BdT 70,44
Mss.: A 89, C 52, D 20, I 28, K 17, M 44, N 143, N² 9 (incipit), R 58, S 66, V 62, a¹ 94.
Metrica: a7' b5' a7' b5' a7' b5' a7' b5' c6 c6 c6 b5' (Frank 243:1). Canso di 6 coblas singulars di 12 versi, seguite da una tornada di 4 versi.
Melodia (sulla base del contrafactum RS 390): ABCD ABCD EFGD.
Edizioni: Bartsch-Koschwitz 1904, III, p. 65; Appel 1915, 44, p. 257; Lazar 1966, 4, p. 72.
Tant ai mon cor ple de joya: 6 coblas singulars e una tornada; a 7, b 5’, a 7’, b 5’, a 7’, b 5’, a 7’, b5’, c 6, c 6, c 7, b 5’.
Ordine coblas:
Appel | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | tor |
A | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | tor |
C | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | / |
D | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | / |
I | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | tor |
K | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | tor |
M | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | / |
N | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | tor |
R | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | tor |
S | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | tor |
V | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | tor |
a | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | / |
Cobla I
v 1 |
A C D I K M N R S V a |
Tant ai mon cor plen de ioia, Tant ai mon cor plen de ioya, Tan ai mon cor plen de ioia, Quant ai mon cor ple de ioia, Cant ai mon cor plen de ioia, Tant ai mon cor plen de ioia, Tant ai mon cor plen de ioia, Tant ai mon cor plen de ioia, Tant ai mon cor plen de ioia, Tant ai mon cor plen de ioya, Tant ai mon cor plen de ioia, |
v 2 |
A C D I K M N R S V a |
tot mi desnatura. tot me desnatura. tot me desnatura. tot me desnatura. tot me desnatura. totz mi esdenatura. tot me desnatura. totz me desnatura. tot mi desnatura. tot me desnatura. tot me·is denatura. |
v 3 |
A C D I K M N R S V a |
Flor blancha, vermeilla e groia Flors blanca, vermelh’e bloya Flor blanqu’e vermeill’e groia Flors blanqu’e vermeilla, groia Flors blanq’e vermeilla, groia Flors blanca, vermeilha e bloia Flor blanca vermeil’e groia Flors blanca, vermelh’e bloia Flor blancha, vermeilla et croia Flor blanca, vermeill’e bloia Flors blancha, vermeill’e groia |
v 4 |
A C D I K M N R S V a |
mi par la freidura, me sembla freidura, me par la freidura, me par la freidura, me par la freidura, me senbla freidura, mi par la freidura, mi sembla freydura, senbla la freidura, mi sembla fredura, me sembla freichura, |
v 5 |
A C D I K M N R S V a |
c’ab lo vent et ab la ploia qu’ap lo vent et ab la pluya c’ab lo vent et ab la ploia c’ab lo vent et ab la ploia c’ab lo vent et ab la ploia q’ab lo ven e a la ploia c’ab lo vent et ab la ploia c’ab lo vent et ab la ploia c’ab lo vent et ab la ploia c’ap lo vent et ab la ploya a lo vent et a la plueia |
v 6 |
A C D I K M N R S V a |
mi creis l’aventura, me creys m’aventura, me creis l’aventura, me creis l’aventura, me creis l’aventura, mi ven m’aventura, mi creis l’aventura, mi creys l’aventura, mi creis l’aventura, me ven aventura, mi ven aventura, |
v 7 |
A C D I K M N R S V a |
per que mos chans monta e poia per que mon pretz mont’e pueya per que mos chanz mont’e poia per que mos chanz mont’e poia per que mos chanz mont’e poia per qe mos pretz monta e poia per que mont chanç mont’e pueia per que mos chans mont’e poia per qe mos chant monta et poia per que mos pretz mont’e poia per qe mos pretz mont’e pueia |
|
A C D I K M N R S V a |
e mos pretz meillura. e mon chan melhura. e mos pretz meillura. e mos pretz meillura. e mos prez meillura. e mos chanz meilhura. e mos preç meillura. e mos pretz melhura. et mos prez millura. e mon chant mellura. e mos chanz meillura. |
v 9 |
A C D I K M N R S V a |
Tant ai al cor d’amor, Tant ai al cor d’amor, Tant ai al cor d’amor, Tant ai al cor d’amor, Tant ai al cor d’amor, Tant ai al cor d’amor, Tant ai al cor d’amor, Tan ai al cor d’amor, Tant ai al cor d’amor, Tant ai el cor d’amor, Tant ai al cor d’amor, |
v 10 |
A C D I K M N R S V a |
se ioi e de doussor, de ioy e de doussor, de ioi e de dousor, de ioi e de dousor, de ioi e de dousor, de ioia e de dousor, de ioi e de dousor, de ioy e de dossor, de zoia et de dolzor, de ioy e de douzor, de ioi et de douzor, |
v 11 |
A C D I K M N R S V a |
que l’iverns mi sembla flor per que·l g[…] me sembla flor que l’iverz me sembla flor que l’envertz me sembla flor que l’envertz me sembla flor qe la nieus mi sembla flor que ll’ivenrç mi sebla flor que lo gels me sembla flor qe l’inver me senbla flor per que·l gel me sembla flor que le gels me sembla flor |
v 12 |
A C D I K M N R S V a |
e la neus verdura. e la neu verdura. e la neu verdura. e la neus verdura. e la neus verdura. e l’iverntz verdura. e la neus verdura. e la neus verdura. et la neus verdura. e la neus verdura. e la neus verdura. |
Cobla II
v 1 |
A C D I K M N R S V a |
Anar puosc ses vestidura, Anar puesc ses vestidura, Anar puesc ses vestedura, Anar puosc ses vestidura, Anar puosc ses vestedura, Annar puesc ses vestidura, Anar puesc ses vestedura, Anar puesc ses vestidura, Anar pois ses vestidura, Anar pusc ses vestidura, Anar puesc senz vestidura, |
v 2 |
A C D I K M N R S V a |
nutz e ma camisa, nutz e ma chamiza, nuz e ma camiza, nuz e ma camisa, nuz e ma camisa, nutz en ma chamisa, nus en ma camisa, nutz en ma camiza, nuz en ma chamisa, nutz e ma camisa, nutz e ma camisa, |
v 3 |
A C D I K M N R S V a |
que fin’amors m’asegura que fin’amor m’asegura que fin’amors me segura que fin’amors me segura que fin’amors me segura qar fin’amors m’asegura que fin’amors m’asegura car fin’amors m’asegura qe fin’amor m’asegura car fin’amor m’asegura pos fin’amors m’asegura |
v 4 |
A C D I K M N R S V a |
de la freida bisa. de la feia biza. de la freida briza. de la freida biza. de la freida biza. de la freida bisa. de la freida biça. de la freyda biza. de la freida bisa. de la freia bisa. de la freida biza. |
v 5 |
A C D I K M N R S V a |
Mas es qui·s desmesura, (-1) Mas tot hom se desmezura, Et es folz qui desmesura Et es fols qui desmesura, Et es fols qui desmesura, Mais totz hom se desnatura, Et es fols qui desmesura, Et es fols qui·s desmezura, Et es fols qi·s desmesura, Cascus hom si desmesura, Mas folz hom se desmesura, |
v 6 |
A C D I K M N R S V a |
e no·is ten de guisa, si no·s ten de guiza, e no·s ten de guiza, e no·s ten de guisa, e no·s ten de guisa, si no·us ten de ghisa, e no·i ten de guiça, e no·s ten de guiza, et no·s ten de guisa, si no·s ten de guisa, qi no·s ten de guiza, |
v 7 |
A C D I K M N R S V a |
per q’ieu ai pres de mi cura, per qu’ieu ai pres de mi cura, per qu’eu ai pres de mi cura, per qu’eu ai pres de mi cura, per qu’ieu ai pres de mi cura, per q’ieu ai pres de mi cura, per qu’eu ai pres de mi cura, per que m’ai pres de mi cura, per q’eu ai pres de mi cura, per qu’eu ai pres de mi cura, per q’eu n’a prez de mi cura, |
|
A C D I K M N R S V a |
des q’ieu aic enquisa pus agui enquiza deis qu’eu auc enquiza deis qu’eu aic enquisa deis qu’ieu aic enqisa pos agi enqisa deis qu’eu aic enquiça pus que aic enquissa pois vos aic enqisa pus l’agui enquisa pos l’agui enquiza |
v 9 |
A C D I K M N R S V a |
la plus bella d’amor, la plus belha d’amor, la plus bela d’amor, la plus bella d’amor, la plus bella d’amor, la plus bella d’amor, la plus bella d’amor, la pus bela d’amor, la plus bella damor, la pus bela d’amor, la plus bella d’amor, |
v 10 |
A C D I K M N R S V a |
don aten tant d’onor, don aten gran honor, don aten tan d’onor, don aten tan d’onor, don aten tan d’onor, don ieu aten grant honor, (+1) don aten tant d’onor, don n’aten tan d’onor, don aten gran honor, don aten tan d’onor, don ai eu gran honor, |
v 11 |
A C D I K M N R S V a |
si q’en luoc de ma ricor quar en luec de sa ricor si q’en loc de ma ricor si qu’eu loc de ma ricor si qu’en loc de ma ricor qar en luec de sa ricor si qu’en loc de ma ricor qu’ieu en loc de maior (-1) si q’en loc de ma ricor car en luec da sa ricor senes lieis ab ma ricor |
v 12 |
A C D I K M N R S V a |
no vuoill aver frisa. no vuelh aver Piza. non voil aver friza. non voill aver frisa. non voill aver frisa. non vueilh aver frisa. non voil aver friça. non vuelh aver friza. no volgr’aver frisa. no vuill aver Pisa. non volgr’aver friza. |
Cobla III
v 1 |
A C D I K M N R S V a |
De s’amistat m’en raisa! De s’amistat me ressiza! De s’amistat m’en raiza! De s’amistat m’en raisa! De s’amistat m’en raisa! De s’amistat m’es raisa! De s’amistat m’en raiça! De s’amistat tenc assiza, De s’amistat m’es esqisa! De s’amisztat me resissa! De s’amistat mi teisa! |
v 2 |
A C D I K M N R S V a |
Et ai ne fiansa, Mas ieu n’ai fiansa, Et ai ne fizanza, Et ai ne fiansa, Et ai ne fiansa, Mais ieu n’ai fiansa, Et ai ne fiança, que ai esperansa Mes eu n’ai fianza, Mas be n’ay fianza, / |
v 3 |
A C D I K M N R S V a |
que sivals eu n’ai conquisa que sivals ieu n’ai conquiza que sivals eu n’ai conquiza que sivals ieu n’ai conquisa que sivals ieu n’ai conquisa qe sivals q’ieu n’ai conqissa que sival s’ieu n’ai conquiça sivals que aurai conquiza qe sevals eu n’ai conqisa car sevals eu n’ai conquisa Mas eu n’ai conqisa (-2) |
v 4 |
A C D I K M N R S V a |
la bella amistanssa; la belha semblansa; la bella semblanza; la bella semblansa; la bella semblansa; la bella semblasa. la bella semblança; la bela semblansa; la bella senblanza; sa bela semblanza; la bella semblansa; |
v 5 |
A C D I K M N R S V a |
et ai en a ma devisa et ai ne a ma deviza et ai en a ma deviza et ai enansa devisa et ai enansa devisa e ai ne a ma devisa et ai en a ma deviça et ai a la mie deviza et ai en a ma devisa / et ai en a ma deviza |
