125,43
Mss.: A 106, B 214-215.
Cantiga de meestria; quattro coblas doblas di sette versi cui seguono due fiindas, ciascuna di tre vv., modellate su terza e quarta strofe.
Schema metrico: a10' b10 b10 a10' c10 c10 a10' (161:170).
2 fiindas: b10 b10 a10'.
Edizioni: Marcenaro XXVIII; Fdez. Pousa, Burgalés, 30; CA 106; Blasco 28; Jensen, Medieval, pp. 316-319, 568-569; Machado 198; Molteni 200-200a; Torres, Poesia trovadoresca, pp. 120-121; Piccolo 65.
Que muitos que mi andan preguntando
qual est' a dona que quero gran ben,
se é Joana, se Sancha, se quen,
se Maria; mais eu tan coitad' ando,
cuidando en ũa destas tres que vi 5
polo meu mal, que sol non lles torn' i,
non lles falo, se non de quand' en quando.
E voume doutras gentes alongando,
por tal que non me preguntem por én,
per bõa fe, ca non per outra ren, 10
e vanm' elas a meu pesar chamando,
e preguntandom', a pesar de mí,
qual est' a dona que me faz assi,
por si andar en gran coita 'n que ando.
E faço m' eu delas maravillado: 15
¿pois mí non an consello de põer,
porqué morren tan muito por saber
a dona por que eu ando coitado?;
Non llela digo por esta razon:
ca por dizerla, si Deus me perdon, 20
non mi porran consello, mal pecado.
Por én tod' ome devia acordado,
que sén ouvesse, daquest' a seer,
de nunca ir tal pregunta fazer,
ca per pouqu' én seria castigado; 25
castigar s' én pelo seu coraçon,
qual pera sí non quisesse, que non
dissesse a outre nunca per seu grado.
E elas vanme gran pesar dizer,
non que lles nunca prol non á d' aver, 30
per que destorvanmi de meu coidado.
Mai-lo que vai tal pregunta fazer,
Deu-lo leixe moller gran ben querer,
e que ar seja doutre preguntado.