97,28
Ms.: B 143.
Cantiga de meestria; cinque coblas singulars (a I = b II; b I = a II; a III = b V; b III = a V) di sette versi.
Schema metrico: I-III, V: a8 b8 b8 a8 b8 b8 a8 (152:3);
IV: a8 b8 b8 a8 c8 c8 b8 (163:31).
Edizioni: Lapa 284; Bertolucci 1; Jensen, Medieval, pp. 228-231, 523-525; Lopes 247; CA 395; Machado 115; Molteni 115; Gonçalves/Ramos, A lírica, 7; Piccolo 27.
Pero non fui a Ultramar,
muito sei eu a terra ben
per Soeir' Eanes, que en ven,
segundo lh' eu oí contar.
Diz que Marselha jaz alen 5
do mar e Acre jaz aquen,
e Somportes logu' i a par.
E as jornadas sei eu ben,
como lhi éiri oí falar:
diz que pod' ir quen ben andar 10
de Belfurad' a Santarem,
se noutro dia madrugar,
e ir a Nogueirol jantar
e maer a Jerusalen.
E diz que vio ũu judeu, 15
que vio prender Nostro Senhor;
e averedes i gran sabor,
se vo-lo contar cuido-m' eu;
diz que é un judeu pastor,
natural de Rocamador, 20
e que á nome Don Andreu.
Do sepulcro vos er direi,
per u andou, ca lho oí
a Don Soeiro; ben assi
como m' el disse, vos direi: 25
de Santarem três légoas é
e quatr' ou cinco de Loulé,
e Belfurado jaz logu' i.
Per i andou Nostro Senhor;
dali diz el que foi romeu; 30
e depois que lh' o Soldan deu
o perdon, ouve gran sabor
de se tornar; e foi-lhi greu
d' andar Coira e Galisteu
con torquis do Emperador. 35
Pero non fui a Ultramar muito sei eu a terra ben per Soeir’ Eanes, que en ven, segundo lh’eu oí contar. Diz que Marselha jaz alen 5 do mar e Acre jaz aquen, e Pomrortes logu’ i a par. E as jornadas sei eu ben como lhi éiri oí falar diz que pod’ir quen ben andar 10 de Belfurad’a Santarem se noutro dia madrugar, e ir a Nogueirol jantar e maer a Jerusalem E diz que vio ũu judeu, 15 que vio prender Nostro Senhor e averedes i gran sabor se vo-lo contar, cuido-m’eu diz que é <un> judeu pastor natural de Rocamador, 20 e que á nom<e> Don Andreu. Do sepulcro vos <er> direi, per u andou, ca lho oí a Don Soeiro, ben a<s >si como m’el di<s >se, vos direi: 25 de Sa<nt>arem tres legoas é e quatr’ ou <cinco> de Loulé e Belfurado jaz logu’ i. Per i andou Nostro Senhor, dali diz el que foi romeu; 30 e, depois que lh’o Soldan deu o perdon, ouve gran sabor de se tornar; e foi lhi greu d’andar Coira e Galisteu con torquis do Emperador. |
I. Nonostante non sia mai stato a Ultramar (in Terrasanta), conosco molto bene quella terra, grazie a Soeir’Eanes, che viene da lì, secondo quanto gli ho sentito raccontare. Dice che Marsiglia si trova al di là del mare, mentre Acri al di qua, e Pomrortes è lì accanto. II. Conosco molto bene le tappe del viaggio, da quello che gli ho sentito dire ieri, dice che può andare, chi cammina molto, da Belfurado a Santarem, e se si alza presto il giorno seguente pranzare a Nogueirol e pernottare a Gerusalemme. III. E dice che ha visto un ebreo , che vide prendere Nostro Signore. E avreste un gran piacere, credo, se io ve lo raccontassi! Dice che è un ebreo pastore, nativo di Rocamador, e che ha nome Don Andreu. IV. Del sepolcro vi parlerò, per dove egli è andato, poiché io l’ho udito (dire) da Don Soeiro! Così come egli mi disse, vi dirò: da Santarem vi sono tre leghe, quattro o cinque da Loulé e Belforado si trova lì. V. Per quei luoghi dove andò Nostro Signore, proprio lì dice di essere stato pellegrino, e dopo che il sultano gli dette il perdono ebbe gran desiderio di tornare, e che fu per lui increscioso andare a Coira e Galisteu con i turchi dell’imperatore. |