v 6 |
A C D I K M N R S V a |
tant de benananssa, tan de benenansa, tan de benenanza, tan de benenansa, tan de benanansa, tan de benanansa, tan de benanança, tan de benanansa, tan n’ai de benenanza, / tant benananza, (-1) |
v 7 |
A C D I K M N R S V a |
que ia·l iorn que l’aia visa, que ia·l iorn que l’aurai viza, qe ia·l iorn que l’ai viza, que ia·l iorn que l’aia visa, qe ia·l iorn que l’aia visa, qe ia·l ior q’ieu l’averai visa (+1) que ia·l ionr que l’aia viça, que ia·l iorn que l’aia viza, qe ia·l iorn qe l’aia visa, que ia·l iorn qu’eu l’aurai visa qe ia iorn q’ieu l’aia viza, |
|
A C D I K M N R S V a |
non aurai pesansa. non aurai pezansa. non aurai pezansa. non aurai pesansa. non aurai pesansa. non aurai pesansa. non aurai pesança. non aurai pezansa. non aurai pesanza. non aurai pessanza. non aurai pesanza. |
v 9 |
A C D I K M N R S V a |
Mon cor ai en Amor, Lo cor ai pres d’Amor, Mon cor ai en Amor, Mon cor ai en Amor, Mon cor ai en Amor, Lo cor ai pres d’Amor, Mon cor ai en Amor, Que·l cor ai en Amor, Mon cor ai en Amor, Mon cor ai pres d’Amor, Lo cor ai plen d’Amor, |
v 10 |
A C D I K M N R S V a |
e l’esperitz lai cor, que l’esperit lai cor, e l’esperitz lai cor, e l’esperitz lai cor, e l’esperitz lai cor, qe mos esperitz lai cor, (+1) e l’esperitç lai cor, pus de nulh amador autre, (+1) e l’esperiz lai cor, que l’esperit lai cor, qe l’esperit e·l cor, |
v 11 |
A C D I K M N R S V a |
e si·m sui ieu sai, aillor, e lo cors estai, alhor, et eu si·m soi, aillor, et ieu si·m sui, aillor, et eu si·m soi, aillor, e·l cors estai, sai allor, et eu si·m sui, aillor, (-1) car l’esperit en lay cor et eu s’en soi zai, aillor, mas lo cors es sai, aillor, e·l cors es sai, aillor, (-1) |
v 12 |
A C D I K M N R S V a |
loing de lieis, en Franssa. pres de leys, en Fransa. loing de llei, en Franza. loing de llei, en Franssa. loing de llei, en Fransa. loinh de lieu, en Fransa. loing de lei, en França. luenh de mi, en Fransa. loing de leis, en Fransa. lonc de lui, en Franza. loing de lieis, e Franza. |
Cobla IV
v 1 |
A C D I K M N R S V a |
Tant n’aten bon’esperanssa Eu n’ai la bon’esperansa Tant n’aten bon’esperanza Tant n’aten bon’esperansa Tant n’aten bon’esperansa Ieu n’ai la bon’esperansa Tant n’aten bon’esperança Can n’aten bon’esperansa Tant n’aten bona esperanza Qu’ieu n’ai la bon’esperanza Ieu n’ai bon’esperanza (-1) |
v 2 |
A C D I K M N R S V a |
vas que pauc m’aonda, mas petit m’aonda, ves que pauc m’aonda, vos que pauc m’aonda, ves que pauc m’aonda, mas petit m’aonda, ves que pauc m’aohnda, vas que pauc m’aonda, ves qe paoc m’auonda, mas petit m’ahonda, mas petit m’aonda, |
v 3 |
A C D I K M N R S V a |
c’atressi·m ten en balansa qu’atressi sui en balansa c’aitresim ten en balanza c’atressi·m ten en ballanssa c’atressi·m ten en balansa q’atresi sui en balansa c’atresi·m ten enbalança c’atresi soi en balansa q’altresi·m ten en balanza c’autressi·m ten en balanza c’atressi sui em blanza |
v 4 |
A C D I K M N R S V a |
cum la nau sus l’onda. cum la naus en l’onda. com la naus sus l’onda. com la naus sus l’onda. com la naus sus l’onda. con la naus en l’onda. con la naus sus l’onda. com la nau en l’onda. com la nau soz l’onda. com la naus en la onda. con la naus en l’onda. |
v 5 |
A C D I K M N R S V a |
Del mal traich qe·m desenanssa, Del mal trag que·m dezenansa, Del mal trag que·m desenanza, Del mal trag que·m desenansa, Del mal trag que·m desenansa, Del mal trach qi·m desenansa, De mal trag que·m desenança, Del mal trag que·m desenansa, Del mal trait qe·m desenanza, Del mal pes si·m desenanza, Del mal pens qe·m desenanza, |
v 6 |
A C D I K M N R S V a |
non trob on m’esconda. no sai on m’esconda. non trop on m’esconda. non trop on m’esconda. non trop on m’esconda. non sai on m’esconda. non trop on m’essconda. no sai on m’esconda. no trop ou m’esconda. no sai on m’esconda. non sai on m’esconda. |
v 7 |
A C D I K M N R S V a |
Tota nuoich me vira e·m lanssa Tota nueg me vir e·m lansa Tota noit me vir e·m lanza Tota nuit me vir’e·m lansa Tota noit me vir’e·m lansa Tota nuech me vir’e·m lansa Tota nueg me vir’e·m lança Tota nueg me ver’e lansa Tota noit me vir’e·n lanza Tota nuit me vir’e·m lanza Tota nueg me vir’e·m lansa |
|
A C D I K M N R S V a |
desobre l’esponda: desobre l’esponda: desobre la sponda: desobre la sponda: desobre la sponda: desobre l’esponda: desobre l’esponda: desobre l’esponda: desobre la sponda: desobre m’esponda: desobre l’esponda: |
v 9 |
A C D I K M N R S V a |
tant trac pena d’amor, pueis trac pena d’amor tan trac pena d’amor tan trac pena d’amor tan trac pena d’amor pueis trat pena d’amor tant trac pena d’amor tan trac pena d’amor tant trag pena d’amor puix trac pena d’amor peigz trai pena d’amor |
v 10 |
A C D I K M N R S V a |
c’a Tristan l’amador de Tristan l’amador, c’a Tristan l’amador, c’a Tristan l’amador, c’a Tristan l’amador, de Tristan l’amador, c’a Tristan l’amador c’anc Tristans l’amador, q’anc Tristan l’amador, de Tristan l’amador, de Tristan l’amador, |
v 11 |
A C D I K M N R S V a |
non avenc tant de dolor que sofri manta dolor non avent tan de dolor non avenc tan de dolor non avenc tan de dolor qi sofri manta dolor non avenc tan de dolor no·n ac tan de dolor (-1) no·n sofret maior dolor que·n sofri manta dolor qi suffri mainta dolor |
v 12 |
A C D I K M N R S V a |
per Yseut la blonda. per Yzeut la blonda. per Izeut lo blonda. per Izeut la blonda. per Izeut la blonda. per Iseut la blonda. per Içeut la blonda. per Ezeutz la blonda. per Yseut la blonda. per Isent la bronda. per Iseutz la blonda. |
Cobla V
v 1 |
A C D I K M N R S V a |
Dieus! Car mi sembles yronda, Ai Dieus! Ar sembles yrunda, Deus! Car me sembles ironda A Dieus! Quar me fos ironda, A Dieus! Car me fos ironda, Ay, Dieus! Ar sembles ironda, Dieus! Car me sembles ironda Dieus! Ar sembles yeu ironda Deu! Car non senbles ironda, Ai, Dieus! Can no fui ironda, Ai, Deus! Car sembles gronda |
v 2 |
A C D I K M N R S V a |
que voles per l’aire que voles per l’aire que voles per l’aire, qu’ieu voles per l’aire qu’ieu voles per l’aire qe voles per l’aire / que voles per l’aire, qe vola en l’aire, que voles per l’aire qe voles per l’aire |
v 3 |
A C D I K M N R S V a |
q’ieu vengues de nuoich prionda e vengues de nueg prionda que vengues de noit per l’onda qu’eu vengues de nuoit peronda qu’ieu vengues de nuoit peronda e venges de nuech prionda que voles de nueg pregonda qu’estiers no sai com resconda q’eu vengues de noit gronda e vengues per nueg prionda e vengues de nueg prionda |
v 4 |
A C D I K M N R S V a |
lai al sieu repaire? lai dins son repaire? lai al seu repaire? lai ai sieu repaire? lai ai sieu repaire? lai dintz son repaire? lai al sieu repaire? d’anar el repaire? lai al seu repaire? lai dins son repaire? ins en son repaire? |
v 5 |
A C D I K M N R S V a |
Bona dompna iauzionda, Belha dona iauzionda, Bona dompna iauzionda, Bona dompna iauzionda, Bona domna iauzionda, Bella domna iausionda, Bona dompna iauçionda, Bona dona iauzionda, Bona dompna gaudiunda, Bona dona iauzionda, La bella domna iauzionda, |
v 6 |
A C D I K M N R S V a |
mor se·l vostr’amaire! vostre fin amaire mor se·l vostr’amaire! muor se·l vostr’amaire! muor se·l vostr’amaire! voste fins amaire mor se·l vostr’amaire! mortz es vostre amaire! morz es vostr’amaire! mor se·l vostr’amaire! vostre fiz amaire |
v 7 |
A C D I K M N R S V a |
Paor ai que·l cors mi fonda, a paor que·l cor li funda, Paor ai que·l cors me fonda, Paor ai que·l cors me fonda, Paor ai que·l cors me fonda, a paors qe·l cors li fonda, Paor ai que·l cors me fonda, Paor ai que·l cor mi fonda, Paor ai qe·l cor non fonda, Paor ai que·l cor me fonda, a paor qe·l cors no·il fonda, |
|
A C D I K M N R S V a |
s’aiso·m dura gaire. s’aisi·l dura guaire. s’aiso·m dura gaire. s’aiso·m dura gaire. s’aiso·m dura gaire. s’aissi·ll dura gaire. s’aiso·m dura gaire. s’aissi·m dura gaire. s’aizo·m dura gaire. s’aixi·m dura gaire. s’aisi·l dura gaire. |
v 9 |
A C D I K M N R S V a |
Dompna, vas vostr’amor Dona, per vostr’amor Dompna, vas vostr’amor Domna, vas vostr’amor Domna, vas vostr’amor Domna, per vostr’amor Dompna, vas vostr’amor Dona, vostr’amor (-1) Dompna, vas vostr’amor Bela, per vostr’amor Domna, vas vostre amor |
v 10 |
A C D I K M N R S V a |
ioing mas mans et ador! iuns las mas et ador! ioing mas mans et art! (-1) ioing mas mans et aor! ioing mas mans et aor! ioinh las mans e azor! iong mas mans eç aor! iunh mas mas vas cuy adzor! (+1) iuing mas mans et ador! iun las mas et aor! iong mas mans e ador! |
v 11 |
A C D I K M N R S V a |
Bels cors ab fresca color, Gen cors ab fresca color, Bel cors ab fresca color, Bel cors ab fresca color, Bel cors ab fresca color, Gen cors ab fresca color, Bel cors ab fresca color, Bel cors ab fresca color, Bels cors ab fresca color, Gen cors ab fresca color, Gent cors ab fresca color, |
v 12 |
A C D I K M N R S V a |
gran mal mi faitz traire. gran mal me faitz traire! grant mal me faiz traire! gran mal me faiz traire! gran mal me faitz traire! gran mal mi fai traire. gran mal mi fatç traire! gran mal mi faitz traire! granz mals mi fait traire! gran mal me faitz traire. grant mal me faitz traire! |
Cobla VI
v 1 |
A C D I K M N R S V a |
Q’el mon non a nuill afaire El mon non es nulh afaire Qu’el mon non ai nuil afaire Qu’el mon non a nuill afaire Qu’el mon non a nuill afaire El mon non es nulls afaire Qu’el mon non a nuil afaire Qu’el mon non a nulh afaire Q’el mon non a nul afaire Anc Deus no fetz nuil afaire El mon non a nuil afaire |
v 2 |
A C D I K M N R S V a |
don eu tant cossire, don ieu tan cossire, don eu tan consire, don ieu tan consire, don ieu tan consire, don ieu tan cossire, don eu tan consire, de qu’ieu tan cossire, don eu tan consire, de qu’eu tant cossire, don ieu tant consire, |
