Pus mos coratges s' es clarzitz
Per selh Joy don ieu suy jauzens,
E vey qu' Amors part e cauzis,
Per qu' ieu n esper estre manens,
Ben dey tot mon chan esmerar,
Qu'om re no mi puesca falsar,
Que per pauc es hom desmentitz.
Testo Gaunt-Harvey-Paterson 2000
Pos mos coratges esclarzis
per cel joi don ieu soi jauzens,
e vei c’amor part e chauzis,
per qu’ieu esper estre manens,
ben dei tot mon chant esmerar
com re no m’i puesca falsar,
que per pauc es hom desmentitz.
II.
14
Aicel cui fin' Amors causitz
Viu letz, cortes e sapiens,
E selh cui refuda delis
E met a totz destruzemens;
Car qui fin' Amor vol blasmar
Elha·l fai si en folh muzar
Que per art cuid' esser peritz.
Sel en qui sest’amor chauzis
viu letz, cortes e sapïens,
e sel qui refuda delis
e met a totz destruïmens:
que qui fin’amor vol blasmar,
ela·l fai si en fol muzar
que per outracug es peritz.
III.
21
Cill son fals jutg'e raubador,
Fals molherat e jurador,
Fals home tenh e lauzengier,
Lengua-loguat, creba-mostier,
Et aissellas putas ardens
Qui son d'autrui maritz cossens;
Cyst auran guazanh ifernau.
So son fals jutge raubador,
fals moillerat e jurador,
fals hom esciu e lauzengier,
lenga-loguat, creba-mostier,
e aicelas putas ardens
que son d’autruis maritz sufrens:
sist auran guazanh enfernau.
IV.
28
Homicidi e traïdor,
Simoniaic, encantador,
Luxurios e renovier,
Que vivon d'enujos mestier,
E cill que fan faitilhamens,
E las faitileiras pudens
Seran el fuec arden engau.
Homisidas e traïdor,
simoniax, encantador,
luxurios e renovier –
que vivon d’enuios mestier –
e sels que fan fatillamens
e las fatilleiras pudens
seraun el fuec escur egau.
V.
35
Ebriaic et escogossat,
Fals preveire e fals abat,
Falsas recluzas, fals reclus,
Lai penaran, ditz Marcabrus,
Que tuit li fals y an luec pres,
Car fin' Amors o a promes,
Lai er dols dels dezesperatz.
Ebriaicx et escogosatz,
fals preveires e fals abatz,
falsas recluzas, fals reclus,
lai penaran, ditz Marcabrus:
totz los fals hi aun lur loc pres,
que fin’amor ho ha promes:
lai er dols dels dezesperatz.
VI.
42
Ai! fin' Amors, fons de bontat,
C'a[s] tot lo mon illuminat,
Merce ti clam, d'aquel grahus
E·m defendas qu'ieu lai no mus;
Qu'en totz luecx me tenh per ton pres,
Per confortat en totas res,
Per tu esper estre guidatz.
Ai, fin’amor, fon de bontatz,
quar tot lo mon enlumenatz,
merce ti clam d’aicel graüs;
mi defendas qu’ieu lai no mus,
qu’en totz luecx mi tenh per ton pres,
per ton lairo en totas res:
per tu esper estre guidatz.
VII.
49
Mon cor per aquest vers destrenh
Quar mi plus que·ls autres reprenh,
Que qui autrui vol encolpar
Dregs es que si sap[c]ha guardar
Que no sia dels crims techitz
De que lieys encolpa e ditz,
Pois poira segurs castiar.
Mon cors per aquest vers destrenh
quar mi plus que·ls autres repren,
que qui autrui vol encolpar
dreitz es que si sapcha gardar
que no sia dels crims techitz
de qu’el eis encolpaire ditz:
pueis poira segur castiar.
VIII.
52
Pero si es asatz cauzitz
Sel que ben sap dire e·l ditz,
Que pot si se vol remembrar.
Pero si es asatz cauzitz
sel que ben sap dire el ditz,
que pot si, si·s vol, remembrar.