Per fin’Amor m’esbaudira tant qant fai chaut ni s’esfrezis, toz tems serai vas lei aclis, mas non puosc saber enqera si poirai ab joi remaner, o·m voldra per seu retener cella, cui mos cors dezira.
Testo Tortoreto 1981
Per fin’amor m’esbaudira tant qant fai chaut ni s’esfrezis, toz tems serai vas lei aclis, mas non puosc saber enqera si poirai ab joi remaner, o·m voldra per seu retener cella, cui mos cors dezira.
Testo Wolf - Rosenstein 1983
Per fin’amor m’esjauzira tant quant fai chaut ni s’esfrezis; toz tems serai vas lei aclis, mas non puosc saber enqera si poirai ab joi remaner, o·m voldra per seu retener cella cui mos cors dezira.
II.
14
Seinhors e dompnas gequira, si·l plagues qe eu li servis e sivals d’aitant m’enrequis qe dixes qe ma domna era; e del plus fos al seu plazer, de la menzonja o del ver, c’ab sol son dig m’enrequira.
Seinhors e dompnas gequira, si·l plagues qe eu li servis e sivals d’aitant m’enrequis: que dixes qe ma domna era; e del plus fos al seu plazer, de la menzonja o del ver, c’ab sol son dig m’enrequira.
Seinhors e dompnas gerpira s'a lei plagues q'eu li servis; e qi·m diria m’en partis faria·m morir desera, q’en autra non ai mon esper, nuoit ni jorn, ni maitin ni ser, ni d’als mos cors no consira.
III.
21
Ges tant leu no l’enquezira s’eu sabes cant grieu s’afranquis; c’anc res no fo no s’umelis vas amor, mas ill n’es fera; en domna non pot ren valer, per riqueza ni per aver, se jois d’amor no l'espira.
Ges tant leu no l’enquezira s’eu sabes cant grieu s’afranquis; c’anc res no fo no s’umelis vas Amor, mas ill n’es fera; en domna non pot pres aver per riqueza ni per aver, se jois d’amor no la ‘spira.
Ges tant leu no l’enqesira s’eu sabes cant grieu s’afranquis; anc res no fo no s’umelis vas amor; mas ill n’es fera; en domna non pot ren valer, per riqessa ni per poder, se joi d’amor no l'aspira.
IV.
28
Ja de sos pes no·m partira, si·l plagues ni m’o consentis; e qui·m dezia m’en partis faria·m morir des era; q’en autra non ai mon esper, nuoit ni jorn ni maitin ni ser, ni d’als mos cors no consira.
Ja de sos pes no·m partira si·l plagues ni m’o consentis, e qui·m dezia m’en partis faria·m morir des era, q’en autra non ai mon esper, nuoit ni jorn ni maitin ni ser, ni d’als mos cors no consira
Ja de sos pes no·m partira s'il plagues ni m’o consentis, o sol que d’aitant m’enrequis que dixes qe ma domna era, e del plus fos al seu placer, de la menzonja o del ver, c’ab sol son diz m’enrequira.
V.
35
Entre joi remaing et ira ades qant de leis mi partis, q’anc pois no la vi q’ela·m dis qe si l'ames, mi amera. Alre no sai del sieu voler, mas ben pot per vertat saber q’eu morrai si ganre·m tira.
Entre joi remaing et ira ades qant de leis mi partis, q’anc pois no la vi q’ela·m dis que si ames mi amera; alre no sai del sieu voler, mas ben pot per vertat saber q’eu morrai s’alor s’avira.
Entre joi remaing et ira ades quant denan lei partis, q’anc pois no la vi q’ela·m dis qe si l'ames, mi amera; mas eu no sai lo sieu voler; mas ben pot ma domna saber q’eu morrai si ganre·m tira.
VI.
42
Gencer en es mon no·s mira, guai’e blanca coma ermis, plus fresca qe rosa ni lis: ren als no m’en desespera. Dieus! si poirai l’ora vezer, qu’ieu josta leis puesca jazer! Eu non, qar vas mi no·s vira.
Gencer en es mon no·s mira, guai’ e blanca coma ermis, plus fresca qe rosa ni lis; ren als no m’en desespera: Dieus! si poirai l’ora veder, qu’ieu josta leis puesca jazer! Be n’ai dreg mas trop mi tira.
Gencer en est mon no·s mira, bell'e blancha plus c'us hermis, plus fresca qe rosa ni lis; ren als no m’en desespera; hai! si poirai l’ora veder q’eu puosca pres de llei jacer! eu non, qar vas mi no·s vira.
VII.
49
Toz mos talenz m’aemplira ma domna, sol d’un bais m’aizis, q’en guerrejeira mos vezis, e·n fora larcs e donera, e·m fera grazir e temer, e mos enemics bas chader e tengra·l meu e·l garnira.
Toz mos talenz m’aemplira ma domna, sol d’un bais m’aizis, q’en guerrejera mos vezis, e·n fora larcs e donera, e·m fera grazir e temer e mos enemics bas chader e tengra·l meu e·l garnira.
Toz mos talenz m’aëmplira ma domna, sol d’un bais m’aizis, q’en guerrejera mos vezis, e fora larcs, e donera, e·m fera grazir e temer, e mos enemics bas chader, e tengra·l meu e·l garnira.
VIII.
52
E pot ben ma domna saber qe ja nulz hom de mon poder de meillor cor no·ill servira.
E pot ben ma domna saber qe ja nulz hom de mon poder de meillor cor no·ill servira.
E pot ben ma domna saber que ja nulz hom de mon poder de meillor cor no·ill servira.
IX.
55
E si·m fezes tant de plazer qe·m laisses pres de si jaser, ja d’aquest mal non morira.
LE si·m fezes tant de plazer, qe·m laisses pres de si jaser, ja d’aquest mal non morira.
E si·m fezes tant de placer qe·m laisses pres de si jaser, ja d’aquest mal non morira.