v 3 |
A C D I K M N R S V a |
s’ieu aug de lieis ben retraire, ni tant am de la retraire, si eu aug de llei ben retraire, s’ieu aug de llei ben retraire s’ieu aug de llei ben retraire, ni tant am de bell retraire, s’ieu aug de lei ben retraire, ni aug de leis ben retraire, s’eu aug ren de lei retraire, tan de leis aug ren retraire, ni cant cug de lieis retraire |
v 4 |
A C D I K M N R S V a |
que mon cor no i vire que de ioy no·m vire que mon cor no i vire que mon cor no i vire que mon cor no i vire qe de ioi no·m vire que mon cor no·m vire que mon cor no i vire qe mon cor no·n vire qu’eu mon cor non vire qe de ioi no·m vire |
v 5 |
A C D I K M N R S V a |
e mon semblant non esclaire, e mon semblan no s’esclaire, e mon semblan no·m esclaire, e mon semblan no·m esclaire, e mon semblan no·m esclaire, e mos semblan no s’estraire, e mon seblan no·m n’esclaire, e mo semblan no·n esclaire, et mon senblant no·n esclaire, e mon talant m’en esclaire, e mos semblantz non s’esclaire, |
v 6 |
A C D I K M N R S V a |
que q’ieu n’avia dire, cui que·l avia dire, que qui eu n’avia dire, que qu’eu n’auga dire, qe qu’ieu n’auga dire, cui qe l’audia dire, que un avi’a dire, que que·n avi’a dire, qe q’eu no i a dire, que que·m n’auiat dire, cui qe l’avia dire, |
v 7 |
A C D I K M N R S V a |
si c’ades vos er veiaire si qu’ades mi es veiaire si c’ades vos er veiaire si c’ades vos es veiaire si c’ades vos es veiaire si q’ades mi es veiaire si c’ades vos es veiaire si c’ades vos es veiaire si q’ades vos es veiaire si c’ades vos er vigaire si c’ades mi es veiaire |
|
A C D I K M N R S V a |
c’ai talan de rire. qu’ai talan del dire. c’ai talen de rire. c’ai talen de rire. c’ai talen de rire. q’ai talen del dire. c’ai talent de rire. c’ai talan, dezire. c’aia talent de rire. (+1) c’ai talan de rire. c’ai talan de rire. |
v 9 |
A C D I K M N R S V a |
Tant l’am per fin’amor Talan de mon amor Tan l’am per fin’amor Tan l’am per fin’amor Tan l’am per fin’amor Talan de mon amor Tan l’am per fin’amor Tan l’am per fin’amor Tant l’am per fin’amor Tan l’am de bon’amor Talan de bon’amor |
v 10 |
A C D I K M N R S V a |
que maintas vetz en plor que mantas vetz en plor que maintas vez em plor que mantas vez emplor que mantas vez em plor qe mantas ves en plor que mantas ves en plor que soven en planc e·n plor (+1) qe mantas vez en plor. que mantas vetz plor qe maintas ves em plor |
v 11 |
A C D I K M N R S V a |
pero que meillor sabor per o que melhor sabor per o que meillor sabor pero que meillor sabor per o que meillor sabor per o qe meilhor sabor per o que meillor sabor per so car melhor sabor / pro car douza sabor (-1) per o qe meilhor sabor |
v 12 |
A C D I K M N R S V a |
m’en an li sospire. m’en an li sospire. m’en an li sospire. m’en an li sospire. m’en an li sospire. m’en an li sospire. m’en an li sospire. m’en an li sospire. / m’en an li sospire. m’en an suspire. (-1) |
Tornada
v 1 |
A C D I K M N R S V a |
Messatgiers, vai e cor, / / Messagier, vai e cor, Messagier, vai e cor, / Mesagier, vai e cor, Messatgier, vai e cor, Mesager, vai et cor, Mesatgier, vai e cor, / |
v 2 |
A C D I K M N R S V a |
e di·m a la gensor / / e di·m a la iensor e di·m a la iensor / e di·m a la iensor digas a la gensor et di·m a la gensor digas a la genzor / |
v 3 |
A C D I K M N R S V a |
la pena e la dolor / / la pen’e la dolor la pen’e la dolor / le pen’e la dolor la pen’e la dolor la pena et la dolor / / |
v 4 |
A C D I K M N R S V a |
q’ieu trai, e·l martire. / / c’ai per lei, e·l martire. c’ai per lei, e·l martire. / c’ai per lei, e·l martire. qu’ieu trac, e·l martire. q’eu trai, e·l martire. que·n trac el martire. / |
Bernartz deuentedorn. TAnt ai mon cor plen de ioia. Tot mi desnatura. Flor blancha uermeilla. egroia. Mi par la freidura. Cab lo uent et ab la ploia. Mi creis lauentura. P(er) que mos chans monta epoia. E mos pretz meillura. Tant ai alcor damor. De ioi e de doussor. Q(ue) liuerns mi sembla flor. Ela neus uerdura. Anar puosc ses uestidura. Nutz e ma camisa. Q(ue) finamors masegura. De la freida bisa. Mas es quis desmesura. Enois ten deguisa. P(er) qieu ai pres demi cura. Des qieu aic enquisa. La plus bel la damor. Don aten tant donor. si qen luoc de ma ricor. No uuoill auer frisa. Desamistat men raisa. Et ai ne fiansa. Que siuals eu nai conquisa. La bella a- mistanssa. Et ai en ama deuisa. Ta(n)t |
|
de benananssa. Q(ue) ial iorn que laia uisa. Non aurai pesansa. Mon cor ai enamor. Elesperitz lai cor. Esim sui ieu sai aillor. Loing delieis enfranssa. Tant naten bon esp(er)anssa. Uas que pauc maonda. Catressim ten en balansa. Cu(m) la nau sus londa. Del maltraich qem desenanssa. Non trob on mesconda. tota nuoich me uira em lanssa. De sobre les- ponda. Tant trac pena damor. Ca tristan lamador. non auenc tant de dolor. per yseut la blonda. Dieus car mi sembles yronda. Q(ue) uoles p(er) laire. Qieu uengues de nuoich prion- da. Lai al sieu repaire. Bona dompna iauzionda. Mor sel uostramaire. Paor ai quel cors mi fonda. Saisom dura gai re. Dompna uas uostramor. Ioing mas mans (et) ador. Bels cors ab fresca color. Gran mal mi faitz traire. Qel mon non a nuill afaire. Don eu tant cossire. Sieu aug delieis ben retraire. Q(ue) mon cor noi uire. Emon semblant non esclaire. Q(ue) qieu nauia dire. Si cades uos er ueiaire. Cai talan de rire. Tant lam p(er)finamor. Q(ue) maintas uetz enplor. P(er)o que meillor sabor. Men an li sospire. Messatgiers uai ecor. Edim ala gensor. La pena ela dolor. Qieu trai el martire. |
Bernartz deuentedorn. | Bernartz de Ventedorn. |
I | I |
TAnt ai mon cor plen de ioia. Tot mi desnatura. Flor blancha uermeilla. egroia. Mi par la freidura. Cab lo uent et ab la ploia. Mi creis lauentura. P(er) que mos chans monta epoia. E mos pretz meillura. Tant ai alcor damor. De ioi e de doussor. Q(ue) liuerns mi sembla flor. Ela neus uerdura. |
Tant ai mon cor plen de ioia, tot mi desnatura. Flor blancha, vermeilla e groia mi par la freidura, c’ab lo vent et ab la ploia mi creis l’aventura, per que mos chans monta e poia e mos pretz meillura. Tant ai al cor d’amor, se ioi e de doussor, que l’iverns mi sembla flor e la neus verdura. |
II | II |
Anar puosc ses uestidura. Nutz e ma camisa. Q(ue) finamors masegura. De la freida bisa. Mas es quis desmesura. Enois ten deguisa. P(er) qieu ai pres demi cura. Des qieu aic enquisa. La plus bel la damor. Don aten tant donor. si qen luoc de ma ricor. No uuoill auer frisa. |
Anar puosc ses vestidura, nutz e ma camisa, que fin’amors m’asegura de la freida bisa. Mas es qui·s desmesura, e no·is ten de guisa, per q’ieu ai pres de mi cura, des q’ieu aic enquisa la plus bella d’amor, don aten tant d’onor, si q’en luoc de ma ricor no vuoill aver frisa. |
III | III |
Desamistat men raisa. Et ai ne fiansa. Que siuals eu nai conquisa. La bella a- mistanssa. Et ai en ama deuisa. Ta(n)t de benananssa. Q(ue) ial iorn que laia uisa. Non aurai pesansa. Mon cor ai enamor. Elesperitz lai cor. Esim sui ieu sai aillor. Loing delieis enfranssa. |
De s’amistat m’en raisa! Et ai ne fiansa, que sivals eu n’ai conquisa la bella amistanssa; et ai en a ma devisa tant de benananssa, que ia·l iorn que l’aia visa, non aurai pesansa. Mon cor ai en Amor e l’esperitz lai cor, Tloing de lieis en Franssa. |
IV | IV |
Tant naten bon esp(er)anssa. Uas que pauc maonda. Catressim ten en balansa. Cu(m) la nau sus londa. Del maltraich qem desenanssa. Non trob on mesconda. tota nuoich me uira em lanssa. De sobre les- ponda. Tant trac pena damor. Ca tristan lamador. non auenc tant de dolor. per yseut la blonda. |
Tant n’aten bon’esperanssa vas que pauc m’aonda; c’atressi·m ten en balansa cum la nau sus l’onda. Del maltraich qe·m desenanssa, non trob on m’esconda. Tota nuoich me vira e·m lanssa desobre l’esponda: tant trac pena d’amor, c’a Tristan l’amador non avenc tant de dolor per Yseut la blonda. |
V | V |
Dieus car mi sembles yronda. Q(ue) uoles p(er) laire. Qieu uengues de nuoich prion- da. Lai al sieu repaire. Bona dompna iauzionda. Mor sel uostramaire. Paor ai quel cors mi fonda. Saisom dura gai re. Dompna uas uostramor. Ioing mas mans (et) ador. Bels cors ab fresca color. Gran mal mi faitz traire. |
Dieus! Car mi sembles yronda, que voles per l’aire q’ieu vengues de nuoich prionda lai al sieu repaire? Bona dompna iauzionda, mor se·l vostr’amaire! Paor ai que·l cors mi fonda, s’aiso·m dura gaire. Dompna, vas vostr’amor ioing mas mans et ador! Bels cors ab fresca color, gran mal mi faitz traire. |
VI | VI |
Qel mon non a nuill afaire. Don eu tant cossire. Sieu aug delieis ben retraire. Q(ue) mon cor noi uire. Emon semblant non esclaire. Q(ue) qieu nauia dire. Si cades uos er ueiaire. Cai talan de rire. Tant lam p(er)finamor. Q(ue) maintas uetz enplor. P(er)o que meillor sabor. Men an li sospire. |
Q’el mon non a nuill afaire don eu tant cossire, s’ieu aug de lieis ben retraire, que mon cor no i vire e mon semblant non esclaire, que q’ieu n’avia dire, si c’ades vos er veiaire c’ai talan de rire. Tant l’am per fin’amor que maintas vetz en plor pero que meillor sabor m’en an li sospire. |
VII | VII |
Messatgiers uai ecor. Edim ala gensor. La pena ela dolor. Qieu trai el martire. |
Messatgiers, vai e cor, e di·m a la gensor la pena e la dolor q’ieu trai, e·l martire. |
B. TAnt ai mon de ue(n)tedorn. cor plen de ioya. tot me desnatura. flors blanca uermelh e bloya. me sembla freidura. quap lo uent (et) ab la pluya. me creys ma uen- tura. per que mon pretz mont e pueya. e mon chan melhura. tant ai al cor damor. de ioy e de doussor. per quel g[…][1] me se(m)bla flor. e la neu uerdura. [1] Testo rovinato e illeggibile.
