![]() ![]() |
Senhor q(ue) be(n) pareçedes Se mi contra uos ualuesse Deus q(ue) u(os) fez equisesse Domal q(ue) mi fazedes Mi fezessedes en menda. E uedes senhor q(ue)ianda Queu(os) uisseu(os) pronguesse Ben parecedes se(n) falha Que nu(n)ca uiu home tanto P(or) meu mal. emeu. q(ue)bra(n)to Mays senhor q(ue) de(us)u(os) ualha. P(or) qua(n)te mal. ey leuado P(or) uos aia e(n) p(or)gado |
I | |
Senhor q(ue) be(n) pareçedes Se mi contra uos ualuesse Deus q(ue) u(os) fez equisesse Domal q(ue) mi fazedes Mi fezessedes en menda. E uedes senhor q(ue)ianda Queu(os) uisseu(os) pronguesse |
Senhor, que ben pareçedes! Se mi contra vós valvesse Deus, que vos fez, e quisesse do mal que mi fazedes mi fezessedes enmenda! E vedes, senhor, queianda: que vos viss’e vos pronguesse. |
II | |
Ben parecedes se(n) falha Que nu(n)ca uiu home tanto P(or) meu mal. emeu. q(ue)bra(n)to Mays senhor q(ue) de(us)u(os) ualha. P(or) qua(n)te mal. ey leuado P(or) uos aia e(n) p(or)gado Ueeru(os) si q(ue)r ia qua(n)to |
Ben parecedes, sen falha, que nunca viu home tanto, por meu mal e meu quebranto; mays, senhor, que Deus vos valha, por quant’e mal ey levado por vós, aia én por gado veer-vos, siquer ia-quanto. |
III | |
Da uossa. gra(n) fremusura. Ondeu. senhor atendia Gra(n) be(n) e grandalegria Mi ue(n) gra(n) ]o[ mal. se(n) mesura. E poys ei coita sobeia P(ra)zu(os) ia q(ue) u(os) ueia No ano hu(nh)a uez du(n) dia |
Da vossa gran fremusura, ond’eu, senhor, atendia gran ben e grand’alegria, mi ven gran mal sen mesura; e, poys ei coita sobeia, praz-vos ia que vos veia no ano hunha vez d’un dia. |
Senhor que ben parecedes semi contra uos ualuesse de(us) que u(os) fez equisesse Ben parecedes sen falha q(ue) nu(n)ca uyu home(n) tanto p(or) meu mal emeu q(ue)bra(n)to mays senh(or) q(ue) d(eu)s u(os) ualha p(or) qua(n)te mal ey leuado p(or) uos aia en p(or) grado ueer u(os) siq(ue)r ia quanto Da uossa g(ra)m fremusura ondeu senh(or) atendia gra(n) ben e gra(n)dalegria mi ue(n) g(ra)m mal sen mesura epoys ei coyta sobeia p(ra)zu(os) ia q(ue) u(os) ueia no ano hu(nh)a uez du(n) dia |
I | |
Senhor que ben parecedes semi contra uos ualuesse de(us) que u(os) fez equisesse domal quemi fazedes mi fezessedes en menda euedes senhor queianda queu(os) uisse u(os) prouguesse |
Senhor, que ben parecedes! Se mi contra vós valvesse Deus, que vos fez, e quisesse do mal que mi fazedes mi fezessedes enmenda! E vedes, senhor, queianda: que vos viss’, e vos prouguesse. |
II | |
Ben parecedes sen falha q(ue) nu(n)ca uyu home(n) tanto p(or) meu mal emeu q(ue)bra(n)to mays senh(or) q(ue) d(eu)s u(os) ualha p(or) qua(n)te mal ey leuado p(or) uos aia en p(or) grado ueer u(os) siq(ue)r ia quanto |
Ben parecedes, sen falha, que nunca vyu homen tanto, por meu mal e meu quebranto; mays, senhor, que Deus vos valha, por quant’e mal ey levado por vós, aia én por grado veer-vos, siquer ia-quanto. |
III | |
Da uossa g(ra)m fremusura ondeu senh(or) atendia gra(n) ben e gra(n)dalegria mi ue(n) g(ra)m mal sen mesura epoys ei coyta sobeia p(ra)zu(os) ia q(ue) u(os) ueia no ano hu(nh)a uez du(n) dia |
Da vossa gram fremusura, ond’eu, senhor, atendia gran ben e grand’alegria, mi ven gram mal sen mesura; e, poys ei coyta sobeia, praz-vos ia que vos veia no ano hunha vez d’un dia. |