp. 178-179.
[8] Rita Lejeune ha fornito per prima un’edizione critica e completa del testo, indicandone l’autore in Renaut de Beaujeu (cui è attribuito il Biaus Descouneüs o Bel Inconnu), cfr. Lejeune 1938. Il poema, in 664 versi e in lingua d’oïl, è trasmesso dal solo manoscritto 1553 (ff. 485-488), appartenente al fondo francese della BNF e databile al 1284.
[9] Cfr. Rossi 1983, pp. 38-41.
[10] idem, p. 46. L’argomento è trattato più estesamente nel commento alla lirica Ara⸱m platz, Giraut de Borneill.
[11] Milone 1998, p. 178.
[12] Gaunt 1989, p. 125.
[13] Così traducono Pattison («my deficiency»), Riquer («mi deficiencia»), Milone («el que em manca»).
[14] Milone 1998, p. 179.
[15] Rn, s.v. besonha, besoigna.
[16] FEW, rad. *sunni.
[17] Si veda l’estesa analisi di Cropp 1975, pp. 287-292.
[18] Nel corpus di Bernard de Ventadorn la proporzione è di 1:10 (Bec 1992, p. 565).
[19] Ibid.
[20] Levy, s.v. esglai, -glag, -clai.
[21] Milone 1998, p. 180.
[22] Cfr. Roncaglia 2010, pp. 116-117.
[23] Cfr. Crescini 1926, pp. 39-40.
[24] Cfr. Appel 1928, pp. 39-40.
[25] La forma occitana è però cuendes, che pure convive con coindes (probabile esito oitanico; cfr. p. es. voix < lat. VOCEM); Cfr. Canettieri 2012.
[26] Così Cropp spiega la curiosa evoluzione semantica: «dans la société courtoise, il était indispensable de connaître la façon de se comporter avec amabilité, de savoir plaire.» (Cropp 1975, p. 109).
[27] Milone 1998, p. 181.
[28] Riquer, pur riportando il testo di Pattison, traduce correttamente. Cfr. Levy s.v. tot: del tot, de tot: “tout à fait, entièrement”.
[29] Cfr. Pattison 1952, p. 43.
[30] Si noti la coppia aggettivale cuendes e gais, per la quale si rimanda all’analisi del v. 19.
[31] Eusebi 2011, n. 31 p. 85.
[32] Dejeanne 1909, p. 221.
[33] Cfr. Levy s.v. cais.
[34] Emerge, già a quest’altezza, l’idea di integrità con la quale si concluderà il componimento (v. infra, al verso 50).
[35] In modo differente, Pattison ha interpretato il verso come mosso da un impedimento da parte della dama o da un rimprovero da parte dei detrattori di Raimbaut per la sua abbondante produzione poetica (cfr. Pattison 1952, p. 167).
[36] Cfr. Pattison 1952, p. 167.
[37] Cfr. Bologna-Fassò 1991, p. 40.
[38] Cfr. Topsfield 1975, p. 268.»
[39] Non è chiaro se la tornada sia indirizzata a Mon Anel (v. 52) o a Joglar (v. 57), e ciò rende l’interpretazione generale del passo estremamente problematica. Raimbaut non è originario di Rodès e la sua affermazione potrebbe celare un semplice apprezzamento nei riguardi del luogo nel quale si trova la destinataria del vers (e, di conseguenza, nei riguardi della stessa donna, come inferito da Pattison 1952, p. 137).
[40] Così Pattison 1952, p. 166 e Milone 1998, p. 186.
[41] Cfr. Gaunt 1989 pp. 142-143.
  • letto 1528 volte

Edizioni

  • letto 966 volte

Pattison

I.
Lonc temps ai estat cubertz,      
mas Dieus no vol qu’ieu oimais    
puosca cobrir ma besoigna,        
dont mi ven ira et esglais.       
Ez escoutatz, cavallier,          
s’a ren ai obs ni mestier.        

II.
D’aisso vos fatz ben totz certz:  
qu’aicels don hom es plus gais    
ai perdutz, don ai vergoigna;     
e non aus dir qui·ls me trais;    
et ai ben cor vertadier           
car dic tant grand encombrier.    

III.
Mas per so sui tant espertz       
de dir aisso que er plais         
car voill leu gitar ses poigna    
totz los maritz de pantais        
e d’ira e de conssirier,          
don moutz m’en fan semblant nier. 

IV.
Si·m fatz coindes e degertz       
si·m sui eu flacs e savais        
volpilz (garnitz e ses broigna);  
e sui mizels e putnais;           
escars, vilan conduchier,         
de totz lo plus croi guerrier.    

V.
Per quez es fols adubertz         
totz hom que ia ten a fais        
s’ieu cortei — quar ia m’en loigna? —
sa moiller, pois dans non nais       
ad el se son ben sobrier             
li mei mal sospir doblier.           

VI.
Car ia tot non fos desertz           
d’aicels, per qu’om pela·l cais,     
tant ai d’als ont me peroigna        
— d’autres avols decs on bais —      
per que domna ab cors entier         
no·m deu prezar un dinier.           

VII.
E si mos chans m’es suferz           
eu chan, qu’enquers no m’en lais;    
pustel’ hui sus en sa groigna        
a totz marit si·s n’irais            
s’ieu tant grant mon dol plenier     
voill cobrir ab alegrier.            

VIII.
A dompnas m’en soi profertz          
e datz, per que m’en ven jais;       
si noc’ ai poder que i joigna        
en jazen, ades engrais               
solament del desirier                
e del vezer, qu’als non quier.       

IX.
La comtessa a Monrosier             
volgra auzis mon gaug entier.       
 

  • letto 724 volte

Testo e traduzione

Lonc temps ai estat cubertz
(PC 389, 31; Pattison XXVIII)

 

a cura di Samantha Molinaro

 
 
Mss.: I (147r), K (133r), d (342r).
Rubriche: Rambautz daure(n)ga I, Raembautz daurenga K.
Edizioni principali: Appel 1928, p. 38; Pattison 1952, p. 164; Riquer 2011, p. 442 Milone 1998, p. 91.
Testo di base: Milone 1998, p. 91 con alcune modifiche esposte nel commento.
Schema metrico-rimico: a7 b7 c7’ b7 d7 d7 (Frank, 794: 1); gap o contro-gap (se si accetta l’ipotesi dell’autoironia), costituito da otto coblas unissonans e una tornada di due versi.
Classificazione dei testimoni: IKd sono, come di norma, estremamente compatti, sì da costituire un’unica tradizione manoscritta. IK condividono gli errori ai vv. 23 conclucher e 25 aclubertz, entrambi motivabili Per il principio dell’ eliminatio codicum descriptorum si tralascia d, descriptus di K, irrilevante ai fini della costitutio textus.
 

 

 
I.
Lonc temps ai estat cubertz,      
mas Dieus no vol qu’ieu oimais    
puosca cobrir ma besoigna,        
dont mi ven ira et esglais:      
ez escoutatz, cavallier,                               5                
s’ar en ai obs ni mestier.
II.
D’aisso vos fatz ben totz certz:  
qu’aicels don hom es plus gais    
ai perdutz, don ai vergoigna;     
e non aus dir qui·ls me trais;                     10 
et ai ben cor vertadier           
quar dic tant grand encombrier.
III.
Mas per so sui tant espertz       
de dir aisso que er plais:         
quar voill leu gitar ses poigna                  15   
totz los maritz de pantais        
e d’ira e de conssir[i]er,          
don mout m’en fan semblant nier.
IV.
Si·m fatz coindes e degertz       
si·m sui eu flacs e savais                            20 
volpilz garnitz e ses broigna, 
e sui mizels e putnais:           
escars, vilan conduch[i]er,         
de tot lo plus croi guerr[i]er.
V.
Per que es fols adubertz                            25 
totz hom que ja ten a fais        
s’ieu cortei — quar ja m’en loigna? —
sa moiller, pois dans non nais       
ad el se son ben sobrier             
li mei mal sospir dobl[i]er.                        30
VI.
Car ja tot non fos desertz           
d’aicels per qu’om pela·l cais,     
tant ai d’als ont me peroigna,        
d’autres avols decs on bais,     
per que domna ab cors entier                   35   
no·m deu prezar un dinier.
VII.
E si mos chans m’es sufertz           
eu chan, qu’enquers no m’en lais :    
puistel’hui sus en sa groigna        
a tot marit si·s n’irais                                  40  
s’ieu tant grant mon dol plenier     
voill cobrir ab alegrier.
VIII.
A dompnas m’en soi profertz          
e datz, per que m’en ven jais:       
si no qu’ai poder que⸱i joigna                   45      
en jazen, ades engrais               
solament del desir[i]er                
e del vezer, qu’als non quier.
IX.
La comtessa a Monrosier             
volgra auzis mon gauh entier.                 5
 

  1. Per lungo tempo sono stato nascosto, ma Dio non vuole che d’ora in poi io possa dissimulare quel che mi manca, da cui mi vengono tristezza e sgomento. E ascoltate, cavalieri, se ora ne ho bisogno o necessità.
  2. Di questo vi assicuro: che ciò di cui l’uomo è più felice io l’ho perduto, e perciò ne provo vergogna; e non oso dire chi me lo trasse via. E certo ho cuore veridico, poiché esprimo un imbarazzo tanto grande.
  3. Ma per questo sono così frettoloso nel dire quel che ora deploro: perché rapidamente, senza indugio, voglio sollevare tutti i mariti dall’angoscia, dalla tristezza e dalla preoccupazione, per cui mi fanno un gran nero sembiante.
  4. Sebbene mi faccia grazioso e affettato, io sono fiacco e miserabile, pusillanime, armato e senza lorica; e sono lebbroso e puzzolente, avaro, un ospite villano, del tutto il più vile guerriero.
  5. Poiché è un chiaro folle qualunque uomo che ora considera come fardello se io corteggio – perché me ne allontana? – sua moglie, giacché a lui non viene alcun danno se sono troppo grandi i miei duplici cattivi sospiri.
  6. Anche se non fossi stato privato di quelle cose per cui ci si rade il mento, io ne posseggo tante altre con le quali posso ungermi – altri vili vizi a cui mi abbasso – ragion per cui una donna dal corpo integro non deve stimarmi nemmeno un soldo.
  7. E se il mio canto mi è permesso, io canto, ché ancora non me ne libero; [venga] una pustola su nel naso a ciascun marito, se si adira se io voglio coprire con allegrezza il mio intero dolore tanto grande.
  8. A donne mi sono offerto e dato, per cui me ne viene gioia; se non ho mai il potere di unirmici giacendo, ora ingrasso solamente del desiderio e della vista, ché altro non cerco.
  9. Vorrei che la contessa a Monrosier ascoltasse il mio intero gaudio.

 

  • letto 1780 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 1043 volte

CANZONIERE I

  • letto 712 volte

Edizione diplomatica

       Rambautz daure(n)ga.                        XVII.
  L    Onc te(m)ps ai estat cubertz. Mas dieu no uol
   q(ue)uoimais. Puosca cobrir ma besoingna. Dont
   mi uen ira et esglais. Etz escoutatz cauallier.
   S a ren ai obs ni mestier
. 


  D aisso uos fatz ben totz certz. Quai cels don
   hom es plus gais. Ai p(er)dutz don ai u(er)goi(n)gna.
   Eno(n) aus dir quils me trais. Et ai ben cor uer-
   tadier. Car dic tant gran enco(m)brier.


  M as p(er)so sui tant espertz. De dir aisso que er
   plais. Quar uoill leu gitar ses poi(n)gna. Totz
   los marritz de pantais. Edira ede consirer.
   Don moutz me fan senblant nier.

  S im fatz coindes edegertz. Sim suieu fla
   cs esauais. Uolpiltz garnitz eses broi(n)gna. E
   sui mizels eputnais. Escars uilan c(on)clucher.
   De tot lo plus croi guerrer.

  P er q(ue) zes fols aclubertz. Totz hom q(ue) ia ten a
   fais. Sieu cortei quar ia men loi(n)gna. Sa moi-
   ller pois dans n(on) nais. Ad els eson ben sobri-
   er. li mei mal sospir dobler.

  C ar ia tot n(on) fos desertz. Daicels p(er) q(uo)m pelalca
   is. Tant ai dals ont me p(er)oi(n)gna. Dautres a
   uols decs on bais. p(er) que domna abcors en-
   tier. No(m/n) deu prezar un dinier.

  E si mos chans mes sufertz. Eu chan q(ue)n q(ue)rs
   nom(en) lais. Puistel hui sus ensa groi(n)gna. A tot
   marit sis nirais. Sieu tant grant mo(n) dol ple-
   nier. Uoill cobrir ab alegrier.

  A domnas men sui profertz. Edatz p(er) q(ue) men
   uen iais. Si no quai poder que i ioi(n)gna. En ia-
   zen ades engrais. Solam(en)t del desirer. Edel
   uezer quals no(n) quier.

  L a comtessa amonrosier. Uolgra auzis mo(n)
   gaug entier.

A cura di Samantha Molinaro

  • letto 543 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Rambautz daure(n)ga.                        xvii.   Rambautz d'Aurenga                  XVII           
    I
  L    onc te(m)ps ai estat cubertz. Mas dieu no uol
   q(ue)uoimais. puosca cobrir ma besoingna. Dont
   mi uen ira et esglais. Etz escoutatz cauallier.
   S a ren ai obs ni mestier
 
  Lonc temps ai estat cubertz,
  Mas Dieu no vol qu’eu oimais
  Puosca cobrir ma besoingna,
  Dont mi ven ira et esglais.
  Etz escoutatz, cavallier,
  S’a ren ai obs ni mestier.
 
    II
  D aisso uos fatz ben totz certz. Quai cels don
   hom es plus gais. Ai p(er)dutz don ai u(er)goi(n)gna.
   Eno(n) aus dir quils me trais. Et ai ben cor uer
   tadier. Car dic tant gran enco(m)brier.
 
  D’aisso vos fatz ben totz certz,
  Qu’aicels don hom es plus gais.
  Ai perdutz, don ai vergoingna,
  E non aus dir qui·ls me trais.
  Et ai ben cor vertadier
  Car dic tant gran encombrier.
 
    III
  M as p(er)so sui tant espertz. De dir aisso que er
   plais. Quar uoill leu gitar ses poi(n)gna. Totz
   los marritz de pantais. Edira ede consirer.
   Don moutz me fan senblant nier.
 
  Mas per so sui tant espertz
  De dir aisso que er plais
  Quar voill leu gitar ses poingna
  Totz los marritz de pantais
  E d’ira e de consirer,
  Don moutz me fan senblant nier.
 
    IV
  S im fatz coindes edegertz. Sim suieu fla
   cs esauais. Uolpiltz garnitz eses broi(n)gna. E
   sui mizels eputnais. Escars uilan c(on)ducher.
   De tot lo plus croi guerrer.
 
  Si·m fatz coindes e degertz,
  Si·m sui eu flacs e savais
  Volpiltz (garnitz e ses broingna);
  E sui mizels e putnais;
  Escars, vilan conducher,
  De tot lo plus croi guerrer.
 
    V
  P er q(ue) zes fols adubertz. Totz hom q(ue) ia ten a
   fais. Sieu cortei quar ia men loi(n)gna. Sa moi
   ller pois dans n(on) nais. Ad els eson ben sobri
   er. li mei mal sospir dobler.
 
  Per quez es fols adubertz
  Totz hom que ia ten a fais
  S’ieu cortei – quar ia m’en loingna ? –
  Sa moiller, pois dans non nais
  Ad el se son ben sobrier
  Li mei mal sospir dobler.
 
    VI
  C ar ia tot n(on) fos desertz. Daicels p(er) q(uo)m pelalca
   is. Tant ai dals ont me p(er)oi(n)gna. Dautres a
   uols decs on bais. p(er) que domna abcors en
   tier. No(m/n) deu prezar un dinier.
 
  Car ia tot non fos desertz
  D’aicels per qu’om pela·l cais,
  Tant ai d’als ont me peroingna
  - D’autres avols decs on bais –
  Per que domna ab cors entier
  No·m deu prezar un dinier
 
    VII
    E si mos chans mes sufertz. Eu chan q(ue)n q(ue)rs
   nom(en) lais. Puistel hui sus ensa groi(n)gna. A tot
   marit sis nirais. Sieu tant grant mo(n) dol ple
   nier. Uoill cobrir ab alegrier.
 
  E si mos chans m’es sufertz
  Eu chan qu’enquers no m’en lais;
  Puistel’hui sus en sa groingna
  A tot marit sis n’irais
  S’ieu tant grant mon dol plenier
  Vuoill cobrir ab alegrier.
 
    VIII
  A domnas men sui profertz. Edatz p(er) q(ue) men
   uen iais. Si no quai poder que i ioi(n)gna. En ia
   zen ades engrais. Solam(en)t del desirer. Edel
   uezer quals no(n) quier.
 
  A domnas m’en sui profertz
  E datz, per que m’en ven iais.
  Si no quai poder que·i ioingna
  En iazen, ades engrais
  Solament del desirer
  E del vezer qu’als non quier.
 
    IX
  L a comtessa amonrosier. Uolgra auzis mo(n)
    gaug entier.
 
  La comtessa a Monrosier
  Volgra auzis mon gaug entier.
 
  • letto 922 volte

CANZONIERE K

  • letto 546 volte

Edizione diplomatica

 Raembautz daurenga.  XX.     [f. 133r]                       
  L    Onc temps ai estat cubertz. Mas dieus
       no uol quieu oimais. Puosca cobrir ma
       besoigna. Dont mi uen ira et esglais.
  Ez escoutatz cauallier. S a ren ai obs ni mesti-
  er.  


  D aisso uos fatz ben totz certz. Quaicels do(n)
  hom es plus gais. Ai perdutz don ai uergoi-
  gna. Eno(n) aus dir quils me trais. Et ai be(n)
  cor uertader. Quar dic tant gran enco(m)brer.


  M as per sso sui tant espertz. De dir aisso que
  er plais. Quar uoill leu gitar ses poigna.
  Totz los maritz de pantais. Edira ede co(n)ssire(r).               
  Don moutz men fan semblant nier.

  S im fatz coindes edegertz. Sim sui eu flacs
  esauais. Uolpilz garnitz eses broigna. E sui
  mizels eputnais. Es cars uilan conclucher.
  De tot lo plus croi guerer.

  P er que zes fols aclubertz. Totz hom queia
  ten afais. Sieu cortei quar ia men loigna.
  Sa moiller pois dans no(n) nais. Ad els eso(n) be(n)
  sobrier. li mei mal sospir dobler.

  C ar ia tot no(n) fos desertz. Daicels p(er) que(m) pe-
  lal cais. Tant ai dals ont me peroigna.
  Dautres auols decs on bais. P(er) que domna
  ab cors entier. No(n/m) deu prezar un dinier.

  E si mos chans mes suferz. Eu chan quen-
  quers nome(n) lais. Puistel hui sus en sa gro-
  igna. Atot marit sis nirais. Sieu tant gra(n)t
  mon dol plenier. Uoill cobrir ab alegrier.

  A dompnas men soi profertz. Edatz. P(er) que
  men uen iais. Si no quai poder quei ioigna.
  En iazen ades engrais. Solame(n)t del desirer.
  Edel uezer quals no(n) quier.

  L a comtessa amo(n) rosier. Uolgra auzis mo(n)
  gauh entier.

A cura di Samantha Molinaro

  • letto 494 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Raembautz daurenga.                   XX.        Raembautz d'Aurenga                  XX
  I

  L    Onc temps ai estat cubertz. Mas dieus
        no uol quieu oimais. Puosca cobrir ma
        besoigna. Dont mi uen ira et esglais.
  Ez escoutatz cauallier. S a ren ai obs ni mesti-
  er.
 

  Lonc temps ai estat cubertz,
  mas Dieus no vol qu’ieu oimais
  puosca cobrir ma besoigna,
  dont mi ven ira et esglais.
  Ez escoutatz, cavallier,
  s’ar en ai obs ni mestier.
  II
  D aisso uos fatz ben totz certz. Quaicels do(n)
  hom es plus gais. Ai perdutz don ai uergoi-
  gna. Eno(n) aus dir quils me trais. Et ai be(n)
  cor uertader. Quar dic tant gran enco(m)brer.
 
  D’aisso vos fatz ben totz certz,
  qu’aicels don hom es plus gais
  ai perdutz, don ai vergoingna,
  e non aus dir qui·ls me trais;     
  et ai ben cor vertader
  car dic tant gran encombrer.
  III
  M as per sso sui tant espertz. De dir aisso que
  er plais. Quar uoill leu gitar ses poigna.
  Totz los maritz de pantais. Edira ede co(n)ssire(r).  
  Don moutz men fan semblant nier.
 
  Mas per sso sui tant espertz
  de dir aisso que er plais
  quar voill leu gitar ses poigna    
  totz los maritz de pantais
  e d’ira e de conssirer,
  don moutz me⸱n fan semblant nier.
  IV
 
  S
im fatz coindes edegertz. Sim sui eu flacs
  esauais. Uolpilz garnitz eses broigna. E sui
  mizels eputnais. Es cars uilan conclucher.
  De tot lo plus croi guerer.
 
  Si·m fatz coindes e degertz,
  si·m sui eu flacs e savais                       
  volpilz (garnitz e ses broigna)
  e sui mizels e putnais,
  escars, vilan conclucher,
  de tot lo plus croi guerer.
  V
 
  P
er que zes fols aclubertz. Totz hom queia
  ten afais. Sieu cortei quar ia men loigna.
  Sa moiller pois dans no(n) nais. Ad els eso(n) be(n)
  sobrier. li mei mal sospir dobler.
 
  Per quez es fols aclubertz  
  totz hom que ia ten a fais
  s’ieu cortei – quar ia m’en loigna? –
  sa moiller, pois dans non nais
  ad el se son ben sobrier
  li mei mal sospir dobler.         
  VI
  C ar ia tot no(n) fos desertz. Daicels p(er) que(m) pe-
  lal cais. Tant ai dals ont me peroigna.
  Dautres auols decs on bais. P(er) que domna
  ab cors entier. No(n/m) deu prezar un dinier.
 
  Car ia tot non fos desertz
  d’aicels per que⸱m pela·l cais,
  tant ai d’als ont me peroingna
  – d’autres avols decs on bais –
  per que domna ab cors entier                       
  no·m deu prezar un dinier
  VII
  E si mos chans mes suferz. Eu chan quen-
  quers nome(n) lais. Puistel hui sus en sa gro-
  igna. Atot marit sis nirais. Sieu tant gra(n)t
  mon dol plenier. Uoill cobrir ab alegrier.
 
  E si mos chans m’es sufertz
  eu chan qu’enquers no m’en lais;
  puistel’hui sus en sa groingna
  a tot marit si⸱s n’irais                            
  s’ieu tant grant mon dol plenier
  voill cobrir ab alegrier.
  VIII
  A dompnas men soi profertz. Edatz. P(er) que
  men uen iais. Si no quai poder quei ioigna.
  En iazen ades engrais. Solame(n)t del desirer.
  Edel uezer quals no(n) quier.
 
  A domnas m’en sui profertz
  e datz, per que m’en ven iais.
  si no quai poder que i ioingna        
  en iazen, ades engrais
  solament del desirer
  e del vezer, qu’als non quier.
  IX
 
  L
a comtessa amo(n) rosier. Uolgra auzis mo(n)
  gauh entier.
 
  La comtessa a Monrosier
  volgra auzis mon gaug entier.

A cura di Samantha Molinaro

  • letto 765 volte

No chant per auzel ni per flor

BdT 389,32

Mss.: A 38, a¹ 193 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a8 b7' a8 b7' c8 d7' c8 d7' (Frank 407:18). Vers di 6 coblas unissonans di 8 versi, seguite da una tornada di 4.

Edizioni: Kolsen 1925, p. 57; Pattison 1952, p. 161; Milone 1998, p. 95; Seto 2009, p. 352.

  • letto 3324 volte

Edizioni

  • letto 1297 volte

Pattison

I.
Non chant per auzel ni per flor   
ni per neu ni per gelada,         
ni neis per freich ni per calor   
ni per reverdir de prada;         
ni per nuill autr’esbaudimen      
non chan ni non fui chantaire,    
mas per midonz en cui m’enten,    
car es del mon la bellaire.       

II.
Ar sui partitz de la pejor        
c’anc fos vista ni trobada,       
et am del mon la bellazor         
dompna, e la plus prezada;        
e farai ho al mieu viven:         
que d’alres non sui amaire,       
car ieu cre qu’ill a bon talen    
ves mi, segon mon vejaire.        

III.
Ben aurai, dompna, grand honor    
si ja de vos m’es jutgada         
honranssa que sotz cobertor       
vos tenga nud’ embrassada;        
car vos valetz las meillors cen!  
Q’ieu non sui sobregabaire —      
sol del pes ai mon cor gauzen     
plus que s’era emperaire!         

IV.
De midonz fatz dompn’ e seignor   
cals que sia·il destinada.        
Car ieu begui de la amor          
ja·us dei amar a celada.          
Tristan, qan la·il det Yseus gen  
e bela, no·n saup als faire;      
et ieu am per aital coven         
midonz, don no·m posc estraire.   

V.
Sobre totz aurai gran valor       
s’aitals camisa m’es dada         
cum Yseus det a l’amador,         
que mais non era portada.         
Tristan! Mout presetz gent presen:
d’aital sui eu enquistaire!       
Si·l me dona cill cui m’enten,    
no·us port enveja, bels fraire.   

VI.
Vejatz, dompna, cum Dieus acor    
dompna que d’amar s’agrada.       
Q’Iseutz estet en gran paor,      
puois fon breumens conseillada;   
qu’il fetz a son marit crezen     
c’anc hom que nasques de maire    
non toques en lieis. — Mantenen   
atrestal podetz vos faire!        

VII.
Carestia, esgauzimen              
m’aporta d’aicel repaire          
on es midonz, qe·m ten gauzen     
plus q’ieu eis non sai retraire.  
 

  • letto 1669 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 1397 volte

CANZONIERE A

  • letto 992 volte

Edizione diplomatica

I. I.
Raembautz daurenga.
Non chant p(er) auzel ni p(er) flor. ni p(er) neu
ni p(er)  gelada. ni neis p(er) freich ni per
calor. ni p(er) reuerdir deprada. ni p(er) nuíll
autre es baudimen. non chan(t) ni non
fui chantaire. mas p(er) midonz en cui
menten. car es delmon labellaire.
 
