ASsai mesforço ad guadagna(r)e. selsapesse (con)s(er)uare.
Religioso siso stato. lo(n)go tiempo o p(ro)cacciato. et aiolo si (con)s(er)uato. ke nulla cosa nepo mustrare. Stato so en lectione. esforçato en oratione. mal soffe(r)to alla staione. et alpoue(r) satesfare. Stato so en obedença. poue(r)tate (et) soferença. castetate adue enpiacença. secu(n)do elpoue(r)o mio affa(r)e. Et molta fame sostenia. freddo (et) caldo sofferia. pelegrino enlongauia. assaime paruto. dandare. Assai me leuo ad matutino. (et) allofitio diuino. te(r)ça. nona.(et) uesp(er)tino. (et) po (con)pieta sto ad ueghiare. Et uil cosa me si adicta. alcor passa la saiecta. et la lengua mia sta ricta. ad uole(r) fuoco iectare. Or uedete elguada(n)gnato. co so ricco (et) adasiato. ke u(n)pa(r)la(r)e masi tu(r)bato. capenaipoço p(er)dona(r)e. |
I |
ASsai mesforço ad guadagna(r)e. selsapesse (con)s(er)uare. |
Assai m’esforço ad guadagnare, se ‘l sapesse conservare! |
II |
Religioso siso stato. lo(n)go tiempo o p(ro)cacciato. et aiolo si (con)s(er)uato. ke nulla cosa nepo mustrare. |
Religioso sì so' stato, longo tiempo ò procacciato, et aiolo sì conservato ke nulla cosa ne pò mustrare. |
III |
Stato so en lectione. esforçato en oratione. mal soffe(r)to alla staione. et alpoue(r) satesfare. |
Stato so’ en lectione, esforçato en oratione, mal sofferto alla staione et al pover satesfare. |
IV |
Stato so en obedença. poue(r)tate (et) soferença. castetate adue enpiacença. secu(n)do elpoue(r)o mio affa(r)e. |
Stato so’ en obediença, povertate et sofferença; castetate adve en piacença, secundo el povero mio affare. |
V |
Et molta fame sostenia. freddo (et) caldo sofferia. pelegrino enlongauia. assaime paruto. dandare. |
Et molta fame sostenia, freddo et caldo sofferia; pelegrino en longa via assai m’è paruto d’andare. |
VI |
Assai me leuo ad matutino. (et) allofitio diuino. te(r)ça. nona.(et) uesp(er)tino. (et) po (con)pieta sto ad ueghiare. |
Assai me levo ad matutino et all’offitio divino; terça, nona et vespertino et, po’ con pietà, sto ad veghiare. |
VII |
Et uil cosa me si adicta. alcor passa la saiecta. et la lengua mia sta ricta. ad uole(r) fuoco iectare. |
Et vil cosa me sia dicta, al cor passa la saiecta; et la lengua mia sta ricta ad voler fuoco iectare. |
VIII |
Or uedete elguada(n)gnato. co so ricco (et) adasiato. ke u(n)pa(r)la(r)e masi tu(r)bato. capenaipoço p(er)dona(r)e. |
Or vedet ‘l guadangnato, co’ so’ ricco et adasiato, ke un parlare m’à sì turbato c’a pena i poço perdonare. |