Lirica Medievale Romanza
Published on Lirica Medievale Romanza (https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it)

Home > GUGLIELMO D'AQUITANIA > EDIZIONE > Farai un vers, pos mi sonelh > Edizioni

Edizioni

  • letto 1044 volte

Bond

I
Farai un vers, pos mi sonelh,
e·m vauc e m'estauc al solelh.
Donnas i a de mal conselh,
    e sai dir cals:
cellas c'amor de cavalier
    tornon a mals.
 
II
Donna non fai pechat mortal
qe ama cavalier leal,
ams si es monges o clergal
    non a raizo!
Per dreg la deuria hom cremar
    ab un tezo.
 
III
En Alvergnhe, part Lemozi,
m'en anei totz sols a tapi;
trobei la moiller d'en Guari
    e d'en Bernart;
saluderon mi sinplamentz
    per Sant Launart.
 
IV
La una·m diz en son latin:
"O, Dieus vos salv, don pelerin;
mout mi senblatz de belh aizin,
    mon escient,
mas trop vezem anar pel mond
    de folla gent."
 
V
Ar auzires c'ai respondutz:
anc no li diz ni ba ni butz,
ni fer ni fust no ai mentagutz,
    mas sol aitan:
"Babariol, babariol,
    babarian."
 
VI
So diz n'Agnes a n'Ermessen:
"Trobat avem qe anam qeren;
sor, per amor Deu l'alberguem,
    qe ben es mutz
e ja per lui nostre conseilh
    non er sabutz."
 
VII
La una·m pres sotz son mantel
e mes m'en la cambr'al fornel;
sapchatz q'a mi fo bon e bel,
    e·l focs fo bos,
et eu calfei me volentiers
    als gros carbos.
 
VIII
A manjar mi deron capos --
e sapchatz, agui mais de dos! --
e no·i ac cog ni cogastros
    mas sol nos tres;
e·l pans fo cautz e·l vins fo bos
    e·l pebr'espes.
 
IX
"Sor, s'aqest hom es enginhos
ni laissa a parlar per nos,
nos aportem nostre gat ros
    de mantenent,
qe·l fara parlar az estros
    si de re·nz ment."
 
X
N'Agnes anet per l'enoios
e fo granz et ag loncz guinhos
et eu, can lo vi entre nos,
    aig n'espavent,
qe a pauc non perdei l'amor
    e l'ardiment.
 
XI
Qant aguem begut e manjat,
eu mi despoillei per lor grat;
detras m'aporteron lo chat
    mal e felon;
la una·l tira del costat
    tro al tallon.
 
XII
Per la coa de mantenen
tira lo quat e l'escoisen;
plaias mi feron mais de cen
    aqella ves;
mas eu non mogra lengua ges
    qi m'ausizes!
 
XIII
So diz n'Agnes a n'Ermessen:
"Mutz es, qe ben es conoissen;
sor, del bainh nos apareillem
    e del sojorn."
Ueit jorn ez ancar m'en estei
    az aqel torn.
 
XIV
Tant las fotei com auziretz:
cen e quatre vint et ueit vetz!
qe a pauc no·i rompet mos conretz
    e mos arnes,
e no·us pues dir lo malaveig
    tan gran m'en pres.
 
XV
E no·us sai dir lo malaveig
    tan gran m'en pres.

  • letto 971 volte

Eusebi

I
   Farai un vers, pos mi sonelh
   e·m vauc e m'Estauc al solelh.
   Donnas i a de mal conselh,
      e sai dir cals:
cellas c'amor de cavalier tornon a mals.
 
II
   Donna no fai pechat mortal
   que ama cavalier leal;
   mas s'ama monge o clergal,
      non es raizo:
per dreg la deuri'hom cremar ab un tezo.
 
III
   En Alvergnhe, part Lemozi,
   m'en anei totz sols a tapi;
   trobei la moller d'en Guari
      e d'en Bernart;
saluderon mi simplamentz per san Launart.
 
IV
   La una·m diz en son latin:
   "O, Dieus vos salv, don pelerin:
   mout mi semblatz de belh aizin,
      mon escient:
mas trop vezem anar pel mond de folla gent."
 
V
   Ar auzires c'ai respondutz:
   ans no li diz ni ba ni butz,
   ni fer ni fust no ai mentaugutz,
      mas sol aitan:
"Babariol, babariol, babarian."
 