II. II.
Ar sui partitz dela peior. Canc fos vista
ni trobada. Et am del mon labellazor.
dompna e la plus prezada. E farai ho
al mieu uiuen. que dalres non sui a
maire. Car ieu cre quill a bon talen. ues
mi segon mon ueiaire.
 
III. III.
Ben aurai dompna grand honor. si
ia de uos mes iutgada. honranssa que
sotz cobertor. uos tenga nuda embrassa
da. Car uos ualetz las meillors cen. q(ue)u
non sui sobregabaire. Sol del pretz ai
mon cor gauzen. plus que sera empe-
raire.
 
IV. IV.
Demidonz fatz dompna eseignor. cals
que siail destinada. Car ieu begui dela
amor. que iaus deia amar celada. ab
tristan qan lau det y seus gen. Label-
la non saup als faire. Et ieu am p(er)  ai -
tal couen. Midonz don no(n) posc estraire.
 
V. V.
Sobre totz aurai gran ualor. Saitals
camisa mes dada. Cum Yseus det ala-
mador. Que mais non era portada. tri-
stan mout presetz gent presen. daital
sui eu enquistaire. Sil me dona cil cui
menten. nous port enueia bels fraire.
 
VI. VI.
Veiatz dompna cum dieus acort. do(m)pna
que damar sagrada. Qiseuz estet en g(ra)n
paor. puois fon breumens conseillada.
Quil fetz ason mant crezen. Canc hom
que nasques demaire. non toques en
lieis mantenen. atrestal podetz uos
faire.
 
VII. VII.
Carestia esgauzimen. Maporta daicel
repaire. On es midonz qem ten gauzen.
plus qieu eis non sai retraire.
 
  • letto 1137 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

⸿Raembautz daurenga. Raembautz d’Aurenga
  I
Non chant p(er) auzel ni p(er) flor. ni p(er) neu
ni p(er) gelada. ni neis p(er) freich ni per
calor. ni p(er) reuerdir deprada. ni p(er)nuill
autre esbaudimen. Non chan ni non
fui chantaire. Mas p(er)midonz en cui
menten. car es delmon labeillaire.
 
Non chant per auzel ni per flor,
ni per neu ni per gelada,
ni neis per freich ni per calor,
ni per reverdir de prada,
ni per nuill autr’esbaudimen
non chan ni non fui chantaire;
mas per midonz en cui m’enten
car es del mon la beillaire.
 
  II
Ar sui partitz dela peior. Canc fos uista
nitrobada. Et am del mon labellazor.
dompna ela plus prezada. Efarai ho
almieu uiuen. Que daltres non sui a
maire. Car ieu cre quill a bon talen. ues
mi segon mon ueiaire.
 
Ar sui partitz de la peior
c’anc fos vista ni trobada,
et am del mon la bellazor
dompna, e la plus prezada;
e farai ho al mieu viven
que d’altres non sui amaire,
car ieu cre qu’ill a bon talen
ve mi segon mon veiaire
 
  III
Ben aurai dompna grand honor. Si
ia de uos mes  iutgada. honranssa que
sotz cobertor. Uos tenga nuda enbrassa
da. Car uos ualetz las meillors cen. q(ue)u
non sui sobregabaire. Sol del pretz ai
mon cor gauzen. plus que sera empe
raire.
 
Ben aurai, dompna, gand honor
si ia de vos mes iutgada
honranssa que sotz cobertor
vos tenga nuda enbrassada
car vos valetz la meillors cen!
Qu’eu non sui sobregabaire;
sol del pretz ai mon cor gauzen
plus que sera emperaire.
 
  IV
Demidonz fatz dompna eseignor. Cals
que siail destinada. Car ieu begui dela
amor. Que iaus deia amara celada. ab
tristan qan lail det yseus gen. Label
la non saup faire. Et ieu am p(er) ai
tal couen. Midonz don no(n) posc estrare. 
 
De midonz fatz dompna e seignor
c’als que sia‧il destinada,
car ieu begui de la amor
que ia‧us deia amara celada
ab Tristan qan la‧il det Yseus gen
la bella non saup faire
et ieu am per ai tal coven
midonz don non posc estrare.
 
  V
Sobre totz aurai gran ualor. Saitals
camisa mes dada. Cum yseus det ala
mador. que mais non era portada. tri
stan mout presetz gent presen. daital
sui eu enquistaire. Sil me dona cill cui   
menten. nous port enueia bels fraire.
 
Sobre totz aurai gran valor
s’aitals camisa m’es dada
cum Yseus det a l’amador
que mais non era portada.
Tristan! Mout presetz gent presen:
d’aital sui eu enquistaire!
Si‧l me dona cill cui m’enten
no‧us port enveia, bels fraire.
  
  VI
Veiatz dompna cum dieus acort. do(m)pna
que damar sagrada. Qiseutz estet engr(n)n
paor. puois fon breumens conseillada.
Quil fetz ason marit crezen. Canc hom
que nasques demaire. non toques en
lieis mantenen. atrestal podetz uos
faire.
 
Veiatz,dompna, cum dieus acort
dompna que d’amar s’agrada
q’Iseutz estet grnn paor
puois fon breumens conseillada;
qu’il fetz a sn marit crezen
c’anc hom que nasques de maire
non toques en lieis mantenen
atrestal podetz vos faire.
  VII
Carestia esgauzimen. Maporta daicel
repaire. On es midonz qem ten gauzen.
plus qieu eis non sai retraire.
 
Carestia, esgauzimen
m’aporta d’aicel repaire
on es midonz qe‧m ten gauzen
plus q’ieu eis non sai retraire.
  • letto 519 volte

CANZONIERE a¹

  • letto 457 volte

Edizione diplomatica

Non chant p(er) augel ni p(er) flor. ni p(er) neu ni p(er) gelada. ni neis p(er)
freg. ni p(er) chalor. ni p(er) reuerdir deprada ni p(er) nuil autres baudime(n)
no(n) chan ni no soi chantaire. mas p(er) mi donz en cui mente(n)
car el des mon labelaire.
 
Ar soi partitz de la peior. Canc fos uista mi trobada. ez am del
mon la belazor. donna e la plus prezada. e farai o al meu uiuen. qe
dalres no soi amaire. car en cre. qiug bon talen ues mi segon
mo veiaire.
 
 
 
Leu aurai donna grant honor. si ia de uos mes iutiada. onranza                              
qe ses cobertor uos tenca nud embrassada. car uos uales
las meilliors cent qeu non sobre gabaire. sol del pez ai mon
cor iauzen plus qe sera emperaire.
 
Demi donz fas donne segnior. cals qe sia destinasa. car eu
begui del amor qe iaus deg amar celada. ab tristan can
lail det. izeus gen ez bela. no sap als faire. Ez eu am p(er) aital
couen mi donz dont nom puesc estraire.
 
Sobre totz aurai gran valor. saitals camiza m esdada. con
yseus det a lamador. canc mais non era porta da. trista(n)
molt prezes gent prezent daital soie u enqistaire. sil me
dona cil gen menten nous teing enueia bel fraire.
 
 
Ueiatz donna con dieusacort. do(m)na qe damar sagrada qizens
istet engran paor. pois so breumens conseilliada qis a son
marit crezen. canc hom ge nasqes de maire non toqes en liels
mantenen. atrestal podes uos faire.
 
Caristia es sauzimen aportea d’aizer repaire ont es mid
donz qem ten gauzent plus qeu eis nom sau retraire.
 
  • letto 389 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

reambaut daurenge Reambaut d’Aurenge
  I
Non chant p(er) augel ni p(er) flor. ni p(er) neu ni p(er) gelada. ni neis p(er)
freg. ni p(er) chalor. ni p(er) reuerdir deprada ni p(er) nuil autres baudime(n)
no(n) chan ni no soi chantaire. mas p(er) mi donz en cui mente(n)
car el des mon labelaire.
 
Non chant per augel ni per flor
ni per neu ni per gelada
ni neis per freg ni per chalor
ni per reverdir de prada
ni per nuil autre sbaudimen
non chan ni no soi chantaire
mas per midonz en cui m’enten
car e‧l des mon la belaire.
 
  II
Ar soi partitz de la peior. Canc fos uista mi trobada. ez am del
mon la belazor. donna e la plus prezada. e farai o al meu uiuen. qe
dalres no soi amaire. car en cre. qiug bon talen ues mi segon
mo veiaire.
 
Ar soi partitz de la peior
c’anc fos vista mi trobada,
ez am del mon la belazor
donna e la plus prezada
e farai o al meu viven:
qe d’alres no soi amaire,
car en cre qiug bon talen
ves mi segon mo veiaire.
 
  III
Leu aurai donna grant honor. si ia de uos mes iutiada. onranza                             
qe ses cobertor uos tenca nud embrassada. car uos uales
las meilliors cent qeu non sobre gabaire. sol del pez ai mon
cor iauzen plus qe sera emperaire.
 
Leu aurai, donna, grant honor
si ia de vos m’es iutiada
onranza qe ses cobertor
vos tenca nud’embrassada;
car vos vales las meilliors cent!
Q’eu non sobregabaire –
sol del pez ai mon cor iauzen
plus qe s’era emperaire!
 
  IV
Demi donz fas donne segnior. cals qe sial destinada car eu
begui del amor qe iaus deg amar celada ab tristan can
lail det izeus gen (ez) bela. no sap als faire (ez) eu am p(er)  aital
couen mi donz dont nompuesc estraire.
 
De midonz fas donn’e segnior
c’als qe sia destinada.
car eu begui del amor
qe ia‧us deg amar celada.
Ab Tristan can la‧il det Izeus gen
ez bela, no sap als faire
ez eu am per aital coven
midonz dont no‧m puesc estraire.
 
  V
Sobre totz aurai gran valor. saitals camiza m esdada. con
yseus det a lamador. canc mais non era porta da. trista(n)
molt prezes gent prezent daital soie u enqistaire. sil me
dona cil gen menten nous teing enueia bel fraire.
 
Sobre tot aurai gran valor
s’aitals camiza m’es dada
con Yseus det a l’amador,
c’anc mai non era portada
Tristan, molt prezes gent prezent
d’aital so ieu enqistaire!
sil me don cil gen m’enten,
no‧us teing enveia bel fraire.
 
  VI
Ueiatz donna con dieusacort. do(m)na qe damar sagrada qizens
istet engran paor. pois so breumens conseilliada qis a son
marit crezen. canc hom ge nasqes de maire non toqes en liels
mantenen. atrestal podes uos faire.
 
Veiatz, donna, con Dieus a cort
Domna qe d’amar s’agrada.
Q’Izens istet en grn paor,
pois so breumens conseilliada;
qis a son marit crezen
c’anc gom ge nasqes de maire
non toqes en liels mantenen
Atrestal pdes vos faire!
 
  VII
Caristia es sauzimen aportea d’aizer repaire ont es mid
donz qem ten gauzent plus qeu eis nom sau retraire
Caristia, es sauzimen
a portea d’aizer repaire
ont es midonz, qe‧m ten gauzent
plus q’eu eis no‧m sau retraire.
 
  • letto 497 volte

Nuils hom

BdT 392,26a

Ms.: E 180 = Raimbaut de Vaqueiras.

Metrica: a8 b8 c8 d8 f8 f10 g10' (Frank 875:3bis). Chanso di 5 coblas unissonans di 7 versi, seguite da una tornada di 3 versi.

Edizioni: Cusimano 1959; Linskill 1964, p. 289; Di Girolamo [115] 2009; Milone 2011.

Vai al Rialto [116].

  • letto 1245 volte

Edizioni

  • letto 825 volte

Linkskill

I.    
. . . . . ils hom tan . . . . . on amet        
com  . . . . . idons tro soa . . . . .         
. . . . . emas ella soa . . . . . est        
non mier . . . . . quar trop lai . . . . . t    
gran tort . . . . . z tan capauc . . . . . im    
. . . . . el cui hom son . . . . . ois         
. . . . . . . . . . . . . . . . orsa        

II.
Forsat m’a encontra devet                       
e tengut enclaus et encout,                     
si co·l leos vol la forest,                     
que tot quant es dedins s’espert                
e non eis pel frest ni pel sim;                 
e fals’amor destreis m’aisi e·m pois            
e·m fes anar lonc termini a orsa.               

III.
Ben es vers c’a orsa·m menet,                   
e fis que fols quar lei ai cout,                
que·l no ret gaerdo de prest,                   
c’aisi m’a sos fals digz cubert                 
que de fraiser fazia vim,                       
c’ab sos bels digz m’aplanet e m’enois          
e mostret me com ieu de leis m’estorsa.         

IV.
Estortz sui, mas aisi·m liet                    
ab eis lo genh ab que m’a sout,                 
mas ieu soi sel que no m’arest                  
que lai on fezeutatz se pert,                   
quar uns no·i a saber tan prim                  
que lai on ve cobe ni mois;                     
ni·m part de lui e vauc dretç, qui que·s torsa. 

V.
Ges no·m tortz, mas d’aiso·m penet;             
tant ai afilat et esmout,                       
qu’ieu cuidava aver conquest                    
ric joi, mas en ira·m revert,                   
que la fezeutat de Caim                         
trobei en leis, que tot be desconois,           
per qu’ieu remanh com l’albres ses l’escorsa.   

VI.
Fraire, ie·us am pueis que nos vim,             
e soi sel que no·us desconois,                  
mas ja no vueill amor que trenc ni·s torsa.     
 

  • letto 783 volte

Parliers ... en chan

BdT 389,33

Ms.: E 178 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a7' b7 b7 c7' d7' e7 b7 b7 (Frank 756:1). Vers di 6 coblas unissonans di 8 versi, seguite da una tornada di 2.

Edizioni: Appel 1890, p. 261; Pattison 1952, p. 181.

  • letto 1218 volte

Edizioni

  • letto 853 volte

Pattison

I.
Parliers . . . . . . . . ana                  
. . . . . . . . . . . . . . . en chan         
. . . . . . . . . . . . . . . an              
quar ma tra . . . . . . . orda                
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .blancas
o qar . . . . . . . . . . . el                
. . . . . . . . . . . . . poget tan           
so . . . . . . . . . . . an.                  

II.
Vas leis no . . . . . . ana                   
. . . . . . . . . . . . . . comtessa prezan,  
cui met — e no·ill pes — denan;               
e non ai cauzit la borda                      
car ai las sobranas brancas,                  
ab so que per N’Izabel                        
s’assai d’alques en soan.                     
Qar no·m demandon son dan!                    

III.
Catalana am                                   
“Ha ni sobra,” so dizion antan                
mas ar no·m val tan ni can        
quar tota gens no·n s’acorda      
e non passon pons e plancas;      
que non remazes per gel           
tro que fos sols guerrejan.       
— De qal dir quex prenga man.     

IV.
Que·l reis non a cor d’ufana,     
a parven ni a semblan,            
qar absol novia tiran.            
— Cans enrabiatz lo morda,        
reis, qui·us ditz per c’ar n’estancas!
Qu’ieu no·l vos tenc per fizel        
qui·us ho vedes conseillan,           
c’ans vos te trop per enfan!          

V.
Cortezia n’es baudana                 
e Vilania·s n’espan!                  
Et Amors n’eis de guaran!             
E qar no·i trop pro, e·n orda,        
lais — car sent paraulas rancas.      
No m’eslag l’amar e·l mel             
d’amor, e non dig parlan              
l’escut, e so que·i resplan.          

VI.
Si per razo am vilana                 
com es sesta don ieu chan;            
m’i fos enpres ab talan               
sai entre·l Monteill e Gorda.         
La forsa c’ai en las ancas            
perda ieu, e·l fetg’ e·l fel,         
s’ieu trop pel agues ferran           
non fezes guerr’ e deman.             

VII.
Jotglar, Dieus nos gart d’enguan      
sitot ilh non fan deman.              
 

  • letto 963 volte

Peire Rogier, a trassaillir

BdT 389,34

Mss.: A 208, C 196, D 136, Dc 256, E 175, I 155, K 141, U 139 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a8 b8 b8 a8 c8 c8 d8 (Frank 571:11). Vers (di risposta) di 7 coblas unissonans di 7 versi, seguite da una tornada di 3.

Edizioni: Appel 1882, p. 64; Pattison 1952, p. 88; Nicholson 1976, p. 114.

  • letto 2192 volte

Edizioni

  • letto 1088 volte

Pattison

I.
Peire Rotgier, a trassaillir         
m’er per vos los digz e·ls covens    
qu’eu aic ab midonz, totz dolens,    
de chantar, q’ie·m cuidiei soffrir;  
e pois sai etz a mi vengutz          
cantarai, si n’ai estat mutz,        
que non vuoill remaner confes.       

II.
Mout vos dei lauzar e grazir         
car anc vos venc cors ni talens      
de saber mos chaptenemens;           
e vuoill q’en sapchatz alqes dir.    
E ja l’avers no·m si’ escutz,        
s’ieu sui avols ni recresutz,        
que pel ver non passetz ades.        

III.
Car qui per aver vol mentir,         
aquel lauzars es blasmamens          
e tortz e mals enseignamens,         
e fai·n als autres escarnir.         
Q’en dich non es bos pretz saubutz   
mas el faich es puois conogutz,      
e pels faitz veno·il dich apres.     

IV.
Per me voletz mon nom auzir.         
Cals son? — O drutz . . . er clau las dens!
C’ades poja mos pessamens                  
on plus de prion m’o conssir!              
Ben vuoill sapchatz que non sui drutz      
tot per so c’ar non sui volgutz;           
mas ben am, sol midonz m’ames!             

V.
Peire Rotgier, cum puosc sofrir            
qez eu am aissi solamens?                  
Meravill me! Si viu de vens!               
Tortz er si·m fai midonz morir!            
S’ieu muor per liei farai vertutz          
per qu’eu cre que si fos perdutz           
dreitz fora que puois mi nogues.           

VI.
Era·il ven en cor que m’azir,              
mas ja fo q’er’ autres sos sens!           
C’aitals es sos entendemens                
per q’ieu li dei totz temps servir         
pel ben qe·m n’es escazegutz;              
ja no m’en vengues mais salutz             
li dei totz temps estar als pes.           

VII.
Si·m volgues sol tant consentir            
q’ieu fos totz temps sos entendens,        
ab bels digz n’estera jauzens,             
e feira·m ses faitz esgauzir!              
E degra·m ben esser cregutz                
qu’eu non dic tan que·m fos creguz         
mas del Bon Respeig don visques.           

VIII.
Bon Respeig, d’aut sui bas cazutz!         
E si no·m ereb sa vertutz                  
per conseil li don qe·m pendes!            
 

  • letto 752 volte

Collazione

  
  
  
  
  I, 1
  v. 1

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  Peire Rotgier, a trassaillir
  [.........] rs, a tras[..]ir
  Peire Rogiers, a trasaillir
  
  [...] Rotgier, [...]saillir
  Peire Rogiers, a trassaillir
  Peire Rogiers, a trasaillir
  Peire Rugier, a trassillir

 
  
  
  
  
  I, 2
  v. 2

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  m'er per vos los digz e·ls covenz,
  m'er [...]os los [..] e·ls co[.]z
  m'er per vos los diz e·ls covenz
  
  
[..] per vos [...]gz e·ls co[..]s
  m'er per vos los ditz e·ls covenz
  m'er per vos los ditz e·ls covenz
  m'er per vos los diz el convenz

 
  
  
  
  
  I, 3
  v. 3

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  qua aic a midonz, totz dolens, 
  qu'ieu [...] midons, [...] dolens,
  qu' aic a midonz toz dolenz,
  
  qu'ieu [...] midons [...] olens,
  qu'eu ai a midonz, totz dolenz,
  qu'ieu ai a midonz totz dolenz,
  q'ieu si a midonz toz dolens,

 
  
  
  
  
  I, 4
  v. 4

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  de chantar qie·m cuidiei soffrir.
  [...] m cuygey [...].
  de chantar qe·m cugei soffrir.
  
  [...] hantar [...] cugei su [...].
  de chantar que·m cugei soffrir.
  de chantar que·m cugei soffrir.
  de chantar qe·m cuigei sofrir.

 
  
  
  
  
  I, 5
  v. 5

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  E pois sai etz a mi vengutz,
  E pus sai etz a mi vengutz,
  
E puois sai n'est a mi vencuz,
  
  E pos sai [...] a mi ven [...] utz,
  E pois sai n'est a mi vengutz,
  E puois sai n'est a mi vengutz,
  E pos sai n'es a mi venguz,

 
  
  
  
  
  I, 6
  v. 6

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  cantarai, si n'ai estar mutz,
  
chantarai, si·m n'ai estat mutz,
  
cantarai si n'ai estat muz,
  
  [...]
  chantarai, si n'ai estar mutz,
  chantarai, si n'ai estat mutz,
  chanterai si n'ai estat muz,

 
  
  
  
  
  I, 7
  v. 7

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  q'ieu non vuoill remaner confes.
  que non vuelh remaner cofes.
  
qe non voill romaner confes.
  
  que [...]
  que non voill romaner confes.
  que non voill romaner confes.
  qe non vuilh remaner confes.

 
  
  
  
  
  II, 1
  v. 8

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
 
  Mout vos dei lauzar e grazir
  
Mout vos dei lauzar e grazir
  Mout vos dei lauzar e grazir
  
  [...] 
  Mout vos dei lauzar e grazir
  
M
out vos dei lauzar e grazir
  Mout vos dei lauzar e grazir

 
  
  
  
  
  II, 2
  v. 9

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  car anc vos venc cors ni talens
  
quar anc vos venc cor ni talens
  car anc vos venc cors ni talenz,
  
  quar anc vos venc cor ni talens
  car anc vos venc cors ni talenz
  car anc vos venc cors ni talenz
  qar anc vos venc cor ni talenz

 
  
  
  
  
  II, 3
  v. 10

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K 
  U

 
  
  de saber mos chaptenemens,
  
de saber mos captenemens,
  de saber mos captenemenz,
  
  de saber mos captenemens,
  de saber mos captenemenz,
  de saber mos chaptenemenz,
  de vezer mos captenimens
,

 
  
  
  
  
  II, 4
  v. 11

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  e vuoill qe·m sapchatz alqes dir;
  
e vuelh que·n sapchatz alques dir;
  e voill qe·m sapchaz alques dir;
  
  
e vueill que·n sapchatz alques dir;
  
e voill que·m sapchatz alques dir;
  e voill que·m sapsatz alques dir;
  
e voilh qe·
m sapchaz alqer dir;
 
  
  
  
  
  II, 5
  v. 12

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  e ia l'avers no·m sia escutz,
  
e ia l'avers no·m sia escutz,
  e ia l'avers no·m si' escuz,
  
  qa l'avers nous si' escutz,
  e ia l’avers non si’ escutz
  e ia l'avers non si' escutz,
  e ia l'aver non si'a escuz,

 
  
  
  
  
  II, 6
  v. 13

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  s'ieu sui avols ni recresutz,
  
s'ieu suy avols ni recrezutz,
  si en son avols ni recrezuz,
  
  s'ieu soi avols ni recrezutz,
  si en son avols ni recrezutz,
  si en son avols ni recrezutz,
  s'en sui avols ni recresuz,

 
  
  
  
  
  II, 7
  v. 14

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  que pel ver non passetz ades.
  
que pel ver non passetz ades.
  qe pel ver non passaz ades.
  
  que pel ver non pases ades.
  que pel ver non passe ades.
  que pel ver non passe ades.
  que pel ver non passez ades.

 
  
  
  
  
  III, 1
  v. 15

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  Car qui per aver vol mentir,
  
Quar qui per aver vol mentir,
  Qar qui per aver vol mentir,
  Qar qui per aver vol mentir,
  Quar qui per aver vol mentir,
  
Car qui per aver vol mentir,
  Car qui per aver vol mentir,
  
C
ar qi per aver vol mentir,
 
  
  
  
  
  III, 2
  v. 16

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  aquel lauzars es blasmamens
  
aquelh lauzars es blasinamens
  aquel lauzars es blasmamenz
  aqel lauzars es blasmamenz
  aquel lauzars es blasmamens
  aquel lauzars es blasmamenz
  aquel lauzars es blasmamenz
  aquel lausar es blasmamens

 
  
  
  
  
  III, 3
  v. 17

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  e tortz e mals enseignamens,
  
e torn en mals essenhamens,
  e torz e mals enseingnamenz,
  e tortz e mals ensegnamenz, 
  e tortz e mal ensenhamens,
  e tortz e mals enseingnamenz,
  e torz e mals enseingnamenz,
  et es trop mals ensegnamens

 
  
  
  
  
  III, 4
  v. 18

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  e fa·n als autres escarnir;
  
es fai als autres escarnir;
  
e fai·n als altres escarnir;
  e fais n als autres escharnir;
  e fas n'als autres escarnir;
  e fai·n als autres escarnir;
  
e fai·n als autres escarnir;
  
e fas vas lagent escarnir;
 
  
  
  
  
  III, 5
  v. 19

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
 
  q'en dich non es bos pretz saubutz,
  
non es en digz bos pretz sauputz,
  q'en dig non es bos prez saubuz,

  q'en ditz non es bos prez saubutz, 
  
qu'en dig non es bos pretz saubutz,
  qu'en dig non es bos prez saubutz,
  qu'en dig non es bos pretz saubutz,
  greu er en diz bos faiz saubuz,

 
  
  
  
  
  III, 6
  v. 20

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  mas el faich es puois conogutz,
  
mais als fagz es reconogutz,
  mas els faiz es puois conoguz,
  mas el s faitz es m coneguz, 
  
mas e·ls faitz e si conegutz,
  mals els fatz e si conogutz,
  
mals el s fatz e si conoguz,
  
mas per fach est tost conoguz,
 
  
  
  
  
  III, 7
  v. 21

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  e pelz faitz veno il dich apres.
  e pels fagz ven lo digz apres.
  e pels faiz veno·ill dig apres.
  e pels faitz veno il dich appres.
  e pels faitz veno·ls digz apres.
  e pels fatz veno·l ditz apres.
  e pels fatz veno·l ditz apres.
  
e per fag ven lo dir apres.
 