|
|
Anar puesc ses uestidura. nutz ema chamiza. que finamor ma segura. de la feia biza. mas tot hom se desmezura. si nos ten de guiza. per quieu ai pres de mi cura. pus agui enquiza. la pl(us) belha damor. don aten gran ho nor. quar en luec de sa ricor. no uuelh auer piza. De samistat me ressiza. mas ieu nai fiansa. que siuals ieu nai conquiza. la belha semblan sa. (et) aine ama deuiza. tan de be nenansa. que ial iorn que lau- rai uiza. non aurai pezansa. lo cor ai pres damor. que lespe- rit lai cor. e lo cors estai alhor. pre(s) de leys en fransa. Eu nai la bonesperansa mas petit ma onda. quatressi sui en balansa. cum la naus en londa. del maltrag quem dezenansa. no sai on mesconda. tota nueg me uir em lansa. de sobre lespo(n)da. pueis trac pena damor. de trista(n) lamador. que sofri manta dolor. per yzeut la blonda. Ai dieus ar sembles yrunda que uoles per laire. e ue(n)gue(s) de nueg prionda. lai dins son repaire. belha dona iauzionda. uostre fin amaire. a paor quel cor li funda. sai sil dura guaire. dona per uostra mor. iuns las mas (et) ador. gen cors ab fresca color. gran mal me faitz traire. El mon non es nulh afaire. don ieu tan cossire. ni ta(n)t am de la retraire. que de ioy nom uire. e mon semblan no sesclai- |
|
re. cui quel auia dire. si q(ua) des mi es ueiaire. quai talan del di- re. talan de mon amor. q(ue) man- tas uetz en plor. pero que melhor sabor. me nan li sospire. |
B. de ue(n)tedorn. | B. de Ventedorn. |
I | I |
TAnt ai mon cor plen de ioya. tot me desnatura. flors blanca uermelh e bloya. me sembla freidura. quap lo uent (et) ab la pluya. me creys ma uen- tura. per que mon pretz mont e pueya. e mon chan melhura. tant ai al cor damor. de ioy e de doussor. per quel g[…] me se(m)bla flor. e la neu uerdura. |
Tant ai mon cor plen de ioya, tot me desnatura. Flors blanca, vermelh’e bloya me sembla freidura, qu’ap lo vent et ab la pluya me creys m’aventura, per que mon pretz mont’e pueya e mon chan melhura. Tant ai al cor d’amor, de ioy e de doussor, per que·l g[…] me sembla flor e la neu verdura. |
II | II |
Anar puesc ses uestidura. nutz ema chamiza. que finamor ma segura. de la feia biza. mas tot hom se desmezura. si nos ten de guiza. per quieu ai pres de mi cura. pus agui enquiza. la pl(us) belha damor. don aten gran ho nor. quar en luec de sa ricor. no uuelh auer piza. |
Anar puesc ses vestidura, nutz e ma chamiza, que fin’amor m’asegura de la feia biza. Mas tot hom se desmezura, si no·s ten de guiza, per qu’ieu ai pres de mi cura, pus agui enquiza la plus belha d’amor, don aten gran honor, quar en luec de sa ricor no vuelh aver Piza. |
III | III |
De samistat me ressiza. mas ieu nai fiansa. que siuals ieu nai conquiza. la belha semblan sa. (et) aine ama deuiza. tan de be nenansa. que ial iorn que lau- rai uiza. non aurai pezansa. lo cor ai pres damor. que lespe- rit lai cor. e lo cors estai alhor. pre(s) de leys en fransa. |
De s’amistat me ressiza! Mas ieu n’ai fiansa, que sivals ieu n’ai conquiza la belha semblansa; et ai ne a ma deviza tan de benenansa, que ia·l iorn que l’aurai viza, non aurai pezansa. Lo cor ai pres d’amor, que l’esperit lai cor, e lo cors estai, alhor, pres de leys, en Fransa. |
IV | IV |
Eu nai la bonesperansa mas petit ma onda. quatressi sui en balansa. cum la naus en londa. del maltrag quem dezenansa. no sai on mesconda. tota nueg me uir em lansa. de sobre lespo(n)da. pueis trac pena damor. de trista(n) lamador. que sofri manta dolor. per yzeut la blonda. |
Eu n’ai la bon’esperansa. Mas petit m’aonda, qu’atressi sui en balansa cum la naus en l’onda. Del mal trag que·m dezenansa, no sai on m’esconda. Tota nueg me vir e·m lansa desobre l’esponda: pueis trac pena d’amor de Tristan l’amador, que sofri manta dolor per Yzeut la blonda. |
V | V |
Ai dieus ar sembles yrunda que uoles per laire. e ue(n)gue(s) de nueg prionda. lai dins son repaire. belha dona iauzionda. uostre fin amaire. a paor quel cor li funda. sai sil dura guaire. dona per uostra mor. iuns las mas (et) ador. gen cors ab fresca color. gran mal me faitz traire. |
Ai Dieus! Ar sembles yrunda, que voles per l’aire e vengues de nueg prionda lai dins son repaire? Belha dona iauzionda, vostre fin amaire a paor que·l cor li funda, s’aisi·l dura guaire. Dona, per vostr’amor iuns las mas et ador! Gen cors ab fresca color, gran mal me faitz traire! |
VI | VI |
El mon non es nulh afaire. don ieu tan cossire. ni ta(n)t am de la retraire. que de ioy nom uire. e mon semblan no sesclai- re. cui quel auia dire. si q(ua) des mi es ueiaire. quai talan del di- re. talan de mon amor. q(ue) man- tas uetz en plor. pero que melhor sabor. me nan li sospire. |
El mon non es nulh afaire don ieu tan cossire, ni tant am de la retraire, que de ioy no·m vire e mon semblan no s’esclaire, cui que·l avia dire, si qu’ades mi es veiaire qu’ai talan del dire. Talan de mon amor que mantas vetz en plor per o que melhor sabor m’en an li sospire. |
B. Idem. Tan ai mo(n) co(r) plen d(e) ioia. Tot me d(e)snatura. flo(r) bla(n)q(ue) u(er)meille groia. Me pa(r) la freidura. Cab lo uent (et) ab la ploia. Me creis la uentura. Per que mos chanz mo(n)te poia. Emos p(re)tz meillura. Tant ai al cor damor. de ioi ede dousor. Que li uerz me sembla flor. Ela neu u(er)dura. Anar puesc ses uestedura. Nuz ema camiza. Que fin amors me segura. Dela freida briza. Et es folz qui desmesura. Enos ten de guiza. p(er) q(ue)u ai p(re)s demi cura. deis q(ue)u auc en quiza. la plus be- la damor. Don aten tan donor. Siqen loc d(e)ma ricor. No(n) uoil auer friza. Desa mistat men raiza. Et ai ne fizanza. Que si uals eu nai (con)q(ui)za. la bella semblanza. Et ai en ama deuiza. Tan de benena(n)za. Qe ial iorn q(ue)l ai uiza. no(n) aurai pezansa. Mon cor ai en amor. El esp(er)itz lai cor. Et eu sim soi aillor loi(n)g |
|
dellei enfranza. Tant naten bonesp(er)anza. Ues que pauc ma onda. Caitresim ten en balanza. Co(m) la naus sus londa. Del mal trag. q(ue)m dese- na(n)za. No(n) trop on mesco(n)da. Tota noit me uir em lanza. Desobre la sponda. Tan trac pena damor. Ca t(ri)stan lamador. No(n) aue(n)t tan de dolor. P(er) izeut loblonda. Deus car me sembles ironda. Que uoles p(er) laire. Que uen gues de noit p(er) londa. lai al seu repaire. Bona do(m)pna iauzionda. Mor sel uostra maire. paor ai q(ue)l cors me fonda. Sai som dura gaire. do(m)pna uas uostramor. Ioing mas mans (et) a(r)t. Bel cors ab fresca color. g(ra)nt mal me faiz traire. Quel mon no(n) ai nuil afaire. Don eu tan co(n)sire. Si eu aug dellei ben retraire. Que mon cor noi uire. Emo(n) semblan no(m) esclaire. Que qui eu nauia dire. Si ca- des uos er ueiaire. Cai talen de rire. Tan lam p(er) fin amor. Que maintas uez em plor. P(er)o q(ue) meillor sabor men an (li)[1] sospire. [1] Aggiunto in interlinea.
|
B. Idem. | B. Idem. |
I | I |
Tan ai mo(n) co(r) plen d(e) ioia. Tot me d(e)snatura. flo(r) bla(n)q(ue) u(er)meille groia. Me pa(r) la freidura. Cab lo uent (et) ab la ploia. Me creis la uentura. Per que mos chanz mo(n)te poia. Emos p(re)tz meillura. Tant ai al cor damor. de ioi ede dousor. Que li uerz me sembla flor. Ela neu u(er)dura. |
Tan ai mon cor plen de ioia, tot me desnatura. Flor blanqu’e vermeill’e groia me par la freidura, c’ab lo vent et ab la ploia me creis l’aventura, per que mos chanz mont’e poia e mos pretz meillura. Tant ai al cor d’amor, de ioi e de dousor, que l’iverz me sembla flor e la neu verdura. |
II | II |
Anar puesc ses uestedura. Nuz ema camiza. Que fin amors me segura. Dela freida briza. Et es folz qui desmesura. Enos ten de guiza. p(er) q(ue)u ai p(re)s demi cura. deis q(ue)u auc en quiza. la plus be- la damor. Don aten tan donor. Siqen loc d(e)ma ricor. No(n) uoil auer friza. |
Anar puesc ses vestedura, nuz e ma camiza, que fin’amors me segura de la freida briza. Et es folz qui desmesura e no·s ten de guiza, per qu’eu ai pres de mi cura, deis qu’eu auc enquiza la plus bela d’amor, don aten tan d’onor, si q’en loc de ma ricor non voil aver friza. |
III | III |
Desa mistat men raiza. Et ai ne fizanza. Que si uals eu nai (con)q(ui)za. la bella semblanza. Et ai en ama deuiza. Tan de benena(n)za. Qe ial iorn q(ue)l ai uiza. no(n) aurai pezansa. Mon cor ai en amor. El esp(er)itz lai cor. Et eu sim soi aillor loi(n)g dellei enfranza. |
De s’amistat m’en raiza! Et ai ne fizanza, que sivals eu n’ai conquiza la bella semblanza; et ai en a ma deviza tan de benenanza, qe ia·l iorn que l’ai viza, non aurai pezansa. Mon cor ai en Amor e l’esperitz lai cor, et eu si·m soi, aillor, loing de llei, en Franza. |
IV | IV |
Tant naten bonesp(er)anza. Ues que pauc ma onda. Caitresim ten en balanza. Co(m) la naus sus londa. Del mal trag. q(ue)m dese- na(n)za. No(n) trop on mesco(n)da. Tota noit me uir em lanza. Desobre la sponda. Tan trac pena damor. Ca t(ri)stan lamador. No(n) aue(n)t tan de dolor. P(er) izeut loblonda. |
Tant n’aten bon’esperanza ves que pauc m’aonda, c’aitresim ten en balanza com la naus sus l’onda. Del mal trag que·m desenanza, non trop on m’esconda. Tota noit me vir e·m lanza desobre la sponda: tan trac pena d’amor c’a Tristan l’amador, non avent tan de dolor per Izeut lo blonda. |
V | V |
Deus car me sembles ironda. Que uoles p(er) laire. Que uen gues de noit p(er) londa. lai al seu repaire. Bona do(m)pna iauzionda. Mor sel uostra maire. paor ai q(ue)l cors me fonda. Sai som dura gaire. do(m)pna uas uostramor. Ioing mas mans (et) a(r)t. Bel cors ab fresca color. g(ra)nt mal me faiz traire. |
Deus! Car me sembles ironda que voles per l’aire, que vengues de noit per l’onda lai al seu repaire? Bona dompna iauzionda, mor se·l vostr’amaire! Paor ai que·l cors me fonda, s’aiso·m dura gaire. Dompna, vas vostr’amor ioing mas mans et art! Bel cors ab fresca color, grant mal me faiz traire! |
VI | VI |
Quel mon no(n) ai nuil afaire. Don eu tan co(n)sire. Si eu aug dellei ben retraire. Que mon cor noi uire. Emo(n) semblan no(m) esclaire. Que qui eu nauia dire. Si ca- des uos er ueiaire. Cai talen de rire. Tan lam p(er) fin amor. Que maintas uez em plor. P(er)o q(ue) meillor sabor men an (li) sospire. |
Qu’el mon non ai nuil afaire don eu tan consire, si eu aug de llei ben retraire, que mon cor no i vire e mon semblan no·m esclaire, que qui eu n’avia dire, si c’ades vos er veiaire c’ai talen de rire. Tan l’am per fin’amor que maintas vez em plor per o que meillor sabor m’en an li sospire. |
Bernartz Ventedorn. QUant ai mon cor ple de ioia. Tot me desn- atura. Flors blanque u(er)meilla groia. Me par la freidura. Cab lo uent et abla plo- ia. Me creis lauentura. P(er) que mos chanz mo(n) te poia. Emos pretz meillura. Tant ai al cor damor. De ioi ede dousor. Que len uertz me sembla flor. Ela neus uerdura. Anar puosc ses uestidura. Nuz ema camisa. Que finamors me segura de la freida biza. Et es fols qui desmesura. Enos ten de guisa. P(er) q(ue)u ai pres de mi cura. Deis queu aic enquisa. La plus bella damor. Donaten tan donor. Si q(ue)u loc de ma ricor. No(n) uoill auer frisa. De samistat men raisa. Et ai ne fiansa. Que si uals ieu nai conquisa. La bella semblansa. Et ai enansa deuisa. Tan de benenansa. Q(ue) ial iorn quel aia uisa. No(n) aurai pesansa. Mo(n) cor ai en amor. Elesperitz lai cor. Et ieu sim sui aillor loing dellei enfranssa. Tant naten bonesperansa. Uos que pauc maonda. Catressim ten en ballanssa. Com la |
|
