BdT 389,10
Mss.: D 89, I 145, K 131, M 137, N² = Raimbaut d'Aurenga.
Metrica: a7' a7' b7 a7' b7 b7 (Frank 121:1). Chanso di 10 coblas singulars di 6 versi, seguite da 2 tornadas di 3 e 2.
Edizioni: Pattison 1952, p. 78.
I.
Apres mon vers vueilh sempr’ ordre
una chanson leu per bordre
en aital rima sotil;
mas ges non ai’ us de tordre
si·m pert ma par ni·m ten vil
q’ieu vas mon miels no·m apil.
II.
Qar? No sai qant m’ai a viure,
per qe mon cors al cor liure;
e sapcha·n guidar dretz fil
mos volers, e non s’ature
mas en valen seinhoril;
q’om no·s iau de son cortil.
III.
Soven pens q’ailhors mi derga,
e pueis Amors ten sa verga,
qe·m n’a ferit de grieus pols,
e·m ditz c’ap mals no·m aerga;
q’ieu non sui escarniz sols
q’escarnitz fon ia N’Aiols.
IV.
Cil qi m’a vout trist-alegre
sap mais qu’i vol sos ditz segre
qe Salamos ni Marcols
de fatz ric ab ditz entegre:
e cai leu d’aut en la pols
qi·s pliu en aitals bretols.
V.
Qe·m val q’ailhor non puesc creire?
Q’anc no frais copa de veire
plus tost q’Amors frainh e rom —
mas si·l plaz qe·l mal cor meire
il sap lieu soudar ses plom; —
mas ha mi soudat trop som.
VI.
Viatz m’assajer’ a volvre
s’Amors me volges absolvre;
mas, pres en loc de colom,
me fai de seschas envolvre,
qe no·m gic penr’ un sol tom,
e m’apella per mon nom.
VII.
— Mal dic; tainh qe m’en peneda —
Non! — Per qe? — Mos cors m’o veda. —
Amors me tol qe·m ten trist. —
Qi·t tol, non cug qe t’o reda. —
So·m tol qe plus l’aurai qist —
No·t tol so q’anc non agist.
VIII.
Si aic gaug, qe·m tol e·m merma
qar mos talenz no·m aserma.
Ben ai fol talan, per Crist,
qar mos cors miels no s’aferma
en lai on faz gen conqist
q’en sai on ai mon dan vist.
IX.
A Dieu prec qe mos precs auja:
q’el vueilh’ e don q’ieu m’en gauja
lai on son volgutz amics!
Qar — ja·l sieus fins cors s’esflauja —
totz autres trop noms plus rics,
e non o dic ges enics.
X.
Cel Dieus qi fes terr’ e aiga,
caut e freig, gent clergu’ e laiga:
afol sels qe desabrics;
c’ama voluntat veraiga
e ab cubertz fals presics,
fan dan als drutz e destrics.
XI.
Domna, franca res veraiga
eu que·us sui verais amics
a vos mi ren totz antics.
XII.
Plus qe ja fenis fenics
non er q’ieu non si’ amics.
Rambaut daure(n)ga Apres mon uors uoill sempror dre. Una chançon leu p(er) bordre. En aital rima sotil. Mas ges n(n) aus descorder. Si pert ma pal ni(m) ten uil queu uas mo miels noma pil. |
|
Sil que ma uout trist alegre. Sab mais q(ue) uol sos ditz segre. Que sa lamons ni marcolf defaig ric ab dic entendre. Et an leu dit en la pols. Qis pliuen aital bertolz. |
|
Car no(n) sai cant mai auiure p(er) qu emo(n) cors al cor liure. Esap cham guidar dreig fil. Mos uolers eno(n) sature. Mas en ualen seignor ui co(n) nos iau deso(n) cortil. |
|
Souen pens caillors miderga. Epuo is amors re sa uerga. Qem ma fe rit de greu pols. Can dinz que mals non a egua. Queu no(n) sui escartuz sols. Que scarnitz fo ia uailors. |
|
Que ual caillors no(n) puesc creire. Ca(n)c no(n) frais copa de ueire. Plus tost camors frai(n)g eromp. Mas sil plaz q(ue)l mal cor meire. el sap leu soldar ses plom. Mas ami seu daz trop som |
|
Uiaz me sagera uolgues soluer. ous pres en luec de colom. Mifai deco lom. Mifai desi cazen uoluer. Que nom gic penre. i. sol toin. Ema pela p(er) mon nom. |
|
Mal dic taing q(ue) mon penegla. No(n) p(er) q(ue) mos cors mo ueda. Amors me tol quem ten trist. Quit tol not cug qu emo renda. Som tol qui plus laurai quist. Not toil ço canc non aguist. |
|
Si aic gaug qem tol em mermi. Car mos talans non i aserma. Ben ai fol talan p(er) crist. Car mos cors mels nosa serma. En lai on faz gen co(n)q(ue)st. Qui fai on e ai mon dan quist. |
|