  
  
  
  
  IV, 1
  v. 22

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  Per me voletz mon nom auzir,
  Per mi meteys voletz auzir,
  
Per me volez mon nom auzir,
  
  
Per me voletz mon nom auzir,
  Per me voletz mon nom auzir,
  
Per me voletz mon nom auzir
  
Pe
r mi volez mon non auzir,
 
  
  
  
  
  IV, 2
  v. 23

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  cals son, o drutz... er clau las dens,
  quals suy, o drutz... er clau las dens,
  cals son, o druz... er clau las denz,
  
  cal soi, ho drut... ar clau las dens,
  cal son, o drutz... e clau las denz,
  cal son, o drutz... et clau las denz,
  cal son, o druz... er clau las denz,

 
  
  
  
  
  IV, 3
  v. 24

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  c'ades poia mos pessamens,
  ades pueja mos pessamens,
  c'ades poia mos pessamenz,
  
  c'ades pueia mos pessamens,
  c'ades puoia mos pessamenz,
  c'ades puoia mos pessamenz,
  qa des pueia mos pensamens,

 
  
  
  
  
  IV, 4
  v. 25

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  on plus de prion m'o conssir;
  on pus de pren en cossir;
  on plus de preon me conssir;
  
  on plus de prion m'o consir;
  on plus de preon m'o conssir;
  on plus de preon m'o conssir;
  plus de prion e m'on consir;

 
  
  
  
  
  IV, 5
  v. 26

 
  
  A 
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  ben vuoill sapchatz que non sui drutz
  e dic vos ben qu'ieu no suy drutz
  ben voill sapchaz que non son drutz
  
  ben vueill sapchatz que no soi drutz
  ben voill sapchatz que non son drutz
  ben voill sapchatz que non son drutz
  ben voilh sapchaz qe non son druz

 
  
  
  
  
  IV, 6
  v. 27

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  tot per so car non sui volgutz,
  tot per so quat no suy volgutz,
  tot per so que non son volguz,
  
  tot per so quar non soi volgutz,
  tot per so que non son volgutz,
  tot per so que non son volgutz,
  per o qan car non son volgutz,

 
  
  
  
  
  IV, 7
  v. 28

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  mas ben am, sol midonz m'ames.
  mas ben am, sol midons m'ames.
  mas ben am, sol midonz m'ames.
  
  mas ben am, sol midons m'ames.
  mas ben am, sol mi donz m'ames.
  mas ben am, sol midonz m'ames.
  mas ben am, sol midonz m'ames.

 
  
  
  
  
  V, 1
  v. 29

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  Peire Rotgier, cum puosc sofrir
  Peire Rogier, cum puesc sufrir
  [...] eire Rogier, com puosc soffrir,
  
  Peire Rotgier, com puesc sufrir
  Peire Rogiers, con posc sofrir
  Peire Rogiers, con puosc sofrir
  Peire Rugier com puesc sofrir

 
  
  
  
  
  V, 2
  v. 30

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  qez eu am aissi solamens?
  quades am aissi solamens?
  qez eu am aissi solamenz?
  
  que ieu am aisi solamens?
  quezi eu am aissi solamenz?
  quez eu am aissi solamenz?
  q'eu am aisi solamens?

 
  
  
  
  
  V, 3
  v. 31

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  meravill me si viv de vens;
  meravil me siesc vius da vens;
  meraveill me suv de venz;
  
  meravill me siesc viv da vens;
  meraveill me si viv de venz;

  meraveil me si viv de venz;
  meraveillj me ses avinens;

 
  
  
  
  
  V, 4
  v. 32

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  tortz er si·m fai midonz morir.
  
en aissi·m fai midons murir.
  torz es si
·m fai midonz morir.
  
  tortz es si·
m fai midons murir.
  totz es si·m fai mi donz morrir.
  
totz es si·m fai midonz morrir.
  tort ai si·
m fai midons morir.
 
  
  
  
  
  V, 5
  v. 33

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  S'ieu muor per liei farai vertutz,
  S'ieu muer per lieys farai vertutz,
  S'ieu muor per lei farai vertuz,
  
  S'ieu muer per leis farai vertutz,
  S'ieu muor per lei farai vertutz,
  S'ieu muor per lei farai vertutz,
  S'eu muer per leis farai vetuz,

 
  
  
  
  
  V, 6
  v. 34

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  per que eu cre, si fos perdutz,
  per que·m platz que, si fos perdutz,

  
per q'eu cre que, si fos perduz,
  
  per qu'ieu cre que, si fos [...],
  per qu'eu cre si fos perdutz,
  per qu'eu cre que, si fos perdutz,
  per q'eu cre qe, si fos perduz,

 
  
  
  
  
  V, 7
  v. 35

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  dreitz fora que puois mi nogues.
  dreg agra que plus m'azires.
  drez fora que puois mi noges.
  
  fora que plus [...].
  dreigs fora que pois me noges.
  dregs fora que puois me noges.
  dreiz fora qe plus me noges.

 
  
  
  
  
  VI, 1
  v. 36

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  Era il ven en cor que m'azir,
  Ara·l ven en cor que m'azir,
  
Era ill ven en cor que m'azir,
  
  Ara ill u [...]
  Era·l ven en cor que m’azir,
  
Era·l ven en cor que m'azir,
  Era·
l ven en cor que m'aizir,
 
  
  
  
  
  VI, 2
  v. 37

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  mas ia fo q'er'autres sos sens
  mas ia fo qu'er' autres sos sens
  mas si fon q'er'autres sos senz
  
  
[...] qu'er'aut [...]
  
mas ia fon qu'er'autres sos senz
  mas ia fon qu'er'autres sos senz
  mas ian fan q'er'autres sos sens

 
  
  
  
  
  VI, 3
  v. 38

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  c'aitals, es sos entendemens,
  qu'aitals es sos captenemens,
  c'aitals, es sos entendemenz,
  
 
 [...] demens,
  
c'aitals, es sos entendemenz,
  c'aitals, es sos entendemenz,
  q'aitals es sos entendimens,

 
  
  
  
  
  VI, 4
  v. 39

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  per q'ieu li dei totz temps servir,
  per q'ieu ley dey totz temps grazir,
  per qu'ieu li dei toz temps servir,
  
  
  per qu'eu li dei tot temps servir,
  per qu'ieu li dei tot temps servir,
  per q'eu li dei toz temps grazir,

 
  
  
  
  
  VI, 5
  v. 40

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  pel ben qe·m n'es escazegutz;
  sol pel ben que·m v'es escazutz;
  
pel ben qe·m n'es escazeguz;
  
  pel be q [...]
  pel ben qu'eu n'es escazegutz;
  
pel ben qe·m n'es escazegutz;
  
pel ben qe·m n'es escaeguz;
 
  
  
  
  
  VI, 6
  v. 41

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  ja no m'en vengues mais salutz,
  
ia mais no·m n'eschazes salutz,
  
jamais no m'en vengues saluz,
  
  mauens [...]
  jamais no m'en vengues salutz,
  ja mais no m'en vengues salutz,
  jamais non na venges saluz,

 
  
  
  
  
  VI, 7
  v. 42

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  li dei totz temps estar als pes.
  li dey tos temps estar als pes.
  li dei toz temps estar als pes.
  
  als pes. [...]
  li dei tos temps estar al pes.
  li dei tos temps estar al pes.
  li dei toz temps estar als pes.

 
  
  
  
  
  VII, 1
  v. 43

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  Si·m volgues sol tant cossentir
  E si·m volgues tan cossentir
  
Si·m volgues sol tant consentir
  
  Si·
m u [...]
  Si·m volgues sol tan consentir
  
Si·m volgues sol tan consentir
  
Sj·
m volgues dai tan consentir
 
  
  
  
  
  VII, 2
  v. 44

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I 
  K
  U

 
  
  q'ieu fos totz temps sos entendens,
  que tos temps fos sos endendens,
  q'eu fos toz temps sos entendenz,
  
  [...] fos tost [...]
  qu'eu fos tos temps sos entendenz,
  
qu'eu fos tos temps sos entendenz,
  qe fos toz temps sos entendenz,

 
  
  
  
  
  VII, 3
  v. 45

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  ab bels digz n'estera gauzens,
  ab belhs digz n'estera iauzens,
  ab bels diz n'estera iauzenz,
  
  
[....] n'estera [...]
  ab bels ditz n'estera iauzenz,
  
ab bels ditz n'estera iauzenz,
  a bel diz n'estera iauçens,

 
  
  
  
  
  VII, 4
  v. 46

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  e feira·m sos faitz esgauzir;
  e fera·m senes fag iauzir;
  e fera·
m sos faiz esiauzir;
  
  [...] 
auzir;
  e fera·m sos fatz esiauzir;
  
e fera·m ses fatz esiauzir;
  e fera·m sos prez esiauzir;

 
  
  
  
  
  VII, 5
  v. 47

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  e degra·m ben esser cregutz,
  e deuria·n esser crezutz,
  
e degra·m ben esser creguz,
  
  nd dic [...]
  
e degra·m ben esser creguz,
  
e degra·m ben esser cregutz
  
e degra·n ben esser creguz,

 
  
  
  
  
  VII, 6
  v. 48

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  
  qu'ieu non quier tan ian fos crezutz
  
  
  
  
  
  
q'eu non dic tant qe·m fos creguz

 
  
  
  
  
  VII, 7
  v. 49

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  mais del Bon Respieich don visques.
  mas dun Bon Respieg don visques.
  mas del Bon Respeig don visqes.
  
  Bon Respe [...]
  
mas del Bon Respieg don visques.
  
mas del Bon Respeig don visques.
  
mas dum Bel Respet qe·m visqes.

 
  
  
  
  
  VIII, 1
  v. 50

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  Bon Respieich, d'aut sui bas cazutz,
  Bon Respieg, d'aut bas son cazuz,
  Bon Respeiz, d'aut son bas cazuz,  
  
  
Lonc re [...]
  
Bon Respieg, d'aut son bas cazutz,
  Bon Respieg, d'aut son bas cazutz,
  Bon Respeit, d'aut bas son cauz,

 
  
  
  
  
  VIII, 2
  v. 51

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  e si no·m ereb sa vertutz,
  e si no·m recep sa vertutz,
  
e si no·m ereb sa vertuz,
  
 
 [...] non er al [...]
  e si no·m ereb sa vertutz,
  
e si no·m ereb sa vertutz,
  e si no
·n era sa vertuz, 

 
  
  
  
  
  VIII, 3
  v. 52

 
  
  A
  C
  D
  Dc
  E
  I
  K
  U

 
  
  per conseil li don qe·m pendes.
  per cossel li do que·m pendes.
  
per conseill li don qe·m pendes.
  
  
[...] qe·m pende [...]
  per conseill li don que·m perdes.
  
per conseill li don que·m perdes.
  
per conseilh li don qe·m pengues.
 
  • letto 1518 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 1413 volte

CANZONIERE A

  • letto 930 volte

Edizione diplomatica

  Raembautz daurenga. siruentes.
  P        Eire rotgier atrassaillir. Mer
            p(er) uos los digz els couenz. q(u)a
            aic amidonz totz dolens. de
  chantar qiem cuidiei soffrir. Epois
  sai etz ami uengutz. Cantarai sinai
  estar mutz. Qieu non uuoill rema
  ner confes.
  M out uos dei lauzar egrazir. car anc
    uos uenc cors ni talens. desaber mos
    chaptenemens. Euuoill qe(m) sapchatz
    alqes dir. Eia lauers nom sia escutz.
    Sieu sui auols ni recresutz. Q(ue) pel uer
    non passetz ades.

  C ar qui p(er) auer uol mentir. Aq(ue)l lau -
    zars es blasmamens. Etortz emals
    enseignamens. Efa nals autres escar -
    nir. Qen dich non es bos pretz saubutz.
    Mas el faich es puois conogutz. epelz
    faitz uenoil dich apres.

 
  P er me uoletz mon nom auzir. Cals
    son o drutz er clau las dens. Cades poia
    mos pessamens. On plus deprion mo
    conssir. Ben uuoill sapchatz que non
    sui drutz. tot p(er) so car non sui uolgutz.
    Mas ben am sol midonz mames.
  P eire rotgier cum puosc sofrir. Qez
    eu am aissi solamens. Merauill me
    si uiu deuens. tortz er sim fai midonz
    morir. Sieu muor p(er) liei farai uertutz.
    P(er) que eu cre si fos p(er)dutz. dreitz fora q(ue)
    puois mi nogues.
  E rail uen encor que mazir. Masia fo
    qerautres sos sens. Caitals es sos en
    tendemens. P(er) qieu li dei totztemps s(er) -
    uir. pel ben qem nes escazegutz. Ja no
    men uengues mais salutz. Li dei totz -
    temps estar als pes
  S im uolgues sol tant cossentir. qieu
    fos totztemps sos entendens. Ab bels
    digz nestera gauzens. Efeiram sos
    faitz esgauzir. E degram ben esser cre
    gutz. Mais delbon respieich don uis
    ques.
  B on respieich daut sui bas cazutz. esi
    nom ereb sa uertutz. p(er) conseil li don
    qem pendes.
  • letto 835 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  I
  P        Eire rotgier atrassaillir. Mer
           p(er) uos los digz els couenz. q(u)a
           aic amidonz totz dolens. de
  chantar qiem cuidiei soffrir. Epois
  sai etz ami uengutz. Cantarai sinai
  estar mutz. Qieu non uuoill rema
  ner confes.
  Peire Rotgier, a trassaillir
  m'er per vos los digz e·ls covenz,
  qua 
aic a midonz, totz dolens, 
  de 
chantar qie
·m cuidiei soffrir.
  E pois 
sai etz a mi vengutz,
  cantarai, si n'ai 
estar mutz,
  q'ieu non vuoill rema
ner confes.

 

  II
  M out uos dei lauzar egrazir. car anc
   uos uenc cors ni talens. desaber mos
   chaptenemens. Euuoill qe(m) sapchatz
   alqes dir. Eia lauers nom sia escutz.
   Sieu sui auols ni recresutz. Q(ue) pel uer
   non passetz ades.

 
  Mout vos dei lauzar e grazir
  car anc vos venc cors ni talens
  de saber mos chaptenemens,
  e vuoill qe·m sapchatz alqes dir;
  e ia l'avers no·m sia escutz,
  s'ieu sui avols ni recresutz,
  que pel ver non passetz ades.

 
  III
  C ar qui p(er) auer uol mentir. Aq(ue)l lau -
   zars es blasmamens. Etortz emals
   enseignamens. Efa nals autres escar -
   nir. Qen dich non es bos pretz saubutz.
   Mas el faich es puois conogutz. epelz
   faitz uenoil dich apres.
 
  Car qui per aver vol mentir,
  aquel lauzars es blasmamens
  e tortz e mals enseignamens,
  e fa·n als autres escarnir;
  q'en dich non es bos pretz saubutz,
  mas el faich es puois conogutz,
  e pelz faitz veno 
il dich apres.
 
  IV
  P er me uoletz mon nom auzir. Cals
   son o drutz er clau las dens. Cades poia
   mos pessamens. On plus deprion mo
   conssir. Ben uuoill sapchatz que non
   sui drutz. tot p(er) so car non sui uolgutz.
   Mas ben am sol midonz mames.

 
  Per me voletz mon nom auzir,
  cals son, o drutz... er clau las dens,
  c'ades poia mos pessamens,
  on plus de prion m'o conssir;
  ben vuoill sapchatz que non sui drutz
  tot per so car non sui volgutz,
  mas ben am, sol midonz m'ames.

 
  V
  P eire rotgier cum puosc sofrir. Qez
   eu am aissi solamens. Merauill me
   si uiu deuens. tortz er sim fai midonz
   morir. Sieu muor p(er) liei farai uertutz.
   P(er) que eu cre si fos p(er)dutz. dreitz fora q(ue)
   puois mi nogues.

 
  Peire Rotgier, cum puosc sofrir
  qez eu am aissi solamens?
  meravill me si viv de vens;
  tortz er si·m fai midonz morir.
  S'ieu muor per liei farai vertutz,
  per que eu cre, si fos perdutz,
  dreitz fora que puois mi nogues.

 
  VI
  E rail uen encor que mazir. Masia fo
   qerautres sos sens. Caitals es sos en
   tendemens. P(er) qieu li dei totztemps s(er) -
   uir. pel ben qem nes escazegutz. Ja no
   men uengues mais salutz. Li dei totz -
   temps estar als pes

 
  Era il ven en cor que m'azir,
  mas ia fo q'er'autres sos sens
  c'aitals, es sos entendemens,
  per q'ieu li dei totz temps servir,
  pel ben qe·m n'es escazegutz;
  ja no m'en vengues mais salutz,
  li dei totz temps estar als pes.

 
  VII
  S im uolgues sol tant cossentir. qieu
   fos totztemps sos entendens. Ab bels
   digz nestera gauzens. Efeiram sos
   faitz esgauzir. E degram ben esser cre
   gutz. Mais delbon respieich don uis
   ques.

 
  Si·m volgues sol tant cossentir
  q'ieu fos totz temps sos entendens,
  ab bels digz n'estera gauzens,
  e feira·m sos faitz esgauzir;
  e degra·m ben esser cregutz,
  mais del Bon Respieich don visques.

 
  VIII
  B on respieich daut sui bas cazutz. esi
   nom ereb sa uertutz. p(er) conseil li don
   qem pendes.

 
  Bon Respieich, d'aut sui bas cazutz,
  e si no·m ereb sa vertutz,
  per conseil li don qe·m pendes.

 
  • letto 635 volte

CANZONIERE C

  • letto 940 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [105]
 

  • letto 575 volte

Edizione diplomatica

  [...............................] mbaut
  [.......................] daure(n)ca.
  [.............................] rs atras
  [...............................] ir. mer
  [................................] os los
  [................................] els co -
  [.............................] z. quieu
  [...........................] mido(n)s
  [..............................] dolens.
  [................................] m cuy -
  gey [........................] . e pus
  sai etz ami uengutz. chanta
  rai sim nai estat mutz. que
  non uuelh remaner cofes.
  M out uos dei lauzar egra -
  zir. quar anc uos uenc cor
  ni talens. de saber mos cap -
  tenemens. e uuelh quen sap -
  chatz alques dir. e ia lauers
  nom siaescutz. sieu suy auols
  ni recrezutz. que pel uer no(n)
  passetz ades.
  Q uar qui per auer uol me(n)tir.
  aquelh lauzars es blasiname(n)s.
  e torn en mals essenhamens.
  es fai als autres escarnir. non
  es en digz bos pretz sauputz.
  mais als fagz es reconogutz. e
  pels fagz uen lo digz apres.
  P er mi meteys uoletz auzir.
  quals suy o drutz er clau las -
  dens. ades pueja mos pessame(n)s.
  on pus de pren en cossir. e dic uos
  ben quieu no suy drutz. tot per -
  so quat no suy uolgutz. mas be(n)
  am sol midons mames.

  P eire rogier cum puesc sufrir.
  quades am aissi solamens. mera -
  uil me siesc uius dauens. en -
  aissim fai midons murir. sieu
  muer per lieys farai uertutz. p(er)
  quem platz que si fos perdutz.
  dreg agra que plus mazires.
  A ral uen en cor quem azir. mas
  ia fo quer autres sos sens. quai -
  tals es sos captenemens. p(er)
 qieu
  ley dey totz temps grazir. sol pel
  ben quem ues escazutz. ia mais
  nom neschazes salutz. li dey tos -
  temps estar als pes.
  E sim uolgues tan cossentir. q(ue)
  tostemps fos sos endendens. ab
  belhs digz nestera iauzens. e fe -
  ram senes fag iauzir. e deurian
  esser crezutz. quieu non quier
  tan ian fos crezutz. mas dun bo(n)
  respieg don uisques.
  B on respieg daut bas son cazuz.
  e si nom recep sa uertutz. p(er) cossel
  li do quem pendes.

 
  • letto 847 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  I
  [.............................] rs atras
  [..............................] ir. mer
  [...............................] os los
  [.............................] els co -
  [............................] z. quieu
  [..........................] mido(n)s
  [.............................] dolens.
  [.............................] m cuy -
  gey [......................] . e pus
  sai etz ami uengutz. chanta
  rai sim nai estat mutz. que
  non uuelh remaner cofes.

 
  [..........] rs, a tras [.......................] ir
  m'er [......] os los [.....] e·ls co [....] z
  qu'ieu [..........] midons, [.....] dolens,
  [....] m cuygey [..............................].
  E pus sai etz a mi vengutz,
  chantarai, si·m n'ai estat mutz,
  que non vuelh remaner cofes.
  II
  M out uos dei lauzar egra -
  zir. quar anc uos uenc cor
  ni talens. de saber mos cap -
  tenemens. e uuelh quen sap -
  chatz alques dir. e ia lauers
  nom siaescutz. sieu suy auols
  ni recrezutz. que pel uer no(n)
  passetz ades.

 
  Mout vos dei lauzar e grazir
  quar anc vos venc cor ni talens
  de saber mos captenemens,
  e vuelh que·n sapchatz alques dir;
  e ia l'avers no·m sia escutz,
  s'ieu suy avols ni recrezutz,
  que pel ver non passetz ades.
  III
  Q uar qui per auer uol me(n)tir.
  aquelh lauzars es blasiname(n)s.
  e torn en mals essenhamens.
  es fai als autres escarnir. non
  es en digz bos pretz sauputz.
  mais als fagz es reconogutz. e
  pels fagz uen lo digz apres.
  Quar qui per aver vol mentir,
  aquelh lauzars es blasinamens
  e torn en mals essenhamens,
  es fai als autres escarnir;
  non es en digz bos pretz sauputz,
  mais als fagz es reconogutz,
  e pels fagz ven lo digz apres.

 
  IV
  P er mi meteys uoletz auzir.
  quals suy o drutz er clau las -
  dens. ades pueja mos pessame(n)s.
  on pus de pren en cossir. e dic uos
  ben quieu no suy drutz. tot per -
  so quat no suy uolgutz. mas be(n)
  am sol midons mames.
  Per mi meteys voletz auzir,
  quals suy, o drutz... er clau las dens,
  ades pueja mos pessamens,
  on pus de pren en cossir;
  e dic vos ben qu'ieu no suy drutz
  tot per so quat no suy volgutz,
  mas ben am, sol midons m'ames.
 
  V
  P eire rogier cum puesc sufrir.
  quades am aissi solamens. mera -
  uil me siesc uius dauens. en -
  aissim fai midons murir. sieu
  muer per lieys farai uertutz. p(er)
  quem platz que si fos perdutz.
  dreg agra que plus mazires.
  Peire Rogier, cum puesc sufrir
  quades am aissi solamens?
  meravil me siesc vius da vens;
  en aissi
·m fai midons murir.
  S'ieu muer per lieys farai vertutz,
  per que·m platz que, si fos perdutz,
  dreg agra que plus m'azires.

 
  VI
  A ral uen en cor quem azir. mas
  ia fo quer autres sos sens. quai -
  tals es sos captenemens. p(er) qieu
  ley dey totz temps grazir. sol pel
  ben quem ues escazutz. ia mais
  nom neschazes salutz. li dey tos -
  temps estar als pes.

 
  Ara·l ven en cor que m'azir,
  mas ia fo qu'er' autres sos sens
  qu'aitals es sos captenemens,
  per q'ieu ley dey totz temps grazir,
  sol pel ben que·m v'es escazutz;
  ia mais no
·m n'eschazes salutz,
  li dey tos temps estar als pes.
  VII
  E sim uolgues tan cossentir. q(ue)
  tostemps fos sos endendens. ab
  belhs digz nestera iauzens. e fe -
  ram senes fag iauzir. e deurian
  esser crezutz. quieu non quier
  tan ian fos crezutz. mas dun bo(n)
  respieg don uisques.

 
  E si·m volgues tan cossentir
  que tos temps fos sos endendens,
  ab belhs digz n'estera iauzens,
  e fera·m senes fag iauzir;
  e deuria·n esser crezutz,
  qu'ieu non quier tan ian fos crezutz
  mas dun Bon Respieg don visques.

 
  VIII
  B on respieg daut bas son cazuz.
  e si nom recep sa uertutz. p(er) cossel
  li do quem pendes.
  Bon Respieg, d'aut bas son cazuz,
  e si no·m recep sa vertutz,
  per cossel li do que·m pendes.

 
  • letto 874 volte

CANZONIERE D

  • letto 868 volte

Edizione diplomatica

      Rambauz daurenga.
  P Eire rogiers atrasaillir. Mer p(er) uos
     los diz els couenz. Quaic amidonz
     toz dolenz. De chantar qem cugei
  soffrir. Epuois sai nest ami uencuz. Can
  tarai sinai estat muz. Qe non uoill roma
  ner confes.
  M out uos dei lauzar egrazir. Car anc uos
      uenc cors ni talenz. De saber mos cap
  tenemenz. Euoill qem sapchaz alques dir.
  Eia lauers nom si escuz. si en son auols ni
  recrezuz. Qe pel uer non passaz ades.
  Q ar qui per auer uol mentir. aquel lauzars
      es blasmamenz. Etorz emals enseingna
  menz. Efainalsaltres escarnir. Qendig non
  es bos prez saubuz. Mas els faiz es puois cono
  guz. Epels faiz uenoill dig apres.
  P er me uolez mon nom auzir. Cals son odruz
     er clau las denz. Cades poia mos pessame(n)z.
  On plus de preon me conssir. Ben uoill sapchaz
  que non son drutz. Tot per so que non son uol
  guz. Mas ben am sol midonz mames.
  [...] eire rogier com puosc soffrir. Qez euamaissi
        solamenz. Meraueill me suu de uenz. Torz
  es sim fai midonz morir. Sieu muor per lei
  farai uertuz. Per qeu cre que si fos perduz. drez
  foraque puois mi noges.
  E raill uenencor que mazir. Mas si fonqer
     autres sos senz. Caitals es sos entende
  menz. Per quieu li dei toz temps seruir. pel
  ben qem nes escazeguz. Jamais no menuen
  gues saluz. Li dei toz temps estar als pes.
  S im uolgues sol tant consentir. Qeu fos toz
     temps sos entendenz. ab belsdiz nestera iau
  zenz. Eferam sos faiz esiauzir. Edegram ben
  esser creguz. Mas del bon respeig don uisqes.
  B onrespeiz daut son bas cazuz. Esinomereb
     sa uertuz. per conseill li don qem pen
  des.
  • letto 813 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  I
  P Eire rogiers atrasaillir. Mer p(er) uos
    los diz els couenz. Quaic amidonz
    toz dolenz. De chantar qem cugei
  soffrir. Epuois sai nest ami uencuz. Can
  tarai sinai estat muz. Qe non uoill roma
  ner confes.

