 |
Seu fos alei d(e)stinan. Efor eu dinz dun Ese tot el mon garan. Desoz la capa de cel. Eron en un sol tropel. for duna no- na talan. Mai da q(ue)sta no(n) co(n)sir. Qel iorn mi fai sospirar. E la nuoich no(n) puosc pa- usar. Ni num prent tale(n)t de dormir. Ta(n)t es grailla (et) esqaisida. ab cor franc (et)ab diz uerais |
| I | I |
| QUant la uerz fueilla sespan. E par flors blanche el ramel. Per lo dolz chan del ausel. Se uai mos cors alegran. Lan q(ua)nt uei los ar- bres florir. Et aug lo rossignols cha(n)tar. Adonc se deu ben alegrar. Qui bon amo(r) sap chausir. Mas eu men ai una chau- sida. P(er) q(ue)u sui cortes egais. |
Quant la verz fueilla s’espan e par flors blanche el ramel, per lo dolz chan del ausel se vai mos cors alegran. Lanquant vei los arbres florir et aug lo rossignols chantar, adonc se deu ben alegrar qui bon’amor sap chausir. Mas eu m’en ai una chausida per qu’eu sui cortes e gais. |
| II | II |
| Seu fos alei d(e)stinan. Efor eu dinz dun chastel. qel iorn manges un morsel. la i uioria sens afan. Sen donaiz cho qeu d(e)- sir. De ben far se deu penar. Car se me- tent en lonc pensar. Ni pois uiure ni mo- rir. Ar esloi(n)g en breu ma uida. Si com ia damors mitrais. |
S’eu fos a lei destinan, e for’eu dinz d’un chastel, qe·l iorn manges un morsel, lai vioria sens afan, se·n don’aizcho q’eu desir! De ben far se deu penar, car se me tent en lonc pensar, ni pois viure ni morir. Ar esloing en breu ma vida, si com ia d’amors mi trais! |
| III | III |
| Ese tot el mon garan. Desoz la capa de cel. Eron en un sol tropel. for duna no- na talan. Mai da q(ue)sta no(n) co(n)sir. Qel iorn mi fai sospirar. E la nuoich no(n) puosc pa- usar. Ni num prent tale(n)t de dormir. Ta(n)t es grailla (et) esqaisida. ab cor franc (et)ab diz uerais |
E se tot el mon garan de soz la capa de cel eron en un sol tropel, for d’una non a talan. Mai d’aquesta no·m consir, qe·l iorn mi fai sospirar e la nuoich non puosc pausar ni nu·m prent talent de dormir: tant es grailla et esqaisida, ab cor franc et ab diz verais. |
 |
Bernartz de uentedorn. Seu fos alei destinan. Efor eu dinz dun castel. Ese tot al mon garan. De soz la capa del cel. Er- on enun sol trepel. For duna nona talan. Mai daquesta no(m) conssir. Quel iorn mi fai sospir- ar. Ela nuoich no(n) puosc pausar. Ni nom pr- ent talen de dormir. Tant es grailla esoasida. Ab cor franc et ab ditz uerais. |
| Bernartz de uentedorn. | Bernartz de Ventedorn. |
| I | I |
| QUant la uertz fuoilla sespan. Epar flors bl- anque el ramel. P(er) lo dolz chan del auzel. Se uai mos cors alegran. Lan quant uei los arbres florir. Et aug lo rosignol chantar. Adonc se deu ben alegrar. Qui bon amor saup chausir. Mas eu nai una chausida. P(er) q(ue)u sui co- rtes egais. |
Quant la vertz fuoilla s’espan e par flors blanque el ramel, per lo dolz chan del auzel se vai mos cors alegran. Lanquant vei los arbres florir et aug lo rosignol chantar, adonc se deu ben alegrar qui bon’amor saup chausir. Mas eu n’ai una chausida per qu’eu sui cortes e gais. |
| II | II |
| Seu fos alei destinan. Efor eu dinz dun castel. Quel iorn mangues un morsel. Iai uioria ses affan. Sen donaizo quieu desir. De ben far se deu penar. Quar se metent en lonc pensar. Ni puois uiure ni morir. Ar es loing enbreu ma uida. Si com ia damor mi trais. |
