I
Farai un vers, pos mi sonelh,
e·m vauc e m'estauc al solelh.
Donnas i a de mal conselh,
e sai dir cals:
cellas c'amor de cavalier
tornon a mals.
II
Donna non fai pechat mortal
qe ama cavalier leal,
ams si es monges o clergal
non a raizo!
Per dreg la deuria hom cremar
ab un tezo.
III
En Alvergnhe, part Lemozi,
m'en anei totz sols a tapi;
trobei la moiller d'en Guari
e d'en Bernart;
saluderon mi sinplamentz
per Sant Launart.
IV
La una·m diz en son latin:
"O, Dieus vos salv, don pelerin;
mout mi senblatz de belh aizin,
mon escient,
mas trop vezem anar pel mond
de folla gent."
V
Ar auzires c'ai respondutz:
anc no li diz ni ba ni butz,
ni fer ni fust no ai mentagutz,
mas sol aitan:
"Babariol, babariol,
babarian."
VI
So diz n'Agnes a n'Ermessen:
"Trobat avem qe anam qeren;
sor, per amor Deu l'alberguem,
qe ben es mutz
e ja per lui nostre conseilh
non er sabutz."
VII
La una·m pres sotz son mantel
e mes m'en la cambr'al fornel;
sapchatz q'a mi fo bon e bel,
e·l focs fo bos,
et eu calfei me volentiers
als gros carbos.
VIII
A manjar mi deron capos --
e sapchatz, agui mais de dos! --
e no·i ac cog ni cogastros
mas sol nos tres;
e·l pans fo cautz e·l vins fo bos
e·l pebr'espes.
IX
"Sor, s'aqest hom es enginhos
ni laissa a parlar per nos,
nos aportem nostre gat ros
de mantenent,
qe·l fara parlar az estros
si de re·nz ment."
X
N'Agnes anet per l'enoios
e fo granz et ag loncz guinhos
et eu, can lo vi entre nos,
aig n'espavent,
qe a pauc non perdei l'amor
e l'ardiment.
XI
Qant aguem begut e manjat,
eu mi despoillei per lor grat;
detras m'aporteron lo chat
mal e felon;
la una·l tira del costat
tro al tallon.
XII
Per la coa de mantenen
tira lo quat e l'escoisen;
plaias mi feron mais de cen
aqella ves;
mas eu non mogra lengua ges
qi m'ausizes!
XIII
So diz n'Agnes a n'Ermessen:
"Mutz es, qe ben es conoissen;
sor, del bainh nos apareillem
e del sojorn."
Ueit jorn ez ancar m'en estei
az aqel torn.
XIV
Tant las fotei com auziretz:
cen e quatre vint et ueit vetz!
qe a pauc no·i rompet mos conretz
e mos arnes,
e no·us pues dir lo malaveig
tan gran m'en pres.
XV
E no·us sai dir lo malaveig
tan gran m'en pres.
I
Farai un vers, pos mi sonelh
e·m vauc e m'Estauc al solelh.
Donnas i a de mal conselh,
e sai dir cals:
cellas c'amor de cavalier tornon a mals.
II
Donna no fai pechat mortal
que ama cavalier leal;
mas s'ama monge o clergal,
non es raizo:
per dreg la deuri'hom cremar ab un tezo.
III
En Alvergnhe, part Lemozi,
m'en anei totz sols a tapi;
trobei la moller d'en Guari
e d'en Bernart;
saluderon mi simplamentz per san Launart.
IV
La una·m diz en son latin:
"O, Dieus vos salv, don pelerin:
mout mi semblatz de belh aizin,
mon escient:
mas trop vezem anar pel mond de folla gent."
V
Ar auzires c'ai respondutz:
ans no li diz ni ba ni butz,
ni fer ni fust no ai mentaugutz,
mas sol aitan:
"Babariol, babariol, babarian."