 
  Peire Rogiers, a trasaillir
  m'er per vos los diz e
·ls covenz
  qu' aic a midonz toz dolenz,
  de chantar qe
·m cugei soffrir.
  E puois sai n'est a mi vencuz,
  cantarai si n'ai estat muz,
  qe non voill romaner confes.

 
  II
  M out uos dei lauzar egrazir. Car anc uos
     uenc cors ni talenz. De saber mos cap
  tenemenz. Euoill qem sapchaz alques dir.
  Eia lauers nom si escuz. si en son auols ni
  recrezuz. Qe pel uer non passaz ades.

 
  Mout vos dei lauzar e grazir
  car anc vos venc cors ni talenz,
  de saber mos captenemenz,
  e voill qe·m sapchaz alques dir;
  e ia l'avers no·m si' escuz,
  si en son avols ni recrezuz,
  qe pel ver non passaz ades.

 
  III
Q ar qui per auer uol mentir. aquel lauzars
  es blasmamenz. Etorz emals enseingna
  menz. Efainalsaltres escarnir. Qendig non
  es bos prez saubuz. Mas els faiz es puois cono
  guz. Epels faiz uenoill dig apres.
 

 
  Qar qui per aver vol mentir,
  aquel lauzars es blasmamenz
  e torz e mals enseingnamenz,
  e fai
·n als altres escarnir;
  q'en dig non es bos prez saubuz,
  mas els faiz es puois conoguz,
  e pels faiz veno
·ill dig apres.
 
  IV
  P er me uolez mon nom auzir. Cals son odruz
  er clau las denz. Cades poia mos pessame(n)z.
  On plus de preon me conssir. Ben uoill sapchaz
  que non son drutz. Tot per so que non son uol
  guz. Mas ben am sol midonz mames.
 

 
  Per me volez mon nom auzir,
  cals son, o druz... er clau las denz,
  c'ades poia mos pessamenz,
  on plus de preon me conssir;
  ben voill sapchaz que non son drutz
  tot per so que non son volguz,
  mas ben am, sol midonz m'ames.

 
  V
  [...] eire rogier com puosc soffrir. Qez euamaissi
  solamenz. Meraueill me suu de uenz. Torz
  es sim fai midonz morir. Sieu muor per lei
  farai uertuz. Per qeu cre que si fos perduz. drez
  foraque puois mi noges.

 
  [...] eire Rogier, com puosc soffrir,
  qez eu am aissi solamenz?
  meraveill me suv de venz;
  torz es si
·m fai midonz morir.
  S'ieu muor per lei farai vertuz,
  per q'eu cre que, si fos perduz,
  drez fora que puois mi noges.

 
  VI
  E raill uenencor que mazir. Mas si fonqer
  autres sos senz. Caitals es sos entende
  menz. Per quieu li dei toz temps seruir. pel
  ben qem nes escazeguz. Jamais no menuen
  gues saluz. Li dei toz temps estar als pes.

 
  Era ill ven en cor que m'azir,
  mas si fon q'er'autres sos senz
  c'aitals, es sos entendemenz,
  per qu'ieu li dei toz temps servir,
  pel ben qe
·m n'es escazeguz;
  jamais no m'en vengues saluz,
  li dei toz temps estar als pes.

 
  VII
  S im uolgues sol tant consentir. Qeu fos toz
  temps sos entendenz. ab belsdiz nestera iau
  zenz. Eferam sos faiz esiauzir. Edegram ben
  esser creguz. Mas del bon respeig don uisqes.

 
  Si·m volgues sol tant consentir
  q'eu fos toz temps sos entendenz,
  ab bels diz n'estera iauzenz,
  e fera
·m sos faiz esiauzir;
  e degra
·m ben esser creguz,
  mas del Bon Respeig don visqes.

 
  VIII
  B onrespeiz daut son bas cazuz. Esinomereb
  sa uertuz. per conseill li don qem pen
  des.
  Bon Respeiz, d'aut son bas cazuz,  
  e si no
·m ereb sa vertuz,
  per conseill li don qe
·m pendes.
 
  • letto 700 volte

CANZONIERE Dc

  • letto 914 volte

Edizione diplomatica

  Ranbauz daurenga.
  Peire rogiers atrassaillir.

  Q          Arqui p(er) auer uol me(n)tir. Aqel lauzars
               esblasmame(n)z. Etortz emals ensegna
               menz. Efais nals autres escharnir.
  Qen ditz no(n) es bos prez saubutz. Mas els faitz
  es inconeguz. Epels faitz uenoil dich appres.
  • letto 703 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  I
  Q          Arqui p(er) auer uol me(n)tir. Aqel lauzars
               esblasmame(n)z. Etortz emals ensegna
               menz. Efais nals autres escharnir.
  Qen ditz no(n) es bos prez saubutz. Mas els faitz
  es mconeguz. Epels faitz uenoil dich appres.
  Qar qui per aver vol mentir,
  aqel lauzars es blasmamenz
  e tortz e mals ensegnamenz, 
  e fais n als autres escharnir;
  q'en ditz non es bos prez saubutz, 
  mas el s faitz es m coneguz, 
  e pels faitz veno 
il dich appres.
 
  • letto 659 volte

CANZONIERE E

  • letto 862 volte

Edizione diplomatica

  [.......................................] rotgier
  [.........................................] saillir.
  [.....................................] per uos
  [...................................] gz els co
  [.....................................] s. quieu
  [......................................] midons
  [.........................................] olens.
  [........................................] hantar
  [......................................] cugei su -
  [.......................................] epos sai
  [........................................] ami uen -
  [........................................] utz. que


  [........................................] quar anc
  uos uenc cor ni talens. de saber mos
  captenemens. euueill quen sapchatz al -
  ques dir. qa lauers nous siescutz. sieu
  soi auols ni recrezutz. que pel uer no(n)
  pases ades.


  Q uar qui per auer uol mentir. aquel
  lauzars es blasmamens. etortz emal en -
  senhamens. efas nals autres escarnir.
  quen dig non es bos pretz saubutz. mas
  els faitz esi conegutz. epels faitz uenols
  digz apres.

  P er me uoletz mon nom auzir. cal soi ho
  drut ar clau las dens. cades pueia mos pes
  samens. onplus deprion mo consir. ben
  uueill sapchatz que no soi drutz. tot per
  so quar non soi uolgutz. mas ben am
  sol midons mames.


  P eire rotgier com puesc sufrir. que
  ieu am aisi solamens. merauill me siesc
  uiu dauens. tortz es sim fai midons mu
  rir. sieu muer per leis farai uertutz.
  perquieu cre que si fos [.........................]
  fora que plus [.........................................]


  A raill u [..................................................]
  queraut [..................................................]
  demens. [................................................]
  pel be q [.................................................]
  mauens [.................................................]
  als pes. [..................................................]

  S im u [....................................................]
  fos tost [...................................................]
  nestera [..................................................]
  auzir. [......................................................]
  nd dic [.....................................................]
  bon respe [...............................................]    
                  

  L onc re [..................................................]
  non er al [.................................................]
  q(e)m pende [...........................................]
  • letto 1012 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  I
  [.......................................] rotgier
  [.........................................] saillir.
  [.....................................] per uos
  [...................................] gz els co
  [.....................................] s. quieu
  [......................................] midons
  [.........................................] olens.
  [........................................] hantar
  [.....................................] cugei su -
  [.....................................] epos sai
  [......................................] ami uen -
  [......................................] utz. que

 
  [.....] Rotgier, [.......................] saillir
  [......] per vos [.......] gz e·ls co [...] s
  qu'ieu [.....] midons [.............] olens,
  [.....] hantar [...] cugei su [...].
  E pos sai [....] a mi ven [...] utz,
  [.....................................................]
  que [..............................................]

 
  II
  [........................................] quar anc
  uos uenc cor ni talens. de saber mos
  captenemens. euueill quen sapchatz al -
  ques dir. qa lauers nous siescutz. sieu
  soi auols ni recrezutz. que pel uer no(n)
  pases ades.
  [.....................................................] 
  quar anc vos venc cor ni talens
  de saber mos captenemens,
  e vueill que
·n sapchatz alques dir;
  qa l'avers nous si' escutz,
  s'ieu soi avols ni recrezutz,
  que pel ver non pases ades.

 
  III
  Q uar qui per auer uol mentir. aquel
  lauzars es blasmamens. etortz emal en -
  senhamens. efas nals autres escarnir.
  quen dig non es bos pretz saubutz. mas
  els faitz esi conegutz. epels faitz uenols
  digz apres.

 
  Quar qui per aver vol mentir,
  aquel lauzars es blasmamens
  e tortz e mal ensenhamens,
  e fas n'als autres escarnir;
  qu'en dig non es bos pretz saubutz,
  mas e
·ls faitz e si conegutz,
  e pels faitz veno
·ls digz apres.
 
  IV
  P er me uoletz mon nom auzir. cal soi ho
  drut ar clau las dens. cades pueia mos pes
  samens. onplus deprion mo consir. ben
  uueill sapchatz que no soi drutz. tot per
  so quar non soi uolgutz. mas ben am
  sol midons mames.

 
  Per me voletz mon nom auzir,
  cal soi, ho drut... ar clau las dens,
  c'ades pueia mos pessamens,
  on plus de prion m'o consir;
  ben vueill sapchatz que no soi drutz
  tot per so quar non soi volgutz,
  mas ben am, sol midons m'ames.

 
  V
  P eire rotgier com puesc sufrir. que
  ieu am aisi solamens. merauill me siesc
  uiu dauens. tortz es sim fai midons mu
  rir. sieu muer per leis farai uertutz.
  perquieu cre que si fos [.........................]
  fora que plus [........................................]

 
  Peire Rotgier, com puesc sufrir
  que ieu am aisi solamens?
  meravill me siesc viv da vens;
  tortz es si
·m fai midons murir.
  S'ieu muer per leis farai vertutz,
  per qu'ieu cre que, si fos [........],
  fora que plus [..........................].

 
  VI
  A raill u [..................................................]
  queraut [..................................................]
  demens. [................................................]
  pel be q [.................................................]
  mauens [.................................................]
  als pes. [..................................................]
  Ara ill u [..................................]
 
[....] qu'er'aut [..........................]
 
[..................................] demens,
  pel be q [..................................]
  mauens [..................................]
  als pes. [...................................]

 
  VII
  S im u [....................................................]
  fos tost [...................................................]
  nestera [...................................................]
  auzir. [......................................................]
  nd dic [.....................................................]
  bon respe [...............................................]

 
  Si·m u [......................................]
 
[....] fos tost [..............................]
 
[....] n'estera [.............................]
 
[........................................] auzir;
  nd dic [.......................................]
  Bon Respe [...............................]

 
  VIII
  L onc re [.................................................]
  non er al [................................................]
  q(e)m pende [..........................................]

 
  Lonc re [........................................]
  [.....] non er al [..............................]
  [...........................] qe·m pende [...]
 
  • letto 747 volte

CANZONIERE I

  • letto 873 volte

Edizione diplomatica

  Rambautz eden peire rogiers.                      xiiij.
  P Eire rogiers atrassaillir. Mer p(er) uos los ditz
     els couenz. Q(ue)u ai amidonz totz dolenz. De
     chantar q(ue)m cugei soffrir. Epois sai nest
  ami uengutz. Chantarai si nai estar mutz. Q(ue)
  no(n) uoill romaner confes.
  M out uos dei lauzar egrazir. Car anc uos ue 
  nc cors ni talenz. De saber mos captenemenz.
  Euoill q(ue)m sapchatz al ques dir. Eia lauers n(on)
  si escutz. Si en son auols ni recrezutz. Q(ue) pel
  uer no(n) passe ades.
  C ar qui p(er) auer uol mentir. Aquel lauzars es
  blasmamenz. Etortz emals ensei(n)gnamenz.
  Efai nals autres escarnir. Q(ue)n dig no(n) es bos p(re)z
  saubutz. Mals els fatz esi conogutz. Epels fatz
  ue nol ditz apres.
  P er me uoletz mon nom auzir. Cal son odru -
  tz e clau las denz. Cades puoia mos pessam(en)z.
  On plus de preon mo conssir. Ben uoill sapch -
  atz que no(n) son drutz. Tot p(er) so que no(n) son uol -
  gutz. Mas ben am sol mi donz mames.
  P eire rogiers con posc sofrir. Quezieu am
  aissi solamenz. Meraueill me si uiu de uenz.
  Totz es sim fai mi donz morrir. Sieu muor p(er)
  lei farai uertutz. P(er) queu cre si fos p(er)dutz.
  Dreigs fora que pois menoges.
  E ral uen encor que mazir. Mas ia fon quer au -
  tres sos senz. Caitals es sos entendemenz. P(er) q(ue)u
  li dei tot te(m)ps seruir. Pel ben queu nes esca -
  zegutz. Jamais nomen uengues salutz. li dei
  tostemps estar al pes.
  S im uolgues sol tan consentir. Q(ue)u fos tos te(m)ps
  sos entendenz. Ab bels ditz nestera iauzenz. Ef -
  eram sos fatz esiauzir. Edegra(m) ben esser creguz.
  Mas del bon respieg do(n) uisques.
  B on respieg daut son bas cazutz. Esinomereb
  sa uertutz. Per conseill li don que(m) p(er)des.
  • letto 831 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  I
  P Eire rogiers atrassaillir. Mer p(er) uos los ditz
  els couenz. Q(ue)u ai amidonz totz dolenz. De
  chantar q(ue)m cugei soffrir. Epois sai nest
  ami uengutz. Chantarai si nai estar mutz. Q(ue) 
  no(n) uoill romaner confes.
  Peire Rogiers, a trassaillir
  m’er per vos los ditz e·ls covenz
  qu’eu ai a midonz, totz dolenz,
  de chantar que·m cugei soffrir.
  E pois sai n’est a mi vengutz,
  chantarai, si n’ai estar mutz,
  que non voill romaner confes.

 
  II
  M out uos dei lauzar egrazir. Car anc uos ue
  nc cors ni talenz. De saber mos captenemenz.
  Euoill q(ue)m sapchatz al ques dir. Eia lauers n(on)
  si escutz. Si en son auols ni recrezutz. Q(ue) pel
  uer no(n) passe ades.
  Mout vos dei lauzar e grazir
  car anc vos venc cors ni talenz
  de saber mos captenemenz,
  e voill que·m sapchatz alques dir;
  e ia l’avers non si’ escutz
  si en son avols ni recrezutz,
  que pel ver non passe ades.

 
  III
  C ar qui p(er) auer uol mentir. Aquel lauzars es
  blasmamenz. Etortz emals ensei(n)gnamenz.
  Efai nals autres escarnir. Q(ue)n dig no(n) es bos p(re)z
  saubutz. Mals els fatz esi conogutz. Epels fatz
  ue nol ditz apres.
  Car qui per aver vol mentir,
  aquel lauzars es blasmamenz
  e tortz e mals enseingnamenz,
  e fai·n als autres escarnir;
  qu'en dig non es bos prez saubutz,
  mals els fatz e si conogutz,
  e pels fatz veno·l ditz apres.

 
  IV
  P er me uoletz mon nom auzir. Cal son odru -
  tz e clau las denz. Cades puoia mos pessam(en)z.
  On plus de preon mo conssir. Ben uoill sapch -
  atz que no(n) son drutz. Tot p(er) so que no(n) son uol -
  gutz. Mas ben am sol mi donz mames.

 
  Per me voletz mon nom auzir,
  cal son, o drutz... e clau las denz,
  c’ades puoia mos pessamenz,
  on plus de preon m’o conssir;
  ben voill sapchatz que non son drutz
  tot per so que non son volgutz,
  mas ben am, sol mi donz m’ames.

 
  V
  P eire rogiers con posc sofrir. Quezieu am 
  aissi solamenz. Meraueill me si uiu de uenz.
  Totz es sim fai mi donz morrir. Sieu muor p(er)
  lei farai uertutz. P(er) queu cre si fos p(er)dutz.
  Dreigs fora que pois menoges.

 

  Peire Rogiers, con posc sofrir
  quezi eu am aissi solamenz?
  meraveill me si viv de venz;
  totz es si·m fai mi donz morrir.
  S’ieu muor per lei farai vertutz,
  per qu’eu cre si fos perdutz,
  dreigs fora que pois me noges.

 
  VI
  E ral uen encor que mazir. Mas ia fon quer au -
  tres sos senz. Caitals es sos entendemenz. P(er) q(ue)u
  li dei tot te(m)ps seruir. Pel ben queu nes esca -
  zegutz. Jamais nomen uengues salutz. li dei
  tostemps estar al pes.
  Era·l ven en cor que m’azir,
  mas ia fon qu’er’autres sos senz
  c’aitals, es sos entendemenz,
  per qu’eu li dei tot temps servir,
  pel ben qu’eu n’es escazegutz;
  jamais no m'en vengues salutz,
  li dei tos temps estar al pes.

 
  VII
  S im uolgues sol tan consentir. Q(ue)u fos tos te(m)ps
  sos entendenz. Ab bels ditz nestera iauzenz. Ef -
  eram sos fatz esiauzir. Edegra(m) ben esser creguz.
  Mas del bon respieg do(n) uisques.
  Si·m volgues sol tan consentir
  qu'eu fos tos temps sos entendenz,
  ab bels ditz n'estera iauzenz,
  e fera·m sos fatz esiauzir;
  e degra·m ben esser creguz,
  mas del Bon Respieg don visques.

 
  VIII
  B on respieg daut son bas cazutz. Esinomereb
  sa uertutz. Per conseill li don que(m) p(er)des.

 

  Bon Respieg, d'aut son bas cazutz,
  e si no·m ereb sa vertutz,
  per conseill li don que·m perdes.

 
  • letto 729 volte

CANZONIERE K

  • letto 852 volte

Edizione diplomatica

      Rambautz                             xiiij.
  P Eire rogiers atrasaillir. Mer per uos
     los ditz els couenz. Quieu ai amido(n)z
  totz dolenz. De chantar quem cugei soffri(r).
  Epuois sai nest ami uengutz. Chantarai si
  nai estat mutz. Que no(n) uoill romaner
  confes. 

  M out uos dei lauzar egrazir. Car anc uos
  uenc cors ni talenz. De saber mos chaptene -
  menz. Euoill quem sapsatz alques dir. Eia
  lauers no(n) si escutz. Sien son auols ni recre -
  zutz. Que pel uer no(n) passe ades.
  C ar qui per auer uol mentir. Aquel lauzars es         
  blasmame(n)z. Etorz emals enseingname(n)z. E
  fai nals autres escarnir. Quen dig no(n) es
  bos pretz saubutz. Mals els fatz esi conoguz.
  Epels fatz ue nol ditz apres.
  P er me uoletz mon nom auzir. Cal son o
  drutz et clau las denz. Cades puoia mos pes -
  same(n)z. On plus de preon mo conssir. Ben
  uoill sapchatz que no(n) son drutz. Tot per so
  que no(n) son uolgutz. Mas ben am sol mido(n)z
  mames.
  P eire rogiers con puosc sofrir. Quezeu a(m)
  aissi solamenz. Meraueil me si uiu de uenz.
  Totz es sim fai midonz morrir. Sieu muor
  per lei farai uertutz. P(er) queu cre q(ue) si fos per -
  dutz. dregs fora que puois menoges.
  E ral uen encor que mazir. Mas ia fon q(ue)r
  autres sos senz. Caitals es sos entendeme(n)z.
  P(er) quieu li dei tot temps seruir. Pel ben qe(m)
  nes escazegutz. Ja mais nomen uengues
  salutz. li dei tostemps estar al pes.
  S im uolgues sol tan consentir. Queu fos
  tostemps sos entende(n)z. Ab bels ditz nestera
  iauzenz. Eferam ses fatz esiauzir. Edegram
  ben esser cregutz. Mas del bon respeig don
  uisques.
  B on respieg daut son bas cazutz. Esinome -
  reb sauertutz. Per conseill lidon que(m) per -
  des.
  • letto 653 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  I
  P Eire rogiers atrasaillir. Mer per uos
    los ditz els couenz. Quieu ai amido(n)z
  totz dolenz. De chantar quem cugei soffri(r).
  Epuois sai nest ami uengutz. Chantarai si
  nai estat mutz. Que no(n) uoill romaner
  confes.
  Peire Rogiers a trasaillir
  m'er per vos los ditz e·ls covenz
  qu'ieu ai a midonz totz dolenz,
  de chantar que·m cugei soffrir.
  E puois sai n'est a mi vengutz,
  chantarai, si n'ai estat mutz,
  que non voill romaner confes.

 
  II
  M out uos dei lauzar egrazir. Car anc uos
  uenc cors ni talenz. De saber mos chaptene -
  menz. Euoill quem sapsatz alques dir. Eia
  lauers no(n) si escutz. Sien son auols ni recre -
  zutz. Que pel uer no(n) passe ades.

 
  Mout vos dei lauzar e grazir
  car anc vos venc cors ni talenz
  de saber mos chaptenemenz,
  e voill que·m sapsatz alques dir;
  e ia l'avers non si' escutz,
  si en son avols ni recrezutz,
  que pel ver non passe ades.

 
  III
  C ar qui per auer uol mentir. Aquel lauzars es         
  blasmame(n)z. Etorz emals enseingname(n)z. E
  fai nals autres escarnir. Quen dig no(n) es
  bos pretz saubutz. Mals els fatz esi conoguz.
  Epels fatz ue nol ditz apres.

 

 
  Car qui per aver vol mentir,
  aquel lauzars es blasmamenz
  e torz e mals enseingnamenz,
  e fai
·n als autres escarnir;
  qu'en dig non es bos pretz saubutz,
  mals e
l s fatz e si conoguz,
  e pels fatz veno
·l ditz apres.
 
  IV
  P er me uoletz mon nom auzir. Cal son o
  drutz et clau las denz. Cades puoia mos pes -
  same(n)z. On plus de preon mo conssir. Ben
  uoill sapchatz que no(n) son drutz. Tot per so
  que no(n) son uolgutz. Mas ben am sol mido(n)z
  mames.

 
  Per me voletz mon nom auzir
  cal son, o 
drutz... et clau las denz,
  c'ades puoia mos pes
samenz,
  on plus de preon m'o conssir;
  ben v
oill sapchatz que non son drutz
  tot per so 
que non son volgutz,
  mas ben am, sol midonz
 m'ames.
 
  V
  P eire rogiers con puosc sofrir. Quezeu a(m)
  aissi solamenz. Meraueil me si uiu de uenz.
  Totz es sim fai midonz morrir. Sieu muor
  per lei farai uertutz. P(er) queu cre q(ue) si fos per -
  dutz. dregs fora que puois menoges.

 
  Peire Rogiers, con puosc sofrir
  quez eu am aissi solamenz?
  meraveil me si viv de venz;
  totz es si
·m fai midonz morrir.
  S'ieu muor per lei farai vertutz,
  per qu'eu cre que, si fos perdutz,
  dregs fora que puois me noges.

 
  VI
  E ral uen encor que mazir. Mas ia fon q(ue)r
  autres sos senz. Caitals es sos entendeme(n)z.
  P(er) quieu li dei tot temps seruir. Pel ben qe(m)
  nes escazegutz. Ja mais nomen uengues
  salutz. li dei tostemps estar al pes.

 
  Era·l ven en cor que m'azir,
  mas ia fon qu'er'autres sos senz
  c'aitals, es sos entendemenz,
  per qu'ieu li dei tot temps servir,
  pel ben qe
·m n'es escazegutz;
  ja mais no m'en vengues salutz,
  li dei tos temps estar al pes.

 
  VII
  S im uolgues sol tan consentir. Queu fos
  tostemps sos entende(n)z. Ab bels ditz nestera
  iauzenz. Eferam ses fatz esiauzir. Edegram
  ben esser cregutz. Mas del bon respeig don
  uisques.

 
  Si·m volgues sol tan consentir
  qu'eu fos tos temps sos entendenz,
  ab bels ditz n'estera iauzenz,
  e fera·m ses fatz esiauzir;
  e degra·m 
ben esser cregutz
  mas del Bon Respeig don v
isques.
 
  VIII
  B on respieg daut son bas cazutz. Esinome -
  reb sauertutz. Per conseill lidon que(m) per -
  des.

 
  Bon Respieg, d'aut son bas cazutz,    
  e si no
·m ereb sa vertutz,
  per conseill li don que
·m perdes.
 
  • letto 665 volte

CANZONIERE U

  • letto 834 volte

Edizione diplomatica

        Raembaut.
  P
Eire rugier atrassillir.
      Mer per uos los diz el conuenz.
    Qieu si amidonz toz dolens.
    de chantar qem cuigei sofrir.
  E possai nes a mi uenguz.
  C hanterai sinai estat muz.

  Q e non uuilh remaner confes.


  M out ous dei lauzar e grazir.
  Q aranc uos uenc cor ni talenz.
  D e uezer mos captenimens.
  E uoilh qem sapchaz alqes dir.
  E ia lauer non sia escuz.
  S en sui auols ni recresuz.
  Q ue pel uer non passez ades.


  C arqi per auer uol mentir.
  A quel lausar es blasmamens.
  E t es trop mals ensegnamens.
  E fas uas lagent es carnir.
  G reu er en diz bos faiz saubuz.
  M as per fach est tost conoguz.
  E per fag uen lo dir a pres.

  P Er mi uolez mon no(n) auzir.
  C al son odruz er clau las de(n)z.
  Q a des pueia mos pensame(n)s.
  P lus deprion e mon co(n)sir.
  B en uoilh sapchaz qe no(n) son druz.
  P ero qan car non son uolgutz.
  M as ben am sol midonz mames.

  P Eire rugier com puesc sofrir.
  Q eu am aisi solamens.
  M eraueillj me ses auinens.
  T ort ai sim fai midons morir.
  S eu muer per leis farai u(e)tuz.
  P er qeu cre qe si fos perduz.
  D reiz fora qe plus me noges.

