18,10
Ms.: B 461.
Cantiga de meestria; quattro coblas singulars (a II = a III) di cinque versi cui segue una fiinda di quattro vv. modellata sulla quarta strofe.
Schema metrico: I: a7' a7' a7' b7' b7' (16:18);
II: a7 a7 a7 b7' b7' (16:16);
III, IV: a7 a7 a7 b7 b7 (16:15).
Fiinda: c7 c7 a7 a7.
Edizioni: Paredes 6; Randgl. I, p. 209; Lopes 24; Lapa 31; Machado 403; Molteni 353; Carballo/García, Afonso X, pp. 61-62; Paredes Núñez, 31.
Direi-vos eu dun ricomen
de com' aprendi que come:
mandou cozer o vil omen
meio rabo de carneiro,
assi como cavaleiro. 5
E outro meio filhou
e peiteá-lo mandou,
ao colo o atou,
en tal que o non aolhasse
quen no visse e o catasse. 10
E pois ali o liou,
estendeu-se e bucijou;
por ũa velha enviou,
que o veesse escantar
d' olho mao e manejar. 15
A velha en diss' atal:
- Daquesto foi, que non d' al,
de que comestes mui mal.
E começou de riir
muito del e escarnir. 20
- Nunca vos disse assi:
fiida mester á i.
Don Afonso diss' atal:
- Faça-xo quen faz o al.
![]() |
Direyuos eu dun Rycomende coma prendi que come mandou cozeR O uil omen meio irabo de carneyro Meyo rabo de carneyro Assy como caualron E outro meio filhou. E peitealo mandou. Aocolo o atou. E utal que o no(n) aolhassen que non uisse eo catasse E poys ali oliou estendeusse e bucigiou por huna uelha enuiou que o ueesse escae(n)tar dolho mao de maneiar Auelha e dissacal daquesto foy en que dal de que me comest(e)s muy mal. e ecomeçou derijr muyto del e sca(r)nir Nunean(e)s dissassy ffijda mester a y Dom A(fonso). dissa tal. facaxo que(n) faz oal. |