naus sus londa. Del mal trag que(m) desenansa. No(n) trop on mesconda. Tota nuit me uirem la(n)- sa. De sobre lasponda. Tan trac pena damor. Ca trista(n) lamador. Non auenc tan de dolor p(er) iz- eut la blonda. A dieus quar me fos ironda. Quieu uoles p(er)la- ire. Queu uengues de nuoit p(er)onda. Lai ai si- eu repaire. Bona do(m)pna iauzionda. Muor sel uostra maire. Paor ai quel cors me fonda. Sai som dura gaire. Domna uas uostramor. Ioi(n)g mas mans et aor. Bel cors ab fresca color. Gra(n) mal me faiz traire. Quel mon no(n) a nuilla faire. Don ieu tan (con)sire. Sieu aug dellei ben retraire. Que mo(n) cor noi uire. Emon semblan no(m) esclaire. Que q(ue)u nau- ga dire. Si cades uos es ueiaire. Cai talen de rire. Tan lam p(er) finamor. Que mantas uez em- plor. P(er)o que meillor sabor. Menan li sospire. Messagier uai ecor. Edima la iensor la pene la dolor. Cai p(er) lei el martire. |
Bernartz Ventedorn. | Bernartz Ventedorn. |
I | I |
QUant ai mon cor ple de ioia. Tot me desn- atura. Flors blanque u(er)meilla groia. Me par la freidura. Cab lo uent et abla plo- ia. Me creis lauentura. P(er) que mos chanz mo(n) te poia. Emos pretz meillura. Tant ai al cor damor. De ioi ede dousor. Que len uertz me sembla flor. Ela neus uerdura. |
Quant ai mon cor ple de ioia, tot me desnatura. Flors blanqu’e vermeilla, groia me par la freidura, c’ab lo vent et ab la ploia me creis l’aventura, per que mos chanz mont’e poia e mos pretz meillura. Tant ai al cor d’amor, de ioi e de dousor, que l’envertz me sembla flor e la neus verdura. |
II | II |
Anar puosc ses uestidura. Nuz ema camisa. Que finamors me segura de la freida biza. Et es fols qui desmesura. Enos ten de guisa. P(er) q(ue)u ai pres de mi cura. Deis queu aic enquisa. La plus bella damor. Donaten tan donor. Si q(ue)u loc de ma ricor. No(n) uoill auer frisa. |
Anar puosc ses vestidura, nuz e ma camisa, que fin’amors me segura de la freida biza. Et es fols qui desmesura, e no·s ten de guisa, per qu’eu ai pres de mi cura, deis qu’eu aic enquisa la plus bella d’amor, don aten tan d’onor, si qu’eu loc de ma ricor non voill aver frisa. |
III | III |
De samistat men raisa. Et ai ne fiansa. Que si uals ieu nai conquisa. La bella semblansa. Et ai enansa deuisa. Tan de benenansa. Q(ue) ial iorn quel aia uisa. No(n) aurai pesansa. Mo(n) cor ai en amor. Elesperitz lai cor. Et ieu sim sui aillor loing dellei enfranssa. |
De s’amistat m’en raisa! Et ai ne fiansa, que sivals ieu n’ai conquisa la bella semblansa; et ai enansa devisa tan de benenansa, que ia·l iorn que l’aia visa, non aurai pesansa. Mon cor ai en amor e l’esperitz lai cor, et ieu si·m sui, aillor, loing de llei, en Franssa. |
IV | IV |
Tant naten bonesperansa. Uos que pauc maonda. Catressim ten en ballanssa. Com la naus sus londa. Del mal trag que(m) desenansa. No(n) trop on mesconda. Tota nuit me uirem la(n)- sa. De sobre lasponda. Tan trac pena damor. Ca trista(n) lamador. Non auenc tan de dolor p(er) iz- eut la blonda. |
Tant n’aten bon’esperansa. Vos que pauc m’aonda, c’atressi·m ten en ballanssa com la naus sus l’onda. Del mal trag que·m desenansa, non trop on m’esconda. Tota nuit me vir’e·m lansa desobre la sponda: tan trac pena d’amor c’a Tristan l’amador, non avenc tan de dolor per Izeut la blonda. |
V | V |
A dieus quar me fos ironda. Quieu uoles p(er)la- ire. Queu uengues de nuoit p(er)onda. Lai ai si- eu repaire. Bona do(m)pna iauzionda. Muor sel uostra maire. Paor ai quel cors me fonda. Sai som dura gaire. Domna uas uostramor. Ioi(n)g mas mans et aor. Bel cors ab fresca color. Gra(n) mal me faiz traire. |
A Dieus! Quar me fos ironda, qu’ieu voles per l’aire qu’eu vengues de nuoit peronda lai ai sieu repaire? Bona dompna iauzionda, muor se·l vostr’amaire! Paor ai que·l cors me fonda, s’aiso·m dura gaire. Domna, vas vostr’amor ioing mas mans et aor! Bel cors ab fresca color, gran mal me faiz traire! |
VI | VI |
Quel mon no(n) a nuilla faire. Don ieu tan (con)sire. Sieu aug dellei ben retraire. Que mo(n) cor noi uire. Emon semblan no(m) esclaire. Que q(ue)u nau- ga dire. Si cades uos es ueiaire. Cai talen de rire. Tan lam p(er) finamor. Que mantas uez em- plor. P(er)o que meillor sabor. Menan li sospire. |
Qu’el mon non a nuill afaire don ieu tan consire, s’ieu aug de llei ben retraire que mon cor no i vire e mon semblan no·m esclaire, que qu’eu n’auga dire, si c’ades vos es veiaire c’ai talen de rire. Tan l’am per fin’amor que mantas vez emplor pero que meillor sabor m’en an li sospire. |
VII | VII |
Messagier uai ecor. Edima la iensor la pene la dolor. Cai p(er) lei el martire. |
Messagier, vai e cor, e di·m a la iensor la pen’e la dolor c’ai per lei, e·l martire. |
Bernartz del uentadorn. CAnt ai moncor plen de ioia. Tot me desnatura. Flors blanqe uermeilla groia. Me par la freidura. Cab lo uent et ab la ploia. Me creis la uentura. Per que mos chanz monte poia. Emos prez meillura. Tant ai al cor damor. De ioi ede dousor. Que len uertz me sembla flor. Ela neus uerdura. Anar puosc ses uestedura. Nuz ema camisa. Que finamors me segura de la freida biza. Et es fols qui desmesura. Enos ten de guisa. Per quieu ai pres de mi cura. Deis quieu aicenqi - sa. La plus bella damor. Donaten tan donor. Si quen loc de ma ricor. No(n) uoill auer frisa. De samistat men raisa. Et ai ne fiansa. Que si uals ieu nai conquisa. La bella semblansa. Et ai enansa deuisa. Tan de benana(n)sa. Qe ial iorn quel aia uisa. Non aurai pesansa. Mon cor aien amor. El esperitz lai cor. Et eu sim soi aill - or. loing dellei enfransa. Tant naten bonesperansa. Ues que pauc ma onda. Catressim ten enbalansa. Co(m) la naus sus londa. Del mal trag quem desenansa. Non trop on mesconda. Tota noit me uirem lansa. De sobre la sponda. Tan trac pena damor. Ca tristan lamador. Non auenc tan de dolor per ize - ut la blonda. A dieus car me fos ironda. Quieu uoles p(er)lai re. Quieu uengues de nuoit p(er)onda. Lai ai sieu repaire. Bona domna iauzionda. Muor sel uostra maire. Paor ai quel cors me fonda. Sai som dura gaire. Domna uas uostramor. Ioing mas mans et aor. Bel cors ab fresca color. Gra(n) mal me faitz traire. Quel mon non a nuill afaire. Don ieu tan (con)sire. Sieu aug dellei ben retraire. Que mon cor noi uire. Emo(n) semblan no(m) esclaire. Qe quieu nau - ga dire. Si cades uos es ueiaire. Cai talen de rire. Tan lam per fin amor. Que mantas uez emp - lor. Pero que meillor sabor. Men an li sospire. Messagier uai ecor. Edima la iensor la pene la dolor. Cai per lei el martire. |
Bernartz del uentadorn. | Bernartz del Ventadorn. |
I | I |
CAnt ai moncor plen de ioia. Tot me desnatura. Flors blanqe uermeilla groia. Me par la freidura. Cab lo uent et ab la ploia. Me creis la uentura. Per que mos chanz monte poia. Emos prez meillura. Tant ai al cor damor. De ioi ede dousor. Que len uertz me sembla flor. Ela neus uerdura. |
Cant ai mon cor plen de ioia, tot me desnatura. Flors blanq’e vermeilla, groia me par la freidura, c’ab lo vent et ab la ploia me creis l’aventura, per que mos chanz mont’e poia e mos prez meillura. Tant ai al cor d’amor, de ioi e de dousor, que l’envertz me sembla flor e la neus verdura. |
II | II |
Anar puosc ses uestedura. Nuz ema camisa. Que finamors me segura de la freida biza. Et es fols qui desmesura. Enos ten de guisa. Per quieu ai pres de mi cura. Deis quieu aicenqi - sa. La plus bella damor. Donaten tan donor. Si quen loc de ma ricor. No(n) uoill auer frisa. |
Anar puosc ses vestedura, nuz e ma camisa, que fin’amors me segura de la freida biza. Et es fols qui desmesura, e no·s ten de guisa, per qu’ieu ai pres de mi cura, deis qu’ieu aic enqisa la plus bella d’amor, don aten tan d’onor, si qu’en loc de ma ricor non voill aver frisa. |
III | III |
De samistat men raisa. Et ai ne fiansa. Que si uals ieu nai conquisa. La bella semblansa. Et ai enansa deuisa. Tan de benana(n)sa. Qe ial iorn quel aia uisa. Non aurai pesansa. Mon cor aien amor. El esperitz lai cor. Et eu sim soi aill - or. loing dellei enfransa. |
De s’amistat m’en raisa! Et ai ne fiansa, que sivals ieu n’ai conquisa la bella semblansa; et ai enansa devisa tan de benanansa, qe ia·l iorn que l’aia visa, non aurai pesansa. Mon cor ai en amor, e l’esperitz lai cor, et eu si·m soi, aillor, loing de llei, en Fransa. |
IV | IV |
Tant naten bonesperansa. Ues que pauc ma onda. Catressim ten enbalansa. Co(m) la naus sus londa. Del mal trag quem desenansa. Non trop on mesconda. Tota noit me uirem lansa. De sobre la sponda. Tan trac pena damor. Ca tristan lamador. Non auenc tan de dolor per ize - ut la blonda. |
Tant n’aten bon’esperansa, ves que pauc m’aonda, c’atressi·m ten en balansa com la naus sus l’onda. Del mal trag que·m desenansa, non trop on m’esconda. Tota noit me vir’e·m lansa desobre la sponda: tan trac pena d’amor c’a Tristan l’amador, non avenc tan de dolor per Izeut la blonda. |
V | V |
A dieus car me fos ironda. Quieu uoles p(er)lai re. Quieu uengues de nuoit p(er)onda. Lai ai sieu repaire. Bona domna iauzionda. Muor sel uostra maire. Paor ai quel cors me fonda. Sai som dura gaire. Domna uas uostramor. Ioing mas mans et aor. Bel cors ab fresca color. Gra(n) mal me faitz traire. |
A Dieus! Car me fos ironda, qu’ieu voles per l’aire qu’ieu vengues de nuoit peronda lai ai sieu repaire? Bona domna iauzionda, muor se·l vostr’amaire! Paor ai que·l cors me fonda, s’aiso·m dura gaire. Domna, vas vostr’amor ioing mas mans et aor! Bel cors ab fresca color, gran mal me faitz traire! |
VI | VI |
Quel mon non a nuill afaire. Don ieu tan (con)sire. Sieu aug dellei ben retraire. Que mon cor noi uire. Emo(n) semblan no(m) esclaire. Qe quieu nau - ga dire. Si cades uos es ueiaire. Cai talen de rire. Tan lam per fin amor. Que mantas uez emp - lor. Pero que meillor sabor. Men an li sospire. |
Qu’el mon non a nuill afaire don ieu tan consire, s’ieu aug de llei ben retraire, que mon cor no i vire e mon semblan no·m esclaire, qe qu’ieu n’auga dire, si c’ades vos es veiaire c’ai talen de rire. Tan l’am per fin’amor que mantas vez em plor per o que meillor sabor m’en an li sospire. |
VII | VII |
Messagier uai ecor. Edima la iensor la pene la dolor. Cai per lei el martire. |
Messagier, vai e cor, e di·m a la iensor la pen’e la dolor c’ai per lei, e·l martire. |
bernard dauetadorn. TAnt ai mon cor plen de ioia. totz mies de natura. flors bla(n)ca uermeilhae bloia. me senbla freidura. qab lo uen e alaploi a. mi uen mauentura. p(er) qe mos pretz montae poia. e mos chanz meilhura. ta(n)t ai |
|
al cor damor. de ioia e de dou sor. qe la nieus mi sembla flor. e liuer(n)[1]tz uerdura. ANnar puesc ses uestidura. nutz en ma chamisa. qar fin amors masegura. de la frei da bisa. mais totz hom se des natura. si nous ten de ghisa. per qieu ai pres de mi cura. pos agi enqisa. laplus bella damor. don ieu aten grant honor. qar enluec de sa ricor. no(n) uueilh auer frisa. DE samistat mes raisa. mais ieu nai fiansa. qe si uals q(i)eu nai conqissa. la bella se(m)blasa. e ai ne ama deuisa. tan de be nanansa. qe ial ior qieu la uerai uisa. no(n) aurai pesansa. lo cor ai pres damor. qe mos esperitz lai cor. el cors estai sai allor. loinh de l(i)[2]eu enfransa. IEu nai la bonesperansa. mas petit maonda. qatresi sui en balansa. co(n) la naus en lo(n)da. del mal trach qim desena(n)sa. |
|
non sai on[3] mesconda. tota nuech meuirem lansa. de so bre lesponda. pueis trat pena damor. de tristan lamador. qi sofri manta dolor. per iseut la blonda.[4] AY dieus ar sembles ironda[5]. qe uoles per laire. e uenges d(e) nu ech prio(n)da. lai dintz so(n) repaire. bella domna iausionda. uost(e)[6] fins amaire. a paors qel cors li fonda. saissill dura gaire. do(m)na per uostramor. ioinh las mans e azor. gen cors ab fresca color. gran mal mi fai traire. EL mon non es nulls afaire. do(n) ieu tan cossire. ni tant am de bell retraire. qe de ioi nom uire. e mos semblan nos estra ire. cui qe l(au)dia[7] dire. si qades mi es ueiaire. qai talen del dire. talan de mo(n) amor. qe ma(n)tas ues enplor. pero qe meilhor sabor. men an li sospire[8]. [3] Aggiunta la traduzione ubi subito sopra al verso.