Adieu quier que mos precs ama. quil uoillen don queu men gauia. lai on son uolgur amics. Car gal si eu fis cors ses flama. Totz autres trob. no(n) plus rics. Eno(n) odic gens enics. |
|
Cel dieu que fes fre aiga. Caug fre ig afol cels q(ue) desabrics. Cab mala voluntat ueraigua. Et ab cuberz fals p(re)sics. fan don als drucz en foz destrics. |
|
Donna franca res ueraia. Eu que sui uerais amics. Auos mi ren toz antics. |
Rambaut daure(n)ga | Rambaut d’Aurenga | |
I | ||
Apres mon uors uoill sempror dre. Una chançon leu p(er) bordre. En aital rima sotil. Mas ges n(n) aus descorder. Si pert ma pal ni(m) ten uil queu uas mo miels noma pil. |
Apres mon vers voil sempr’ordre una chançon leu per bordre en aital rima sotil; mas ges nn aus descorder si pert ma pal ni‧m ten vil qu’eu vas mo miels no‧m apil. |
|
II | ||
Sil que ma uout trist alegre. Sab mais q(ue) uol sos ditz segre. Que sa lamons ni marcolf defaig ric ab dic entendre. Et an leu dit en la pols. Qis pliuen aital bertolz. |
Si‧l que ma vout trist alegre s’ab mai que vol sos ditz segre que Salamons ni Marcolf defaig ric ab dic entendre et an leu dit en la pols qi‧s pliven aital bertolz. |
|
III | ||
Car no(n) sai cant mai auiure p(er) qu emo(n) cors al cor liure. Esap cham guidar dreig fil. Mos uolers eno(n) sature. Mas en ualen seignor ui co(n) nos iau deso(n) cortil. |
|
|
IV | ||
Souen pens caillors miderga. Epuo is amors re sa uerga. Qem ma fe rit de greu pols. Can dinz que mals non a egua. Queu no(n) sui escartuz sols. Que scarnitz fo ia uailors. |
|
|
V | ||
Que ual caillors no(n) puesc creire. Ca(n)c no(n) frais copa de ueire. Plus tost camors frai(n)g eromp. Mas sil plaz q(ue)l mal cor meire. el sap leu soldar ses plom. Mas ami seu daz trop som. |
Que val c’aillors non puesc creire? C’anc non frais copa de veire plus tost c’amors fraing e romp mas si‧l plaz que‧l mal cor meire el sap leu soldar ses plom mas a mi seu daz trop som. |
|
VI | ||
Uiaz me sagera uolgues soluer. ous pres en luec de colom. Mifai deco lom. Mifai desi cazen uoluer. Que nom gic penre. i. sol toin. Ema pela p(er) mon nom. |
Viaz m’esagera volgues solver ous pres en luec de colom mi fai de colom mi fai de sicaz envolver que no‧m gic penr’i sol toin e m’apela per mon nom. |
|
VII | ||
Mal dic taing q(ue) mon penegla. No(n) p(er) q(ue) mos cors mo ueda. Amors me tol quem ten trist. Quit tol not cug qu emo renda. Som tol qui plus laurai quist. Not toil ço canc non aguist. |
Mal dic taing que mon penegla non! Per que? Mos cors m’o veda, amors me tol que‧m ten trist qui‧t tol, not cug que morenda so‧m tol qui plus l’aurai quist no‧t toil ço c’anc non aguist. |
|
VIII | ||
Si aic gaug qem tol em mermi. Car mos talans non i aserma. Ben ai fol talan p(er) crist. Car mos cors mels nosa serma. En lai on faz gen co(n)q(ue)st. Qui fai on e ai mon dan quist. |
Si aic gaug, qe‧m tol em mermi car mos talans non iaserma ben ai fol talan, per Crist, car mos cors mels no s’aserma en lai on faz gen conquest qui fai on e ai mon dan quist. |
|
IX | ||
Adieu quier que mos precs ama. quil uoillen don queu men gauia. lai on son uolgur amics. Car gal si eu fis cors ses flama. Totz autres trob. no(n) plus rics. Eno(n) odic gens enics. |
|
|
X | ||
Cel dieu que fes fre aiga. Caug fre ig afol cels q(ue) desabrics. Cab mala voluntat ueraigua. Et ab cuberz fals p(re)sics. fan don als drucz en foz destrics. |
Cel Dieu que fes freaiga caug freig a fol cels que desabrics c’ab mala voluntat veraigua et ab cuberz fals presics fan don als drucz en foz destrics. |
|
XI | ||
Donna franca res ueraia. Eu que sui uerais amics. Auos mi ren toz antics. |
Donna franca res veraia, eu que sui verais amics a vos mi ren toz antics! |