VI
So diz n'Agnes a n'Ermessen:
"Trobat avem q'anam queren:
sor, per amor Deu, l'alberguem,
qe ben es mutz,
e ja per lui nostre conselh non er sabutz."
VII
La una·m pres sotz son mantel
e mes m'en la cambra el fornel:
sapchatz q'a mi fo bon e bel,
e·l foc fo bos
et eu calfei me volentiers als gros carbos.
VIII
A manjar mi deron capos,
e sapchatz agui mais de dos,
e no·i ac cog ni cogastros,
mas sol nos tres;
e·l pans fo blancs e·l vins fo bos e·l pebr'espes.
IX
"Sor, si aqest hom es ginhos
ni laicha a parlar per nos,
nos aportem nostre gat ros
de mantement,
qe·l fara parlar az estros, si de re·nz ment."
X
N'Agnes anet per l'enoios,
e fo granz et ag loncz guinhos:
e eu, can le vi entre nos,
aig n'espavent,
qe a pauc no perdei l'amor e l'ardiment.
XI
Quant aguem begut e manjat,
eu mi despoillei per lor grat:
destras m'Aporteron lo gat
mal e felon:
la una·l tira del costat tro al tallon.
XII
Per la coa de mantenen
tira·l gat, et el escoisen:
plajas mi feron mais de cen
aquella vetz,
mas eu no·m mogra ges enquers qi m'ausizetz.
XIII
Pos diz n'Agnes a n'Ermessen:
"Mutz es, qe ben es conoissen:
sor, del banh nos apareillem
e del sojorn."
.xli. jorn estei az aqel torn.
XIV
Tant las fotei com auziretz:
cen e qatre vint et ueit vetz,
q'a pauc no·i romped mos corretz
e mos arnes;
e no·us pues dir lo malaveg tan gran m'en pres.
XV
Monet, tu m'iras al mati,
mo vers porteras el borsi
dreg a la molher d'en Guari
e d'en Bernat,
e diguas lor que per m'amor aucizo·l cat.
I
Farai un vers, pos mi sonelh,
e·m vauc e m’estauc al solelh;
donnas i a de mal conselh,
et sai dir cals:
cellas c’amor de cavalier
tornon a mals.
II
Donna no fai pechat mortau
que ama chevaler leau;
mas s’ama monge o clergau
non a raizo:
per dreg la deuria hom cremar
ab un tezo.
III
En Alvernhe, part Lemozi,
m’en aniei totz sols a tapi:
trobei la moiller d’En Guari
e d’En Bernart;
saluderon mi sinplamentz
per saint Launart.
IV
La una·m diz en son lati:
“O, Deus vos salf, don pelerin!
Mout mi senblatz de bel aizi,
mon escient;
mas trop vezem anar pel mon
de folla gent.”
V
Ar auziretz qu’ai respondut;
anc no li diz ni bat ni but,
ni fer ni fust no ai mentagut,
mas sol aitan:
“Babariol, babariol,
babarian.”
VI
“Sor”, diz N’Agnes a N’Ermessen,
“trobat avem que anam queren!”
“Sor, per amor Deu, l’alberguem,
Que ben es mutz,
e ja per lui nostre conselh
non er saubutz”.
VII
La una·m pres sotz son mantel
et mes m’en sa cambra, el fornel:
sapchatz qu’a mi fo bon e bel,
e·l foc fo bos,
et eu calfei me volenter
als gros carbos.
VIII
A manjar mi deron capos,
e sapchatz aic i mais de dos;
et no·i ac cog ni cogastros,
mas sol nos tres;
e·l pans fo blancs e·l vins fo bos
e·l pebr’espes.
IX
“Sor, s’aquest hom es enginhos
e laissa lo parlar per nos,
nos aportem nostre gat ros
de mantement,
qe·l fara parlar az estros,
si de re·nz ment”.
X
N’Agnes anet per l’enoios:
Et fo granz, et ac loncz guinhos:
et eu, can lo vi entre nos,
aig n’espavent,
qu’a pauc no·n perdei la valor
e l’ardiment.