[4] Accanto alla cobla sono aggiunti i nomi Tristan e Isotta.
[5] Sopra il verso è aggiunta la traduzione iru(n)do.
[6] La e è aggiunta successivamente dal copista.
[7] Au è aggiunta successiva in interlinea.
[8] Sul margine inferiore della carta è ripetuto li sospire.
|
bernard dauetadorn. | Bernard da Vetadorn. |
I | I |
TAnt ai mon cor plen de ioia. totz mies de natura. flors bla(n)ca uermeilhae bloia. me senbla freidura. qab lo uen e alaploi a. mi uen mauentura. p(er) qe mos pretz montae poia. e mos chanz meilhura. ta(n)t ai al cor damor. de ioia e de dou sor. qe la nieus mi sembla flor. e liuer(n)tz uerdura. |
Tant ai mon cor plen de ioia, totz mi es de natura. Flors blanca, vermeilha e bloia me senbla freidura, q’ab lo ven e a la ploia mi ven m’aventura, per qe mos pretz monta e poia e mos chanz meilhura. Tant ai al cor d’amor, de ioia e de dousor, qe la nieus mi sembla flor e l’iverntz verdura. |
II | II |
ANnar puesc ses uestidura. nutz en ma chamisa. qar fin amors masegura. de la frei da bisa. mais totz hom se des natura. si nous ten de ghisa. per qieu ai pres de mi cura. pos agi enqisa. laplus bella damor. don ieu aten grant honor. qar enluec de sa ricor. no(n) uueilh auer frisa. |
Annar puesc ses vestidura, nutz en ma chamisa, qar fin’amors m’asegura de la freida bisa. Mais totz hom se desnatura, si no·us ten de ghisa, per q’ieu ai pres de mi cura, pos agi enqisa la plus bella d’amor, don ieu aten grant honor, qar en luec de sa ricor non vueilh aver frisa. |
III | III |
DE samistat mes raisa. mais ieu nai fiansa. qe si uals q(i)eu nai conqissa. la bella se(m)blasa. e ai ne ama deuisa. tan de be nanansa. qe ial ior qieu la uerai uisa. no(n) aurai pesansa. lo cor ai pres damor. qe mos esperitz lai cor. el cors estai sai allor. loinh de l(i)eu enfransa. |
De s’amistat m’esraisa! Mais ieu n’ai fiansa, qe sivals q’ieu n’ai conqissa la bella semblasa. e ai ne a ma devisa tan de benanansa, qe ia·l ior q’ieu l’averai visa non aurai pesansa. Lo cor ai pres d’Amor, qe mos esperitz lai cor, e·l cors estai sai allor, loinh de lieu, en Fransa. |
IV | IV |
IEu nai la bonesperansa. mas petit maonda. qatresi sui en balansa. co(n) la naus en lo(n)da. del mal trach qim desena(n)sa. non sai on mesconda. tota nuech meuirem lansa. de so bre lesponda. pueis trat pena damor. de tristan lamador. qi sofri manta dolor. per iseut la blonda. |
Ieu n’ai la bon’esperansa, mas petit m’aonda, q’atresi sui en balansa con la naus en l’onda. Del mal trach qi·m desenansa, non sai on m’esconda. Tota nuech me vir’e·m lansa desobre l’esponda: pueis trat pena d’amor de Tristan l’amador, qi sofri manta dolor per Iseut la blonda. |
V | V |
AY dieus ar sembles ironda. qe uoles per laire. e uenges d(e) nu ech prio(n)da. lai dintz so(n) repaire. bella domna iausionda. uost(e) fins amaire. a paors qel cors li fonda. saissill dura gaire. do(m)na per uostramor. ioinh las mans e azor. gen cors ab fresca color. gran mal mi fai traire. |
Ay, Dieus! Ar sembles ironda, qe voles per l’aire e venges de nuech prionda lai dintz son repaire? Bella domna iausionda, voste fins amaire a paors qe·l cors li fonda, s’aissi·ll dura gaire. Domna, per vostr’amor ioinh las mans e azor! Gen cors ab fresca color, gran mal mi fai traire. |
VI | VI |
EL mon non es nulls afaire. do(n) ieu tan cossire. ni tant am de bell retraire. qe de ioi nom uire. e mos semblan nos estra ire. cui qe l(au)dia dire. si qades mi es ueiaire. qai talen del dire. talan de mo(n) amor. qe ma(n)tas ues enplor. pero qe meilhor sabor. men an li sospire. |
El mon non es nulls afaire don ieu tan cossire, ni tant am de bell retraire, qe de ioi no·m vire e mos semblan no s’estraire, cui qe l’audia dire, si q’ades mi es veiaire q’ai talen del dire, talan de mon amor, qe mantas ves en plor per o qe meilhor sabor m’en an li sospire. |
Bernard Lauentador. TAnt ai mon cor plen de ioia. Tot me desnatura. Flor blanca uer meile groia. |
|
Mi par lafrei dura. Cab loue nt et abla ploia. Micreis la uentura. Per que mont cha nç monte pueia. Emos preç meillura. Tant ai al cor da mor. Deioi ede dousor. Que lli uenrç misebla flor. Ela neus uer dura. ANar puesc ses ueste dura. N us en macamisa. Que fina mors masegura. Dela freida biça. Et es fols qui des mesu ra. Enoiten deguiça. Per q(ue)u ai pres demi cura. Deis queu aic en quiça. La plus bella da mor. Don aten tant donor. Si quen loc de maricor. Non uo il auer friça. DEs amistat men raiça. Et a(i)[1]ne fiança. Que siual sieu nai co(n) quiça. Labella semblança. Et ai en ama de uiça. Tan de benanança. Que ial ionr q(ue) laia uiça. Non aurai pesança. Mon cor ai enamor. Elespe(r)itç lai cor. Et eu sim sui aillor. Loing delei enfrança. [1] Aggiunto in interlinea.
|
|
TAn naten bon esp(er)ança. Ues que pauc ma ohnda. Catre sim ten enbalança. Con la naus sus londa. Demal trag quem des enança. Non trop on mes sconda. Tota nueg me uirem lança. De sobre les ponda. Tant trac pena dam or. Catristan lamador. Non auenc tan de dolor. Periçe ut lablonda. DIeus car me sembles ironda Que uoles den ueg pre gon da. Lai alsieu repaire. Bona dompna iauçionda. Morsel uostra maire. Paor ai quel cors mefonda. Saisom dura gaire. Dompna uas uostra m or. Iong mas manseç aor. Bel cors abfresca color. Gran mal mi fatç traire. QUel mon non a nuil afaire. Don eu tan consire. Sieuaug delei ben retraire. Que mon cor nom uire. Emon seblan nom nes claire. Que una uia dire. Si cades uos es ueiaire. |
|
Cai talent derire. Tan lam per finamor. Que mantas ues enplor. Pero que meillor sabor. Menan li sospire. MEsagier uai ecor. Edimala iensor. Le pene la dolor. Cai per lei el martire. |
Bernard Lauentador. | Bernard Lauentador. |
I | I |
TAnt ai mon cor plen de ioia. Tot me desnatura. Flor blanca uer meile groia. Mi par lafrei dura. Cab loue nt et abla ploia. Micreis la uentura. Per que mont cha nç monte pueia. Emos preç meillura. Tant ai al cor da mor. Deioi ede dousor. Que lli uenrç misebla flor. Ela neus uer dura. |
Tant ai mon cor plen de ioia, tot me desnatura. Flor blanca vermeil’e groia mi par la freidura, c’ab lo vent et ab la ploia mi creis l’aventura, per que mont chanç mont’e pueia e mos preç meillura. Tant ai al cor d’amor, de ioi e de dousor, que ll’ivenrç mi sebla flor e la neus verdura. |
II | II |
ANar puesc ses ueste dura. N us en macamisa. Que fina mors masegura. Dela freida biça. Et es fols qui des mesu ra. Enoiten deguiça. Per q(ue)u ai pres demi cura. Deis queu aic en quiça. La plus bella da mor. Don aten tant donor. Si quen loc de maricor. Non uo il auer friça. |
Anar puesc ses vestedura, nus en ma camisa, que fin’amors m’asegura de la freida biça. Et es fols qui desmesura, e no·i ten de guiça, per qu’eu ai pres de mi cura, deis qu’eu aic enquiça la plus bella d’amor, don aten tant d’onor, si qu’en loc de ma ricor non voil aver friça. |
III | III |
DEs amistat men raiça. Et a(i)ne fiança. Que siual sieu nai co(n) quiça. Labella semblança. Et ai en ama de uiça. Tan de benanança. Que ial ionr q(ue) laia uiça. Non aurai pesança. Mon cor ai enamor. Elespe(r)itç lai cor. Et eu sim sui aillor. Loing delei enfrança. |
De s’amistat m’en raiça! Et ai ne fiança, que sival s’ieu n’ai conquiça la bella semblança; et ai en a ma deviça tan de benanança, que ia·l ionr que l’aia viça, non aurai pesança. Mon cor ai en amor e l’esperitç lai cor, et eu si·m sui, aillor, loing de lei, en França. |
IV | IV |
TAn naten bon esp(er)ança. Ues que pauc ma ohnda. Catre sim ten enbalança. Con la naus sus londa. Demal trag quem des enança. Non trop on mes sconda. Tota nueg me uirem lança. De sobre les ponda. Tant trac pena dam or. Catristan lamador. Non auenc tan de dolor. Periçe ut lablonda. |
Tant n’aten bon’esperança ves que pauc m’aohnda, c’atresi·m ten enbalança con la naus sus l’onda. De mal trag que·m desenança, non trop on m’essconda. Tota nueg me vir’e·m lança desobre l’esponda: tant trac pena d’amor c’a Tristan l’amador non avenc tan de dolor per Içeut la blonda. |
V | V |
DIeus car me sembles ironda Que uoles den ueg pre gon da. Lai alsieu repaire. Bona dompna iauçionda. Morsel uostra maire. Paor ai quel cors mefonda. Saisom dura gaire. Dompna uas uostra m or. Iong mas manseç aor. Bel cors abfresca color. Gran mal mi fatç traire. |
Dieus! Car me sembles ironda que voles de nueg pregonda lai al sieu repaire? Bona dompna iauçionda, mor se·l vostr’amaire! Paor ai que·l cors me fonda, s’aiso·m dura gaire. Dompna, vas vostr’amor iong mas mans eç aor! Bel cors ab fresca color, gran mal mi fatç traire![1] [1] Mancano la fine del secondo verso e l’inizio del terzo: que voles per l’aire / e vengues de noih prionda.
|
VI | VI |
QUel mon non a nuil afaire. Don eu tan consire. Sieuaug delei ben retraire. Que mon cor nom uire. Emon seblan nom nes claire. Que una uia dire. Si cades uos es ueiaire. Cai talent derire. Tan lam per finamor. Que mantas ues enplor. Pero que meillor sabor. Menan li sospire. |
Qu’el mon non a nuil afaire don eu tan consire, s’ieu aug de lei ben retraire, que mon cor no·m vire e mon seblan no·m n’esclaire, que un avi’a dire, si c’ades vos es veiaire c’ai talent de rire. Tan l’am per fin’amor que mantas ves en plor per o que meillor sabor m’en an li sospire. |
VII | VII |
MEsagier uai ecor. Edimala iensor. Le pene la dolor. Cai per lei el martire. |
Mesagier, vai e cor, e di·m a la iensor le pen’e la dolor c’ai per lei, e·l martire. |
B. de ue(n)tadorn. Tant ai mon cor plen de ioia. totz me desnat(ur)a. flors blanca uermelhe bloia. mi sembla freydura. cab lo uent et ab la ploia. mi creys la uentura. p(er) q(ue) mos chans monte poia. e mos pretz melhura. tan ai al cor damor. de ioy e de dossor. que lo gels me sembla flor. e la neus uerdura. Anar puesc ses uestidura. nutz en ma camiza. car finamors masegura. de la freyda biza. (et) es fols quis desme- zura. e nos te(n) de guiza. p(er) q(uem) ai pres |
de mi cura. pus q(ue) aic e(n)q(ui)ssa. la pus bela damor. do(n) nate(n) ta(n) do- nor. q(ui)eu e(n) loc de maior no(n) uuelh au(er) friza. De samis- tat tenc assiza. q(ue) ai esp(er)a(n)sa. siuals que aurai conquiza. la bela semblansa. (et) ai ala mie deuiza. ta(n) de benana(n)sa. q(ue) ial ior(n) q(ue) laia uiza. no(n) aurai pezansa. q(ue)l cor ai e(n) amor. pus de nulh amador autre. car lesperit en lay cor. luenh de mi e(n) fra(n)- sa. ]tan n[[1] [1] Espunto dal copista.