  E Ral uen en cor quem aizir.
  M asian fan q(e)r autres sos se(n)s.

  Q aitals es sos en tendimens.
  P er qeu li dei toz temps grazir.
  P el ben qem nes es caeguz.
  J amais non na uenges saluz.
  L i dei toz temps estar als pes.


  S J m uolgues daitan co(n)sentir.
  Q e fos toz temps sos en tendenz.
  A beldiz nestera iauçens.
  E feram sos prez es iauzir.
  E degran ben esser creguz.
  Q eu non dic tant qem fos creguz.
  M as dum bel respet qem uis qes.


  B on respeit daut bas son cauz.
  E si non era sa uertuz.
  P er conseilh li don qem pengues.
  • letto 763 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  I
  P Eire rugier atrassillir.
     Mer per uos los diz el conuenz.
   Qieu si amidonz toz dolens.
   de chantar qem cuigei sofrir.
  E possai nes a mi uenguz.
  C hanterai sinai e stat muz.
  Q e non uuilh remaner confes.

 
  Peire Rugier a trassillir
  m'er per vos los diz el convenz
  q'ieu si a midonz toz dolens,
  de chantar qe·m cuigei sofrir.
  E pos sai n'es a mi venguz,
  chanterai si n'ai estat muz,
  qe non vuilh remaner confes.

 
  II
  M out uos dei lauzar e grazir.
  Q aranc uos uenc cor ni talenz.
  D e uezer mos captenimens.
  E uoilh qem sapchaz alqer dir.
  E ia lauer non sia escuz.
  S en sui auols ni recresuz.
  Q ue pel uer non passez ades.

 
  Mout vos dei lauzar e grazir
  qar anc vos venc cor ni talenz
  de vezer mos captenimens,
  e voilh qe
·m sapchaz alqer dir;
  e ia l'aver non si'a escuz,
  s'en sui avols ni recresuz,
  que pel ver non passez ades.

 
  III
  C arqi per auer uol mentir.
  A quel lausar es blasmamens.
  E t es trop mals ensegnamens.
  E fas uas lagent es carnir.
  G reu er en diz bos faiz saubuz.
  M as per fach est tost conoguz.
  E per fag uen lo dir a pres.

 
  Car qi per aver vol mentir,
  aquel lausar es blasmamens
  et es trop mals ensegnamens,
  e fas vas lagent escarnir;
  greu er en diz bos faiz saubuz,
  mas per fach est tost conoguz,
  e per fag ven lo dir apres.
  IV
  P Er mi uolez mon no(n) auzir.
  C al son odruz er clau las de(n)z.
  Q a des pueia mos pensame(n)s.
  P lus deprion e mon co(n)sir.
  B en uoilh sapchaz qe no(n) son druz.
  P ero qan car non son uolgutz.
  M as ben am sol midonz mames.
 
  Per mi volez mon non auzir,
  cal son, o druz... er clau las denz,
  qa des pueia mos pensamens,
  plus de prion e m'on consir;
  ben voilh sapchaz qe non son druz
  per o qan car non son volgutz,
  mas ben am, sol midonz m'ames.
  V
  P eire rugier com puesc sofrir.
  Q eu am aisi solamens.
  M eraueillj me ses auinens.
  T ort ai sim fai midons morir.
  S eu muer per leis farai u(e)tuz.
  P er qeu cre qe si fos perduz.
  D reiz fora qe plus me noges.

 
  Peire Rugier com puesc sofrir
  q'eu am aisi solamens?
  meraveillj me ses avinens;
  tort ai si
·m fai midons morir.
  S'eu muer per leis farai vetuz,
  per q'eu cre qe, si fos perduz,
  dreiz fora qe plus me noges.
  VI
  E ral uen en cor quem aizir.
  M asian fan q(e)r autres sos se(n)s.
  Q aitals es sos en tendimens.
  P er qeu li dei toz temps grazir.
  P el ben qem nes es caeguz.
  J amais non na uenges saluz.
  L i dei toz temps estar als pes.

 
  Era·l ven en cor que m'aizir,
  mas ian fan q'er'autres sos sens
  q'aitals es sos entendimens,
  per q'eu li dei toz temps grazir,
  pel ben qe·m n'es escaeguz;
  jamais non na venges saluz,
  li dei toz temps estar als pes.
  VII
  S J m uolgues daitan co(n)sentir.
  Q e fos toz temps sos en tendenz.
  A beldiz nestera iauçens.
  E feram sos prez es iauzir.
  E degran ben esser creguz.
  Q eu non dic tant qem fos creguz.
  M as dum bel respet qem uis qes.

 
  Sj·m volgues dai tan consentir
  qe fos toz temps sos entendenz,
  a bel diz n'estera iauçens,
  e fera
·m sos prez esiauzir;
  e degra
·n ben esser creguz,
  q'eu non dic tant qe
·m fos creguz
  mas dum Bel Respet qe
·m visqes.
 
  VIII
  B on respeit daut bas son cauz.
  E si non era sa uertuz.
  P er conseilh li don qem pengues.

 
  Bon Respeit, d'aut bas son cauz,
  e si no
·n era sa vertuz, 
  per conseilh li don qe·m pengues.
 
  • letto 908 volte

Pos tals sabers mi sors e·m creis

BdT 389,36

Mss.: A 35, C 198 e 201, Da 182, Dc 256, G 88, I 145 e 147, K 131 e 132, L 62, M 136, N² 15, R 7, U 124, a¹ 186, d 241 = Raimbaut d'Aurenga; X 88 = anonimo.

Metrica:a8 b8 a8 c8 c7' c7' d8 c7' (Frank 377:2). Vers di 7 coblas unissonans di 8 versi, seguite da 2 tornadas di 4.

Melodia: ms. X (A B C D B' C' E F).

Edizioni: Bartsch - Koschwitz 1904, col. 69; Pattison 1952, p. 195.

  • letto 1379 volte

Edizioni

  • letto 946 volte

Pattison

I.
Pois tals sabers mi sortz e·m creis   
que trobar sai — et ieu o dic! —      
mal estara si non pareis              
et er mi blasmat si m’en gic;         
car so qu’om van’ ab la lenga         
taing ben que en pes lo tenga,        
car non pot aver pejor dec            
qui ditz so que no s’avenga.          

II.
Er ai gaug car sebram dels freis      
e remanon sol li abric;               
li auzellet — et es lor leis          
qe negus de chantar no·is gic —       
us quecs s’alegr’ en sa lenga         
pel novel temps que·il sovenga;       
e dels arbres qu’eron tuit sec        
lo foils pels branquils s’arenga.     

III.
E qui anc jorn d’amar si feis         
non taing q’era s’en desrazic         
c’ab lo novel temps que s’espreis     
deu quecs aver son cor plus ric;      
e qui non sap ab la lenga             
dir so que·il coven, aprenga          
consi ab novel joi s’esplec:          
c’aisi vol Pretz que·s captenga.      

IV.
Estat ai fis amics adreis             
d’una que·m enganav’ ab tric,         
e car anc s’amors mi destreis,        
tos temps n’aurai mon cor enic;       
qu’aras non voill qu’ab sa lenga      
auir lo digz que·m destrenga          
per so qu’autre ab lieis s’abrec      
et eu caz so q’aicel prenga.          

V.
Ab leis remanga·l malaveis            
e·l engans et ab son amic;            
que tals joys m’a pres e m’azeis      
dont ja non creirai fals prezic:      
anz voill c’om mi tail la lenga       
s’ieu ja de leis crei lausenga        
ni de s’amor mi desazec,              
s’ie·n sabia perdr’ Aurenga.          

VI.
Ben taing qu’eu sia fis vas leis      
car anc mais tant en aut non cric.    
Que Nostre Seigner, el mezeis,        
ab pauc de far non i faillic;         
c’apenas saup ab la lenga             
dir “Aital vuoill que devenga”;       
qu’a la beutat qu’en leis assec       
non volc c’autra s’i espenga.         

VII.
Domna, no·us sai dir loncs plaideis,  
mas far de mi podetz mendic           
o plus ric que anc no fon reis;       
del tot sui en vostre castic!         
Sol vos digatz ab la lenga            
consi voletz que·m captenga;          
qu’eu ai cor qu’enasi estec,          
e que ja d’autra no·m fenga!          

VIII.
Domna, no·us quier ab la lenga        
mas qu’en baisan vos estrenga         
en tal luoc on ab vos m’azec,         
e que d’ams mos bratz vos senga.      

IX.
Levet, fai auzir ta lengua            
en cuy beutatz se depenga;            
c’aia tal vers selha qu’ieu dec       
per so que de mi·l sovenga.           
 

  • letto 723 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 734 volte

CANZONIERE A

  • letto 367 volte

Edizione diplomatica

⸿Raembautz daurenga.
Pois tals sabers mi sortz emcreis. que
trobar sai (et) ieu odic. Mal estara si
nonpareis. que quand hom ditz ab la len
ga. So que ben enpes non tenga. non pot
auer sordeior dec. qan ditz so que nois
couenga.
 
Er ai gaug qand sebram dels freis. E re
manon sol li abric. Eli auzellet en lors
leis. Chascus dechantar nosentric. que
salegre ensalenga. Perlnouel te(m)ps qeil
souenga. E dels albres qeron tuich sec.
Lofuoills pelz branquills sarenga.
 
E qui anc torn damar si feis. Eras nois
taing si desrazic. Mas p(er)logat temps q(ue)
pareis. Deu qecs auer son cor plus ric.
Equi non sap ab la lenga. Dir so qeis co
uen aprenga. Caissi abnouel ioi sesplec.
Cossi uol pretz qeis captenga.
 
Estat ai fis amics abreis. duna qem en
ganet ab tric. Ecar ac samors mi des
treis. Totztemps naurai mon cor enic.
p(er) qieu non uuoill ab la lenga. dir que
samors mi destrenga. P(er) cus autres ab
lieis sabrec. et eu catz so qez el prenga. 
 
Ablieis remaignal malueis. elegans
(et) ab so amic. Q(ue) tals ma asos ops conq(ue)is.
don ia non creirai fals prezic. Anz uuoill
com mi taill la lenga. sieu ia delieis crei
lausenga. Nidesamor mi dechasec. sien
sabia p(er)dre aurenga.
 
 
Bem taing qieu sia fis uasleis. Ca(n)c mais
tant en autra non cric. Enostre seigner
el mezeis. Apauc defar non i faillic. ca
penas saup ab lalenga. Dire aitals cois
couenga. Lagrans beutatz qen liei spa
rec. Nois taing cautra si en prenga.
 
Dompna nom cal far lonc plaideis. q(ue) de
mi podetz far meridic. Oplus ric que anc
nonforeis. deltot siu enuostre chastic.
sol qem digatz ab la lenga. Cossi uoletz
qem captenga. Quencor ai qenaissi mescec.
Eq(ue) ia dautra nom fenga.
 
Dompna nous qier ab la lenga. Mas qen
baissan uos estrenga. Ental luoc on ab
uos mazec. Eq(ue) dinz mos bratz uos senga.
  • letto 277 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 

⸿Raembautz daurenga. Raembautz d'Aurenga
  I
Pois tals sabers mi sortz emcreis. que
trobar sai (et) ieu odic. Mal estara si
nonpareis. que quand hom ditz ab la len
ga. So que ben enpes non tenga. non pot
auer sordeior dec. qan ditz so que nois
couenga.
 
Pois tals sabers mi sortz e‧m creis
que trobar sai et ieu odic
mal estara si non pareis
qe quand hom ditz ab la lenga.
So que ben en pes non tenga
non pot aver sordeior dec
qan ditz so que nois covenga.
 
  II
Er ai gaug qand sebram dels freis. E re
manon sol li abric. Eli auzellet en lors
leis. Chascus dechantar nosentric. que
salegre ensalenga. Perlnouel te(m)ps qeil
souenga. E dels albres qeron tuich sec.
Lofuoills pelz branquills sarenga.
 
Er ai gaug quand sebram dels freis
E remanon sol li abric;
e li auzellet, en lors lei
chascus dechantar no sentric,
que s’alegr’en sa lenga.
Perl novel temps qe‧il sovenga;
e dels albres q’eron tuich sec,
lo fuoills pelz branquills s’arenga.
 
  III
E qui anc torn damar si feis. Eras nois
taing si desrazic. Mas p(er)logat temps q(ue)
pareis. Deu qecs auer son cor plus ric.
Equi non sap ab la lenga. Dir so qeis co
uen aprenga. Caissi abnouel ioi sesplec.
Cossi uol pretz qeis captenga.
 
E qui  anc torn d’amar si feis
eras nois taing si desrazic.
Mas per logat temps que pareis
deu qecs aver son cor plus ric.
E qui non sap ab la lenga
dir so qeis conven aprenga,
c’aissi ab nouvel ioi s’esplec:
cossi vol pretz qeis captenga. 
 
  IV
Estat ai fis amics abreis. duna qem en
ganet ab tric. Ecar ac samors mi des
treis. Totztemps naurai mon cor enic.
p(er) qieu non uuoill ab la lenga. dir que
samors mi destrenga. P(er) cus autres ab
lieis sabrec. et eu catz so qez el prenga. 
 
E stat ai fis amics abreis
d’una qe‧m en ganet ab tric
e car ac s’amors mi destreis,
totz temps n’aurai mon cor enic;
per q’ieu non vuoill ab la lenga
dir que s’amors mi destrenga.
Per cus autres ab lieis s’abrec
et eu catz so qez el prenga.
 
  V
Ablieis remaignal malueis. elegans
(et) ab so amic. Q(ue) tals ma asos ops conq(ue)is.
don ia non creirai fals prezic. Anz uuoill
com mi taill la lenga. sieu ia delieis crei
lausenga. Nidesamor mi dechasec. sien
sabia p(er)dre aurenga.
 
 
Ab lieis remaigna‧l malveis
e‧l egans et ab so amic
que tals m’a a sos ops conqueis,
don ia non creirai fals prezic,
anz vuoil c’om mi taill la lenga
s’ieu ia lieis crei lausenga;
ni de s’amor mi dechasec
s’en sabia perdre aurenga.
 
  VI
Bem taing qieu sia fis uasleis. Ca(n)c mais
tant en autra non cric. Enostre seigner
el mezeis. Apauc defar non i faillic. ca
penas saup ab lalenga. Dire aitals cois
couenga. Lagrans beutatz qen liei spa
rec. Nois taing cautra si en prenga.
 
 
Be‧m taing q’ieu sia fis vas leis
c’anc mais tant en autra non cric.
E Nostre Seigner, el mezeis,
a pauc saup ab la lenga
dire aitals cois covenga.
La grans beautatz q’en liei sparec
nois tain c’autra si en prenga.
 
  VII
Dompna nom cal far lonc plaideis. q(ue) de
mi podetz far meridic. Oplus ric que anc
nonforeis. deltot siu enuostre chastic.
sol qem digatz ab la lenga. Cossi uoletz
qem captenga. Quencor ai qenaissi mescec.
Eq(ue) ia dautra nom fenga.
 
Dompna, no‧m cal far lonc plaideis
que de mi podetz far meridic
o plus ric que anc non foreis,
del tot siu en vostre chastic,
sol qe‧m digatz ab la lenga
cossi voletz qe‧m captenga.
Qu’en cor ai q’en aissi mesces
e que ia d’autra no‧m fenga!
 
  VIII
Dompna nous qier ab la lenga. Mas qen
baissan uos estrenga. Ental luoc on ab
uos mazec. Eq(ue) dinz mos bratz uos senga.
 
Dompna, no‧us qier ab la lenga,
mas qen baissan vostra estrenga
en tal luoc on ab voz m’azec
e que dinz mos bratz vos senga.
  • letto 291 volte

CANZONIERE C

  • letto 543 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [103]
 

  • letto 414 volte

CANZONIERE R

  • letto 551 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [108]
 

  • letto 540 volte

Edizione diplomatica

 
        Estat ay fis amicx adreis.    Raymbaut dauren(n)ca.
        duna q(ue)[1] mo(n) cor ama o dic. e car anc samor me destreys.
        tostems nauray mo(n) cor en ioy. q(ue)ras no uuelh ab la le(n)ga au(er)
        los ditz q(ue)s destre(n)ga. p(er) so cautrab lieys sabric. e quieu cas so
        q(ue) el prenga. Ab lieys ma(n)ial malaueys. el ue(n)ga (et) a so(n) amic. q(ue) tal
        ioy ma pres e(n) seys. q(ue) a(n)c no(n) crezer fals prezic. e uuelh com me talh
        la lenga. si euia de leys cresi lauze(n)ga. ni de samor mi desrazic. sin sa –
        bia p(er)dre aure(n)ga.
 
[1] Segue mna espunto.
 
 
                                                     B Es tanh qieu sia fis uas lieys. car anc mays
        en tan aut non cric. q(ue) nostre senher el mezeys. p(er) pauc del far noy
        falhic. capenas saup ab la lenga. dir aytal uuelh q(ue)s deue(n)ga. la
        beutat q(ue)n leys paric. dis elh no uuelh cautra si prenga. Doncx
        ia nous sai dire loncx playdeys. mas demi podetz far me(n)dic. o pus
        ric q(ue) anc no(n) fo(n) reys. del tot so(n) el uostre castic. sol uos digatz abla –
        le(n)ga. cossi uolretz q(ue) capte(n)ga. qieu ay cor q(ue)naysi estic. e q(ue) ia Uas
        uos nom defenda.
 
 
        Domnals no qier ab la lenga. mas q(ue)n bayza(n)
        uos estre(n)ga. e(n) tal loc cap uos estic. e dams mos bras uos estre(n)ga
        Leuenet fay aussir ta lenga. e cuy beutatz se depe(n)ga. caitals U(er)s
        ja sela qiet dic. p(er) so q(ue) de mil soue(n)ga.
 
  • letto 666 volte

Pos trobars plans

BdT 389,37

Ms.: a¹ 198 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a4 b4 a8 c4 d4 b8 d8 e8 (Frank 454:1). Chanso di 7 coblas unissonans di 8 versi, seguite da una tornada di 3.

Edizioni: Appel 1897, p. 414; Appel 1898, p. 115; Pattison 1952, p. 118; Milone 1998, p. 99; Milone 2004, p. 143.

Vai al Rialto [117].

  • letto 1352 volte

Edizioni

  • letto 848 volte

Pattison

I.
Pos trobars plans                  
es volguz tan                      
fort m’er greu s’i non son sobrans:
car ben pareis                     
qi tals motz fai                   
c’anc mais non foron dig cantan,   
qe cels c’om tot jorn ditz e brai  
sapcha, si·s vol, autra vez dir.   

II.
Mos ditz es sans,                  
don gap, ses dan.                  
Per tal joi soi coindes e vans,    
qe mais val neis                   
desirs q’ieu n’ai                  
d’una qe anc no m’ac semblan       
(pels sainz c’om qer en Verzelai!) 
d’autre joi c’om puesca jauzir!    

III.
Son ben aurans!                    
C’ar, per talan                    
solamen, so francs et humans,      
de dir ves leis                    
ben, ni·m fas gai.                 
Qe·m val si per lieis trag mal gran?
Si lo mal q’en trac no sap lai,     
mi eis voil d’aitan escarnir.       

IV.
Ben so trafans                      
q’eu eis m’engan,                   
car dic aiso tan qe vilans!         
— Cals pros me creis                
s’ieu lo mal trai                   
per leis, s’il no sapia l’afan?     
— No m’es doncs pros e be no·m vai  
si·m pens qe tan ric joi desir?     

V.
Mos volers cans                     
qe·m sal denan                      
me fai creire qe futz es pans.      
Tan aut mespreis                    
mon cor, car sai                    
q’enfol. M’aurei donc faz l’efan?   
— Tot voll cant vei. — Respeit segrai.
— Respeitz loncs fai omen perir.      

VI.
Sains Julians!                        
Con vauc torban!                      
Soi serrazis o crestians?             
Qals es ma leis?                    
Non sai. Qe jai                     
me posca, de so qe·il deman,        
et atrestan tost, Dieus, si·l plai, 
co fes vin d’aiga, devenir.         

VII.
Pauc soi certans!                
(Ves qe·us reblan,               
domna.) De vos so molt londans!  
Anc no·m destreis                
Amors tan mai;                   
per q’ieu non creiria d’un an    
c’aissi·us ames per negun plai,  
si bes no m’en degues venir.     

VIII.
Astrius e ma chanso vos man,     
qe dos sautz si rics ar essai;   
lo ters aut on plus pot om dir.  
 

  • letto 697 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 486 volte

CANZONIERE a¹

  • letto 414 volte

Edizione diplomatica

reambautz daurenge.
Pos trobars plans. es uolguz tan. fort mer gren si no(n) son
sobrans. car ben pareis. qit al mot fai canc mais non foron. dig
cantan. qe cels com tot iorn ditz e brai sapcha sis uol
autraug dir.
 
Mos ditz es sanz don gap. ser dan p(er) tal. ioi soi condes enans. qe
mais ual neis. desirs qieu nai duna qe anc nom acsemblan.
peis sainz com qer enuerze lai. dautre ioi com puesca
lauzir
 
Son ben aurans. car p(er) talan. solam(en) so francs ez humans.                                 
de dir ues leis ben nim fas gai qem ual si p(er) lieis trag mal
gran. si lo mal qen trac no sap lai. mi eis voil daitan escar
 
Ben so trafans. qeu eis mengan. car dic aiso tan qe uilans.
cals pros me creis. si eu mal trai. p(er) leis sil no sapia lafan.
no mes doncs p(er)s e be no(m) uai sim pens qe tan ric ioi desir.
 
Mos uolers cans. qem sal denan. me fai creire. qe futz es
pans. tau aut mespeis. mon cor car sai. qe en fol maurei don
faz lofan. tot uolt camuei. respeit segrat respeitz lonc fai
o men perir.
 
Sains uilans con uauc torban soi serrazis o crestians. qals es
maleis non sai qe iai. me posca de so qil deman. ez atrestan
tost dieus sil plai. co fes uin daiga es deuenir.
Pauc soi certans ues qeus reblan do(m)na de vous so molt lon
dans anc no(m) destreis amors tan mai p(er) qieu non creiria du(n)
an caissius ames p(er) negun plai si bes nomen degues auen
 
Astrius e ma chanso uos man qe dos sautz sis rics. ar es sai
lo ters aut on plus pot om dir.
 
  • letto 316 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

reambautz daurenge. Reambautz d’Aurenge
  I
Pos trobars plans. es uolguz tan. fort mer gren si no(n) son

sobrans. car ben pareis. qit al mot fai canc mais non foron. dig

cantan. qe cels com tot iorn ditz e brai sapcha sis uol

autraug dir.
Pos trobars plan
es volguz tan
fort m’er gren s’i non son sobrans:
car ben pareis qi tal mot fai
c’anc mais non foron dig cantan,
qe cels com tot iorn ditz e brai
sapcha, si‧s vuol, autraug dir.
 
  II
Mos ditz es sanz don gap. ser dan p(er) tal. ioi soi condes enans. qe

mais ual neis. desirs qieu nai duna qe anc nom acsemblan.

peis sainz com qer enuerze lai. dautre ioi com puesca

lauzir
Mos ditz es sanz
don gap, s’er dan.
Per tal ioi soi condesenans
qe mais val neis
desirs q’ieu n’ai
d’una qe anc no‧m ac semblan
(peis sainz c’om qer en Verzelai)
d’autre ioi c’om puesca lauzir!
 
  III
Son ben aurans. car p(er) talan. solam(en) so francs ez humans.                                 

de dir ues leis ben nim fas gai qem ual si p(er) lieis trag mal

gran. si lo mal qen trac no sap lai. mi eis voil daitan escar
Son ben aurans!
C’ar per talan
solamen, so francs e humans
de dir ves leis
ben, ni‧m fas gai.
Qe‧m val si per lieis trag mal gran?
Si lo mal q’en trac no sap lai
Mi eis voil d’aitan escar.
 
  IV
Ben so trafans. qeu eis mengan. car dic aiso tan qe uilans.

cals pros me creis. si eu mal trai. p(er) leis sil no sapia lafan.

no mes doncs p(er)s e be no(m) uai sim pens qe tan ric ioi desir.
Ben so trafans
q’eu eis m’engan,
car dic aiso tan qe vilans!
C’als pros me creis
s’ieu mal trai
per leis, si‧l no sapia l’afan?
No m’es doncs pers e be no‧m vai
si‧m pens qe tan ric ioi desir?
 
  V
Mos uolers cans. qem sal denan. me fai creire. qe futz es

pans. tau aut mespeis. mon cor car sai. qe en fol maurei don

faz lofan. tot uolt camuei. respeit segrat respeitz lonc fai

o men perir.
Mos volers cans
qe‧m sal denan
me fai creire qe futz es pans.
Tau aut mespeis
mon cor, car sai
q’enfol. M’aurei don faz lo fan
tot volt cam vei respeit segrat.
Respeitz lonc fai omen perir.
 
  VI
Sains uilans con uauc torban soi serrazis o crestians. qals es

maleis non sai qe iai. me posca de so qil deman. ez atrestan

tost dieus sil plai. co fes uin daiga es deuenir.
Sains vilans
con vauc torban!
Soi serrazis o crestians?
Q’als es ma leis?
Non s’ai qe iai
me posca, de so qi‧l deman
ez atrestan tost, Dieus, si‧l plai
co fes vin daiga es de venir.
 
  VII
Pauc soi certans ues qeus reblan do(m)na de vous so molt lon

dans anc no(m) destreis amors tan mai p(er) qieu non creiria du(n)

an caissius ames p(er) negun plai si bes nomen degues auen
Pauc soi certans,
(ves qe‧us reblan,
Domna.) De vous so molt londans!
An no‧m destreis
Amor tan m’ai;
per q’ieu non creiria d’un an
c’aissi‧us ames per negun plai,
 si bes no m’en dues aven.
 
  VIII
Astrius e ma chanso uos man qe dos sautz sis rics. ar es sai

lo ters aut on plus pot om dir.
Astrius e ma chanso vos man,
qe dos sautz sis rics ar essai;
lo ters aut on plus pot om dir.
  • letto 454 volte

Pos vei que·l clars temps s'abriva

BdT 389,38

Mss.: N² 17, a¹ 200 = Raimbaut d'Aurenga; N 252 = anonimo.

