| I. | I. |
| Al parissen de las flors. Qa(n) lalbre cargon del fuoill. El temps gens ab la u[ ]du ra. (per) lerba que creis enais. Doncs es asels bonamors. Qui lan enpatz ses ra(n)cura cus uas lautre no(n) sorgoi lla. |
Al parissen de las flors, qan l'albre cargon del fuoill, e·l temps gens' ab la v[ ]dura per l'erba que creis e nais: doncs es a sels bon'amors, qui l'an en-patz ses rancura, cus vas l'autre non s'orgoilla. |
| II. | II. |
| Mos drutz no(n) deu creire autors. Ni so q(e) ueiran siei oill. De neguna forfaitura. Don sap q(e) sa do(n)p nal trais. So que dis ca fait aillors. Creza si non cal oiura. Eso quen mi desacuoilla. |
Mos drutz non deu creire autors ni so qe veiran siei oill de neguna forfaitura, don sap qe sa donpnal trais; so que dis c'a fait aillors creza, si nonca lo iura, e so que·n mi desacuoilla. |