VI
   So diz n'Agnes a n'Ermessen:
   "Trobat avem q'anam queren:
   sor, per amor Deu, l'alberguem,
      qe ben es mutz,
e ja per lui nostre conselh non er sabutz."
 
VII
   La una·m pres sotz son mantel
   e mes m'en la cambra el fornel:
   sapchatz q'a mi fo bon e bel,
      e·l foc fo bos
et eu calfei me volentiers als gros carbos.
 
VIII
   A manjar mi deron capos,
   e sapchatz agui mais de dos,
   e no·i ac cog ni cogastros,
      mas sol nos tres;
e·l pans fo blancs e·l vins fo bos e·l pebr'espes.
 
IX
   "Sor, si aqest hom es ginhos
   ni laicha a parlar per nos,
   nos aportem nostre gat ros
      de mantement,
qe·l fara parlar az estros, si de re·nz ment."
 
X
   N'Agnes anet per l'enoios,
   e fo granz et ag loncz guinhos:
   e eu, can le vi entre nos,
      aig n'espavent,
qe a pauc no perdei l'amor e l'ardiment.
 
XI
   Quant aguem begut e manjat,
   eu mi despoillei per lor grat:
   destras m'Aporteron lo gat
      mal e felon:
la una·l tira del costat tro al tallon.
 
XII
   Per la coa de mantenen
   tira·l gat, et el escoisen:
   plajas mi feron mais de cen
      aquella vetz,
mas eu no·m mogra ges enquers qi m'ausizetz.
 
XIII
   Pos diz n'Agnes a n'Ermessen:
   "Mutz es, qe ben es conoissen:
   sor, del banh nos apareillem 
      e del sojorn."
.xli. jorn estei az aqel torn.
 
XIV
   Tant las fotei com auziretz:
   cen e qatre vint et ueit vetz,
   q'a pauc no·i romped mos corretz
      e mos arnes;
e no·us pues dir lo malaveg tan gran m'en pres.
 
XV
   Monet, tu m'iras al mati,
   mo vers porteras el borsi
   dreg a la molher d'en Guari
      e d'en Bernat,
e diguas lor que per m'amor aucizo·l cat.

  • letto 881 volte

Pasero

I
Farai un vers, pos mi sonelh,
e·m vauc e m’estauc al solelh;
donnas i a de mal conselh,
     et sai dir cals:
cellas c’amor de cavalier
     tornon a mals.
 
II
Donna no fai pechat mortau
que ama chevaler leau;
mas s’ama monge o clergau
     non a raizo:
per dreg la deuria hom cremar
     ab un tezo.
 
III
En Alvernhe, part Lemozi,
m’en aniei totz sols a tapi:
trobei la moiller d’En Guari
     e d’En Bernart;
saluderon mi sinplamentz
     per saint Launart.
 
IV
La una·m diz en son lati:
“O, Deus vos salf, don pelerin!
Mout mi senblatz de bel aizi,
     mon escient;
mas trop vezem anar pel mon
     de folla gent.”
 
V
Ar auziretz qu’ai respondut;
anc no li diz ni bat ni but,
ni fer ni fust no ai mentagut,
     mas sol aitan:
“Babariol, babariol,
     babarian.”
 
VI
“Sor”, diz N’Agnes a N’Ermessen,
“trobat avem que anam queren!”
“Sor, per amor Deu, l’alberguem,
     Que ben es mutz,
e ja per lui nostre conselh
     non er saubutz”.
 
VII
La una·m pres sotz son mantel
et mes m’en sa cambra, el fornel:
sapchatz qu’a mi fo bon e bel,
     e·l foc fo bos,
et eu calfei me volenter
     als gros carbos.
 
VIII
A manjar mi deron capos,
e sapchatz aic i mais de dos;
et no·i ac cog ni cogastros,
     mas sol nos tres;
e·l pans fo blancs e·l vins fo bos
     e·l pebr’espes.
 
IX
“Sor, s’aquest hom es enginhos
e laissa lo parlar per nos,
nos aportem nostre gat ros
     de mantement,
qe·l fara parlar az estros,
     si de re·nz ment”.
 
X
N’Agnes anet per l’enoios:
Et fo granz, et ac loncz guinhos:
et eu, can lo vi entre nos,
     aig n’espavent,
qu’a pauc no·n perdei la valor
     e l’ardiment.
 
