79,45
Ms.: A 160.
Cantiga de refran di quattro coblas singulars di cinque versi. Questo componimento presenta diversi espedienti retorici tipici della poesia galego-portoghese come il mozdobre: amigos/amigo, coitados/coitado, prendo/prenda, guardo/guardarm’ia. Quest’ultimo, così come anche il dobre, non è sempre costruito in maniera ineccepibile. Si riscontra infatti il dobre imperfecto: fui, vi e il mozdobre imperfecto: dizer/digo, entendo/entenda, viveu/vivo, fazer/fazenda, soffrer/soffri. Si rileva inoltre la rima derivata tra i terzi versi della prima e della terza strofa.
Schema metrico: a13’ a13’ a13’ B13 B7 (16:7).
Edizioni: CA 160; Correia, Tese, III; Machado 1583; Vasconcelos, Textos arcaicos, pp. 23-24; Alvar/Beltrán, Antología, 129.
Pero m’eu ei amigos, non ei niun amigo con que falar ousasse a coita que comigo ei; nen ar ei a quen ous’én máis dizer e digo: “<D>e mui bon grado querria a un logar ir e nunca m’end’ar viir!”. 5 Vi eu viver coitados, mas nunca tan coitado viveu com’oj’eu vivo, nen o viu ome nado des quando fui u fui. E aque vo-lo recado: “De mui bon grado querria a un logar ir e nunca m’end’ar viir!”. 10 A coita que eu prendo, non sei quen atal prenda, que me faz fazer sempre dano de mia fazenda. Tod’aquest’eu entendo e quen máis quiser entenda: “De mui bon grado querria a un loga<r> ir e nunca m’end’ar viir!”. 15 <D>e cousas me non guardo, mas pero guardarm’ia de sofrer a gran coita que sofri de-lo dia des que vi o que vi, e máis non vus én diria: “De mui bon grado querria a un logar ir e nunca m’end’ar viir!”. 20 |
I.Anche se ho amici, non ho nessun amico con il quale osi parlare dell’angoscia che porto con me; non ho neanche a chi osi dire altro rispetto a questo e dico: “Vorrei andarmene molto volentieri lontano da qui e non tornare più indietro!”. II.Io ho visto vivere persone angosciate, ma mai così tanto tormentate come vivo io oggi e nessun altro ha visto ciò da quando sono andato via. E qui vi lascio un messaggio: “Vorrei andarmene molto volentieri lontano da qui e non tornare più indietro!”. III.L’angoscia che mi strazia e che rovina sempre la mia vita, non so chi altro la patisce in questo modo. Ho preso coscienza di tutto ciò e ne prenda coscienza chiunque altro voglia: “Vorrei andarmene molto volentieri lontano da qui e non tornare più indietro!”. IV.Ci sono cose che non evito, tuttavia avrei dovuto salvaguardarmi dal patire la grande angoscia che ho sofferto dal giorno in cui ho visto quello che ho visto, e non vi dirò di più su questa cosa: “Vorrei andarmene molto volentieri lontano da qui e non tornare più indietro!”. |
Pero m' eu ei amigos, non ei niun amigo
con que falar ousasse a coita que comigo
ei, nen ar ei a quen ous' én mais dizer, e digo:
De mui bon grado querria a un logar ir
e nunca m' end' ar vĩir! 5
Vi eu viver coitados, mas nunca tan coitado
viveu com' og' eu vivo, nen o viu ome nado
des quando fui u fui. E aque vo'-lo recado:
De mui bon grado querria a un logar ir
e nunca m' end' ar vĩir! 10
A coita que eu prendo, non sei quen atal prenda,
que me faz fazer sempre dano de mia fazenda.
Tod' aquest' eu entendo, e quen mais quiser' entenda:
De mui bon grado querria a un logar ir
e nunca m' end' ar vĩir! 15
De cousas me non guardo, mais pero guardar-m' ia
de soffrer a gran coita que soffri, dê'-lo dia
des que vi o que vi, e mais non vus én diria.