Esta cantiga fez Martym Soares a hu(n) caval(ei)ro q(ue) era chufa d(or) q(ue) dezia que uih[1]a donc[2] mar |
P ero non fuy a ultra mar muyto fey eu a terra ben per soryreanes q(ue) e(n) uem segu(n)do lheu oy co(n)tar diz q(ue) marcelha iaz alem domar eAcre iaz aquem e pom ror tes loguy arar E as iornadas sei eubem comolhi eiry oy falar diz q(ue) podir que(n) bem andar [1] debel fura dasantare(m) [2] Sen out(ro) dia maadurgar· eir anoguey Rol ia(n) tar emaer a Jhr(usa)lm E diz q(ue)yo huũ judeu q(ue) vyo p(re)nder n(ost)ro senh(or) · eaveredes hi gra(n) sabor seuolo co(n)tar cuydo meu diz q(ue) h(un) iudeu pstor · nat(ur)al de rocamador e q(ue) h(a) nom dona(n) dreu Dossepulcro vo(s) direy p(er) hu andou calho oy ·oidom soeyro bem asy como mel dise vos direy de sare(m) tres legoas h(un) eq(ua)tro ou ci(n)co deloule ebelsselffurado(s) iaz loguy Peri andou n(ost)ro sen(or) daly diz el q(ue) foy romeu · edepoys q(ue)lho soldandeu op(er)dom |
|
ouue gra(n) sabor desse tornar efoylhy greu dandar coyta egalisteu co(n)torq(ui)s do e(m)p(er)ador |
I | I |
Pero non fuy a ultra mar muyto sey eu a terra ben per soeyreanes q(ue) e(n) uem segu(n)do lheu oy co(n)tar diz q(ue) marcelha iaz alem domar eAcre iaz aquem e pom ror tes loguy arar |
Pero non fuy a ultra mar muyto sey eu a terra ben per Soeyr Eanes, que en ven, segundo lh’eu oy contar. Diz que Marcelha iaz alen do mar e Acre iaz aquen, e pom rortes logu y arar. |
II | II |
E as iornadas sei eubem comolhi eiry oy falar diz q(ue) podir que(n) bem andar debel fura dasantare(m) Sen out(ro) dia madurgar eir anoguey Rol ia(n) tar emaer a Jhr(usa)l(e)m |
E as iornadas sei eu ben como lhy eiry oy falar diz que pod’ir quen ben andar de Belfurad’a Santarem sen outro dia madurgar, e ir a nogueyrol iantar e maer a Jhrusalem |
III | III |
E diz q(ue) uyo huũ judeu q(ue) vyo p(re)nder n(ost)ro senh(or) · eaveredes hi gra(n) sabor seuolo co(n)tar cuydo meu diz q(ue) h(e) iudeu pstor · nat(ur)al de rocamador e q(ue) h(a) nom dona(n) dreu |
E diz que vyo huũ judeu que vyo prender nostro senhor e averedes hi gran sabor se vo-lo contar, cuydo-m’eu diz que he iudeu pastor natural de rocamador, e que ha nom don Andreu. |
IV | IV |
Dossepulcro vo(s) direy p(er) hu andou calho oy · adom soeyro bem asy como mel dise vos direy de sare(m) tres legoas h(e) eq(ua)tro ou a co deloule ebelsselffurad o iaz loguy |
Do sepulcro vos direy, per hu andou, ca lho oy a Dom Soeiro, ben assi como m’el disse, vos direi de sarem tres legoas hé e quatr’ ou a ro de loule e belsselffurado iaz logu’ i. |
V | V |
Peri andou n(ost)ro sen(or) daly diz el q(ue) foy romeu · edepoys q(ue)lho soldandeu op(er)dom ouue gra(n) sabor desse tornar efoylhy greu dandar coyra egalisteu co(n)torq(ui)s do e(m)p(er)ador. |
Per i andou nostro senhor, daly diz el que foy romeu e depoys que lh’o soldan deu o perdom, ouve gran sabor de se tornar; e foy lhy greu d’andar coyra e galisteu con torquis do emperador. |