XI
Quant aguem begut e manjat,
e·m despoillei per lor grat;
detras m’aporteron lo chat
     mal e felon:
la una·l tira del costat
     tro al talon.
 
XII
Per la coa de mantenen
tira·l chat, el escoisen;
plajas mi feron mais de cen
     aquella ves
mas eu no·m mogra ges enquers
     qi m’aucizes.
 
XIII
“Sor”, diz N’Agnes a N’Ermessen,
“mutz es, que ben es conoissen”.
“Sor, del bainh nos apareillem
     e del sojorn”.
Ueit jorn ez ancar mais estei
     az aquel torn.
 
XIV
Tant las fotei com auziretz:
cent e quatre-vinz et ueit vetz,
que a pauc no·i rompei mos corretz
     e mos arnes;
e no·us puesc dir los malavegz,
     tan gran m’en pres.
 
XV
E·us no sai dir los malavegz,
     tan gran m’en pres!

 
  • letto 1003 volte

Jeanroy

I
Farai un vers, pos mi somelh,
e·m vauc e m'estauc al solelh.
Domnas i a de mal conselh,
   e sai dir cals:
cellas c'amor de cavalier
   tornon a mals.
 
II
Domna fai gran pechat mortal
qe no ama cavalier leal;
mas si es monges o clergal,
   non a raizo:
per dreg la deuri' hom cremar
   ab un tezo.
 
III
En Alvernhe, part Lemozi,
m'en aniey totz sols a tapi:
trobei la moller d'en Guari
   e d'en Bernart;
saluderon mi simplamentz
   per sant Launart.
 
IV
La una·m diz en son latin:
"E Dieus vos salf, don pelerin:
Mout mi semblatz de bel aizin,
   mon escient;
mas trop vezem anar pel mon
   de folla gent."
 
V
Ar auzires qu'ai respondut;
anc no li diz ni bat ni but,
ni fer ni fust no ai mentaugut,
   mas sol aitan:
"Babariol, babariol,
   Babarian."
 
VI
So diz n'Agnes a n'Ermessen:
"Trobat avem que anam queren.
Sor, per amor Deu, l'alberguem,
   qe ben es mutz,
e ja per lui nostre conselh
   non er saubutz."
 
VII
La una·m pres sotz son mantel,
menet m'en sa cambra, al fornel.
Sapchatz qu'a mi fo bon e bel,
   e·l focs fo bos,
et eu calfei me volentiers
   als gros carbos.
 
VIII
A manjar mi deron capos,
e sapchatz ac i mais de dos,
e no·i ac cog ni cogastros,
   mas sol nos tres,
e·l pans fo blancs e·l vins fo bos
   e·l pebr' espes.
 
IX
"Sor, aquest hom es enginhos,
e laissa lo parlar per nos:
nos aportem nostre gat ros
   de mantenent,
qe·l fara parlar az estros,
   si de re·nz ment."
 
X
N'Agnes anet per l'enujos,
e fo granz et ag loncz guinhos;
et eu, can lo vi entre nos,
   aig n'espavent,
q'a pauc non perdei la valor
   e l'ardiment.
 
XI
Qant aguem begut e manjat,
eu mi despoillei a lor grat.
Destras m'aporteron lo gat
   mal e felon;
la una·l tira del costat
   tro al tallon.
 
XII
Per la coa de mantenen
tira·l gat et el escoissen:
plajas mi feron mais de cen
   aqella ves;
mas eu no·m mogra ges enguers,
   qui m'ausizes.
 
XIII
"Sor, diz n'Agnes a n'Ermessen,
mutz es, qe ben es conoissen;
sor, del banh nos apareillem
   e del sojorn."
Ueit jorns ez encar mais estei 
   en aquel forn.
 
XIV
Tant las fotei com auzirets:
cen e quatre vint et ueit vetz,
q'a pauc no·i rompei mos coretz
   e mos arnes;
e no·us puesc dir lo malaveg,
   tan gran m'en pres.
 
XV
Ges no·us sai dir lo malaveg,
   tan gran m'en pres.

 

  • letto 833 volte
Credits | Contatti | © Sapienza Università di Roma - Piazzale Aldo Moro 5, 00185 Roma T (+39) 06 49911 CF 80209930587 PI 02133771002

Source URL: https://letteraturaeuropea.let.uniroma1.it/?q=laboratorio/edizioni-85