De mui bon grado querria a un logar ir
e nunca m' end' ar vĩir! 20
Pero m’eu ei amigos, non ei niun amigo
con que falar ousasse a coita que comigo
ei; nen ar ei a quen ous’én máis dizer e digo:
“<D>e mui bon grado querria a un logar ir
e nunca m’end’ar viir!”. 5
Vi eu viver coitados, mas nunca tan coitado
viveu com’oj’eu vivo, nen o viu ome nado
des quando fui u fui. E aque vo-lo recado:
“De mui bon grado querria a un logar ir
e nunca m’end’ar viir!”. 10
A coita que eu prendo, non sei quen atal prenda,
que me faz fazer sempre dano de mia fazenda.
Tod’aquest’eu entendo e quen máis quiser entenda:
“De mui bon grado querria a un loga<r> ir
e nunca m’end’ar viir!”. 15
<D>e cousas me non guardo, mas pero guardarm’ia
de sofrer a gran coita que sofri de-lo dia
des que vi o que vi, e máis non vus én diria:
“De mui bon grado querria a un logar ir
e nunca m’end’ar viir!”. 20
4 [...]e mui 14 loga iR 16 [...]e cousas: lettera miniata mancante.
v. 4: ho integrato <d>e mui sulla base di tutti gli altri refrán del componimento.
v. 14: ho integrato loga<r> ir sulla base di tutti gli altri refrán del componimento.
v. 16: ho integrato <D>e cousas basandomi sulla lettura di Michaëlis e di Correia che, diversamente da me, hanno avuto la possibilità di visionare il manoscritto cartaceo. Correia infatti afferma che “a partir da segunda estrofe as iniciais de estrofe não foram desenhadas, mas são ainda perceptíveis as letras de espera”. | Michaëlis emenda ma<i>s pero poiché, come spiega Correia, “a dupla adversativa é frequente entre as cantigas galego-portuguesas (cantigas de amor: 14,2; 25,103; 25,126; 47,14; 47,20; 63,51; 78,20; 111,4; 111,7; 148,22; 151,13; 151,15; 151,19; 152,4; cantigas de amigo: 14,4; 25,18; 25,38; 70,24; 74,5; 75,5; 150,7; escárnio: 70,38). Contudo, quando são usadas juntas, a forma da primeira é "mais" (e não "mas"), excepto nesta cantiga e em 157,13. Talvez por esta razão C. Michaëlis tenha optado por corrigir a lição do manuscrito para "mais pero", atitude que porém não manteve ao editar a cantiga 157,13 (Ajuda I, p. 419)”.
P ero meu ei amigos non ei |
|
u*i eu uiuer coitados mas nu(n)ca ta(n) coitado |
|
a* coita que eu prendo no(n) sei que(n) atal pre [(n)da. que me fas fazer se(m)pre dano de mia fazenda. todaq(ue)st eu entendo e que(n) mais q(ui)ser [entenda. D e mui bon grado querria a un loga iR.
|
|
* e cousas me no(n) guardo mas p(er)o g(ua)rdar [mia. de soffrer a gram coita que sofri delo dia* desq(ue) ui o q(ue) ui e mais no(n) uus en diria D e mui bon grado querria a un logar ir. |
I | I |
P ero meu ei amigos non ei niun amigo conque falar oussasse a coita que comigo. ei nen ar ei aquen oussen mais dizer e digo. e muy bon grado querria aun logar ir. e nun ca mendar uiir |
|
II | II |
ui eu uiuer coitados mas nu(n)ca ta(n) coitado uiueu com ogeu uiuo neno uiu ome nado desquando fui u fui e aque uolo recado D e mui bon grado querria a un logar ir. |
|
III | III |
a coita que eu prendo no(n) sei que(n) atal pre [(n)da. que me fas fazer se(m)pre dano de mia fazenda. todaq(ue)st eu entendo e que(n) mais q(ui)ser [entenda. D e mui bon grado querria a un loga iR. |
A coita que eu prendo, non sei quen atal prenda, |
IV | IV |
e cousas me no(n) guardo mas p(er)o g(ua)rdar [mia. de soffrer a gram coita que sofri delo dia desq(ue) ui o q(ue) ui e mais no(n) uus en diria D e mui bon grado querria a un logar ir. |
|