S’eu fos a lei destinan, e for’eu dinz d’un castel, que·l iorn mangues un morsel, lai vioria ses affan, se·n don’aizo qu’ieu desir! De ben far se deu penar, quar se me tent en lonc pensar, ni puois viure ni morir. Ar esloing en breu ma vida, si com ia d’amor mi trais! |
| III | III |
| Ese tot al mon garan. De soz la capa del cel. Er- on enun sol trepel. For duna nona talan. Mai daquesta no(m) conssir. Quel iorn mi fai sospir- ar. Ela nuoich no(n) puosc pausar. Ni nom pr- ent talen de dormir. Tant es grailla esoasida. Ab cor franc et ab ditz uerais. |
E se tot al mon garan de soz la capa del cel eron en un sol trepel, for d’una non a talan. Mai d’aquesta no·m conssir, que·l iorn mi fai sospirar e la nuoich non puosc pausar ni no·m prent talen de dormir: tant es grailla e soasida, ab cor franc et ab ditz verais. |
 |
 |
Bernartz de uentadorn. Quant la uertz fuoilla sespan. Epar flors blanche el ramel. Per lo dolz chan del auzel. Se uai mos cors alegran. Lan quant uei los arbres florir. Et auch lo rossignol chantar. Adunc se deu ben alegrar. Qui bo(n) amor sap chausir. Mas eu nai una chau- sida. Per quieu sui cortes egais. Seu fos allei destinan. Efor eu dinz dun chastel. Quel ior ma(n)gues un morsel. Iai ui- oria ses affan. Sen donaizo quieu desir. De ben far se deu penar. Qar se metent en lo- nc pensar. Ni puois uiure ni morir. Ar es loi(n)g en breu ma uida. Si com ia damor mi trais. Ese tot al mon garan. De soz la capa del cel. Eron en un sol tropel. For duna nona talan. Mai daquesta no(m) conssir. Quel iorn mi fai sospirar. Ela nuoich no(n) puosc pa- usar. Ni nom prent talen de dormir. Tant es graila esoasida. Ab cor franc et ab ditz uerais. |
| Bernartz de uentadorn. | Bernartz de Ventadorn. |
| I | I |
| Quant la uertz fuoilla sespan. Epar flors blanche el ramel. Per lo dolz chan del auzel. Se uai mos cors alegran. Lan quant uei los arbres florir. Et auch lo rossignol chantar. Adunc se deu ben alegrar. Qui bo(n) amor sap chausir. Mas eu nai una chau- sida. Per quieu sui cortes egais. |
Quant la vertz fuoilla s’espan e par flors blanche el ramel, per lo dolz chan del auzel se vai mos cors alegran. Lanquant vei los arbres florir et auch lo rossignol chantar, adunc se deu ben alegrar qui bon’amor sap chausir. Mas eu n’ai una chausida per qu’ieu sui cortes e gais. |
| II | II |
| Seu fos allei destinan. Efor eu dinz dun chastel. Quel ior ma(n)gues un morsel. Iai ui- oria ses affan. Sen donaizo quieu desir. De ben far se deu penar. Qar se metent en lo- nc pensar. Ni puois uiure ni morir. Ar es loi(n)g en breu ma uida. Si com ia damor mi trais. |
S’eu fos a llei destinan, e for’eu dinz d’un chastel, que·l ior mangues un morsel, Iai vioria ses affan, se·n don’aizo qu’ieu desir! De ben far se deu penar, qar se me tent en lonc pensar, ni puois viure ni morir. Ar esloing en breu ma vida, si com ia d’amor mi trais! |
| III | III |
| Ese tot al mon garan. De soz la capa del cel. Eron en un sol tropel. For duna nona talan. Mai daquesta no(m) conssir. Quel iorn mi fai sospirar. Ela nuoich no(n) puosc pa- usar. Ni nom prent talen de dormir. Tant es graila esoasida. Ab cor franc et ab ditz uerais. |
E se tot al mon garan de soz la capa del cel eron en un sol tropel, for d’una non a talan. Mai d’aquesta no·m conssir, que·l iorn mi fai sospirar e la nuoich non puosc pausar ni no·m prent talen de dormir: tant es graila e soasida, ab cor franc et ab ditz verais. |
 |