![]() ![]() |
Que estranho q(ue) me senhor E q(ue) gra(n) coyta dendurar Quando cuydeumi de ne(m)brar De quanto mal fui sofredor Desaquel. di a q(ue) u(os) ui E todeste mal. eu sofri Por uos (e) polo uossamor Ca desaq(ue)l tenpo senhor queu(os) ni (e) oy falar Non perdi coytas e pesar Ne(n) mal non podia mayor E aquesto passou assy E tode :− E pore(n) seria senhor Gra(n) be(n) de u(os) amercear ]No(n) perdy coytas[ de mi(n) q(ue) ay coita se(n) par |
I | |
Que estranho q(ue) me senhor E q(ue) gra(n) coyta dendurar Quando cuydeumi de ne(m)brar De quanto mal fui sofredor Desaquel. di a q(ue) u(os) ui E todeste mal. eu sofri Por uos (e) polo uossamor |
Que estranho que m’é, senhor, e que gran coyta d’endurar, quando cuyd’eu mí de nembrar de quanto mal fui sofredor des aquel dia que vos vi! E tod’este mal eu sofri por vós e polo voss’amor. |
II | |
Ca desaq(ue)l tenpo senhor queu(os) ni (e) oy falar Non perdi coytas e pesar Ne(n) mal non podia mayor E aquesto passou assy E tode :− |
Ca des aquel tenpo, senhor, que vos ni e oy falar, non perdi coytas, e pesar nen mal non podia mayor; e aquesto passou assy, e tod’e... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... |
III | |
E pore(n) seria senhor Gra(n) be(n) de u(os) amercear ]No(n) perdy coytas[ de mi(n) q(ue) ay coita se(n) par De qual uos sodes sabedor Que Passou(e) passa per mi(n) E tode :− |
E por én seria, senhor, gran ben de vos amercear de min; que, ay, coita sen par! De qual vós sodes sabedor que passou e passa per min; e tod’e... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... |
![]() ![]() |
Que estranho que mhe senh(or) e que gram coyta den durar quando cuyden mi de nenbrar de quanto mal fui sofredor de saquel dia queu(os) ui e codeste mal eu sofri por uos epolo uossamor Ca desaq(ue)l tenpo senhor q(ue) u(os) ui e oy falar no(n) perdi coytas epesar ne(n) mal no(n) podia mayor e a q(ue)sto passou assy | e tode E poren seria senhor gra(n) be(n) deu(os) amercear demj(n) q(ue) ei coyta sen par de q(ua)l uos sodes sabedor q(ue) passou e passa p(er) mj(n) | E tode |
I | |
Que estranho que mhe senh(or) e que gram coyta den durar quando cuyden mi de nenbrar de quanto mal fui sofredor de saquel dia queu(os) ui e codeste mal eu sofri por uos epolo uossamor |
Que estranho que mh é, senhor, e que gram coyta d’endurar, quando cuyd’en mí, de nenbrar de quanto mal fui sofredor des aquel dia que vos vi! E codeste mal eu sofri por vós e polo voss’amor. |
II | |
Ca desaq(ue)l tenpo senhor q(ue) u(os) ui e oy falar no(n) perdi coytas epesar ne(n) mal no(n) podia mayor e a q(ue)sto passou assy | e tode |
Ca des aquel tenpo, senhor, que vos vi e oy falar, non perdi coytas, e pesar nen mal non podia mayor; e aquesto passou assy, e tod’e... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... |
III | |
E poren seria senhor gra(n) be(n) deu(os) amercear demj(n) q(ue) ei coyta sen par de q(ua)l uos sodes sabedor q(ue) passou e passa p(er) mj(n) | E tode |
E por én seria, senhor, gran ben de vos amercear de mjn, que ei coyta sen par, de qual vós sodes sabedor que passou e passa per mjn, e tod’e... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... |