XI
Quant aguem begut e manjat,
e·m despoillei per lor grat;
detras m’aporteron lo chat
mal e felon:
la una·l tira del costat
tro al talon.
XII
Per la coa de mantenen
tira·l chat, el escoisen;
plajas mi feron mais de cen
aquella ves
mas eu no·m mogra ges enquers
qi m’aucizes.
XIII
“Sor”, diz N’Agnes a N’Ermessen,
“mutz es, que ben es conoissen”.
“Sor, del bainh nos apareillem
e del sojorn”.
Ueit jorn ez ancar mais estei
az aquel torn.
XIV
Tant las fotei com auziretz:
cent e quatre-vinz et ueit vetz,
que a pauc no·i rompei mos corretz
e mos arnes;
e no·us puesc dir los malavegz,
tan gran m’en pres.
XV
E·us no sai dir los malavegz,
tan gran m’en pres!
I
Farai un vers, pos mi somelh,
e·m vauc e m'estauc al solelh.
Domnas i a de mal conselh,
e sai dir cals:
cellas c'amor de cavalier
tornon a mals.
II
Domna fai gran pechat mortal
qe no ama cavalier leal;
mas si es monges o clergal,
non a raizo:
per dreg la deuri' hom cremar
ab un tezo.
III
En Alvernhe, part Lemozi,
m'en aniey totz sols a tapi:
trobei la moller d'en Guari
e d'en Bernart;
saluderon mi simplamentz
per sant Launart.
IV
La una·m diz en son latin:
"E Dieus vos salf, don pelerin:
Mout mi semblatz de bel aizin,
mon escient;
mas trop vezem anar pel mon
de folla gent."
V
Ar auzires qu'ai respondut;
anc no li diz ni bat ni but,
ni fer ni fust no ai mentaugut,
mas sol aitan:
"Babariol, babariol,
Babarian."
VI
So diz n'Agnes a n'Ermessen:
"Trobat avem que anam queren.
Sor, per amor Deu, l'alberguem,
qe ben es mutz,
e ja per lui nostre conselh
non er saubutz."
VII
La una·m pres sotz son mantel,
menet m'en sa cambra, al fornel.
Sapchatz qu'a mi fo bon e bel,
e·l focs fo bos,
et eu calfei me volentiers
als gros carbos.
VIII
A manjar mi deron capos,
e sapchatz ac i mais de dos,
e no·i ac cog ni cogastros,
mas sol nos tres,
e·l pans fo blancs e·l vins fo bos
e·l pebr' espes.
IX
"Sor, aquest hom es enginhos,
e laissa lo parlar per nos:
nos aportem nostre gat ros
de mantenent,
qe·l fara parlar az estros,
si de re·nz ment."
X
N'Agnes anet per l'enujos,
e fo granz et ag loncz guinhos;
et eu, can lo vi entre nos,
aig n'espavent,
q'a pauc non perdei la valor
e l'ardiment.
XI
Qant aguem begut e manjat,
eu mi despoillei a lor grat.
Destras m'aporteron lo gat
mal e felon;
la una·l tira del costat
tro al tallon.
XII
Per la coa de mantenen
tira·l gat et el escoissen:
plajas mi feron mais de cen
aqella ves;
mas eu no·m mogra ges enguers,
qui m'ausizes.
XIII
"Sor, diz n'Agnes a n'Ermessen,
mutz es, qe ben es conoissen;
sor, del banh nos apareillem
e del sojorn."
Ueit jorns ez encar mais estei
en aquel forn.
XIV
Tant las fotei com auzirets:
cen e quatre vint et ueit vetz,
q'a pauc no·i rompei mos coretz
e mos arnes;
e no·us puesc dir lo malaveg,
tan gran m'en pres.
XV
Ges no·us sai dir lo malaveg,
tan gran m'en pres.