|
Can nate(n) bonesp(er)ansa. uas q(ue) pauc mao(n)da. catre- si soi e(n) balansa. com (la)[2] nau e(n) londa. del maltrag q(uem) (des)[3]ena(n)sa. no sai o(n) mesconda. tota nueg meue relansa. de sobre lespo(n)da. tan trac pena damor. canc tristans lamador. no(n) ac tan de dolor p(er)- ezeutz la blonda. |
Dieus ar sembles yeu ironda. q(ue) uoles p(er) laire. q(ue)stiers no sai com resconda. danar el repaire. bona do- na iauzio(n)da. mortz es uostrea ]paire[[4] maire. paor ai q(ue)l cor mi fonda. saissim dura gaire. dona uostramor iunh mas mas. uas cuy adzor. bel cors ab fresca color. gran mal mi faitz traire. [4] Espunto dal copista.
|
Quel mo(n) no(n) a nulh afaire. de q(ui)eu tan cossire. ni aug de leis be(n) retraire. q(ue) mo(n) cor noi uire. e mo semblan no(n) escl- aire. q(ue) q(ue)n auia dire. si cades uos es ueiaire. cai talan dezire. ta(n) lam p(er) finamor. q(ue) soue(n) e(n) planc e(n) plor. p(er) so car melhor sa- bor. me(n) an li sospire. Messatgier uai e cor. digas a la gensor. la pene la dolor. quieu trac el martire. |
B. de ue(n)tadorn. | B. de Ventadorn. |
I | I |
Tant ai mon cor plen de ioia. totz me desnat(ur)a. flors blanca uermelhe bloia. mi sembla freydura. cab lo uent et ab la ploia. mi creys la uentura. p(er) q(ue) mos chans monte poia. e mos pretz melhura. tan ai al cor damor. de ioy e de dossor. que lo gels me sembla flor. e la neus uerdura. |
Tant ai mon cor plen de ioia, totz me desnatura. Flors blanca, vermelh’e bloia mi sembla freydura, c’ab lo vent et ab la ploia mi creys l’aventura, per que mos chans mont’e poia e mos pretz melhura. Tan ai al cor d’amor, de ioy e de dossor, que lo gels me sembla flor e la neus verdura. |
II | II |
Anar puesc ses uestidura. nutz en ma camiza. car finamors masegura. de la freyda biza. (et) es fols quis desme- zura. e nos te(n) de guiza. p(er) q(uem) ai pres de mi cura. pus q(ue) aic e(n)q(ui)ssa. la pus bela damor. do(n) nate(n) ta(n) do- nor. q(ui)eu e(n) loc de maior no(n) uuelh au(er) friza. |
Anar puesc ses vestidura, nutz en ma camiza, car fin’amors m’asegura de la freyda biza. Et es fols qui·s desmezura, e no·s ten de guiza, per que m’ai pres de mi cura, pus que aic enquissa la pus bela d’amor, don n’aten tan d’onor, qu’ieu en loc de maior non vuelh aver friza. |
III | III |
De samis- tat tenc assiza. q(ue) ai esp(er)a(n)sa. siuals que aurai conquiza. la bela semblansa. (et) ai ala mie deuiza. ta(n) de benana(n)sa. q(ue) ial ior(n) q(ue) laia uiza. no(n) aurai pezansa. q(ue)l cor ai e(n) amor. pus de nulh amador autre. car lesperit en lay cor. luenh de mi e(n) fra(n)- sa. ]tan n[ |
De s’amistat tenc assiza, que ai esperansa sivals que aurai conquiza la bela semblansa; et ai a la mie deviza tan de benanansa, que ia·l iorn que l’aia viza, non aurai pezansa. Que·l cor ai en Amor, pus de nulh amador autre, car l’esperit en lay cor luenh de mi, en Fransa. |
IV | IV |
Can nate(n) bonesp(er)ansa. uas q(ue) pauc mao(n)da. catre- si soi e(n) balansa. com (la) nau e(n) londa. del maltrag q(uem) (des)ena(n)sa. no sai o(n) mesconda. tota nueg meue relansa. de sobre lespo(n)da. tan trac pena damor. canc tristans lamador. no(n) ac tan de dolor p(er)- ezeutz la blonda. |
Can n’aten bon’esperansa vas que pauc m’aonda, c’atresi soi en balansa com la nau en l’onda. Del maltrag que·m desenansa, no sai on m’esconda. Tota nueg me ver’e lansa desobre l’esponda: tan trac pena d’amor c’anc Tristans l’amador, no·n ac tan de dolor per Ezeutz la blonda. |
V | V |
Dieus ar sembles yeu ironda. q(ue) uoles p(er) laire. q(ue)stiers no sai com resconda. danar el repaire. bona do- na iauzio(n)da. mortz es uostrea ]paire[ maire. paor ai q(ue)l cor mi fonda. saissim dura gaire. dona uostramor iunh mas mas. uas cuy adzor. bel cors ab fresca color. gran mal mi faitz traire. |
Dieus! Ar sembles yeu ironda que voles per l’aire, qu’estiers no sai com resconda d’anar el repaire? Bona dona iauzionda, mortz es vostre amaire! Paor ai que·l cor mi fonda, s’aissi·m dura gaire. Dona, vostr’amor iunh mas mas vas cuy adzor! Bel cors ab fresca color, gran mal mi faitz traire! |
VI | VI |
Quel mo(n) no(n) a nulh afaire. de q(ui)eu tan cossire. ni aug de leis be(n) retraire. q(ue) mo(n) cor noi uire. e mo semblan no(n) escl- aire. q(ue) q(ue)n auia dire. si cades uos es ueiaire. cai talan dezire. ta(n) lam p(er) finamor. q(ue) soue(n) e(n) planc e(n) plor. p(er) so car melhor sa- bor. me(n) an li sospire. |
Qu’el mon non a nulh afaire de qu’ieu tan cossire, ni aug de leis ben retraire, que mon cor no i vire e mo semblan no·n esclaire, que que·n avi’a dire, si c’ades vos es veiaire c’ai talan, dezire. Tan l’am per fin’amor que soven en planc e·n plor per so car melhor sabor m’en an li sospire. |
VII | VII |
Messatgier uai e cor. digas a la gensor. la pene la dolor. quieu trac el martire. |
Messatgier, vai e cor, digas a la gensor la pen’e la dolor qu’ieu trac, e·l martire. |
Bernard. TAnt ai mon cor plen de ioia. Tot mi desnatura. Flor blancha uermeilla (et) croia. Senbla la freidura. Cab lo uent (et) ab la ploia. Mi creis lauentura. Per qe mos chant monta (et) poia. Et mos prez millura. Tant ai al cor damor. De zoia (et) de dolzor. Qe linuer me senbla flor. Et la neus uerdura. Anar pois ses uestidura. Nuz en ma chamisa. Qe fin amor masegura. De la freida bisa. Et es fols qis desmesura. Et nos ten de guisa. Per qeu ai pres de mi cura. Pois uos aic enqisa. Ia plus bella damor. Don aten gran honor. Si qen loc de ma ricor. No uolgrauer frisa. De samistat mes esqisa. Mes eu nai fianza. |
|
Qe se uals eu nai conqisa. La bella senblanza. Et aien ama deuisa. Tan nai de benenanza. Qe ial iorn qe laia uisa. Non aurai pesanza. Mon cor ai en amor. El esperiz lai cor. Et eu sen soi zai aillor. Loing de leis en fransa. Tant naten bona esperanza. Ues qe paoc mauonda. Qaltresim ten en balanza. Com la nau soz londa. Del mal trait qem desenanza. No trop ou mesconda. Tota noit me uir en lanza. De sobre la sponda. Tant trag pena damor. Qanc tristan lamador. Non sofret maior dolor. Per Yseut la blonda. Deu car non senbles ironda. Qe uola en laire. Qeu uengues de noit gronda. Lai al seu repaire. Bona do(m)pna gaudiunda. Morz es uostramaire. Paor ai qel cor non fonda. Saizom dura gaire. Do(m)pna uas uostramor. Iuing mas mans (et) ador. |
|
Bels cors ab fresca color. Granz mals mi fait traire. Qel mon non a nul afaire. Don eu tan consire. Seu aug ren de lei retraire. Qe mon cor non uire. Et mon senblant non esclaire. Qe qeu noia dire. Si qades uos es ueiaire. Caia talent de rire. Tant lam per fin amor. Qe mantas uez en plor. Mesager uai (et) cor. Et dim ala gensor. La pena (et) la dolor. Qeu trai el martire. |
Bernard. | Bernard. |
I | I |
TAnt ai mon cor plen de ioia. Tot mi desnatura. Flor blancha uermeilla (et) croia. Senbla la freidura. Cab lo uent (et) ab la ploia. Mi creis lauentura. Per qe mos chant monta (et) poia. Et mos prez millura. Tant ai al cor damor. De zoia (et) de dolzor. Qe linuer me senbla flor. Et la neus uerdura. |
Tant ai mon cor plen de ioia, tot mi desnatura. Flor blancha, vermeilla et croia senbla la freidura, c’ab lo vent et ab la ploia mi creis l’aventura, per qe mos chant monta et poia et mos prez millura. Tant ai al cor d’amor, de zoia et de dolzor, qe l’inver me senbla flor et la neus verdura. |
II | II |
Anar pois ses uestidura. Nuz en ma chamisa. Qe fin amor masegura. De la freida bisa. Et es fols qis desmesura. Et nos ten de guisa. Per qeu ai pres de mi cura. Pois uos aic enqisa. Ia plus bella damor. Don aten gran honor. Si qen loc de ma ricor. No uolgrauer frisa. |
Anar pois ses vestidura, nuz en ma chamisa, qe fin’amor m’asegura de la freida bisa. Et es fols qi·s desmesura, et no·s ten de guisa, per q’eu ai pres de mi cura, pois vos aic enqisa la plus bella damor, don aten gran honor, si q’en loc de ma ricor no volgr’aver frisa. |
III | III |
De samistat mes esqisa. Mes eu nai fianza. Qe se uals eu nai conqisa. La bella senblanza. Et aien ama deuisa. Tan nai de benenanza. Qe ial iorn qe laia uisa. Non aurai pesanza. Mon cor ai en amor. El esperiz lai cor. Et eu sen soi zai aillor. Loing de leis en fransa. |
De s’amistat m’es esqisa! Mes eu n’ai fianza, qe sevals eu n’ai conqisa la bella senblanza; et ai en a ma devisa tan n’ai de benenanza, qe ia·l iorn qe l’aia visa, non aurai pesanza. Mon cor ai en Amor, e l’esperiz lai cor, et eu s’en soi zai, aillor, loing de leis, en Fransa. |
IV | IV |
Tant naten bona esperanza. Ues qe paoc mauonda. Qaltresim ten en balanza. Com la nau soz londa. Del mal trait qem desenanza. No trop ou mesconda. Tota noit me uir en lanza. De sobre la sponda. Tant trag pena damor. Qanc tristan lamador. Non sofret maior dolor. Per Yseut la blonda. |
Tant n’aten bona esperanza ves qe paoc m’auonda, q’altresi·m ten en balanza com la nau soz l’onda. Del mal trait qe·m desenanza, no trop ou m’esconda. Tota noit me vir’e·n lanza desobre la sponda: tant trag pena d’amor q’anc Tristan l’amador, no·n sofret maior dolor per Yseut la blonda. |
V | V |
Deu car non senbles ironda. Qe uola en laire. Qeu uengues de noit gronda. Lai al seu repaire. Bona do(m)pna gaudiunda. Morz es uostramaire. Paor ai qel cor non fonda. Saizom dura gaire. Do(m)pna uas uostramor. Iuing mas mans (et) ador. Bels cors ab fresca color. Granz mals mi fait traire. |
Deu! Car non senbles ironda, qe vola en l’aire, q’eu vengues de noit gronda lai al seu repaire? Bona dompna gaudiunda, morz es vostr’amaire! Paor ai qe·l cor non fonda, s’aizo·m dura gaire. Dompna, vas vostr’amor iuing mas mans et ador! Bels cors ab fresca color, granz mals mi fait traire! |
VI | VI |
Qel mon non a nul afaire. Don eu tan consire. Seu aug ren de lei retraire. Qe mon cor non uire. Et mon senblant non esclaire. Qe qeu noia dire. Si qades uos es ueiaire. Caia talent de rire. Tant lam per fin amor. Qe mantas uez en plor. |
Q’el mon non a nul afaire don eu tan consire, s’eu aug ren de lei retraire, qe mon cor no·n vire et mon senblant no·n esclaire, qe q’eu no i a dire, si q’ades vos es veiaire c’aia talent de rire. Tant l’am per fin’amor qe mantas vez en plor.[1] |
VII | VII |
Mesager uai (et) cor. Et dim ala gensor. La pena (et) la dolor. Qeu trai el martire. |
Mesager, vai et cor, et di·m a la gensor la pena et la dolor q’eu trai, e·l martire. |
Tant ai mon cor plen de ioya. tot medesnatura. flor bl anca uermeill ebloya. mi sembla fredura. cap louent (et) ab la ploya. me uen lauentura. perque mos pretz mont epoia. e mon chant mellura tant ai elcor damor. de ioy ede douzor |