Metrica: a4 b3' c7 c7 b7' d7 e7' (a b7' b7 b7 a7' c7 d7'; Frank 816:1). Chanso di 8 coblas alternadas di 7 versi, seguite da 2 tornadas di 3.

Edizioni: Appel 1929, p. 482; Pattison 1952, p. 96.

  • letto 1386 volte

Edizioni

  • letto 876 volte

Pattison

I.
Car vei qe clars                 
chanz s’abriva                   
dels aucels, e·l prims fremirs,  
m’es douz e bels lor auzirs      
tan qe no sai coisi·m viva       
sens chantar, per qe comenz      
una chansoneta gaia.             

II.
E·l sols blancs, clars,          
veg qe raia                      
cautz, greus, secs, durs et ardenz,
qe·m frain totz mos bons talens.   
Mas una voluntatz gaia             
d’un franc joi, qe·m mou Dezirs,   
no vol c’ap flacs volers viva.     

III.
Ges no m’es clars                  
ni m’esquiva                       
est jois, don faz lez sospirs,     
ni sai s’anc mi valc mos dirs      
ni mi noc; e tem qe·m viva         
enaisi trop lonjamens              
l’amors qe·il tenc meja gaia.      

IV.
Mos cors es clars                  
e s’esmaia!                        
Aici vauc mestz grams·iauzens,     
plens e voigz de bel comens;       
qe l’una meitatz es gaia           
e l’autra m’adorm Cossirs          
ab voluntat mort’ e viva.          

V.
C’us volers clars                  
qe·m caliva                        
m’espeing enant en Faillirs!       
Mostra Temers que jauzirs          
val mais al home qe viva           
qe cortz gaugz; per q’espaventz    
s’altempr’ ab voluntat gaia.       

VI.
Vostr’amics clars                  
no·us essaia,                      
dona, ni·us mostra parvens,        
cor es en vos totz sos sens.        
Ni sap si l’etz dur’ o gaia!        
Tant vos tem qe·l Descubrirs        
l’escarz, e no sap com viva.        

VII.
Que non es clars,                   
ab c’om pliva,                      
amics, ni ab genz mentirs,          
si non tem so; c’a martirs          
leu deu venir anz q’el viva!        
C’om non ama finamenz               
senes gran temensa gaia.            

VIII.
Ai! francs cors clars!              
Res veraia!                         
Domna, vailla·m Chausimenz          
si eu non sui tant sapiens          
qe·us sapcha, per foudat gaia,      
dir so qe voil; mas Suffrirs        
no·m dan si voletz qe viva.         

IX.
Domna,·l meilher res qe viva!       
De loing ses fuec m’escomprens      
e·m donas voluntat gaia.            

X.
Ai! dousa res coind’ e gaia         
ara·m prosmara·l morirs             
si no·m das socors com viva.        
 

  • letto 708 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 547 volte

CANZONIERE a¹

  • letto 401 volte

Edizione diplomatica

reambautz daurenga.
Car uei qe clars chanz sabriua. dels aucels el prims fre
mirs nies douz ebels lor auzirs. tan q(ue) no sai coisim uiua
sens chantar. p(er) qe comenz una chansoneta gaia.
 
El sols blancs clars. ueg qe raia cautz greus secs
durs et(?) ardenz. qem o fram totz mos bons talens. mas una uoluntatz
gaia. dun franc ioi qem mou dezirs. no vol cap flacs
uolers uiua.
 
Ges nomes clars ni mesqiua est iois don faz les sospir ni sai sant
mi ualc mos dirs ni mi noc. e tem qem uiua. enaisi trop
lemiamen. lamors qeil tenc meina gaia.
 
Mos cors clars e ses maia. an sui a mestz grantz iauzins                                             
plens e uoigz de bel comens. qe luna meitatz ??  gaia. eliautra
ma dorm. cos sirs ab voluntat mort uiua.
 
Cus volers clars qem caliua. mes peing enant e faillirs most??
tems. qe iauenirs. vel p(er) mais a loin qe uiua. qe tortz gaugz
p(er) qes pauentz sa tempra ab uoluntat gaia.
 
Uostramics clars nous essaia. do(m)na nirs mostra paruens corres en vos totz sos sens. ni sap sil
es dur o gaia. tant uos temp qel descubrirs. lieis chars e no
sap qes uiua.
 
Qe non es clars ab compliua amics ni ab genz mentirs si no(n)
tem  so camatirs leu deu venir anz qel uiuei. com no(m) ama fina
menz ses granz temenz al qes gaia.
 
Ai francs cors clars res veraia. do(m)na ualliam chausimenz q(ue)m
sapchatz p(er) fardat gaia. dir so qe vol mos suffris nom dansi
voles qe uiua. 
 
Domnal meilher res qe uiua de loing. ses fuec mes compres em
donnas voluntat gaia.
 
Ai dousa res coin de gaia. aram p(er) is mara morirs si
nom datz socors com uiua.
 
  • letto 334 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

reambautz daurenga. Raembautz d’Aurenga
  I
Car uei qe clars chanz sabriua. dels aucels el prims fre

mirs nies douz ebels lor auzirs. tan q(ue) no sai coisim uiua

sens chantar. p(er) qe comenz una chansoneta gaia.
Car vei qe clars
chanz s’abriva
dels aucels, e‧l prims fremirs,
nies douz e bels lor auzirs
tan que no sai coisi‧m viva
sens chantar, per qe comenz
una chansoneta gaia.
 
  II
El sols blancs clars. ueg qe raia cautz greus secs

durs et(?) ardenz. qem o fram totz mos bons talens. mas una uoluntatz

gaia. dun franc ioi qem mou dezirs. no vol cap flacs

uolers uiua.
E‧l sols blancs, clars,
veg qe raia
cautz, greus, secs, durs et ardenz,
qe‧m o fram totz mos bons talens.
Mas una voluntatz gaia
d’un franc ioi, qe‧m mou dezirs
no vol c’ap flacs volers viva.
 
  III
Ges nomes clars ni mesqiua est iois don faz les sospir ni sai sant

mi ualc mos dirs ni mi noc. e tem qem uiua. enaisi trop

lemiamen. lamors qeil tenc meina gaia.
Ges no m’es clars
ni m’esqiva
est iois, don faz les sospir,
ni sai sant mi valc mos dirs
ni mi noc; e tem qe‧m viva
enaisi trop lemiamen
l’Amors qe‧il tenc meina gaia.
 
  IV
Mos cors clars e ses maia. an sui a mestz grantz iauzins                                             

plens e uoigz de bel comens. qe luna meitatz ??  gaia. eliautra

ma dorm. cos sirs ab voluntat mort uiua.
Mos cors clars
e s’esmaia!
an sui a mestz grantz iauzins
plens e voigz de bel comens;
qe l’una meitatz gaia
e li autra  m’adorm cossirs
ab voluntat mort viva.
 
  V
Cus volers clars qem caliua. mes peing enant e faillirs most??

tems. qe iauenirs. vel p(er) mais a loin qe uiua. qe tortz gaugz

p(er) qes pauentz sa tempra ab uoluntat gaia.
C’us volers clars
qe‧m caliva
m’espeing enant e faillirs
most tems qe iavenirs
vel per mais a loin qe viva
qe tortz gaugz; per q’espaventz
sa tempra ab voluntat gaia.
 
  VI
Uostramics clars nous essaia. do(m)na nirs mostra paruens corres en vos totz sos sens. ni sap sil

es dur o gaia. tant uos temp qel descubrirs. lieis chars e no

sap qes uiua.
Uostr’amics clars
no‧us essai,
a domna nirs mostra parvens
corres en vos totz sos sens
ni sap si l’es dur o gaia!
Tant vos temp qe‧l descubrirs
lieis chars e no sap q’es viva.
 
  VII
Qe non es clars ab compliua amics ni ab genz mentirs si no(n)

tem  so camatirs leu deu venir anz qel uiuei. com no(m) ama fina

menz ses granz temenz al qes gaia.
Qe non es clars,
ab c’om pliva,
amics, ni ab genz mentirs,
si non tem so; c’a matirs
leu deu venir anz q’el vivei
com no‧m ama finamenz
ses granz temenz al qes gaia.
 
  VIII
Ai francs cors clars res veraia. do(m)na ualliam chausimenz q(ue)m

sapchatz p(er) fardat gaia. dir so qe vol mos suffris nom dansi

voles qe uiua.
Ai! Francs cors clars!
Res veraia! Domna vallia‧m chausimenz
que‧m sapchatz, per fardat gaia,
dir so qe vol; mos suffris
no‧m dan si voles qe viva.
 
  IX
Domnal meilher res qe uiua de loing. ses fuec mes compres em

donnas voluntat gaia.
Domna‧l meilher res qe viva!
De loing ses fuec m’escompres
e‧m donnas voluntat gaia.
 
  X
Ai dousa res coin de gaia. aram p(er) is mara morirs si

nom datz socors com uiua.
Ai! Dous res coind’e gaia
ara‧m peris mara morirs
si no‧m datz socors com viva.
 
  • letto 468 volte

Si de trobar agues meillor razo

BdT 389,38a

Mss.: S 204 = Raimbaut d'Aurenga; G 57, O 2, a¹ 337, g 1 = Raimbaut de Vaqueiras; C 337 = Rambertino Buvalelli; Q 50 = Ricardus; L 134, N 205 = anonimo.

Metrica: a10 b10' a10 b10' c10' c10' d10 d10 (Frank 382:44). Chanso di 5 coblas unissonans di 8 versi, seguite da una tornada di 4.

Edizioni: Pattison 1952, p. 211.

  • letto 1391 volte

Edizioni

  • letto 914 volte

Pattison

I.
Si de trobar agues melhor razo           
que ieu non ai, sapchatz que me plairia; 
mas tal com l’ai farai gaya chanso,      
si far la sai tal qu’elha fos grazia     
per ma dompna que no me denh entendre.   
E tenc me rics qu’alhors no puesc atendre,
e platz m’i mais viure desesperatz        
que si eu fos per altra domn’ amatz.      

II.
Viure m’es greu, e murir no·m sap bo.     
Que farai doncx? Amarai m’enemia?         
Amar la dei se non fas falhizo;           
qu’Amors o vol qui m’a en sa bailia.      
Al sieu voler no me vuelh ieu defendre,   
ni enves lieis de nulha re contendre;     
ans dei ben dir qu’ieu mi tenh per pagatz 
pus que ieu fas totas sas voluntatz.      

III.
Son vol fas ieu, e quer li·n guizardo,    
que, s’a lieis platz, desamat no·m aucia, 
o que·m fezes oblidar sa faisso           
que m’es miralhs en qualque loc qu’ieu sia;
e pus Amors me vol d’amar sorprendre       
ben deuria a midons far aprendre           
com ieu pogues de lieis esser privatz —    
pueis m’auria mos mals guiardonatz.        

IV.
Trebails, maltraitz, cuida ab pensazo,     
ni guerreyars qu’ieu fas no m’en desvia    
de vos amar que·m tenetz en preizo.        
Offensio no·us fis jorn de ma via          
ni no ferai, com que m’en deia prendre;    
ni no·m faretz ad autra dompna rendre;     
que ab mon cor me sui ben acordatz         
de vos amar sia sens o foldatz.            

V.
E, non per so molt me sabria bo            
si·n fezes sen; mas sitot fauc follia,     
de tal foldat no vuelh qu’om m’ochaizo,    
quar en amar non sec hom drecha via.       
Qui gent no sap sen ab foldat despendre,   
mas cel qu’o fai se pot ben tant estendre  
qu’el er amicx sivals o drutz clamatz;     
si·n aisso falh, non er adreit jutgatz.    

VI.
A Mon Diable, qui belhs diz sap entendre,  
t’en vai, chanso, e si te denh aprendre,   
pueis poirai dir qu’eu sui ben cosselhatz  
de Mon Cosselh, qu’es d’Aurenga laissatz.  
 

  • letto 739 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 491 volte

CANZONIERE a¹

¹

  • letto 378 volte

Edizione diplomatica

reambautz de vacheiras. 
S
i de trobar agues meillor razo car ieu non ai sapchatz. qeil
me plairia. mas tal con sai farai gaia chanzon se far la sai
tal qeclam fos grazia. p(er) ma domna qe nom degna. entendre
e en mi ric caillors non posc atendre. e plaz mi mais viure deses
peratz. qese eu foz p(er) autre domna a matz.
 

 

Uita mes g rieus ni morir non sab bo. qe farai donc amarai mene
mia amar la dei seu no faz faillizo. camor lo vol qima en sa bai
lia al sieu voler io no men presc defendre. menuere leis.
de nulla ren contendre. anz deig ben dir qe menteing p(er) pagatz.
poi qe eu faz totas sus uoluntatz.

 

Son uoler faz eqier guierdo. q(ue) sa lei platz. desamatz no(m) auria e
qem fezes oblidar. sa faisso. qe me mirails en cal part on qieu sia.
e pois amor mi uol damar sor pendre ben deuria a midonz far apr
endre. con ieu pogues de leis esser priuatz. pois mauria mo(n)
guierdonatz.
 
Trebail maltrait coita ni mespreizo ni geuchar qeu faz no(n) desiua
de uos amar qem tenetz empaizo ofensionun fiz jorn demauia.
ni non farai conqe mi deia prendre. e no(n) fares ad autra do(m)na toidre
qe amon cor me sui ben acordatz de uos amar sia senz o foudaz

 

A mon diable qe non dig sab entendre ten uai
chanzos e site degna enprendre pois poirai dir qieu sui ben consei
lhatz de mou conseil q(ue)s daureia laissatz.
 
  • letto 330 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

reambautz de vacheiras. Reambautz de Vacheiras
  I
Si de trobar agues meillor razo car ieu non ai sapchatz. qeil

me plairia. mas tal con sai farai gaia chanzon se far la sai

tal qeclam fos grazia. p(er) ma domna qe nom degna. entendre

e en mi ric caillors non posc atendre. e plaz mi mais viure deses

peratz. qese eu foz p(er) autre domna a matz.
Si de trobar agues meillor razo
car ieu non ai, sapchatz qe‧il me plairia
mas tal con sai farai gaia chanzon,
se far la sai tal qec l’am fos grazia
per ma domna qe no‧m degna entendre
e en mi ric caillors non posc atendre,
e plaz mi mais viure desesperatz
qe se eu foz per autre domn’amatz.
 
  II
Uita mes g rieus ni morir non sab bo. qe farai donc amarai mene

mia amar la dei seu no faz faillizo. camor lo vol qima en sa bai

lia al sieu voler io no men presc defendre. menuere leis.

de nulla ren contendre. anz deig ben dir qe menteing p(er) pagatz.

poi qe eu faz totas sus uoluntatz.

 

Vita m’es grieus ni morir non sab bo
qe farai donc? Amarai m’enemia?
Amar la dei s’eu no faz faillizo
c’amor lo vol qi m’a en sa bailia
al sieu voler io no m’enpresc defendre,
menuere leis de nulla ren contendre;
anz deig ben dir qe m’en teing per pagatz
poi q’eu faz totas sus voluntatz.
 
  III
Son uoler faz eqier guierdo. q(ue) sa lei platz. desamatz no(m) auria e

qem fezes oblidar. sa faisso. qe me mirails en cal part on qieu sia.

e pois amor mi uol damar sor pendre ben deuria a midonz far apr

endre. con ieu pogues de leis esser priuatz. pois mauria mo(n)

guierdonatz.

 
Son voler faz e qier guierdo
que, sa lei platz, desamatz no‧m auria
e qe‧m fezes oblidar sa faisso
qe me mirails en cal part on q’ieu sia
e pois amor mi vol d’amar sorpendre
ben deuria a midonz far aprendre
con ieu pogues de leis esser privatz
pois m’auria mon guierdonatz.
 
  IV
Trebail maltrait coita ni mespreizo ni geuchar qeu faz no(n) desiua

de uos amar qem tenetz empaizo ofensionun fiz jorn demauia.

ni non farai conqe mi deia prendre. e no(n) fares ad autra do(m)na toidre

qe amon cor me sui ben acordatz de uos amar sia senz o foudaz

 

Trebail, maltrait, coita ni m’es preizo
ni geuchar q’eu faz non desiva
de vos amar qe‧m tenetz e‧m paizo
ofension un fiz jorn de ma via
ni non farai con qe mi deia prendre
e non fares ad autra domna toidre
qe a mon cor me sui ben acordatz
de vos amar sia senz o foudaz.
 
  V
A mon diable qe non dig sab entendre ten uai

chanzos e site degna enprendre pois poirai dir qieu sui ben consei

lhatz de mou conseil q(ue)s daureia laissatz.
A mon Diable, qe non dig sab entendre,
t’en vai, chanzos, e si te degna en prendre,
pois poirai dir q’ieu sui ben conseilhatz
de mou conseil qu’es d’Aureia laissatz. 
  • letto 462 volte

Si·l cors es pres, la lengua non es preza

BdT 389,39

Ms.: E 179 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a10' b10 b10 b10 b10 (Frank 656:1). Gap di 6 coblas unissonans di 5 versi, seguite da una tornada di 2.

Edizioni: Appel 1929, p. 473; Pattison 1952, p. 177.

  • letto 1275 volte

Edizioni

  • letto 879 volte

Pattison

I.
S’il cors es pres, la lengua non es preza;    
donx dir puesc ieu so qu’ieu meils volgra far.
Mais ieu poirai m’en en Dieu fiansar,         
et aprop Deu, m’en fi en Mon Jotglar:         
qu’en els ar es tot del meu desliurar.        

II.
Fols, dir ho ai, sitot unc pauc vos peza;     
ogan d’aiso vos pot hom apelar                
qar de vostra dona que·us te tan quar         
per nuilha re tenetz pres son jotglar.        
Dieus afol cel que·us ensenhet amar!          

III.
Senher En Fol!  (Es paraula corteza!)         
Las!  Quan per me fauc madona plorar!         
Que m’avetz tout tres mes, so puesc comdar;   
tuit devon dir — fe que dei Mon Jotglar!—     
que vos etz sel que fai donas raubar!         

IV.
Fol, per mon cap, en qu’es sa cresma meza,    
non a tan fort raubador sobre mar,            
que drutz raubatz, e donas faitz plorar.      
Non agratz pro raubat en Mon Jotglar?         
Voletz donx mai?  No n’avetz pro, so·m par.   

V.
Fol, deme·us prec, qar merce vos ai queza     
que no·m volcsetz del tot adreiturar,         
c’ab sol mon dreg no·m podetz ben paguar:     
si per dreg fos, non agratz Mon Jotglar.      
Ja·us crezet ill de si eussa donar.           

VI.
Fol, e·l sie·us det, qu’en vos s’es de tot meza, 
e vos detz leis — e non es ges ben dar           
pos tan val mais; ben l’i devetz tornar.         
Qu’als non mi da c’apela son jotglar,            
et tot ab mi non lo podetz egar.                 

VII.
Sitot ab mi no·us hi podetz egar                 
si mi·l rendetz, ie·us en farai fin far.         
 

  • letto 733 volte

Un vers farai de tal mena

BdT 389,41

Mss.: A 38, C 200, Dc 256, N² 18, a¹ 197 = Raimbaut d'Aurenga; N 252 e 245 = anonimo.

Metrica: a7' b7' c7' c7' d8 e7' f8 (Frank 834:1). Vers di 8 coblas unissonans di 7 versi, seguite da 2 tornadas di 3.

Edizioni: Appel 1928, p. 49; Pattison 1952, p. 83; Milone 1998, p. 103.

  • letto 1481 volte

Edizioni

  • letto 826 volte

Pattison

I.
Un vers farai de tal mena         
on vuelh que mos sens paresca,    
mas tant ai ric’entendensa        
que tostz n’estauc en bistensa    
que no posca complir mon gaug;    
ans tem c’un sol jorn no viva     
tant es mos desirs del fait lonh. 

II.
Qu’ins en mon cor me semena       
us volers, e crey que·y cresca    
d’Amor que·y met tal creyssensa   
que d’als non ai sovinensa,       
ni res qu’ieu aya no·m fa gaug;   
ans lays, e mos cors esquiva,     
autre joy que d’al non ay sonh.   

III.
Pero si·n sofr’ ieu gran pena     
qu’ins en mon cor sal e tresca,   
qu’anc hom per belha parvensa     
non trays tan greu penedensa.     
Mas non ai per qu’ieu n’aya gaug? —
Quar us volers m’en abriva         
e·m ditz qu’en altre joy non ponh. 

IV.
Ben m’a nafrat en tal vena         
est’amors qu’era·m refresca        
don nuls metges de Proensa         
nadius no·m pot far guirensa;      
ni mezina que·m fassa gaug,        
ni ja non er hom qu’escriva        
lo greu mal qu’ins el cor m’esconh.

V.
Qu’Amors m’a mes tal cadena        
plus doussa que mel de bresca;     
quan mos pessars en comensa        
pus pes que·l dezirs m’en vensa.   
Don per que torn mon plor en gaug  
e vau quo fai res penssiva? —      
Quar non aus mostrar mon bezonh.  

VI.
Ben ai ma voluntat plena          
de tal sen que s’entrebesca;      
e cuig que m’aia tenensa          
car nuls hom mais per plivensa    
non estet en aitan gran gaug!     
Domna, si·m fossetz aiziva        
tost saubra s’en fol m’en peronh. 

VII.
Mas ill non sap qual estrena      
m’a dada ni cum m’adesca;         
quar tant sos pretz sobregensa    
qu’il no cre que per temensa      
auzes ges de lei aver gaug;       
qu’ill es tant nomenativa         
tem, si l’o dic, no me vergonh.   

VIII.
Mas ben grans talans afrena       
mon cor, que ses aigua pesca.     
Pus no·ill o puesc a prezensa     
dir, Dieus l’en don entendensa    
a lieys, tal que me torn en gaug! 
Que·l vers farai (que·m caliva)   
dir a lieys a cuy Pretz se jonh.  

IX.
Ricx hom suy si l’enten en gaug,  
mas ieu no sai per que·m viva     
si l’enten e pueys non a sonh.    

X.
Non entendray mo mal en gaug?     
Que·l Bos Respiegz vol qu’ieu viva
el mal m’estra don non ai sonh.   
 

  • letto 689 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 782 volte

CANZONIERE A

  • letto 395 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

⸿Raembautz daurenga. Raembautz d’Aurenga
  I
Un uers farai detal mena. on uuoill
que mos tors paresca. Mas tant ai
ricaenten denssa. p(er) que nestauc enbis
tenssa. Q(ue) non puosca co(m)plir mon gaug.
tant tem cun sol iorn non uiua. ta(n)t es
mos desirs faitz lens.
 
Un vers farai de tal mena
nn vuoill que mos tors paresca,
mas tant ai ric’entendenssa
per que n’estauc en bistensa
que non puosca complir mon gaug;
tan tem c’un sol iorn non viva
tant es mos desirs faitz lens.
 
  II
Inz emon cor si semena. Us uolers caug
qem cresca. Dun ioi qem met tal crezen
sa. que dals non ai souinenssa. ni res
qez agues nom fai gaug. anz lais e
mos cors esquiua. Autre ioi que deme
nosens.
 
Inz e mon cor si semena
us volers caug qe‧m cresca
d’un ioi qe‧m met tal crezensa
que d’als non ai sovinenssa,
ni res qez aggues no‧m fai gaug;
anz lais e mos cors esquiva
autre ioi que de me no sens.
 
  III
Ren non sai que tant gran pena. quinz
elcor mi nais em tresca. non trais hom
ses penedenssa. Cum ieu qen bella par
uenssa. Non ai tort doncs p(er) q(ue)nai gaug.
car us uolers men abriua. qem ditz
qez enautra non poing.
 
Ren non sai que tant gran pena
q’inz el cor mi nais e‧m tresca,
non trais hom ses penedenssa
cum ieu q’en bella parvenssa
non ai tort doncs per que n’ai gaug?
Car us volers m’en abriva
qe‧m ditz qez en autra non poing.
 
  IV
Ben ma nafrat ental uena. Est amors
qeram uen fresca. don nuills metges
de proenssa. Nadius nom pot far ualen
sa. ni merzina qem fassa gaug. ni ia
non cre qem escriva. Lo mal qinz elcor
mesescoing.
 
Ben ma nafrat en tal vena
est amors q’era‧m ven fresca
don nuills metges de Proenssa;
nadius no‧m pot far valensa
ni merzina qe‧m escriva
lo mal q’inz el cor m’esescoing. 
 
  V
Camors ma mes tal catena. plus douz
mes que mels nibresca. qand mos pe(n)
sars mi comenssa. pois pens que desirs
men uenssa. Ueus p(er) que torn en plor
mon gaug. Euauc cu(m) fai res pensiua.
Car non aus mostrar mon besoing.
 
C’amors ma mes tal catena
plus douz mes que mels ni bresca
qand mos pensars mi comenssa
pois pens que desirs m’en venssa.
Veus per que torn en plor mon gaug
e vauc cum fai res pensiva
car non aus mostrar mon besoing.
 
  VI
Benai ma uolontat plena. dautal sen
que sen trebesca. Ecuig que maia tene(n)
sa. car nuills hom mais p(er) pliuenssa.
nomen poiria faire gaug. dompna si(m)
fossetz arziua. tost saubra senfol men
peroing.
 
Ben ai ma volontat plena
d’au tal en que s’entrebesca;
e cuig que m’aia tenensa
car nuills hom mais per plivenssa
nomen poiria faire gaug
dompna, si‧m fossetz arziva
tost saubra sen fol m’en peroing.
 
  VII
Mas ill non sap cal estrena. madada ni
cum madesca. car tant fos pretz sobre
genssa. Quill non cre qieu p(er)temenssa
auses ies delieis auer gaug. Car es ta(n)t
nominatiua. Tem si lo dic que men
vergoing.
 
 
Mas ill non sap estrena
m’a dada ni cum m’adesca;
car tant fos pretz sobregenssa
q’ill non cre q’ieu per temenssa
auses ies de lieis auer gaug;
car es tant nominativa
tem, si‧l o dic, que m’en vergoing.
 
