Edizione diplomatica-interpretativa

Versione stampabilePDF version

 

I - II. I - II.
Al pareisen de las flors
Qanlarbre cargo(n) del
fuoill. El temps ge(n)s
abla uerdura. per le
rba qe creis enais. Do
ncs es asels bonamo
rs. Qui lan enpatz ses
rancura. Lus uas lau
tre non sorguoilla.
bos drutz no(n) deu crei
re autors. Niso que
ueiran sei oill. De ne
guna forfaitura. Don sap que sa domnal trais.
So qe dis a fait aillors. Creza si no(n) cal o iura.
Eso quen ui des acuoilla.

 
Al pareisen de las flors,
qan l’arbre cargon del fuoill,
e∙l temps gens' ab la verdura
per l’erba, qe creis e nais:  
doncs es a sels bon'amors,
qui l’an en-patz ses rancura,
c’us vas l’autre non s’orguoilla.
 
Bos drutz non deu creire autors
ni so que veiran sei oill
de neguna forfaitura,
don sap que sa domna∙l trais;
so qe dis c'a fait aillors,
creza, si nonca lo iura,
e so que·n vi desacuoilla.
III. III.
Quieu uei de toz los meillors. Qui senpren deue
non fuoill. Quin queron tant lor dre   ura. Tro
que lor domnas nirais. El ris tornals puois en
plor. El fols per mala uentura. La queren lo
mal quel duoilla.
 

 
Qu’ieu vei de toz los meillors
qui senpr’en devenon fuoill,
qui·n queron tant lor drechura
tro que lor domna∙s n’irais.
E∙l ris torna∙ls puois en plor;
e∙l fols per mal’aventura
la queren lo mal que∙l duoilla.
IV. IV.
Quamors uol tals amadors. Qui sachon soffrir
or guoill. En patz egran desmesura si tot lor da(m)
pnals sos trais. pauc platz lor ensi honors. Car
sil mas uis rancura. Il querra tost qi la cuoilla.
 

 
Qu’amors vol tals amadors,
qui sachon soffrir orguoill
en patz e gran desmesura;
si tot lor dampna∙ls sostrais,
pauc platz lor en si’honors,
car si∙l mas vis rancura,
il querra tost qi l’acuoilla.

 
V. V.
Per aquest sen son eusors. Et ai damor tot quant
uoill. Car sellam fai gran laidura. Qua(n)t autres
plaing ieu mapais. Si tot ses granz ma dolors.
Sufier tro quellam meillura. ab un plazer cal
ques uoilla.

 
Per aquest sen son eu sors
et ai d’amor tot quant voill,
car s’ella∙m fai gran laidura,
quant autres plaing, ieu m’apais.
Si tot s'es granz ma dolors,
sufier tro qu’ella∙m meillura
ab un plazer cal que∙s voilla.
VI. VI.
Mais uoill trenta desonors. Cun honor sel leis mi
tuoill. Quieu son hom daital natura. No(n) uoill
lonor qel pro lais. Ni ges nom laisal paors. Don
mos cors no(n) sa segura. Cades cug cautre lam tu
                                                                                       oilla

 
Mais voill trenta desonors
c’un honor, sel leis mi tuoill,
qu'ieu son hom d’aital natura,
non voill l’onor qe∙l pro lais.
Ni ges no∙m laisa∙l paors,
don mos cors non s’asegura,
c’ades cug c’autre la∙m tuoilla.
VII. VII.
De mon dan prec mos seingnors.
Mas lamor de midonz uoill. Equel p(e)reingna d(e) 
mi cura. Que trop es granz mos esmais. Mout
mi fera gran socors. Suna ues per auentura. Mi
mezes lai os despuoilla.
Peire rogiers li quier secors. Esil mal longues
li dura. pauc uiura cades rauguoilla.

 
De mon dan prec mos seingnors,
mas l’amor de midonz voill,
e que∙l preingna de mi cura,
que trop es granz mos esmais.
Mout mi fera gran socors,
s’una ves per aventura
mi mezes lai, o·s despuoilla.
VIII. VIII.
Peire rogiers li quier secors. Esil mal longues
li dura. pauc uiura cades rauguoilla.
Peire rogiers li quier secors,
e si·l mal longues li dura,
pauc vivra, c'ades rauzuoilla.