|
per quel gel me sembla flor. elaneus uerdura. Anar pusc ses uestidura. nutz emacamisa car fina mor ma segura. dela freia bisa. cascus hom sidesmesura si nosten deguisa p(er) queu ai pres demi cura. pus lagui enquisa. la pus bela damor on aten tan donor. car en luec da saricor. no uuill auer pisa De samisztat meresissa. mas ben ay fianza. car seuals eu nai conquisa. sabela semblanza. q(ue) ial iorn q(ue)u laurai uisa. no(n) au rai pessanza. mon cor ai pres damor. q(ue)l esp(er)it lai cor. mas lo cors essai aillor. lonc delui enfranza. |
|
Quieu nai la bon esp(er)anza. mas petit mahonda. cautressim ten enbalanza. com la naus enlaonda. del mal pes sim desen anza nosai on mesconda. tota nuit meuir emlanza. desobre mesponda. puix trac pena damor. de tristan lamador. quen so fri manta dolor. p(er)isent la bronda. Ai dieus can nofui ironda. que uoles p(er)laire. euengues p(er)n ueg prionda. lai dins son repaire. bona dona iauzionda mor sel uostramaire. paor ai quel cor mefonda. saiximdura gaire bela p(er)uostramor. iun las mas (et) aor. gen cors ab fresca color gran mal mefaitz traire. |
|
Anc deus nofatz nuil afaire. de queu tant cossire. tan deleis aug ren retraire. queu mon cor no(n) uire. emon talant men esclaire. que quem nauiat dire. si cades uos er uigaire. cai talan derire. tan lam de bonamor. que mantas uetz en plor. pro car douza sabor. menan li sospire. Mesatgier uai ecor. digas ala genzor. queu trac el martire |
I | I |
Tant ai mon cor plen de ioya. tot medesnatura. flor bla nca uermeille bloia. mi sembla fredura. cap louent (et) ab la ploya. me uen auentura per que mos pretz mont epoia. e mon chant mellura. tant ai el cor damor de ioy ede douzor per quel gel me sembla flor. elaneus uerdura. |
Tant ai mon cor plen de ioya, tot me desnatura. Flor blanca, vermeill’e bloia mi sembla fredura, c’ap lo vent et ab la ploya me ven aventura, per que mos pretz mont’e poia e mon chant mellura, tant ai el cor d’amor, de ioy e de douzor, per que·l gel me sembla flor e la neus verdura. |
II | II |
Anar pusc ses uestidura. nutz emacamisa car fina mor ma segura. dela freia bisa. cascus hom sidesmesura si nosten deguisa p(er) queu ai pres demi cura. pus lagui enquisa. la pus bela damor don aten tan donor. car en luec da saricor. no uuill auer pisa |
Anar pusc ses vestidura, nutz e ma camisa, car fin’amor m’asegura de la freia bisa. Cascus hom si desmesura, si no·s ten de guisa, per qu’eu ai pres de mi cura, pus l’agui enquisa la pus bela d’amor, don aten tan d’onor, car en luec da sa ricor no vuill aver Pisa. |
III | III |
De samisztat meresissa. mas ben ay fianza. car seuals eu nai conquisa. sabela semblanza. q(ue) ial iorn q(ue)u laurai uisa. no(n) au rai pessanza. mon cor ai pres damor. q(ue)l esp(er)it lai cor. mas lo cors essai aillor. lonc delui enfranza. |
De s’amisztat me resissa! Mas be n’ay fianza, car sevals eu n’ai conquisa sa bela semblanza; que ia·l iorn qu’eu l’aurai visa non aurai pessanza. Mon cor ai pres d’Amor que l’esperit lai cor, mas lo cors es sai, aillor, lonc de lui, en Franza.[1] [1] Mancano i versi 5 e 6 della cobla: et ai ne a ma deviza / tan de benanansa.
|
IV | IV |
Quieu nai la bon esp(er)anza. mas petit mahonda. cautressim ten enbalanza. com la naus enlaonda. del mal pes sim desen anza nosai on mesconda. tota nuit meuir emlanza. desobre mesponda. puix trac pena damor. de tristan lamador. quen so fri manta dolor. p(er)isent la bronda. |
Qu’ieu n’ai la bon’esperanza, mas petit m’ahonda, c’autressi·m ten en balanza com la naus en la onda. Del mal pes si·m desenanza, no sai on m’esconda. Tota nuit me vir’e·m lanza desobre m’esponda: puix trac pena d’amor de Tristan l’amador, que·n sofri manta dolor per Isent la bronda. |
V | V |
Ai dieus can nofui ironda. que uoles p(er)laire. euengues p(er)n ueg prionda. lai dins son repaire. bona dona iauzionda mor sel uostramaire. paor ai quel cor mefonda. saiximdura gaire bela p(er)uostramor. iun las mas (et) aor. gen cors ab fresca color gran mal mefaitz traire. |
Ai, Dieus! Can no fui ironda, que voles per l’aire e vengues per nueg prionda lai dins son repaire? Bona dona iauzionda, mor se·l vostr’amaire! Paor ai que·l cor me fonda, s’aixi·m dura gaire. Bela, per vostr’amor iun las mas et aor! Gen cors ab fresca color, gran mal me faitz traire. |
VI | VI |
Anc deus nofatz nuil afaire. de queu tant cossire. tan deleis aug ren retraire. queu mon cor no(n) uire. emon talant men esclaire. que quem nauiat dire. si cades uos er uigaire. cai talan derire. tan lam de bonamor. que mantas uetz en plor. pro car douza sabor. menan li sospire. |
Anc Deus no fatz nuil afaire de qu’eu tant cossire, tan de leis aug ren retraire, qu’eu mon cor non vire e mon talant m’en esclaire, que que·m n’auiat dire, si c’ades vos er vigaire c’ai talan de rire. Tan l’am de bon’amor que mantas vetz en plor pro car douza sabor m’en an li sospire. |
VII | VII |
Mesatgier uai ecor. digas ala genzor. queu trac el martire |
Mesatgier, vai e cor, digas a la genzor ......................... qu'eu trac el martire. |
bernartz del uentador. Tant ai mon cor plen de ioia. tot meis de natura. flors blancha uer meille groia. me sembla freichura. a lo uent (et) a la plueia mi uen auentura. p(er) qe mos pretz mont e pueia. e mos chanz meillura tant ai al cor damor. de ioi (et) de douzor. q(ue) legels me sembla flor. e la neus uerdura. |
Anar puesc senz uestidura. nutz e ma camisa. pos finamors masegura. de la freida biza. mas folz hom se desmesura. qi nos (t)[1]en deguiza. p(er) qeu na prez demi cura. pos laguien quiza. la plus bella damor. don aie(u)[2] gran honor. senes lieis ab maricor. no(n) uolg rauer friza. |
De samistat mi (t)[3]eisa. mas eu nai conqisa la bella semblansa. (et) ai en ama deuiza. tant ben ananza qe ia iorn qieu laia uiza non aurai pesanza. lo cor ai plen damor. qe lesperit el cor. el cors es sai aillor. loi(n)g de lieis efranza. [3] Il copista scive inizialmente reisa, poi espunge r e corregge con t.
|
Ieu nai bon esp(er)anza. mas petit ma onda. catressi (s)[4]ui emblanza con la naus en londa. del mal pens qem desenanza. no(n) sai on mesco(n)da. tota nueg me uir. em lansa de sobre lesponda. peigz trai pena damor. de tristan lamador. qi suffri mainta dolor. p(er) iseutz la blonda. |
Ai deus car sembles gronda qe uoles p(er) laire. euengues denueg prionda. ins en son repaire. la bella do(m)na iauzionda. uostre fiz amaire. a paor qel cors noil fonda. sai sil dura gaire. do(m)na uas uostre amor. iong mas mans e ador. gen(t)[5] cors ab fresca color grant mal me faitz traire. |
El mon non a nuil afaire. don ieu tant consire. ni cant cug de lieis retraire. qe de ioi nom uire. e mos semblantz no(n) sesclaire. cui qe lauia dire. si cades mi es ueiaire. cai talan de rire. talan de bon amor. qe maintas ues em plor. pero qe meilhor sabor men an suspire. |
bernartz del uentador. | Bernartz del Ventador. |
I | I |
Tant ai mon cor plen de ioia. tot meis de natura. flors blancha uer meille groia. me sembla freichura. a lo uent (et) a la plueia mi uen auentura. p(er) qe mos pretz mont e pueia. e mos chanz meillura tant ai al cor damor. de ioi (et) de douzor. q(ue) legels me sembla flor. e la neus uerdura. |
Tant ai mon cor plen de ioia, tot me·is denatura. Flors blancha, vermeill’e groia me sembla freichura, a lo vent et a la plueia mi ven aventura, per qe mos pretz mont’e pueia e mos chanz meillura. Tant ai al cor d’amor, de ioi et de douzor, que le gels me sembla flor e la neus verdura. |
II | II |
Anar puesc senz uestidura. nutz e ma camisa. pos finamors masegura. de la freida biza. mas folz hom se desmesura. qi nos (t)en deguiza. p(er) qeu na prez demi cura. pos laguien quiza. la plus bella damor. don aie(u) gran honor. senes lieis ab maricor. no(n) uolg rauer friza. |
Anar puesc senz vestidura, nutz e ma camisa, pos fin’amors m’asegura de la freida biza. Mas folz hom se desmesura, qi no·s ten de guiza, per q’eu n’a prez de mi cura, pos l’agui enquiza la plus bella d’amor, don ai eu gran honor, senes lieis ab ma ricor non volgr’aver friza. |
III | III |
De samistat mi (t)eisa. mas eu nai conqisa la bella semblansa. (et) ai en ama deuiza. tant ben ananza qe ia iorn qieu laia uiza non aurai pesanza. lo cor ai plen damor. qe lesperit el cor. el cors es sai aillor. loi(n)g de lieis efranza. |
De s’amistat mi teisa![1] Mas eu n’ai conqisa la bella semblansa; et ai en a ma deviza tant benananza, qe ia iorn q’ieu l’aia viza, non aurai pesanza. Lo cor ai plen d’amor, qe l’esperit e·l cor, e·l cors es sai, aillor, loing de lieis, e Franza.[2] [2] Manca il rimante del secondo verso e l’inizio del terzo verso: mas be n’ai fiansa / que sivals eu n’ai conquiza.
|
IV | IV |
Ieu nai bon esp(er)anza. mas petit ma onda. catressi (s)ui emblanza con la naus en londa. del mal pens qem desenanza. no(n) sai on mesco(n)da. tota nueg me uir. em lansa de sobre lesponda. peigz trai pena damor. de tristan lamador. qi suffri mainta dolor. p(er) iseutz la blonda. |
Ieu n’ai bon’esperanza, mas petit m’aonda; c’atressi sui em blanza con la naus en l’onda. Del mal pens qe·m desenanza, non sai on m’esconda. Tota nueg me vir’e·m lansa de sobre l’esponda: peigz trai pena d’amor de Tristan l’amador, qi suffri mainta dolor per Iseutz la blonda. |
V | V |
Ai deus car sembles gronda qe uoles p(er) laire. euengues denueg prionda. ins en son repaire. la bella do(m)na iauzionda. uostre fiz amaire. a paor qel cors noil fonda. sai sil dura gaire. do(m)na uas uostre amor. iong mas mans e ador. gen(t) cors ab fresca color grant mal me faitz traire. |
Ai, Deus! Car sembles gronda qe voles per l’aire e vengues de nueg prionda ins en son repaire? La bella domna iauzionda, vostre fiz amaire a paor qe·l cors no·il fonda, s’aisi·l dura gaire. Domna, vas vostre amor iong mas mans e ador! Gent cors ab fresca color, grant mal me faitz traire! |
VI | VI |
El mon non a nuil afaire. don ieu tant consire. ni cant cug de lieis retraire. qe de ioi nom uire. e mos semblantz no(n) sesclaire. cui qe lauia dire. si cades mi es ueiaire. cai talan de rire. talan de bon amor. qe maintas ues em plor. pero qe meilhor sabor men an suspire. |
El mon non a nuil afaire don ieu tant consire, ni cant cug de lieis retraire qe de ioi no·m vire e mos semblantz non s’esclaire, cui qe l’avia dire, si c’ades mi es veiaire c’ai talan de rire. Talan de bon’amor qe maintas ves em plor per o qe meilhor sabor m’en an suspire. |