  VIII
Cus bos graus talans afrena. Mon cor
car ses aiga pesca. pois non li puosc ap(re)
senssa. dir dieus len don conoissenssa.
alieis tal cami torn engaug. q(ue)st uers
farai qem caliua. dir lai on ab lieis
pretz faioing.
 
 
C’us bos graus talans afrena
mon cor car ses aiga pesca.
Pois non li puosc a prenssa
dir Dieus l’en don conoissenssa
a lieis tal ca mi torn en gaug
quest vers farai qe‧m caliva
dir l’ai on ab lieis pretz fa ioing.
 
  IX
Rics sui silenten ena gaug. Mas ieu
Nonsai p(er) qem uiua. Sil conois epois
non o soing.
 
 
Rics sui si l’enten en a gaug
mas ieu non sai per qe‧m viva
si‧l conois e pois non o soing.
 
  X
Non deig entendre mal mon gaug. Qel
bos espers uol que uiua. El mals mer
ma don non ai soing.
 
Non deig entendre mal mon gaug
qe‧l bos espers vol que viva
el mals m’erma don non ai soing.
  • letto 274 volte

Trascrizione diplomatica

⸿Raembautz daurenga.
Un uers farai detal mena. on uuoill
que mos tors paresca. Mas tant ai
ricaenten denssa. p(er) que nestauc enbis
tenssa. Q(ue) non puosca co(m)plir mon gaug.
tant tem cun sol iorn non uiua. ta(n)t es
mos desirs faitz lens.
 
Inz emon cor si semena. Us uolers caug
qem cresca. Dun ioi qem met tal crezen
sa. que dals non ai souinenssa. ni res
qez agues nom fai gaug. anz lais e
mos cors esquiua. Autre ioi que deme
nosens.
 
Ren non sai que tant gran pena. quinz
elcor mi nais em tresca. non trais hom
ses penedenssa. Cum ieu qen bella par
uenssa. Non ai tort doncs p(er) q(ue)nai gaug.
car us uolers men abriua. qem ditz
qez enautra non poing.
 

Ben ma nafrat ental uena. Est amors
qeram uen fresca. don nuills metges
de proenssa. Nadius nom pot far ualen
sa. ni merzina qem fassa gaug. ni ia
non cre qem escriva. Lo mal qinz elcor
mesescoing.
 
Camors ma mes tal catena. plus douz
mes que mels nibresca. qand mos pe(n)
sars mi comenssa. pois pens que desirs
men uenssa. Ueus p(er) que torn en plor
mon gaug. Euauc cu(m) fai res pensiua.
Car non aus mostrar mon besoing.
 
Benai ma uolontat plena. dautal sen
que sen trebesca. Ecuig que maia tene(n)
sa. car nuills hom mais p(er) pliuenssa.
nomen poiria faire gaug. dompna si(m)
fossetz arziua. tost saubra senfol men
peroing.
 
Mas ill non sap cal estrena. madada ni
cum madesca. car tant fos pretz sobre
genssa. Quill non cre qieu p(er)temenssa
auses ies delieis auer gaug. Car es ta(n)t
nominatiua. Tem si lo dic que men
vergoing.
 
Cus bos graus talans afrena. Mon cor
car ses aiga pesca. pois non li puosc ap(re)
senssa. dir dieus len don conoissenssa.
alieis tal cami torn engaug. q(ue)st uers
farai qem caliua. dir lai on ab lieis
pretz faioing.
 
Rics sui silenten ena gaug. Mas ieu
Nonsai p(er) qem uiua. Sil conois epois
non o soing.
 
Non deig entendre mal mon gaug. Qel
bos espers uol que uiua. El mals mer
ma don non ai soing.
 
  • letto 363 volte

CANZONIERE C

  • letto 546 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [118]
 

  • letto 552 volte

CANZONIERE a¹

  • letto 393 volte

Edizione diplomatica

reambautz daurenga.
Un uers farai de tal mena. ont ueil qe mos cors
paresca. mas tant ai rich entendensa. p(er) qe nestauc en
bestensa. qe non pusca complir mon gaug canz tem
cun sol iorn nom uiua. tant es mos dezirs faitz lentz.
 
Jns e mon corsi semena. uns uolers e cug qen cresca
cun ioi qen mettal crezensa. qe dals non ai souinensa
ni res qe sagues nom fa gaug. an lais e mos cors esquiua
autre ioi qe de me non a sai.
 
Per no sai qe tan grant pena. qinz el cor mi uais em
tresca. non trais om senes pendensa. con eu qe bella.
Paruensa. noi ai fort duncs. p(er) qe nai gaug cart
uns uolers men abriua qem diz. qezin altra non
poin.
Bema nafrat ental uena. esta mortz caram uen fresca don nuls               
metges de proensa. nadius nompot far ualenza. ni mezina qen
faza gaug ni ia non cre qe sescrima. lo male qe inz al cors mescon
 
Camors ma mes tal cadena pus dols mes qe meis de bresca. can
mos pensars men comensa. pois pens qe desirs non uensa. loncs p(er)
qe torn emplor mon gaug e uanc cosa res pensina. car non aus mos
trar mon bezoin.
 
Ben ai ma uoluntat plena. datal sen qe son trebesca. e cug qe
maia tenensa. car nuls hom mais p(er) pleuensa. nomen poiria
faire gaug dona sun fossetz aiziua tost saubra sen fol men per oin
 
Mas il no(n) sap. cal estrena. ma dada nim com adesca car tan
sospretz sobre gensa qil non cre qeu p(er) temensa. auzes ges de lieis
auer gaug car estan nomen atiua. tem si lio dic qe men
vergoin.
 
Dusbes granz talanz afrena mon cor car sens aiga pesca. pos
noil los puesc a presenza. dir deus lien dom conoisensa. a lieis
tal ca me torn en gaug qest uers farai qem caliua. dir lai on
ab lieis pretz sajoin.
 
Rics soi si lenten enagaug mas eu non scai p(er) qem uiua sil
Coneis e pos non na soin.
 
Non deg entendre mal mon gaug qel bos es espers vol qe uiua.
El mals mentra don non ai soin.
 
  • letto 356 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

reambautz daurenga.  
  I
Un uers farai de tal mena. ont ueil qe mos cors

paresca. mas tant ai rich entendensa. p(er) qe nestauc en

bestensa. qe non pusca complir mon gaug canz tem

cun sol iorn nom uiua. tant es mos dezirs faitz lentz.
Un vers farai de tal mena
ont veil qe mos cors paresca,
mas tant ai rich entendensa
per qe n’estauc en bestensa
qe non pusca complir mon gaug;
c’anz tem c’un sol iorn no‧m viva
tant es dezirs faitz lentz.
 
  II
Jns e mon corsi semena. uns uolers e cug qen cresca

cun ioi qen mettal crezensa. qe dals non ai souinensa

ni res qe sagues nom fa gaug. an lais e mos cors esquiua

autre ioi qe de me non a sai.
Jns e mon cor si semena
uns volers e cug q’en cresca
c’un ioi q’en mettal crezensa
qe d’als non ai sovinensa
ni res qe sagues no‧m fa gaug;
an lais e mos cors equiva,
autre ioi qe de me non a sai.
 
  III
Per no sai qe tan grant pena. qinz el cor mi uais em

tresca. non trais om senes pendensa. con eu qe bella.

Paruensa. noi ai fort duncs. p(er) qe nai gaug cart

uns uolers men abriua qem diz. qezin altra non

poin.
Per no s’ai qe tan grant pena
q’inz el cor mi vais e‧m tresca
non trais om sen espendensa
con eu qe bella parvensa
no‧i ai fort duncs per qe n’ai gaug
cart un volers men abriva
qe‧m diz q’ez in altra non poin.
 
  IV
Bema nafrat ental uena. esta mortz caram uen fresca don nuls               

metges de proensa. nadius nompot far ualenza. ni mezina qen

faza gaug ni ia non cre qe sescrima. lo male qe inz al cors mescon
Be m’a nafrat en tal vena
est amortz car am ven fresca
don nuls metges de Proensa
nadius no‧m pot far valenza;
ni mezina q’en faza gaug,
ni ia non cre qe s’escrima
lo male q’inz al cors m’escon.
 
  V
Camors ma mes tal cadena pus dols mes qe meis de bresca. can

mos pensars men comensa. pois pens qe desirs non uensa. loncs p(er)

qe torn emplor mon gaug e uanc cosa res pensina. car non aus mos

trar mon bezoin
C’Amors m’a mes tal cadena
pus dols m’es qe meis de bresca;
can mos pensars m’en comensa
pois pens qe desirs non vensa
loncs per qe torn emplor mon gaug
e vanc cosa res pensina
car non aus mostrar mon bezoin.
 
  VI
Ben ai ma uoluntat plena. datal sen qe son trebesca. e cug qe

maia tenensa. car nuls hom mais p(er) pleuensa. nomen poiria

faire gaug dona sun fossetz aiziua tost saubra sen fol men per oin
Ben ai ma voluntat plena
da tal sen qe son trebesca;
e cug qe m’aia tenensa
car nuls hom mai per plevena
no‧m en poiria faire gaug
dona, s’un fossetz aiziva
tost saubra s’en fol m’en peroin.
 
  VII
Mas il no(n) sap. cal estrena. ma dada nim com adesca car tan

sospretz sobre gensa qil non cre qeu p(er) temensa. auzes ges de lieis

auer gaug car estan nomen atiua. tem si lio dic qe men

vergoin.
Mas il non sap cal estrena
m’a dada ni‧m com adesca;
car tan sospretz sobregena
q‧il non cre q’eu per temensa
auzes ges de lieis aver gaug
car estan nomenativa
tem si li o dic qe m’envergoin.
 
  VIII
Dusbes granz talanz afrena mon cor car sens aiga pesca. pos

noil los puesc a presenza. dir deus lien dom conoisensa. a lieis

tal ca me torn en gaug qest uers farai qem caliua. dir lai on

ab lieis pretz sajoin.
Dus bes granz talanz afrena
mon cor, car sens aiga pesca
pos no‧il los puesc a presenza
dir, Deus lien dom conoisensa
a lieis tal ca me torn en gaug!
Q’est vers farai (qe‧m caliva)
dir lai on ab lieis pretz sa join.
 
  IX
Rics soi si lenten enagaug mas eu non scai p(er) qem uiua sil

Coneis e pos non na soin.
Rics soi si l’enten en gaug
mas eu non scai per qe‧m viva
s’il coneis e pos non n’a soin.
 
  X
Non deg entendre mal mon gaug qel bos es espers vol qe uiua.

El mals mentra don non ai soin.
Non deg entendre mal mon gaug?
Qe‧l bos es espers vol qe vina
el mals m’entra don non ai soin.
  • letto 463 volte

Una chansoneta fera

BdT 389,40

Mss.: C 202, R 7, a¹ 196 = Raimbaut d'Aurenga.

Metrica: a7' b7 b7 c7' d7' e7' f7 g7' (Frank 765:1). Chanso di 7 coblas unissonans di 8 versi, seguite da 2 tornadas di 3.

Edizioni: Appel 1890, p. 263; Jeanroy 1905, p. 486; Pattison 1952, p. 75.

  • letto 1711 volte

Edizioni

  • letto 911 volte

Pattison

I.
Una chansoneta fera           
voluntiers laner’ a dir;      
don tem que m’er a murir      
e far l’ai tal que sen sela.  
Ben la poira leu entendre     
si tot s’es en aital rima;    
li mot seran descubert        
al quec de razon deviza.      

II.
Bo·m sap car tan m’apodera    
mos cor que non puesc sufrir  
de mon talan descubrir;       
c’ades puech a plena vela     
(qui que veya joy dissendre)  
per que no·y puesc nulh’escrima
trobar, ans m’ai trop suffert  
de far parer ma conquiza.      

III.
Pus ma dona m’es tan vera      
(trop miels qu’ieu no·il sai grazir)
s’ieu quier als, tostems m’azir!    
Dieus en ira·m met’ ab ela          
o·m fassa que be·m tanh pendre      
per la gola d’una sima:             
pro m’a dat sol lieys no pert;      
Dieus m’a pagat a ma guiza.         

IV.
Ben saup lo mel de la cera          
triar, e·l miels devezir            
lo jorn que·m fes lieys ayzir;      
pus, cazen clardat d’estela,        
sa par no·s fay ad contendre        
beutatz d’autra, si be·s lima,      
ni aya cor tan asert                
de be s’aribar en Piza.             

V.
Domna, can mi colc al sera,         
la nueyt (e tot jorn) cossir        
co·us pogues en grat servir:        
cant ieu·m pes, qui·m fer ni·m pela 
no·m pot far en als entendre;       
mos cors de gaug salh e guima,      
tan ay en vos mon cor sert          
e ma voluntat assiza.               

VI.
Domna, si no·us alezera             
mos cors, lay on yeu dezir,         
res plus tost no·m pot aucir;       
si·m tarza, pensatz de tela         
al cor c’om no·s pot defendre!      
Que·l vida m’es aytan prima         
soven ay gaug e m’espert            
e·m pes: “Mala l’ai conquiza!”      

VII.
Doncx c’ay fag tan long’espera      
que aysi·m degues murir?            
Mas un iorn m’es vis que·m tir      
un an. Lo pretz d’una mela           
non tenc si no·m pot car vendre!     
Dreitz! Per que mos cors m’ensima    
c’ades m’estai l’uelh ubert          
vas sela part on l’ay viza?          

VIII.
Deu prec tan de mort m’escrima       
donna, e m’aia suffert               
tro qu’ie·us embraz ses chamiza.     

IX.
Qui trob’ amor ses escrima           
ja non deu planher si pert           
domna qu’es vayra e griza.           
 

  • letto 690 volte

Collazione

A cura di Sabrina Miglino
 

  
  Ordine delle coblas
  I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII, IX
  VIII manca in R e C
  
 
   I, 1
  v. 1
    
  
  C
  R
  a
  
  
  Una chansoneta fera
  Una chansoneta fera
  Una chansonetta feira
  
  I, 2
  v. 2
  
 
  C
  R
  a
  
  
  voluntiers laner’a dir
  voluntiers laner’a dir
  voluntiers levet’a dir
  
  
  I, 3
  v. 3
  
  
  C
  R
  a
  
  
  don tem quem n’er a murir;
  don tem que m’er a murir;
  don tem qe m’er a morir; 
  
  I, 4
  v. 4
  
  
  C
  R
  a
  
  e fas l’aital que sen sela.
  e fas l’aital que sen sela.
  qe faz l’aital qi sen cela.
  
  
  I, 5
  v. 5
  
  
  C
  R
  a
  
  
  Ben la poira leu entendre
  Be la poyra leu entendre
  Ben poira leu entendre
  
  
  I, 6
  v. 6
  
  
  C
  R
  a
  
  
  si tot s’es en aital rima;
  si tot s’es en aital rima;
  si tot s’es en aital rima;
  
  
  I, 7
  v. 7
  
  
  C
  R
  a
  
  
  li mot seran descubert
  li mot seran descubert
  li mot seran descubert
  
  
  I, 8
  v. 8
  
  
  C
  R
  a
  
  
  alques deron deviza
  
alques de razon deviza.
  alques de razon deviza.
  
  
  II, 1
  v. 9
  
  
  C
  R
  a
  
  
  Bo.m sap quar tan m’apodera
  Bo·m sap car tan m’apodera
  Bo·m sap car     m’apodera
  
  
  II, 2
  v. 10
  
  
  C
  R
  a
  
  
  mos cors quel men puesc sufrir
  mon cor quel men puesc sufrir
  mos cors qe non pos suffrir
  
  
  II, 3
  v. 11
  
  
  C
  R
  a
  
  
  de mon talan descobrir;
  de mon talan descubrir;
  de mon talan descubrir;
  
  
  II, 4
  v. 12
  
  
  C
  R
  a
  
  
  qu’ades pueg a plena vela
  
c’ades puech a plena vela  
  c’ades poia    plena vela
  
  
  II, 5
  v. 13
  
  
  C
  R
  a
  
  
  cuy que veja ioy dessendre
  cuy que veya ioy dissendre
  cui qe veia ioj disendre
  
  
  II, 6
  v. 14
  
  
  C
  R
  a
  
  
  per que no·y puesc nul’ escrima
  per que no·y puesc milh escrima
  per qe no·i pos nul escrima
  
  
  II, 7
  v. 15
  
  
  C
  R
  a
  
  
  trobar, ans ai trop suffert
  trobar, ans ay trop suffert
  trobar, tant ai trop suffert
  
  
  II, 8
  v. 16
  
  
  C
  R
  a
  
  
  de far parer la conquiza.
  de far parer ma conquiza.
  de fa parer ma conquiza.
  
  
  III, 1
  v. 17
  
  
  C
  R
  a
  
  
  Pus ma dona   es tan vera
  Pus ma dona m’es tan vera
  Pos ma doma m’es tan vera
  
  
  III, 2
  v. 18
  
  
  C
  R
  a
  
  
  trop mielhs que ieu non sai dir
  
trop miels que ieu no say dir
  trop miels q’eu no·il sai grazir
  
  
  III, 3
  v. 19
  
  
  C
  R
  a
  
  
  Ieu quer ans tostemps m’azir.
  yeu quier als tostems m’azir.
  si en qier als totztemps m’azir.
  
  
  III, 4
  v. 20
  
  
  C
  R
  a
  
  
  Dieus en ira·m met ab ela
  
a Dieu ni tan met adzela
  a Dieu ni ian mer chandela
  
  
  III, 5
  v. 21
  
  
  C
  R
  a
  
  
  om fezes que ben tanh pendre
  on fezes que be tanh pendre
  o∙m fassa qe be’m an pendre
  
  
  III, 6
  v. 22
  
  
  C
  R
  a
  
  
  per la gola en una sima
  per la gola d’una sima
  et per sa gola ad una cima
  
  
  III, 7
  v. 23
  
  
  C
  R
  a
  
  
  pro m’a dat sol lieys no pert;
  pro m’a dat sal lieyl no pert;
  per m’a dat si lieis no·m pert;
  
  
  III, 8
  v. 24
  
  
  C
  R
  a
  
  
  Dieus m’a paguat a ma guiza.
  Dieus m’a pagat a ma guiza.
  Dieus e pagar a ma guiza.
  
  
  IV, 1
  v. 25
  
  
  C
  R
  a
  
  
  Ben saup lo mel de la cera
  Be saup lo mels de la cera
  Ben saup lo mel de la cera
  
  
  IV, 2
  v. 26
  
  
  C
  R
  a
  
  
  triar, e.l mielhs devezir.
  triar, e.l miels devezir. 
  triar, e lo miels devezir.
  
  
  IV, 3
  v. 27
  
  
  C
  R
  a
  
  
  Lo iorn que·m fetz lieys aizir;
  Lo iorn que   fes lieys ayzir;
  Lo iorn que   lieis poisc auzir;
  
  
  IV, 4
  v. 28
  
  
  C
  R
  a
  
  
  pus quazems clardat d’estela
  pus clares que rais d’estela
  plus cazen clardat d’estela
  
  
  IV, 5
  v. 29
  
  
  C
  R
  a
  
  
  sa par non fai ad entendre
  a par no.s fay ad entendre
  a par no.s fai a contendre
  
  
  IV, 6
  v. 30
  
  
  C
  R
  a
  
  
  beutatz d’autra, si be·s lima,
  
beutat d’autra,  si be.s lima,
  beutatz d’autra, si be   lisma,
  
  
  IV, 7
  v. 31
  
  
  C
  R
  a
  
  
  ni aya cor tan acert
  ni aya cor tans asert
  qe  ia nin cors delasert
  
  
  IV, 8
  v. 32
  
  
  C
  R
  a
  
  
  de be s'arribar en Piza.
  de be s'aribar es Piza.
  qes cuida aribar ves Piza.
  
  
  V, 1
  v.33
  
  
  C
  R
  a
  
  
  Dompna, quan ni cum al sera,
  Domna, can mi colc al sera
  Domna, cant mi colg al sera,
  
  
  V, 2
  v. 32
  
 
  C
  R
  a
  
  
  la nueg e tot iorn cossir
  la nueyt e tot iorn cossir 
  la noit e tot iorn cossir
  
  
  V, 3
  v. 33
  
  
  C
  R
  a
  
  
  co·us pogues en grat servir:
  co·us pogues en grat servir:
  co·us pogues en grat servir:
  
  
  V, 4
  v. 34
  
  
  C
  R
  a
  
  
  quant hie·m pes que·m fer ni·m pela
  can ieu pes que·m fer ni·m pela
  cant e∙m penz qi·m fier ni∙m pela
  
  
  V, 5
  v. 35
  
  
  C
  R
  a
  
  
  no·m pot far en als entendre;
  no·m pot far en als entendre;
  no·m pot far en als entendre;
  
  
  V, 6
  v. 36
  
  
  C
  R
  a
  
  
  mos cors de gaug salh e guima,
  mos cors de gaug salh e guima,
  de gaug mos cors sal e grima,
  
  
  V, 7
  v. 37
  
  
  C
  R
  a
  
  
  tant ai en vos mon cor sert
  tan ay en vos mon cor sert
  tant ai en vos mon cor sert
  
  
  V, 8
  v. 38
  
  
  C
  R
  a
  
  
  e ma voluntat assiza.
  e una voluntat assiza.
  e ma voluntat azisa.
  
  
  VI, 1
  v. 40
  
  
  C
  R
  a
  
  
  Dompna, si nons alezera
  Dona, si no·us alezera
  Domna, si no·s alezera
  
  
  VI, 2
  v. 41
  
  
  C
  R
  a
  
  
  mos cors, lai on ieu dezir,
  mos cors, lay on yeu dezir,
  mos cors, lai ont eu dezir,
  
  
  VI, 3
  v. 42
  
  
  C
  R
  a
  
  
  res pus tost no·m pot aucir;
  res pus tost no·m por aussir;
  res plus tost non  pot aucir;
  
  
  VI,4
  v. 43
  
  
  C
  R
  a
  
  
  si·m tarza pessatz de tela
  si·m tarza pensatz de tela
  si∙m tarza pensat de tela
  
  
  VI, 5
  v. 44
  
  
  C
  R
  a
  
  
  al cor qu’om no·s pot defendre!
  al cor c'om no·s pot defendre!
  al cors        no·s pot defendre!
  
  
  VI,6
  v. 45
  
  
  C
  R
  a
  
  
  que·l vida m’es aitan prima
  qual vida      es say tan prima
  qe il vida m’es aitan prima
  
  
  VI, 7
  v. 46
  
  
  C
  R
  a
  
  
  soven ai guaug e m’espert
  soven ay gang e m'espert
  soven en gaug e m’ ’n espert
  
  
  VI, 8
  v. 47
  
  
  C
  R
  a
  
  
  e·m pes: “mala l’ai conquiza!”
  e·m pes: "mala l'ay conquiza!"
  e∙m pens: “mala l’ai enquisa!”
  
  
  VII, 1
  v. 48
  
  
  C
  R
  a
  
  
  Doncx qu’ai fa tan lonc’espera
  Donx c'ay fag tan song 'espera
  No∙m ai fag tan longa'espera
  
  
  VII, 2
  v. 49
  
  
  C
  R
  a
  
  
  que aissi·n degues murir?
  que ay si·m degues murir?
  c’aissi men degries marrir?
  
  
  VII, 3
  v. 50
  
  
  C
  R
  a
  
  
  Mas un iorn m·es vis que·m tir
  Mas un iorn m·es vir que·m ni
  Mas us iorns m·es vis qe∙m fir
  
  
  VII, 4
  v. 51
  
  
  C
  R
  a
  
  
  un an, lo pretz d’una melha
  un an, lo pretz d’una mela
  un an, lo pres d’una mela
  
  
  VII, 5
  v. 52
  
  
  C
  R
  a
  
  
  non tem si no·m pot car vendre!
  non tenc si non pot car vendre!
  niam tem si mo pot car vendre!
  
  
  VII, 6
  v. 53
  
  
  C
  R
  a
  
  
  dretz per que mos cors s’ensima
  dreitz per que mon cor m’ensima
  dreig qe mos cors m’enferma
  
  
  VII, 7
  v. 54
  
  
  C
  R
  a
  
  
  qu’ades m’estai l’uelh ubert
  c'ades m'estay l’uelh ubert
  c’ades mi stan li oill ubert
  
  
  VII, 8
  v. 55
  
  
  C
  R
  a
  
  
  vas sela part on l’ai viza?
  vays sela part on l’ay visa?
  ves cela part on l’ai viza?
  
  
  VIII, 1
  v. 56
  
  
  C
  R
  a
  
  
  
  
  Deu prec tan de mort m’escrima
  
  
  VIII, 2
  v. 57
  
  
  C
  R
  a
  
  
  
  
  Donna, e m’aia suffert
  
  
  VIII, 3
  v. 58
  
  
  C
  R
  a
  
  
  
  
  fra q’ie·us embraz ses chamiza.
  
  
  IX, 1
  v. 59
  
  
  C
  R
  a
  
  
  Qui trob’amor ses escrima
  Qui trob’amor ses escrima
  E i trob’amors sens escrima
  
  
  IX, 2
  v. 60
  
  
  C
  R
  a
  
  
  ia non deu planher sis pert
  ia non deu planher si pertz
  Ia nom deu plagnier si∙m pert
  
  
  IX, 3
  v. 61
  
  C
  R
  a
  
  
  dompna si es vaira ni griza.
  donma qu'es vayra e quiza.
  Falsa ni varia ni biza.
  
  • letto 973 volte

Tradizione manoscritta

A cura di Sabrina Miglino

  • letto 1148 volte

CANZONIERE C

  • letto 711 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [119]
 

  • letto 469 volte

Edizione diplomatica

 
 U  Na chansoneta fera.
  uoluntiers lanera dir.
  don tem quem ner a
  murir. e fas laital que
  sen sela. ben la poira leu enten-
  dre. si tot ses en aital rima. li
  mot seran descubert. alque(s) d(e)
  ron deuiza.


