I |
Escotatz, mas no say que s’es, senhor, so que vuelh comensar. Vers, estribot ni sirventes non es, ni nom no‧l sai trobar; ni ges no say co‧l mi fezes s’aytal no‧l podi’acabar, que ja hom mays non vis fag aytal ad home ni ad femna en est segle ni en l’autre qu’es passatz. |
6 |
II |
Sitot m’o tenetz a foles per tan no‧m poiria layssar que ieu mon talan non disses, no m’en cujes hom castiar: tot cant er non pres un pojes vas so c’ades vey et esgar, e dir vos ay per que. Car si ieu vos o avia mogut, e no‧us o trazia a cap, tenriatz m’en per fol. Car mais amaria seis deniers en mon punh que mil sols el cel. |
12 |
III |
Ja no‧m tema ren far que‧m pes mos amicx, aisso‧l vuelh pregar; s’als obs no‧m vol valer manes pus m’o profer’ab lonc tarzar; pus leu que selh que m’a conques no‧m pot nulh autre galiar. Tot ayso dic per una domna que‧m fay languir ab belas paraulas et ab lonc respieg, no say per que. Pot me bon’esser, senhors? |
18 |
IV | Que ben a passatz quatre mes, – oc! e mays de mil ans so‧m par – que m’autrejat e promes que‧m dara so que m’es pus car. Dona! Pus mon cor tenetz pres adoussatz me ab dous l’amar. Dieus, ajuda! In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti! Aiso, que sera, domna? |
24 |
V |
Qu’ieu soy per vos gays, d’ira ples; iratz-jauzens me faytz trobar; e so m’en partitz de tals tres qu’el mon non a, mas vos, lur par; e soy fols cantayre cortes tan c’om m’en apela joglar. Dona, far ne podetz a vostra guiza, co fes N’Ayma de l’espatla que la estujet lay on li plac. |
30 |
VI |
Er fenisc mo no-say-que-s’es, c’aissi l’ay volgut batejar: pus mays d’aital non auzi jes be‧l dey enaysi apelar; e diga‧l, can l’aura apres, qui que s’en vuelha azautar. E si hom li demanda qui l’a fag, pot dir que sel que sap be far totas fazendas can se vol. |
|