I.
L'aur'amara
fa·ls broils brancutz
esclarzir
que·l douz'espeis'ab foils,
e·ls lets
becs
dels auzels ramencs
ten balbs e mutz,
pars
e non-pars,
per qu'ieu m'esfortz
de far e dir
plazers
a maintz per lei
que m'a virat bas d'aut,
don tem murir
se·ls afanz no m'adoma.
II.
Tant fon clara
ma prima lutz
d'eslir
leis don cre·l cor los oils,
non prets
necs
manz dos aniovencz:
d'altra s'estlutz
rars
mos preiars,
pero deportz
m'es adauzir
volers
bos motz ses grei
de leis, don tant m'azaut
c'al seu servir
son del pe tro c'a·l coma.
III.
Si m'ampara
cill qui·m tra^a lutz
d'aizir
si qu'es de prez capdoils,
dels quecs
precs
c'ai de dinz a rencs
l'er for tendutz
clars
mos pessars,
qu'ieu fora mortz
mas fa·m suffrir
l'espers
que·il prec que·m bei,
c'aizo·m ten let e baut,
que d'als iauzir
no·m val jois una poma.
IV.
"Douz cara
ab totz aibs volgutz,
suffrir
m'er per vos maintz orguoils,
car ets
decs
de totz mos fadencs
dont ai maintz brutz
pars
e gabars:
de vos no·m tortz
ni·m fai partir
avers
c'anc non amei
re tant a menz d'u faut,
anz vos dezir
plus que Deu cil de Doma".
V.
"Amor, c'ara
sui ben vencutz,
cauzir
tem far, si·m desacoils,
tals decs-
-pecs
qu'er es meils que·t trencs,
qu'eu sui fiz drutz
cars
e no-avars,
ma·l cortz frems fortz
mi fai suffrir
maintz vers,
qu'ab tot lo mei
m'agr'obs us bais al chaut
cor refreizir,
que no·i val autra goma".
VI.
"Ara·t para,
chanz e condutz,
formir
al rei qui t'er escoils,
car Precs
s'ecs-
-chai la o·es doblencs
e mantengutz
dars e maniars;
de ioi la·t portz,
son anel mir:
si·s ders
c'anc non estei
pont d'Aragon que·l saut
no·i volgues ir,
mas chai m'an chamat: Roma".
VII.
Fagz es l'acortz
qu'el col remir
totz sers
leis cui domn'ei
ses parconer Arnaut,
qu'en atr'arbir
no·efort m'entent'a soma.
I.
L’aur’ amara
fa·ls bruoills brancutz
clarzir
qe·l dous’espeis’ab fuoills,
el·s letz
becs
dels auzels ramencs
ten balps e mutz,
pars
e non pars;
per q’eu m’esfortz
de far e dir
plazers
a mains, per liei
que m’a virat bas d’aut,
don tem morir
si·ls afans no m’asoma.
II.
Tant fo clara
ma prima lutz
d’eslir
lieis don cre·l cors los huoills,
non pretz
necs
mans dos aguilencs;
d’autra s’es dutz
rars
mos preiars:
pero deportz
m’es ad auzir
volers,
bos motz ses grei
de liei, don tant m’azaut
q’al sieu servir
sui del pe tro c’al coma.
III.
Amors, gara,
sui ben vencutz,
c’auzir
tem far, si·m desacuoills,
tals d’etz
pecs
que t’es mieills qe·t trencs;
q’ ieu soi fis drutz,
cars
e non vars,
ma·l cors ferms fortz
mi fai cobrir
mains vers;
c’ab tot lo nei
m’agr’ops us bais al chaut
cor refrezir,
que no·i val autra goma.
IV.
Si m’ampara
cill cui·m trahutz,
d’aizir,
si q’es de pretz capduoills,
dels qetz
precs
c’ai dedinz a rencs,
l’er fors rendutz
clars
mos pensars:
q’eu fora mortz,
mas fa·m sofrir
l’espers
qe·ill prec qe·m brei,
c’aisso·m ten let e baut;
que d’als iauzir
no·m val iois una poma.
V.
Doussa car’, a
totz aips volgutz,
sofrir
m’er per vos mainz orguoills,
car etz
decs
de totz mos fadencs,
don ai mains brutz
pars,
e gabars;
de vos no·m tortz
ni·m fai partir
avers,
c’anc non amei
ren tan ab meins d’ufaut,
anz vos desir
plus que Dieu cill de Doma.
VI.
Era·t para,
chans e condutz,
formir
al rei qui t’er escuoills;
car Pretz,
secs
sai, lai es doblencs,
e mantengutz
dars
e maniars:
de ioi la·t portz,
son anel mir,
si·l ders,
c’anc non estei
iorn d’Aragon q’el saut
no·i volgues ir,
mas sai m’an clamat: Roma!
VII.
Faitz es l’acortz,
q’el cor remir
totz sers
lieis cui dompnei
ses parsonier, Arnaut,
q’en autr’albir
n’es fort m’entent’a soma.