  B om sap quar tan ma podera.
  mos cors quel men puesc su-
  frir· de mon talan descobrir. q(ua)
  des pueg a plena uela. cuy que
  ueja ioy dessendre. per que noy
  puesc nul escrima. trobar ans
  ai trop suffert. de far parer la 

  P  us ma dona es tan [conq(ui)za
  uera. trop mielhs que ieu non
  sai dir.  ieu quer ans toste(m)ps ma-
  zir. dieus en iram met ab ela.
  om fezes que ben tanh pendre.
  per la golaen una sima. pro ma
  dat sol lieys no pert. dieus ma 
  paguat a ma guiza.​  


  B  en saup lo mel de la cera. tri-
  ar el mielhs deuezir. lo iorn .
  quem fetz lieys aizir. pus qua
  zems clardat destela.  sa par no(n)
  fai ad entendre. beutatz dautra
  si bes lima. ni ay a cor tan a
  cert. de bes arribar en piza·


  D ompna quan ni cu(m) al sera.
  la nueg e tot iorn cossir. cous
  pogues en grat seruir. quant
  hiem pes quem fer nim pela.
  nom pot far en als entendre.
  mos cors de gaug salh e guima.
  tant ai en uos mon cor sert. e
  ma uoluntat assiza.  
  D  ompna si nons alezera. mos
  cors lai on ieu dezir. res pus

  tost nom pot aucir. sim tarza
  pessatz de tela. al cor quom nos
  pot defendre. quel uida mes ai-
  tan prima. souen ai guaug e
  mespert. empes mala lai conq(ui)


  D  oncx quai fag  tan lonc [za.
  espera. que aissin degues murir.
  mas un iorn mes uis quem tir.
  un an lo pretz duna melha. no(n)
  tem si nom pot car uendre. dretz
  per que mos cors sen sima. qua
  des mestai luelh ubert. uas sel
  la part on lai uiza.
  Q  ui troba mor ses escrima. ia
  non deu planher sis pert. do(m)pna
  sies uaira ni griza.
  • letto 979 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

    I
 
  U  
Na chansoneta fera.
  uoluntiers lanera dir.
  don tem quem ner a
  murir. e fas laital que
  sen sela. ben la poira leu enten-
  dre. si tot ses en aital rima. li
  mot seran descubert. alque(s) d(e)
  ron deuiza.
  
 
  Una chansoneta fera
  voluntiers laner’a dir
  don tem quem n’er a murir;
  e fas l’aital que sen sela.
  Ben la poira leu entendre
  si tot s’es en aital rima;
  li mot seran descubert
  alques deron deviza 
 
    II
 
 
  B 
om sap quar tan ma podera.
  mos cors quel men puesc su-
  frir· de mon talan descobrir. q(ua)
  des pueg a plena uela. cuy que
  ueja ioy dessendre. per que noy
  puesc nul escrima. trobar ans
  ai trop suffert. de far parer la
  [conq(ui)za
 
 
  
  Bo.m sap quar tan m’apodera
  mos cors quel men puesc sufrir
  de mon talan descobrir;
  qu’ades pueg a plena vela
  cuy que veja ioy dessendre
  per que no·y puesc nul’ escrima
  trobar, ans ai trop suffert
  de far parer la conquiza.

  

    III
   
  P
  us ma dona es tan
  uera. trop mielhs que ieu non
  sai dir.  ieu quer ans toste(m)ps ma-
  zir. dieus en iram met ab ela.
  om fezes que ben tanh pendre.
  per la golaen una sima. pro ma
  dat sol lieys no pert. dieus ma 
  paguat a ma guiza.

    

 
   
  Pus ma dona es tan vera
  trop mielhs que ieu non sai dir
  Ieu quer ans tostemps m’azir.
  Dieus en ira·m met ab ela
  om fezes que ben tanh pendre
  per la gola en una sima
  pro m’a dat sol lieys no pert;
  Dieus m’a paguat a ma guiza.
  
 
    IV
  B  en saup lo mel de la cera. tri-
  ar el mielhs deuezir. lo iorn .
  quem fetz lieys aizir. pus qua
  zems clardat destela.  sa par no(n)
  fai ad entendre. beutatz dautra
  si bes lima. ni ay a cor tan a
  cert. de bes arribar en piza
 
 
 
  Ben saup lo mel de la cera
  triar, el mielhs devezir.
  Lo iorn que·m fetz lieys aizir;
  pus quazems clardat d’estela
  sa par non fai ad entendre
  beutatz d’autra, si be·s lima
  ni aya cor tan acert
  de be s’arribar en Piza.

 

    V
 
  D  
ompna quan ni cu(m) al sera.
  la nueg e tot iorn cossir. cous
  pogues en grat seruir. quant
  hiem pes quem fer nim pela.
  nom pot far en als entendre.
  mos cors de gaug salh e guima.
  tant ai en uos mon cor sert. e
  ma uoluntat assiza.
 
 
  Dompna, quan ni cum al sera,
  la nueg e tot iorn cossir
  co·us pogues en grat servir:
  quant hie·m pes que·m fer ni·m pela
  no·m pot far en als entendre;
  mos cors de gaug salh e guima,
  tant ai en vos mon cor sert
  e ma voluntat assiza.

 

    VI
   D  ompna si nons alezera. mos
  cors lai on ieu dezir. res pus
  tost nom pot aucir. sim tarza
  pessatz de tela. al cor quom nos
  pot defendre. quel uida mes ai-
  tan prima. souen ai guaug e
  mespert. empes mala lai conq(ui)
 
 
  Dompna si nons alezera
  mos cors, lai on iue dezir,
  res pus tost no·m pot aucir;
  si·m tarza pessatz de tela
  al cor qu’om no·s pot defendre!
  que·l vida m’es aitan prima
  soven ai guaug e m’espert
  e·m pes: “mala l’ai conquiza!”

 

    VII
 
  D  
oncx quai fag  tan lonc [za.
  espera. que aissin degues murir.
  mas un iorn mes uis quem tir.
  un an lo pretz duna melha. no(n)
  tem si nom pot car uendre. dretz
  per que mos cors sen sima. qua
  des mestai luelh ubert. uas sel
  la part on lai uiza.
  
 
  Doncx qu’ai fa tan lonc’espera
  que aissi·n degues murir?
  Mas un iorn m·es vis que·m tir
  un an, lo pretz d’una melha
  non tem si no·m pot car vendre!
  dretz per que mos cors s’ensima
  qu’ades m’estai l’uelh ubert
  vas sela part on l’ai viza?
    VIII
 
  Q 
ui troba mor ses escrima. ia
  non deu planher sis pert. do(m)pna
  sies uaira ni griza.

 

 
  Qui trob’amor ses escrima
  ia non deu planher sis pert
  dompna si es vaira ni griza.
 
  • letto 613 volte

CANZONIERE R

  • letto 643 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [108]
 

  • letto 463 volte

Edizione diplomatica

                                  
   
                                                                                 Raymbaut daure(n)ca.

  U Na chansoneta fera. uolu(n)tiers lanera dir. do(n) tem q(ue)
      mer a murir. e fas laital q(ue) se(n) sela. bela poyra leu en
      te(n)dre. si tot ses e(n) aital rima. li mot sera(n) descrubert. al(que)s
      de razo(n) deuiza. 
  
 
   
                                         B 
om sap car tan ma podera. mo(n) cor q(ue)l
  men puesc sufrir. de mo(n) tala(n) descubrir. cades puech a plena ue -
  la. cuy q(ue) ueya ioy dissendre. p(er) q(ue) noy puesc nulhescrima. trobar
  ans ay trop suffert. de far parer ma co(n)quiza.
  
  
   
                                                                       P us ma dona mes
  tan uera. trop miels q(ue) ieu no say dir. yeu quier als tostems
  mazir. a dieu ni tan metabela. o(n) fezes q(ue) be tanh pe(n)dre. p(er) la
  gola duna sima. pro ma dat sol lieys no pert. dieus ma pa -
  gat a ma guiza.
  
  
  
                             B E saup lo mels de la cera. triar el miels
  deuezir. lo iorn q(ue) fes lieys ayzir. pus clares q(ue) rais destela.
  a par nos fay ad ente(n)dre. beutat dautra si bes lima. ni aya cor
  tans asert de bes aribar espiza.
  
  
  
                                                    D omna ca(n) mi colc al sera.
  la nueyt e tot iorn cossir. cous pogues en grat seruir. ca(n) ieu
  pes qiem fer nim pela. nom pot far e(n) als entendre. mos cors de
  gaug salh e guima. ta(n) ay en uos mo(n) cor sert. e ma uolu(n)tat
  assiza.
 
  
  
             D ona si nous alezera. mos cors lay o(n) yeu dezir. res
  pus tost nom por aussir. sim tarza pe(n)satz de tela. al cor com
  nos pot defendre. q(ue)l uida es say ta(n) prima. soue(n) ay gang e mes -
  pert. em pes mala lay co(n)quiza.
 
  
  
                                                            D onx cay fag tan so(n) ges
  pera. q(ue) aysim degues murir. mas Un iorn mes Uis q(ue) tir. Un
  a(n) lo pretz duna mela. no(n) te(n)c si no(n) pot car Ue(n)dre. dreitz p(er) q(ue)
  mo(n) cor me(n) sima. cades mestay luelh Ubert. uays sela parto(n)
  lay uisa.
 
   
  
                
Q ui troba mor ses escrima. ia no(n) deu planher si
  pert. donma ques Uayra e griza.

 

  • letto 611 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

   I
  U Na chansoneta fera. uolu(n)tiers
  lanera dir. do(n) tem q(ue)
  mer a murir. e fas laital q(ue) se(n)
  sela. bela poyra leu en.
  te(n)dre. si tot ses e(n) aital rima.
  li mot sera(n) descrubert. al(que)s
  de razo(n) deuiza.
 
 
  Una chansoneta fera
  voluntiers laner’a dir
  don tem que m’er a murir;
  e fas l’aital que sen sela.
  Be la poyra leu entendre
  si tot s’es en aital rima;
  li mot seran descubert
  alques de razon deviza.

 

   II
  B om sap car tan ma podera. mo(n) cor q(ue)l
  men puesc sufrir. de mo(n) tala(n)
  descrubrir.cades  puech a plena ue- 
  la. cuy q(ue) ueya ioy dissendre.
  p(er) q(ue) noy puesc milhescrima. trobar
  ans ay trop suffert. de far parer ma co(n)quiza.
 
 
  
  Bo·m sap car tan m’apodera
  mon cor quel men puesc sufrir
  de mon talan descubrir;
  c’ades puech a plena vela  
  cuy que veya ioy dissendre
  per que no·y puesc milh escrima
  trobar, ans ay trop suffert
  de far parer ma conquiza.

 

   III
 
  P
us ma dona mes
  tan uera. trop miels q(ue) ieu no say
  dir. yeu quier als tostems
  mazir. a dieu ni tan metadzela. o(n)
  fezes q(ue) be tanh pe(n)dre. p(er) la
  gola duna sima. pro ma dat sal lieyl
  no pert. dieus ma pa
  gat a ma guiza.

 

 
  Pus ma dona m’es tan vera
  trop miels que ieu no say dir
  yeu quier als tostems m’azir.
  a Dieu ni tan met adzela
  on fezes que be tanh pendre
  per la gola d’una sima
  pro m’a dat sal lieyl no pert;
  Dieus m’a pagat a ma guiza.
 
   IV
  B E saup lo mels de la cera. triar el miels
  deuezir. lo iorn q(ue) fes lieys ayzir
  pus clares q(ue) rais destela.
  a par nos fay ad ente(n)dre. beutat
  dautra si bes lima. ni aya cor
  tans asert. de bes aribar espiza.
  
  Be saup lo mels de la cera
  triar, el miels devezir. 
  Lo iorn que fes lieys ayzir;
  pus clares que rais d’estela
  a par nos fay ad entendre
  beutat d’autra, si bes lima,
  ni aya cor tans asert
  de bes aribar es Piza.

 

   V
  
  D
omna ca(n) mi colc al sera.
  la nueyt e tot iorn cossir cous
  pogues en grat servir. ca(n) ieu
  pes q(i) em fer nim pela. nom pot far
  e(n) als entendre. mos cors de
  gaug salh e guima. ta(n) ay en uos
  mo(n) cor sert. e una uolu(n)tat
  assiza.

 

  Domna, can mi colc al sera
  la nueyt e tot iorn cossir 
  co·us pogues en grat servir
  can ieu pes que·m fer nim pela
  no·m pot far en als entendre;
  mos cors de gaug salh e guima
  tan ay en vos mon cor sert
  e una voluntat assiza.
   VI
  D ona si nous alezera. mos cors lay
  o(n) yeu dezir res
  pus tost nom por aussir. sim tarza
  pe(n)satz de tela. al cor com
  nos pot defendre. q(ua)l uida es say
  ta(n) prima. soue(n) ay gang e mes
  pert. empes mala lay co(n)quiza. 
 
  Dona si nous alezera
  mos cors lay on yeu dezir
  res pus tost no·m por aussir;
  sim tarza pensatz de tela
  al cor com nos pot defendre
  qual vida es say tan prima
  soven ay gang e mespert
  empes mala lay conquiza.

 

   VII
  
  D
onx cay fag tan so(n) ges
  pera. q(ue) ay sim degues murir.
  mas un iorn mes uir q(ue)m ni. un
  a(n) lo pretz duna mela. no(n) te(n)c
  si no(n) pot car ue(n)dre. dreitz p(er) q(ue)
  mo(n) cor me(n)sima. cades mestay
  luelh ubert. uays sela parto(n)
  lay uisa.

 

 
 
  Donx cay fag tan song espera
  que ay si·m degues murir
  mas un iorn mes vir quem ni
  un an, lo pretz d’una mela
  non tenc si non pot car vendre
  dreitz per que mon cor m’ensima
  cades mestay l’uelh ubert
  vays sela part on l’ay visa.

 

   VIII
 
  Q
ui troba mor ses escrima. ia no(n)
  deu planher si
  pertz. donma ques uayra e guiza.
 
  Qui trob’amor ses escrima
  ia non deu planher si pertz
  donma ques vayra e quiza.
  • letto 604 volte

CANZONIERE a¹

  • letto 735 volte

Edizione diplomatica

                         
   
                      Reambautz daurenge
  Una chansonetta feira uoluntiers leueta dir don tem qe
  mer a morir qe faz lai tal qi sen cela be(n) la poira leu ente(n)dre
  si tot ses en aital rima li mot seran descubert alqes de razon
  deuiza
 
   
  bom sap car ma podera mos cors qe non pos suffrir de mon
  talan descubrir cades poia plena uela cui qe ueia ios disen-
  dre per qe noi pos nul escrima trobar tant ai trop suffert de
  fa parer ma co(n)qiza.
 
     
  Pos ma doma mes tan uera trop miels qeu noil sai grazir sien
  qier als totz temps mazir a dieu ni ian mer chandela om fassa
  qe be man pendre et p(er) sa gola ad una cima p(er) ma dat si lieis
  nom pert dieus e pagar a maguiza.
 
 

  ben saup lo mel de la cera triar el o meils deuezir lo iorn q(u)e
  lieis poisc auzir plus cazen¹ clardat destela a par nos fai a con-
  tendre beutatz dautra si belisma qe ia nin cors 4 de la sert
  qes cuida aribar ues piza.
 

   
  Domna cant mi colg al sera la noit e tot iorn cossir cois
  pog ues en grat seruir. cant em penz qim sier² nim pela
  nom pot far en als entendre de gaug mos cors salegrima
  tant ai en uos mon cor sert e ma uoluntat azisa.
 
 
  Domna si no sa lezera mos cors lai onteu dezir res plus
  tost non pot aucir sim tarza pensat de tela al cors nos
  pot defendre qeil uida mes aitan prima souenem gaug
  em nespert empens mala lai enqisa
  
   
  Non ai fag tan longa esp(er)a caissi men degries marrir
  mas us iorns mes uis qem fir un an lo pres duna
  mela niam tem si mo pot car uendre dreig qe mos cors men
  ferma cades mis tan li oill ubert ues cela part on laiuiza
 
 
  Deu prec tan demort mescrima donna e maia suffert fra
  qieus embraz ses chamiza
  e i trob amors sens escrima ia non deu plagnier
  sim pert falsa ni uaira ni biza.
 

 
  
Note    


¹ Correzione interlineare, 'a' sostituita con 'o'.
² Correzione interlineare, 's' sostituita con 'f'.

  • letto 582 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

    I
 
                   Reambautz daurenge
  Una chansonetta feira uoluntiers
  leueta dir don tem qe
  mer a morir qe faz lai tal qi sen cela
  be(n) la poira leu ente(n)dre
  si tot ses en aital rima li mot seran
  descubert alqes de razon
  deuiza.

 
 
                       Reambautz d’aurenge
  Una chansonetta feira
  voluntiers levet’ a dir
  don tem qe m’er a morir;
  qe faz l’aital qi sen cela.
  Ben poira leu entendre
  si tot s’es en aital rima;
  li mot seran descubert
  alques de razon deviza.

  
    II
   
  bom sap car ma podera mos cors qe
  non pos suffrir de mon
  talan descubrir cades poia plena
  uela cui qe ueia ioi disen-
  dre per qe noi pos nul escrima trobar
  tant ai trop suffert de
  fa parer ma co(n)qiza.
  
  
  Bo·m sap car m’apodera
  mos cors qe non pos suffrir
  de mon talan descubrir;
  c’ades poia plena vela
  cui qe veia ioj disendre
  per qe no·i pos nul escrima
  trobar, tant ai trop suffert
  de fa parer ma conquiza.

  
    III
  
  Pos ma doma mes tan uera trop
  miels qeu noil sai grazir sien
  qier als totz temps mazir a dieu ni
  ian mer chandela om fassa
  qe be man pendre et p(er) sa gola
  ad una cima p(er) ma dat si lieis
  nom pert dieus e pagar a maguiza.
  
  
  Pos ma doma m’es tan vera
  trop miels q’eu no·il sai grazir
  si en qier als totztemps m’azir.
  a Dieu ni ian mer chandela
  o∙m fassa qe be’man pendre
  et per sa gola ad una cima
  per m’a dat si lieis no·m pert;
  Dieus e pagar a ma guiza.
  
    IV
  
  ben saup lo mel de la cera triar el o
  miels deuezir lo iorn q(u)e
  lieis poisc auzir plus cazen clardat
  destela a par nos fai a con-
  tendre beutatz dautra si belisma qe
  ia nin cors de la sert
  qes cuida aribar ues piza.
  
  
  Ben saup lo mel de la cera
  triar, e lo miels devezir.
  Lo iorn que lieis poisc auzir;
  plus cazen clardat d’estela
  a par nos fai a contendre
  beutatz d’autra, si be lisma,
  qe ia nin cors delasert
  qes cuida aribar ves Piza.
  
    V
  
  Domna cant mi colg al sera la noit
  e tot iorn cossir co∙us
  pog ues en grat seruir cant em penz
  qim fier nim pela
  nom pot far en als entendre de gaug
  mos cors salegrima
  tant ai en uos mon cor sert e ma
  uoluntat azisa.
  
  
  Domna, cant mi colg al sera,
  la noit e tot iorn cossir
  co·us pogues en grat servir:
  cant e∙m penz qi·m fier ni∙m pela
  no·m pot far en als entendre;
  de gaug mos cors sal e grima
  tant ai en vos mon cor sert
  e ma voluntat azisa.
  
    VI
  
  domna si no sa lezera mos cors lai
  onteu dezir res plus
  tost non pot aucir sim tarza pensat
  de tela al cors nos
  pot defendre qeil uida mes aitan
  prima souenen gaug
  em nespert empens mala lai enqisa
  
  
  Domna, si no·s alezera
  mos cors, lai ont eu dezir,
  res plus tost non pot aucir;
  si∙m tarza pensat de tela
  al cors no·s pot defendre!
  qe il vida m’es aitan prima
  soven en gaug e m’ ’n espert
  e∙m pens: “Mala l’ai enquisa!”.
  
    VII
  
  nom ia fag tan longa esp(er)a caissi
  men degries marrir
  mas us iorns mes uis qem fir un an
  lo pres duna
  mela niam tem si mo pot car uendre
  dreig qe mos cors men
  ferma cades mis tan li oill ubert ues
  cela part on laiuiza
  
  
  No∙m ai fag tan longa espera
  c’aissi men degries marrir;
  mas us iorns m’es vis qe∙m fir
  un an, lo pres d’una mela
  niam tem si mo pot car vendre!
  dreig qe mos cors m’enferma
  c’ades mi stan li oill ubert
  ves cela part on l’ai viza?
  
    VII
  
  deu prec tan demort mescrima
  donna e maia suffert fra
  qieus embraz ses chamiza.
  
  
  Deu prec tan de mort m’escrima
  Donna, e m’aia suffert
  fra q’ie·us embraz ses chamiza.
  
    XI
  
  e i trob amors sens escrima ia nom
  deu plagnier
  sim pert falsa ni uaira ni biza
  
  
  E i trob’amors sens escrima
  Ia nom deu plagnier si∙m pert
  Falsa ni varia ni biza.
  
  • letto 507 volte
Credits | Contatti | © Sapienza Università di Roma - Piazzale Aldo Moro 5, 00185 Roma T (+39) 06 49911 CF 80209930587 PI 02133771002

Source URL: https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/raimbaut-daurenga

Links:
[1] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/mon-vers-dirai-chanso
[2] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-239
[3] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/ab-nou-cor-et-ab-nou-talen
[4] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-233
[5] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/ab-vergoinha-part-marimenz
[6] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-234
[7] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/aissi-mou
[8] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-235
[9] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/al-prim-qe%C2%B7il-cim-sorzen-sus
[10] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-236
[11] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/als-durs-crus-cozens-lauzengiers
[12] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-237
[13] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/amics-rossignol
[14] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-238
[15] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/amors-com-er-que-farai
[16] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-240
[17] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/anz-que-l%E2%80%99haura-bruna%C2%B7s-cal
[18] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-241
[19] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/apres-mon-vers-voill-semprordre
[20] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-242
[21] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/ar-mer-tal-un-vers-faire
[22] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-246
[23] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/ar-no-sui-ges-mals-et-astrucs
[24] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-247
[25] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/ar-quan-semblo%C2%B7l-foill-del-fraisse
[26] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-248
[27] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/aram-platz-giraut-de-borneilh-0
[28] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-243
[29] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/tradizione-manoscritta-504
[30] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/aras-no-siscla-ni-chanta
[31] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-245
[32] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/ara%C2%B7m-so-del-tot-conquis
[33] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-244
[34] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/assatz-m%E2%80%99es-bel
[35] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-250
[36] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/tradizione-manoscritta-269
[37] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/assatz-sai-damor-ben-parlar
[38] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-251
[39] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/be-seschai-quen-bona-cort
[40] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-253
[41] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/be-sai-qua-cels-seria-fer
[42] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-252
[43] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/brais-chans-quils-critz
[44] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-254
[45] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/tradizione-manoscritta-556
[46] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/cars-dous-e-feinz-del-bederesc
[47] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-255
[48] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/compainho-qui-quen-irais-ni%C2%B7n-veill
[49] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-256
[50] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/domna-si-mauzes-rancurar
[51] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-257
[52] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/en-aital-rimeta-prima
[53] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-258
[54] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/entre-gel-e-vent-e-fanc
[55] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-259
[56] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/er-resplan-la-flors-enversa
[57] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-249
[58] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/tradizione-manoscritta-259
[59] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/escoutatz-mas-no-sai-ques-es
[60] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-260
[61] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/tradizione-manoscritta-265
[62] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/joglar-fe-qed-eu-dei
[63] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-261
[64] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/lonc-temps-ai-estat-cubertz-0
[65] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-262
[66] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/tradizione-manoscritta-424
[67] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/no-chant-auzel-ni-flor
[68] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-263
[69] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/tradizione-manoscritta-281
[70] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/nuils-hom
[71] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-273
[72] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/parliers-en-chan
[73] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-264
[74] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/peire-rogier-trassaillir
[75] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-265
[76] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/collazione-72
[77] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/tradizione-manoscritta-268
[78] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/pos-tals-sabers-mi-sors-e%C2%B7m-creis
[79] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-266
[80] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/pos-trobars-plans
[81] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-267
[82] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/pos-vei-que%C2%B7l-clars-temps-sabriva
[83] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-268
[84] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/si-de-trobar-agues-meillor-razo
[85] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-269
[86] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/si%C2%B7l-cors-es-pres-la-lengua-non-es-preza
[87] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-270
[88] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/un-vers-farai-de-tal-mena
[89] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-272
[90] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/una-chansoneta-fera
[91] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-271
[92] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/collazione-71
[93] https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/tradizione-manoscritta-266
[94] http://www.rialto.unina.it/RbAur/389.7(Milone).htm
[95] http://www.rialto.unina.it/RbAur/389.1/389.1(Milone).htm
[96] https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b8419246t/f469.image.r=856.langFR
[97] http://bibliotecaestense.beniculturali.it/info/img/mss/i-mo-beu-alfa.r.4.4.html
[98] https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b60004306/f27.image.r=chansonnier.langFR
[99] http://www.rialto.unina.it/RbAur/389.2(Milone).htm
[100] http://www.rialto.unina.it/RbAur/389.3(Milone).htm
[101] https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b8419246t/f461.image.r=856.langFR
[102] http://www.rialto.unina.it/RbAur/389.8(Milone).htm
[103] https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b8419246t/f464.image.r=856.langFR
[104] https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b8419246t/f468.image.r=856.langFR
[105] https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b8419246t/f460.image.r=856.langFR
[106] http://www.rialto.unina.it/RbAur/389.15(Milone).htm
[107] https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b8419246t/f466.image.r=856.langFR
[108] https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b60004306/f28.image.r=chansonnier.langFR
[109] https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b8419246t/f471.image.r=856.langFR
[110] https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b8419246t/f462.image.r=856.langFR
[111] http://www.rialto.unina.it/RbAur/389.20(Milone).htm
[112] https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b8419246t/f463.image.r=856.langFR
[113] https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b8419246t/f470.image.r=856.langFR
[114] https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b60004306/f29.image.r=chansonnier.langFR
[115] http://www.lt.unina.it/DiGirolamo-2009.pdf
[116] http://www.rialto.unina.it/RbVaq/392.26a(DiGirolamo).htm
[117] http://www.rialto.unina.it/RbAur/389.37(Milone).htm
[118] https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b8419246t/f467.image.r=856.langFR
[119] https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b8419246t/f472.image.r=856.langFR